No Human

„No human” to debiut literacki Cezarego Szulicha. To książka, której akcja osadzona jest półtora wieku po wojnie atomowej.

Już od pierwszej strony zostajemy wrzuceni w sam środek akcji. Załoga śmieciarzy pod dowództwem kapitana Jerzego Dreliszczuka otrzymuje niecodzienne wezwanie S.O.S. – z obszaru poza ich normalnym terenem działania. Odpowiedzieli na to wezwanie, co w dalszych konsekwencjach sprawiło, że zostali wydaleni z pracy. Niedługo później jednak otrzymują propozycję nie do odrzucenia – mają ocalić świat przed kimś, kto zamierza wykorzystać przedwojenną technologię do jego zniszczenia. Rozpoczyna to szereg zadań, podczas których będą musieli ocenić, kto jest ich sojusznikiem, a kto stanowi niebezpieczeństwo.

Na początku książka okazała się dla mnie dość wymagająca. Zostajemy wrzuceni w środek nieznanego świata, którego zasady działania odkrywamy stopniowo, przez co musiałam się dość mocno skupić podczas czytania. Mocną stroną książki są z pewnością bohaterowie – Drela, Sara, Lisu i Diana – którzy tworzą naprawdę zgrany zespół. Chętnie śledziłam ich relacje, które nie były pozbawione humoru i kąśliwości, a takie lubię najbardziej!

Autor stworzył świat, który naprawdę mnie wciągnął. W fabule dominują kwestie militarne, polityczne i technologiczne. W trakcie lektury miałam wrażenie, że książka przypadnie do gustu osobom lubiącym gry, ponieważ bohaterowie przechodzą przez świat wykonując kolejne misje. Bardzo ciekawym elementem okazało się dla mnie umieszczenie sztucznej inteligencji jako jednego z bohaterów, co zachęca czytelnika do refleksji nad etycznymi i moralnymi kwestiami związanymi z wpływem sztucznej inteligencji na ludzkość.

Żeby książka była dla mnie w pełni satysfakcjonująca, przydałoby się w niej trochę więcej zwrotów akcji – był w niej tylko jeden duży zwrot, mniej więcej w 3/4 książki – lub więcej utrudnień na drodze bohaterów. Miałam momentami wrażenie, że zbyt łatwo radzą sobie z przeciwnościami, które mieli na swojej drodze. Wydaje mi się, że obniżało to trochę napięcie i dynamikę, przez co dość wolno mi się ją czytało.

Podsumowując, uważam, że „No Human” to solidny debiut, który może zainteresować miłośników postapokaliptycznych oraz ciężkich, militarnych klimatów. Ja spędziłam przy nim naprawdę dobry czas!

[Adres usunięty]

"SOS tu stacja L03321P, osada Alinawska, zostaliśmy zaatakowani". Rozemocjonowana zapytałam naszego kapitana, czyli Jerzego Dreliszczuka (dla przyjaciół Drelę) czy łączyć. Nie powinniśmy się w to tak naprawdę mieszać, bo Alinawska została wyłączona z obszaru operacyjnego. Jednak Diana i Drela, chyba ani przez chwilę, tak naprawdę nie pomyśleli że moglibyśmy ich zostawić samym sobie. Po takim zgłoszeniu! Ruszamy i chyba każdy z nas wie, że nie ma już odwrotu. Jednak żaden z nas nie wiedział jeszcze wtedy co nas czeka i jaka lawina zdarzeń spadnie na nas po tym zgłoszeniu - które przecież tak naprawdę, powinniśmy zignorować od samego początku. Nazywam się Sara. Razem z Lisem i Dianą należymy do załogi Dreli. Żyjemy, choć wydawałoby się to niemożliwe, po tym jak wiele lat temu wybuchła wojna atomowa. Świat długo odbudowywał się po tej wojnie, i nadal nie jest nawet w 5% taki jakim był wcześniej. Nie wiem czy kiedykolwiek jeszcze taki będzie, ale to raczej niemożliwe. Wszystko się zmienia nawet w takim postapokaliptycznym świecie. Ja i moja drużyna jesteśmy "Śmieciarzami" czyli jak sama nazwa wskazuje zajmujemy się sprzątaniem śmieci - czyli ludzi, których nie powinno tutaj być, ludzi którzy są najgorszymi szkodnikami. Nic więcej wam już nie powiem, ale mam nadzieję, że jesteście więcej niż zaintrygowani mną, drużyną do której należę i światem w którym żyję. A to dopiero początek zdarzeń i naszej historii.

"No human" to literacki debiut autora Cezarego Szulicha. To cudowna możliwość, okrywanie nowych stylów oraz autorskich pomysłów. Nieczęsto sięgam po książki o takiej tematyce, nawet nie wiem czy są one jakoś bardzo popularne? Chyba nie. Szukając jednak w pamięci, książek o podobnej tematyce, które kiedykolwiek czytałam od razu na myśl przychodzi mi "Projekt Riese" Remigiusza Mroza. Chociaż "No human" jest jednak zupełnie inne, inna tematyki, inni bohaterowie - no wiadomo. To jednak te książki mają taki nieco podobny vibe i klimat. Najpierw wydało mi się, że tak będzie patrząc na sam tylko opis i okładkę, ale po lekturze te wrażenia nadal ze mną zostało. Także napiszę od razu, jeśli czytaliście "Projekt Riese" i książki wam się podobała no to nie możecie, po prostu nie możecie przejść obojętnie obok "No human". Autorowi udało się wykreować wciągający i intrygujący świat, dających się lubić głównych bohaterów, zwartych w drużynie. Bardzo się z nimi polubiłam i "zżyłam" więc uważam to za ogromny plus, tego właśnie oczekuję od dobrze napisanej powieści. Lis - to zdecydowanie mój ulubiony bohater. Wprowadzenie wątków sztucznej inteligencji również okazało się strzałem w dziesiątkę. Bardzo lubię czytać o AI a takie książki o jej najnowszych możliwościach dopiero powoli wkraczają na rynek, więc mam zdecydowanie niedosyt. Zaliczam ten debiut do bardzo udanych a autora do grupy tych - bardzo dobrze rokujących. Będę na pewno śledzić jego dalsze kroki na rynku wydawniczym i liczę mocno na to, że na jednej książce nie skończy i niedługo zaskoczy nas czymś znowu. Polecam zdecydowanie wszystkim fanom literatury postapo! - pozycja obowiązkowa dla was. Tym, którzy lubią powieści przygodowe z wartką akcją również książka z pewnością przypadnie do gustu, bo właśnie takie cechy posiada. Na koniec dodam jeszcze tylko parę słów o okładce. Jest świetna i bardzo trafiona, oryginalna no i przede wszystkim obrazuje nieco świat opisany w książce. Aż miałam mały niedosyt, bo mimo działającej wyobraźni, chętnie zobaczyłabym w tej akurat książce jakieś zdjęcia czy grafiki świata w niej przedstawionego.

"No Human" Cezarego Szulicha to powieść fantasty, która przenosi czytelnika do mrocznego, postapokaliptycznego świata, gdzie cywilizacja legła w gruzach, a ludzie walczą o przetrwanie. Szulich tworzy wciągającą opowieść, która łączy elementy science fiction, thrillera i powieści przygodowej.

Akcja książki toczy się w przyszłości, w świecie zdewastowanym przez nieznaną katastrofę. Cywilizacja upadła, a ludzkość walczy o przetrwanie w trudnych warunkach. Świat przedstawiony przez Szulicha to miejsce pełne niebezpieczeństw, gdzie panują surowe prawa natury.

Grupa ludzi, zwanych Śmieciarzami, przemierza opuszczone tereny, zajmując się usuwaniem niebezpiecznych odpadów. To grupy ludzi odpowiedzialne za sprzątanie tego, co pozostało po upadłej cywilizacji. Ich zadaniem jest usuwanie niebezpiecznych odpadów i utrzymanie względnego porządku w zrujnowanym świecie.

Podczas jednej z misji natrafiają na tajemniczy sygnał S.O.S. Decyzja o jego zbadaniu prowadzi ich w sam środek intrygi, która może zmienić losy całego świata.

W świecie po katastrofie różne grupy walczą o przetrwanie, często stosując przemoc. Śmieciarze muszą zmierzyć się z wrogo nastawionymi bandami i osadnikami. W opuszczonych miastach i budynkach czyhają na nich nie tylko ludzie, ale także mutanty i inne nieznane stworzenia. Im głębiej zagłębiają się w śledztwo, tym więcej odkrywają tajemnic o przeszłości i o tym, co tak naprawdę doprowadziło do upadku cywilizacji.

Co wyróżnia tę powieść? Na pewno jej mroczna atmosfera. Szulich umiejętnie buduje klimat postapokaliptycznego świata, pełnego zagrożeń i niepewności. Czytelnik od pierwszej strony pogrąża się w mrocznej atmosferze, gdzie każdy krok może okazać się ostatnim.

W książce tej podoba mi się dynamiczna akcja. Fabuła jest pełna napięcia i zaskakujących zwrotów akcji. Autor nie pozwala czytelnikowi się nudzić, prowadząc go przez kolejne perypetie bohaterów.

Historii tej dodają wyrazistości interesujące postacie. Śmieciarze, choć zmuszeni do ciężkiej pracy w trudnych warunkach, to barwne i złożone postaci. Każda z nich ma swoją historię i motywacje. Warto podkreślić, że powieść skłania do refleksji nad przyszłością ludzkości i konsekwencjami naszych działań. Autor zadaje ważne pytania o moralność, przetrwanie i sens życia.

"No Human" to pozycja obowiązkowa dla miłośników literatury science fiction, postapokaliptycznych wizji przyszłości oraz dynamicznych thrillerów. Książka przypadnie do gustu czytelnikom, którzy cenią sobie dobrze skonstruowane postaci, intrygujące zagadki i nieoczywiste zakończenia.

Książka Cezarego Szulicha to solidny debiut, który zapowiada pojawienie się nowego, interesującego autora na polskim rynku literackim. To powieść, która wciąga od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się od czytania. Jeśli szukasz mrocznej i pełnej akcji przygody fantasty, to "No Human" jest pozycją, której nie możesz przegapić.

Książka, która wciąga od pierwszej kartki.

Lubicie takie?

Ja uwielbiam, kiedy już od początku zostajemy wrzuceni do wyimaginowanego świata, który wymyślił autor, kiedy akcja goni akcję i nie ma czasu na odpoczynek.

Co tu się dzieje?! Stoję uzbrojona w przedwojenną broń, wygląda całkiem solidnie. Na sobie mam porządny pancerz, na głowie brakuje mi tylko hełmu. Jest przypięty do pasa. Biegam po resztkach ruin, słyszę dźwięk wybuchu… Otwieram oczy, gdzie jestem? To nie jest świat, jaki znam, rozglądam się nerwowo, zgliszcza, wszędzie zgliszcza, gdzie ja jestem?! Otwieram ponownie oczy, rozglądam się znów, jestem w moim fotelu, za mną biblioteczka, ufff, jestem u siebie, czytam „No Human” od @_cezaryszulich_autor .

Głównym bohaterem jest Jerzy Dreliszczuk „Drela”, który jest kapitanem jednostki, która nazwana została „Śmieciarzami”. Nazwa, jak możecie się domyślać, nie jest przypadkowa. Nie są to śmieciarze, których znacie, tutaj nie ma opróżniania śmietników. Ta załoga ma za zadanie faktycznie sprzątać, ale po upadłym świcie. Czy to nie brzmi irracjonalnie? W końcu ta książka, to w zasadzie science fiction, fantastyka postapokaliptyczna, wizja po kataklizmie. Myślę, że autor odnalazł się w tej tematyce bardzo dobrze.

Oprócz Dreli, mamy tu innych członków zespołu, takich jak Lisu, Diana i Sara. To ta ostatnia skradła moje serce, dlaczego? Musicie przeczytać ten tytuł, żeby się przekonać, nie mogę przecież zdradzać wszystkiego 🤫

@_cezaryszulich_autor umówmy się, pisze prosto, tak jak lubię najbardziej, potrafi doskonale opisać świat, w którym się znajduje, aż czujemy się, jakbyśmy również tam byli. Widzimy to wszystko, możemy się wczuć w klimat. Jesteśmy razem z ekipą Śmieciarzy, możemy być w samym środku tej jednej wielkiej intrygi.

To nie jest książka z tych, które znacie. Tutaj jest coś świeżego, coś co czyta się z ogromnym zainteresowaniem. Jedno jest pewne, autor napisał debiut, który jest dopracowany, przemyślany i dobrze skonstruowany. Niejednokrotnie uśmiechałam się pod nosem z jego poczucia humoru. @_cezaryszulich_autor ogromnie gratuluję, to tytuł wart uwagi.

Czytajcie!

Książka wciąga od pierwszych stron, przenosi w inny świat, w świat 200 lat po wojnie atomowej. Fabuła jest zaskakująca, bohaterowie różnorodni, a każdy z nich interesujący. Z czystym sumieniem polecam tę lekturę.