"Skóra po dziadku" to drugi utwór prozatorski w dorobku literackim Mateusza Pakuły. Autor po raz kolejny uchyla czytelnikom rąbka rodzinnych tajemnic. Co z nich wynika?
Akcja powieści została osnuta wokół losów dziadka pisarza, Henryka Parkity. Okres dorastania mężczyzny przypadł na przepełnione trwogą i stalinowskim terrorem lata pięćdziesiąte ubiegłego wieku.
Pragnąca żyć pełnią życia młodzież imała się wówczas przeróżnych, niekoniecznie mądrych sposobów na przeciwstawienie się brutalnej władzy. Głupie żarty przynosiły jedynie tragiczne konsekwencje...
Szczeniacki wybryk dziadka zakończył się osadzeniem w kieleckiej katowni. Od niechybnej śmierci uratował go człowiek, któremu jeszcze tak niedawno ktoś inny ocalił życie.
"Skóra po dziadku" nie jest tylko zbiorem wspomnień z burzliwej młodości. To również opowieść o wielowymiarowej historii Kielc, antysemityzmie i jego tragicznych konsekwencjach oraz traumach przekazywanych z pokolenia na pokolenie.
Opinie o książce
Pakuła pisze tak, że głowa mała, oczy ogromne, flaki powywracane, ręce drżące, a nogi z waty. To jest mistrzostwo świata w opowiadaniu historii osobistych i zarazem tych szerszych, społecznych. W przyszłość można patrzeć tylko mierząc się wciąż z przeszłością.
JAN PESZEK
Ta historia to więcej niż rodzinna opowieść. "Skóra po dziadku" to książka, w której źli bohaterowie bywają dobrzy, a dobrzy nie zawsze czynią dobro. To książka, w której przenikają się pokoleniowe perspektywy, a wzajemne oceny z czasem ustępują miejsca rozumieniu relacji międzyludzkich. "Skóra po dziadku" to kolejny tekst Mateusza Pakuły, w którym czytelniczki i czytelnicy mogą się przejrzeć.
MIKOŁAJ GRYNBERG
Wielką siłą powieści Mateusza Pakuły jest jej hybrydyczna forma. Gdzieś pomiędzy prozą, poezją, dramatem a esejem Pakuła odkrywa kolejne warstwy historii – rekonstruuje ją, domyśla, dopowiada, zaprzecza swoim dopowiedzeniom, przez co obnaża cały mechanizm tego, jak pamiętamy i co pamiętamy; jak funkcjonuje opowieść w przekazie ustnym i co możemy ustalić na podstawie dostępnej dokumentacji. Metanarracja w połączeniu z nieunikaniem trudnych tematów robi piorunujące wrażenie. Miazga!
ISHBEL SZATRAWSKA
O autorze
Mateusz Pakała jest pisarzem, dramaturgiem i reżyserem teatralnym. Uznanie w środowisku artystycznym przyniosła mu debiutancka powieść "Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję".
