Perswazje

Zawsze byłam fanką książek Jane Austin. W jej twórczości są takie pozycje, do których często wracam i muszę mieć je w swojej biblioteczce. Tej książki wcześniej nie czytałam. Dlatego też kupiłam "Perswazje" - ponoć wydano je po śmierci autorki. Zabrałam się zaraz do lektury i nie jestem rozczarowana. Choć nie jest to pozycja numer jeden w moim rankingu jej książek  to nie żałuję czasu z nią spędzonego. Nie zawiodłam się. Życie angielskiej szlachty z początku XIX wieku, dylematy miłosne, wybór między tym co chce rodzina, a tym co dyktuje serce, do tego napisana płynnym językiem. Pozycja konieczna dla kobiet lubiących Austin!

Autor: Jane Austen

Tytuł: Perswazje

Wydawnictwo: MG

Zaczęła się ona ciekawe. Na początku spodobało mi się to, co tutaj dostałam.

Jednak miałam mały problem z czytaniem. Nie mogłam się w nią od razu wciągnąć, dlatego ją odkładałam. Spowodowało to, że powoli traciłam chęć na jej czytanie. Mimo tego chciałam dowiedzieć się jak ona się zakończy, dlatego ją kontynuowałam.

Historia rozwijała się w swoim tempie, co było dobrym zagraniem. W danych momentach dostaliśmy nowe informacje. Dzięki temu mogliśmy sobie wszystko poukładać.

Mimo tych kłopotów ją polubiłam, lecz . Myślę, że oczekiwałam po niej czegoś innego.

Ocena 3/5

Mam wrażenie, że to dosyć niedoceniana powieść Austen. Zupełnie niesłusznie! Dla mnie losy Anny Elliot i Fryderyka Wentwortha to jedna z najlepszych, najdojrzalszych historii miłosnych, jakie czytałam. Ta książka jest poważniejsza i bardziej refleksyjna niż inne powieści Austen, sama Anna jest z kolei zupełnie inna niż chociażby Elżbieta Bennet. Całość stanowi przemyślaną opowieść o pewnym uczuciu i świetny (jak zwykle u tej autorki) portret angielskiego społeczeństwa. Zdecydowanie warto przeczytać!

Przepiękna ponadczasowa historia, w urzekającym wydaniu. W dodatku tak minimalistyczna okładka w uroczym kolorze, prześliczna.

🌺 Błyskotliwa, wciągająca, napisana z rozmachem.

🌺Zakochałam się w tej książce. Napisana barwnym, inteligentnym językiem.

🌺Ponadczasowa powieść, która wciąga czytelnika do swojego świata i nie pozwala o sobie zapomnieć.

🌺Na początku troszkę się obawiałam czy aby na pewno przypadnie mi do gustu, na szczęście zachwyciła mnie.

🌺 Błyskotliwe nakreślony, portret angielskiej XIX szlachty okraszony ironicznym humorem i ciętym dowcipem autorki.

🌺 Genialne zapadające w pamięć dialogi. Świetnie napisana, w sposób bardzo ciekawy, inteligętny ale i z lekkością.

To historia o niespełnionej miłości, konwenansach, życiowych rozterkach. Historia, która zachwyca barwnym językiem, świetną fabułą i ciekawymi bohaterami.

Anna Elliot pod wpływem perswazji zrywa zaręczyny z kapitanem marynaki Fryderykiem. Załamany i pełen żalu mężczyzna wyrusza na morze. Niesforny los łączy ich życie niespodziewanie. Czy można wybaczyć odrzucenie? Czy miłość wygra nad dumą?

Śliczna i mądra historia, która zostanie ze mną na długo. Jest to książka, o której ciężko jest zapomnieć.

Jeśli nie mieliście jeszcze okazji sięgnąć po "Perswazje" to serdecznie zachęcam. Oglądaliście już może serial?

Anna Elliot jest piękną kobietą, ma w sobie delikatność i dobroć. Mieszka u rodziny i jest samotna. Przed laty jako młodziutka dziewczyna, za namową innych, zerwała zaręczyny z kapitanem marynarki Fryderykiem Wentworthem. Zraniony i upokorzony mężczyzna porzucił dotychczasowe życie i wyruszył na morze. Przez lata nie mieli ze sobą kontaktu, czy możliwe jest, że jeszcze coś do siebie czują?

Autorka pięknie pisze. Naturalnie, barwnie, lekko, z prostotą i wrażliwością daje nam zajmujący portret angielskiej szlachty początku XIX wieku. Z przyjemnością przeniosłam się w czasie i razem z bohaterami przemierzałam ich kręte życiowe ścieżki. A ci autentycznie, wyraziście ukazani. Każdy z nich o czymś marzy, z czymś się zmaga, ukrywa tajemnice. Anna zyskała mają sympatię od razu, bije od niej spokój i serdeczność, ma w sobie dużo wrażliwości i taktu.

Wyraźnie odczuwamy klimat tamtych czasów. Ówczesna moda, prowadzone rozmowy, konwenanse, sposób bycia i myślenia. Miłosne gierki, komplementy, skandale. Zakłamanie, wyrachowanie, obłuda, a obok dobroć, wrażliwość, delikatność. Piękne, szczere uczucie, które przetrwa niejedną próbę.

Zupełnie inny, ale jakże zajmujący świat. Jest to ostatnia napisana przez Autorkę powieść, wydana już po jej śmierci.I to piękne wydanie w twardej oprawie – jestem nim zachwycona!

Klasyk! Czytałam z ogromną, niesłabnącą przyjemnością. Pobudza wyobraźnie i niesie skrajne emocje. Serdecznie polecam! Tatiasza i jej książki :)

Wybitne powieści o miłości nie odchodzą w zapomnienie. Jane Austen to jedna z najbardziej poczytnych autorek, której sława nie przemija od wielu lat a której proza po dziś dzień uczy pokolenia, że wielkie emocje zawsze idą w parze z przeciwnościami losu.

Krótka, ale bardzo treściwa fabuła zabiera nas w sam środek angielskiej prowincji początku XIX wieku. To tutaj żyją bohaterowie, tutaj wyrażają swoje poglądy i starają się narzucić własne przekonania wbrew oczekiwaniom innych. Czytamy bowiem o losach Anny Elliot, która pod wpływem tytułowych perswazji porzuciła miłość swojego życia i tkwiła w nieszczęśliwej relacji przy rodzinie, która nie dawała jej żadnego wsparcia.

Lekkim stylem, który przede wszystkim skupiał się na dogłębnej kreacji bohaterów, autorka poprowadziła mnie przez obraz szlachty przekonanej o swojej wyższości nad wszystkimi dookoła. Z bólem serca obserwowałam jak próbowali ustawić pod siebie Annę obdarzoną zbyt łagodnym charakterem, by postawić na swoimi. Dobry człowiek zagubił się w morzu wszechobecnej hipokryzji co mocno wpłynęło na mój pogląd sytuacji - miałam ochotę wkroczyć do tego kameralnego grona samozwańczych klas wyższych, by wyrwać z ich szponów główną bohaterką. Tylko ona była tutaj jasnym punktem, tylko jej dobre serce trzymało mnie w nadziei, że być może szczęśliwe zakończenie nie jest dla niej stracone, bo chociaż poddała się woli rodziny to ani na moment nie zapomniała o miłości swojego życia.

Pod płaszczykiem chwytającego za serce romansu autorka przemyca wiele ważnych wartości. Pisze o sile własnego hartu ducha, namawia, by walczyć o swoje szczęście wbrew oczekiwaniom innym i pokazuje, że prawdziwe uczucie jest w stanie pokonać wiele przeciwności. Wszystko ma swoje granice, ale zraniony, odrzucony Fryderyk również nie zapomniał o swojej ukochanej co dowodzi tylko, że czasami potrzeba czasu, by poukładać pewne sprawy, zrozumieć siebie lepiej i stanąć oko w oko z przeznaczeniem. Jednak niezależnie od tego co możemy wyczytać między wierszami to przede wszystkim piękny styl autorki, trafność w prezentowaniu bohaterów oraz towarzyszące nam emocje sprawiają, że lektura bije na głowę inne, również współczesne powieści romantyczne.

"Perswazje" to książka, która pobudza na wyobraźnie, budzi wiele skrajnych emocji i sprawia, że każda romantyczka nabiera przekonania, że na każdego czeka wielka miłość. Jane Austen nigdzie się nie spieszy snując swoją opowieść, ale dzięki temu skupia się na odpowiednich detalach, by jak najbardziej wnikliwie zaprezentować opowieść o obłudzie, egoizmie czy hipokryzji w konfrontacji do szczerego serca, otwartości na drugiego człowieka oraz wszechobecnej sile miłości.

Wybitne powieści o miłości nie odchodzą w zapomnienie. Jane Austen to jedna z najbardziej poczytnych autorek, której sława nie przemija od wielu lat a której proza po dziś dzień uczy pokolenia, że wielkie emocje zawsze idą w parze z przeciwnościami losu.

Krótka, ale bardzo treściwa fabuła zabiera nas w sam środek angielskiej prowincji początku XIX wieku. To tutaj żyją bohaterowie, tutaj wyrażają swoje poglądy i starają się narzucić własne przekonania wbrew oczekiwaniom innych. Czytamy bowiem o losach Anny Elliot, która pod wpływem tytułowych perswazji porzuciła miłość swojego życia i tkwiła w nieszczęśliwej relacji przy rodzinie, która nie dawała jej żadnego wsparcia.

Lekkim stylem, który przede wszystkim skupiał się na dogłębnej kreacji bohaterów, autorka poprowadziła mnie przez obraz szlachty przekonanej o swojej wyższości nad wszystkimi dookoła. Z bólem serca obserwowałam jak próbowali ustawić pod siebie Annę obdarzoną zbyt łagodnym charakterem, by postawić na swoimi. Dobry człowiek zagubił się w morzu wszechobecnej hipokryzji co mocno wpłynęło na mój pogląd sytuacji - miałam ochotę wkroczyć do tego kameralnego grona samozwańczych klas wyższych, by wyrwać z ich szponów główną bohaterką. Tylko ona była tutaj jasnym punktem, tylko jej dobre serce trzymało mnie w nadziei, że być może szczęśliwe zakończenie nie jest dla niej stracone, bo chociaż poddała się woli rodziny to ani na moment nie zapomniała o miłości swojego życia.

Pod płaszczykiem chwytającego za serce romansu autorka przemyca wiele ważnych wartości. Pisze o sile własnego hartu ducha, namawia, by walczyć o swoje szczęście wbrew oczekiwaniom innym i pokazuje, że prawdziwe uczucie jest w stanie pokonać wiele przeciwności. Wszystko ma swoje granice, ale zraniony, odrzucony Fryderyk również nie zapomniał o swojej ukochanej co dowodzi tylko, że czasami potrzeba czasu, by poukładać pewne sprawy, zrozumieć siebie lepiej i stanąć oko w oko z przeznaczeniem. Jednak niezależnie od tego co możemy wyczytać między wierszami to przede wszystkim piękny styl autorki, trafność w prezentowaniu bohaterów oraz towarzyszące nam emocje sprawiają, że lektura bije na głowę inne, również współczesne powieści romantyczne.

"Perswazje" to książka, która pobudza na wyobraźnie, budzi wiele skrajnych emocji i sprawia, że każda romantyczka nabiera przekonania, że na każdego czeka wielka miłość. Jane Austen nigdzie się nie spieszy snując swoją opowieść, ale dzięki temu skupia się na odpowiednich detalach, by jak najbardziej wnikliwie zaprezentować opowieść o obłudzie, egoizmie czy hipokryzji w konfrontacji do szczerego serca, otwartości na drugiego człowieka oraz wszechobecnej sile miłości.

„Każdy, czy to dżentelmen, czy dama, kto nie znajduje przyjemności w dobrej powieści, musi być nie do wytrzymania głupi”.

Jane Austen

Najlepsze są klasyki literatury, książki, do których wracamy i nie mamy ochoty ich odłożyć. Bez wątpienia dzieła Pani Jane Austen są najlepszym tego przykładem. Dumę i uprzedzenie czytałam chyba z kilkadziesiąt razy, do tej pory ta powieść mi się nie znudziła. Zarówno film jak i książka wciskają w fotel, a historia miłosna zachęca do ponownego przeanalizowania. Wznowienie powieści Perswazje zachęciło mnie do zapoznania się z tą publikacją, bo przyznam szczerze, że poza Opactwem Northangen książki tej nie czytałam.

Historia napisana takim samym lekkim i zabawnym językiem jak moja ukochana Duma i uprzedzenie. Anna Eliot stara panna, bez szans na wydanie ciągle buja w obłokach i marzy o swojej utraconej miłości, którą porzuciła z powodu konwenansów. Córka zubożałego baroneta wraz z siostrą dotrzymują towarzystwa ojcu. Sir Walter, popadając w coraz większe długi, musi opuścić swoją rezydencję i przenieść się do skromniejszego domu w Bath. Dom wynajmuje mu brat kapitana Wentwortha, byłej miłości Anny, którą dziewczyna porzuciła za namową rodziny ze względu na niższy status młodzieńca. Czy spotkanie po latach może doprowadzić do ponownej iskry między tym dwojgiem? Koniecznie doczytajcie sami.

W powieści Perswazje wspaniale ukazana jest dziewiętnastowieczna angielska arystokracja, ze wszystkimi jej bzdurami, zasadami, obłudą i skandalikami. Znajdziemy tutaj smakowite ploteczki, płaczące stare panny, surowe matrony oraz wielkie bale. Generalnie wszystkie książki Pani Austen utrzymane są w tym samym tonie, co podoba mi się najbardziej. Bohaterowie to przesympatyczni ludzie ze wszystkimi ich wadami i zaletami, opisani w powieści bardzo realistycznie. Zarówno Perswazje tak samo jak Duma i uprzedzenie doczekały się ekranizacji, niestety hit Netflixa okazał się totalną klapą uwłaczającą Pisarce. Aktorka, która zagrała główną bohaterkę, kojarzona z sadomasochistycznego erotyka nie popisała się ani talentem, ani wdziękiem. Namawiam, aby przed tym byle czym co zaserwował nam Netflix przeczytać, powieść.

Klasyczne romanse mają coraz mniej zwolenniczek. Zaczynamy się lubować w coraz gorszej współczesnej tandecie bez polotu, finezji i delikatności, dlatego namawiam, aby zapoznać się z dziełami Jane Austen. Powieści o miłości naprawdę nie muszą być wulgarne, wyuzdane i ociekające przemocą. Nie każdego kręcą gołe laski machające odkrytymi częściami ciała… Z całą pewnością publikacje Pisarki pokazują nam miłość z tej drugiej, lepszej i białej strony.

Jedyna w swoim rodzaju, pisząca kwieciście, pięknie i trafiająca do wszystkich niewieścich serc. Pisarka ponadczasowa, kobieta wyprzedzająca swoje czasy o kilkadziesiąt lat – Jane Austen. Teraz mówiono by o niej feministka, która opowiada o kobietach w sposób niezwykle lotny i naturalny, kiedyś traktowano ją jako powieściopisarkę dla dam. Dopiero po śmierci wydano książki pod jej prawdziwym nazwiskiem, wcześniej podpisywano je jako dzieła "pewnej damy". Dziś o "Perswazjach".

Ta snująca się odrobinę opowieść o Anne Elliot, wyjątkowej kobiecie kochającej przez całe swoje życie jednego mężczyznę, to doskonały przykład na to, jak ogromny wpływ na decyzję jednostki ma rodzina i przyjaciele. Jak mocno oddziałują wskazówki i perswazje na szczęście lub jego brak w przyszłości. A o ponadczasowości tej lektury świadczy fakt, że takie rzeczy zdarzają się do tej pory. Może zmienił się anturaż, ale nie ludzka mentalność.

To wspaniała, klasyczna opowieść o utracie miłości, poczuciu obowiązku i kobiecie o słabym charakterze, pozwalającej manipulować sobą dowolnie i wykorzystywać niemal w każdej dziedzinie życia.

Jane Austen to doskonała obserwatorka. Bardzo sprawnie wychwytywała wszystkie ludzkie przywary, by potem elegancko wpleść je w fabułę. Nie narzuca jednak czytelnikowi swoich racji. Pozwala poznawać bohaterów, krążyć wokół nich i przedstawiać ich w taki sposób, by czytelnik albo je docenił, albo serdecznie znienawidził.

Ta książka jest wspaniała. Napisana przepięknie, z olbrzymią kulturą i polotem. Czytanie jej, sprawi ogromną przyjemność wszystkim miłośnikom dobrej, klasycznej literatury.

Anna Elliot ma już dwadzieścia osiem lat i na horyzoncie nikogo, kto mógłby skraść jej serce. Osiem lat temu ją i młodego Fryderyka Wentworth'a połączyło szczere uczucie, i choć mężczyzna nie mógł poszczycić się dużym majątkiem, to dla Anny nie był to problem- kochała go, więc przyjęła jego oświadczyny. A jednak w skutek licznych dobrych rad oraz perswazji postanowiła zerwać zaręczyny wierząc, iż robi to w gruncie rzeczy dla dobra partnera. Teraz, gdy wydatki przewyższają zyski, jej ojciec sir William Elliot wraz z najstarszą córką, Elżbietą postanawiają wydzierżawić ich posiadłość, sami przenosząc się do Bath. Już sama myśl o przenosinach do nielubianego miasta jest dla Anny przykra, tak jak i porzucenie wieloletniej przyjaciółki rodziny, a dla niej wręcz przybranej matki, lady Russell.

Okazuje się, że nowi najemcy są w dobrej komitywie z Wentworth'em, który w międzyczasie powrócił z jednej z wielu morskich podróży. Będzie więc on częstym gościem w okolicy. Czy jego serce jest nadal tak wierne Annie, jak jej jemu... ?

Nie ma to jak "dobre" rady, szczególnie od osób albo nieznających sytuacji, albo nie do końca mających pojęcie o nas samych. Polacy to chyba mistrzowie w dawaniu porad, których nikt nie potrzebuje (szczególnie starsze pokolenie ma na tym punkcie hopla). Nic więc dziwnego, że po zobaczeniu informacji o wznowieniu wydania przez wydawnictwo MG, postanowiłam odświeżyć sobie tę historię. Nie byłam pewna, jak dokładnie perswazje wpłynęły na życie głównej bohaterki- książkę czytałam po raz pierwszy lata temu. Dziś już znam odpowiedź i mówię stanowcze NIE dla wszelkiego rodzaju "dobrych" rad.

Gdy Fryderyk Wentworth tylko pojawia się w zasięgu wzroku Anny, jej serce zaczyna wybijać szaleńczy rytm. Już wie, że mimo upływu lat w jej uczuciach nie zmieniło się zupełnie nic. Z kolei mężczyzna wydaje się dość obojętny, choć zdarza się, że między słowami wtrąci nawiązanie do dawnych wydarzeń. Zresztą, sam obiecał sobie, że szukając żony będzie zwracał uwagę na jej uległość, dobroć, etc. I przede wszystkim ma być zupełnie inna niż jego była narzeczona. Nie da się ukryć, że Anna złamała mu serce- i to tak dotkliwie, że nawet po ośmiu latach jej widok nadal boli. W swoim zacietrzewieniu mężczyzna postanawia więc być miłym, acz obojętnym dla dawnej ukochanej. Nie zna prawdziwych powodów zerwania i nie wie, jak wiele osób maczało w tym palce...

Typowy -literacki-dowód na to, jak "dobre rady" mogą komuś skomplikować, a może i nawet zniszczyć życie. Anna uległa perswazjom i przez osiem lat tęskniła za Fryderykiem, służąc rodzinie, która nigdy nie darzyła jej zbyt ciepłymi uczuciami. Z drugiej strony, może gdyby Anna miała trochę twardszy charakter, to nie dałaby sobie tak łatwo odradzić tego związku? Przez to, że jej rodzina traktuje ją poniekąd jak służącą, ona sama cieszy się, gdy może im w czymś pomóc; jest na każde ich wezwanie, a z jej zdaniem nie liczy się nikt. Zresztą, sama kobieta też nigdy nie walczyła o przeforsowanie swich racji zbyt długo. Czy to brak prawdziwego oparcia w bliskich sprawił, iż tak chętnie służy światu, zamiast sobie? Anna przedstawiona jest jako bohaterka rozsądna, analizująca drugiego człowieka i nie dająca wiary we wszystko, co dana osoba mówi, dlatego nieco dziwi fakt, iż tak łatwo zrezygnowała z Fryderyka. A jednak my poznajemy ją osiem lat później, a ten długi czas na pewno dał jej więcej mnóstwo okazji do przemyślenia spraw wszelakich.

Kibicowałam temu związkowi i choć wiedziałam, że wszystko skończy się dobrze, to praktycznie do końca lektury żyłam w silnych emocjach: zejdą się czy nie? Kocha czy nie kocha? Myślę, że te osiem lat to dobra pokuta dla naszej bohaterki za kierowanie się czyimiś radami, zamiast własnym rozsądkiem (szczególnie, że Anna może pochwalić się inteligencją i w żadnym razie nie jest trzpiotką).

Lektura upływa szybko i miło, choć nierzadko chwytała mnie irytacja w momentach, gdy czytałam o bliskich Anny. Oni są po prostu niereformowalni- tyle powiem.

Jeżeli jeszcze nie znacie Perswazji, to teraz jest najlepszy czas na to, by ów fakt zmienić.

Gdy rodzina namawia Cię na porzucenie narzeczonego, tylko dlatego że nie jest bogaty, robisz to. A przynajmniej robisz to, gdy jestem panną żyjącą w XIX wieku i zabezpieczenie finansowe wydaje się ważniejsze niż miłość. Potem nie możesz o nim zapomnieć przez osiem lat, gdy nagle los stawia go ponownie w Twoim życiu.

Tak zaczynają się „Perswazje”. Jedna z ostatnich powieści Jane Austen, która została wydana pośmiertnie. Niewielka objętościowo książka skrywa piękną historię. Choć historia Anne i Wentwortha nie jest tu najistotniejsza. Mam wrażenie, że była pretekstem do pisania. W „Perswazjach” dominuje opis życia codziennego żyjących wtedy ludzi. Austen doskonale opisała jak spędzają dni.

Jest to najdojrzalsza powieść Jane Austen. Co tu się dziwić „Dumę i uprzedzenie” napisała jako młoda dziewczyna, a „Perswazje” jako dojrzała kobieta. Jest tu mniej humory, za to jeszcze lepiej uwidocznił się tu zmysł obserwacji autorki.

W tej chwili „Perswazje” mają swój powrót, a to za sprawą nowej adaptacji filmowej. Choć pewnie słowo adaptacja jest na wyrost. Książka ma zupełnie inny wydźwięk niż film. Jednak ja dużo bardziej zachęcam do zapoznania się z książką. To piękna powieść, której na pewno się nie zapomni.

"Perswazje" Jane Austen to książka wydana po raz pierwszy oczywiście w Anglii w 1817 roku, już po śmierci pisarki. Pierwsze polskie wydanie ukazało się natomiast w 1962 roku. Tę właśnie klasyczną powieść wydawnictwo Tandem zaoferowało młodszym czytelniczkom w specjalnie dla nich przygotowanej adaptacji. Wizualnie petarda, a czego możemy spodziewać się w środku?

Anne Elliot jest piękną, skromną i inteligentną panną mieszkającą wraz z ojcem i siostrą w okazałej posiadłości. Niestety w wyniku rozrzutnego stylu życia jej ojca i siostry wszyscy zmuszeni są wydzierżawić Kellynch Hall i znaleźć tańsze lokum. W domu Anne ma natomiast zamieszkać teraz [Adres usunięty]. kapitan Fryderyk Wentworth, który osiem lat wcześniej chciał ją poślubić. Anne pomimo wielkiej miłości do Fryderyka uległa wówczas podszeptom i tytułowym perswazjom nie przyjmując oświadczyn kapitana. Jego statut i sytuacja materialna były bowiem niższe od tych jakie posiadała Anne, dlatego na małżeństwo nie było zgody. Po latach Fryderyk pojawił się w jej życiu ponownie znacznie bogatszy i nadal samotny. Czy ich miłość przetrwała próbę czasu? A może serce przystojnego kapitana skradła już inna kobieta?

Poprzez tę słodko-gorzką historię pisarka pokazuje zakłamanie i obłudę szlachty angielskiej XIX wieku. Zamożna kobieta nie dostaje zgody na ślub z ubogim mężczyzną, więc pomimo łączącej ich miłości para nie może być razem. Otoczona ludźmi nader bardzo przywiązanymi do rzeczy materialnych i wygód zupełnie nie potrafi się im przeciwstawić. To społeczeństwo kierowało bowiem wówczas decyzjami młodych ludzi nie licząc się zupełnie z ich zdaniem. Dziś zapewne tego typu zachowania spotkałyby się z większym buntem nastolatków. Kiedyś jednak kwestia zamążpójścia wyglądała zupełnie inaczej i o tym właśnie młode czytelniczki mają okazję także się dowiedzieć ;)

Austen większość swoich dzieł pisała według podobnego schematu. Miała też niebywały talent do obserwacji ludzkich charakterów i zachowań. Robiła to w sposób mistrzowski. W "Perswazjach" również wykreowała bardzo wyrazistych bohaterów. Większość z nich cechuje pogarda do niżej sytuowanych, próżność i rozrzutność, ale dla równowagi stworzyła też kilku stanowiących wzór wszelkich cnót.

Jestem pewna, że młodsze czytelniczki będą tą książką oczarowane. W takiej wersji z pewnością będzie dla nich przystępna i atrakcyjna również wizualnie. Cudna okładka, nadrukowany sporych rozmiarów czcionką tekst przeplatany licznymi ilustracjami urzekają i zachęcają do zajrzenia w jej karty. A zdecydowanie warto po nią sięgnąć i cofnąć się w czasie do XIX wieku aby spojrzeć na świat oczami pisarki - jakże inny od tego jaki dziś znamy. Fantastyczny klimat jaki stworzyła oczarował mnie już dawno, dlatego tak się cieszę, że w trochę prostszej i krótszej wersji mogłam podsunąć ten tytuł już dziś mojej trzynastolatce. Gdyby nie to zapewne musiałoby minąć jeszcze kilka lat zanim zdecydowałaby się sięgnąć po oryginalną wersję powieści. Wiem, że lektura ją porwała, a i sama przeczytałam ją z ochotą powracając do perypetii tak dobrze znanych mi bohaterów. Polecam gorąco ;)