Lucia

„Lucia” francuskiego pisarza Bernarda Miniera jest pierwszym tomem cyklu z porucznik Lucią Guerrero, funkcjonariuszką elitarnej hiszpańskiej jednostki kryminalnej. Historia tego tomu rozgrywa się w północnej Hiszpanii, a wspominam o tym nie bez powodu – miasta, które odwiedzają bohaterowie, szczególnie Salamanca, odgrywają w powieści bardzo dużą rolę, są równie ważne, co same postacie i intryga kryminalna. Przedstawione z wyjątkową dokładnością, tak że czytelnik ma wrażenie, że podąża tymi wąskimi, starymi uliczkami równo z bohaterami. Co do nich, to są to kreacje ciekawe, szczególnie dwie główne – Lucia jako kobieta impulsywna, indywidualistka i profesor kryminologii, który w śledztwo wnosi własną spostrzegawczość i inteligencję. Bardzo zgrabny, skuteczny duet. Intryga kryminalna toczy się umiarkowanym tempem, nie jest pozbawiona zaskoczeń, a dodatkowo wątek sztuki, który jest w nią mocno wpisany, nadaje lekturze smaczku i poczucia nie tylko połączenia z przeszłością, ale i jakiejś takiej wielkości intelektualnej. Sama postać mordercy jest zagadkowa, a gra, jaką prowadzi ze śledczymi, wzbudza w czytelniku ciekawość. „Lucia” to kryminał poprowadzony w solidnym rasowym stylu tego gatunku, gdzie nie liczy się szybkie tempo, a zagadka i wszystko to, co ze sobą niesie. To naprawdę obiecujący początek cyklu, czekam na więcej!

[współpraca reklamowa] Dom Wydawniczy Rebis

„Z otchłani przeszłości wydobył mordercę, sprawcę potwornych zbrodni. A teraz zaprowadzi jego zespół na trop jak sfora młodych psów. Polowanie się zaczęło.”

„Lucia” to książka, która otwiera serię o tym samym tytule. Tytułowa Lucia to pani porucznik, która pewnego dnia znajduje przyklejonego do krzyża ciało Guardia Civila. Mężczyzna był dobrym policjantem, mężem, ojcem i przyjacielem Luci. Ktoś zadał mu wiele ran w klatkę piersiową. Gdy go odnaleziono jeszcze żył, ale reanimacja była niemożliwa ze względu na to, że został przyklejony do krzyża.

W tym samym czasie w Salamance grupa doktorantów wpada na trop mordercy, który przed trzydziestoma laty mordował małżeństwa a ich ciała układał i sklejał na wzór scen z barokowych obrazów.

Czy niewyjaśnione morderstwa sprzed lat i śmierć sierżanta mają coś ze sobą wspólnego? Przekonacie się sami.

Autor wprowadza czytelnika w sam środek wydarzeń. Już od pierwszych stron jesteśmy świadkami brutalnego morderstwa. Fabuła książki jest bardzo dynamiczna i zawiera wiele zwrotów akcji oraz zakasujące zakończenie, którego nigdy bym się nie domyśliła. Autor bardzo dobrze wykreował bohaterów. Polubiłam panią porucznik, która jest pracowita, uparta i zdeterminowana. Życie ją nie oszczędzało, a pomimo to nie poddała się. Czasami potrafi złamać zasady byle dowiedzieć się prawdy. To co według mnie wyróżnia ten thriller spośród innych książek z tego gatunek to pomysł na morderstwa. Na wybór miejsca i ułożenie zabitych tak by odzwierciedlały sławne sceny z obrazów. Znajdują się również tutaj wątki, które mogą wydawać się, że nie są powiązane z główną sprawą, ale to tylko pozory. Książka trzyma w napięciu i dostarcza dreszczyku. Morderca jest blisko nas. Obserwuje i osacza. Myli tropi i manipuluje.

Książka jest bardzo klimatyczna i bardzo ja polecam fanom tego gatunku. Na pewno „Lucia” nie rozczaruje ich. A ja już nie mogę doczekać się kolejnego tomu.

Jak myślicie, czy znacie osobiście złodzieja, oszusta, a może nawet mordercę?

Wszyscy Ci ludzie, często żyją wśród nas, blisko, nie podejrzewani o zabicie muchy. Czasem są szanowani i poważani w swoim środowisku. Przerażające? Jedynie prawdziwe, co potwierdza historia z książki:

Lucia- Bernarda Miniera, wydawnictwo dom_wydawniczy_rebis

Książka w miękkiej okładce ze skrzydełkami, na ponad 300 stronach, zapiera dech czytelnikowi. Sama historia jest pierwszą częścią nowej serii o głównej bohaterce- proucznik Luci Guerrero.

I po przeczytaniu wcale nie dziwię się Francuzom, którzy pokochali twórczość tego autora.

Sama historia mordercy, który miejsca zbrodni aranżuje na wzór czegoś, oczywiście jest od lat nie złapany i bawi się z kolejnym funkcjonariuszem w kotka i myszkę, jest mi powierzchownie już zanany. Nawet pojawił się w kilku filmach czy serialach. Niemniej jednak, sama książkę czytało się świetnie. Mimo, że główny pomysł znany to cała otoczka, charaktery bohaterów, okoliczności zmieniają przebieg akcji i całą historię.

Akcja jak to w thrillerze, trzyma mocno i nieoodpuszcza do ostatnich stron, a pojedyncze momenty opisów, wprowadzenia do kolejnej akcji to tylko delikatna cisza przed burzą.

Autor ma świetną lekkość w przedstawianiu wszystkich szczegółów jasno i świetnie prowadzi tempo całej książki. Nie ma momentów ekstremalnie nudnych, a akcja goni akcje.

Jednak nic nie zachwycają w tej książce tak bardzo jak poziom skomplikowania detali śledztwa, które z każda strona układają się w układankę dopracowana przez mordercę w każdym aspekcie i tylko czekają finałowego odkrycia prawdy.

Dochodzi do makabrycznego morderstwa. Psychopata z okrucieństwem morduje funkcjonariusza policji i przykleja go do krzyża, pozorując scenę ukrzyżowania. Wszystko po to, aby zawzięta i bardzo inteligentna policjantka zaczęła go ścigać. Nie będzie jednak to normalne dochodzenie, ponieważ warunki "gry" z góry były ustalone, a o ich istnieniu pani porucznik nie miała pojęcia. Dzięki współpracy z bardzo szanowanym wykładowca nauk w zakresie kryminologii, zaczyna łączyć fakty, ale wiele odkryć przynosi tylko kolejne pytania. Kto okaże się mordercą i przez jakie piekło Lucia będzie musiała przejść, aby poznać wszystkie zasady gry?

Zapraszam do czytania 🥰

"Lucia" - "pałac utraconej wiary w dobro tego świata..."

.

Kiedy wydaje ci się, że uniwersum twojej kryminalnej fantazji jest bardzo bogate, a w twojej wyobraźni potrafi zrodzić się milion obrazów możliwych sposobów popełnienia zbrodni, przychodzi ON - B. Minier. I pokazuje ci ten milion pierwszy sposób, który rzuca cię na kolana, bo jest tak inny, wyrafinowany, z głębokim przesłaniem i oryginalną sygnaturą. Jednocześnie sprawia, że masz dreszcze, zimne poty, ściśnięte gardło, a finalnie być może nawet nocne koszmary.

.

Patrząc na ten makabryczny spektakl, dotykamy tajemnicy okrucieństwa, jej motywów, przejawów oraz absolutnego zła, skrywanego pod maską normalności, ponadprzeciętnej inteligencji oraz umiejętności manipulacji. Kryminalna intryga rozgrywa się na wielu płaszczyznach. Sprawca jest "cieniem", który pociąga za sznurki tak umiejętnie, że ze śledczych robi sobie marionetki. A światu serwuje swoje makabryczne "przesłanie z zaświatów". W tej mrocznej grze udział bierze Lucia- funkcjonariuszka najbardziej elitarnej hiszpańskiej jednostki kryminalnej. Niepokorna, niezłomna, często działająca na granicy prawa, na własną rękę i igrając ze śmiercią. Można jej nie lubić, ale podziwiać trzeba- za spryt, odwagę, zaangażowanie i intuicję. W nowej serii Miniera znacznie mniej jest kontekstu polityczno- społecznego oraz dygresji Autora. Skupia się on bardziej na budowaniu klimatu. Przemierzamy więc uliczki Salamanki, rozkoszując się aurą uniwersyteckiego miasteczka. Zachwyciło mnie to, jak Autor łączy tradycję z nowoczesnością. Mamy liczne nawiązania do Owidiusza, malarstwa renesansowego, by za chwilę śledzić intrygujący wątek tworzenia nowatorskiego informatycznego programu w dziedzinie kryminologii. Finalnie więc jest tutaj wszystko to, co najlepsze- warsztat, oryginalność, klimat, napięcie, odpowiednie proporcje między warstwami kryminalną, obyczajową oraz psychologiczną, a także akcja.

Kiedy tylko widzę, że jakaś książka jest zapowiada szumnie jako „bestseller”, „kochana przez fanów w..”, „nagradzana przez…” to zawsze mam ochotę prychnąć i powiedzieć: SPRAWDZAM i jak w pokerze wreszcie zobaczyć co ukrywa przeciwnik.

Lucia Bernarda Miniera reklamowana jako powieść, którą pokochali francuzi, bestseller na tamtejszym rynku literackim i od razu przyciągnęła mój wzrok, bardzo więc chciałam sprawdzić ile prawdy jest w tych pochwałach :D

Gdy ginie partner Luci Guerrero niebo opłakuje go razem z nią. Jednak gdy tylko ostatnie krople deszczu opadną na błotnistą ziemię pani porucznik ruszy w pościg za mordercą bardziej skupiona niż tropiący pies.

W tym samy czasie grupa doktorantów Uniwersytetu w Salamance pod kierownictwem Salmóna Borgesa odkrywa istnienie seryjnego mordercy, który aranżuje miejsca zbrodni na wzór scen z barokowych obrazów i od lat wymyka się policji.

Czy funkcjonariuszka Guardia Civil i nauczyciel akademicki będą potrafili współpracować? Czy uda im się odnaleźć mordercę i rozwikłać zagadkę sprzed lat?

Lucia Guerrero to bardzo zacny materiał na główną bohaterkę powieści. Silna i uparta, potrafiąca działać w majestacie prawa jak i wokół niego. Z ogromnymi skłonnościami do kozaczenia i samotnego załatwiania przestępców tak, by nikt postronny nie ucierpiał. Taki klasyczny bohater z gatunku „lonely ranger” tylko w wersji kobiecej. I o przewrotności właśnie ten jej niemal szablonowy charakter sprawia, że ta książka naprawdę czyta się naprawdę dobrze.

Jeśli Lucia mnie rozczarowała to tylko pozytywnie.

Wyjątkowo cieszę się, że mogę zgodzić się z „reklamą” i potwierdzić, że najnowsza książka Bernarda Miniera naprawdę trzyma poziom. Bohaterowie zabierają czytelnika w świat okrutnych morderstw osnutych tajemnicą sprzed lat, obrosłych kurzem zapomnienia, przez który wspólnie należy się przedrzeć, by zrozumieć co kierowało mordercą. Krok za krokiem tropiąc jego poczynania i współdzieląc frustrację z porucznik Guerrero niemal czujemy oddech mordercy na plecach…

I tak oto Lucia dość mocno zawładnęła moim umysłem, przeżywałam jej przygody niemal tak mocno, jakbym to ja sama ścigała zabójcę przyjaciela i musiała mierzyć się z losem. Patrzyłam jej oczami na przestępców i zwykłych przechodniów, razem z nią odczuwała strach, gniew i rozczarowanie, by w końcu poskładać w całość wszystkie fragmenty układanki.

Na szczęście jest to dopiero pierwszy tom nowej serii Bernarda Miniera co oznacza, że pani porucznik jeszcze powróci!

#współracarecenzencka

#współpracabarterowa

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Domowi Wydawniczemu Rebis

Za nieco ponad dwa tygodnie na półki księgarń skoczy nowa powieść Bernarda Miniera i będzie to tym razem rozpoczęcie nowej serii kryminalnej. Tym razem autor nieco nas zaskoczył, bo zamiast zaprezentować nam kolejny tom z Martinem Servazem w roli głównej, postanowił stworzyć nowy cykl z Lucią Guerrero grającą pierwsze skrzypce. Dla mnie to jeden z tych pisarzy, po których książki sięgam w ciemno i nawet gdyby postanowił napisać sagę rodzinną, to i tak bym przeczytała minimum pierwszy tom aby sprawdzić czy mi się spodoba.

Jednak, gdy zobaczyłam, że Lucia to pani porucznik... cóż, przepadłam. Nie mogłam doczekać się przesyłki i na szczęście dotarła przed weekendem, więc mogłam wpaść i zostać w fabule do ostatniej strony bez przerywania ze względu na pracę!

O tym, że mamy nową główną bohaterkę już wspomniałam, a teraz powiem bez spojlerów, co Minier postanowił umieścić w treści swojej nowej książki.

Na dzień dobry dostajemy trupy. W środku pola trzy krzyże, na jednym z nich powieszony sierżant, współpracownik naszej głównej bohaterki, Guerrero. Zaczyna się śledztwo i próba rozwiązania zagadki i znalezienia sprawcy. Bo jedną w ofiar był policjant, który był nazywany przez kolegów dobrym gliną. I tu pojawiają się schody, bo dopóki nie jest znany motyw, dopóty nie wiadomo dlaczego akurat on padł ofiarą mordercy. Wszyscy chcą znaleźć sprawcę, co oczywiste, ale Lucia jest w cholerę irytującą osobą. Jak lubię silne i niezależne kobiety w literaturze, tak ta tutaj to zarozumiała do granic możliwości osoba usiłująca robić wszystko samodzielnie i nie chcąc współpracować w zespole, a przy tym uważająca, że jest nad wyraz kompetentna.

Tak, główna bohaterka, która ma być twarzą całej serii zwyczajnie na dzień dobry mnie irytuje. Ale na szczęście nie są cały czas podkreślane jej cechy, a autor jednak skupia się na śledztwie. Okazuje się, że do Guerrero zgłasza się pewien człowiek, który na Uniwersytecie ma program, dzięki któremu może powiązać zbrodnie i wtedy łatwiej trafić na ślad mordercy. Tu działa sztuczna inteligencja i nagle okazuje się, że studenci kryminologii znajdują przy jej pomocy mordercę bezkarnie zabijającego od kilkudziesięciu lat. Czy to możliwe? Zwłaszcza, że miejsca zbrodni są dość charakterystyczne, bo inspirowane dziełami sztuki?

Minier tym razem postawił na coś nowoczesnego, na ciekawy motyw zabójstw i uważam, że to strzał w dziesiątkę. Faktycznie możemy śledzić mordercę i jego zbrodnie mając wrażenie, że trafił się taki, który nie dał się złapać. A przecież oni i ich wybujałe ego w końcu zawsze wpadają, prawda? Czyżby nie tym razem?

Jestem bardzo ciekawa co w kolejnych tomach wymyśli autor no i przede wszystkim, jak rozwinie wątki, ponieważ zostawił wiele niedomkniętych i także całe sporo pytań. Z chęcią przeczytam kolejne części choć mam nadzieję, że Lucia nabierze trochę ogłady, co bym nie musiała nad książką wyzywać jej od durnych bab... ale i takie postaci są nam w literaturze potrzebne, prawda?

"Lucia" to książka, którą czyta się na jeden, może dwa chapnięcia. Nie da się jej odkładać i wracać codziennie by przeczytać kilka stron. Ja miałam na to weekend i całe szczęście, bo inaczej zarwałabym dla niej noc. Akcja jest szybka, dużo się dzieje i jest niezwykle ciekawie. Kawał dobrej powieści krótko mówiąc. Minier mnie nie zawiódł.

Recenzja powstała we współpracy z Domem Wydawniczym Rebis.