Na własnym podwórku

Hej Kochani! 🍁🍁🍁

Lubicie sięgać po debiuty?

Przyznam ,ze mi nie zdarza się to zbity często ,ale po takie debiuty jaki zaserwowała mi @[Adres usunięty]ka to ja mogę sięgać codziennie😱 🩷

Uważaj na słowa które wypowiadasz przy dziecku...

Na własnym podwórku to thiller psychologiczny,który zabiera nas do świata Jowity, matki, która znudzona jest macierzyństwem ,obecność dzieci irytuje ją i choć dzieci mają wszystko od markowych ubrań po wypasiony plac zabaw,nie mają jednego najważniejszego zainteresowania ze strony rodziców...

Gdy prawnego słonecznego dnia ginie Gabryś w Jowicie budzi się instynkt za wszelką cenę próbuje odnaleźć synka...

Co stało się z małym prawie trzyletnim chłopcem?

Na własnym podwórku to książka ,która wciąga już od pierwszych stron.Styl autorki bardzo przypadł mi do gustu ,jest lekki i przejrzysty.Pierwszy raz czytałam książkę w której jedną z głównych postaci odgrywa mały chłopiec , rozdziały podzielone są na przemyślenia Jowity jak i jej sześcioletniego synka Igora.Treść i fabuła dynamiczna ,wciągająca.Weronika tak rozegrała akcje ,że nie byłam w stanie domyślić się zakończenia.Postać głównych bohaterów bardzo dobrze skonstruowana,barwne postaci,wyraziste z charakterem. Bardzo podobał mi się motyw wiary jaki autorka wprowadziła do swojej książki.Postać Aleksandry wywołała we mnie skrajne emocje ,raz ją lubiłam następnym razem nienawidziłam 🙈Historia trzyma w napięciu , książka jest nieodkladalana,bez zbędnych opisów.Widać,że autorka włożyła w napisanie tej historii całe serce. Zakończenie książki wywarło na mnie duże wrażenie tak jak wspominałam nie domyśliłam się ,kto stoi za zaginięciem Gabrysia ,choć obstawiałam wiele scenariuszy ,za każdym razem autorka wodziła mnie za nos 😁 Podsumowując książka bardzo mi się podobała i Was zachęcam do przeczytania bo na prawdę warto!🩷

@[Adres usunięty]ka

Gratulacje ,wspaniała robota!🩷🩷🩷

#bookblogger#bookmorning#bookstagramyrazem#polskibookstagram#bookstagram#booksmylife#weronikamasny#nawłasnympodwórku#czytamirecenzuję#czytamthrillery#czytampolskichautorów#czytambolubie#czytaniemojapasja#czytamwszędzie#książka#ksiazkidlakobiet#książkoholik#bookholic#książkoweimpresje#ksiazkowekli

Sięgacie po literaturę poruszającą tematykę zaginięć? Lubicie powieści, w których bohaterowie giną bez śladu? A może przerażają Was takie książki i od nich stronicie, w szczególności gdy dotyczą najmłodszych?

W poniedziałkowy poranek przychodzę z opinią o książce, która wywoła w Was ogrom emocji. Od przerażenia po smutek i współczucie. Choć zaginięcie dziecka gra tutaj pierwsze skrzypce, to autorka dotyka także innej trudnej i bolesnej tematyki, która porusza, irytuje i budzi uzasadniony sprzeciw.

Sięgając po ten thriller otrzymacie nie tylko świetnie skonstruowaną intrygę, finał, który zwala z nóg, o uzasadnieniu rozstrzygnięcia już nie wspominając, ale także coś nadto. Ta przesiąknięta mrokiem historia powali Was ogromem zła, destrukcyjnym zapisem toksycznych relacji i dewiacyjnym obrazem rodziny, a konsekwencje niektórych zachowań bohaterów i prezentowany przez nich zupełny brak empatii totalnie przygniotą. Przygotujcie się na szokującą, dającą do myślenia, ale i niesamowicie wciągającą opowieść, w której nie brak rodzinnych sekretów i skrzętnie skrywanych tajemnic.

I nie może zabraknąć treści mojej rekomendacji :) Zatem voilá!

Wyjątkowo wyrazisty i przejmujący thriller, w którym autorka pod płaszczem skrzętnie utkanej intrygi snuje opowieść o wpływie najbliższych na kształtującą się postawę młodego człowieka. Mocna, uwierająca i przepełniona goryczą. Przygotujcie się na ogrom emocji!

Z pozoru mieli wszystko - dom, pieniądze, dwóch synów. Z pozoru byli szczęśliwi. Gdy znika ich syn, opada też maska szczęśliwego małżeństwa. Na jaw wychodzą tajemnice, które były skrzętnie ukrywane przez dosłownie każdego członka tej rodziny.

„Na własnym podwórku” to debiut literacki @[Adres usunięty]ka w którym pokazała duży potencjał pisarski. Książka porusza częsty motyw w thrillerach, czyli zaginięcie dziecka, jednak Weronika zastosowała tu kilka ciekawych chwytów, które sprawiły, że ta powieść wyróżnia się na tle innych. Przede wszystkich Autorka oddała głos dziecku, 6-letniemu Igorowi, który opisuje nam rzeczywistość ze swojego, dziecięcego punktu widzenia. Chłopiec nie rozumie tego co się dzieje z jego bratem, co się dzieje z jego rodzicami. Jego narracja buduje warstwę emocjonalną, której można by się spodziewać po narracji Jowita, matki chłopców.

Jowita to postać, którą ciężko polubić, a już zwłaszcza żadna matka nie będzie pałać do niej sympatią. Jest irytująca, bierna w swoich działaniach i zimna. Z drugiej strony, ma prawo do takich a nie innych uczuć względem synów, nie każda kobieta czuje instynkt. Jedno jest pewne, budzi skrajne emocje i na pewno zapadnie w pamięć. Taka kreacja bohaterki to trudne zadanie, za co duże brawa dla Autorki.

Mogłoby się wydawać, że fabuła skupi się na poszukiwaniach chłopca. Nic bardziej mylnego. Nie mamy tu relacji z poszukiwań, nie wiemy jakie kroki są podejmowane. Ciężar fabularny został przeniesiony na kłopoty małżeńskie Jowita. To mnie zaskoczyło (zszokowało?) i wielokrotnie miałam ochotę potrząsnąć bohaterami krzyczeć, żeby szukali syna! Może właśnie o to chodziło, żeby maksymalnie zaangażować Czytelnika? Jeśli tak, to udało Ci się to, Weroniko.

Wytrwamy czytelnik thrillerów domyśli się kto stoi za zaginięciem, ale nie wiem czy da się tak łatwo odgadnąć powód. Płot twist początkowo zaskakuje, ale jednak szybko układa wszystkie fragmenty w całość.

Ta książka wciąga, szokuje i pokazuje, jak dobrymi obserwatorami są dzieci. Gratuluję debiutu i czekam na więcej.

"Każda rodzina wygląda na szczęśliwą, dopóki nie wejdziesz z butami do jej domu."

Czasem wystarczy chwila nieuwagi, drobne niedopatrzenie, by świat, jaki znasz posypał się niczym domek z kart. Podczas zabawy ze starszym bratem na rodzinnym podwórku znika dwuletni Gabryś. Można powiedzieć, że rozpłynął się w powietrzu, bo wszelkie próby odszukania chłopca nie przynoszą rezultatów. Cierpienie, szok, strach przed tym, co może przynieść kolejny dzień. Okazuje się, że rodzina skrywa sekrety, które powoli wypływają na światło dzienne...

Początkowo utożsamiałam się z Jowitą. Sama jestem matką chłopców w wieku sześć i dwa latka, więc doskonale rozumiałam to psychiczne zmęczenie i chęć odpoczynku. Miałam wrażenie, że czytam o sobie, bo od podszewki znam wszystkie kłótnie, i nieustanne podbieranie wszystkiego starszemu bratu. Kolejne rozdziały, pokazały jednak, że to jedyne, co nas łączy, a każdy odkryty sekret, tylko mnie w tym upewniał. Podobał mi się klimat gęsty, duszny, wręcz odurzający. Myślę, że każda matka odczuje go równie mocno jak ja.

Nie znajdziemy tu pasjonującego, czy pełnego dramaturgii śledztwa, autorka kładzie nacisk na uczucia i emocje w bezpośredniej konfrontacji z największym koszmarem każdego rodzica. Pierwszoosobowa akcja sprawia, że patrzymy oczami zagubionej, cierpiącej matki, ale także śledzimy wydarzenia z perspektywy sześcioletniego Igorka. I właśnie te fragmenty, trafiały we mnie najmocniej. Ta dziecięca ślepa wiara w nieomylność nas dorosłych, to spłaszczanie czasu i nieco naiwny punkt widzenia. Jest w tym pewna autentyczność, a przede wszystkim przerażające jest to, że często nie zdajemy sobie sprawy jak nasze czyny są skrupulatnie obserwowane i naśladowane przez małe dzieci.

Przyznam, że w pewnym momencie rozszyfrowałam zamysł Autorki, ale jak się później okazało to był tylko zalążek całej intrygi, a z każdą kolejną wywlekaną tajemnicą moje zdziwienie rosło. Akcja wciąga od pierwszych stron, a całość pochłania się błyskawicznie. Pomimo późnych godzin nocnych nie potrafiłam oderwać się od lektury.

Takim debiutem Weronika Masny podniosła sobie poprzeczkę niezwykle wysoko. Czekam na więcej.

☕Mam tyle myśli w głowie po przeczytaniu tej książki, że nie wiem czy wszystko uda mi się zawrzeć w tej recenzji. Bo to, że zabraknie mi miejsca jest więcej niż pewne.

📚"Nie martw się, że dzieci nigdy cię nie słuchają. Martw się, że zawsze cię obserwują."

☕Najlepszy pomysł jaki Weronika mogła mieć na tę książkę to właśnie motyw z narracją pierwszoosobową oczami dziecka. To było tak genialne...Przedstawione tak jakbym naprawdę słyszała dziecko. Brawo!

☕ Jestem pod wrażeniem jak wiele emocji Autorka zawarła w tej historii... ból, frustracja, irytacja i zmęczenie swoim własnym życiem. Takie uczucia matki do dziecka, których zazwyczaj nie chce czuć, ale które pojawią się w takich kryzysowych, depresyjnych stanach. Czułam to wszystko całą sobą! Kolejne brawo!

📚 "Obiadu nie robisz, ru**@ć się nie chcesz, dziecka nie umiesz przypilnować, to do czego jesteś mi potrzebna?"

☕ Z każdą kolejną, przeczytaną stroną, coraz bardziej przerażała mnie relacja żona-mąż. Karol powinnien spłonąć w piekle i smażyć się jak kotlet. Stosował przemoc psychiczną i fizyczną. Był tyranem. I nie ma takiej siły, która pozwoliłaby znaleźć chociaż jeden argument, który by go bronił. Po co komu piękny duży dom, drogi samochód, najlepsze ciuchy i zagraniczne wakacje jak własny mąż traktuje cię jak śmiecia. Nie ma takich pieniędzy, które by wynagrodziły te krzywdy.

☕ Uwielbiam książki, które zostawiają we mnie ślad w postaci przemyśleń i refleksji. Tutaj mission completed! Wielka brawa dla Autorki za tę książkę! Gdybym nie wiedziała, że to debiut to bym nie uwierzyła. No oczywiście o zaskakującym zakończeniu nie będę już pisała bo po prostu 🤯🤯🤯

☕ I na koniec personalnie zwracam się do samej Weroniki. Kochana! Dziękuję Ci, za tę książkę. Dziękuję jako żona ale przede wszystkim matka! Otworzyłaś mi oczy na niektóre sprawy. To niewiarygodne jak często zapominamy, że dzieci to tacy sami ludzie jak dorośli tylko, że mali. Oni widzą, obserwują, uczą się i wyciągają wnioski. Rodzice są dla nich drogowskazem. Jako dla matki, ta książka to nauka. Dziękuję ❤️

W tej historii bez śladu znika dziecko. Chwilę temu chłopiec bawił się z bratem w ogrodzie i nagle go nie ma. Wina spada na matkę, no bo jak to mogła nie dopilnować.

Czym wyróżnia się "Na własnym podwórku" wśród książek, w których zastosowany został taki motyw? Przede wszystkim tym, że daje do myślenia, żeby zastanowić się, co mówi się przy dzieciach. Igor, chłopiec który został bez brata chłonie wszystko jak gąbka - tata mówi, że mama jest głupiutka - jest. Nie nadaje się do niczego - taka jest prawda, bo tak mówi tata.

Weronika wykreowała postacie, które irytowały mnie niesamowicie. Ale to dobrze, bo wolę, żeby bohaterowie wywoływali jakiekolwiek emocje, niż byli mi obojetni i nie wyróżniali się niczym. W tym przypadku zapamiętam ich na długo.

Zakończenie zagadki udało mi się rozwiązać w połowie. Miałam swoje podejrzenia, które się sprawdziły, ale nie byłam pewna czemu i jak. No i tu się zaskoczyłam, bo takie rozwiązanie nie przyszło mi do głowy.

Czy to dobry thriller? Tak. Nieodkładalny, trzymający w napięciu, z dobrze wykreowanymi postaciami. A co najważniejsze z zaskakujacym zakończeniem.

Idealny dom.

Idealne małżeństwo.

Idealna rodzina.

Ale ideały nie istnieją.

Gdy pewnego poranka młodszy z synów znika bez śladu, fasada zbudowana z sekretów i kłamstw zaczyna stopniowo opadać, a na jaw zaczynają wychodzić mroczne brudy...

Jeśli o patronaty chodzi, jestem bardzo wybredna i sporo z nich zwyczajnie odrzucam. To trzecia i zapewne ostatnia tegoroczna premiera, na której znajdziecie moje logo - a to już chyba mówi samo za siebie, jestem zachwycona tą historią!

Motyw zaginięcia dziecka przewija się w thrillerach niejednokrotnie, więc przy tak wielu powielanych w tym gatunku schematach, naprawdę ciężko o coś odkrywczego. Tymczasem autorka zaskakuje nie tylko zgrabnie nakreśloną, w pełni absorbującą intrygą, ale i oryginalnym sposobem narracji. Historię w głównej mierze poznajemy bowiem... z perspektywy brata zaginionego chłopca. Brata, który znalazł się w samym centrum rodzinnej burzy, który mimo braku pełnej świadomości powagi sytuacji, wciąż odczuwa tak wiele. I to właśnie o te emocje się tutaj rozchodzi.

"Na własnym podwórku" napawa lękiem, szokuje i długo nie pozwala o sobie zapomnieć. Do dziś pamiętam, że czytając ją podczas urlopu na plaży, przy żarze lejącym się z nieba, miałam na ciele dreszcze. I gdy ponownie myślę o tej historii, wciąż czuję je na własnej skórze.

Wiecie, co jest jednak najlepsze? To debiut. Nie wiem, co jeszcze gnieździ się w głowie Weroniki Masny, ale wiem jedno - cokolwiek przeleje na papier, będę chciała to przeczytać. Przerażająco dobry thriller, polecam!

🦋ℝ𝕖𝕔𝕖𝕟𝕫𝕛𝕒🦋

Kiedy ginie dziecko, liczy się każda minuta.

Jowita i Karol to rodzice dwóch rezolutnych chłopców Igora i Gabrysia. Piękny dom, dostatnie życie, szczęśliwa i kochająca się rodzina. Tak postrzega ich społeczność, ale mury domów skrywają tajemnice.

Kiedy pewnego dnia z podwórka znika Gabryś, Jowita uzmysławia sobie jaką matką była. Na jaw wychodzą głęboko skrywane rodzinne sekrety. Wszyscy stają się podejrzani. Każde z nich ma swoje grzechy, za które przyszło im zapłacić najwyższą cenę.

Kiedy zobaczyłam zapowiedź książki Weroniki, wiedziałam, że nie dam rady się powstrzymać. Chociaż temat zaginięcia dziecka wydaje się być już mocno oklepany, to jednak tym razem zostałam pozytywnie zaskoczona, ale od początku.

Po pierwsze autorka przedstawia nam fabułę oczami Igorka, w fantastyczny sposób obrazując nam świat z punktu widzenia dziecka. To właśnie te rozdziały były w mojej ocenie najbardziej emocjonujące i dające dużo do myślenia.

Po drugie, emocje bohaterów wyjątkowo mocno do mnie trafiały. Sama od niedawna jestem mamą, przez co podczas lektury miałam ciarki na całym ciele.

Po trzecie, zakończenie to coś czego się nie spodziewałam. Zrozumiałam, tak ważne jest to co mówimy i robimy, jak łatwo stać się bohaterem dla dziecka, jak łatwo dzieckiem jest manipulować. Moje serce zostało złamane.

„Na własnym podwórku” to bardzo udany debiut. Takie książki trzeba doceniać. 🤍

Ksiązka " Na własnym podwòrku " jest niesamowicie wciągająca, nie można się od niej oderwać. Jest to opowieść w ktòrej nie brak rodzinnych sekretòw i skrzętnie skrywanych tajemnic. Historia książki jest nieprzewidywalna trzymająca do samego końca w niepewnosci i pozostawiająca czytelnika z milionem myśli....

Jowita i Karol z pozoru mają wszystko. Wydają się być dobrym małżeństwem, wychowują dwójkę synów. Pewnego dnia jednak ich życie rozpada się na najdrobniejsze kawałeczki. Gdy ginie młodszy z chłopców, cały świat przestaje istnieć. Liczy się każda sekunda. Czy odnajdą Gabrysia żywego?

Już sięgając po ten tytuł wiedziałam, że mogę spodziewać się ogromnych emocji. Podskórnie czułam, że mogę sobie z nimi nie poradzić, że to będzie dla mnie za dużo. I dokładnie tak było...

Nie będę Wam zdradzać fabuły, mam nadzieję, że odkryjecie ją sami. Jednak nie bójcie się, że na tych zaledwie 252 stronach autorka nie będzie potrafiła stworzyć rozbudowanej, pełnej napięcia i wciągającej historii. Nic z tych rzeczy. Weronika zrobiła to, a do tego wszystkiego zafundowała czytelnikowi prawdziwy rollercoaster emocji. A te najtrudniejsze dosłownie rozwalą Wam głowę. Jest tutaj tyle zła, przemocy, niezrozumienia, bólu, cierpienia... A w tym wszystkim są niewinne, bezbronne dzieci. Dzieci, które tak wiele rozumieją, a my często o tym zapominamy. Nie wiemy, że te drobne ciałka potrafią tak wiele zauważyć, nie zdajemy sobie sprawy jak ogromne konsekwencje mogą przynieść nasze decyzje...

Maleńki minus pojawił się przy ocenie tylko dlatego, że jeszcze czuć, że to debiut, ale nad wyraz udany! To jedna z najlepszych książek jakie czytałam, mroczna, zaskakująca i pozostawiająca czytelnika ze złamanym sercem. Myślę, że jako matka odczuwałam te emocje jeszcze głębiej. Polecam całym sercem! 🖤

Jakie macie podejście do książek z wątkiem zaginięcia dziecka? 📖

Ciężko się czyta takie tytuły, zazwyczaj potrafią dotknąć każdego punktu w naszym umyśle i ciele. Na samą myśl, że historia opowiedziana w książce mogłaby być moją historią mam gęsią skórkę.

Weronika ukazała nam jedną z takich historii.. Zabawa rodzeństwa w piaskownicy kończy się ogromną tragedią, młodszy z braci znika i nikt nie jest w stanie wytłumaczyć co się stało, kto i dlaczego zabrał Gabrysia z własnego podwórka.

Autorka zrobiła dobrą robotę! Wejście do głowy rodzica, któremu nagle znika dziecko nie jest czymś łatwym, ja sama będąc matką nie potrafiła bym tego opisać. Mało tego, poznamy historię oczami Jowity, ale także Igora - małego chłopca, który dopiero uczy się życia, a naukę wynosi z tego co zobaczy i z tego co usłyszy od dorosłych.

Debiut - jak już wszyscy wiemy czasami udany w 100%, czasami dużo można w nim zmienić. Czy ja bym coś zmieniła w debiucie Weroniki? Nie! Książka rusza, szokuje, zaskakuje, wydobywa z nas masę negatywnych emocji, a jestem pewna tego, że tak miało być.

Każda rodzina ma swoje sekrety, niektórzy mają mniejsze, inni większe. To jaki obrazek nam pokażą tak będziemy o nich mówić, a to co się dzieje za czterema ścianami może być dla nas wielką tajemnicą. Autorka ukazała wiele brudów głównych bohaterów, niektóre nie mieściły mi się w głowie, inne jestem w stanie zrozumieć.

"Na własnym podwórku" to książka, która mnie zabolała i o której będzie mi ciężko zapomnieć. Zakończenie sponiewierało mnie na tyle, że nie mogłam uwierzyć w to co czytam!

👁️‍🗨️ "Nie martw się, że dzieci nigdy cię nie słuchają. Martw się, że zawsze cię obserwują."

Jako mama dwójki dostałam mocną i prawdziwą lekcje.. lekcje życia.

Bierzcie i sprawdzajcie! Wierzę w to, że Weronika jeszcze nie raz nas zaskoczy czymś mocnym, bo jak na pierwszy raz to wleciała konkretnie. 🔥