Diament. Rodzina Monet. Tom 4. Część 1

Kolejna część serii o przygodach nastolatki, którą pokochały rzesze czytelników, nie odbiega jakością od poprzednich tomów. Nie jest to już typowa młodzieżówka, bo główna bohaterka dorosła i ma inne problemy i nowych znajomych. Mimo wszystko znalazłam w niej sporo humoru, ciętego języka i klimatu typowego dla tego uniwersum.

Fajna historia. Z przyjemnością mi się ją czytało. Muszę przyznać, że jest to taka książka, którą szczerze polecę swoim nastoletnim wnuczkom, jakie niedługo skończą szkoły średnie. Opowiada ona o ich rówieśniczce (tak prawie), więc uważam, że na pewno główna bohaterka - Hallie zostanie przez nich dobrze zrozumiana.

To już 4 tom, nie zawiódł mnie i chyba wkręcił najbardziej ze wszystkich. Hailei Monet i jej przygody w Barcelonie, kiedy w jej życiu pojawia się Adrien Santan… pozycja od 16+ nie bez powodu, ta historia z pewnością umili wam wieczór, nie da się oderwać od kolejnych stron. Podoba mi się, jak została poprowadzona ta historia, przenoszę się razem z Hailei do jej życia studentki medycyny i wszystkich zawirowań. Polecam!!

Fenomen Rodziny Monet jest dla mnie trochę niezrozumiały, ale czyta się nieźle.  Zwrócicie uwagę na trigger warning. Czwarta część nie zawodzi oczekiwań, ale rodzice błagam po coś jest informacja, że 16+. Tematy są właśnie dla tej grupy wiekowej. Fajna narracja z perspektywy na przykład Adriana. Mi się podobało, ale wow nie ma. 

Kolejny tom popularnej od pewnego czasu serii, moim zdaniem najsłabszy dotychczas, ale nie oznacza to, że jest to zła książka. Czytało się dosyć przyjemnie i lekko, tak jak przyzwyczaiła nas do tego autorka ale jednak czegoś tu zabrakło względem poprzednich części. Mimo wszystko kontynuacja serii warta przeczytania. 

Kolejna już część serii trzyma poziom poprzednich. Pełno tu zabawnych momentów i ciętego języka, dzięki czemu postaci są barwne i wyraziste. Siódemka nie jest już typową młodzieżówką, Dorosła Hailie ma już poważniejsze problemy, nadal jednak jest to rodzina Monet, więc klimat jest podobny, jak w pozostałych częściach serii.

Hailie Monet dorosła, studiuje i mieszka w Barcelonie, siódma część jest tą, na którą  czekałam najbardziej, by sprawdzić, jak będzie się prezentować w porównaniu z pozostałymi, które były typowo młodzieżowe pod względem języka, czy akcji. Nie zawiodłam się, kontynuacja dorosła wraz z główną bohaterką, warto przeczytać!

To książka, o której słyszałam już naprawdę wiele opinii. Zastanawiałam się, czy przypadnie mi do gustu, czy też znajdę się w grupie twierdzącej, że "nie ma się czym zachwycać". Na szczęście lektura pochłonęła mnie, a sposób pisania autorki bardzo mi się spodobał. Fabuła jest ciekawa, nie ciągnie się. Dużo informacji, dużo zwrotów, dużo emocji. Dokładnie to, co lubię w książkach :)

Świetna powieść o przeżytych emocjach, nerwach, niepewności i potrzeby stabilizacji, którą tak często odczuwamy w codziennym życiu. Główna bohaterka to młoda dziewczyna, którą łatwo polubić i łatwo się z nią utożsamiać. Świetna kontynuacja serii i na pewno nie poprzestanę na tej części, czego i wam życzę :)

Kurcze, jestem z tą serią od początku i na serio liczyłam na to, że Hailie w końcu będzie szczęśliwa. No, ale bez tego nie byłoby kolejnego tomu. :) Na szczęście jest i jest tak dobry jak zwykle ma to miejsce w twórczości Weroniki. Znowu znalazło się tu sporo emocji, które tym bardziej motywują do czytania. Polecam, ja czytałam nawet w porannym autobusie jadąc do pracy. :D

Cieszę się, że mimo ukończenia trylogii o przygodach Hailie, autorka zdecydowała się na kontynuację tej historii. To niby ta sama, ale zupełnie inna opowieść, gdyż główna bohaterka jest już dorosłą kobietą i ma dorosłe problemy. Szczególnie spodobało mi się ukazanie perspektywy Adriena Santana, co pomaga lepiej zrozumieć tę postać.

Co tu dużo pisać? To po prostu kolejna świetna powieść Weroniki Marczak. Śledzenie losów Hailie Monet pochłonęło mnie bez reszty. Jedyny minus jest taki, że książka kończy się w chwili, kiedy najbardziej ma się ochotę kontynuować czytanie. Trzeba przyznać, że z każdym kolejnym tomem historia Rodziny Monet staje się coraz ciekawsza. Fajnie obserwuje się również przemianę, jakiej uległa na przestrzeni czasu  Hailie, któa wydoroślałą i stała się bardziej niezależna. 

Minęło kilka lat od ostatnich zdarzeń. Hailie Monet skończyła liceum i zaczęła studia w Barcelonie. Już nie jest aż tak bardzo pilnowana przez braci, zyskała swobodę, o której marzyła i stara się z niej korzystać rozsądnie. Co prawda nie zawsze jej to wychodzi, jednak, o czym bracia nie wiedzą, nie spędza im snu z powiek.

Pewne zdarzenia doprowadzają, że między jednym z jej braci, a Adrienem Santanem dochodzi do spięcia. Dylan posuwa się za daleko, czego on nie może mu odpuścić. Zostaje zawieszony w działaniach organizacji, co ani trochę mu się nie podoba. Hailie widząc, co się dzieje z bratem, wie, że musi coś zrobić. W końcu, gdyby nie ona nie doszłoby do tamtej sytuacji. Potajemnie spotyka się z mężczyzną, aby prosić go o zmianę zdania. Czy jej się uda? Czy wyjdzie na jaw jej spotkanie z Adrienem? Na dodatek jest mu winna przysługę, którą nie ma pojęcia, jak wykorzysta. Jaką? Za co? Santan coraz częściej pojawia się w życiu Hailie, a ona ma coraz więcej tajemnic przed braćmi. Dlaczego? Co ich połączy? Co ukrywa przed rodzeństwem? Co takiego jeszcze się zdarzy w życiu młodej kobiety? Czy da sobie radę z przeciwnościami?

Tak jak poprzedni tom, tak i ten czytała moja prawie 17-letnia córka, a cała recenzja jest jej oczami.

Według niej historia poznana w książce jest świetna, wciągająca, wywołująca emocje. Były momenty, kiedy nie mogła powstrzymać śmiechu, ale również takie, kiedy czuła smutek, a nawet wzruszenie. W tym tomie dużo więcej się dzieje, akcja zdecydowanie jest szybsza, z wieloma zwrotami. Pojawiły się rozdziały oczami Adriena, co według niej sporo wnosi. Amelka tak wciągnęła się w czytanie, że nie mogła oderwać się od książki praktycznie od pierwszych stron, aż do momentu, kiedy dotarła do ostatnich, a nie jest to cieniutka książka.

Główną bohaterką nadal pozostaje Hailie. Pozostaje osobą ciekawą, według córki coraz mniej dziecinną, coraz odważniejszą, mającą coraz więcej do powiedzenia. Dorasta, co widać w tym, co robi, jak się zachowuje. Chociaż nadal niektóre jej zachowania nie podobały się Amelii, jest ich coraz mniej.

„Diament. Część 1” to książka, która dostarczyła wiele emocji mojej ponad szesnastoletniej córce. Według niej jest świetna i poleca.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

Kocham tę serie, więc i z pewnością pokocham tą książkę.