Sinner. Zakazany owoc. Tom 2

Jaka jest Wasza ulubiona trylogia?

Seana Bella można łatwo opisać jednym słowem: grzesznik. Ciężko pracuje na to, aby bogaci byli jeszcze bogatsi, a jeśli coś nie dostarcza mu korzyści lub przyjemności, po prostu to ignoruje. Mimo to nawet ktoś taki jak on może w końcu natrafić na moralną granicę, którą trudno będzie przekroczyć. Kiedy młodsza siostra jego najlepszego przyjaciela prosi go, aby nauczył ją czerpać pełnymi garściami z życia i wszystkich jego grzesznych przyjemności, Sean naprawdę chce się zgodzić. Niestety jest kilka powodów, aby powiedzieć „nie” – powodów, których nie może zignorować nawet ktoś taki jak on.

Wiara może przyjmować różne kształty. Możemy wierzyć w różnych bogów, ideologie. Wiara jest ważnym składnikiem nadziei. W końcu, dzięki niej możemy osiągać wielkie rzeczy. Wierząc w siebie i swoje przekonania.

Przy pierwszej części miałam mieszane uczucia. Przy kolejnym tomie są podobne. Jestem rozdarta między podobało mi się, a jest niesmacznie. Na duży plus zasługuje fakt, że historia nie pędzi, a rozwija się powoli. Poznajemy bohaterów i ich motywację. Z wszystkich najbardziej polubiłam Caroline Bell. Urzekła mnie w pierwszej i drugiej części.

Autorka podjęła trudny temat utraty wiary i odnajdywanie jej na nowo. Czułam sympatię do Seana, który był zagubionym mężczyzną. Starał się pełnić rolę opiekuna rodziny i jednocześnie poradzić sobie z bólem po stracie siostry. Natomiast Zenny – nie przypadła mi do gustu jako postać. Zakończenie mnie nieco rozczarowało, bo losy bohaterów mógłby być inne.

Priest mnie zauroczył. Mimo kontrowersyjnych opinii i - nie ukrywajmy - dla wielu kontrowersyjnej treści. Zaciekawiona natychmiast sięgnęłam po Sinnera licząc, że spodoba mi się jeszcze bardziej. No… jednak nie.

Niestety, momentami irytowało mnie tłumaczenie i same sceny 🌶🌶🌶. Nudziło mnie już potem czytanie/słuchanie (bo część czytałam w audio. Spicy sceny w przyspieszeniu 2.0 kosmos XD) o tym jak mokra jest 🍑 Zenny i jak dużego 🍆 ma Sean. Nie przeszkadzał mi absolutnie age gap między bohaterami.

Najlepszą bohaterką dla mnie była tu Caroline Bell - matka braci Bell. I tak, popłakałam się pod koniec, nie będę spojlerować.

Książka podejmuje trudny temat utraty wiary (i odnajdywania jej na nowo) i to bardzo, ale to bardzo mnie kupiło. Żal mi było Seana - zagubionego chłopczyka, który nie potrafił poradzić sobie ze śmiercią Lizzy i który chciał w tej rodzinie pełnić rolę dziecka-bohatera/obrońcy. A Zenny… ech, jak dla mnie dziewczę na granicy nimfomanii. Nie polubiłyśmy się.

Najlepsza scena: kiedy Sean wpada na Elijaha w domu Aidena. MISTRZOSTWO!

Zakończenie mnie rozczarowało, uważam, że losy tej dwójki nie powinny się tak zakończyć, może wówczas dała bym maksa gwiazdek?

Sinnera polecam, chociaż nie obyło się bez krindżery (czego nie miałam w 1 tomie).

Sean Bell to 36-letni biznesmen, który zawsze dąży do wybranego przez siebie celu. Jedno spotkanie sprawia, że zapragnie pewnej kobiety, zbyt młodej dla niego. Tym bardziej, że kilka dni później okazuje się, że ta kobieta to Zenny Iverson - 21-letnia dziewczyna, przygotowująca się do zostania zakonnicą, a zarazem siostra jego najlepszego przyjaciela. A kiedy Zenny proponuje Seanowi coś, czego ten chce, czy będzie w stanie odmówić?

“Sinner” to z pewnością, w mojej opinii, całkowicie inna książka od swojej poprzedniczki, czyli historii Tylera. Oczywiście, również w tym tomie mamy do czynienia z pewnego rodzaju kontrowersją - bo przecież, jak dziewczyna, która już wie, że chce zostać zakonnicą pragnie doświadczyć tego, czego już nigdy nie doświadczy? Sierra Simone potrafi stworzyć książki skłaniające do pewnych przemyśleń. Na uwagę zasługuje fakt, że za każdym razem jej bohaterowie są inni, tak jest też w przypadku Zenny i Seana. Ona chce dowiedzieć się, co musi poświęcić, on - uważał siebie za grzesznika, a jednak dla najbliższych był w stanie zrobić wszystko. W historii drugiego z braci Bell możemy dostrzec również inne spojrzenie na Boga, aniżeli w pierwszej części, co również uważam za plus, ponieważ poznajemy inny punkt widzenia na aspekt wiary.

“Sinner” to książka opowiadająca o wybraniu własnej ścieżki i poświęceniu. Zenny i Seasn to bohaterowie całkowicie różni, a jednak razem tworzyli spójną całość. Niestety, czasami najcięższe decyzje czekają na podjęcie na końcu ścieżki. Ponownie, mamy do czynienia z dużą liczbą scen erotycznych, ale nie są one, moim zdaniem, głównym tłem tej historii.

Historia Zenny i Seana to podróż w głąb siebie, aby odkryć prawdę o samych sobie. Nie zawsze podejmujemy decyzje ze względu na to, czego chcemy, ale dlatego, że coś musimy zrobić.

Jeśli lubicie nieco kontrowersyjne książki, ale mające w sobie coś więcej to polecam Wam historię tej pary, a myślę, że się nie zawiedziecie.

Jedno jest pewne. Seria „Zakazany owoc” od Sierry Simone to jedna z najbardziej skandalicznych serii ostatnich miesięcy. Z pewnością książki te nie pozostaną czytelnika obojętnym. Są to historie pełne namiętności, trudnych wyborów, bólu i wiary. Pierwszy tom wzbudził ogromne kontrowersje a ja byłam zachwycona lekturą. Nareszcie coś nowego i nieoczywistego. Miałam ogromne oczekiwania, co do „Sinner”, czyli drugiego tomu i nie zawiodłam się. Historia Seana i Zenny była bardziej dynamiczna, bardziej emocjonalna, bardziej bolesna i niebywale niegrzeczna.

Relacja Seana Bella z Bogiem jest niebywale trudna. To mężczyzna, który ma własną świętą trójcę, czyli pieniądze, seks i Macallan 18. Żyje w przeświadczeniu, że za pieniądze może kupić dosłownie wszystko. Nawet miłość i zdrowie. Wiedzie ustatkowane i poukładane życie do czasu aż na jego drodze pojawia się młoda kobieta z przeszłości. Dawna bratnia dusza i przyjaciółka. Kiedyś słodkie dziecko a dziś zdolna, piękna i mądra młoda kobieta. Zbyt niewinna i zbyt młoda dla takiego grzesznika, jakim jest Sean. Niestety Zenny postanawia prosić mężczyznę o przysługę. Wkrótce kobieta wstąpi do zakonu, ale zanim to się stanie chce nauczyć się czerpać z życia pełnymi garściami i w pełni świadomie wystawić swoje powołanie na próbę. Sean ma być jej przewodnikiem i nauczycielem. Ma być ostatnim grzechem Zenny zanim ta odda swoją duszę i ciało Bogu. Sean przyjmuje wyzwanie. Zrobi wszystko, aby Zenna doświadczyła namiętności, radości, beztroski i szczęścia. Zawierają układ na miesiąc. Kiedy czas się skończy ich drogi rozejdą się i każdy pójdzie w swoją stronę. Plan jest prosty. Niestety jak się domyślanie wszystko komplikuje się, kiedy pojawiają się uczucia. Czy Sean konkurując z samym Bogiem ma szansę na szczęśliwe zakończenie?

„Sinner” to historia o zakazanej miłości i grzesznej namiętności, walce z chorobą i radzeniu sobie ze stratą. Pełno tutaj erotyzmu, ale nie brakuje również wzruszeń, nostalgii i zadumy. Książka jest naprawdę dobra! Styl autorki jest zmysłowy, prowokacyjny, emocjonujący. Sierra Simone igra z uczuciami czytelnika, wyciska łzy i przyprawia o rumieńce. Wykreowani bohaterowie są skrajnie różni, ale idealnie do siebie pasują. To jak taniec anioła i grzesznika. Mimo, że każdy ma skrajnie różne charaktery i podejście do życia to z upływem czasu wpływają na siebie i przechodzą metamorfozę. Cudownie było widzieć metamorfozę Seana i walkę Zenny o swoją przyszłość. Ich relacja była wyjątkowa. Jeśli szukacie historii nieszablonowej, prowokacyjnej i emocjonalnej to gorąco zachęcam do lektury. Z niecierpliwością czekam na tom trzeci serii.

„Sinner”

“Życia nie mierzy się w dniach. Mierzy się je w chwilach.”

[współpraca reklamowa @wydawnictwopapieroweserca]

Grzesznik niewierzący w szczęśliwe zakończenia i ona…

zesłana grzesznikowi na pokuszenie.

On odpowiedzią na jej modlitwy, która pragnie…

“Chcę się delektować każdą częścią ciebie, gdy będziesz rozkwitać.”

“Cholera.”

Ta książka to zrobiła…

Rozkochała..

Wzruszyła.

A na końcu sprawiła, że zwątpiłam w zakończenie i miałam ochotę porzucić czytanie.

Czy tak nie brzmi dobra rekomendacja książki?

Zaszklone oczy, łzy i serce przepełnione niepewnością.

Dla takich książek żyje.

Dla takich, które potrafią wywołać we mnie emocje, skłonią do myślenia i sprawią, że mam ochotę zatracić się w wykreowanym świecie.

Poczytajcie…

Jeśli mam tutaj na sali osoby, które po “Priest” porzuciły ochotę na kontynuowanie tej serii i poznanie kolejnego brata z rodziny Bell, to myślę, że “Sinner” może wam się o wiele bardziej spodobać. Ale! Jeśli mam tutaj kogoś, kto nie czytał “Priest” z różnych powodów, a chciałby zacząć tą - to można śmiało czytać. Po prostu dostaniesz tutaj mikro spoilery z pierwszego tomu o bracie Seana.

“Priest” a “Sinner” to są dwie różne książki, które mimo wszystko mają w sobie wiele wspólnych cech. Jednym z nich to kwestia wiary, a raczej niewiary, która została tutaj naprawdę obrazowo przedstawiona i jej wewnętrzne konflikty.

Naszym “Sinner” jest on…

Grzesznik, któremu na drodze postawiono ją…

Pokusę - Zenny, która pragnie zostać zakonnicą. Postulantka.

On nienawidził i nie wierzył w Boga. Ale… czy da się go nienawidzić skoro nie istnieje? Czy to nie kłóci się z brakiem wiary w niego?

W tej historii została przedstawiona wiara pod ogromnym znakiem zapytania, która na wielu płaszczyznach była kwestionowana.

Jednak najpierw chciałabym przedstawić bohaterów, którzy mnie wzruszali.

Sean, to postać, która wiele razy zasiała w mojej głowie wątpliwości. Z tym, czym się identyfikował, z tym, jak wyglądała jego wiara, a raczej jego brak. Jaki wartościami się otaczał.

To jest postać, która nie wierzyła w miłość. “Wierzył”, że nie był do niej zdolny. Interesowały go tylko i wyłącznie relacje bez zobowiązań. Najważniejsza była dla niego praca i rodzina, a jego podejście do rodziców i zapewnienia im tego, co najlepsze? God damn. Doskonale niedoskonały żyjący w poczuciu bezsilności i straty. Zaborczy, opiekuńczy i… zagubiony.

Jedno spojrzenie, jedno zerknięcie i ona smakująca zachłannością i niewinnością.

Zenny - robaczek, na której ciążyły pewne oczekiwania, a jednak pragnęła pójść własną ścieżką i udowodnić coś sobie, innym… Że zasługuje, że potrafi. Studentka pielęgniarstwa i położnictwa. Mądra, zadziorna, żywa i energiczna. Niezależna, uparta i dążąca do wyznaczonego celu. Z wątpliwościami nad własnymi decyzjami, pragnieniami.

Jej chęć pomocy, darzenia innych troską…

Jej misja, powołanie…

To jak się wypowiadała…

Kocham takie postacie i żałuję, że rzadko kiedy takie piękne istoty spotykam w książkach.

Zadbani…

Postawieni na pierwszym miejscu.

W tej historii seks to modlitwa i jeśli ona ma tak wyglądać - to poproszę o więcej…

“Jezu Chryste (...). Co ty mi robisz?”

Sceny, jak i relacja zostały pięknie przedstawione. Ich relacja opierała się na zgodzie, bezpieczeństwie i nauce. Między nimi narodziła się przyjaźń i zaufanie, a wraz z rozwojem ich relacji widziałam ich zmagania, lęki, pragnienia, a także…

Złamane serca…

I uczucia… dezorientujące, wstrząsające i zachwycające.

I ten jeden moment, w którym świat się zatrzymał.

Rozpacz, ból i łzy…

Pustka… przeżuwająca i agonalna.

*

Zakazany związek dopieszczony na tle emocjonalnym, duchowym i fizycznym.

Kocham, to jak Sierra przedstawia relacje między bohaterami. A ta z “Sinner” sprawiła, że się rozpływałam i pragnęłam więcej. Bo… ta relacja, Ba! ta książka powinna mieć synonim REFLEKSJA - PIĘKNA, OSZAŁAMIAJĄCA I NA WSKROŚ UZALEŻNIAJĄCA.

Dzięki tej relacji mogłam zaobserwować, jak wyglądała ich relacja z “Bogiem” i jakie trudności zostały postawione na ich drodze.

Bardzo podobała mi się w tej książce przeorysza i jej podejście do pewnych kwestii. Uważam, że takie coś powinno być praktykowane, mało tego… z tego, co przeczytałam w słowach “Od autorki”, to takie zdarzenie miało miejsce i na sam ten jeden wspomniany moment się uśmiechnęłam. Piękne i zrozumiałe.

Ten romans poruszaja kwestie religijne i społeczne, a także rolę ciemnoskórych kobiet, które z miejsca były wyśmiewane przez wyższe warstwy społeczne. Ciemnoskóre kobiety, które były mało znaczące i nadające się tylko do pracy, a nie do wyższych sfer. To mnie naprawdę uderzyło. Może, i to nie było przedstawione w dosadny sposób, ale ten jeden moment, jeden fragment przypomniał mi wszystkie filmy, jakie oglądałam, w których czarnoskóre kobiety było traktowane jak gówno i to jest naprawdę bardzo przykre. Człowiek powinien być równy, a pieniądz, czy kolor nie powinien definiować człowieka i jego ewentualną pozycję, a nawet potencjalny związek z białoskórym człowiekiem.

“Nie mogę wygrać.”

A religia? Zapewniona równowaga i WYBÓR. Poproszę o coś takiego w szkołach i nie tylko, bo żeby poruszać to w taki sposób, jak Sierra, i to jeszcze z takim szacunkiem jest naprawdę genialne i odważne. Jestem zdania, że religia i wiara w Boga/Bogów powinna być na przeróżnej płaszczyźnie omawiana - wiara, niewiara, wątpliwości i niedogodności.

Ta historia porusza wiele tematów. Zadaje pytania.

Porusza temat Boga, dziewictwa, śmierci, kościoła, wiary, moralności, materialności i relacji międzyrasowych. Wielowymiarowa i złożona książka, która bada duchowość i seksualność. Pokazuje, że pragnienia są zupełnie normalne i nie trzeba się tego ani ich wstydzić.

Historia o akceptacji siebie i zgodzie z własnymi pragnieniami. Historia, w której liczą się serca, a nie pieniądze. Bo to serce może okazać więcej niż pieniądz za który możesz kupić prawie wszystko. A co najważniejsze każdy z nas powinien być traktowany z szacunkiem niezależnie od naszych wyborów, przekonań czy wartości, z jakimi się identyfikujemy.

O podążaniu własną ścieżką, poszukiwaniu odpowiedzi, zrozumieniu i miłości, która oślepia, uzależnia i otwiera serca, napełniając je czymś nieznanym i niespotykanym.

O pogodzeniu się ze stratą, bo w tej historii wystarczyła jedna składanka Britney Spears, aby przywołała wspomnienia - jedyną pamięć, złość, żal, smutek…

Albo i może nawet Mountain Dew, żeby pojawił się blask i…

Łzy. Płakałam na tej książce, a ona w pewnym momencie mnie złamała. Ciepłe i lśniące oczy, a potem szczypanie i łzy…

Akceptacja…

Historia o poznawaniu siebie, poszukiwaniu odpowiedzi i zastanowieniu się nad sobą, dotychczasowym życiem, wyborami i decyzjami.

O zrozumieniu “wiary” i dziejących się rzeczy od niej niezależnych.

O stawianiu czoła rodzinie i ich oczekiwaniom, wstydowi, strachowi, poczuciu własnej wartości i celowi.

Historia o dwóch samotnych duszach, które poszukiwały celu w życiu i… siebie.

A jeśli po przeczytaniu tej książki mam iść do piekła… zresztą moja dusza i tak już dawno została skazana na potępienie, to będę szczęśliwa. Lubię ciepełko, a myślę, że w “niebie” jest dość… chłodno.

Czekam teraz na “Saint”!