Uderzenie wyprzedzające. Pola dawno zapomnianych bitew: Bukowski. Tom 2

W OBRONIE WOLNEJ LUDZKOŚCI

Drugim tomem „Bukowskiego”, cyklu uzupełniającego „Pola zapomnianych bitew” Szmidt potwierdza, że warto jego twórczość czytać. Może nie jestem wielkim fanem prozy autora, ale doceniam jego prace i to, co zrobił. A „Uderzenie wyprzedzające” co całkiem sprawnie poprowadzona lektura, z pewnością w sam raz dla fanów Szmidta.

Robert Bukowski mierzył się z różnymi problemami i zagrożeniami. Teraz musi zmierzyć się z nowymi, odległymi dla niego czasami, na które nie jest gotowy. wszystko się zmieniło, wszystko jest jeszcze bardziej mroczne, a korporacje, które się rozrosły, jeszcze groźniejsze. I to do tego stopnia, że zagrażają już ostatecznie ludzkiej wolności.

No a Robert będzie musiał stoczyć walkę. Walkę o cywilizację, ale też i własne wspomnienia. Bo które z rzeczy, jakie pamięta, są tymi prawdziwymi, a które trafiły do jego głowy poprzez implementację? I jaki to może mieć wpływ na wszystko, co się dzieje? W końcu od niego zależą losy wolnej kosmicznej ludzkości...

W naszej rodzimej fantastyce mamy niejeden utwór światowej klasy, niewiele jednak dzieł osiągnęło taki status. A Szmidtowi się to udało i zagościł na amerykańskim rynku z „Polami zapomnianych bitew” z rekomendacjami, jak podaje wydawca, Davida Webera, Nancy Kress, Mike’a Resnicka, Jacka Campbella, Kevina J. Andersona. Sukces? Ewidentny. I to taki, który przełożył się pewnie też na fakt, że seria ta na polskim rynku wróciła nie tylko w formie wznowienia, ale i doczekała się też prequela, którego drugi tom właśnie trafia na sklepowe półki.

A jest to prequel taki, jak być powinien. Czyli? Czyli taki, który balansuje na granicy dzieła samodzielnego i tworu uzupełniającego to, co już znamy. Prościej rzecz ujmując, dla fanów oferuje garść smaczków i kolejną porcji tego, czego oczekują, a czytelnikom, którzy od tego cyklu zaczynają przygodę z serią zaś pozwala zrobić to w sposób niewymagający od nich znajomości nic więcej, za to zapewniający niezłą zabawę. Bo zabawa jest niezła. Dla fanów gatunku właściwie naprawdę dobra, ale przyzwoita też dla tych, którzy za takimi klimatami na styku space opery i militarnej science fiction niezbyt przepadają.

„Per Aspera Ad Astra”, pierwszy tom „Bukowskiego” był rasową space operą o podboju kosmosu. Pisałem, że to rzecz lekka, nieskomplikowana, szybka w odbiorze i zaludniona postaciami prostymi, ale wyrazistymi. I śmiało mogę to powtórzyć przy drugim tomie, ale teraz akcja jest jeszcze lepsza, wątki ciekawsze, a całość potrafi zaintrygować. I naprawdę dobrze się czyta, bo Szmidt nie pisze ani za lekko, ani za ciężko, po prostu w sam raz jak na rozrywkową fantastykę, która czasem serwuje nam coś nawet ponad to.

Robert Bukowski nie radzi sobie z czasami, w których przyszło mu żyć. Miał być pionierem i założycielem nowego społeczeństwa opartego na innych, lepszych zasadach, jednak rzeczywistość jest całkowicie odmienna od tego do czego dążył. Wielkie korporacje rządzą znanymi światami i dodatkowo szykują coś, co może całkowicie zniszczyć wolną wolę...

Bukowski, zniechęcony współczesnością, wraca do swych czasów podczas specjalnych sesji, w których przeżywa inne, lepsze życie. Ta nowa technologia pozwala na stworzenie nowych wspomnień, które powinny zniknąć tuż po zakończeniu sesji. Czy tak się jednak dzieje? Czy manipulowanie wspomnieniami może być bezpieczne i noże służyć jedynie rozrywce? 🤔 Czy wielkie korporacje mogą wykorzystać ją inaczej?

W większości powieści z tego cyklu początek opowiada nam historię kogoś całkiem nowego. Tym razem też tak było i do historii o Bukowskim przechodzimy dopiero po ponad 100 stronach. Jednak poznanie Kaliope i tego co się jej przytrafiło, pozwala lepiej poznać realia nowych czasów.

Uwielbiam ten cykl 😊 Świetnie mi się czyta tę polską space operę ☺️ Z niecierpliwością czekam na trzeci tom, by poznać kolejne losy Bukowskiego 😊

Jestem pod ogromnym wrażeniem uniwersum, które stworzył autor. Jest to cykl, który mogę polecić każdemu wielbicielowi sci-fi ☺️

Jeśli jeszcze nie znacie tego cyklu, to oczywiście polecam gorąco, choć przyznam, że Święckiego polubiłam bardziej niż Bukowskiego 😅

Zobaczymy jednak jak ten cykl się zakończy 😏 Może zmienię ulubieńca 😊