Wiatrołomy

Książkę dostałam w prezencie. Chociaż nazwisko autora wydawało mi się znane, to nie miałam nigdy wcześniej okazji czytać powieści Roberta Małeckiego. Od wszelkich thrillerów i kryminałów oczekuję przede wszystkim napięcia, emocjonującej akcji, intrygujących wątków. Muszę przyznać, że wszystko to otrzymałam w "Wiatrołomach". Od pierwszych stron fabuła niesamowicie mnie wciągnęła, do tego uwielbiam kiedy bohaterami są policjanci Archiwum X. Ponoć "Wiatrołomy"  to pierwszy tom z nowej serii kryminalnej więc z niecierpliwością wyczekuję dalszych części, które na pewno kupię i przeczytam.

"Wrzesień przyniósł zimne noce i nieprzyjemne deszcze. Wiatr gnał po wiatrołomach, szarpiąc koronami drzew, które zamiast piąć się w górę, ku niebu, w agonii chłostały ziemię."

W 1992 roku w Grudziądzu ginie z wózka niemowlak. Sprawa do dzisiaj nie została rozwiązana, dlatego bierze się za nią Archiwum X, na czele z Marią Herman, która wraz ze swoim partnerem Olgierdem Borewiczem rusza do miasta by uzyskać odpowiedzi. Na miejscu zastają jeszcze więcej niespodzianek. Czy dadzą radę rozwiązać zagadkę? Czy ta historia ma szansę na szczęśliwy finał?

Już po prologu ma się ciarki. On został ze mną na bardzo długo. Nawet teraz nie daje mi spokoju.

W tej historii nie ma postaci jednoznacznych. Wszystkie coś przeżyły, wszystkie mają na swoim koncie jakieś tragedię, problemy, sprawy które zostały nierozwiązane. Dlatego dzięki temu jak zostały poprowadzone jesteśmy z nimi bardzo związani. Kibicujemy i mamy nadzieję na pozytywne zakończenie.

Najlepsza i najbardziej rozbudowaną postacią jest Maria Herman, kobieta z przeszłością jednak zawsze zdeterminowana i pragnąca jak najlepiej wykonywać swoje obowiązki. To przede wszystkim z nią jesteśmy w tej historii.

Dodatkowo, bardzo dobra postacie drugoplanowe, dzięki którym jesteśmy w stanie poznać przeszłość i to w jaki sposób było prowadzone śledztwo w latach 90.

Mogę jedynie napisać, że jest to świetna książka. Wciągająca, poruszająca i momentami wstrząsającą. Książka, której nie chce się odłożyć. Świetna rozrywka dla każdego fana kryminałów!

oberta Małeckiego, ale jakoś nigdy nie miałam czasu aby sama się przekonać. Gdy dostałam propozycję recenzji od Wydawnictwa Literackiego z chęcią się zgodziłam bo uwielbiam kryminały. "Wiatrołomy" to pierwsza cześć nowego cyklu z komisarz Mają Herman.

Przenosimy się do lat 90. XXw, kiedy w Grudziądzu zostaje porwany dwumiesięczny Filipek. Wszystkie tropy prowadzą donikąd i sprawa nie zostaje rozwiązana. Po trzydziestu latach policjanci z bydgoskiego archiwum X Maja Herman i Olgierd Borewicz, próbują na nowo rozwiązać tą zagadkę. Sami mierzą się z własnymi nałogami i demonami. Szukanie rozwiązania wcale nie będzie łatwe i przyjemne.

Bardzo dopracowana akcja i fabuła. Wszystko jest na swoim miejscu. Dodatkowo dużo czasu książkowego zostało poświęcone nie tylko głównej akcji ale również psychologicznej stronie bohaterów. Każdy z nas ma problemy, nie ważne kim jest. Toczy nieustanną walkę z własnym sobą i słabościami. Maria Herman jest hazardzistą, po uszy zakopana w długach. Olgierd Borewicz jest za to uzależniony od energetyków i erotycznych rozrywek. Robert Małecki świetnie myli tropy i wodzi czytelnika za nos. Z pozoru błahe informacje, zaczynają z czasem nabierać nowego znaczenia. Nie nudziłam się ani chwili czekam z niecierpliwością na kolejne części.

"Wiatr gnał po wiatrołomach, szarpiąc koronami drzew, które zamiast piąć się w górę, ku niebu, w agonii chłostały ziemię." Człowiek upada podobnie. Prywatne dramaty łamią ludzi dokładnie tak samo, jak robi to żywioł. Uleganie emocjom, zatracanie się w swym bólu i próba ucieczki przez drogę, która niszczy tworzą obraz równie naturalny i smutny, jak ten, który zostawia po sobie wichura. Dwoje takich ludzi - zniszczonych, zatraconych, uzależnionych rozwiązać ma sprawę zaginionego niemowlęcia, za którą kryje się jeszcze więcej cierpienia. Bólu, jaki tylko natura mogła wykreować.

Trzydzieści lat minęło, od kiedy ktoś porwał dwumiesięcznego chłopca i jego miejsce wypełnił niewyobrażalnym cierpieniem rodziców. Przez cały ten czas, nikt nie zauważył, że sprawa ma związek z tragedią, jaka rozgrywała się w jeszcze jednej rodzinie. Nikt nie połączył kropek i nie pojął, że nie tylko za zaginięciem dziecka, ale i za poczęciem czy samymi narodzinami może stać psychiczna, paraliżująca krzywda. Dopiero komisarz Maria Herman zdołała dostrzec w tej sprawie drugie dno. Bez wątpienia w pracy pomaga jej ciężar jaki dźwiga od dziecka, i który od lat przybiera formę nałogu. To, co ułatwia jej zawodowe działania, niszczy życie i potencjalne związki. Jej zawodowy partner wydaje się równie pokrzywdzony przez życie. Dlaczego ludzie, którzy cierpią widzą więcej? Co mogą odnaleźć w tej sprawie?

Każdy z nas przeżywa w życiu swoje trzęsienia ziemi, których skutki towarzyszą nam do końca naszych dni, często wywołując efekt domino i burząc wszystko co do tej pory osiągnęliśmy. Naturalne, destrukcyjne żywioły mają swój początek w traumach, choć może nie zawsze i nie do końca zdajemy sobie z tego sprawę. Napędza je życie.

Robert Małecki jest niekwestionowanym mistrzem, tworzącym historię żywcem wydarte z prawdziwego świata. Jego opowieść przepełniona jest emocjami, pokryta krwawiącymi ranami i opisana pięknym językiem. Wiatrołomy są tego najlepszym przykładem. Ta książka jest dowodem tego, iż autor nie tylko potrafi pisać, ale i patrzeć, dostrzegać, przeżywać i myśleć. Małecki tworzy i w swoje dzieło wkłada życie - trudne, ciężkie, nie zawsze piękne. Tym razem historia skrywa nie tylko temat uzależnień od hazardu, specyficznego seksu czy depresji. Dotyka także takich tematów, jak choćby brak miłości, pewności siebie i dzieciństwo skalane niedostępnością emocjonalną matki. Robert obnaża ludzkie słabości. Jedna z najlepszych książek tego roku. Nazwisko na okładce (swoją drogą - genialnej) jest tego gwarancją, i właśnie dlatego powieść jest już bestsellerem.

Blog: wypisz-wymaaaluj

Kocham thrillery oraz kryminały. Czytam tego typu literaturę wręcz masowo. Nic więc dziwnego, że w końcu przyszedł czas także i na "Wiatrołomy". Intryga, wokół której osnuta jest fabuła tej powieści napisana jest w sposób niezwykle ciekawy oraz oryginalny. Sylwetki głównych bohaterów zarysowano w sposób wyrazisty i niewątpliwie przemyślany. Nie zachowują się bowiem infantylnie, jak ma to niekiedy miejsce w tego rodzaju powieściach. Z czystym sumieniem mogę polecić tę książkę każdemu, kto lubi dreszcz emocji.

Wiatrołomy otwierają nową kryminalną serię, a dodatkowo są debiutem autora w nowym wydawnictwie. I to debiutem bardzo dobrym, zaostrzającym apetyt na więcej. W rolach głównych Małecki obsadził dwoje policjantów zajmujących się starymi, nierozwiązanymi sprawami w ramach działalności bydgoskiego Archiwum X.

Intryga stworzona przez Małeckiego jest skomplikowana, a bohaterowie są połączeni zawiłymi relacjami, które stopniowo ujawniane zmieniają postrzeganie wielu wydarzeń i ich interpretację. Prowadzona przez śledczych sprawa jest trudna i emocjonalnie wymagająca, obnażająca mroczną stronę ludzkiej natury, dlatego lektura wywołuje wiele skrajnych odczuć i całą gamę uczuć. Pośrednio stanowi również pretekst do rozważań nad relacjami rodzica z dzieckiem, wcale nie tak oczywistymi, jak można by się spodziewać. Borewicz jest świeżo upieczonym ojcem, ale prawie nie widuje swojej córeczki, Herman dźwiga poczucie odpowiedzialności za śmierć ukochanego ojca i zmaga się z poczuciem odrzucenia przez oziębłą matkę, a wreszcie mamy też Witbergów, od lat żyjących w niepewności, co spotkało ich jedyne dziecko.

Sprawa sięgająca lat 90. obnaża problemy, z jakimi borykali się ówcześni śledczy - pojawienie się i rozwój zorganizowanych grup przestępczych, często występującą korupcję w policyjnych szeregach, brak odpowiedniego sprzętu i ograniczenia kadrowe. Dlatego działalność takich jednostek jak Archiwum X jest tym bardziej potrzebna i fascynująca.

"Wiatrołomy" to bardzo dobry kryminał z zawiłą intrygą i ciekawymi, wzbudzającymi sympatię bohaterami. Powieść kończy się zapowiedzią kolejnej sprawy, dlatego pobudza wyobraźnię i czytelniczy apetyt. Zdecydowanie warto sięgnąć.

Znacie twórczość Roberta Małeckiego? Jaki tytuł zapadł Wam szczególnie w pamięć?

Przede mną jeszcze wiele książek autora i mam nadzieje, ze równie wiele emocji,

póki co na mojej checkliście mogę odznaczyć najnowszy tytuł Wiatrołomy, który stał się początkiem nowej serii kryminalnej. Prym wiedzie w niej komisarz Maria Herman, kobieta, którą życie doświadczyło solidnie, nie czuła się nigdy kochana przez matkę, ma na karku ogromne długi i nieustannie walczy, aby nie wrócić do nałogu, jeszcze nie tak dawno hazard stanowił jej "chleb powszedni". Jej partnerem zawodowym jest Olgierd Borewicz, rownież facet z problemami, można by powiedzieć "brudny glina".

Oboje działają w bydgoskim Archiwum X, gdzie są oddelegowywani do śledztw, które nie zostały rozwiązane przez lata. Tym razem muszą się zmierzyć ze sprawą porwania małego chłopca, która miała miejsce w latach dziewięćdziesiątych. Czy w końcu uda się policji odkryć wszystkie karty, czy poznają prawdę?

Już pierwsze zdanie w książce sprawia, ze czytelnik wpada do świata wykreowanego przez autora z ogromnym impetem. Od samego początku nie ma tu miejsca na delikatność, zaczyna się mocno i poziom czytelniczych wrażeń utrzymany jest do samego końca bardzo wysoko. One ani na moment nie odpuszczają, wręcz kumulują się pod koniec, aby finalnie eksplodować i totalnie zaskoczyć czytelnika, pomimo tego, że wcale nie ma tu zawrotnego tempa akcji.

Niezmiernie podobał mi się klimat panujący podczas całej historii... miasto jakby owiane mgłą, tajemniczość , pewnego rodzaju smutek, szarość. Może Wami się wydawać, ze takie epitety raczej świadczą o tym, że była to nudna opowieść, nic z tych rzeczy! To właśnie ta posępna aura dodaje emocji i napędza całą fabułę.

Autor nie skupia się tylko na kwestii porwania i samej sprawy kryminalnej, ale rownież na strefie psychologicznej. Poznając meandry życia zarówno Herman, jak i Borewicza wdzieramy się niemalże w ich umysły, a uwierzcie, że są to "trudne podróże".

To był rasowy kryminał i co najlepsze polski! Czekam na więcej!

Na początku lat dziewięćdziesiątych niebezpieczni gangsterzy porywają dwumiesięcznego Filipa z rodzinnego domu. Zdruzgotani rodzice zrobią wszystko, by odzyskać dziecko ale tropy prowadzą do donikąd. Trzydzieści lat później policjanci z bydgoskiego Archiwum X postanawiają odkryć prawdę i ukarać winnych. Sprawę prowadzą Maria Herman próbująca wyrwać się z podstępnego nałogu oraz Olgierd Borewicz, który mierzy się z konsekwencjami swoich decyzji z przeszłości. Wyruszają do Grudziądza rozwikłać tajemnicę porwania dziecka Witbergów. Czy uda im się odkryć co się wydarzyło? A może jednak istnieje zbrodnia doskonała?

„Wiatrołomy” to pierwszy tom nowej serii kryminalnej Roberta Małeckiego, gdzie już od pierwszych stron zostaniemy wciągnięci w fabułę. Już sam prolog intryguje, a chęć rozwiązania jego tajemnicy towarzyszy nam do ostatnich stron. Nic nie jest tu oczywiste, a liczne zwroty akcji jeszcze bardziej podnoszą napięcie. Trzeba przyznać, że to niezwykle mocna i dopracowana historia z wyrazistymi bohaterami, którzy mają swoje wady czy nałogi. Autor w niezwykle obrazowy sposób pokazuje jak trudno wyjść z uzależnienia, jak mozolnie walczy się o powrót do normalności oraz jak trudno wytrwać i nie poddać się. Myślę, że nie tylko fani kryminałów będą zachwyceni tą lekturą, ale również każdy kto chętnie sięga po thrillery psychologiczne. Całość idealnie łączy watki kryminalne z ludzkimi dramatami. To niewątpliwie genialna powieść o stracie, cierpieniu, walce z własnymi demonami w której nie brakuje wzajemnych układów i tajemnic. Z niecierpliwością czekam na drugi tom.

WIATROŁOMY to pierwszy tom cyklu z Komisarz Marią Herman, a zarazem rasowy kryminał z zaskakującą fabułą.

Przyznam się, że nie miałam jeszcze przyjemności zapoznać się z piórem Roberta Małeckiego. Dlatego ogromnie się cieszę, że dostałam możliwość przeczytania tego tytułu, i wiecie co? Nie zawiodłam się, bowiem autor stworzył wyśmienitą powieść kryminalną, która mnie pochłonęła. Akcja prężnie parła do przodu, ani na moment mnie nie nudziła i co najważniejsze, nie pozwoliła mi wpaść na rozwiązanie zagmatwanej intrygi.

Na kolejny plus zasługuje kreacja bohaterów, autor przedstawił je jako postacie z krwi i kości, takie z wadami, nałogami, czy demonami przeszłości. Chociaż nie polubiłam się Olgierdem, i tak z zaciekawieniem śledziłam ich losy. Czekam na kolejną zagadkę z Archiwum X do rozwiązania!

Jak Wam minął weekend? Udało Wam się coś poczytać? Ja w weekend skończyłam czytać "Wiatrołomy".

Maria Herman i Olgierd Borewicz są policjantami z bydgoskiego Archiwum X. Jadą do Grudziądza, gdzie w latach 90. ubiegłego wieku, został porwany niemowlak. Ojciec Filipka cały czas wierzy, że jego syn się znajdzie. Czy po 30 latach to jeszcze możliwe?

Brak nowego punktu zaczepienia oraz upływ czasu nie pomaga śledczym. Przed nimi trudna i żmudna praca.

Bieżące wydarzenia pokazują, że zbliżają się do odkrycia prawdy. Ktoś jednak bardzo nie chce, żeby została ona odkryta.

To, co zaserwował Robert Małecki jest rewelacyjne.

Już pierwsze zdanie przyprawia o ciarki i sprawia, że nie można oderwać się od lektury bez poznania zakończenie.

Fabuła jest świetnie skonstruowana. Różne perspektywy czasowe, sprawiają, że jeszcze lepiej i szybciej się czyta, a akcja jest ciekawsza.

Główni bohaterowie są prawdziwi, ludzcy. Obok sprawy, która prowadzą, toczy się ich prywatne życie. Poświęcają się pracy, ale przy tym walczą z własnymi problemami, nałogami, uzależnieniami, rodziną. Wzbudzają przy tym ogrom emocji. Czasami im współczułam, innym razem czułam złość na ich zachowanie. Nie można jednak zaprzeczyć, że więź, która stworzyła się między Marią i Olgierdem na przestrzeni tych ponad 500 stron, jest niesamowita i bardzo im kibicuję.

Jestem ogromnie ciekawa, jak dalej potoczą się ich losy. Czy demony i słabości wezmą nad nimi górę?

„Wiatrołomy” Roberta Małeckiego to pierwsza książka po zmianie wydawcy i pierwszy tom nowej serii o policjantach z bydgoskiego Archiwum X. Naprawdę obiecujący początek serii! Postacie, które będą tym punktem spajającym wszystkie tomy, są niesamowicie bogate i skomplikowane, przez co na pewno przez dobrych kilka tomów nie zabraknie atrakcji, które będą nam dostarczać. Maria Herman to hazardzistka, która od roku nie gra. Silna postać kobieca z nałogiem, który w polskiej literaturze kryminalnej wcześniej się nie pojawił. Jej zawodowym partnerem jest Olgierd Borewicz (zwany Zero Siedem ze względu na to samo nazwisko co bohater PRLowego serialu), z pozoru po prostu zmęczony ojciec noworodka i mąż, którego ze względu na pracę nigdy nie ma w domu. Jednak kryje się w nim wiele więcej niż moglibyśmy przypuszczać, skrywa w sobie sporo mrocznych tajemnic, których utrzymywanie w sekrecie przysporzy mu nie lada problemów… Policjanci udają się do Grudziądza (który oddany jest z największą dokładnością), by odkopać sprawę zaginięcia dwumiesięcznego chłopczyka sprzed trzydziestu lat. Po takim czasie ich śledztwo skupia się przede wszystkim na przeglądaniu dokumentów i ponownym przesłuchiwaniu świadków, więc tempo akcji jest dosyć spokojne, choć pod koniec nie zabraknie dynamicznego finału. Mimo pozornego spokoju, fabuła napakowana jest zaskoczeniami, zwrotami akcji i cliffhangerami, który sprawiają, że ciężko książkę odłożyć. I choć gatunkowo jak najbardziej jest to kryminał, bardzo skrupulatnie trzyma się ram gatunkowych, to jednak jest to więcej niż tylko rozrywka – tematy, jakie porusza, na pewno warte są chwili zastanowienia i uwagi. Na kartach powieści czuć ile pracy i uwagi zostało w nią włożone, przez co czyta się ją z największą przyjemnością. Polecam!