Mścicielka. Blum. Tom 1

Okładka jest utrzymana w jasnych kolorach, w samym centrum widzimy czyjeś oczy. Pod nimi widok na kilka budynków, za którymi widoczne są góry. Po czole tej osoby z oczami spływa krew. Wiele może nam nasuwać się do głowy na nią patrząc... Jednak zaintrygowana bardzo opisem zaczęłam czytać, nie myśląc za wiele o tym, co z niej dostanę. Posiada skrzydełka, które stanowią dodatkową ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Na jednym z nich przeczytacie kilka słów o autorze, a na drugim opis książki. Zaś na rewersie zapoznacie się z kilkoma polecajkami. Białe stronice, odstępy między wersami i marginesy są zachowane, czcionka wystarczająca, literówek brak.

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorem i zabierając się za Mścicielkę nie sądziłam, że są jeszcze dwa tomy! Będę kiedyś musiała po nie sięgnąć, bo to może być ciekawa dalsza przygoda z główną bohaterką. Powieść została napisana przystępnym językiem, który czyta się dosyć szybko i lekko, nie ma blokad podczas zapoznawania się z kolejnymi stronami. Momentami odnosiłam wrażenie, że jest więcej opisów niż dialogów i początkowo mnie to troszkę raziło, ale później się przyzwyczaiłam. Akcja ma tutaj odpowiednie tempo, które wciąż mknie do przodu, trudno za nią nadążyć ze względu na zawikłaną zagadkę...

Sam pomysł na fabułę to moim zdaniem jest świetny, gdyż jest niezwykle zawiły i tak jakby... trudny do rozwiązania. Przynajmniej tak się wydaje na początku, gdy jeszcze nic nie wiemy, gdy nie mamy pewności czy Blum będzie kontynuować po śmierci męża jego śledztwo, o którym dowie się zupełnym przypadkiem. Próbowałam postawić się na jej miejscu, ale jakoś nie potrafiłam. Jednak mogłam być obserwatorem całej tej akcji i przyznam szczerze, że dobrze się bawiłam.

Musze uprzedzić ludzi o słabych nerwach - że może Wam ta lektura do gustu nie przypaść. Trup ścieli się tu gęsto, a niektóre opisy... mogą spowodować nudności. Mnie się podobało, ale też nie byłam w stanie zbyt szybko jej czytać, musiałam to wszystko przeanalizować, bo zrozumieć niektórych zachowań to się kompletnie nie dało.

Nie przywiązałam się do tutejszych bohaterów, bo czułam, że... nie można im ufać. Żaden z nich nie przyskarbił sobie mojej sympatii i tak ich po prostu akceptowałam i obserwowałam to, z czym przyszło im się zmierzyć. Niemniej jednak są to świetnie stworzone postacie, którym nic nie brakuje, z pewnością tacy... zwyrodnialcy chodzą po naszym świecie, chociaż każdy by chciał, by takowi nie istnieli... Dużo widzimy niestety spowodowanych przez nich przemocy, która momentami w głowie się nie mieści. Jest odrażająca, ohydna wręcz... Dlatego raz jeszcze podkreślam, jeśli jesteście wrażliwi to lepiej omińcie tę książkę...

Reasumując uważam, że jest to intrygujący thriller, zapierający w piersiach momentami i zatrważający, czasem obrzydzający do granic. Niemniej jest świetnie napisany, niczego mu nie brakuje, akcja ma odpowiednie tempo, autor wie, jak dawkować informacje i w jaki sposób je przekazać. Fabuła jest strzałem w dziesiątkę, ja bym nigdy czegoś takiego nie wymyśliła, bo to, co działo się w piwnicy... Gęsia skórka wyłazi mi na samą myśl... I sama praca opisywana przez bohaterkę, jej przeżycia, gdy zderzyła się z zakładem pogrzebowym - jej marzenia o normalnym dzieciństwie zostały przyćmione przez trupy. To przykre, ale wzbudza wiele szokujących emocji... To była naprawdę dobra książka! Z chęcią sięgnę po kolejne dwie części w przyszłości.

"Nie powie już ani słowa. Umilkła nawałnica, wiatr ucichł, morze się wygładziło. Blum wciska guzik. Ma dość. Nie chce już słyszeć jego głosu, chce, żeby na zawsze zamilkł, na zawsze zniknął. Kładzie palec wskazujący na przycisku. Massimo krzyczy. Otwierają się drzwiczki do pieca."

Blum prowadzi swój zakład pogrzebowy, który odziedziczyła po ojcu. Ma dwójkę dzieci i męża policjanta, z którym jest bardzo szczęśliwa. Niestety sielanka się kończy w dniu, kiedy to jej mąż zostaje śmiertelnie potrącony przez samochód. Na początku zdaje się to być jedynie przypadek. Wkrótce jednak okazuje się, że mogło to być celowe działanie. Blum zaczyna prywatne śledztwo, które doprowadzi ją do winnych...

Miałam tę książkę w planach czytelniczych dopiero w przyszłym tygodniu. Otworzyłam ją jedynie na chwilkę, żeby zerknąć na pierwsze strony. Przepadłam. Wciągnęła mnie niemal od razu. Niesamowicie tajemnicza i przerażająca. Idealna.

Blum to twarda sztuka. Ogromnie przeżyła stratę męża. Z resztą nie ma się co dziwić. Każdy kto straci ukochaną osobę, przeżywa to. Ona jednak postanowiła się zemścić na winnych. Nie od razu, bo na początku wcale nie zamierzała niczego robić. Jednak znalazła pewną wskazówkę w rzeczach męża, która nie dawała jej spokoju. Doprowadziło ją to do pewnej dziewczyny. Okazało się, że jej mąż zwyczajnie wiedział za dużo o pewnej sprawie i został wyeliminowany. Tak po prostu. Jednak cała ta tajemnicza sprawa, o której wiedział jest tak okrutna i paskudna w ogóle, że darzę autora ogromnym szacunkiem za to, jak wymyślił wszystko. Dodatkowo sposób, w jaki Blum mściła się na osobach mających związek ze śmiercią jej męża... Geniusz. Wiem, że zabijanie kogoś to zło i nie ważne czemu ktoś to robi. Nie powinno być samosądów. Jednak jako fanka tego typu brutalnych historii muszę przyznać, że jestem pozytywnie zaskoczona. Blum ze swoim dwudziestoletnim doświadczeniem w branży pogrzebowej, miała wystarczającą wiedzę na temat tego, jak zabić i pozbyć się ciała by nikt jej o nic nie podejrzewał. Dodatkowo w książce jest wiele opisów dotyczących przygotowywania zmarłych do pogrzebu. To też jest według mnie dość ciekawe.

Na skrzydełku książki możemy przeczytać, że autor zatrudnił się na pół roku w zakładzie pogrzebowym. Po co? A no po to, by lepiej przygotować się do napisania tej właśnie historii. To jest dopiero poświęcenie moi drodzy. Musiała z tego wyjść świetna książka.

Nieczęsto pochłania mnie tak thriller. W trakcie czytania komentowałam wiele fragmentów mojemu mężowi bo nie byłam w stanie trzymać tych emocji w sobie. Wspomnę jeszcze, że na podstawie tej książki jest serial kilkuodcinkowy na platformie Netflix. Wiele aspektów jest nieco inaczej przedstawionych niż w książce, ale to normalne, że film nigdy nie jest 1:1. Zostały nam do obejrzenie jeszcze 2 odcinki. Włączyłam go i mój mąż przepadł w tej historii, a on nie bardzo lubi tego typu historie. Polecam Wam książkę, a później dopiero serial oczywiście.

Ja jestem zachwycona tą historią. Zakończenie mnie lekko zaszokowało, bo nie tego się spodziewałam. Styl, jakim została napisana ta książka jest naprawdę przyjemny. Czyta się lekko i szybko. Napewno sięgnę jeszcze po inne książki autora!

[współpraca reklamowa] Wydawnictwo Sonia Draga

„Mścicielka” to pierwszy tom cyklu o Blum. Autor by napisać tę książkę przepracował pół roku w zakładzie pogrzebowym. Co na pewno sprawia, że czyta się z większym zainteresowaniem i dużym z podziwem dla poświęconej pracy nad książką.

„Mścicielka” to świetnie napisany thriller o kobiecie, która od dziecka miała dość trudne życie. Została adoptowana przez Hagen i Herta, którzy nigdy nie okazali jej czułości i miłości. Pragnęli dziecka by móc kiedyś przekazać swój zakład pogrzebowy. Blum nie potrafiła tak żyć i gdy jej rodzice topią się, nie zamierza im pomóc. W tym samym dniu poznaje Marka, policjanta, w którym zakochuje się. Wzięła z nim ślub i przez 6 lat była szczęśliwą żoną. Nic nie jest dane na zawsze i pewnego dnia Mark ginie pod kołami rozpędzonego auta. Czy był to wypadek? Czy zamierzone działanie? Blum próbuje dowiedzieć się kto i dlaczego zabił jej ukochanego? Jest bezlitosna i zdeterminowana.

Książka pochłonęła mnie bez reszty. Wartka akcja, cały czas coś się dzieje. Świetnie wykreowane postacie, zwłaszcza portret psychologiczny głównej bohaterki. Najpierw to co czuła do rodziców, a później to gdy zginął jej mąż. Jej żal i rozpacz po stracie, a później determinację i bezlitość by poznać prawdę. Książka posiada wiele zaskakujących zwrotów akcji i zakończenie, którego nigdy bym nie domyśliła się. I to najbardziej lubię w thrillerach. Bardzo również podoba mi się styl pisania autora. Mroczny, pozbawiony zbędnych opisów. Od razu jesteśmy wprowadzeni w sam środek wydarzeń. Wszystko to sprawia, ze książkę czyta się bardzo szybko.

„Mścicielka” doczekała się swojej adaptacji serialowej, która dostępna jest na platformie Netflix.

Aby napisać tę książkę jej autor Bernard Aichner pół roku przepracował w zakładzie pogrzebowym. To dopiero nazywa się research.

"Mścicielka" opowiada o właścicielce zakładu pogrzebowego Blum, która jest żoną i matką dwóch córek. Czuje się szczęśliwa i spełniona. Gdy na jej oczach w wyniku potrącenia, ginie jej mąż policjant, całe jej dotychczasowe życie rozpada się jak domek z kart. Przeglądając telefon męża odkrywa, że wbrew odgórnym nakazom prowadził on prywatne śledztwo. Zaczyna głębiej interesować się tą sprawą i nabiera pewności, że jego śmierć nie była przypadkowa. Od tego momentu robi wszystko, by się zemścić.

"Mścicielka" to początek serii kryminałów, które zyskały drugie życie, po tym jak jedna z platform streamingowych postanowiła nakręcić całkiem niezły serial na ich podstawie.

Gdy czytam, co główna bohaterka musiała przejść jako małe dziecko, z moich ust wyrywają się niecenzuralne słowa. Nigdy nie zaznała rodzicielskiej miłości, adoptowana przez zimnych i oschłych ludzi, od najmłodszych lat przyuczana do pomocy przy zmarłych. Każda oznaka buntu z jej strony była srogo karana i oznaczała wiele godzin zamknięcia w trumnie.

Poznanie Marka było najlepszym, co ją w życiu spotkało, jego utrata stała się czymś niewybaczalnym. Narracja trzecioosobowa wydaje się bezduszna, chłodna, czysto reporterska, taka jaką stała się Blum po śmierci ukochanego mężczyzny. Paradoksalne właśnie to porusza najbardziej. Smaczku dodaje fakt, że rzecz dotyczy brudnych sekretów najbardziej znanych i wpływowych osobistości Austrii. Czy nasza niepozorna mścicielka da sobie z nimi radę?

Wciągająca, intrygująca, mocna historia o zemście, spodoba się wszystkim fanom serialu Dexter.