Puck Luck

"Puck Luck" to napisany z rozmachem, fascynujący i wciągający romans sportowy, w którym główne skrzypce, a właściwie kije grają: hokej, ale i gotowanie.

Daphne i Maverick poznają się w nietypowych okolicznościach, gdy kobieta przygotowuje deser dla hokeisty będącego wówczas gościem restauracji. Pech chciał, że uraczyła go deserem składającym się z truskawek, na które mężczyzna jest uczulony. Ich drogi przecinają się ponownie szybciej niż można się spodziewać.

Najpierw było "Puck me up", którym byłam zachwycona, ale to "Puck Love" rozkochało mnie w sobie!

To romans, taki jakie lubię. Subtelny, słodki, z wzorowo przedstawionym motywem slow burn, nieprzytłaczający scenami łóżkowymi.

Chemia między bohaterami jest wyczuwalna, a ich relacja w żadnym razie nie jest sztuczna czy przesłodzona. W historii tej nie brakuje momentów wzruszających, radosnych, czy takich wywołujących rumieńce.

Ona doświadczona przez los, nieufna w stosunku do ludzi, borykająca się z osobistymi problemami. On słodki, kochany, czarujący i pragnący nieść pomoc tym, którzy tego potrzebują. Takim bohaterom kibicuje się od samego początku.

To komfortowa, poprawiająca nastrój, rozgrzewająca serce pozycja. Historia Daphne i Mavericka jest rozczulająca i przepełniona pięknymi emocjami. Wciąga, sprawia, że podczas czytania zapomina się o Bożym świecie i bezsprzecznie trafia na listę moich ulubionych romansów.

Ludka Skrzydlewska staje się zaś Autorką, po której powieści będę sięgać w ciemno, gdy tylko najdzie mnie ochota na coś mocno rozgrzewającego. Polecam!

Daphne Blake, przez niedyspozycję kucharza, sama musi przygotować specjalny deser w restauracji dla wyjątkowego gościa. Tarta z sosem truskawkowym i bezą trafia na talerz gwiazdy hokeja, Mavericka Holmesa. Pech chciał, że Maverick okazuje się być uczulonym na truskawki. Dostaje poważnej reakcji alergicznej, a całe zdarzenie trafia do sieci. Daphne Blake staje się oficjalnie wrogiem numer jeden w całym miasteczku. Hokeista, z dobroci serca, chce pomóc i proponuje dziewczynie, by zrobiła dla niego kolację. Zdjęcia mają trafić do sieci, by ludzie zrozumieli, że nie tylko ona była winna całej sytuacji.

Czy to nie świetna zapowiedź książki? 💞

Pewnie, że tak!

Mogę zdradzić, że to zaledwie namiastka tego, co działo się później. Maverick jest zadowolony z posiłku i, wiedząc, że dziewczyna straciła pracę, proponuje, by komponowała i gotowała dla niego posiłki. Bohaterowie spędzają ze sobą coraz więcej czasu. On jest uroczy, miły i ciepły. Zawsze dba o bliskich, przyjaciół oraz wszystkich wokół. Na dodatek ma czarnego labradora o imieniu Sherlock. Lubię takich pozytywnych bohaterów jak Maverick, którzy traktują ludzi z szacunkiem 🩷 Daphne Blake też polubiłam, ale jest kompletnie innym typem człowieka; chowa swoje prawdziwe uczucia z obawy o zranienie. To właśnie z jej perspektywy poznajemy całą fabułę. Dziewczyna nie postępuje pochopnie, ma ciężkie warunki mieszkaniowe, a życie nauczyło ją, że ludzie wolą brać, niż coś dawać sami od siebie. Może dlatego jest tak zdziwiona postawą Mavericka. Trzyma dystans i stara się być profesjonalna, ale okazuje się, że to wcale nie jest takie łatwe...

W 𝘗𝘶𝘤𝘬 𝘓𝘶𝘤𝘬 wciągnęłam się od pierwszej strony! Książkę czytałam w każdej wolnej chwili: w domu, w kawiarni, w autobusie i w drodze na mecz hokeja 🌸

Jeśli lubicie urocze romanse, które poprawiają humor, to ten tytuł powinien znaleźć się na Waszej liście do przeczytania.

Aktualnie to moja ulubiona książka @ludkaskrzydlewska_autorka

Na pewno przeczytam ją ponownie.

10/10 🩷🌸💞

Ostrzegam: Czytając możecie zakochać się w Mavericku Holmesie.

( po_drugiej_stronie_slowa)

„ Zaufanie naprawdę nie przychodzi mi łatwo. Dawno temu nauczyłam się, że lepiej odciąć się od ludzi i niczego od nich nie oczekiwać, niż za każdym razem się rozczarowywać.”

Historia opowiada o spotkaniu dwóch przeciwnych osobowościach z całkiem innych światów. Ona dietetyczka, która zmaga się z problemami w poprzedniej pracy, a teraz pracuje jako pomoc kucharza w jednej z restauracji w Edmonton. Natomiast On, Maverick Holmes jest światowej sławy bramkarzem hokejowym drużyny Nafciarzy. Pewnego wieczoru pech chce, że Daphne musi wykonać kolację za głównego kucharza oraz deser spoza karty. Zdarzenie doprowadza do początku znajomości, która zaczyna się od wstrząsu anafilaktycznego.

Po niefortunnym podaniu deseru na który jest uczulony hokeista, kobieta jest wrogiem publicznym numer jeden. Fala hejtu zalewa ją niczym tsunami a ona wie, że już nigdzie nie znajdzie pracy w swoim zawodzie. Dodatkowo długi i status mieszkaniowy woła o pomstę do nieba.

Kobieta nie spodziewa się, że Maverick czuje się odpowiedzialny za sytuacje i postanawia zrobić wszystko, aby kobieta odzyskała spokój.

Czy od zatrucia do miłości jest jeden krok?

Czy dwa światy mają prawo budować wspólną przyszłość?

Ależ to była historia! Nie jestem zwolennikiem motywu slow born ale tutaj kompletnie mi to nie przeszkadzało. Pełna humoru, emocji i walki z własnymi demonami powieść, która kupiła mnie całą sobą. Bardzo podobało mi się jak rozwija się relacja między bohaterami. I może nie była ona przesadnie nakręcona to miała w sobie swój magiczny rytm, w którym odkrywałam wzloty i upadki bohaterów. Jest napisana w perspektywie głównej bohaterki, przy której mogłam odkryć jej ukryte traumy, trudną przeszłość i z czym musi się mierzyć każdego dnia. Choć mogłam poznać Mave’a przez jego zachowanie i sposób wypowiadania się w dialogach, to brakowało mi poznania jego myśli czy kierunku w jakim szedł podczas podjęcia się pomocy kobiecie. Wszystko nadrobiłam, gdy dotarłam do końca historii, to tam odkryłam kilka dodatkowych rozdziałów w których autorka ukazała zamiary z jego perspektywy. Co nie powiem, zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie. Cała fabuła i bohaterowie zabrali mnie do świata pełnego ciemnych i kolorowych barw. A dodatkowym plusem w całości jest lekki i zrozumiały język jakim posługiwała się autorka. Nie raz śmiałam się w głos przez działania czy myśli bohaterki, bardzo ją polubiłam, jednak zaznaczę, że przez złe doświadczenia życiowe jest zamknięta w sobie i boi się ukazać jakiekolwiek emocje. A odkrywała je tylko wtedy, gdy nikt nie widział. Współczułam jej, łamało się serce na widok tego jak była traktowana np. przez własną matkę, ale Daphne to silna i niezależna kobieta, która wyjdzie z największej opresji. Nie zapominajmy, że mamy w historii wielkiego misia, który swoim charakterem i osobowością zdziera z bohaterki warstwy jej grubego pancerza pod którym się chowa. Szczerze, to nie spodziewałam się, że główny bohater i do tego hokeista okaże się tak sympatycznym i przyjaznym mężczyzną. To skarb mieć kogoś takiego jak on.

Dodatkowymi barwami w całości okazały się postacie poboczne przy których historia nabrała jeszcze lepszego charakteru. Uczucia, emocje i zawirowania to wierzchołek na którym jest oparta cała historia. Bardzo przyjemnie spędziłam z nią czas, i pomimo, że nie jest krótką treścią, nie wiedziałam kiedy skończyłam czytać.

Polecam!

Ludka Skrzydlewska – czyli znane nazwisko, szczególnie dla książkar kochających romanse, slow burn i gburowatych typów. Jednak tutaj mamy pełnego oddania, z pięknym wnętrzem mężczyznę, który pozwala dziewczynie rozkwitnąć, odnaleźć siebie i odkryć to na czym najbardziej jej zależy. Przypadkowe spotkanie, po którym nikt nie robił sobie nadziei, szczególnie gdy to spotkanie zaczęło się dosyć niefortunnie....

Kolejna książka o tematyce hokejowej, gdzie mamy dwoje ludzi, którzy krok po kroku zaczynają się w sobie zakochiwać, poznając siebie i odkrywając przed sobą kolejne puzzle swojego życia. Lubię takie motywy, lubię slow burny, lubię tego typu romansidła, ale ta chyba swoją powolnością, słodkością mnie przytłoczyła. Lubię gdy Ludka wkręca w swoje powieści wątek kryminalny, i miałam nadzieję na fajnie ten watek poprowadzony – zwłaszcza, że jest informacja na okładce (dark ****), jednak mam wrażenie, że tego wątku oprócz dwóch akcji gdzieś nie było. A szkoda, bo liczyłam na coś naprawdę rozwiniętego w tą stronę tak jak Ludka to potrafi.

Tak jak powiedziałam, mnie ta słodkość i trochę szczerze mówiąc trochę nuda przytłoczyła. Naprawdę, nie oceniam jej źle, ale jednak zabrakło mi tego pazura, który zdecydowanie Ludka ma i gdzieś w niej się kryje. Tu znajdziecie zdecydowanie cukierkowe uczucie, bez większych dram w stylu slow burn (jednak gbura na próżno tu tym razem szukać, bo w Mavericku się zakochacie).

__

Recenzja (czytelniczka_z_promienistej)

Współpraca reklamowa z @[Adres usunięty]

"Czasami życie rzuca nam kłody pod nogi i pieprzy się wszystko, co tylko może. Ale warto przeżyć takie momenty, by dotrzeć do tych, które nam to wszystko wynagrodzą."

Miłość od pierwszego wejrzenia, a może przez żołądek do serca....

Nie w przypadku Mavericka i Daphne.

W ich przypadku to zdecydowanie miłość od pierwszego wstrząsu anafilaktycznego, a winowajcom okazały się być truskawki 🤭

Przez niefortunny zbieg okoliczności Maverick spożywa deser podany przez Daphne, nieświadomy iż znajdują się w nim truskawki. W skutek tego trafia do szpitala, a na dziewczyne spada lawina hejtu. Mavi postanawia jej pomóc, zatrudniając ją jako swoją dietetyczke. Jednak na tym się nie kończy...

Kiedyś pewnie nadejdzie moment, że hokeiści mi się znudzą, na szczęście to jeszcze nie ta chwila.

"Puck Luck" to kolejna powieść od Ludki, która okazała się być dla mnie niezwykle komfortowa, a ja poraz kolejny będę rozpływać się w zachwytach na stworzonym przez nią hokeistą i całą historią.

W przeciwieństwie do naszego 'fińskiego niedźwiedzia' - Mikko, który był gburem nad gburami, Maverick okazał się być ciepłym, uroczym, przesympatycznym, zabawnym i troskliwym mężczyznom, totalnie zieloną flagą, słodziakiem w typie golden retrivera 🥰 Nie zmieniłabym nic w jego charakterze bo to właśnie on jak nikt inny pasował do niepewnej, nieco zamkniętej i nie obdarzającej łatwo zaufaniem innych Daphne.

Relacja Maviego i Daphne urzekła mnie od samego początku. To jak była delikatna, naturalna, to jak Maverick był cierpliwy w stosunku do dziewczyny, jak ją wspierał w każdym momencie i to jak powolutku zbliżali się do siebie. Za każdym razem na sercu czułam ciepełko, gdy czytałam interakcje tej dwójki.

Rzadko kiedy podobają mi się relacje w typie slow burn, ale gdy spotykam jest w książkach Ludki, to wiem, że będzie to udane spotkanie, co "Puck Luck" potwierdza. Nie wyobrażam sobie, żeby tu miała ona inne tempo, bo dzięki temu z każdym rozdziałem moje zaangażowanie w tą historię rosło, a ja czytałam z jeszcze większym napięciem, oczekując na finał i nie czując przy tym ani grama nudy.

Wiele momentów sprawiało, że mimowolnie się uśmiechałam, a postacie drugoplanowe, no i oczywiście słodziak Scherlock dopełniały tylko to poczucie komfortu (no może poza jednym typem, ale on nie jest wart wzmianki 😉)

Cała ta historia jest od początku do końca była słodka, urocza i przyjemna w odbiorze, ale oczywiście jak to u Ludki bywa, zostały wplecione tu sytuacje, które nadały nieco poważniejszego tonu, ale o jakie sytuacje chodzi, to już musicie sami odkryć.

Mnie Maverick i Daphne kupili w całości i mam nadzieję, że "Puck Luck" skradnie Wasze serca, tak jak skradła moje, i że odnajdziecie w niej tyle komfortu ile ja w niej odnalazłam.

Polecam 🍓🩷