Ostatni most

Książka ciekawa, intrygująca. Jednak dla mnie prawdziwa akcja zbyt długo się rozkręca. Fabuła nabiera tempa dopiero w połowie książki i wtedy naprawdę dobrze się ją czyta. Uwielbiam kryminały i mroczne zagadki, a tutaj przez przez większość czasu brakuje mi tego dreszczyku emocji, po prostu tego czegoś. Jest to tylko moja opinia, więc mimo wszystko polecam, bo książkę czyta się dość lekko i szybko.

"Ostatni Most" to kolejna powieść Dominiki van Eijkelenborg i kolejny raz jestem zachwycona jej powieścią.Jak zaczęłam czytać, tak musiałam skończyć w jeden dzień.

Książkę napisana zwięzłym językiem,nie ma tu żadnych udziwnień czy zbędnych opisów,wszystko jest tu na swoim miejscu i dlatego czyta się ją szybko.Fabuła idealnie skonstruowana ,akcja biegnie swoim torem tak,że nie jesteśmy w stanie się nudzić,wprost przeciwnie chce się ja chłonąc jak gąbkę by odkryć tajemnice i dotrzeć do prawdy.

W wodzie znaleziono samochód z ciałem młodej dziewczyny. Wbrew pierwszym hipotezom ofiara nie utonęła, a przyczyną śmierci był krwotok wewnętrzny po niedawnym porodzie. Zagadka dotycząca tego, gdzie jest dziecko, wyjaśnia się, kiedy pewna kobieta znajduje na śmietniku żywego noworodka.Rozwiązaniem tej zagadki zajmuje się Marieke van Haan,która ma awersję do wody i tego,co pod nią się kryje.Dodatkowo z wodą będzie łączyć ją jeszcze jedna tajemnica,którą ukochany dziadek zabiera do grobu ale jak na policjantkę przystało,Marieke chce by sekret jej dziadka ujrzał światło dzienne.

"Ostatni Most" to doskonale skonstruowana historia,którą się chłonie a autorka to mistrzyni narracji.Stworzyła kryminał z bohaterami,gdzie każdego z nich poznajemy pomału,z karki na kartkę bez pośpiechu ale bardzo dokładnie bez pomijania żadnych drobiazgów.To dzięki właśnie takim bohaterom mamy tu niesamowity wachlarz emocji,dzięki czemu czytelnik się nie nudzi ,jest po prostu ciekawy co będzie dalej.

Książkę polecam każdemu,nie tylko na letnie wędrówki ale i dla tych co siedzą w domowym zaciszu.Na pewno nie będziecie się nudzić.

Moja znajomość z Dominiką zaczęła się już dobrych parę lat temu za sprawą jej pierwszej książki "Czuły punkt". Do dziś nie umiem sprecyzować co zahipnotyzowało mnie w stylu pisania tej autorki, ale czekałam i czytałam każdą (prawie, bo na jedną wciąż brak mi czasu) jej książkę. Poprostu czuję, że mam taką potrzebę. Do tej pory tylko "Kiedy będziemy deszczem" była dla mnie dziwną pozycją, do której wciąż zdarza mi się wracać myślami. Pytanie tylko, czy to świadczy o książce źle, czy wręcz przeciwnie? Po "Ostatni most" sięgnęłam bez zastanowienia i bez czytania, o czym w ogóle będzie. Czy dobrze zrobiłam?

Marieke van Haan to młoda policjantka, która niedawno pochowała ukochanego dziadka. W uczuciach do niego nie przeszkadzał jej fakt, że od dłuższego już czasu nie miała z nim kontaktu, gdyż z powodu demencji przebywał ON w domu opieki. Bardzo to przeżywa co nie do końca pozwala jej skupić się na pracy do której i tak wróciła wcześniej niż była mowa. Najnowsza sprawa, nad którą pracuje wraz z partnerem Rolandem Kempenem to podejrzenia wypadku ewentualnie samobójstwa. Dość szybko okazuje się jednak, że oba założenia są błędne i doszło do zabójstwa. Niedaleko miejsca zamieszkania Marieke w rzece przechodzień znajduje samochód a w nim zwłoki kobiety. Sekcja zwłok wykazuje, że kobieta nie utonęła lecz zmarła na skutek krwotoku poporodowego. A jakby tego było mało niedaleko miejsca wypadku w śmietniku pewna kobieta znajduje ledwo żywego noworodka.

Czy to zbieg okoliczności? Czy martwa kobieta jest matką maleństwa z kosza na śmieci skoro wszyscy znajomi i bliscy mówią, że niemożliwe jest by była ona w ciąży? Jeśli faktycznie to jej dziecko to, kto jest jego ojcem?

Marieke dodatkowo musi rozwikłać pewną zagadkę z przeszłości swojego dziadka i nie wie na czym ma się tak naprawdę skupić. Roland próbuje jej pomóc jednak dziewczyna jest zamknięta w sobie i potrzebuje czasu by zaufać mu na tyle by tę pomoc przyjąć. Co odkryje młoda policjantka za sprawą tajemniczego zdjęcia? Czy między nią a partnerem z pracy narodzi się nić przyjaźni? A może dodatkowo ktoś wreszcie zapuka do jej serca?

Nie miałam okazji czytać "Tkanek", ale ta pozycja zdecydowanie zrobiła na mnie większe wrażenie niż "Czuły punkt", który byłam pewna, że jest naprawdę dobrze napisany. Podoba mi się dwuwątkowość powieści i to, że bohaterzy nie są nazbyt "płascy". Polecam miłośnikom książek psychologicznych. Uważam, że powieść zasługuje na miano bestsellera i jeśli ktoś lubi takie klimaty to nie pożałuje poświęconego jej czasu.

Skusiłam się na ten bestseller, bo słyszałam już sporo dobrego o książkach autorki, a szczególnie o powieści "Tkanki". Nie miałam jeszcze okazji ich poznania, ale po lekturze "Ostatniego mostu" chcę po nie sięgnąć jak najszybciej. Dominika van Eijkelenborg przekonała mnie do swojej twórczości, jestem bardzo ciekawa jej poprzednich książek.

Marieke van Haan jest policjantką i już od dzieciństwa wiedziała, że to właśnie ten zawód będzie wykonywać. W północnej Holandii tonie młoda dziewczyna, a cała ta sprawa robi się coraz bardziej tajemnicza i skomplikowana. Marieke próbuje rozwiązać kryminalną zagadkę, ale okazuje się, że również jej historia rodzinna okryta jest skrywaną tajemnicą. Znalezione przypadkiem zdjęcie jest powodem wielu pytań, a odpowiedzi na nie mogą wiele zmienić. Co tak naprawdę stało się z młodą dziewczyną? Jaki sekret rodzinny odkryje Marieke i jakie znaczenie ma woda i to co się pod nią kryje?

Już sam początek książki jest mroczny i niepokojący. Trwa właśnie jesienna wichura, a główna bohaterka przechodzi właśnie trudny czas. I właśnie wtedy pojawia się jeszcze tajemnicza śmierć młodej kobiety, która utonęła siedząc w samochodzie. Na początku nie wygląda to podejrzanie, ale kiedy w śmietniku znalezione zostaje dziecko sprawa przybiera inny obrót. Liczyłam na to, że będzie to ciekawy i zaskakujący thriller i tak właśnie było. Już od pierwszych stron wciągnęłam się w tę historię i często nie chciałam odkładać książki, bo chciałam od razu wiedzieć co będzie dalej. Czuć tutaj tajemniczą i ponurą atmosferę, pojawia się coraz więcej pytań i nie wiadomo już co myśleć. Tak naprawdę mamy tutaj dwie tajemnice, bo oprócz kryminalnej zagadki jest jeszcze sprawa znalezionego zdjęcia i związany z nim rodzinny sekret. Oba te wątki mnie zainteresowały, miałam swoje podejrzenia i odpowiedzi, ale jednak autorce udało się mnie zmylić. W połowie książki domyśliłam się tylko jednej drobnej rzeczy, a okazało się, że niespodziewanych wydarzeń jest więcej. Zakończenie mnie zaskoczyło, zupełnie nie spodziewałam się takiego finału, zarówno jeśli chodzi o kryminalną zagadkę jak i o prywatne sprawy Marieke. Akcja książki nie jest bardzo dynamiczna, ale też nie jest nudno. Co chwilę coś się dzieje, ale nie ma dużych zwrotów akcji podczas prowadzenia śledztwa. Dopiero rozwiązanie zagadki zaskakuje i myślę, że autorka wielu z Was zmyli i zaskoczy, ja takiego zakończenia nie brałam nawet pod uwagę.

Główna bohaterka Marieke jest powściągliwa, nauczyła się też chłodnego reagowania na problemy. Uważa, że zawód policjantki był jej pisany, że to jej powołanie. Przechodzi właśnie trudny okres, okazuje się też, że jej historia rodzinna nie jest tak idealna jak myślała do tej pory. Pojawiające się pytania i tajemnice nie dają jej spokoju, szuka więc odpowiedzi, a jednocześnie prowadzi jeszcze śledztwo. Nie wiedziałam co o niej myśleć, później jednak naprawdę ja polubiłam. Pod tą maską powściągliwości skrywa prawdziwą siebie, osobę, która też ma uczucia, dla której los innych nie jest obojętny. Jej partnerem w pracy jest Roland, czyli barczysty mężczyzna, który lubi sypać żartem i ironią, czasem w sytuacjach, w których nie powinien. Relacja dwójki policjantów na początku nie wychodzi poza pracę, później jednak zaczynają dogadywać się lepiej, otwierają się przed sobą. Często w takich książkach dzieje się tak, że partnerzy, którzy prowadzą śledztwo zaczynają coś do siebie czuć, ich relacje wychodzą poza granice czysto zawodowe. Czasem jest to ciekawym dodatkiem do fabuły, ale trochę mi się to już przejadło. Miałam nadzieję, że tutaj będzie inaczej, bo Roland ma przecież rodzinę, którą kocha. I w sumie to było inaczej, bo nie znajdziecie tutaj pomiędzy bohaterami romansu, ale jednak autorka wprowadziła drobny element, który został co prawda niedopowiedziany, ale można z zachowań bohaterów wiele wywnioskować. Według mnie było to zbędne, fabuła i bez tego jest ciekawa i zaskakująca.

Polubiłam styl pisania autorki. Książka została napisana prostym językiem, dzięki któremu dobrze czyta się tę pozycję. Czasem pojawiają się różne opisy, ale nie są przytłaczające i nie jest dużo, są dopełnieniem fabuły. Dla niektórych małym minusem może być to, że autorka dość często podaje nazwy ulic, a jak się domyślacie holenderskie nazwy nie są takie łatwe w przeczytaniu. Narracja tutaj jest trzecioosobowa, czuć tu mroczną atmosferę, która idealnie pasuje do fabuły.

"Ostatni most" to książka, która okazała się być naprawdę dobrym thrillerem. Nie brakuje tu tajemnic, zagadek i zaskakującego zakończenia. Akcja tutaj nie pędzi, ale nie jest nudno. Pojawiają się kolejne pytania, na które chce się jak najszybciej poznać odpowiedzi. To pozycja, która porusza też temat sekretów skrywanych w czterech ścianach, to również opowieść o pragnieniu silniejszym niż rozsądek, o mrocznych tajemnicach. Po przeczytaniu tej książki chcę poznać całą twórczość autorki, jestem ciekawa czy inne powieści są tak wciągające i interesujące jak ta.

"Ludzie kochają głównie na dwa sposoby. Albo biorąc za kogoś pełną odpowiedzialność, albo będąc od kogoś kompletnie zależnym. I oba te rodzaje miłości są dewastujące i wyczerpujące."

[Adres usunięty]