Utonęła

Mając czytnik oraz dostęp do Legimi, czasem ciężko jest wybrać odpowiednią lekturę dla siebie. Zwłaszcza, gdy tonie się w recenzenckich. Jednak postanowiłam zrobić sobie od nich krótką przerwę i zanurkowałam w powieści Therese Bohman “Utonęła”. Jest to jedna z polecajek Magdaleny @efemerycznosc_chwil, pierwsza moja książka z wydawnictwa Pauza oraz pierwsza lektura skandynawska.

Pierwsze strony powieści wrzucają nas w szwedzkie, upalne lato, kiedy to Marina, młoda studentka wyrusza wypocząć na wsi u siostry Stelli i jej nowego partnera - Gabriela. Marina pierwszy raz odwiedza siostrę i nie może nadziwić się otoczeniu, a także mężczyźnie, który wzbudza w niej całkiem nowe uczucia.

Z opisu wynika, że “Utonęła” to thriller. Tak jest w zasadzie - to krótki, ale treściwy thriller psychologiczny. Klimat tej opowieści jest gęsty. Z jednej strony upalne lato, przeplatane deszczem, duchotą, z drugiej strony jezioro oraz dość nieciekawe sytuacje, które od razu głównej bohaterce powinny dać do myślenia. Ale nie, gdzieżby. Marina, główna bohaterka jest młodą kobietą, przed którą całe życie, powinna mieć głowę na karku, a czy miała? No niezbyt, bardzo mnie irytowała swoim zachowaniem, było mi żal jej, jej siostry zresztą też, miałam ochotę zdzielić ją w twarz i kazać jej się otrząsnąć. Jest taka zasada, że nie buduje się swojego szczęścia na czyimś nieszczęściu. Poza tym nie warto zadowalać się ochłapami. Od toksycznych osób powinniśmy się trzymać z daleka. A jeszcze dalej od tych niezrównoważonych, o których tak naprawdę niewiele wiemy i nigdy do końca ich nie poznamy. Lektura “Utonęła” to było ciekawe doświadczenie. Spodobało mi się również pióro autorki - treściwe, bez lania wody. No i ten klimat - z pewnością sięgnę po pozostałe powieści autorki i szerzej zapoznam się z literaturą skandynawską.

To, jak do tej pory, moja ulubiona książka tej autorki. Dzięki bogatym opisom, mogłam oczami wyobraźni zobaczyć wszystkie szczegóły. Jest to opowieść, która może oburzyć niektórych, gdyż porusza temat zdrady i to przez główną bohaterkę. Wchodzi w romans z mężem swojej własnej siostry, ale pomimo wszystko podobało mi się. Przy tej książce bardzo chciało mi się usiąść w ogrodzie i wypić lampkę wina. Podobał mi się język jakim posługiwała się autorka. Serdecznie polecam.

Marina, młoda dziewczyna zostawia za sobą trudny związek w Sztokholmie i jedzie w odwiedziny do swojej siostry Stelli. Do niej i do jej nowego partnera. Niby zwyczajna wizyta, a jednak mocno powiało chłodem w to upalne, szwedzkie lato.

To jedna z tych małych-wielkich książek. Niewiele stron, niewiele się dzieje, a w czytelniku burza. Specyficzna atmosfera wciągnęła mnie niemal od razu. Miałam poczucie, że mnie oblepiła i już nie uda mi się od tego uciec. Nawet nie wiem czy chciałam uciec. Czasem chce się dotknąć zła, chociaż doskonale wiadomo jak to się skończy. Marina go dotknęła i pewnie nigdy tego nie zapomni. Ja na pewno nie dam rady wyrzucić tego z pamięci.

W tej książce jest coś, co nie do końca umiem opisać słowami. Jest tu coś poetyckiego w śmierci, a śmierć jest nie tylko fizyczna. Po tej lekturze wiem już, że utonąć można na wiele sposobów…

Przeczytajcie. Warto.

"Utonęła" to moje pierwsze spotkanie z prozą p. Bohman, które zaliczam do całkiem udanych. Od razu po rozpoczęciu lektury rzuciło mi się porównanie do książki "Dorośli" Aubert. Niestety książce "Utonęła" brakuje sporo do tej powieści. Autorka nie stworzyła tutaj tak lepkiego, gęstego i pełnego napięcia klimatu.

Mimo to, tę krótką historię czyta się dobrze.

Można przeczytać.