Rzeźbiarz łez. Edycja specjalna

Piękna, poruszająca i wciągająca opowieść. Naprawdę polecam.

Nica, doprawdy piękna, delikatna niczym motyl i o oczach w kolorze płaczącego nieba. Jej pragnienie od zawsze było jedne - mieć rodzinę. Kiedy ma siedemnaście lat, Milliganowie postanawiają ją adoptować. Dziewczyna w głębi serca czuje, że jej odległe marzenie wreszcie się spełni, będzie miała dom i kochającą rodzinę. Lecz w tym wszystkim nie spodziewała się tego, że wraz z nią zostanie adoptowany Rigel. Chłopak, który do tej pory budził w niej wyłącznie niepokój.

Życie w sierocińcu dla dzieci nie jest wcale łatwe i Nica wiele razy się o tym przekonywała. Jej marzenie w ogóle mnie nie zdziwiło, myślę, iż sama na jej miejscu bym to pragnęła. W nowym domu odnajduje się w miarę szybko. Choć wewnątrz czuje panikę, to nie pozwala jej wypłynąć na wierzch. Na każdym kroku stara się, by nigdy nie wrócić do Grave. Jej opis w książce bardzo mi się podoba. Podoba mi się równie w niej to, że mimo trudnej przeszłości, nigdy się nie poddaje i każdemu niesie pomoc.

Rigel od samego początku był dla mnie zagadką. Sprawia wrażenie tajemniczego i zamkniętego w sobie człowieka. Do pewnej chwili nie wiedziałam co o nim myśleć. Odsuwał od siebie każdą osobę, nawet tę, której bardzo pragnie. Relacja Nici i Rigela od samego początku była trudna oraz tajemnicza. Każda ich rozmowa miała w sobie aurę, która mnie intrygowała. Z wielkim zainteresowaniem obserwowałam to, jak to się wszystko potoczy.

Ta książka to przepiękna historia, która na długo zostanie w mej pamięci. Nie jest ona tylko o dziewczynie i chłopaku, a o uczuciach, jakie ich otaczały. Czytanie tej książki było dla mnie na tyle przyjemnością, że pod sam koniec czułam niedosyt. Ogromnie polecam tę książkę, zdecydowanie warto ją przeczytać. ❤️

Ocena: 9/10.

„Rigel i ja, on gwiazda, ja niebo, on szpony, ja plastry, razem stworzyliśmy konstelację drżeń. Razem… od samego początku”.

Rzeźbiarz łez jest połączeniem sztuki z pięknem metafor a przy tym niewinnie kusi powolną ścieżką pełną cierpienia, nie zapominając o naszych sercach. W tej książce każda strona wypełniona jest cytatem. Bohaterowie są niczym światło i ciemność, są jak gwiazdy i motyle.

"Nie na każdą truciznę jest antidotum".

Choć książka to cegiełka przez swoje tempo pozwala wręcz delektować się tym co czytamy, przynajmniej na początku. Im dalej tym więcej sekretów wychodzi na jaw, a nie wszystkie z nich są piękne, niektóre są brzydkie i wstrząsające. W tej historii pojawia się wiele motywów: on zakochuje się pierwszy i mocniej, dotknij jej i zginiesz, z przyjaźni do miłości zahaczając o nienawiść, zakazana miłość.

"Moje oczy w jego oczach jak zaćmienie księżyca".

Rigel jest niesamowicie złożonym bohaterem. Z początku przyciąga nas swoją mroczną i tajemniczą stroną, niekiedy odpycha tym jak nisko się ceni, żeby później rozkochać nas w sobie przez swoje ukryte działania. Nica z drugiej strony jest delikatna i zawsze stara się wszystkim pomóc. Niekiedy wydaje się nieco naiwna jednak pozory mylą a w tej książce jest to udowodnione więcej niż raz.

„Byliśmy popękani, połamani, zepsuci. Ale lśniło w nas światło jasne jak tysiąc gwiazd. Miało siłę wilka. I delikatność motyla”.

W książce pojawia się również motyw odzyskania rodziny i pokazuje to jak pobyt w domu dziecka wpływa na bohaterów. I jak bardzo wpływa na ich decyzje i wybór. Jak trudno pogodzić się ze stratą i zapomnieniem. Każda sytuacja w książce jest przerabiana z dwóch stron raz z delikatnością a raz z całkowitą obojętnością. Bohaterowie poboczni nieco namieszają, ale i będą punktem zwrotnym w niektórych momentach. Będziemy mieć ulubieńców jak i wrogów.

"Byliśmy jedną melodią, najbardziej spektakularną i najbardziej tajemną że wszystkich".

Rzeźbiarz łez zauroczy Was swoją liryczno-empiryczną stroną. Później Was odurzy historią, która nie chowa żadnych blizn i ran. Aż zatęsknicie gdy przeczytacie ostatnią stronę, śmiejąc się cicho że objętość wydawała się przerażająca. Czytając książkę czułam vibe pewnego japońskiego anime Marmalade boy, którą polecam na kaca książkowego po tej powieści. Te 3 dni spędzone z tą książką zostaną w moim sercu i głowie na długi czas. Podobało mi się, dlatego bardzo Wam ją polecam

To niezwykła historia miłosna, która rozkwitła pomimo wielu niesprzyjającym okolicznościom.

To historia miłosna, która trwała latami w ukryciu. To historia miłosna dwójki młodych ludzi, którzy mają bałagan w sercach i w duszach. To historia miłosna wilka i ćmy. Znajdziecie tu również wiele trudnych i poruszających tematów tj. traumy z dzieciństwa, samotność, czy tęsknota.

Wczułam się w klimat i zachwyciłam się pięknym językiem pełnym kwiecistych porównań. Zaznaczałam cytaty jak szalona i chłonęłam magię tej historii.

Nica i Rigel wychowali się w jednym domu dziecka, jednak nie darzyli się zbytnią sympatią. Rigel bywał brutalny i wzbudzał w Nice strach. Nica drażniła Rigela swoim sposobem bycia. Teraz kiedy mają po 17 lat, w końcu znalazła się para, która chce ich adoptować. Pomimo tego, że łączy ich wspólne dzieciństwo tych dwoje woli omijać się szerokim łukiem.

Powoli poznajemy historie z przeszłości tej dwójki i z każdą stroną zbliżamy się do nich. Dwa odmienne charaktery, odmienne problemy i wspólne marzenie o tym, żeby w końcu ktoś ich pokochał i zaakceptował. Historie te łamią serduszko. Napięcie rośnie, gula w gardle również...

Gorąco polecam wszystkim miłośnikom trudnych historii, które łamią serce.

Nica i Rigiel dwójka bohaterów książki. Oboje wychowują się w sierocińcu. Jednak ich historia już od początku się różni .. znają się praktycznie całe życie, ale .. nie przepadają za sobą. Nica ma wrażenie, że chłopak jej nienawidzi... a Rigiel cóż.. to Rigiel, mroczny chłopak, zamknięty na otoczenie. Jednak szalenie czarujący.. mało kto może oprzeć się jego urokowi. Pogodzony z losem.

Nica piękna, dobra, kolorowa dusza, wrażliwa. Marzy tylko o tym by mieć rodzinę...

Pewnego dnia, jej marzenie się spełnia, rusza procedura adopcyjna.. ktoś ją chce, choć jest już duża.. ale przewrotny los sprawia, że Rigiel też. Czy oboje będą w stanie się w końcu dogadać? Czy zrozumieją swoje zachowanie?

Matko... co to jest za książka.. 💔.

To jednotomówka i bardzo dobrze, bo niewytrzymałabym tutaj nie znając zakończenia.

To nie jest łatwa historia młodzieżowa czy romantyczna. To przepiękna, ludzka historia, bolesna, smutna.. Napisana w bajkowy sposób, wszystko tu jest jak najbardziej realne, ale magię czuć w powietrzu za sprawą pięknego języka Autorki...

Bohaterowie.. poznajemy ich tutaj dogłębnie, całkowity zarys psychologiczny zrobiony po mistrzowsku. Czasami są długie opisy, ale to tak pasuje tej książce. Tutaj nie można było tego uniknąć... To co przeszło tych dwoje .. to po prostu jest niewiarygodne, czułam złość, ciarki, przerażenie, współczucie.. Później zaczęłam kibicować, by pod koniec historii no dobra za połowa, zaczęłam płakać... i płakałam już do końca.. Już bardzo dawno nie przeczytałam tak emocjonalnej historii.. a tak bardzo jej potrzebowałam.

Dodatkowo przepiękne wydanie, okładka nawiązująca do treści, twarda oprawa.. to wszystko na co ta książka zasługuje ❤️‍🩹.

To opowieść o życiu młodych ludzi, którzy już od najmłodszych lat musieli mierzyć się ze złem tego świata.. potem wspiąć się na wyżyny i walczyć o siebie, o każdy dzień... a potem o życie 🍀. Ta historia złamie Wam serce, będziecie ją czytać jak we mgle, by na koniec zaświeciło Słońce ❤️

"Prawdziwa miłość nigdy się nie kończy. Ale nie powiedzieli, że tnie aż do kości, że prawdziwa miłość zapuszcza w tobie korzenie i zostaje tam na zawsze".

"Rzeźbiarz Łez" to historia tak lekka i delikatna, a jednocześnie mocna i rozdzierająca, jak najpiękniejsza baśń i największy dramat. Znajdziecie w niej całą paletę emocji, wszystkie kolory tęczy, ale i pochłaniającą ciemność wraz z jałową pustką. Każda strona wypełniona jest pięknymi słowami, które otulają serce i dusze, aby w końcu wyryć na nich swoje oblicze.

Rigel i Nica to bohaterowie, których poznajemy jako dzieci zamieszkujące ośrodek Grave. Jako nastolatkowie zostają wzięci do domu przez jedną rodzinę, chociaż pozornie nie łączą ich żadne dobre relacje. Tutaj jednak nic nie jest takie, jakim się wydaje.

Nica to marzycielka, żyjąca w przekonaniu że dzięki delikatności i pomocy innym jest w stanie uczynić świat lepszym. Jest jak światło, które przedziera się przez ciemne zasłony, jak słońce w najmroczniejszy dzień. Rigel natomiast jest arogancką ciemnością, która nie zważa na nic i na nikogo. Ukrywa się pod maską sarkastycznego i wycofanego, a jednocześnie utalentowanego i pociągającego młodego mężczyzny. Każde z nich skrywa jednak ciernie, które przychodzą pod postacią najmroczniejszych koszmarów, nie tylko w nocy.

"Rzeźbiarz Łez" to najpiękniej napisana książka, jaką przyszło mi kiedykolwiek mieć w rękach. Myśli głównych bohaterów, ich wewnętrzne rozdarcie i motywacje zostały opisane tak, że od razu pokochałam tą dwójkę. Rigel i Nica, pomimo traumatycznych doświadczeń, okazali się mieć w sobie ogromne pokłady miłości. Dzięki szeroko nakreślonym monologom wewnętrznym mogłam dokładnie poznać ich myśli i zrozumieć wszystkie zachowania.

Ta książka to morze wrażliwości, ocean łez który zatopi Wasze serca. Jest napisana w tak cudowny sposób, że zapamiętacie ją na długo, jak nie na zawsze. Relacja głównych bohaterów jest zarazem trudna, pełna bólu i walki, ale również piękna jak żadna inna. Rozkwita powoli, poprzez ogrom poświęcenia i cierpienia, ale kiedy już to robi - nie może dorównać niczemu innemu.

Bardzo podobało mi się, że Rigel i Nica nie byli czarno-biali. Pomimo strachu i wielu dylematów podejmowali decyzje, którymi chronili się wzajemnie. Cieszę się również, że autorka zdecydowała się pokazać szeroko przeszłość i przyszłość tej dwójki, ponieważ pozwoliło to odpowiednio domknąć tą niełatwą historię.

Słowa nie są w stanie opisać tego, co znajdziecie w "Rzeźbiarzu Łez". Sięgnijcie po nią, jeżeli chcecie przeżyć coś tak niezwykłego, że zabraknie Wam słów, a serce będzie przyspieszać i bić w rytm miłości Niki i Rigela. W końcu sięgnijcie po nią, aby odpowiedzieć sobie na pytanie- kto jest Rzeźbiarzem Łez?

Minęło kilka dni i już nieco ochłonęłam więc mogę wrócić z recenzją.

ʀᴢᴇźʙɪᴀʀᴢ ᴌᴇᴢ wyciśnie z Waszych oczu łzy nie jeden raz i nie dwa.

Ja Wam to mówię - jako osoba, która niełatwo się wzrusza, popłakałam się trzy razy do pierwszej połowy

Historia Nici i Rigela jest tak bolesna a zarazem piękna, że aż ciężko w to uwierzyć.

Z bólem serca czytałam o przeżyciach bohaterów, czułam ich emocje i trzymałam za nich kciuki.

Chciałam szczęśliwego domu dla Nici niemalże tak mocno jak ona sama.

Mimo traum, plastrów na palcach i wielu cierpień Nica jest silną, młodą osobą, która w każdym widzi dobro a największym jej pragnieniem jest być częścią kochającej rodziny.

Rigel to trudny, demoniczny i zabójczo przystojny facet, który zdaje się działać zwykle na opak a jego bronią jest atak.

Trzyma w sobie ból dosłownie i w przenośni.

Czy tych dwoje, trafiając do jednej rodziny, będzie w stanie się dogadać?

Emocje z tej historii aż kipiały, jak wyrzucasz je drzwiami to wchodzą oknem.

Ból, strach, gniew, miłość, pożądanie, pasja, przyjaźń, rodzina - to i o wiele więcej znajdziemy w tej historii.

Mimo swoich 650 stron, pisanych drobnym drukiem, książkę przeczytałam niemal na raz.

Niemal, gdyby nie obowiązki bym ją pochłonęła wręcz w jeden wieczór

Okładka sama w sobie przyciąga swoim pięknem i magnetyzmem, zestaw naklejek dołączony do przesyłki pozwolił mi się artystycznie wyżyć - nie wykorzystałam wszystkich ale jak sądzę, kolaż jest kompletny i odpowiedni co do treści.

Po raz pierwszy pozwoliłam sobie "skalać" książkę i umieściłam w niej aż dwie naklejki - nie mogłam się oprzeć obrazowi one line na którym są Nica i Rigel.

No i jest także jeden z moich ulubionych cytatów.

ʀᴢᴇźʙɪᴀʀᴢ ᴌᴇᴢ - przysięgam, to Wasza książka Must Have na wrzesień

"I dziewczynka powiedziała do wilka:

-Jakie masz wielkie serce!

-To żeby pomieścić swój gniew.

Wtedy dziewczynka odparła:

-Jaki wielki jest twój gniew!

-To po to, żeby ukryć w nim przed tobą serce."

"Rzeźbiarz łez" to książka, którą trawię już dobrych kilka dni i tak zbieram się do tej recenzji i nie mogę się zebrać. 😉

Wszystko dlatego, że nie sądzę, abym mogła swoimi słowami oddać emocje, jakie wzbudza i całą esencję tej powieści.

Z pozoru jest to prosta historia dwójki nastolatków, którzy spędzili swoje dotychczasowe życie w placówce wychowawczej, a teraz los się do nich uśmiechnął i mają szansę na wejście w dorosłość pośród prawdziwej rodziny.

Nica to delikatna, kochająca zwierzęta i widząca w każdym dobro postać, a Rigel to jej przeciwieństwo. Chociaż jest ulubieńcem nauczycieli i wychowawców, dziewczyna zna jego mroczną stronę. A teraz będzie mieszkać jeszcze bliżej, będzie narażona jeszcze bardziej i będzie się bała jeszcze mocniej.

Czy jednak wszystko jest takie, jakie nam się wydaje?

Forma i styl autorki sprawiają, że ta historia staje się czymś absolutnie wyjątkowym, opowiedzianym w sposób wręcz magiczny.

Z każdą kolejną stroną błądzimy pomiędzy różnymi emocjami, obserwując, jak smutek zderza się z radością, poczucie bezsilności z nadzieją, brutalność z delikatnością, rozsądek z uczuciami i dobro ze złem.

Wszystko to potęguje wspaniale wykreowany klimat melancholii, a czasem nawet grozy, chociaż nadal w zestawieniu z pięknem, dobrem i delikatnością. 🦋

Kocham Nicę, jest to wspaniała postać i tak bardzo wczułam się w jej historię, że błagałam w duchu autorkę, żeby ją dobrze dla niej poprowadziła. 😉

No i Rigel - tajemniczy chłopak, buntownik wobec miłości i jej największy niewolnik.

Jego relacja z Nicą zdecydowanie nie należy do prostych, ale jak już poznajemy coraz więcej szczegółów na ich temat, wszystko układa się w piękną całość.

"Nie chciał się na to zgodzić. Ona, tak anonimowa, taka pozbawiona jakiegokolwiek znaczenia, ona, która niczego o niczym nie wiedziała, nie mogła wnikać w niego w ten sposób, nie mogła drążyć jego duszy i serca, i to bez pozwolenia."

Cała ta opowieść oparta jest na temacie adopcji, mieszkania w Grave i tego, co tam się działo. Jest to szalenie smutne, przygnębiające i może budzić dyskomfort, zwłaszcza wśród młodszych czytelników, więc miejcie to na uwadze.

Nie sposób jednak ominąć tego, co "Rzeźbiarza łez" wyróżnia na tle innych książek, czyli sposobu, w jaki został on napisany. Jest to jedna z najbardziej poetyckich pozycji w tej kategorii, jakie czytałam. Tekst jest pełen metafor, porównań i innych środków stylistycznych sprawiających, że czytelnik ma wrażenie, jakby obcował z czymś niezwykłym.

I tak jest! 😊

Jednocześnie tekst ten czyta się bardzo dobrze i płynnie, wszystko jest spójne, a te niemal 650 stron ucieka nie wiadomo kiedy. 😉

"Zawsze myślałam, że Rigel jest jak księżyc.

Czarny księżyc, który skrywa przed wszystkimi swoją ciemną stronę, połyskuje swym mrokiem, rzuca cień nawet na gwiazdy.

Myliłam się.

Rigel był jak słońce.

Parzył skórę.

Oślepiał."

Gdybym miała tę książkę opisać jednym słowem, byłaby to "delikatność". Delikatność, która zderza się z mrokiem, siłą i brutalnością, ale jednak pozostaje niezmienna i obecna.

"Rzeźbiarz łez" wzrusza, smuci i raduje, napawa optymizmem, nadzieją i skłania do przemyśleń, a chwilami także bawi.

Jeśli lubicie piękne historie, wyjątkowych bohaterów, trudne tematy, kosmos, legendy i gburowatych nastolatków, koniecznie sięgnijcie po tę zachwycającą pozycję!

Ciężko uwierzyć, że to debiut! 9/10🖤

Gratuluję wydawnictwu kolejnej cudownej premiery i dziękuję za tę historię.🦋

"Rzeźbiarz łez" to jednotomowa historia skupiająca się na losach Niki i Rigela. Nica, od zawsze pragnęła tylko jednego: mieć rodzinę. Kiedy ma siedemnaście lat, Milliganowie postanawiają ją adoptować, a odległe marzenie wydaje się wreszcie spełniać. Przewrotny los nie pozwala jej się jednak zbyt długo tym cieszyć – z Grave, sierocińca, w którym się wychowywała, razem z nią adoptowany zostaje Rigel, chłopak, który do tej pory budził w niej wyłącznie niepokój. Wydaje się, że mimo łączącej ich przeszłości, pełnej cierpienia i samotności, nic nie będzie w stanie zbliżyć do siebie tej dwójki, a mieszkanie pod jednym dachem przysporzy jedynie więcej bólu. Nica jest jednak zdeterminowana, by ochronić swoje marzenie przed każdym, kto zapragnie je zniszczyć. Nawet jeśli ma dwoje czarnych oczu i płonące spojrzenie.

To jest jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam - nie w tym miesiącu, nie w tym roku - w całym swoim życiu. Wow, wow i jeszcze raz wow. Jestem tak niesamowicie oczarowana historią Niki i Rigela, że aż mi brak słów. Po zapowiedzi tej książki spodziewałam się, że to będzie dobra książka bo jeszcze się nie zawiodłam na książkach z Flow Books jednak tak genialnej historii się nie spodziewałam. Tutaj urzekło mnie dosłownie wszystko. Styl pisania autorki to było masło na moją duszę przysięgam. Tak delikatnie jest napisana ta historia i tak pochłaniająco-urzekająco, że to coś pięknego. Jestem pod wrażeniem ilości emocji jakie autorka zawarła pomiędzy wierszami i jak pięknie to zrobiła. Fabuła jest równie delikatna i urzekająca. Choć momentami wcale nie jest lekka bo bolesna i smutna to nadal posiada w sobie coś tak nieszablonowego i niezwykłego. Podczas pisania tej recenzji chciałabym jak najwięcej wam przekazać mojej miłości do tej historii ale obawiam się, że braknie mi słów. Z każdą kolejną stroną byłam pochłonięta coraz bardziej i bardziej. Zarwałam nockę dla tej książki i wcale nie żałuję bo to w jaki stan popadłam podczas czytania jej to inny wymiar. Jednak kwestią, która urzekła i skradła moje serce najbardziej są bohaterowie. Nica i Rigel. Rigel i Nica. Dwójka ludzi, która zasługuje na całe dobro tego świata. Oboje wychowali się w domu dziecka i nie mieli łatwo. Nica jest delikatna niczym motyl, swoją dobrocią poraża wszystkich dookoła i gdyby mogła chciałaby każdemu pomóc. Rigel to zamknięty w sobie, zbuntowany chłopak, którym kieruje destrukcja i nienawiść. A mimo to, tą dwójkę ciągnie do siebie tak mocno, jakby byli przeciwnymi magnesami. Kocham ich tak bardzo, że aż brak mi słów. Oboje już od samego początku mnie zaintrygowali a jak tylko poznałam ich bliżej - wiedziałam, że bezpowrotnie oddałam im swoje serce. Relacja Niki i Rigela nie jest łatwa. Jest burzliwa. Pełna wzlotów i upadków. Oni sami działali na siebie tak mocno, że aż boleśnie. Przyciągali się i odpychali. Choć tego drugiego wcale nie chcieli. Sposób w jaki autorka ukazała ich miłość i uczucia, jest jednym z piękniejszych z jakimi kiedykolwiek się spotkałam Tu wszystko działo się powoli i delikatnie. Tak jakby obchodzić się z motylem, by go nie spłoszyć. Ilość emocji i uczuć jaka była między tą dwójką to było coś niesamowicie pięknego. Jestem cholernie wdzięczna za to, że miałam szansę poznać tą historię i oddać jej swoje serce. Jestem pewna, że nie raz wrócę do "Rzeźbiarza łez" i z całego serca go wam polecam! Przysięgam nie zawiedziecie się💜.

"Rzeźbiarz łez" autorstwa Erin Doon to poruszająca i intrygująca historia, która zaprowadzi czytelnika do małego miasteczka Grave, gdzie opowieści są wypełnione tajemnicą. Główną bohaterką tej opowieści jest Nica, dziewczyna pragnąca jedynie rodziny, która odnajduje swoje szczęście, gdy Milliganowie postanawiają ją adoptować. Jednakże, los sprawia, że dołącza do nich również tajemniczy chłopak Rigel.

Erin Doon tworzy niezwykle klarowny świat, który doskonale oddaje atmosferę Grave i tajemnicze historie, które tam krążą. Bohaterowie, Nica i Rigel, są wykreowani na skomplikowane i interesujące postacie. Nica jest delikatna i pełna marzeń, podczas gdy Rigel budzi niepokój i tajemnicę. Relacja między nimi rozwija się w trudnych warunkach, co nadaje powieści głębię emocjonalną.

"Rzeźbiarz łez" to historia o miłości, tajemnicach przeszłości i determinacji, która trzyma czytelnika w napięciu od pierwszej strony do ostatniej. Autorka zabiera nas w podróż pełną nieoczekiwanych zwrotów akcji i bólu. To książka, która porusza serce i zostaje w pamięci na długo po jej przeczytaniu. Erin Doon stworzyła niezwykłą opowieść, która warta jest każdej sekundy, zarwanych nocy czy zawalenia obowiązków. Z pewnością czytelnik będzie zadowolony kiedy w pełni wczuje się w świat bohaterów. Każdy mol książkowy doceni intrygującą i emocjonalną historię jaka kryje się między stronami.

Styl autorki jest niesamowity. Delikatny, poetycki, magiczny...

To nadało powieści lekkości a jednoczone charakteru. Ta książka wyciąga wszystkie emocje i uzależnia.

Mrok. Pierwsze słowo jakie przychodzi mi do głowy po przeczytaniu tej książki. Obezwładniający, głęboki jak najciemniejsze dno oceanu. Pełen bólu gromadzonego latami, z przebłyskami światła i miłości.

Miłości trudnej, bezdennej, okrutnej i wiecznej. Uczucia, które potrafi obrać różne postaci, w tym przypadku z jednej strony delikatnego, lekkiego i ulotnego, z drugiej tajemniczego, namiętnego, mrocznego i niezrozumiałego.

Te dwa oblicza miłości uosabiają główni bohaterowie. Nica, trafia do ośrodka wychowawczego w wieku 5 lat. Już wtedy znajduje się w nim Rigel, chłopiec, którego boi się każdy, choć od początku coś ją w nim przyciąga. Jako 17-latkowie zostają adoptowani przez tą samą rodzinę. Dwa przeciwieństwa, ona delikatna niczym motyl z szarymi, niesamowitymi oczami, on uosobienie ciemności, z czarnymi oczami, okrutny, cyniczny i niebezpieczny niczym wilk. Jej marzenie o własnej rodzinie może runąć niczym domek z kart, jeżeli pozwoli Rigelowi zepsuć to co zbudowała. Tylko czy dane im będzie burzyć świat czy może zbudują go na nowo?

Nie mogłam się oderwać od tej historii. Jest coś pociągającego w mrocznych, niebezpiecznych męskich bohaterach, jednak to co usidliło moje serce to ból jaki wiąże się z zachowaniem Rigela. Równie wielki ciężar musiała dźwigać Nica. Ich życie to wielkie cierpienie, zepsucie, dramat dziecięcych przeżyć. W tym wszystkim rodzi się miłość, która nie ma prawa być prosta i czystą. Wszystko jest skomplikowane, pełne strachu i niezdrowych reakcji. Jednak, aby to przeżyć muszą polegać na sobie i wspierać się mimo bólu i wszelkich przeciwieństw.

Autorka posługuje się pięknym językiem, który poprzez wielokrotne powtórzenia wprowadza czytalenika w mroczny świat zagubionych osieroconych młodych ludzi. Dawno nie czułam się tak zagubiona i pełna sprzecznych emocji czytając książkę.

Zachwycająca.

Przepadłam! Ta historia dotknęła mojej wrażliwości i z pewnością trafi do mojej topki roku. Pięknie napisana i wypełniona po brzegi w cudowne, poetyckie metafory. Takie, które nie są przesadzone, tylko zachwycają czytelnika i które dotykają najczulszych strun.

Poznajemy tu Nicę i Rigela.

Motyla i wilka.

Dzień i noc.

Delikatność i szorstkość.

Chemia i trudna relacja między bohaterami wybrzmiewają na każdej stronie. Bohaterowie, którzy skradli mi serce, nakreśleni są z dużą dbałością. Poznajemy ich jako sieroty. Zagubionych nastolatków, naznaczonych bólem. Los zsyła iskierkę nadziei i pewnego dnia jedna rodzina decyduje się na ich adopcję.

Jestem zachwycona stylem. Zachwycona historią i aż nie wiem, co napisać, bo trafiła do mojego serducha i chcę ją zamknąć tam i nie wypuszczać. Trzymać ją i chronić..

Jestem przeszczęśliwa, że miałam okazję poznać tę historię!! Zachęciły mnie pozytywne opinie oraz piękne arty @[Adres usunięty]ki - bohaterowie wyglądają dokładnie tak, jak sobie ich wyobrażałam!

Bardzo gorąco wam polecam ten tytuł.

„Cofnęłam się. Spojrzałam na niego ze strachem. Głęboko w sobie poczułam się bardziej zraniona jego reakcją, niż chciałabym przyznać.

- Chciałam tylko… - Zastanawiałam się dlaczego, d l a c z e g o nigdy nie mogę się tego nauczyć. – Chciałam tylko upewnić się, że nic co nie jest”.

Jestem oczarowana i w jakiś sposób emocjonalnie spleciona z tą książką. Wywarła na mnie ogromne wrażenie! Nie mogłam przestać jej czytać, a później nie mogłam zrozumieć, dlaczego się już skończyła!

Erin Doom ma wyjątkowe pióro, niemal poezyjne. Każde słowo trafia w czuły punkt czytelnika, a sama historia powoduje emocjonalną palpitację serca.

„Rzeźbiarz łez” jest historią, w której króluje walka. Walka o siebie, własne emocje, zdobycie rodziny i przetrawienie przeszłości. Fabuła jest tajemnicza, ma swój własny klimat, który napędzają… emocje.

Nica i Rigel to bohaterowie skomplikowani, którzy przeszli wiele. Trafiając do rodziny, która pragnie adoptować Nicę, dziewczyna nie spodziewa się, że razem z nią podąży Rigel.

Ich relacja jest taka… nadzwyczajna. Czytelnik szuka motywów nieodwzajemnionej nienawiści. Próbuje zrozumieć bohaterów i ich wzajemne uczucia. Są piękne, ale i bolesne, jednak przedstawione w poetycki sposób. Urzekało mnie to, bo mimo całego odpychania, potrafili ze sobą rozmawiać w tak wyjątkowy sposób, że czuło się ich dojrzałość połączoną z niepewnością.

Ta historia jest jak powolne gojenie ran, które jednocześnie rozdrapuje. Ta historia ma swój własny wachlarz i bagaż emocjonalny, które trzymają czytelnika w garści. „Rzeźbiarz łez” to powieść wyjątkowa na wielu płaszczyznach, nieokiełznana i spektakularnie wciągająca. No, bo? Jak? Ponad 600 stron w jeden dzień? To możliwe, bo to totalny MUST READ!

[współpraca flow books]

Kiedy skończyłam ją czytać, z jednej strony miałam w głowie setki myśli, tysiące słów, którymi mogłabym ją opisać, a z drugiej… pustkę. Totalną pustkę, z którą zostawiła mnie ostatnia strona tej historii. Do teraz trudno mi się po niej otrząsnąć i wrócić do rzeczywistości, do świata, w którym nie ma Rigela i Niki. Od pierwszych stron porwali mnie do swojej baśni, a ja przeżywałam ją tak, jakbym była jej częścią. I nie chciałam z niej wychodzić.

To, co na pewno muszę napisać - ten tytuł to trzecia książka w tym roku, którą oceniam na 10/10.

Mimo, że to wcale nie jest łatwa i przyjemna opowieść. Owszem, jest napisana bardzo pięknym i poetyckim językiem, ale niech Was to nie zwiedzie – jest pełna mroku, bólu i tajemnic, których odkrywanie łamie serce na coraz mniejsze kawałki. I wyciska łzy.

Szczerze, nie sądziłam, że będę na niej płakać. Od początku książka jest bardzo poruszająca i niektóre opisy sprawiały, że się wzruszałam i myślałam, że na tym się skończy. Ale nie. Mniej więcej od połowy ta historia stała się tak bardzo emocjonalna, że nie mogłam powstrzymać łez. A później było ich jeszcze więcej – te wcześniejsze nie zdążyły nawet wyschnąć, gdy pojawiały się nowe.

Nie spodziewałam się tych wszystkich rzeczy, z którymi bohaterowie musieli mierzyć się w przeszłości. „Rzeźbiarz łez” to nie jest historia tylko o miłości – przede wszystkim ukazuje, jak brutalne i niesprawiedliwe potrafi być życie. To poruszająca i dojrzała opowieść o odnajdywaniu siebie i dorastaniu, o walce pomiędzy prawdziwym uczuciem, a najskrytszymi marzeniami.

I o tym, że zniszczone serce pełne mroku może kochać z całych sił, tak mocno, że jest w stanie dla swojej miłości poświęcić wszystko.

To jedna z najpiękniejszych powieści New adult, którą przeczytałam. Otwiera oczy. I serca. Dajcie się porwać Rigelowi i Nice do świata ich baśni, a na pewno zostawicie w niej cząstkę siebie.

Najbardziej bałam się toksycznej relacji, która jest opisywana jako motyw przewodni tej książki, a za którą osobiście nie przepadam. Niepotrzebnie. Nie chcę mówić, że relacja Rigela i Niki nie jest toksyczna, bo w jakimś stopniu jest, ale… jest całkowicie uwarunkowana wydarzeniami z ich przeszłości. Jestem w stanie ją zrozumieć. I wielki plus dla autorki, że udało jej się oddać cały skomplikowany charakter ich relacji poprzez gamę emocji i ujmujące opisy przeżyć bohaterów. Pokochałam ich całym sercem. Ta książka na pewno znajdzie się w moim TOP5 tego roku.

I UWAGA – muszę tu wspomnieć o jednej bardzo ważnej rzeczy, przez którą wiele osób ma wątpliwości, czy sięgnąć po tę pozycję – przemoc fizyczna i psychiczna, która pojawia się w TW, nie dotyczy relacji głównych bohaterów!

Dzisiaj opowiem Wam baśń o "Rzeźbiarzu Łez". Tym, który dał ludziom łzy, łzy smutku, ale i szczęścia. Wsłuchajcie się, niech ten szept dotrze do waszych uszu a przekaz tej opowieści rozniesie się w waszych sercach. A może i wy jesteście rzeźbiarzami łez w waszej historii?

W tej wersji, znajdziecie dwóch rzeźbiarzy: Nica - delikatna niczym skrzydła motyla, Rigel - wilk w tej baśni, z oczami zawierającymi ciemne niebo i gwiazdy. Choć tak różni, to łączy ich uczucie silniejsze od kłód rzycanych im pod nogi w domu dziecka i poza nim...

Od samego początku zostałam porwana poetycznym językiem. Trafiłam do świata, który nie przypominał tego realnego. Użyte porównania i metafory sprawiły, że baśniowy klimat nie opuszczał mnie ani na chwilę. Był idealnie przepleciony z problemami rzeczywistości. Problemami, którymi byli dotknięci główni bohaterowie. Niezwykle silni, pomimo tego, że zostali skrzywdzeni. Nica, tak piękna i wrażliwa na świat. Bardzo łatwo było jej zaufać, pokochać ją. Jej wykreowanie pozwoliło na wejście do jej umysłu, czucie każdej emocji, która jej towarzyszyła. Jej zainteresowania stawały się moimi. Podobne odczucia miałam do Rigela - drugiego z głównych bohaterów. Jest nieco bardziej mroczny, tajemniczość ciągnie się za nim przez większość czasu. Miałam ochotę go odkryć, poznać to, co znajduje się wewnątrz. Ich relacja była intensywna, pełna emocji i na swój sposób wyjątkowa.

Jeśli chodzi o postacie drugoplanowe to już dawno nie byłam tak ciekawa ich losów. Zupełnie od siebie różne, ale stworzyły dom dla głównej bohaterki, jak i czytelnika. Otaczające ich wątki były niezwykłe. W tej książce każdy miał swój fragment, w którym mogłam poznać ich bliżej.

Zdarzały się momenty niespodziewane, w których łzy stawały mi w oczach, serce biło szybciej, aby później rozbić się na wiele kawałków. Nie bójcie się, są też chwile pełne śmiechu i te, w których miłość rozczula serce. Przebrniecie przez nie w szybkim tempie, nawet nie zorientujecie się, kiedy nadejdzie koniec. Wtedy do głowy napłyną Wam sceny, za którymi będziecie tęsknić, powrót do nich będzie tylko kwestią czasu.

Piękna od początku aż do końca. Pełna uczuć. Z przekazem, który powinien dotrzeć do wielu. Pozwólcie, aby w waszych oczach uformowały się łzy.

Pozwólcie sobie zatracić się w świecie "Rzeźbiarza Łez". Każdy z Was zasługuje na swoją baśń, może odkryjecie to właśnie w tej książce...