Uranova

1968 rok. Henry i Angela są w udanym związku, ale pewne wydarzenie zmienia ich plany na wspólną przyszłość. Kobieta wyjeżdża do Czechosłowacji, aby odwiedzić rodzinę swojego ojca. Podczas rozmowy telefonicznej z narzeczonym wykrzykuje słowo "chleb" i kontakt się urywa. Angela zapada się pod ziemię i to dosłownie... Po wielu latach Henry nadal próbuje zmierzyć się z traumą. Odwiedza więc Jachymów - miasto pełne uzdrowisk, uranu, w którym zaginęła jego narzeczona. W podróży towarzyszy mu jego obecna partnerka Suzanne. Henry próbuje odkryć prawdę o mrocznej przeszłości, ale nie spodziewa się co jeszcze czeka go w tym miejscu...

Od razu mogę zdradzić, że zgadzam się z opiniami innych o tej książce. Jest z pewnością oryginalna, dziwna, ale przy tym w pewien sposób też intrygująca. Nie od razu wciągnęłam się w fabułę, ale z każdym kolejnym rozdziałem ta historia coraz bardziej mnie pochłaniała i ciekawiła. W tej książce mamy różne gatunki - trochę fantastyki, horroru, ale mamy także absurd. Autorka porusza tu temat uranu, obozów dla więźniów politycznych, a wszystko to zostało tak wplecione w fabułę, że czyta się o tym z zainteresowaniem. Po tym jak bohaterowie docierają do Czechosłowacji zaczynają się dziać tak absurdalne rzeczy, że często nie wiedziałam co tak naprawdę się właśnie dzieje. I uważam to za duży plus tej książki, bo choć jest dziwna to jednak potrafi zaintrygować czytelnika i wciągnąć w fabułę. Nie da się ukryć, że to publikacja specyficzna, która nie każdemu przypadnie do gustu, ale moim zdaniem warto dać jej szansę, bo ma w sobie to "coś", co powoduje, że chce się czytać kolejne rozdziały.

Henry jest nauczycielem muzyki, który po zaginięciu narzeczonej ma pewną obsesję na "chleb". Nie spożywa go i nie wypowiada nawet tego słowa. Po latach leczenia jego terapeuta radzi mu wyjazd do Czechosłowacji, aby pogodził się z utratą Angeli. Henry wyrusza w podróż ze swoją aktualną partnerką, neurotyczną Suzanne do miasta, które od razu wydaje się dziwne. Prawie nikogo w nim nie ma, wokół same uzdrowiska i uran. Podczas tej podróży zmierzą się z rzeczami, o których nawet nie śnili... Nie da się ukryć, że wciągnęłam się w losy bohaterów. Są oni przerysowani, dziwni i nietypowi, ale taki właśnie jest ich urok. Ich historia nie jest schematyczna i przewidywalna, nie brakuje w niej absurdu, ironii, ale też humoru. Trzeba przyznać, że autorka miała naprawdę ciekawy pomysł na fabułę i postać Henry'ego, bo zdecydowanie opowieść o nim się wyróżnia. W mieście, w którym zatrzymali się bohaterowie nie brakuje promieniowania i dziwnych zjawisk, które trudno jest zrozumieć. Już sam opis miasta pobudza wyobraźnię, tworzy mroczny klimat, ale to co spotyka bohaterów jeszcze to potęguje. Zachęcam do poznania ich losów, bo są zdecydowanie nietuzinkowe i nieoczywiste.

Styl pisania autorki jest trochę specyficzny (jak i cała ta książka), ale jak najbardziej zrozumiały i bardzo dobrze czyta się tę powieść. Mi bardzo przypadł do gustu. Narracja jest tutaj trzecioosobowa.

"Uranova" to książka dziwna, oryginalna, ale też intrygująca. Mieszają się tutaj różne gatunki, nie brakuje absurdu, ale też ironii i odrobiny humoru. Nie jest dla każdego, ale jest w niej coś wyjątkowego co sprawia, że historia bohaterów wciąga. Dawno już nie czytałam takiej książki. Polecam ją osobom, które lubią takie nieoczywiste publikacje i chcą przeczytać coś "innego".

"- Dobrze, dobrze, może durna jest jedna trzecia ludzi, ale tak było zawsze, to jakiś constans. Najniebezpieczniejsi są jednak ci, którzy tymi ludźmi potrafią manipulować."

Angela, dziewczyna Henry'ego Robothama, zniknęła bez śladu w sierpniu 1968 roku. Zupełnie jakby pochłonęła ją ziemia. Poszukiwała swoich czeskich przodków w starożytnym górniczym mieście Jachymów, znanym z uzdrowiska radonowego i brutalnych obozów dla więźniów politycznych.

Trzydzieści lat później Henry za namową terapeuty odwiedza miasto uranu, aby zmierzyć się z traumą, która ciąży mu na duszy. W podróży do postkomunistycznych Czech towarzyszy mu neurotyczna partnerka Suzanne.

Po kilku perypetiach związanych z przyjazdem Henry i Suzanne znajdują zakwaterowanie w hotelu Skłodowska, obiekcie nazwanym tak na cześć Marii Skłodowskiej-Curie, a obecnie należącym do Esteli Hansovej, charyzmatycznej i osobliwej miejscowej lekarki.

Wraz z przybyciem pary do hotelu rozpoczynamy narracyjny eksperyment, w którym mieszają się elementy fantastyki, horroru i absurdu. Razem z Henrym odkrywamy mroczną przeszłość i przekonujemy się, jak wiele kształtów może mieć zło…

"Uranova" jest debiutancką powieścią czeskiej autorki @lenkaelbe, a do sięgnięcia po książkę zachęciła mnie klimatyczna i nietuzinkowa okładka, która bardzo przyciąga oko oraz opis, który mocno intryguje. Książka opisana jest jako mieszanka gatunków, każdego rodzaju znajdziemy tutaj po trochu: obyczaj, fantastyka, dramat czy horror, dlatego kompletnie nie wiedziałam czego mogę się spodziewać po tej powieści. Ale kiedy już zaczęłam czytać "Uranova" całkowicie mnie pochłonęła. Styl autorki od pierwszych stron przypadł mi do gustu, co przyczyniło się do tego, że książkę przeczytałam w jeden długi wieczór, czytałam ją z dużym zainteresowaniem i z zaangażowaniem śledziłam losy bohaterów. Fabuła książki została świetnie nakreślona i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie wykreowani w bardzo intrygujący sposób. Z początku wszystko wydawało się normalne, bohaterowie - Henry i Suzzane wyjeżdżają do Czech do hotelu "Skłodowska", by tam mężczyzna mógł w końcu pogodzić się z przeszłością, jednak po przyjeździe mają miejsce dziwne sytuacje, a pracownicy hotelu są co najmniej nietypowi, wiele rzeczy było tak absurdalnych, że po prostu nie dowierzałam co czytam, kompletnie nie wiedziałam co przyniosą kolejne strony i chyba to w tej powieści właśnie było najlepsze! "Uranova" jest nieprzewidywalna, nietuzinkowa, ma w sobie duże pokłady absurdu, ironii, humoru i dostarcza ogromu skrajnych emocji, które podczas czytania udzielają się czytelnikowi! Nigdy nie spotkałam się z taką specyficzną i nieoczywistą lekturą i jestem pewna, że spodoba się ona czytelnikom, którzy lubią eksperymentować z literaturą i poznawać nowych autorów. Ja naprawdę świetnie spędziłam z nią czas i jestem bardzo ciekawa czym jeszcze autorka w przyszłości mnie zaskoczy. Moja ocena 8/10.

Wyobraźcie sobie fabułę tak surrealistyczną, przepełnioną grozą i absurdem, że czytając odczuwacie niepokój. Wyobraźcie sobie bohatera z obsesjami, który Was drażni i fascynuje. Wyobraźcie sobie małe czeskie uzdrowisko, które skrywa mroczną tajemnicę. I dołóżcie do tego czeski humor. Oto "Uranowa" powieść Lenki Elbe. Czeską pisarkę ukształtowała literatura dla Kafki, Eco i Murakamiego. Uranova jest tak dobrym debitem, że została wyróżniona najważniejszą czeską nagrodą literacką. I j się nie dziwię. Bo chociaż książka nie wciągnęła mnie bez pamięci to jest absolutnie wyjątkowa. Autork bawi się gatunkami, myli czytelnika, wprowadza w osłupienie bohaterów. Opis wydawcy może zaciekawić, ale nie zdradza wiele. Otwierając powieść wsiadamy do wagonika kolejki i dajemy się ponieść. Surrealizm miesza się z realizmem, humor z dramatem a wszystko to zmiksowane jest z absurdem. Wyruszamy ze stacji obyczaj, mijamy stacje z pogranicza horroru ocieramy się nawet o realizm magiczny. Autorka funduje nam jazdę bez trzymanki wśród fajerwerków. Fenomenalna fabuła, mocni nawet przerysowani bohaterowie, specyficzny humor. To znakomita książka dla osób, które chcą wyjść poza swoją literacką strefę komfortu, dla czytelników otwartych na nowe, nieoczywiste światy. Dla czytelników lubiących odkrywać drugie dno, szukających symboliki. Dajcie się zaskoczyć.

Ubóstwiam chleb. Nie wyobrażam sobie śniadania bez zjedzenia świeżutkiej kanapeczki. W związku z tym Henry – bohater powieści „Uranova” - jest dla mnie „trudną” postacią. Mężczyzna ten nie dosyć, że nie jada i nie lubi pieczywa, nie może nawet słyszeć słowa „chleb”. Skąd taka niechęć? Właśnie ten wyraz był ostatnim, jaki usłyszał z ust swojej wielkiej miłości. Angela zaginęła podczas pobytu u rodziny w Czechosłowacji. Henry pozornie ułożył sobie życie po stracie, jednak prześladuje go wiele manii – nie tylko ta „chlebowa”. Po latach decyduje się zmierzyć się z traumą. Razem z żoną wybierają się do Czech, gdzie trafiają do miasteczka Jachymów. Dziwnego miejsca, w którym nikt nie mieszka, w którym znajdują się jedynie uzdrowiska. Miasta słynącego z kąpieli radowych. Miasta, które zapisało się w historii, jako obóz dla więźniów politycznych. W nim Henry odkryje, a może zmierzy się z tajemnicą opuszczonej sztolni.

„Uranova” to istne surrealistyczne ciasteczko. I zaryzykuję stwierdzenie, że zasmakuje nie tylko koneserom tego typu literatury. Czytając tę powieść na myśl przyszła mi „Jesień w Pekinie” Borisa Viana. Obie książki charakteryzuje nieprzewidywalność. Czytając mamy poczucie, że może wydarzyć się wszystko. Jeżeli w środku śniadania pojawiłaby się w mieście Godzilla nikogo by to nie zszokowało. Równocześnie fabuła w „Uranovie” jest uporządkowana. Odbiorcy ławo śledzić akcję. Lenka Elbe zadbała o wątek przewodni, do którego dorzuca kolejne elementy. Mamy się czego złapać i nie porwie nas groteskowy wir.

Książka ta to nie tylko absurdalny humor, ale też zabawa różnymi typami powieści. Autorka sprawnie przeskakuje między komedią, kryminałem i horrorem – co wzmaga nieprzewidywalność fabuły. Efekt jest doskonały. Lenka Elbe, bawiąc się literackimi konwencjami, perfekcyjnie uwypukla to, o czym chce opowiedzieć.

Cieszy mnie, że „Uranova” została wydana w Polsce. To wcale nie był „pewniak”. Powieść jest dobra, ale dość specyficzna. Wydawca nie miał pewności, jak zostanie przyjęta. Patrząc na pierwsze opinie widać, iż czytelnicy ją docenili. Nawet ci, którzy twierdzą, że nie podchodzi im tego typu literatura, podkreślają kunszt pisarski Lenki Elbe. Ja bardzo lubię taki nieprzesadzony surrealizm. Absurd wpleciony w fabułę powieści, dający jej niepowtarzalny charakter. Lubię też autorów otwartych na różne konwencje, a czeska pisarka pokazała, że potrafi z nich korzystać.

Chcąc zmierzyć się z własną traumą, za namową terapeuty Henry odwiedza uzdrowiskowe miasto w Czechosłowacji pełne uranu i obozów politycznych. Podróż ta jest pokłosiem tajemniczego zaginięcia jego dziewczyny, która przed wieloma laty zapadła się pod ziemię w mieście Jachymów, szukając tam swoich przodków. Po wielu perypetiach z zakwaterowaniem, wraz ze swoją obecną partnerką trafiają do hotelu „Skłodowska”, który jest własnością tamtejszej lekarki…

Gdyby ktoś zapytał mnie o najdziwniejszą książkę, jaką przeczytałem zdecydowanie wskazałbym „Uranova” jako liderkę tegoż właśnie rankingu. Książka ta przepełniona jest wyjątkowo niepokojącą grozą, której mnie nie udało się jednoznacznie sprecyzować, co wywoływało tylko mój dodatkowy niepokój. Całość, pomimo swobodnego stylu autorki to prawdziwa i rzadko spotykana mieszanina wielu gatunków, może nawet zbyt wielu.

Autorka zaprosiła mnie do oglądania spektaklu z pierwszych rzędów, a ja z każdą kolejną stroną nie mogłem jednoznacznie odpowiedzieć sobie na pytanie: „czy książka ta mi się podoba”? Kingowskie elementy horroru wplatane w wątki fantasy, przeplatane lekką nutą klasycznego romansu na tle cech charakterystycznych dla kryminałów, w połączeniu z wyjątkową fobią głównego bohatera, momentami naprawdę stanowiły wyjątkowo radioaktywny eksperyment, którego fragmentami zwyczajnie nie rozumiałem.

Muszę jednak przyznać, że Lenka Elbe ostatecznie napisała książkę wyjątkową, co z pewnością wymagało ogromnego talentu oraz ściślej nakreślonej jej wizji. ”Uranova” bowiem okazała się prawdziwą emocjonalną przejażdżką, której wrażeń nie da się szybko zapomnieć. Jej inteligentna narracja udowadniała mi, że mam do czynienia z dziełem początkującej pisarki, którego głównym zadaniem było pokazanie mi rozmaitych odcieni ludzkiego zła, zmuszając do wielu refleksji. Powieść z pewnością nie dla każdego. Jednak każdy, kto odnajdzie się w jej radioaktywnej fabule, będzie w pełni usatysfakcjonowany. Gwarantuję.

Współpraca z wydawnictwem Mova.

Sięgając po tę książkę, kompletnie nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. I przyznam, że był moment, gdy zastanawiałam się, czy dobrze zrobiłam, decydując się na ten tytuł. Od momentu, gdy Henry poznał Suzanne, do momentu, gdy wyjechali razem do Czech, czytanie szło mi jak po grudzie. Kompletnie nie potrafiłam złapać rytmu, nie siadał mi humor, miałam dość bohaterów. A potem znaleźli się oni za naszą granicą i zaskoczyło. Nie od razu, ale lody całkiem puściły po scenie z wyimaginowanym psem. Kto czytał książkę, ten będzie wiedział, o co mi chodzi.

Ta powieść to zdecydowanie czeski film. Połączenie awangardy, specyficznego humoru, groteski, horroru, fantastyki, romansu i kryminału. Mam nadzieję, że niczego po drodze nie zgubiłam, jeśli chodzi o gatunki. Od razu powiem, że raczej odradzam siadanie do niej po całym dniu pracy. Nie byłam w stanie czytać tej książki do poduszki, bo gubiłam bardzo szybko wątek. Specjalnie wstawałam wcześniej, żeby czytać ją przed pracą.

Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że nie jest to książka dla każdego. To bardzo specyficzne dzieło. I nie, nie mówię tego w negatywnym sensie. To po prostu wymagająca powieść, która wymaga maksymalnego skupienia. Dostarcza rozrywki, ale też zmusza do refleksji. Wiele rzeczy wydaje się oczywistych, ale tak wcale nie jest. Mają drugie dno. Tu nic nie jest takie, jak się na pierwszy rzut oka wydaje.

Jeśli lubicie groteskę i połączenie kilku gatunków, to jest to książka dla Was. W przeciwnym przypadku możecie się w niej nie odnaleźć. Sama na początku nie widziałam w niej sensu (aż chciałabym zobaczyć, jak głupią minę miałam wtedy podczas czytania), ale potem nie umiałam oderwać się od lektury. Jeżeli jesteście gotowi wybrać się w totalnie surrealistyczną podróż, to możecie sięgnąć po tę książkę.

Zagadka, zegarek, zaginięcie, jeden człowiek. Co to oznacza?

W sierpniu 1968 roku Angela wyjeżdża do Czechosłowacji - ostatnią rzeczą jaką słyszy jej narzeczony przez telefon to słowo: "chleb". Potem już nigdy więcej się nie spotkają...

Wiele lat później Henry postanawia odwiedzić do miejsce by poszukać jakich kolwiek odpowiedzi. Nie jest w tej podróży sam. Trafia do jednego z hoteli w którym odbywa się konferencja naukowa. Zostają w nim o wiele dłużej niż sądzili.

Henry prowadzi swoje prywatne śledztwo odnalezienia ukochanej sprzed lat. O tym po co tutaj konkretnie jest nie widzą nawet najbliżsi. Jednak i ta jedna najbliższa osóbka podejrzewa, że z jego stanem psychicznym jest coś nie tak.

Czytając książkę już od pierwszych stron czułam coś w rodzaju - hmmm, trudnego do opisania przeczucia, że jest w tej historii coś jeszcze niż, tylko to co aktualnie się dzieje. Coś kryje się za ich słowami i tylko czeka by wyskoczyć. I ta nuta cały czas zagadki - jakby dla mnie prócz szukania odpowiedzi przez Henry'ego było coś znacznie bardziej skomplikowanego - te zniknięcie nie było takim zwykłym zabiegiem. W dodatku lekki niepokój w kilku sytuacjach - niby zwykła scena z bohaterami, ale jednak coś się za nią kryje. Uwielbiam, gdy Autorowi książki się taki zabieg uda. Wtedy czyta się książkę jeszcze większym zapałem.

Między opisami sytuacji, wtrącone są elementy rozmyślań Henry'ego dotyczące domniemanego morderstwa swojej narzeczonej. Książka jest podzielona na kilka bohaterów, głównym jest oczywiście Henry, ale na swojej drodze spotykamy kilku nowych.

Nie zdradzają więcej fabuły mogę stwierdzić, że sam hotel miejsce relaksu i wypoczynku nie jest takie zwykłe jakby się wydawało, a przebywający w niej naukowcy mają coś w sobie z stwierdzenia "szalony naukowiec". Po pewnym czasie wiele rzeczy już było dla mnie tak nieoczywiste - nie mogłam ich przewidzieć. A gra z czasem dopiero się rozpoczęła.

Czy Henry znajdzie odpowiedzi na nurtujące pytania? Jak skończy się ta historia?

Przeczytajcie, a zobaczycie. 😉

Książka, która mnie totalnie porwała. Oczarowała, momentami rozśmieszała i wpędziła w bezsenność! Musiałam to skończyć.

Surrealistyczna i w swej czeskiej oprawie fantastyczna!

O czym jest Uranova?

„Czy ciebie też kusi nieśmiertelność?

Angela, dziewczyna Henry'ego Robothama, zniknęła bez śladu w sierpniu 1968 roku. Zupełnie jakby pochłonęła ją ziemia. Poszukiwała swoich czeskich przodków w starożytnym górniczym mieście Jachymów, znanym z uzdrowiska radonowego i brutalnych obozów dla więźniów politycznych.

Trzydzieści lat później Henry za namową terapeuty odwiedza miasto uranu, aby zmierzyć się z traumą, która ciąży mu na duszy. W podróży do postkomunistycznych Czech towarzyszy mu neurotyczna partnerka Suzanne.

Po kilku perypetiach związanych z przyjazdem Henry i Suzanne znajdują zakwaterowanie w hotelu Skłodowska, obiekcie nazwanym tak na cześć Marii Skłodowskiej-Curie, a obecnie należącym do Esteli Hansovej, charyzmatycznej i osobliwej miejscowej lekarki.

Wraz z przybyciem pary do hotelu rozpoczynamy narracyjny eksperyment, w którym mieszają się elementy fantastyki, horroru i absurdu. Razem z Henrym odkrywamy mroczną przeszłość i przekonujemy się, jak wiele kształtów może mieć zło…”

Totalne złoto dla mnie. Śmiałam się. Bałam się. Prawdziwy emocjonalny roellcoster! Jest nietypowa i nie każdemu się spodoba.

Książka, jakiej dawno nie czytałam.

W pewnym momencie odkryłam, że jest tam również wątek jak z science fiction! Nie do końca wiemy co jest prawdą a co w sumie… czym? A jednak wszystko się idealnie układa, mimo, że wątków jest coraz więcej!

Absurdalność, groteska… autorka musiała wybitnie dobrze się bawić, gdy to pisała. 
Wysokich lotów, dla mnie napisana inteligentnie i przemyślana na wskroś!

Drugie a może i trzecie dno, gdzie możemy zastanowić się nad tym, co jest prawdą, jak wygląda i dokąd zmierza życie. Co jest lepsze życie czy śmierć?

Jeśli rozważacie nad kupnem tej książki, to zdecydowanie polecam. Spodoba się pewnie tym, którzy lubią nietypową literaturę a groteska nie jest im obca. Gdzie mieszają się różne gatunki. Nie wiem dlaczego aż tak bardzo spodobała mi się ta książka, ale ma w sobie takie „coś” co przyciąga mega mocno. Jest po prostu jak ja. Nietypowa. ;)

Moja ocena to zdecydowanie 11/10.

Tłumaczenie: Anna Dorota Kamińska. Świetna robota!

Okładka przepiękna! - Litery są wklęsłe i jeśli przejedziecie opuszkami po nich to dowiecie się jak świetnie jest to wykonana robota. Bardzo mi się podoba. Cudowny limonkowy (?) kolor.

Czasami z ciekawości sięgam po jakiś tytuł, który zaintryguje mnie obiecującą fabułą. Tak stało się też w tym przypadku. ,,Uranova", którą napisała Lenka Elbe zainteresowała mnie swoją tematyką. Z racji tego, że nie miałam wcześniej wielkiej styczności z twórczością czeskich autorów postanowiłam w wolnym czasie zapoznać się z tym wydaniem. Autorka urodziła się na terenie ówczesnej Czechosłowacji, obecnie mieszka w Czechach. Jest zafascynowana twórczością innych autorów, [Adres usunięty]. Franza Kafki, Umberto Eco i Haruki Murakamiego i w związku z tym zgłębia temat wolności. Na pewno znajdą się miłośnicy twórczości czeskich pisarzy oraz tego wydania, którym ono przypadnie do gustu. Ja niestety nie zaliczę się do tego grona.

Fabuła rozpoczyna się 30 lat przed głównymi wydarzeniami. To właśnie wtedy Angela postanowiła wyjechać do Jachymowa w celu odnalezienia swoich przodków. Po dotarciu na miejsce kobieta zadzwoniła do Henry'ego i opowiedziała mu o tym, że jest bardzo głodna, nie ma tam jedzenia w sklepach, ale, że nadjechał obwoźny sklepik i idzie kupić chleb. Na tym przerwała rozmowę, następnie zaginęła podczas zdarzenia, które miało miejsce w kolejce. Mimo upływu 30-31 lat Henry nie jadł chleba, bułek, ani pieczywa. Nie mógł wymawiać tego słowa. Jego kolejna partnerka jadła chleb przed nim w tajemnicy, a on udawał, że tego nie słyszy. Najpierw co tydzień, a następnie co trzy chodził na terapię. W jej ramach wyjechał z partnerką w okolice Jachymowa, gdzie miał dotrzeć w celu pogodzenia się z przeszłością.

,,Uranova", którą napisała Lenka Elbe na pewno zyska grono odbiorców, jednak ja się do niego nie zaliczę. Mnie ta pozycja po prostu znudziła. Wyjazd do Jachymowa miał być szansą na odzyskanie wolności psychicznej przez głównego bohatera. Czy tak naprawdę się stało? Nie jest to jedna z tych lektur, od której nie można się oderwać. Przynajmniej tak nie było w moim przypadku. Bardzo ładna z kolei jest oprawa graficzna, a książka została wydana w sztywnej oprawie.