Possession. Posiadanie. Perwersja. Tom 2

Possession jest kontynuacją losów Ponurego i Sztuczki. Jak już większość z was wie, ta dwójka "odnalazła siebie" po pięciu latach. Jednak czy tym razem skończy się happy and'em? Czy znów zostaną rozdzieleni? Czy ta dwójka ma szansę na szczęście, na nacieszenie się sobą ?. Świat, w jakim obracają się nasi bohaterowie,jest mroczny, brutalny i brudny. Pełen niebezpieczeństw, czyhających na każdym kroku. Sytuacja między gangami robi się napięta, zwiastując wojnę. Dodatkowo sytuacji nie ułatwia policja depcząca po piętach. Mam problem trochę z tą książką. Jak pierwszy tom naprawdę przypadł mi do gustu, tak tu pojawiają się schody. Mimo iż autorka nadal porusza ciężkie tematy, a w tej części aż roi się od gwałtu, to pojawiają się również absurdy. Było tu kilka sytuacji, które wybiły mnie z rytmu, były dziwne zachowania bohaterów, których nie byłam w stanie zrozumieć. Jednak nie będę tego spojlerować. Myślę, że ci, którzy czytali będą wiedzieć, o co mi chodzi. Ogólnie książka nie jest zła. Czyta się bardzo fajnie, szybko wciąga i mimo tych absurdalnych sytuacji jest jak najbardziej w porządku. Pomysł na fabułę naprawdę fajny, a dialogi i postacie dobrze napisane. Wartka akcja i szybkie tempo czytania sprawia, że książka jest niemal nieodkładana. Jest idealną pozycją na jeden wieczór. Ja mimo wszystko polecam i z wielką chęcią sięgnę po kolejny, już ostatni tom.

Jeśli pierwszy tom był rewelacyjny, to ten jest taki sam, a nawet lepszy! Teraz czytelnik dostaje więcej informacji o tym, gdzie trafił Tristan oraz Emma, co robią, jak wygląda ich życie.

Książka ma trochę mniej stron niż pierwsza część, ale to wcale nie oznacza, że ma mniej akcji, wręcz przeciwnie. Tristan znajduję swoją wybrankę z dzieciństwa, jak się okazuje żyją w jednym mieście, lecz w różnym świecie gangów. Czy ich miłość będzie na tyle silna by sobie poradzić? Czy odnajdą się na dłużej?

"Ujrzałem w niej swoje odbicie. Jest moją drugą połówką. Częścią mnie, której brakowało mi od urodzenia."

W tej części czytelnik dostaje więcej emocji, szybsze tempo akcji, a także skrawki miłości Tristana i Emmy. Każdy z nich toczy wojnę, przeciwko sobie. Ale czy będzie to wojna na śmierć i życie?

Książka jest podzielona na rozdziały, gdzie każdy z rozdziałów jest przedstawiony z perspektywy Tristana bądź Emmy. Dzięki temu czytelnik jest w stanie bardziej wczuć się w uczucia każdego z bohaterów. Ta część również kończy się w ciekawym momencie, wszystko po to, aby czytelnik sięgnął po ostatnią już część.

Jeśli szukasz książki, przy której spędzisz przyjemnie czas i ten czas minię Ci bardzo szybko, to jest właśnie ta książka, ta seria. Ostrzegam, lepiej zaopatrzyć się w całą trylogie od razu, aby później nie czekać na kuriera i się niecierpliwić ;)

Znacie Sztuczkę i Ponurego? "Possession" to kontynuacja ich przygód, które nie mają nic wspólnego z przyjemnym i beztroskim dorastaniem.

Emma Jean jest przetrzymywana przez Los Muertos, w dodatku jest przekonana, że zdradziła ją najbliższa przyjaciółka. Tristan za to sądzi, że dziewczynie nic nie grozi i póki co jest bezpieczna. Gdy prawda o stanie Sztuczki wychodzi na jaw, Ponury zbiera szeregi swoich ludzi i postanawia odbić swoją ukochaną z rąk wroga. Nie będzie to jednak łatwe zadanie, tym bardziej, że Tristan jest ścigany przez policję.

Podczas gdy pierwsza część przypadła mi do gustu, tak z drugim tomem mam spory problem. Spodziewałam się bardzo dobrej lektury, a dostałam brutalną historię z absurdem w tle.

Na ogół nie sypie spojlerami, jednak w tym wypadku chcę zwrócić uwagę na jedną scenę w książce, która stała się dla mnie tak absurdalna. Otóż Sztuczka przechodzi piekło przez szefa gangu Los Muertos. Twardo znosi wszelkie wyrządzane jej krzywdy, udaje jej się nawet uciec. Jednak tak tylko znajduje się w ramionach ukochanego, zamyka się w sobie i zachowuje jak seksualna niewolnica, która automatycznie rozkłada nogi byleby mieć to już za sobą. Nie dociera do niej, że jest bezpieczna. I zgadnijcie co wybudza ją z transu? Kolejny gwałt bo inaczej tego nazwać nie mogę. A więc... Kurtyna. Gdyby nie ta scena to przychylniejszym okiem bym patrzyła na tą książkę.

Nie mogę jednak zaprzeczyć, że więź która połączyła tą dwójkę jest niezwykła, a chęć poznania zakończenia tej batalii o wspólną przyszłość sprawia, że nie chciałam odkładać jej na bok. Trzeci tom jeszcze przede mną, i zamierzam na dniach ją zakupić. Nie będę się oszukiwać. Historia tej dwójki jest wciągająca, a po cichu liczę na to, że może trzecia część rzuci nieco światła na całą serię, bym mogła zapomnieć o tym wybudzaniu Sztuczki. Co więcej, nie jest to seria, która szybko wyleci mi z głowy. Zdecydowanie wgryzła się w mój umysł do tego stopnia, że prędko o niej nie zapomnę.

ZABÓJCA I ZŁODZIEJKA

Bohaterka powieści, złodziejka, która na pewno nie należy do grona osób hołdujących prawu, cierpi. Więziona, torturowana fizycznie i psychicznie, wyłącza myślenie, kiedy odbiera od oprawcy kolejne ciosy. Tylko tak jest w stanie przetrwać piekło zgotowane jej przez los. Przyszłość nie szczędzi jej wyzwań i wrogów, wszak zdaje się, że na jej drodze pojawia się większość tych, którzy będą chcieli wbić kolejny gwóźdź do jej trumny. A Ponury? Znalazł się w potrzasku. Zabójca z Bedlam, dotąd nieuchwytny, trafia w ręce stróżów prawa. Nie ma czystego sumienia, ale nie własne życie boli go najbardziej, a kwestia Sztuczki, która została sama. W tej części przed bohaterami zostało postawionych wiele wyzwań, a biorąc pod uwagę niewielką ilość stron, jak na tak dynamiczną akcję, nie było już miejsca na rozwlekłe portrety psychologiczne postaci. W tym tomie zostały zatem potraktowane nieco po macoszemu.

SKŁADNIKI AKCJI

To nie jest powieść, w której namiętność gra pierwsze skrzypce. Bohaterowie, których połączyło uczucie, zmagają się z dystansem, z niebezpieczeństwem i wrogami, którzy mogą ich zniszczyć. Wystarczy jeden nieostrożny ruch i wszystko legnie w gruzach. Tutaj nie ma przeszkód stających na ich drodze z kategorii tych wyssanych z palca. W grę wchodzi mroczne środowisko będące ich światem. A właśnie rozpoczyna się wojna, której już nic nie zatrzyma. Wojna gangów, w której zwycięzca bierze wszystko. Zaś ceną może być nie tylko dobro materialne, ale także miłość. Zarzuty stawiane przez policję, Sztuczka tkwiąca w rękach tych, którzy niekoniecznie jej sprzyjają. Testy wierności, wariograf, gwałt i finał, który zmusza do sięgnięcia po zwieńczenie trylogii. Bez tego się nie obejdzie.

PODSUMOWANIE

Kontynuacja w mojej ocenie była taką skondensowaną na niewielu stronach esencją zdarzeń. Sporo się działo, było niebezpiecznie, ale trochę zabrakło mi w tym wszystkim uwiarygodniających emocji. Nie jestem fanką opisów, ale trochę spowolnienia akcji nie zaszkodzi, zwłaszcza, jeśli rozgrywana jest na polu bitwy z bardzo zmienną rzeczywistością naginającą granice prawa. Postaci, których nie powinno oceniać się w kategorii moralności, ich zmagania z wrogiem, ciekawy finał. Było nieco słabiej niż w jedynce, ale wciąż jestem ciekawa jak to wszystko się zakończy. Daję sześć na dziesięć gwiazdek.

“Possession” T.M. Frazier, to kontynuacja losów Ponurego i Sztuczki, którzy odnaleźli się po 5 latach rozłąki. Jednak to nadal nie czas na happy end. Przed bohaterami stoją nowe wyzwania, a co za tym idzie - niebezpieczeństwa. Walka z gangiem Los Muertos jest nieunikniona. Jednak kto wyjdzie z niej zwycięsko?

“Ona jest krwią w moich żyłach. Powietrzem w moich płucach. Przyczyną wszystkich przyczyn. Widzi we mnie to, czego sam nie dostrzegam. Powoduje, że czuję się człowiekiem, a nie tylko katem, mordercą, który niczego nie czuje i nie chce czuć”.

Myślę, że na początek zacznę od plusów, do których mogę zaliczyć tajemnice, manipulacje zaskakujące zwroty akcji. Spodobał mi się również krótki epizod z Preppy i King’em, których pokochałam w poprzedniej serii autorki. Cieszę się, że Frazier i tutaj ich przemyciła. Spodobało mi się również pokazanie więzi pomiędzy głównymi bohaterami, ale również lojalność i braterstwo gangu Badley, którzy dla siebie byli gotowi poświęcić życie. Myślę, że po zakończeniu pierwszej części nie tylko ja byłam ciekawa kontynuacji. Książkę czyta się naprawdę świetnie, jednak jak dla mnie zbyt szybko. Czuję niedosyt, uważam, że przez to, że akcja leciała zbyt szybko, autorka nie rozwinęła też tych ważnych wątków, między innymi dotyczących dochodzenia do siebie po traumie. Autorka zaledwie liznęła ten temat i przeszła dalej, nie robiąc zbyt wielu przestojów. Oczywiście pod koniec tej historii nie zabraknie zaskoczenia, ale uważam, że granie w ten sposób po raz drugi, na czytelnikach swoich książek, jest poniżej pasa, a historię Ponurego i Sztuczki, można by ująć w jednej części. Chciałabym aby w trzeciej części autorka poświęciła więcej uwagi braciom głównego bohatera. Wydaje mi się, że mogłoby zrobić się ciekawie. Czy sięgnę po trzecią część? Bez wątpienia, aczkolwiek uważam, że ta seria jest słabsza od poprzedniej T.M. Frazier.

Pierwszy tom Perversion Thrilogy bardzo przypadł mi do gustu, a jego zakończenie rozbudziło moje zainteresowanie kontynuacją. Dlatego też, kiedy w moje ręce wpadł drugi tom – od razu zabrałam się za jego lekturę. Jak myślicie, czy ta lektura była równie owocna, co poprzednim razem?

Choć Emma Jean i Tristan, zwany Ponurym, żyją z pozoru w różnych światach, to postanowili zawalczyć o wolność i o siebie nawzajem. Wiedzą, że w mieście opanowanym przez gangi, nikomu nie można ufać, więc ich chęć zbudowania trwałej relacji będzie jeszcze trudniejsza. W końcu dochodzi do krwawej wojny, ale oni zaszli już na tyle daleko, że nie mogą się zawrócić. Jednak czy mają dalej walczyć o swoje i ryzykować utratą życia? Kiedy Emma Jean liczy na pomoc ze strony Ponurego, szybko się rozczaruje. Niespodziewanie chłopak zostaje zatrzymany pod zarzutem morderstwa...

Zacznę od tego, że książka Possession nie była już tak zaskakująca i wciągająca, jak poprzedni tom. Piszę to z pewnym smutkiem, bo naprawdę liczyłam na to, iż T.M. Frazier dosłownie wyrwie mnie z kapci. Jednak mimo tego nie chcę skreślać tej książki, ponieważ koniec końców i tak okazała się dobra i ciekawa – po prostu nie utrzymała poziomu pierwszej części.

Główna bohaterka nadal pozostaje w grupie moich ulubionych damskich postaci i prawdopodobnie tak będzie i do ostatniej części. Po prostu Emma Jean to świetnie zarysowana, dopracowana i charakterna bohaterka, której nie potrafię nie lubić. Owszem, zdarzały się jej pewne wpadki i nie każda jej decyzja spotykała się z moim uznaniem, ale dzięki temu ta postać jest tak naturalna - popełnia błędy, jak każdy normalny człowiek i wyciąga z nich konsekwencje.

Co do Tristana, Ponurego, czy jak kto woli go nazywać, to tutaj zauważyłam w nim pewną subtelną zmianę. Nadal postępował nie do końca dobrze, ale jego troska w stosunku do Emmy Jean i jego potrzeba trzymania jej przy sobie była na swój sposób urocza. Jest jednak jedna scena z jego udziałem, która kompletnie mi się nie podobała, ale nie chcę jej tutaj przytaczać, bo byłby to spoiler. Natomiast przez tę jedną sytuację autorka mi podpadła i myślę, że tamten wątek można było rozwiązać zupełnie inaczej.

Akcja w tej książce naprawdę pędzi, więc czytelnik czuje coraz większą chęć i potrzebę czytania - przecież nie wiadomo, co zaraz się wydarzy, prawda? T.M. Frazier jest świetna w wymyślaniu kolejnych plot twistów fabularnych, więc i tutaj nie zabrakło zaskoczeń. O samym zakończeniu powiem tylko: what the...? Naprawdę, nie wiem, jak można tak zakończyć tom, zwłaszcza że było to trochę wzięte znikąd. No ale pozostaje mi nadzieja, że zakończenie trylogii mi to wszystko wyjaśni.

Possesion. Posiadanie jest też bardziej gorąca niż poprzedni tom. Tutaj mamy już zdecydowanie więcej seksu, więc osoby, które czekały na podniesienie hot levelu tej trylogii, powinni być jak najbardziej zadowolone. No, a jeżeli i Wy szukacie dobrego erotyku, w którym będziecie mogli się zatracić na kilka godzin, to zdecydowanie polecam Wam właśnie te książki.

T.M. Fraizer stworzyła trylogię Perversion Trilogy, która opowiada o życiu w gangach, jakiś czas temu opowiadałam Wam o pierwszym tomie pod tytułem „Perwersja”, który był moim pierwszym spotkaniem z autorką. Muszę Wam powiedzieć, że było ono udane. Nie wyobrażałam sobie, aby tak po prostu porzucić historię Emmy Jean i Tristiana. Opowieść o nich ukazuje, że życie nie jest usłane różami, ale zawsze jest nadzieja na to, że w końcu coś się w nim zmieni. To spotkanie z wyjątkowo brutalną rzeczywistością, gang Los Muertos kontra bractwo Bedlam, czy z tego może wyjść coś dobrego?

Spotkanie głównych bohaterów było dość nieoczekiwane, młodzi, potrafiący sobie radzić w trudnych sytuacjach, Emma Jean i Tristian spotkali się ponownie przyszło im stanąć po przeciwnych stronach barykady. Sprawy, jak to lubią komplikują się jeszcze bardziej, kiedy w końcu odważyli się zawalczyć o swoje uczucie, co nie przyniosło im zbyt wiele dobrego. Wojna jest krwawa, niesie za sobą ofiary, ale czy można teraz zawrócić i się poddać? Wojna gangów jest niezwykle niebezpieczna, bohaterowie nie będą toczyć już tylko walki o swoje uczucie, ale i życie, które wisi na włosku. Ponuremu udało się przejąć dowodzenie w Bedlam, zamierza odzyskać E.J, jeśli trzeba będzie poruszy niebo i ziemię, aby była przy nim. Dziewczyna jest twarda, ale każdego można złamać, jeśli się tylko wie, jak to zrobić. Czy uda jej się przejść kolejną próbę, którą wybrał dla niej los?

„Posiadanie” jest niezwykle niebezpieczną pozycją, brutalną, niszczy i ujmuje, jednym słowem można określić ją, jako kontrowersyjną. Można ją kochać, albo nienawidzić i się nią brzydzić, tak, czy siak budzi w czytelniku emocje i to bardzo skrajne. Na stronach książki możemy się spotkać z manipulacjami, krzywdą, a także przemocą. T.M. Fraizer potrafi wystawić swoich bohaterów na nie jedną, niezwykle ciężką próbę. Fabuła pędzi łeb na szyję, książka nie jest zbyt gruba, a jej przeczytanie wzbudziło we mnie niedosyt. Żałuję, że na trzeci to przyjdzie mi jeszcze poczekać. Autorka potrafi sprawić, że wszystko, o czym czytałam było nieoczywiste, przepełnione bólem i poświeceniem. Czytając „Posiadanie” musicie przygotować się na adrenalinę, na pewno nudzić się nie będziecie.

"- Tylko badź ostrożny, Ponury. Ci, których ktoś złamał, nie potrzebują składania do kupy. Trzeba ich kochać w kawałkach."

Cokolwiek napisałabym o fabule tej książki, byłby to spoiler gdyż "Possession. Posiadanie" to bezpośrednia kontynuacja historii Ponurego i Sztuczki, ale jeśli spodziewacie się, w tej części, szczęśliwych i romantycznych uniesień, to się przeliczycie. Sytuacja w Bedlam się zaognia, skrywane przez lata tajemnice wychodzą na jaw i nie wiadomo komu można zaufać, a tym samym aby przetrwać, każdy musi walczyć o siebie, a jedyną nadzieją dla Tristana i Emmy jest łączące ich uczucie. Podobnie jak poprzednim razem ta książka czyta się sama i nie sposób jej odłożyć przed końcem, a nawet wtedy, dobrze jest mieć pod ręką ostatnią część trylogii. "Possession. Posiadanie" to nie jest relaksująca historia, to szarpiąca nerwy, bolesna opowieść o wielkiej miłości w świecie pełnym okrucieństwa i przemocy oraz o sile przetrwania i niezłomności charakteru. Zdecydowanie jedna z najlepszych serii w swoim gatunku.

Czy dla miłości warto zaryzykować? Czy opłaca się rozpętać wojnę z wrogiem, aby uratować ukochaną osobę z którą pragniemy spędzić resztę życia? Ponury dla damy swojego serca gotów był nawet podpalić świat. Zrobiłby dosłownie wszystko, aby do niego wróciła i już na zawsze stała się jego… Emma Jean i Tristan od najmłodszych lat nie mieli w życiu ani łatwo, ani lekko. Los ich nie oszczędzał, wystawiał na wiele prób i nawet na chwilę nie dawał spokoju. Ona stała się złodziejką, ON egzekutorem. Oboje należeli do innych organizacji. Stali po przeciwnych stronach przestępczego świata gangów. W dzieciństwie widzieli się dosłownie przez chwilę, aczkolwiek to zdarzenie zapadło im szczególnie w pamięci. Między nimi narodziło się uczucie nie podobne do tego z bajek Disneya. Emma Jean nie pokochała księcia na białym koniu, lecz oddała swoje serce oprawcy. Ich historia została obdarta ze słodyczy oraz magii. W ich świecie nie było miejsca na uczucia. Miłość stanowiła oznakę słabości, ale czy nad tym wszechogarniającym uczuciem da się zapanować? Ta dwójka przyciągała się niczym dwa magnesy, a energia między nimi iskrzyła się tysiącami błyskawic. Nie potrafili o sobie zapomnieć, dlatego też odważyli się zawalczyć o siebie i uczucie ich łączące, które było silniejsze niż śmierć. Dla miłości rozpętali wojnę i teraz znajdują się dokładnie w jej centrum… Emma Jean trafiła ponownie w łapska Marco – szefa gangu Los Muertos, który miał na jej punkcie chorą obsesję, a Ponury został wrobiony w brutalne morderstwo przez co aktualnie przebywa w więzieniu. Tristan musi teraz zrobić wszystko, aby uratować nie tylko siebie, ale też odbić Sztuczkę z rąk wroga. Czy mu się to uda? A może ktoś mu w tym pomoże? Czy starczy mu sił, by pokonać nieprzewidywalnego szefa gangu? Kto zginie w tym pojedynku? Czy miłość Emmy Jean i Tristana okaże się silniejsza niż śmierć?

.

Całkiem niedawno temu opowiadałam Wam o pierwszym tomie najnowszej trylogii spod pióra T. M. Frazier, a tymczasem jestem już po lekturze kolejnego tomu. Szczerze mówiąc po zakończeniu „Perwersji” wprost nie mogłam doczekać się, aby dowiedzieć się w którą stronę autorka pokieruję fabułę. Chciałam dowiedzieć się, jakie nieszczęścia jeszcze spadną na bohaterów już i tak dotkliwie pokiereszowanych przez los. Gdy tylko „Posiadanie” trafiło w moje ręce od razu zabrałam się za lekturę i powiem Wam, że przede wszystkim zaskoczyła mnie objętość tego tomu. Nie spodziewałam się, że będzie ON taki… cieniutki. T. M. Frazier przyzwyczaiła mnie raczej do dylogii i zastanawiałam się czemu w tym akurat przypadku też tak nie postąpiła, ale przechodząc już do konkretów. Czuję się troszkę zawiedziona tą częścią. Co prawda, dużo się tutaj działo, akcja pędziła jak szalona, a ja zamiast emocji czy podekscytowania odczuwałam tylko nudę i zmęczenie. W dodatku czytałam ją dobrych kilka dni, a przypomnę, iż liczy sobie ona lekko ponad dwieście stron. Ani mnie jej treść nie zaskoczyła, ani nie wprawiła w osłupienie, a pierwszej części się to udało. W „Perwersji” praktycznie nie zwróciłam uwagi na przetłumaczone przezwiska głównych bohaterów. Zaakceptowałam zarówno Sztuczkę, jak i Ponurego, ale w tym tomie niemiłosiernie mnie one drażniły. Wcześniej Tristan zwracał się, choćby w myślach do Emmy Jean po imieniu, a teraz była tylko ciągle Sztuczka, Sztuczka i Sztuczka. Wkurzało mnie to strasznie podczas czytania. Jak już jestem przy kwestii przekładu, to tłumacz ze zdaniami typu „wjechałem w nią jak dzik w maliny” stanowczo przesadził. Nie pasowały one nawet do natury i kreacji postaci. Nigdy nie uwierzę, iż podobny zwrot znajdziemy w oryginalnej wersji powieści. Kolejne określenie rażące w oczy to np.: „wypełnia mnie spermą całą, aż niemal pękam”. W mojej opinii to zdanie zostało przerysowane i jeszcze niesmacznie wyrażone. Miało być poetycko, ale zdecydowanie nie wyszło. Nie wspominając jeszcze o tym, iż Tristan miał w spodniach „ogiera, który wierzgał jak szalony”. Te określenia okazały się stanowczo ponad moje siły i odbierały mi tylko przyjemność z lektury. W jednej ze scen czytamy również, iż Emma Jean leży na łóżku kompletnie naga, a kilka zdań później Tristan zdejmuję jej majteczki. To w końcu była naga, czy nie, bo już się pogubiłam? W tej części na bohaterów czekają kolejne próby, walka o przetrwanie oraz przeszkody do pokonania. Oskarżony o zabójstwo wysoko postawionego członka Los Muertos, Ponury, będzie starał się uratować nie tylko siebie, ale też kobietę będącą jego kotwicą. Dziewczynę, której nie tylko pragnął, lecz potrzebował do przetrwania w tym brutalnym świecie. To ona była krwią w jego żyłach, powietrzem w jego płucach. Dzięki Sztuczce czuł się człowiekiem, a nie katem i zwykłym mordercą, którym z biegiem czasu się stał. Wiedział, iż tylko ona prawdziwie go rozumie i widzi w nim coś, czego ON sam nie dostrzegał. Była jego integralną częścią, której brakowało mu od urodzenia. Na Emmę Jean w tej części czekało natomiast wiele bolesnych przeżyć. Zarówno na jej ciele jak i duszy pojawiło się mnóstwo blizn. O ile siniaki szybko znikają, tak tych ran powstałych w sercu trudno się pozbyć i o nich zapomnieć. Podziwiałam bohaterkę za jej odwagę, za to, że stała się ostrożną buntowniczką. Sztuczka była jednocześnie nieustraszona i przerażona. Nie zamierzała dać się nikomu złamać, jednak po przeżytych wydarzeniach nie do końca była sobą. Potrzebowała czasu przed powrotem do normalnego świata. Tristan, jednak nie zamierzał traktować jej jak strzęp człowieka, tylko jak kobietę, którą kochał. W tym momencie dochodzimy do sytuacji w której nie spodobało mi się zachowanie Ponurego. Wiedział, co E.J. przeszła, jakie piekło udało jej się przetrwać, a sam postanowił przywrócić ją do życia w bestialski sposób. Chciał ją uleczyć seksem, wziął ją niczego nieświadomą, w momencie, gdy nie była sobą. Tristan stracił kompletnie w moich oczach podczas tej części. Niby bohaterowie w „Posiadaniu” sporo rozmawiali, coraz lepiej się poznawali, spędzali razem czas i zakochiwali się w sobie coraz mocniej, jednak ich uczucie wydawało mi się płytkie i niewiarygodne. Nie czułam ich wyjątkowej więzi, która w poprzedniej części została magicznie wykreowana. W tym tomie pojawiają się kolejne zagadki, niewiadome do odkrycia, jednak autorka szczędzi nam odpowiedzi na dręczące nas kwestię. Co do zakończenie, to oczywiście T. M. Frazier ponownie zrzuca na nas emocjonalną bombę, choć tym razem te końcowe sceny są do tego stopnia zagmatwane i za szybko poprowadzone, że nawet nie zrobiły na mnie jakiegoś większego wrażenia.

.

„Posiadanie” to wciągająca, niebezpieczna, zaskakująca historia, dzięki której otrzymujemy okazję, aby wniknąć do mrocznego, a zarazem brutalnego świata gangów. Ten tekst wciąga od pierwszych stron oraz powoduje szybsze bicie serca. Autorka wprowadziła również do fabuły znane nam wszystkim postacie. Pojawienie się zarówno Preepy’ego, jak i King’a wywołało szeroki uśmiech na mojej twarzy. Pierwszą częścią tej trylogii byłam wręcz zachwycona, ta niestety mniej przypadła mi do gustu. Nie zmienia to jednak faktu, iż z niecierpliwością czekam, aby dowiedzieć się, jak zakończą się losy Ponurego i Sztuczki. Jeśli jeszcze nie mieliście okazji poznać twórczości T. M. Frazier to serdecznie polecam Wam nadrobić jej teksty!

Tak jak pierwszą częścią byłam niemalże zachwycona, tak nie mogę tego napisać o drugiej. Poznajemy tutaj dalsze losy Emmy i Tristana.

Niektóre fragmenty były według mnie naciągane i zupełnie niepotrzebne...

Aczkolwiek to tylko moje skromne zdanie :D

Oboje zawalczyli o siebie.

Kochają się nade wszystko.

Nie widzą świata poza sobą.

Ale czy to oznacza, że nic im nie grozi?

Niestety w tej części nie jest aż tak kolorowo...

Ponury (Tristan) jest przekonany, że jego ukochanej nic nie grozi. Niestety tak nie jest. Dziewczyna trafia w niepowołane ręcę szefa gangu. Jest przez niego przetrzymywana. Związana w pokoju i wykorzystywana.

Byłam oburzona, gdy to czytałam. Młoda dziewczyna i musiała doznać takich okrutnych rzeczy! Było mi jej żal i nawet sobie nie wyobrażam jak ona mogła się wtedy czuć.

A Tristan w tym samym czasie zostaje zatrzymany przez policję pod zarzutem morderstwa...

Ironia losu!

Mają tylko siebie, ale czy zdołają się odnaleźć?

Czy Tristan wydostanie się z aresztu?

Jeżeli jesteście zainteresowani to zachęcam do przeczytania!

Chciałabym poznać jak ta trylogia się zakończy, więc pewnie sięgnę po ostatnią część... :)

"Kto mnie słyszy, kto mnie rozumie, staje się mój, moją własnością na zawsze..." (Ralph Waldo Emerson)

W takich historiach nie ma co dużo pisać, to trzeba przeczytać, a książka wciągnęła mnie od samego początku. Historia gangów ulicznych na tle ostatnich gangsterskich klimatów bądź motocyklistów, była dla mnie świetną odskocznią. A bohaterowie, których poznałam, polubiłam od niemalże samego początku.

Ponurego i Sztuczkę połączyła jakaś wewnętrzna siła, gdy jeszcze byli dziećmi, a w dorosłym życiu ich relacja rozwinęła się na niewyobrażalnie poziomy. On był zdolny dla niej zrobić wszystko, tak samo jak i ona. Po pierwszej części myślałam, że to już dobra droga do szczęścia bohaterów i jakże się myliłam. To, co przeżywa E.J i co musi znieść, to jak okrutnie traktuje ją Marco, w którego szpony trafiła od nowa, to jak musi walczyć o swoich bliskich i własne życie, pokazuje tylko, ile jest w stanie znieść człowiek w imię miłości, nie tylko tej braterskiej, ale i czysto fizycznej, pierwszej i nierozerwalnej.

Autorka w brutalnym świecie, gdzie ludzkie życie jest ulotne i można go stracić bardzo szybko, pokazała czym jest rodzina, więzi braterskie, honor i do czego zdolny jest człowiek, aby walczyć o swoich bliskich.

Mnie książka pochłonęłam niesamowicie i Wam też gorąco polecam

(𝒩𝒾ℯ)𝒸𝓏𝓎𝓉𝒶𝓂_𝓌_𝓅𝒶𝓅𝒾ℯ𝓇𝓏ℯ

.

Z niecierpliwością czekałam na drugi tom serii "Perversion" T.M. Frazier, czyli "Possesion". Autorka skończyła bowiem pierwszy tom tak dramatycznie i szokująco, że ciekawość mnie zżerała co będzie dalej. Warto było czekać, bo jestem zachwycona, choć równie niepocieszona, bo znowu muszę czekać z utęsknieniem na trzeci tom.

.

W drugim tomie poznajemy dalsze losy Ponurego i E.J. uwikłanych w konflikty z prawem, w wojny między organizacjami przestępczymi. Wszystko jest utrzymane w konwencji mrocznej, napiętej sytuacji. Moim zdaniem drugi tom niczym nie odstaje od pierwszego. Tak samo wciąga, zachyca, interesuje. W tej części mamy jednak większą sposobność do podglądania życia głównych bohaterów, to czym Ponury zajmuje się na co dzień, jak dba o organizację, jak walczy ramię w ramię z braćmi przeciwko żądnemu władzy Markowi. Mamy też okazję obserwować poświęcenia Sztuczki, czyli E.J., dla swojej przybieranej, jednak jedynej rodziny. Dla przyjaciółki i ukochanego jest bowiem w stanie zrobić i znieść wszystko. Dodatkowo na jaw wychodzą nieznane do tej pory fakty w sprawie śmierci członka Bedlam, organizacji której przewodzi Ponury.

.

Uwielbiam ten napięty nastrój serii, który wciąga czytelnika bez reszty. Pomimo wielkiej brutalności i niemoralnych zachowań wszystko jest pokazane w przystepny sposób. Każdy w tej książce ma swoje zasady, którymi się kieruje, a starcia pomiędzy ich wyznawcami są brutalne, ale nadają tej historii charakteru. Ja jestem usatysfakcjonowana lekturą i czekam na kolejny tom.

👉"Wolałbym umrzeć niż pozwolić komuś znów Cię skrzywdzić"👈

"Possession. Posiadanie" to drugi tom poświęcony Sztuczce i Ponuremu. Autorka moim zdaniem utrzymała poziom z pierwszej części. Dalej jest elektryzująco, mrocznie i bardzo wciągająco. Jak wiecie, po pierwszej części nie mogłam się doczekać, aż w moje łapki trafi drugi tom, a gdy się już dorwałam się do "Posiadania" skończyłam ją w jeden wieczór, ponieważ książka liczy niewiele ponad 200 stron, co moim zdaniem niestety nie wpływa na fabułę zbyt dobrze, ponieważ momentami dzieje się za dużo. Większa ilość stron, rozwiązała by ten problem, ponieważ część zdarzeń rozłożyła by się w czasie i nie nawarstwiała się. 😉

Bohaterowie, z którymi mocno związałam się w pierwszej części nadal pozostają głęboko w moi sercu i myślę że to się nie zmieni. Ponury pokazał co potrafi zrobić dla Sztuczki i strasznie mnie to urzekło. Drogie Panie, rezerwuje Ponurego na książkowego męża! ♥️

Ciekawym zabiegiem było wprowadzenie postaci z innej serii tej autorki, miałam już na tamtą serię ochotę już wcześniej, ale po "Posiadaniu", nie widzę innej opcji, jak wzbogacić moja biblioteczkę o serię "King" T.M. Frazier. 🤭

Mimo tego, że momentami działo się bardzo dużo, to jestem usatysfakcjonowana, ponieważ przez większą część książki, autorka trzyma czytelnika w napięciu, a gdy myślimy "ok, wszystko wiem", Frazier mówi: "figa z makiem, nic nie wiesz".

Książka jest pełna brutalności, zaskakujących momentów, których nie sposób przewidzieć. Jest również emocjonująca i pokazuje siłę miłości, która od początku skazywana jest na przegraną. Jednak muszę przyznać, że momentami była mało realna, jednak jak sama Frazier mówi, to jej opowieść i może robić to co jej się podoba 😜 I powiem wam, że mi się ta nierealność podobała, serio! ♥️

Druga część nie zakończyła się tak spektakularnie jak pierwsza, jednak mam przeczucie, że "Pozwolenie" również trafi na listę moich ulubieńców. ♥️

"Possession" to drugi tom z cyklu Perversion Trilogy. Pierwszy bardzo mi się podobał, a dodatkowo zakończyłam się w takim momencie, że z niecierpliwością wyczekiwałam kontynuacji. Na szczęście nie musieliśmy długo czekać. Druga część to jeszcze więcej emocji, walki, adrenaliny. Emma jest przetrzymywana i okrutnie traktowana, natomiast Tristan trafia do więzienia oskarżony o morderstwo. Dwójka bohaterów będzie musiała zmierzyć się z wieloma przeszkodami, by móc w końcu zaznać odrobiny szczęścia. "Possession" to świetna książka, która pochłania już po kilku pierwszych stronach. Każdy kolejny rozdział to coraz więcej emocji i wrażeń. Niespodziewane zwroty akcji, tajemnice, intrygi, niebezpieczeństwo to tylko część tego co autorka nam funduje. Bohaterowie zostają rozdzieli i mimo, że wciąż myślą o drugiej osobie wiedzą, że muszą radzić sobie sami. Tym bardziej, że żadne z nich nie przypuszcza nawet w jakiej akurat sytuacji znajduje się druga osoba. Zarówno Emma jak i Tristan są silni i uparci. Zrobią wszystko by chronić najbliższych. Lektura, która pokazuje jak wiele bohaterowie są w stanie przetrwać, by znów zobaczyć ukochaną osobę. Jak ważne jest, aby mieć siłę i wiarę w to, że uda się przetrwać choćby nie wiadomo jak źle było. Jak cenne jest pomoc i wsparcie najbliższych. Historia pełna brutalności, walki, ryzykowania. Książka, w której ciągle coś się dzieje. Nie ma w niej mowy o żadnej nudzie. "Possession" to intrygująca, emocjonująca lektura, którą gorąco polecam!

„Rozpacz to choroba tocząca dusze po kawałeczku. Nadzieja jest jednocześnie jej źródłem i lekarstwem na nią”.

Złodziejka z Los Muertos to Emma Jean, którą Ponury, nazywa Sztuczką. Tych dwoje poznało się dawno temu, kiedy byli dziećmi. To spotkanie wyryło im się w pamięci, nigdy o sobie nie zapomnieli. Jakaś magnetyczna siła ich do siebie przyciąga. Kiedy spotykają się ponownie są zupełnie innymi ludźmi, ona została wciągnięta w szpony okrutnego gangu, ON swoi na czele innego gangu, które zwalczają się nawzajem i jednocześnie jest bezwzględnym egzekutorem. Ich uczucie jest silniejsze od wszystkiego, pomimo wszystkich przeciwności, które nieustannie napotykają na swojej drodze, planują być razem. Czy będzie im to dane?

Ponury jest przekonany, że jego Sztuczka w końcu jest bezpieczna, nie ma pojęcia jak bardzo się myli… Przerażający świat gangów, ludzie, którzy dla utrzymania swojej pozycji nie cofną się przed niczym i nikim. Miłość, pożądanie, fascynacja, zaufanie, lojalność, rodzina obok zdrada, nienawiść, zazdrość. Brutalny świat w którym nie ma miejsca dla uczuć, one są postrzegane jako słabość i z premedytacją wykorzystane, aby zniszczyć przeciwnika. Gwałty, morderstwa, okrucieństwo, bezwzględność, wymagane całkowite posłuszeństwo, brak lojalności karane jest śmiercią.

Ta część jest bardzo krótka, pochłonęłam ją w zaledwie dwie godziny, pozostawia po sobie niedowierzanie i pewien niedosmak, że to już koniec. Zaskoczenie, uch… jest takie, że szarpie wewnętrznie i zostawia pustkę. Nic tutaj nie jest takie jak się początkowo wydaje. Autorka umiejętnie wodzi czytelnika za nos. Całość pikantnie doprawiona.. Bardzo polecam całą serię, Tatiasza i jej książki :)

Jest to dalsza część losów Emmy Jean, czyli Sztuczki i Tristana znanego pod ksywką Ponury. Pierwszy tom skończył się tak, że wprost wypatrywałam pojawienia się kolejnej części. Na całe szczęście okazało się, że nie trzeba na nią zbyt długi czekać.

Ta książka jest w moim odczuciu króciutka. Wręcz za krótka, jeśli o mnie chodzi. Ma ledwo 210 stron i ja ją przeczytałam podczas jednego wieczoru.

Tutaj historia pędzi jak szalona, ponieważ cały czas się coś dzieje. Akcja jest zwariowana jak sami bohaterowie, którzy nie stracili swoich zawziętych charakterów i za to lubię ich najbardziej. Autorka zaskakuje nie tylko skumulowaniem wydarzeń, ale także ich nagłymi zwrotami. Czyta się tę książkę szybko i przyjemnie. Humor w niej zawarty pasuje mi jak żaden inny i mogłabym się w nim zaczytywać bez końca.

Ciekawe było dodanie tu bohaterów z innych serii napisanych przez autorkę. Mam tu na myśli Preppy'ego i Kinga. I choć osobiście jeszcze nie czytałam książek z nimi jako głównymi bohaterami, to po tych krótkich epizodach mam jeszcze większą ochotę nadrobić swoje braki.

Książka mi się podobała, szczególnie, że bohaterowie i humor trafiają mocno w moje gusta. Uważam jednak, że jest zdecydowanie za krótka, przez co momentami dzieje się tu troszkę za dużo. I właśnie to uważam za jej największy minus. Kwestie zakończenia pominę, ponieważ autorka znów bawi się z czytelnikiem i zostawia go w tak wielkiej niepewności, że nie zostaje mu nic innego jak oczekiwać na zakończenie serii.

Taki cliffhanger, jaki nam zaserwowała TM Frazier to prawdziwy KOSZMAR! Sztuczka nie zjawia na umówionym miejscu z Ponurym, gdyż zostaje porwana i... poddana próbie złamania. On sam jest aresztowany i wrobiony w morderstwo. Akcja goni akcję i nie ma czasu na odpoczynek! Walka o terytorium trwa, intrygi, kłamstwa, a wrogów jest więcej niż może się wydawać. Do tego uczucia, głębokie i prawdzie oraz niemoc wobec ukochanej osoby. Nadchodzą zmiany, niekoniecznie dobre i decyzje do podjęcia. Jak sobie z tym poradzą?

Jak Autorka sama stwierdziła może w tej powieści robić to, co chce. Uwielbiam Jej książki za te emocje, które wywołuje. Jednak tym razem jestem trochę zawiedziona. Rozumiem, że jest to fikcja literacka, lecz za dużo w niej było nierealnych sytuacji. Nie lubię powtarzalności wydarzeń - w tym przypadku odczułam brak pomysłu na tę historię. Została brutalność, bezwzględność, rządza władzy, nieprzewidywalność, czyli cały ten mrok nadający jej charakter. Jest jeszcze więcej pożądania i miłości mieszanej z ogromnym bólem. Ponury jest gotów chronić Sztuczkę i zrobi ABSOLUTNIE WSZYSTKO by była bezpieczna. Tylko czy to wystarczy? Ofkors nie zdradzę! Ale to co Autorka zafundowała Emmie dotknęło mnie głęboko. Wbrew temu co się wszystkim wydaje, jestem wrażliwą osobą, dlatego cierpiałam razem z nią...

No i te zakończenie... kurcze... JAK TAK MOŻNA? Jak żyć ja się pytam? Całe szczęście, że premiera trzeciego tomu już niedługo. Całą sobą oczywiście polecam dla fanów mocnych wrażeń. Jestem ciekawa co nas jeszcze czeka 😈

Chcę się z wami podzielić opinią o książce "Posiadanie" T. M. Frazier, która tak się składa miała 24.02 premierę! Jest to drugi tom Perversion Trylogy.

Po śmierci Brzucha Ponury przejmuje władzę nad Bedlam. Chce zrobić wszystko by odzyskać LJ. Los Muertos nie odpuszcza. Nawet jak Ponuremu udaje się odzyskać Sztuczkę, znów natychmiast zostaje porwana. W końcu dochodzi do głównej konfrontacji. Jak to się skończy?

Niestety drugi tom podobał mi się jeszcze mniej niż pierwszy. Liczyłam na jakąś fajną akcję, ale niczego tutaj tak naprawdę nie znalazłam. Nawet uczucie łączące głównych bohaterów było dla mnie płytkie. Niczym ta książka mnie nie zainteresowała. Może takie romanse są jednak nie dla mnie. A już porównanie jakoby dzik wjechał w poziomki do aktu seksualnego rozwaliło mnie na łopatki. Ale w takim mniej pozytywnym sensie. Dobrze, że te książki są krótkie. Myślę, że dokończę tą trylogię z czystej ciekawości. I chyba na tym poprzestanę.

Dalsze losy bohaterów mrocznej i pełnej namiętności trylogii perversion.

Emma i Tristan ( sztuczka i ponury)

Wciagnieci w mroczny świat gangu .

Zaczynają walczyć o swoją miłość i o bycie razem . W tej książce poznajemy bardziej historię od strony ponurego i zabrakło mi trochę emmy ale jako cała fabuła Była idealnie przedstawiona. Przywiazana i wykorzystywana Emma znajdzie sposób na ucieczkę. Ponurego niestety wrobia i wszystkich jego przyjaciół i zatrzyma ich policja, chłopak zostanie zatrzymany w areszcie. Wszystko czego dokonają wywoła wojnę w której się znajdziemy . Książkę czyta się szybko, rozdziały krótke z każdej perspektywy. Bohaterów polubiłam przy 1 tomie więc z chęcią wróciłam do nich ponownie . I już teraz mogę stwierdzić że niecierpliwie będę czekała na dalsze losy tych dwojga A w okładce jestem zakochana 😍 .

"Ona jest krwią w moich żyłach. Powietrzem w moich płucach. Przyczyną wszystkich przyczyn. Widzi we mnie coś, czego sam nie dostrzegam. Powoduje, że czuję się człowiekiem, a nie tylko katem, mordercą, który niczego nie czuje i nie chce czuć."

"Posiadanie" jest drugim tomem trylogii o gangach ulicznych. Ponownie spotykamy Ponurego i Sztuczkę. I kolejny raz będzie niebezpiecznie, a może i nawet bardziej. Książka liczy sobie zaledwie nieco ponad dwieście stron, więc pochłoniemy ją za jednym posiedzeniem. Akcja podobnie jak w przypadku pierwszego tomu, mknie zastraszająco szybko. Dzieje się bardzo dużo i autorka kolejny raz finalnie zrzucana na nas bombę, tym samym sprawiając, że już, natychmiast chcemy wiedzieć co dalej.

T.M. Frazier ku mojemu zaskoczeniu jeszcze bardziej gmatwa fabułę, dokłada zagadek. W naszych głowach roi się więcej pytań, a odpowiedzi nie nadchodzą... Otrzymujemy tu brutalność, mrok, bezwględność, tajemnice, manipulacje, namiętność, lojalność, walkę o przetrwanie. Co prawda kilka sytuacji i wydarzeń można było bardziej rozbudować, jednak jakoś specjalnie mi to nie przeszkadzało. Jest konkretnie, ostro, tak jak przystało na to, z czym w tej książce mamy do czynienia.

"Ci, których ktoś złamał, nie potrzebują składania do kupy. Trzeba ich kochać w kawałkach."

Moją szczególną uwagę zwrócił wątek rezerwatu powstały po zbrodni na ludziach oraz panujące w nim prawo plemienne. Spotkamy tu Wodza, obrzędy i rytuały. Choć to fikcja, to wyszło bardzo interesująco.

"Posiadanie" to niebezpieczna, intensywna, mroczna historia, która w sekundę porywa czytelnika w swoje macki i długo nie chce go puścić. Ciekawi jakie kłopoty czekają Sztuczkę z Los Muertos i Ponurego z Bedlam? Zapraszam do lektury!

Jak dobrze wiecie pióro T. M. Frazier uważam za geniusz i jeszcze ani razu się nie zawiodłam i nigdy nie mam się czego przyczepić. Pardą, mam czego się przyczepić - nieodwracalnego uszkodzenia serca, które będzie przyczyną mojego przedwczesnego zgonu.

CO. TU. SIĘ. DZIAŁO?

To jest tylko dwieście stron (co przyznajmy, jest cienką książką), ale tam się tyle działo, że mój mózg tego nie mógł ogarnąć. Spokojnie, Halina opanowała całą sytuację i wie wszystko, ale mój mózg i serce jest zniszczone. Tam się dzieje teraz prawdziwa wojna i nie wiesz, z której strony zaatakują. Ja przeczytałam tą książkę w dwa dni, co u mnie nie jest typowe :P Ja po prostu wchłonęłam tą książkę i mam mega niedosyt. W tych dwustu stronach drugiego tomu tyle się działo, pojawiało się wiele odpowiedzi, pojawiało się jeszcze więcej pytań... że naprawdę radzę wam poczekać, aż cała trylogia wyjdzie.

Napomknę jeszcze, że jeżeli chcecie mieć naprawdę dobry obraz twórczości T. M. Frazier, to zacznijcie od pierwszej jej książki i tak po kolei. W tej części pojawiają się bohaterowie, przez których możecie sobie troszeczkę zaspoilerować poprzednie książki autorki. To jest tylko moja sugestia! Możecie czytać serie nie po kolei, od której zaczniecie, to zaczniecie - ważne, aby zacząć. Ta "moja" kolejność jest tylko propozycją dla perfekcjonistów przez duże "P" ;)

"Posiadanie" to Kontynuacja historii Emmy - Sztuczki i Tristana - Ponurego. Pierwszy tom zakończył się w okrutny sposób. Nie mogłam się doczekać kolejnej części.

Bohaterowie nieustannie muszą zmagać się z przeciwnościami losu. Marco kręci, oszukuje, rzuca kłody, jest bezwzględny i zrobi na prawdę wiele paskudnych rzeczy aby osiągnąć swój cel. A kto na tym ucierpi najbardziej? Nikt inny jak Emma. To przez co przeszła ta dziewczyna aby chronić swoich bliskich jest przerażające. Ale wszystko wskazuje na to, że jeszcze wiele przed nią. Czy historia będzie miała swój happy end? Tego niestety nie dowiemy się z drugiego tomu, ponieważ piłka ciągle jest w grze.

Jestem zawiedziona ilością stron! Czemu tylko 200? Książka wciąga od samego początku, akcja jest wartka i szybka. Dzieje się na prawdę dużo: narkotyki, strzelaniny, bójki i gwałty. To zdecydowanie pochłania czytelnika. Nawet nie zorientowałam się kiedy skończyłam czytać. Nie pozostaje nic innego jak czekać na kolejny tom.

Polecam 8,5 /10

Sztuczka utknęła w kiepskiej sytuacji i znikąd nie może oczekiwać pomocy. Zawiodła się na najbliższych, a Ponury nie wie nawet, że coś jej grozi. Czy aby na pewno?

Na szczęście nawet w tak brutalnym świecie, w jakim żyją Emma Jean i Tristan potrafi przetrwać przyjaźń, miłość i hart ducha. A ponad wszystko zawsze w człowieku znajdzie się wola przeżycia. Ponury i Sztuczka znów są razem i razem dążą do wygrania wojny, której wybuch nieuchronnie się zbliża.

...

Ta książka to maleństwo - ma około 200 stron. A jednak ilość wydarzeń, emocji i zwrotów akcji wcale nie jest maleńka. "Perversion. Perwersja" zostawiła nas z pożądaniem następnej części i "Possession. Posiadanie" robi dokładnie to samo. Tak, dobrze widzicie. T. M. Frazier znów to zrobiła. Od pierwszych stron zatrzymało się moje serce, gardło zacisnęło, a dłonie zaciskały w pieści. Ta część to jeszcze większy rollercoster emocji! Jedyne, czego mogłabym chcieć to żeby książka była raczej dłuższa. Niestety, przez to, że to tylko 200 stron to mam wrażenie, że sporo z treści uciekło. I jasne, czyta się szybko, ale zdecydowanie wolałabym większe budowanie napięcia.

Trudno jest pisać o drugim tomie, bo wiem że mnóstwo z was czeka z przeczytaniem aż ukaże się trzeci i historię będzie można poznać od deski do deski.

Dlatego napiszę wam, że owszem, od książek nie można się oderwać, jest mnóstwo zwrotów akcji. Koniec zostawił mnie w niemałym zawieszeniu. Bohaterowie, jak to na autorkę przystało, nie są czarno - biali. Nie są ani dobrzy ani źli. Za to są bardzo różnorodni i jakkolwiek by się nie zachowywali to im kibicujemy. Z całego serca.

I ja też z całego serca czekam na trzeci tom, który ukaże się już w marcu ❤️

[RECENZJA PRZEDPREMIEROWA]

POSSESSION. POSIADANIE

Autor: T. M. Frazier

Wydawnictwo: Kobiece/Niegrzeczne książki

Premiera: 24.02.2021

Tom 2, seria: Perversion Trilogy

Hot Level: 3/5

POSSESSION. POSIADANIE to drugi tom TRYLOGII PERVERSION i jednocześnie dalsze losy bohaterów PERVERSION. PERWERSJA.

ON CHCE TYLKO MNIE – POSIADAĆ, KONTROLOWAĆ, MIEĆ NA WŁASNOŚĆ.

Głównych bohaterów: Emme Jeans i Tristana poznaliśmy już w pierwszej części, oboje są młodzi, mają za sobą trudną przeszłości i wciąż trudną teraźniejszość. Życie ich nie oszczędza, ciągle walczą z przeciwnościami losu, walczą o szczęście i… miłość. Oboje znaleźli się w centrum krwawej wojny.

Czy wystarczy im siły i determinacji by przetrwać?

Tom pierwszy zakończył się w ważnym momencie. Autorka pozostawiła Czytelników z jedną wielką niewiadomą. Miałam nadzieję, że tym razem wiele się wyjaśni. Jest jednak na odwrót i pojawia się jeszcze więcej pytań. Sztuczka trafiła w ręce szefa gangu Los Muertos. Ponury był przekonany, że dziewczynie nic nie grozi, uśpił swoją czujność i nie przewidział takiego obrotu spraw. Sam został zatrzymany przez policję pod zarzutem morderstwa i nie był w stanie pomóc jej na czas.

Tom drugi czyta się jeszcze szybciej niż pierwszy. Ta część podobała mi się bardziej. Trzyma w napięciu, zaskakuje, jest mrocznie i intensywnie, jest ból i cierpienie, ale czuć też moc miłości. Zakończenie po raz kolejny zwala z nóg. Jest to zapowiedź kolejnej części. Czekam z niecierpliwością na PERMISSION. POZWOLENIE. Oby bohaterowie w końcu odetchnęli i znaleźli ukojenie we własnych ramionach.

Cześć, cześć 🖐🏻

Czytaliście jakieś książki pisarki @[Adres usunięty]er? Jakie macie o nich zdanie? Podzielcie się swoimi wrażeniami! 😁

Ja autorkę uwielbiam i z lektury na lekturę coraz bardziej "wsiąkam" w dane historie i chcę wiedzieć więcej i więcej! 😁

⭐RECENZJA PRZEDPREMIEROWA⭐

"Ból rozstania jest niczym w porównaniu z radością ponownego spotkania."

🔥

Sztuczka i Ponury, to dwie skrzywdzone dusze, których los nie oszczędza. Codziennie walczą, ale tym razem jest to walka o siebie, o swoje szczęście, o miłość. Mimo, że teraz znaleźli się w samym centrum krwawej rzezi, nie poddają się. Ale czy starczy im sił, aby wygrać tę "bitwę"?

🔥

"Kąpać się będę we krwi mych wrogów.

A kiedy przyjdzie mój czas i do piekła trafię, nawet demony będą kłaniać mi się w pas. Albowiem diabeł wrócił do domu."

🔥

Nawet nie wiecie jak ja się ucieszyłam na tę książkę! Od razu jak przyszła to wzięłam się za czytanie! 😁 I tak jak pierwszy tom "Perwersja" porwał mnie, tak i tom drugi "Posiadanie" również. @[Adres usunięty]er po raz kolejny mnie pochłonęła. Dzięki niesamowitemu językowi i stylowi przez powieść "się leci" i nie czuć uciekających stron. Jak siadłam do niej, to zaraz ją skończyłam i moja reakcja była "Ale że to już koniec? Serio!". Historia jest kontynuacją pierwszej części. Poznajemy dalsze losy naszej dwójki bohaterów Sztuczki i Ponurego. W tym tomie jeszcze bardziej ich polubiłam, całkowicie skradli moje serce. Charakterki mają jeszcze bardziej zaostrzone, ale właśnie za to ich uwielbiam! Walczą o siebie, o lepsze jutro, o miłość, o honor. Ta książka ukazuje ogromną determinację i chęć pokazania ogromnej lojalności wobec drugiej osoby, czy to osoby z bractwa, czy osoby, którą się kocha. Polecam! Nie zastanawiajcie się ani chwili i sięgajcie po pierwszy, jak i drugi tom! Ja czekam z niecierpliwością na trzeci tom! Nie mogę się doczekać, aż wpadnie w moje szpony! 😁

🔥

"Życie jest cudownym trudem."

🔥

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @[Adres usunięty]ce @niegrzeczneksiazki 🖤

Książka ma swoją premierę 24.02.2021! Więc macie na co czekać! 😁

🔥

Niekiedy łatwo uwierzyć, że los się wreszcie uśmiechnął, po wszystkim co zaserwował każdemu przecież należy się odrobina spokoju i szczęścia. Naiwność? Nie, uczucie, o jakim się marzyło, nawet nie po cichu, bo i to byłoby za głośno, lecz w jak najgłębszych zakamarkach serca i umysłu. Czy warto w jego imię walczyć do końca i podpalić świat by ochronić najbliższą osobę?

W Bedlam i okolicach zdrada przychodzi z najmniej oczekiwanych stron, nie powinno się być pewnym zbyt wielu spraw, zaufać można jedynie garstce ludzi, natomiast gdy wróg odkryje słabość swojego przeciwnika wykorzysta ją bezwzględnie i bez jakiejkolwiek litości. Sztuczka i Ponury nie chcieli zbyt dużo od życia, lecz w świecie w jakim egzystują ich pragnienia oznaczały nie tyle kłopoty ile śmiertelne zagrożenie. Oboje przekonują się do czego zdolny jest człowiek ogarnięty nienawiścią i jednocześnie zły do szpiku kości, nawet tam gdzie zasady piszą zwycięzcy, muszą oni uważać na każdy gest, krok, słowo. Ból i rany na ciele goją się szybciej niż te ukryte przed wzrokiem, nawet tych najbliższych. Ponury nie spodziewał się tak wysokiej ceny jaką przyjdzie im zapłacić ze Sztuczką za ich miłość. Czy jest tego warta? Odpowiedź jest jedna, zdecydowana i pobawiona jakichkolwiek wątpliwości. Jednak rzeczywistość nie stoi w miejscu, nadchodzi moment kiedy po raz kolejny tych dwoje będzie musiało stawić czoła swoim wrogom, tym znanym, ale nie jedynie im …

Demony nie zawsze budzą się gdy rozum śpi, czasem one nigdy nie zasypiają, przyczajają się w cieniu nadziei na odrobinę normalności i miłości. Jedno i drugie w „Possesion” spowite jest mroczną poświatą, mroczniejszą od tej z pierwszej części. T.M. Frazier, ale i bardziej intrygującą. Zakończenie „Perversion” pozostawiło po sobie wiele pytań, zwłaszcza jedno stawiało prawie wszystko pod znakiem zapytania, odpowiedź okazała się zaskakująca i przyniosła z sobą nowe wątki. Pisarka nie pozwoliła sobie na zwolnienie tempa lub rozjaśnienie historii głównych bohaterów, wprost przeciwnie rozwój wydarzeń wciąż podąża wyznaczoną ścieżką, co nie oznacza, iż jest ona przewidywalna, co to to nie. Do znanych postaci dołączają nowe, ich rola bywa zwodnicza, ale i zaskakująca. Autorka konsekwentnie z jednej strony odziera czytelników, i nie tylko ich, ze złudzeń, lecz z drugiej strony podsuwa nadzieję, że jeszcze nie wszystko stracone i warto walczyć o siebie i bliskich, a zwłaszcza o miłość. „Posession” nie jest prostą opowieścią o dobru i złu, łatwych uczuciach, miejsce oczywistości zajęła brutalna prawda o tym do czego zdolni są ludzie owładnięci prawdziwą obsesją zawładnięcia kimś, zawłaszczeniem jego ciała, duszy i umysłu. W miejscu wydającym się przesiąkniętym krwią, łzami i złem nie powinno zdarzyć się nic dobrego, a jednak niektórym udaje się wyrwać swój kawałek szczęścia, ale T.M. Frazier lubi zwodzić, tak bohaterów jak i czytających. Wciąga nas w rozgrywkę od pierwszych stron, której reguły wciąż ulegają zmianom i jedno jest tylko pewne, jeśli ci na kimś lub czymś zależy musisz postawić dosłownie wszystko na jedną kartę, a potem jeszcze raz i ponownie.

Po zapoznaniu się z rewelacyjnym ,,Perversion" z niecierpliwością oczekiwałam momentu, kiedy będę mogła poznać dalsze losy Tristana Paine'a vel Ponurego oraz Emmy Jean Parish vel Sztuczki. Dzięki uprzejmości Tania Księgarnia mogłam to zrobić jeszcze przed oficjalną premierą. Z pewnością nasuwa Ci się pytanie czy ,,Possesion" trzyma poziom pierwszej części? Otóż tak. T. M. Frazier przygotowała dla swoich odbiorców istny rollercoaster, z którego nie wysiądziesz, dopóki nie przeczytasz ostatniego zdania, a i ono wprawi Cię w osłupienie. Książka nie jest szczególnie długa - ma nieco ponad 210 stron, szerokie marginesy i interlinie, które sprzyjają temu, że podczas lektury nasze oczy się nie męczą.

Emma Jean Parish nazywana przez Ponurego Sztuczką jest przetrzymywana przez Marca Ramosa, przywódcę gangu ,,Los Muertos". Początek trylogii pozostawił czytelnika z pytaniem, komu tak naprawdę dziewczyna może zaufać i czy to, co zbudowała przez kilkanaście lat jest prawdą, czy iluzją. ,,Possession" odpowie na te wszystkie pytania. W tym także na to, co działo się z siostrą Gabby, przyjaciółki E.J., gdy Marco zabrał je do swojego domu. Nie zabraknie gorących i przerażających scen z udziałem Sztuczki. Czy jednak wszystkie te wydarzenia, które przygotowała dla niej pisarka będą zgodne z jej wolą? O tym musisz przekonać się sam.

T. M. Frazier to bestsellerowa autorka, której publikacje także w Polsce cieszą się ogromną popularnością. Prezentowana trylogia ma w sobie pewną magię, która nie pozwala się od niej oderwać. Znów pojawia się to samo uczucie co poprzednio - nie mogę doczekać się zwieńczenia, które będzie nosiło tytuł ,,Permission". Gościnnie pojawia się także Preppy oraz King znani z innej popularnej serii pisarki. Co do bohaterów, poznamy tę lepszą i gorszą stronę Ponurego. Czy człowiek stworzony do zabijania wrogów odnajdzie w sobie pozytywne uczucia? Czy Sztuczka, wychowywana przez ulicę, zaryzykuje zdradą dla stabilizacji? No cóż, jednym słowem, będzie to porywająca lektura, obok której nie sposób przejść obojętnie. Serdecznie polecam!

Premiera już 24.02.2021

T.M. Frazier - „Possession”

Jest to drugi tom z cyklu „Perversion”.

Zważywszy na to, ze jest to już duga część trylogii „Perversion” nie będę wdawać się w szczegóły co do fabuły. Trochę „Romeo i Julia” tylko w takim pozbawionym skrupułów wydaniu... Gdy miastem rządzą gangi. Kiedy każda najmniejsza, błaha decyzja może doprowadzić do wojny. Gdzie miłość można postawić na równi z szaleństwem. W takim właśnie świecie Tristan oraz Emma (jak i pozostałe postacie) starają się dożyć kolejnego dnia.

Książkę rozpoczynamy praktycznie w tym samym momencie, w którym zakończyła się pierwsza część, dlatego też jeżeli macie taką możliwość to po przeczytaniu „Perversion” od razu radzę Wam sięgnąć po „Possession”. Powieść ma lekko ponad 200 stron, także klasyfikuje się pod lekturę na przysłowiowy „raz”. Czyta się ją bardzo szybko, momentami niestety aż za szybko… Niekiedy brakowało mi rozwinięcia niektórych sytuacji. Tyle co się weszło w całą historię, to już czytało się ostatnią stronę. Jednakże autorka jest po prostu mistrzynią w kończeniu książek w dość emocjonujących momentach, tak, że wzbudza ogromną ciekawość co do kolejnej części.

Podsumowując książkę czyta się bardzo szybko. Jest idealna jako lektura na jeden wieczór. Pomimo kilku niedociągnięć, to po przeczytaniu zakończenia czytelnik od razu chce sięgnąć po kolejną część. Jeżeli chodzi o hot level znajdujący się na tylnej okładce to w stu procentach się z nim zgadzam. Książka nie „stoi seksem”, a namiętnością, brutalnością oraz zakazaną miłością w gangsterskim wydaniu.