Pokłosie. Opowieści z Kosodomu. Żniwa śmierci. Tom 3.5

Nie znam innej tak bardzo poruszającej książki i skłaniającej do myślenia oraz refleksji jak właśnie seria o kosiarzach. Tom 3.5 stanowi uzupełnienie trylogii i pozwala uzyskać bardziej szczegółowe informacje na temat świata przedstawionego w całej fabule. Osobiście jestem zachwycona i polecam wszystkim czytelnikom, którzy lubią fantastykę. Z pewnością za jakiś czas jeszcze powrócę do lektury całości. 

Jeśli ktoś jest zainteresowany zbiorem opowiadań z poczuciem humoru oraz makabrą to serdecznie polecam. Nie jest to może opowieść dla osób ze słabymi nerwami, bo nie brakuje w niej przemocy i dramatu, ale na pewno dla fanów gatunku science fiction i fantasy. Polecam wszystkim, którzy chcą się zanurzyć w tym niezwykłym, makabrycznym świecie.

 Pokłosie. Opowieści z Kosodomu  💀

Jest tyle historii, których jeszcze nie poznaliśmy.

„Od kiedy Thunderhead roztoczył opiekę nad ludzkością, do czasu gdy kosiarz Goddard próbował wywrócić wszystko do góry nogami, minęły całe wieki. Ludzie żyli bez głodu, chorób i śmierci, a kosiarze kontrolowali liczebność populacji.”

„Pokłosie. Opowieści z Kosodomu” to must read dla wszystkich miłośników cyklu Żniwa Śmierci. Neal Shusterman wraz z innymi autorami, zabiera nas kolejny raz do świata Żniwiarzy. Tym razem, poznajemy różnorodne historie, które są idealnym uzupełnieniem historii, które mieliśmy okazję poznać w poprzednich książkach. Pojawiają się znane nam już postaci, a także mamy okazję poznać nowe. Dostajemy odpowiedzi na pytania, które zostały z Nami po lekturze trylogii.

„Pokłosie. Opowieści z Kosodomu” w tak kreatywny i interesujący sposób, pokazują nam dokładniej świat, moralność, podejście do sztuki i znaczenie śmierci w historii. Jak już wspominałam jest to idealne uzupełnienie, aż szkoda, że to już koniec…

Ocena: 8/10 💙

{współpraca reklamowa}

Jeśli ktoś jest ze mną na bieżąco to wie, że całkowicie przepadłam dla „Kosiarzy” i po zakończeniu trzeciego tomu aż szalałam na myśl, że zostanie mi tylko „Pokłosie” i to będzie już oficjalny koniec… Natomiast kiedy sięgnęłam po dodatkowe opowiadania mój zapał szybko się ostudził, bo przeczytałam pierwsze, potem drugie i nie czułam tego. Nie czułam tego geniuszu z poprzednich części, nie czułam tego ukrytego celu autora, który zawsze mnie zaskakiwał i powodował, iż musiałam zbierać szczękę z podłogi. Na przykład opowiadanie o wyjątkowym psie i Kosiarzu? Miałam wrażenie, że gdzieś już słyszałam taką historię i walczyłam ze sobą, żeby nie zacząć czytać kolejnego, bo przecież sięgnęłam po tę książkę, żeby poznać dalsze losy głównych bohaterów, a nie takie małoznaczące fragmenty.

Czułam lekkie rozczarowanie dopóki nie doszłam do momentu, gdzie znowu zostałam wciągnięta i maksymalnie zaabsorbowana. Były to opowiadania piąte, które zainteresowało mnie bardziej niż pozostałe, a później szóste, które choć nie tyczyło się moich ulubionych postaci wprowadziło mnie do ponownej miłości do wykreowanego przez Neala świata. A potem każde kolejne czytało mi się już tylko lepiej i lepiej. „Kosiarze” są niezwykli, ich złożoność jest niezwykła, stworzeni bohaterowie są niezwykli. Uwielbiam każdą książkę z tej serii, nawet początkowo nieprzekonujące „Pokłosie”, uwielbiam przekaz jaki z nich bije, uwielbiam to jak autor (i w przypadku opowiadań współautorzy) oddał skomplikowaną naturę człowieka, jego pociąg do władzy, jak uczynił sztuczną inteligencję tworem rządzącym światem, w którym tylko śmierć leżała już w rękach ludzi. Tak bardzo cieszę się, że choć na chwilę mogłam znowu wrócić tutaj, zatrzymać się i znowu poczytać o tym, jak jeden pierścień i widmo jednego bezpiecznego roku jest w stanie zmienić wszystko dookoła nas, jak łatwo zmienić jest człowieka dzięki uważnym obserwacjom i jak cienka granica jest między „mniejszym złem” a byciem potworem. Tak, naprawdę doceniam te opowiadania, teraz, kiedy już je skończyłam. Każde inne na swój sposób, każde odnoszące się do innej sfery życia, każde uzupełniające jakiś podjęty w poprzednich tomach temat. To książki, do których na pewno będę wielokrotnie wracać, bo są wyjątkowe i według mnie genialnie łączą rozrywkę z morałem.

tam_gdzie_spiewaja_ksiazki's profile picture

Q: są tu fani serii Kosiarzy?

"Pokłosie" bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło, a bałam się bardzo, że ten dodatek mnie rozczaruje, zważywszy na to że jestem wielką fanką serii!

Każde z opowiadań stanowiło unikalną perłę; spotkamy w nich zarówno znane postacie, jak i zupełnie nowe. Mamy również różne linie czasowe, dzięki którym dowiemy się różnych smaczków o serii ;)

Chociaż akcja rozgrywa się w fantastycznym świecie, opowiadania mają uniwersalny wymiar, co skłania do refleksji. Cieszę się, że pomimo odległości od naszej rzeczywistości, wartości przedstawione w tych historiach są głęboko uniwersalne.

Neal Shusterman, wraz z innymi autorami, doskonale rozszerzył już bogate uniwersum, dostarczając czytelnikowi trzynastu nowych, fascynujących opowieści. Każde z opowiadań to inny kąt spojrzenia, podróż na Marsa, czy historia bezmanierowców - to wszystko czyni tę kolekcję ciekawą i różnorodną. Usatysfakcjonuje każdego fana Shustermana, natomiast zaznaczam, że raczej jest to książka skierowana do osób, które serię mają już za sobą.

Podsumowując, jeśli kochasz świat kosiarzy, to sięgnij po "Pokłosie" - z pewnością znajdziesz w nim coś dla siebie.

„Czasami śmierć czyni z osoby jeszcze większy autorytet, z którym należy się liczyć”, czyli dodatek do bestsellerowej serii fantastycznej.

Pokłosie to dodatek do bestsellerowej serii Żniwa śmierci. Jakiś czas temu miałam przyjemność zapoznać się z trzema poprzednimi tomami – Kosiarze, Thunderhead oraz finałowe Żniwo. Możecie kojarzyć ten cykl pod innym tytułem – dwie części zostały wydane już jakiś czas temu. Jednak trzeci tom ujrzał światło dzienne dopiero niedawno.

Ekscytujący i przerażający świat Kosodomu jest pełen opowieści, które czekają na odkrycie. Dlatego nie czekaj i sięgnij po „Pokłosie. Opowieści z Kosodomu”.

Od kiedy Thunderhead roztoczył opiekę nad ludzkością, do czasu gdy kosiarz Goddard próbował wywrócić wszystko do góry nogami, minęły całe wieki. Ludzie żyli bez głodu, chorób i śmierci, a kosiarze kontrolowali liczebność populacji.

Pokłosie. Opowieści z Kosodomu to zbiór opowiadań osadzonych w uniwersum Żniw śmierci. Kolejne historie nie tylko rozwijają fabułę trylogii, lecz także wyjaśniają genezę niektórych zdarzeń. Pojawiają się również nowi kosiarze!

Neal Shusterman wraz z Davidem Yoonem, Jarrodem Shustermanem, Sofíą Lapuente, Michaelem H. Payne’em, Michelle Knowlden i Joelle Shusterman zabiorą was z powrotem do niezwykłego świata Żniw śmierci.

W nasze ręce Neal Susterman oddaje zbiór opowiadań z Kosodomu. Ja nie jestem zbyt wielką fanką takiej formy, ale bardzo polubiłam świat wykreowany przez tego autora i postanowiłam się skusić na Pokłosie. I nie żałuję! W książce znajdziecie historie osób, których dobrze już znany z serii, ale znalazło się także miejsce dla kilka nowych postaci, które dodały lekturze świeżości. Opowiadania te powstały we współpracy z innymi autorami taki jak [Adres usunięty]. David Yoon, Joelle Shusterman czy też Michelle Knowlden. Te historie odpowiadają także na pytania, na które nie dostaliśmy odpowiedzi w trylogii, dzięki czemu jest to naprawdę świetny dodatek dla fanów Żniw śmierci.

Raczej nie ma sensu sięgać po Pokłosie, nie znając wcześniej Kosiarzy, Thunderhead czy też Żniwa. Autor zadbał o każdy aspekt świata, byśmy mogli sobie go jak najlepiej wyobrazić. Ukazuje ciemną stronę ludzi, którym zawsze będzie mało. Jako całość, ta trylogia to było dla mnie coś świeżego. Naprawdę dobrze mi się ją czytało, a każdą kolejną stronę przewracałam z coraz większym zaciekawieniem. Najlepszym tomem jest dla mnie początek tej historii, czyli Kosiarze. Trochę rozczarował mnie finał, ale w ogólnym rozrachunku mogę śmiało polecić tę serię fanom fantastyki.

Pokłosie to obowiązkowa lektura dla fanów Żniw śmierci. Ponownie przenosi nas w uniwersum mrocznej dystopii. Ma w sobie coś, co przyciąga do niej. Żniwa śmierci to kawałek dobrej fantastyki, która zachęca do siebie oryginalnym tematem. Jeśli szukacie dobrej powieści fantastycznej, to polecam sięgnąć po ten cykl. Na pewno znajdzie się w mojej liście najlepszych książek tego roku.

„Pokłosie. Opowieści z Kosodomu” to antologia, która pozwala nam po raz kolejny wrócić do świata Kosiarzy, znanych z cyklu Żniwa Śmierci. Czułam się bardzo podekscytowana możliwością przeczytania kolejnych historii Kosiarzy. W większości antologii, są historie, które są świetne i wnoszą więcej do świata, który znaliśmy takie, które mają mniej akcji. Pamiętam, kiedy pojawił się Thunderhead i zostali powołani kosiarze, aby kontrolować populację, jednak po wydarzeniach z znanej nam trylogii minęło sporo czasu. Kosodom się zmienił, tak samo ludzkość, zdecydowała się na podbój kosmosu. Bardzo podobała mi się trylogia Żniwa Śmierci Neala Shustermana, dlatego nawet nie wyobrażałam sobie tego, aby nie sięgnąć po tą antologię.

„Pokłosie. Opowieści z Kosodomu” to dodatkowe opowiadania, które Shusterman stworzył wspólnie z innymi autorami dając nam przyjemność w formie ponad czterystu stronnicowej książki. Możemy natknąć się na opowiadania: Davida Yoone, Jarroda Shustermana, Sofíi Lapuente, Michaela H. Payne’a, Michelle Knowlden i Joelle Shusterman. Każde opowiadanie było niewiarygodnie kreatywne, odpowiadając na wiele pytań, z którymi pozostawiła mnie główna trylogia. Lubię, gdy książki zmuszają mnie do myślenia, a zgłębianie moralności w tym kreatywnym świecie pozostaje moim ulubionym aspektem tej serii. Pisanie recenzji antologii nigdy nie należy do łatwych rzeczy, znajdziecie tutaj wspaniałe opowiadania, które wskażą wam wiele ciekawych elementów, miejsc i wydarzeń, dzięki nim znowu poczułam się, jakbym zagłębiała się w jedną z ulubionych książek.

„Pokłosie. Opowieści z Kosodomu” ma do siebie to, że otrzymujemy tutaj wiele dopowiedzeń, do których mieliśmy wątpliwości, czy brakowało nam informacji. Poznamy tutaj zupełnie nowych bohaterów, co pozwoli nam uzupełnić i dostrzec wiele innych aspektów tego świata. Byłam byłem zafascynowana sposobem, w jaki Thunderhead robił wszystko, co w jego mocy, aby wesprzeć swoich podopiecznych. Nie wspominając już o przebiegłych sposobach, w których próbował pomóc mieszkańcom Kosodomu, nie mogąc bezpośrednio współdziałać.

„Pokłosie. Opowieści z Kosodomu” zabiorą czytelników w historię Kosiarzy, doświadczą, tego, w jaki sposób podejmowali kluczowe decyzje, które na zawsze zmieniły świat. Istnieją również opowieści, które wprowadzają czytelników w następstwa wydarzeń z głównego wątku fabularnego i opowiadają historie osób, których bezpośrednio dotyczyły. Myślę, że zanim sięgniecie po tą książkę, powinniście się zapoznać z główną trylogią. To pozwoli wam zgłębić wszystkie niedopowiedzenia, lepiej zrozumieć, jak funkcjonował świat Kosiarzy, w ten sposób niczego nie pominiecie. Świat, który przypadł czytelnikom do gustu, jest zamknięty w małych fragmentach, które wywołają tyle samo oburzenia, co śmiechu. Satyryczny humor, jest zawsze obecny i kontynuuje fantastyczną podróż przez dystopijny świat.

Zaledwie kilka miesięcy temu skończyłam swoją przygodę ze „Żniwem” myśląc, że tym samym żegnam się z historią o Kosodomie. To rozstanie miało być wyjątkowo ciężkie, bo naznaczone pewnym niedosytem związanym, z moim zdaniem, słabym zakończeniem trylogii. Bo chociaż „Żniwo” było wspaniałe, to jednak pozostawiło pewien niesmak w moim sercu, a w głowie – chaos, z którego nie byłam zadowolona.

Pojawienie się na rynku „Pokłosia. Opowieści z Kosodomu” całkowicie mnie zaskoczyło, ale i dało nadzieję, że taka forma zakończenia zamknie pewne wątki i mnie usatysfakcjonuje.

I w dużej mierze tak właśnie się stało ;)

Moim zdaniem wszystkie opowiadania zostały dobrze napisane, a fabuła większości z nich bez problemu podbiła moje czytelnicze serce. Czytając wcześniejsze części serii mogłam zapoznać się tylko z pomysłami samego N. Shustermana i chociaż nie było w tym totalnie nic złego, to jednak autorzy opowiadań ciekawie to wszystko dopełnili dając fabule pewien powiew świeżości. Ot, taki inny punkt widzenia, cały czas oczywiście osadzony w znanym nam uniwersum. Dobrym przykładem tego może być „Nigdy nie pracuj ze zwierzętami”, które rozbudowało wątek zwierzaków i tego, jaki wpływ na nie może mieć postęp w nauce – nie zdradzając szczegółów napiszę tylko, że ta historia bardzo mnie usatysfakcjonowała ;)

Tak jak wcześniej wspomniałam tematyka „Pokłosia” mocno związana jest te światem wykreowanym przez N.Shustermana, ALE każdy autor miał tutaj swój niepowtarzalny pomysł na rozbudowanie go. Jeden zafundował nam podróż na Marsa, inny zabrał na imprezę z okazji wigilii Wszystkich Świętych, trzeci pokusił się o stworzenie historii bezmanierowców. Masa miejsc akcji, zbiorowisko przeróżnych postaci i ich historii... taki misz - masz sprawia, że chyba każdy fan świata kosiarzy znajdzie tutaj coś dla siebie.

Chociaż zazwyczaj unikam książkowych „bonusów” do serii, to dla tej książki zrobiłam wyjątek i nie żałuję!

Polecam z całego serca!