Smartfonowe dzieciaki. Dla rodziców, których dzieci wychowuja się w świecie smartfonów

Wychowywanie dziecka we współczesnym świecie pełnym elektroniki może być naprawdę trudne. Każdy rodzic staje wtedy przed dylematem czy telewizja i komórka są dziecku tak naprawdę potrzebne? Jest mnóstwo rodziców, którzy są nadto przewrażliwieni na tym punkcie. Czy potrzebnie?

Julianna Miner w swojej książce "Smartfonowe dzieciaki" daje nam mnóstwo rad dotyczących właśnie tego tematu. Pokazuje, że oprócz tych niekorzystnych aspektów są również takie, dzięki którym nasze dzieci czerpią korzyści z użytkowania choćby mediów społecznościowych. We wstępie każdego rozdziału autorka przytacza sytuacje z życia wziętą, przez co mamy jakoby zarys tego czego dotyczy rozdział a i możemy też wyciągnąć z niego wiele przydatnych wniosków. Dodatkowo na końcu, co uważam, za ogromny plus tej książki - daje wskazówki jak rozmawiać z dzieckiem w określonych sytuacjach. Podsuwa nam pytania, które również my - jako rodzice, powinniśmy sobie zadać zanim zaczniemy ograniczać czy nawet całkowicie zabraniać naszym dzieciom korzystania z tych cudów techniki. Bo czy tak naprawdę nie wyrządzamy dziecku krzywdy? Żyjemy w czasach gdzie smartfony, laptopy, telewizja - są wszędzie i każdy z nich korzysta. Zabranianie czegokolwiek, według mnie, nic nie da. Zawsze znajdzie się taka dobra dusza, która zaszczepi w naszym dziecku chęć do "elektroniki" czy gier komputerowych czy samego instagrama. Wystarczy, że pójdzie do znajomego i zobaczy, że u niego nie ma ograniczeń, a wtedy nasza pociecha wróci do domu i dopiero wtedy zacznie się sajgon...

"...nieważne, jakich dokonasz wyborów wychowując swoje dzieci, ktoś i tak będzie miał swoje zdanie na ten temat."

W książce znajdziemy również informację jak wspomagać dzieci przy wejściu w świat Internetu, co uważam, za rzecz potrzebną i bardzo dobrą bowiem to właśnie MY możemy - a wręcz powinniśmy - pomóc dzieciom w wejściu do tego świata i wytłumaczeniu wielu przydatnych aspektów aby do korzystania z Internetu podchodziły z rozwagą i wiedziały co jest dobre a co złe.

Nad tematem smartfonów, gier czy mediów społecznościowych można pisać i rozmawiać godzinami, ale niestety miejsce jest tu ograniczone. Czytając "Smartfonowe dzieciaki" dowiedziałam się paru rzeczy, które na pewno wykorzystam kiedy moje dziewczyny podrosną i będą chciały dostać swój pierwszy telefon. Chociaż szczerze mam nadzieje, że ten moment szybko nie nastąpi :) Jeśli lubicie poradniki i rzeczywiście czerpiecie z nich wiedze - to polecam bo uważam, że zawiera wiele cennych informacji.

Myślałam, że „Smartfonowe dzieciaki” trochę wyprzedziły zjawiska, które mają opisywać. Jednak kiedy skończyłam i przemyślałam wszystko, co autorka napisała, to stwierdzam, że ta książka jest zdecydowanie dla nas, pokolenia, które wchodzi w świat internetu i jest nim zachłyśnięte, nasze dzieci urodziły się w czasach, gdzie dostęp do sieci jest powszechny, my mieliśmy podchody i grę w gumę, a dopiero z czasem kafejki internetowe. I dlatego właśnie my powinniśmy zachować trzeźwy umysł w kontakcie z telefonem, ale przyznacie się sami przed sobą, ilu z Was reaguje od razu na sygnał przychodzącego powiadomienia? Wszyscy? No, może nie, ale większość. Słyszymy i zaraz sięgamy, by zobaczyć co? Kto? A potem przepadamy scrolując tablicę. Jest tak, prawda?

Julianna Minier w bardzo przystępny, bo na podstawie własnej rodziny, opisuje bytność dzieci w sieci, a także miejsce nas rodziców. Z wielu aspektów nie zdawałam sobie sprawy jak, chociażby budowaniu poczucia własnej wartości za pomocą Instagrama. Sama mam tam konto, ale nie jest ono wyznacznikiem mnie jako człowieka. Jednak przypominając sobie to w jaki sposób myślą nastolatki, to rzeczywiście ma to sens, akceptacja rówieśników uzależniona jest od „fajności”. Na szczęście autorka daje jasne wskazówki — nie gotowe rozwiązania, moim zdaniem warto to podkreślić — jak ustalić granice i przede wszystkim, na co zwracać uwagę. Moich dzieci ten „problem” dotyczy mniej, bo do wieku nastoletniego jeszcze chwila, a telefon starszej służy jedynie do dzwonienia czy SMS-ów, ale warto zrobić sobie zaplecze. Mnie ta książka wpadła w ręce w najbardziej odpowiednim czasie — kiedy jeszcze mogę zapobiegać.

Uważam, że po „Smartfonowe dzieciaki” naprawdę powinno się sięgnąć, bo dotyczy ona nie tylko dzieci, choć na nie jest kierowana. Przede wszystkim po to, by uświadomić sobie własne zachowania względem mediów społecznościowych. Ta książka otwiera oczy na bardzo wiele spraw, a ja z ręką na sercu przyznaję się do popełniania grzechów, o których autorka pisze. Polecam.