Pokolenia złych. Kronika czarownic. Tom 2

#współpracareklamowa Dziękuję wydawnictwu za egzemplarz recenzencki.

" - Ty doskonale powinnaś wiedzieć, co z nią jest, bo sama przekazałaś jej rodową krew. W waszych żyłach siedzi siła, dostrzegłam to już w momencie, kiedy weszliście do środka. Zresztą czekałam na was już od jakiegoś czasu."

Drugi tom rodu czarownic.

Charlotta urodziła córkę, której dała na imię Katarzyna jednak przez jej zachowanie zostało jej zmienione na Izbygniewa. Dziecko było krnąbrne, niszczyło wszystko wokół siebie, robiła wszystkim krzywdę. Wtedy przypomniały się słowa, iż kolejne pokolenie ich rodu będzie złe. Dziecko zostało oddane starej czarownicy na wychowanie, która podjęła się tego zadania. Izbygniewa jest ponętną uczennicą i szybko się uczy. Jej marzeniem jest stworzenie doliny, w której będą żyły wszystkie czarownice.

Po śmierci nauczycielki wyrusza w drogę, aby znaleźć odpowiednie miejsce i stworzyć swoją dolinę. Na swojej drogę spotyka wiele osób. Podczas postoju w jednym z miast poznaje syna karczmarza, z którym ma dziecko. Jednak zaraz po urodzeniu zostawia je, udając się w dalszą drogę. Znajduje upragnione miejsce i tworzy dolinę, w której cały rok jest biało i pada śnieg.

Czas płynie, lata lecą i jej córka (Wichna) postanawia odnaleźć matkę i zemścić się za to, iż zostawiła ją z ojcem. W jej podróży towarzyszy jej czarodziej, który również ma rachunki do wyrównania z Izbygniewą.

Czy córka wybaczy matce? Czy w dolinie można żyć w zgodzie? Na te pytania odpowiedź w książce jak również przygody młodych czarownic.

To już drugie spotkanie z tą serią, pierwsza część bardzo mnie wciągnęła, a drugi tom pochłonęłam bardzo szybko i już czekam na kolejną część.

Książkę czyta się bardzo szybko dzięki temu, że mamy krótkie rozdziały. W dodatku książka podzielona jest na części najpierw poznajemy Izbygniewę jej losy, przygody, a potem Wichnę, jednak w ostatniej część ich losy się łączą tworząc spójną całość.

W tej części mamy więcej magii i to tej bardziej czarnej magii, złej, która niesie za sobą zniszczenie, a nie pomoc. Opisy jednak są bardzo realistyczne i miałam wrażenie, że patrze na postacie, otoczenie oczami samej czarownicy.

Zakończenie daje nadzieję na kolejny tom i już nie mogę się go doczekać.

Jeśli ktoś nie czytał pierwszej części można spokojnie przeczytać sam drugi tom.

Ogólnie polecam Wam, drodzy Czytelnicy!

"A potem minęły lata i wydarzyło się wiele zła, które zasiało nowe zło. A nowe zło tylko czekało na swój moment..."

Pokolenia złych jest drugim tomem cyklu Kronika Czarownic. Jest to ciąg dalszy historii kobiet ze szczególnego rodu, który potrafi znacznie więcej niż przeciętny człowiek.

Wbrew pozorom akcja powieści nie rozgrywa się w czasach współczesnych. Skupia się ona na linii rodowej, która dotarła do Polski z Norwegii, gdzie trwały polowania na czarownice.

Mamy rok 1599, gdy na świat przychodzi córka Loty i Pawła - Izbygniewa. Jeśli każde dziecko kojarzy wam się z pulchnym i słodkim niemowlakiem, to w tym wypadku bardzo się pomylicie.

"Izbygniewa od urodzenia była złośliwym i krnąbrnym dzieckiem. Nie można jej było zostawić bez opieki, ponieważ od razu coś broiła lub znikała."

Zarówno Izbygniewa, jak i kolejne kobiety z tego rodu, to silne postacie, które nie mają cieplejszych uczuć nawet wobec najbliższych. Pokłady magii determinują ich zachowanie i potrzebę pogonii za niebezpiecznymi przygodami.

W Polsce również trwają polowania na czarownice, choć nie na taką skalę jak w Norwegii. Mimo wszystko nie jest to bezpieczny czas dla takich jak one.

Izbygniewa od małego miała wizję lodowej doliny, która stanie się ostoją dla czarownic z jej rodu.

W poszukiwaniu doliny z wizji udaje się w niebezpieczną i pełną przygód podróż z Odmieńcem.

Niezwykłe umiejętności dają zarówno Izbygniewie, jak i jej córce Wichnie możliwość obrony przed niebezpieczeństwem. Jednocześnie jednak skazują je na samotność wśród ludzi.

Postacie w książce są bardzo dobrze wykreowane. A czarownice takie jak Izbygniewa, Wichna czy Mara mają niezwykłe moce, które pozwalają im czerpać korzyści dla siebie z magii którą dysponują.

Wcześniejsze pokolenia - Lota (matka Izbygniewy) oraz Ingrid (jej babka) należały do pokolenia Widzących. Nie było w nich zła, które skumulowało się w kolejnych pokoleniach trudnych do ujarzmienia.

Muszę przyznać, że ta historia wciągnęła mnie od samego początku. Świetnie wykreowane postacie, magia, Mary, Wilkołaki, Czarownicy, Demony i inne stworzenia znane z mrocznych legend sprawiają, że powieść czyta się jednym tchem.

Jest to historia silnych i niebezpiecznych kobiet z niezwykłego rodu, które są w stanie usunąć każdą przeszkodę, która stanie im na drodze do celu.

Niezależnie czy jest to mężczyzna, kobieta, dziecko czy może stwór z mrocznych podań.

Jednak klątwa wisząca nad rodem może zostać złamana przez kolejne pokolenia, które dopiero nadejdą. Zanim do tego dojdzie zostanie przelane wiele krwi i łez za sprawą kobiet z tego rodu.

Pozwólcie sobie zanurzyć się w świat wykreowany przez autora i poznać losy niebezpiecznych czarownic.

Dodam tylko, że trzeci tom cyklu jest w przygotowaniu. Jest więc na co czekać. Gorąco polecam.

🌻 3 #recenzja #współpracareklamowa 🌻

" - Ty doskonale powinnaś wiedzieć, co z nią jest, bo sama przekazałaś jej rodową krew. W waszych żyłach siedzi siła, dostrzegłam to już w momencie, kiedy weszliście do środka. Zresztą czekałam na was już od jakiegoś czasu."

📖Moja recenzja:

"Kronika Czarownic. Pokolenia złych" to zachwycająca powieść, która przenosi czytelnika w przepiękny i magiczny świat, pełen przygód i fascynujących postaci. Główną bohaterką jest Izbigniewa, córka Loty z pokolenia widzących, obdarzona nadnaturalnymi zdolnościami. Jej droga do samopoznania i znalezienia swojego miejsca na ziemi wciąga od pierwszych stron. Autor zdumiewająco przedstawia świat czarów i magii, przywołując czarownice, demony, upiory i innych magicznych istot. Ta różnorodność nadaje powieści niezwykłego uroku i sprawia, że czytelnik odkrywa nowe tajemnice na każdym kroku. Wszystkie te elementy są misternie splatane w spójną i logiczną fabułę.

Jednym z głównych motywów powieści jest wątek przyjaźni, który jest ukazany w wielu odcieniach i głębi. To piękne spojrzenie na relacje między postaciami dodaje emocjonalnego wymiaru historii.

Autor nie pomija również aspektów natury ludzkiej, takiej jak potrzeba towarzystwa i bliskich więzi. Ta autentyczna cecha bohaterów nadaje całej opowieści ludzkiego ciepła i wiarygodności. Dodatkowo, w powieści pojawia się intrygujący motyw zemsty, który napędza akcję i dodaje napięcia. Czy to istota magiczna czy zwyczajny człowiek, pragnienie odwetu budzi się w każdym. Język użyty przez autora jest lekki i płynny, co sprawia, że czytelnik niemalże unosi się na falach opowieści, przemierzając strony książki. Powieść pochłania i nie pozwala oderwać się od lektury.

Zakończenie powieści jest otwarte, co pozostawia obietnicę kontynuacji.

Podsumowując to fantastyczna opowieść dla miłośników fantasy, magii i czarów. Autor stworzył fascynujący świat, który pociąga czytelnika w wir przygód i emocji.