Lightlark

"Lightlark" to debiut młodej autorki, która zabiera nas do świata rządzonego przez klątwy spoczywające na kilku wyjątkowych królestwach. Władcy tychże królestw spotykają się na wyspie na czas swego rodzaju igrzysk, aby wywalczyć bezpieczeństwo dla swoich poddanych i siebie.Isla jest młodą władczynią z królestwa Dzikich, która mimo braku magicznych mocy decyduje się na udział w Continentalu.

Bardzo spodobał mi się świat tej powieści, magia, klątwy, różne zdolności i moce, a także magiczne artefakty i stworzenia. Fantastyczne królestwa z potężnymi władcami. Wszystko to tworzy przyjemny klimat, który moim zdaniem stanowi największy plus tej książki.

Fabuła jest raczej prosta i niespecjalnie wymagająca, ale też nie traktuję tego jako wadę - to miała być lekka młodzieżówka i taką właśnie była. Autorce udało się mnie parę razy zaskoczyć, chociaż wiele sytuacji dało się też dość łatwo przewidzieć.

Nie wszystkie aspekty tej historii mnie do siebie przekonały, odnoszę wrażenie, że mogłyby być nieco bardziej dopracowane. Z wielu utartych schematów również był potencjał na wyciągnięcie czegoś bardziej oryginalnego, ale z racji tego, że jest to debiut, to nie traktuję tego jako większy minus.

Niestety minusem są bohaterowie, którzy są schematyczni i pozbawieni głębi. Autorka bardziej skupiła się na kreowaniu świata niż ich charakterów, co wyraźnie odczułam. Sama główna bohaterka średnio mnie do siebie przekonała. Co prawda jest młoda, ale wiele razy popełniła głupstwo czy zachowała się naiwnie. Nieszczególnie też podszedł mi wątek romantyczny 🙈 typowy i trochę przesłodzony.

Mylący też okazał się dla mnie opis z tyłu oklaski - w "Lightlark" nie znajdziemy za bardzo mroku. Z wyjątkiem jednej sceny pod koniec książki moim zdaniem ta książka bardziej spodoba się młodszej młodzieży, aniżeli starszej.

Jest to książka, przy której można miło spędzić czas i się zrelaksować. Nie wyróżnia się jednak na tle innych książek z tego gatunku.

O „Lightlark” dowiedziałam się z instagrama w kontekście tego, że podobno gdzieś w internecie autorce oberwało się tak profilaktycznie, zanim ktokolwiek tę książkę przeczytał. Nie będę się wdawać w szczegóły, jeśli ktoś z was jest ciekawy, to @nattrook zrobiła o tym filmik na tiktoku i wytłumaczyła o co tak faktycznie poszło.

Ja nie byłabym sobą, gdybym właśnie z powodu tego krzyku po tę książkę nie sięgnęła. Dlaczego? Bo życie mnie nauczyło, że należy wyrobić sobie własną opinię. I co z tego wyszło? To, że jestem tą książką zachwycona! Serio.

Co prawda pierwsze 40 stron było dla mnie dość skomplikowane, żeby zorientować się w budowie tego świata, ale potem popłynęłam i łyknęłam „Lightlark” na jedno posiedzenie!

Jest to zdecydowanie fantastyka, która była dla mnie czymś świeżym, przyjemnym i wciągającym. Podobało mi się jak autorka rozpisała relacje między bohaterami i jak do końca nie wiemy kto właściwie jest tym złym. Lubię też zwroty akcji, które dostaliśmy, żonglowanie sojuszami i zaufaniem, opisy świata przedstawionego. Oh, ja właściwie wszystko w tej książce lubię. Jest to ten odłam gatunku, który czytam z radością i uśmiecham się na samą myśl. Liczę z całego serca, że nie okaże się to być jednotomówką i dostaniemy kolejne części, bo zdecydowanie chcę dowiedzieć się o tym uniwersum więcej i do niego wrócić.

Wam z tego też powodu baaaardzo „Lightlark” polecam, bo uważam, że warto po niego sięgnąć. 💛

“Tylko złączeni odczynią klątwy,

tylko gdy zwycięży jedno z sześciorga,

gdy powtórzy pierwotne wykroczenie,

a jeden z rodów zginie,

dopiero wtedy historia się odmieni”

Tak brzmi przepowiednia umożliwiająca zerwanie klątw rzuconych na 6 królestw 500 lat temu. Niestety jej wypełnienie, a co za tym idzie zerwanie przekleństwa jest możliwe wyłącznie raz na 100 lat, gdy to wyspa Lightlark wyłania się z wiecznego sztormu na okres 100 dni. Tylko wtedy mogą na nią przybyć władcy 6 krain na które rzucono klątwy i wziąć udział w Centennialu, rozgrywkach mających służyć przełamaniu czaru i wyłonieniu zwycięscy, który otrzyma olbrzymią moc. Niestety równocześnie jeden z nich musi zginąć.

Główną bohaterką powieści jest Isla, władczyni Dzikich. Jest ona zdeterminowana w dążeniu do zwycięstwa, gdyż jej władztwo umiera, zbyt długo odłączone od mocy serca królestwa jakim jest Lightlark. Czeka ją jednak ciężka walka o swoje, ponieważ wszyscy władcy mają swoje cele do zrealizowania w trakcie Centennialu, na dodatek każdy z nich ukrywa tajemnice.

W książce tej znajdziemy wiele motywów znanych z innych pozycji, ale pokazane są w fajny i oryginalny sposób. Podobał mi się pomysł na fabułę związany z klątwą oraz podział na królestwa. W powieści dzieje się bardzo dużo, świat i zasady nim rządzące są dość skomplikowane. Na dodatek dostajemy je w ratach, więc początkowo czułam się trochę zagubiona. Ale ogólnie tworzy to bardzo fajny, magiczny klimat. Muszę przyznać, że autorka przyłożyła się się do budowy świata. W książce mamy dużo intryg, zdrad, dworskich układów, a nawet zalążki romansów, czyli wszystko to, co najbardziej lubię. Styl autorki jest bardzo przyjemny, powieść czyta się szybko. Dialogi są płynne, lekkie, a opisy spójne i barwne. A do tego zakończenie, które wbija w fotel:) Wszystko to sprawia, że od książki ciężko się oderwać.

Problemem tej książki jest natomiast kreacja bohaterów. Autorka tak skupiła się na budowie świata, zasypywaniu czytelnika zasadami i regułami nim rządzącymi, że chyba zapomniała o głębszym, psychologicznym zarysowaniu postaci. O Grimie i Oro wiemy właściwie tylko tyle, że są tajemniczy, ale brak tu jakiejś większej analizy psychologicznej. To samo tyczy się pozostałych władców. Znamy ich główne cechy, ale nic poza tym. Bardzo brakowało mi głębszego przedstawienia motywów postępowania władców, tak bym mogła im współczuć, zrozumieć ich, kibicować w rozgrywkach lub znienawidzić. Niby coś o nich wiemy, ale jest to takie bezosobowe. Główną bohaterkę też jest ciężko polubić, często zachowuje się wbrew rozsądkowi. Nawet wątek romantyczny, choć muszę przyznać, że dość delikatnie zarysowany, koniec końców wydaje mi się trochę nieszczery. Uogólniając fabuła i pomysł na historię mi się podobały, ale bohaterów kompletnie nie polubiłam, nie zżyłam się z nimi.

[współpraca reklamowa] Wydawnictwo Jaguar

„Lightlark” to opowieść o władcach sześciu królestw, którzy dążyli do przełamania klątw, które zostały rzucone pięćset lat temu. Każde królestwo zostało przeklęte w inny sposób. Dzicy nie mogą zakochiwać się. Zabijali każdego, kto się zakochał i żywili się ludzkim sercem.

Isla Crown to dziewczyna należąca do Dzikich. Uwielbia podróżować do odległych miejsc poprzez portale zwane Kałużami Gwiazd. Posiada również tajemniczą różdżkę. Jej najlepszą przyjaciółką jest Celeste. Isla przyszła na świat bez klątwy, ale też bez mocy jaką posiadają mieszkańcy tego królestwa. Była za to świetną wojowniczką. Poppy i Terry to jej opiekunowie, którzy izolują ją i pilnują by jej sekret nie wydał się. Dlaczego?

Autorka zabiera nas do Centennialum, gdzie władcy sześciu królestw - Dzikich, Gwiezdnych, Księżycowych, Niebiańskich, Słonecznych i Mrocznych- spotykają się, by omówić reguły gry, w której znajdą sposób jak zdjąć zły urok. Jest tylko jeden problem. Alby to zrobić władca jeden z krain musi zginąć.

Władcy innych królestw gardzą Dzikimi. Boją się ich. Poza Grimem pochodzącym z krainy Mrocznych. Dlaczego on jeden pomagał Islii? Czy jej sekret wydał się? Co to jest Łamacz Więzów i po co go Isla szuka? Przekonacie się sami.

Książkę czyta się z zapartym tchem. Od pierwszych stron jesteśmy wrzuceni w środek wydarzeń i poznajemy poszczególne krainy. Bardzo spodobała mi się główna bohaterka. To jak bez mocy potrafiła przejść przez różne testy. Była świetnym kłamcą, oszustką i zdrajczynią. Z jednej strony była silną postacią, a z drugiej okazała się trochą kruchą i słabą, gdy jednak poddała się magicznej mocy, jaką jest miłość. Inni władcy również zostali bardzo dobrze wykreowani. Zwłaszcza władca Mroku czy król Oro.

„Lightlark” to pierwszy tom cyklu o tym samym tytule. Książka posiada swój specyficzny klimat i zwroty akcji. Czyta się ją bardzo szybko, ze względu na lekkie pióro autorki. Należy do tych od których ciężko jest się oderwać, a zakończenie sprawia, że chce się sięgnąć po kolejna część.

Książkę polecam głównie młodzieży. Jest ona przeznaczona dla raczej młodych czytelników, ale myślę, że nieco starsi, dadzą się również porwać do świata jakie stworzyła Alex Aster i przeżyją niesamowitą przygodę wraz z bohaterami.

Książka przyciągnęła mnie do siebie swoim opisem i niesamowicie się cieszę, że udało mi się na nią trafić. Przede wszystkim jest to historia nietypowa, choć w pewnych aspektach zahacza o znane już koncepty. Fabuła jest owiana nutką tajemnicy, a kłamstwa i zdrady czekają na każdym kroku i tak naprawdę nie wiadomo komu można zaufać. Główna bohaterka, choć momentami mnie denerwowała, to i tak przypadła mi do gustu i z zaciekawieniem śledziłam jej losy. W samej książce znajduje się też wątek romantyczny, ale nie jest on ani nachalny, ani męczący. 

“Tylko złączeni odczynią klątwy,

tylko gdy zwycięży jedno z sześciorga,

gdy powtórzy pierwotne wykroczenie,

a jeden z rodów zginie,

dopiero wtedy historia się odmieni”

Co sto lat wyłania się wyspa Lightlark, na której odbywa się gra Centennial. Bierze w niej udział sześciu władców. Stawka jest wysoka, bo chodzi o złamanie klątw rzuconych na każdą z sześciu krain. Każda klątwa wygląda inaczej i jest na swój sposób okrutna. Aby zdjąć klątwę jeden z władców musi ponieść śmierć.

Isla jest przywódczynią Dzikich.Klątwa, która ciąży na mieszkańcach jej krainy skazuje na śmierć zakochanych w nich mieszkańców innych krain, bez względu na to czy odwzajemniają tę miłość czy nie. Inni władcy gardzą nimi i czują lęk przed mocą Dzikich. Tylko Grim, władca Mrocznych nie obawia się niczego i nie ma problemów z kontaktem z Islą. Władczyni zawiązuje też sojusz z Celeste, władczynią Gwiezdnych i razem próbują przełamać klątwy.

Miałam bardzo duże oczekiwania w stosunku do “Lightlarku”, liczyłam, że zacznę czytać i nie będę mogła się oderwać. Niestety trochę się zawiodłam. Do połowy mega się nudziłam, dopiero końcówka sprawiła, że się wciągnęłam. Bohaterowie byli mi obojętni. Bohaterami, których polubiłam i chciałabym więcej byli Grim i Oro (niekoniecznie w duecie). Coś mi nie grało w Isli, nie dała się polubić.

Inspiracja “Igrzyskami śmierci”, “Dworami” i (chyba) “Czerwoną królową) była tu bardzo widoczna i przeszkadzała mi. Myślałam, że zakocham się w tej książce tak mocno jak kocham “Igrzyska śmierci” ale niestety tu zbyt dużej miłości nie było.

Do momentu, kiedy dostałam propozycję z wydawnictwa nie wiedziałam ani nie słyszałam o Alex Aster, a już tym bardziej o jej debiutanckiej powieści. Zakochałam się w okładce i niesamowitym opisie, który mnie zachwycił. Wiedziałam, że książka ma w sobie to coś. Dlatego zaskoczyły i zdziwiły mnie niskie oceny na portalach książkowych. Gdy szukałam wśród opinii tej, która podawała konkretne powody, to takowej nie znalazłam. Nadal nie odszukałam na to pytanie odpowiedzi, ale wcześniej sama postanowiłam się przekonać, czy faktycznie książka jest słaba.

Lightlark to zdecydowanie pozycja dla osób, które uwielbiają czyste fantasy. Fabuła nie jest tak przejrzysta i łatwa jakby można się było spodziewać. Można było zauważyć kilka podobnych wątków do innych autorów fantasy, ale każdy autor ma swoje inspiracje, a nie rzucały się aż tak w oczy, dlatego, że autorka stworzyła zupełnie nowy świat i historie.

Akcja rozgrywa się na tytułowej wyspie Lightlark, gdzie co sto lat odbywa się specjalna mordercza gra zwana Centennialem. Biorą w niej udział władcy wszystkich sześciu krain. Rywalizacja jest zawzięta a nagroda bardzo wysoka. Chodzi o złamanie klątw rzuconych na każdą z krain. Każdy władca coś ukrywa, a klątwy okrutne, by jednak doszło do ich ściągnięcia jeden z władców musi zginąć.

Naszą bohaterką jest Isla Crown, która została młodą przywódczynią ludu Dzikich. Ich przekleństwo polega na uśmiercaniu zakochanych w nich mieszkańców innych krain, nawet wtedy gdy odwzajemniają tę miłość. Wszyscy się ich boją, czują lęk i gardzą nimi. Tylko Grim z krainy Mrocznych nie obawia się nikogo i niczego.

wiecej na [Adres usunięty]

Szczerze powiedziawszy obawiałam się trochę tej książki. Po pierwsze natknęłam się na małą dramę odbywająca się wokół tego tytułu. Po drugie jak zaczęłam ją czytać zostałam zbombardowana ilością powtórzeń. (Tak dzięki temu doskonale pamiętam, że główną bohaterka to Isla 🙈).

Mogę już Wam teraz powiedzieć, że pomimo początkowych wątpliwości podobała mi się ta książka. ❤️

Mamy tu super świat przedstawiony, który składa się z kilku królestw, z czego każde z nich jest inne i charakteryzuje się innymi rzeczami. Każde z nich zostało przeklęte ponad 500 lat temu. I każdy z nich mierzy się z innymi skutkami. Raz na 100 lat mają jednak szansę pokonać ciążącą na wszytkich klątwę. Jednak jak się okazuje, nie jest to wcale takie łatwe.

Jak na debiutu uważam, że super udało się Autorce połączyć wszystkie wątki jakie tu wprowadziła. Nie czułam żadnych dziur fabularnych. Dodatkowo zostałam kilka razy dość mocno zaskoczona plot twistami jakie miały tu miejsce.

Główna bohaterka skrywa wiele tajemnic, ale teraz sporo tych tajemnic ją otacza, co dodatkowo ubarwia całą historię. Tak jak i wątek, który w sumie nie wiem czy nazwać romantycznym czy miłosnym. Bo jak dla mnie nie jest on jednoznaczny i nie jest też tak mocno wybijający się ponad fabułę jak bywa w niektórych historiach. Ma swój punkt kulminacyjny, jednocześnie dość zaskakujący, zresztą jak większość wątków tutaj podjętych. I to mi się podobało. Wyciągnęłam się w ta historię.❤️

I zasadniczo poza pierwszymi zastrzeżeniami nie za bardzo nam się do czego przyczepić. Dobry pomysł z dobrym wykonaniem. I jak się już przebranie przez tą ogromną ilość powtórzeń imienia to dalej już się leci. Jestem ciekawa kontynuacji i mam szczerą nadzieję że będzie równie dobra, jak nie lepsza od tej.❤️

Świat, który stworzyła Aster, bardzo mi się spodobał – urzekli mnie mieszkańcy różnych krain, ich specyficzne mocne oraz przerażające klątwy. Choć nie wszystkie elementy świata przedstawionego uważam za wyrównane, ogólnie jestem zadowolona i liczę, że kolejne tomy rozwiną niektóre kwestie świata przedstawionego.

Fabularnie „Lightlark” to ciekawa, angażująca historia, przepełniona spiskami, starciami umysłowymi oraz fizycznymi. Razem z główną bohaterką czytelnik próbuje rozwiązać zagadkę wyspy, a ta wcale nie jest taka oczywista! W powieści znajdziemy również wątek miłosny, który trochę mnie zawiódł – według mnie relacje Isli są pozbawione emocjonalnej więzi. Jednak pomijając to? Fabuła wywołała we mnie liczne uczucia.

Alex Aster to młoda pisarka, która cieszy się ogromną popularnością w Internecie. Napisała serie „Emblem Island”, „Lightlark” oraz stworzyła powieści graficzne. Została obsypana licznymi nagrodami. To jedna z najbardziej obserwowanych autorów na świecie.

Co się stanie, gdy na jednej wyspie, na sto dni, zamkniętych zostanie sześcioro potężnych władców, których celem jest wygranie śmiertelnej gry? Tego miała dowiedzieć się Isla, władczyni królestwa Dzikich. Od początku swojego życia zamknięta była w czterech ścianach swej komnaty, odcięta od ludzi i normalnego funkcjonowania. Po to, aby wziąć udział w Centennial’u. To wydarzenie, na które czekają wszyscy. Co sto lat na sto dni pojawia się niedostrzegalna przedtem wyspa Lightlark - która jest sercem całego wydarzenia. O co toczy się walka? O złamanie klątw, które ciążą na każdym z królestw. Kiedyś żyły one w zgodzie, lecz klątwy i nieubłagany bieg czasu dużo zmieniły w tej kwestii. Dzicy nie mogą kochać, bo muszą zabijać swoich ukochanych. Mroczni nie mogą dotknąć przyciągającej ich ciemności nocy, Słoneczni wystawiać się na słońce, a Gwiezdni umierają po ukończeniu dwudziestego piątego roku życia. Dla każdego władcy stawka jest tak samo wysoka. Gdy dokonają spowitych wierszem czynów - wygrają nieskończoną moc oraz złamanie klątwy ciążącej na ich królestwie. Jednym z wymogów jest zabójstwo jednego z władców. Na kogo wypadnie? Do czego będzie musiała posunąć się Isla? Nie zabraknie rozlewu krwi, sojuszy oraz walki pomiędzy sercem a rozumem. Czy wybierze dobrze? Pozostawiona sama na świecie, bez rodziny, musi udowodnić swojemu królestwu, że jest go warta.

„Lightlark” łączy w sobie wszystko, co powinna zawierać każda dobra powieść fantasy. Z każdą stroną dowiadywałam się więcej o tajemnicach wyspy oraz sekretach jej mieszkańców. Tak samo, jak Isla przyszłam z niewiedzą o tym świecie i zasadach, które nimi rządzą. Ta niewiedza była aspektem, który pozwolił mi zbliżyć się do głównej bohaterki. Razem z nią czytelnik odkrywa coraz to nowe możliwości oraz strategie, które mogą doprowadzić do wygranej lub katastrofy. Czytając czułam się tak, jakbym stąpała po polu minowym, ponieważ nie wiedziałam komu ufać. Każdy władca na swój sposób był odpychający i tajemniczy, lecz także bardzo intrygujący. Autorka po kawałku uchyla rąbka tajemnicy, powoli przedstawia nam każde z królestw oraz ich magię. Każdej stronie towarzyszyło napięcie związane z Centennialem. Emocje, które mi towarzyszyły są nie do opisania. Niezwykle wciągająca i angażująca. Napisana w taki sposób, że trudno było się od niej oderwać. Pełna zwrotów akcji, intryg oraz zmieniających się strategii. To opowieść o tym, co tak naprawdę jest najważniejsze - władza, moc, a może coś zupełnie innego? Tego dowiecie się po przeczytaniu. Polecam wszystkim fanom „Igrzysk Śmierci” czy „Więźnia Labiryntu”.

„Tylko złączeni odczynią klątwy,

tylko gdy zwycięży jedno z sześciorga,

gdy powtórzy pierwotne wykroczenie,

a jeden z rodów zginie,

dopiero wtedy historia się odmieni".

M.W.

Szkolny Klub Recenzenta

Ciekawa, wciągająca niebezpieczna. Pełna intryg, tajemnic, mrocznego klimatu.

⚔️ Jeśli szukacie fantastyki na dobrym poziomie, to dobrze trafiliście.

🏰 Ta książka zapewni Wam moc wrażeń i opowie niezwykłą historię, która wciągnie do swojego świata.

⚔️ W pełni rozbudowany świat z wartką akcją, która chwyta za serce.

🏰 Inteligentni, dobrze wykreowani bohaterowie, nieszablonowi.

⚔️ Autorka postarała się, aby ta książka była kompletna i taka jest, dopracowana pod każdym względem. Zakończenie wbiło mnie w fotel, tego się nie spodziewałam.

Sześć królestw objętych klątwą. Jedna szansa, aby ją przełamać, zdarza się raz na sto lat. To czas, aby królestwa mimo wszystkich różnic złączyły siły i działały razem. Niestety każde wybory niosą za sobą konsekwencje, jedno królestwo będzie musiało zginąć.

Po odłożeniu książki nie mogłam przestać o niej myśleć. Teraz pozostaje mi jedynie czekać na jej kolejny tom.

Jeśli kochacie dobrą, oryginalną fabułę to stanowczo zachęcam do sięgnięcia po "Lightlark", nie będziecie żałować.

"Lightlark" przywitał mnie trudnym początkiem. Zostałam wrzucona w środek wydarzeń nie wiedząc gdzie jestem, kto mi towarzyszy i po co się tu znalazłam. Dopiero po kilkunastu stronach cokolwiek udało mi się rozkminić 🤷🏼‍♀️ Później było o wiele lepiej. To historia pełna intryg, napięcia, magii, sztuczek i manipulacji.

Lightlark to wyspa uwięziona pośrodku wiecznego huraganu. Pojawia się co 100 lat na okres stu dni, okres ten zwany jest Centennialem. 500 lat wcześniej na wyspę i sześć królestw zostały rzucone klątwy, które tylko podczas Centennialu mogą zostać zdjęte. Co 100 lat władcy sześciu królestw stawiają się na wyspie próbując uratować swoich poddanych. Czy tym razem to się uda?

Każdy z władców posiada inne moce i włada innymi siłami. Nie wszyscy grają czysto, nie wszyscy są prawdomówni. Mają wspólny cel - odczynić klątwy, ale to nie znaczy, że grają do jednej bramki. Któreś królestwo musi przestać istnieć, więc to również walka o przetrwanie.

To dość mroczne fantasy z dobrze wykreowanym światem pełnym magii. Fabuła jest mega wciągająca, a ciągłe intrygi nie pozwalają na nudę. Bardzo szybka akcja trzymająca czytelnika w ciągłym napięciu. Oczywiście możecie też liczyć na wątek miłosny, który jest trudny i skomplikowany.

Książka, którą dziś Wam przedstawiam była dla mnie wielkim zaciekawieniem. Szukałam czegoś, co przeniesie mnie w inny świat, sprawi, że krew szybciej będzie krążyła w żyłach i nie będę mogła odłożyć książki na półkę. Chciałam przeczytać dobrą fantastykę, lekką, która da mi sporo przyjemności i pomoże się zrelaksować po ciężkim dniu. Najgorsze, co można zrobić to doszukiwać się na siłę fragmentów, motywów czy inspiracji u innych twórców nie dając wcześniej szansy lekturze. To nie jest w porządku, każdy ma szansę przedstawić świat historie bohaterów opowiedzianą własnymi oczami. „Lightlark” jest debiutancką powieścią Alex Aster, a zarazem pierwszym tomem cyklu o tym samym tytule. Nie rozumiem tego negatywnego bumu, jaki spadł na książkę, to, że ktoś kiedyś użył jakiegoś motywu nie znaczy, że nikt inny nie może napisać powieści z tym elementem fabularnym. Spojrzycie na „Hobbita”, dostrzegamy tutaj motyw drogi, czy bohaterowie innych powieści nie mogli przemierzać krain, aby wypełnić swoje przeznaczenie, ponieważ zrobił to J. R. R Tolkien?

Główna bohaterką książki pod tytułem „Lightlark” autorstwa Alex Aster jest Isla Crown, pomimo młodego wieku jest ona przywódczynią Dzikich. Świat, w którym przyszło jej żyć jest brutalny i niebezpieczny. Wszystko za sprawą klątw, które dotykają sześć krain i zamieszkujące w nim ludy. Isla, jako przywódczyni dostąpiła „zaszczytu” wzięcia udziału w grze Centennial. Lightlark jest tajemniczą wyspą, która pojawia się raz na sto lat i przez sto dni jej uczestnicy mają szansę zdjąć klątwę ze swojego ludu. Nie jest to jednak tak proste, jakby się mogło wydawać. Jeden z władców musi ponieść śmierć, a z pewnością nikt nie chce stać się ofiarą. Klątwa, która dotknęła Islę i jej ludzi jest brutalna, nie pozwala na miłość, nawet tą odwzajemnioną w przypadku, kiedy dotyczy mieszkańców innych krain. Rozpoczyna się brutalna gra, przepełniona zdradą, intrygami, pułapkami. Gra, której stawka jest wysoka, to sprawdzian dla każdego przywódcy, szkoleni przez całe życie, aby zmierzyć się ze sobą, własnymi słabościami i rywalami. Kto zwycięży w tym boju? Jakie klątwy dotknęły pozostałe krainy? Co jeśli pojawi się miłość, która wszystko może skomplikować? Jak sobie poradzi Isla?

„Lightlark” zaintrygowała mnie niemalże od samego początku. Klątwa, z którą musi mierzyć się główna bohaterka jest ciężka. Wyobrażacie sobie, że zakochujecie się w wartościowym człowieku i jesteście zmuszeni pozbawić go życia? Nic przyjemnego, ale czy można uchronić się przed szybszym biciem serca? Alex Aster zabrała nas w nieznany świat, na wyspę wprost z koszmaru, która jest miejscem, do którego nikt o zdrowych zmysłach nie chciałby wyruszyć, wiedząc, z czym to się wiąże. Bohaterowie powieści nie mieli takiego komfortu, nie mieli tak naprawdę wyboru. Alex Aster wykreowała ciekawe postacie, które potrafiły wykrzesać ze mnie emocje. „Lightlark” to także niezwykle zwroty akcji, takie, których czytelnik się nie spodziewa, przyznam Wam szczerze, że miałam wiele różnych teorii, ale nie pomyślałabym, że fabuła skieruje się w taką stronę. Siedziałam jak na szpilkach karcąc się, że nie mam kolejnej części pod ręką, aby nieco ugasić ciekawość. Książka ma coś w sobie, potrafi ująć czytelnika w taki sposób, że sam staje się częścią Centennialu i walczy na śmierć i życie.

Sześć królestw objętych klątwą. Jedna okazja raz na sto lat aby je przełamać. Ktoś musi zginąć. Który z władców padnie ofiarą reszty? Czy tym razem uda się uratować krainy i ich mieszkańców?

Uwielbiam motyw igrzysk i kiedy dowiedziałam się, że właśnie ten koncept został wykorzystany w tej książce, zdecydowałam, że muszę ją przeczytać! Ciekawe, że nie ma tu jednego zwycięzcy, a do tego to władcy walczą między sobą.

Jeśli spodziewacie się wielu scen walk i zabijania to się zdziwicie. Autorka postawiła na intrygi i akcja, choć żwawa i pełna wydarzeń, jest dość spokojna.

Bardzo spodobał mi się plot twist! Okazało się, że w przeszłości dużo się wydarzyło... Przeczytałabym o tym z ogromną chęcią 😏.

Jednak samo zakończenie? Mam do niego mieszane uczucia... Jest dobre! Ja po prostu wolałabym trochę inne.

Co znajdziecie w książce?

🥀trójkąt miłosny

🌙bohatera, który okazuje się kimś innym niż się wydawał

🥀świetny plot twist

🌙bohaterkę znającą swoje silne i słabe strony

🥀ciekawy świat

🌙wciągającą historię

Książka ma swoje wady, wiadomo. Mogłaby na przykład lepiej przedstawiać nam świat. Wątek miłosny mógłby być trochę bardziej wiarygodny. Jednak dobrze bawiłam się podczas czytania i nie zwracałam uwagi na niedociągnięcia. Jak na debiut to naprawdę świetna robota!

Podobno prawa do ekranizacji są już wykupione👀 Czuję, że film będzie świetny😩

Miałam dosyć spore oczekiwania, co do tej powieści. Czy zostały one spełnione? Powiedziałabym, że tak w 70%. Z początku miałam problem, aby odnaleźć się w fabule. W fantastyce zwracam dużą uwagę na opisy świata przedstawionego, ponieważ wtedy jest mi łatwiej sobie wszystko wyobrazić. W "Lightlarku" mi tego zabrakło. Uwielbiam motywy romantyczne w książkach fantastycznych, ale tutaj niestety nie poczułam żadnej chemii pomiędzy bohaterami.

Ale, ale! Nie skupiajmy się wyłącznie na negatywach, bo moim zdaniem "Lightlark" to naprawdę dobra książka. Poprawna i napisana językiem, po którym widać, że autorka włożyła całe swoje serce w jej napisanie.

Postać o imieniu Oro najbardziej mnie zaintrygowała. Niebezpieczne rozgrywki zwane Centennialem, zdrady, kłamstwa i szybko rozwijająca się akcja to elementy tej książki, które spowodowały, że jej czytanie jest naprawdę wciągające i angażujące czytelnika. Ostatnie sto stron to było coś niesamowitego, ponieważ już sama nie wiedziałam, któremu bohaterowi mam ufać. Autorka zaskakiwała mnie coraz bardziej.

Czy polecam "Lightlark"? Nie jest to książka bez wad, ale z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że jest to obiecujący start Alex Aster. Jeśli macie ochotę na ciekawą fantastykę, to czytając "Lightlark" będziecie zadowoleni 🧡

Kiedy w grę wchodzi miłość, wszystkie chwyty wydają się dozwolone. Nawet w przypadku uczucia, które może okazać się prawdziwym zagrożeniem. Czy zatem w świecie, w którym obdarowanie uczuciem drugiej osoby kończy się śmiercią jest jeszcze miejsce na szczęśliwe zakończenia?

Alex Aster składa na nasze dłonie pierwszy tom nietuzinkowej serii od której trudno się oderwać. Dawniej podobną ekscytację wywoływały u mnie "Igrzyska śmierci", które jako pierwsze przyszły mi na myśl po przeczytaniu zapowiedzi "Lightlark". Jednak mimo porównywalnego motywu przewodniego te dwie serie różnią się od siebie pomysłem oraz wykonaniem a łączą jedynie skrajnymi emocjami, które czytelnik przeżywa raz za razem śledząc losy ulubionych bohaterów i trzymając się za serce w oczekiwaniu na kolejne tragiczne wydarzenia.

Autorka stworzyła rozległy, nieograniczony świat, w którym wszystko jest możliwe. Pierwszy tom wprowadził wszystkie niezbędne informacje, aby czytelnik czuł się w pełni zaangażowany oraz świadomy, ale czuję jednocześnie, że to dopiero wstęp do tego co może nadejść a Aster jeszcze nie raz nas zaskoczy. Przyznaję, że brakuje mi słów zachwytu jak bardzo podobał mi się pomysł na fabułę i jak mocno trafiło do mnie wykonanie, ponieważ dla tej historii zarwałam noc a losy bohaterów przeżywałam jeszcze długo po zamknięciu ostatniej strony. Aster posługuje się pięknym, malowniczym stylem, który wprowadza na scenę lawinę skrajnych emocji a to w połączeniu z dramatycznymi wydarzeniami zaowocowało przygodą wystawiającą na próbę moje skołatane serce.

Raz na sto lat z wody wyłania się tytułowa wyspa Lightlark, która staje się miejscem morderczej i piekielnie niebezpiecznej gry Centennial. Do rywalizacji przystępują władcy sześciu krain a wygrana jest niezwykle wysoka. Chodzi bowiem o to, by przełamać klątwę, która stanowi piętno dla każdego społeczeństwa, jednak by to miało miejsce, jeden z władców musi ponieść śmierć. W rozgrywce dojdzie więc do wszelakich intryg, oszustw i niebanalnych zwrotów akcji a w tym wszystkim znajdzie się Isla Crown, młoda przywódczyni Wildling, która podejmie wyzwanie i zacznie grać takimi samymi kartami. Czy uda jej się wyjść cało z sytuacji i wyzwolić swoje królestwo od piętna śmiertelnej miłości? O tym przekonacie się sięgając po lekturę, ale zapewniam, że mimo silnego wątku fantasy, każdy znajdzie w tej powieści coś dla siebie, ponieważ czytając między wierszami odnaleźć można poza wielką przygodą wiele ponadczasowych wartości.

"Lightlark" przyciąga niczym magnes i zatrzymuje przy sobie na kilka wyjątkowych godzin. Powieść w pełni dopracowana, z wykorzystanym potencjałem, rozległa jak ocean i wprowadzająca na plan wielowymiarowych bohaterów. Mogłabym bez końca zachwalać pierwszy tom serii Alex Aster, ale najlepiej będzie jeśli sami zdecydujecie się na lekturę i docenicie jej zaangażowanie. Gwarantuję poruszenie głęboko skrywanych emocji, wprowadzenie wiele niebezpiecznych scen a także wątek romantyczny, bardzo subtelny, ale jednocześnie piekielnie intrygujący. Nie mogę się już doczekać kontynuacji!

Zanim się zabrałam za czytanie tej książki słyszałam na jej temat najróżniejsze opinie i byłam nastawiona dość neutralnie nie oczekując za wiele. Nie mniej jednak książka bardzo mnie zaskoczyła. Przede wszystkim ciekawym pomysłem i wciągającą fabułą, ale też genialnie wykreowanym światem, no i nie mogło zabraknąć cudownych bohaterów.

Styl pisania autorki był naprawdę bardzo przyjemny i ja po prostu płynęłam przez tę książkę. W książce oczywiście znajdziemy motywy czy schematy znane nam już z książek fantasy, ale szczerze powiem, że tutaj te motywy są bardzo ciekawie wykorzystane.

Muszę jeszcze wspomnieć, że uwielbiam w tej książce wątek romantyczny. To jest ten typ kiedy my chcemy żeby w końcu coś się wydarzyło, ale autorka mówi "o nie, nie tym razem", a my się frustrujący dlaczego tak heh…

No a zakończenie… to co zrobiła autorka na ostatnich 50 stronach to jest totalna jazda bez trzymanki i przyznaje, że w życiu bym się tego nie spodziewała.

Moja ocena to 4,75/5, ogólnie jestem bardzo pozytywnie zaskoczona i mogę wam tę książkę z całym przekonaniem polecić.

✨"Zanim wyruszyli, zadała mu pytanie, które dręczyło ją, odkąd poznała jego plan."✨

Ostatnimi czasy dosłownie kocham sięgać po fantasy, zarówno to dla dorosłego czytelnika jak i z pogranicza Young/New Adult, kiedy zobaczyłam w zapowiedziach Lightlark, przeczytałam opis wiedziałam że obok tej pozycji nie przejdę obojętnie, zwłaszcza gdy odkryłam jak wielki boom miała ta pozycja zagranicą. Zacznę od wrażeń wizualnych, @wydawnictwojaguar

odwaliło kawał roboty bo ta książka jest pięknie wydana, detale w środku, cudo. Ale najważniejsza jest przecież treść, najlepszym jak się okazało było przez autora zaaplikowanie na starcie potężnej wręcz bomby, której ja osobiście się nie spodziewałam, a to tylko zaopatrzyło apetyt na dalsze czytanie. Wzbudziło ciekawość. Moi kochani a im dalej byłam tym lepiej to wszystko się prezentowało, a zarazem idealnie się zazębiało. Rewelacyjnie wykreowany świat, intrygujący pomysł (którego jestem fanką) rywalizacji na śmierć i życie. Walki wszystko albo nic. Mocni wyraziści, wielowymiarowi bohaterowie, Isla, Grim, Oro, Cleo, Celeste, Azul każdy z czytelników znajdzie swego faworyta, co tylko potęguje ekscytację czytania tej książki, angażuje nas do samego końca aż po mistrzowsko rozegrany finał. To wbrew obawom naprawdę dobra powieść fantasy, z niesamowitymi scenami, opisami które nie nużą, sojuszami, przyjaźnią, zdradą, a może i odrobiną odkupienia? Jest napisana w narracji trzecioosobowej, a wbrew pozorom tylko na tym zyskuje sprawiając że czytelnik czuje się jak widz oglądający rozgrywki na arenie. Bardzo mi się podobała. Polecam.

@carolina_czyta_i_oglada

Recenzje tej książki mogłabym zacząć i skończyć jednym słowem: REWELACJA!

Zacznijmy od początku. Debiutancka powieść "Lightlark" autorstwa Alex Aster to prawdziwa perełka wśród powieści z gatunku fantastyki, a dokładniej fantasy. Powieść ta została pięknie wydana nakładem Wydawnictwa Jaguar. Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu.

Co sto lat wyspa Lightlark staje się dostępna dla osób spoza niej i odbywa się Centennial. Jest to rozgrywka pomiędzy sześcioma władcami w celu pozbycia się klątwy ciążącej na ich ludach. Jeden z nich musi zginąć aby klątwy przestały działać. Jednakże nie jest to czysta rozgrywka. Isla, młoda królowa dzikich, jest gotowa zrobić wszystko by złamać klątwę. Kto z kim zawiąże sojusz, kto okaże się zdrajcą i jak potoczy się walka? Sięgnijcie po tą powieść by poznać los tego świata.

Dawno nie czytałam tak świeżej i genialnej powieści fantasy. Poczynając od świetnego pomysłu na pojawiającą się wyspę i ludy dotknięte klątwą poprzez kreację bohaterów i wszystko po drodze, zasługuje na pochwałę. Jakbym nie wiedziała iż jest to debiutancka powieść w życiu taka myśl nie przyszła by mi do głowy. Według mnie powieść jest dopracowana w każdym calu, a brakujące elementy i niedopowiedzenia dają nadzieję na kolejne powieści związane ze światem wykreowanym.

Niesamowicie spodobała mi się historia opowiedziana przez autorkę. To jak poprowadzona została akcja i intrygi pomiędzy poszczególnymi bohaterami bardzo przypadło mi do gustu. Ciągła niepewność komu Isla powinna zaufać i czy jej się uda osiągnąć cel i zachować życie sprawiała, że książkę czyta się ekspresowo i z przyjemnością. Bardzo podobało mi się to jak autorka myliła czytelnika poprzez zachowanie bohaterów tak byśmy dostali zakończenie rozgrywek na jakie zasłużyliśmy. Tu nie zdradzę co się dokładnie wydarzyło ale jest iście zaskakujące i satysfakcjonujące.

Powieść ogromnie Wam polecam i mam nadzieję, że skusicie się na jej lekturę. Jest to jedna z najlepszych książek jakie miałam okazję przeczytać w tym roku.

„Tylko złączeni odczynią klątwy, tylko gdy zwycięży jedno z sześciorga, gdy powtórzy pierwotne wykroczenie, a jeden z rodów zgonie, dopiero wtedy historia się odmieni.”

„Lightlark” to książka autorstwa Alex Aster, wydana przez Wydawnictwo Jaguar.

Lightlark to wyspa, która raz na sto lat wyłania się z wody. To tam odbywa się Centennial, „mordercza gra”, w której udział biorą władcy sześciu krain. Wszystko to, aby przełamać klątwę, rzuconą pięćset lat temu.

W tym roku na Centennial zawitali: Isla – władczyni Dzikich, Celeste – przedstawicielka Gwiezdnych, Grimshaw – władca Mrocznych, Cleo – przedstawicielka Księżycowych, a także Azul – władca Niebiańskich. Pieczę nad „wydarzeniem” sprawuje Oro – władca Słonecznych, Król Lightlarku.

Historię poznajemy z perspektywy Isli, „Pożeraczki Serc”, która pojawia się na „wydarzeniu” z własną misją. Dziewczyna chce odnaleźć łamacz więzów i wyzwolić krainy, mimo, że sama skrywa tajemnice, które mogą zrujnować cały, misternie ułożony plan. Tutaj będą istotne przyjaźnie, sojusze, uszy i oczy szeroko otwarte. Czy pozbawiona mocy dziewczyna będzie w stanie uratować swoje i resztę królestw?

Moim zdaniem, autorka w sposób ciekawy wykreowała krainy, ich władców i ciążące na nich klątwy. Dzicy, którzy zabijają ukochanych i żywią się ludzkimi sercami… Gwiezdni, którzy umierają przez dwudziestym piątym rokiem życia… Krainy pogrążone w mroku, niespokojne.

Nie bez znaczenia były również postaci drugoplanowe – wpływały na fabułę, były rozpoznawalne i oryginalne. W tym przypadku moim faworytem była postać Junipera, który był handlarzem sekretów. Od początku intrygował mnie Grim, a także Oro. Również Celeste była postacią, której losy śledziłam z zaciekawieniem. Pomysł na Cleo był dość oklepany i jej postać mogłaby mieć głębsze motywy, ale i tak jej osobowość wpisywała się w całokształt.

Podobało mi się to, że autorka rzucała w czytelnika wydarzeniami, nie dodając do tego większego patosu. Czyjaś śmierć? No dobra, radź sobie z tym. Czyjaś zdrada? Radź sobie z tym. Coś bardzo pozytywnego? Radź sobie z tym. Autorka kilkukrotnie pozostawiała nas z „ale jak to?” w głowie, wywołując skrajne emocje.

Książka ma vibe „Igrzysk Śmierci”, w szczególności powiedziałabym, że części „W pierścieni ognia”. Jednak, w moim odczuciu, tych pokazów, walk, pojedynków, czy prób, było zdecydowanie za mało. Gdyby pojawiło się ich więcej, podkręciłoby to dodatkowo akcję. Tutaj w zasadzie nie sam Centennial był główną atrakcją, a relacje Isli, historia Lightlarku i każdej krainy z osobna. Skupiamy się na rozwiązywaniu zagadek, które mają szersze znaczenie, choć sprawności i moce, pokazywane podczas „morderczej gry” sprawiają, że puzzle zaczynają tworzyć ciekawą układankę. Autorka wciąga nas w historię przepełnioną zwrotami akcji, które potrafią namieszać w głowie. Myślimy, że jesteśmy już blisko jakiegokolwiek rozwiązania, a tu jednak nic nie jest tak oczywiste, na jakie mogłoby wyglądać. Bardzo podobał mi się ten chaos (jako fabuła, nie styl – książkę czyta się bardzo dobrze i płynnie).

Co prawda nie przypadło mi do gustu zbyt częste powtarzanie banalnych i łatwych do zapamiętania kwestii, ale może z jakimś celem było to podkreślane. Chodzi mi tutaj głównie o informację, która pojawiała się naprawdę często – „Zgodnie z przepowiednią wyroczni, jedno z sześciorga władców musiało zginąć, by przełamać klątwę”.

Mimo tego i mimo opinii, które wcześniej przeczytałam o książce, „Lightlark” naprawdę mnie wciągnął do swojego świata. Podobał mi się pomysł, nieciężkie wykonanie, relacje między bohaterami (które mogłyby być w niektórych przypadkach troszeczkę bardziej pogłębione), fakt, iż każdy miał swoje ukryte motywacje, a także postaci same w sobie.

Jeśli macie ochotę na lekką, wciągającą, zaskakującą fantastykę, to sięgnijcie po „Lightlark”.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

3,5 ⭐

„Lightlark” - Alex Aster

Raz na 100 lat wielki sztorm ustępuje, ukazując wyspę Lightlark. Władcy 6 królestw spotykają się na niej i rozpoczynają morderczą grę. Centennial to jedyny sposób na złamanie okrutnych klątw i uratowanie swoich poddanych. Jednak, żeby to się stało jedno z nich musi umrzeć.

✨Isla jest przywódczynią Dzikich, ludu żywiącego się sercami i władającego naturą. Klątwa, która na nich ciąży sprawia, że zabijają swoich ukochanych.

Władcy innych królestw gardzą nimi i czują lęk, jednak nie tak wielki jak przed Mrocznymi. Za to ich przywódca Grim, wydaje się nie bać niczego i być zainteresowany Islą.

✨Tajemnice, podstępy, nowe próby, kłamstwa i knowania, są definicją Centennialu.

Historia wciąga w zasadzie od pierwszych stron. Świat jest ciekawy, pomysł turnieju połączonego z klątwami i niesamowitymi mocami intryguje i z miejsca angażuje czytelnika. Nie byłam pewna czego się spodziewać, słyszałam o książce jeszcze przed jej premierą, dlatego bardzo chciałam ją sprawdzić. Zdecydowanie nie żałuję!

Te wszystkie sekrety, niepewność co do intencji władców i klątwy, które ich zżerają, tworzą naprawdę klimatyczną historię. Jest tu wiele elementów, znanych z innych książek ale podoba mi się, jak zostały ze sobą połączone, dzięki temu one również potrafią zaskoczyć. Nie ma tu jakiś wielce nowatorskich rozwiązań fabularnych, mimo to plot twisty i morze tajemnicy utrzymują zainteresowanie czytelnika.

✨Isla przeszła niesamowicie wiele, jest twarda i przygotowana ma wszystko. Polubiłam ją, nie chce być marionetką, walczy o swoją wolność. Jeśli chodzi o wątek romantyczny, mamy tu trójkąt miłosny. Nie jest to moja ulubiona cześć tej książki, ale nie wypada źle.

Książkę dobrze się czyta, jest to naprawdę niezła fantastyka młodzieżowa. Utrzymała moje zainteresowanie od początku do końca, postaci intrygowały, a całość czytało się przyjemnie.

Lightlark to typ książki, który uwielbiam. Intrygi, tajemnice, romans!

Co 100 lat na wyspie Lightlark odbywa się Cenntenial. Czyli gra w której bierze udział 6 władców. Ich zadaniem jest złamanie klątwy, która ciąży na każdym władcy, oraz na ich ludzie. Isla jako jedna z rządzących od urodzenia jest przygotowywana do wzięcia udziału w tej niebezpiecznej intrydze. Czy da radę przełamać swoją klątwę?

🔹Przez pierwsze sto stron nie byłam jakoś mocno zaangażowana. Czytało się dobrze, ale nie zaiskrzyło z początku. Jednak trochę później nie mogłam się już kompletnie oderwać! @byalexaster stworzyła bardzo interesujący magiczny, wręcz baśniowy świat, który warto poznać.

🔹Powieść zawiera w sobie bardzo ciekawy sposób na zapoznanie nas z bohaterami. Zadania, które muszą wykonywać władcy podczas gry przybliżają nas do odkrycia z jaką osobą będzie musiała zmierzyć się Isla, aby wygrać turniej i uratować swój lud.

🔹Każdy z władców skrywa jakąś tajemnice, prowadzi własną intrygę, aby przełamać klątwę. Co jest naprawdę świetne! Wielu rzeczy kompletnie się nie spodziewałam co jest zaslugą wieku plot twistów, które będą na nas czekać i sorawią, że nie będziemy mogli oderwać się od historii.

🔹Co do romansu - jest to jedna z rzeczy, która zszokowała mnie najmocniej! Czegoś takiego na pewno się nie spodziewałam 🤯 Team Grim ♥️

Jeżeli chcecie zapoznać się z władcami Dzikich, Niebiańskich, Księżycowych, Gwiezdnych, Słonecznych i Mrocznych, oraz poznać ich unikatowe klątwy to naprawdę polecam, ja bawiłam się swietnie!

✨Jestem zachwycona światem stworzonym przez autorkę. Jest on niezwykle przemyślany, dokładny i zachwycający. Mamy w nim królestwa, pojedynki, klątwy i szaleńczy pościg, w którym chodzi nie tyle o przeżycie, ile o uratowanie Królestwa.

✨Isla Crown to postać kompletna. Rzadko zdarza mi się pałać aż takim entuzjazmem do bohaterki serii fantastycznej, ale Królowa Dzikich naprawdę przez większość książki mnie zdumiewała. Rozumiałam jej postępowanie, rozterki i kroki, które podejmowała.

✨W następnej kolejności mamy do czynienia z Grimem, potężnym Władcą mrocznych, którego charakter przez całą książkę mnie zastanawiał i szokował. Uwielbiałam zarówno jego wątek, jak i Króla Lightlarku! Bohaterowie ci byli świetnie wykreowani i zajmujący moje myśli! Absolutnie...

✨Teraz najważniejsza część: FABUŁA. Oh... co to było?!

Nie pamiętam, kiedy ostatnio aż tak czułam się wytrącona z równowagi podczas czytania. Zwroty akcji były, przynajmniej dla mnie, zupełnie zaskakujące i nie do przewidzenia, a do tego sensowne. Z każdą kolejną stroną nie wiedziałam, czego się spodziewać ani w jakim punkcie stoję. Nie ufałam nikomu i niczemu, a pomimo tego, czułam się zapędzona w kozi róg - jeśli już coś podejrzewałam, to nagle dochodziłam do sytuacji bez wyjścia.

✨Ogromnie mi przykro z powodu tego, jak została potraktowana autorka. Ja nie widzę nic złego w wykorzystywaniu znanych (i lubianych) motywów literackich. A nawet więcej - jest to dla mnie nie do uniknięcia.

✨Każdy autor czymś się inspiruje. Każdy z czegoś czerpie. Dla mnie to wspaniałe, że u Aster pobrzmiewają Dwory i Igrzyska Śmierci. Ale podkreślę - POBRZMIEWAJĄ. I jestem z tego powodu przeszczęśliwa! 🤍

Powiem szczerze, że to była jedna z lepszych książek, jakie ostatnio czytałam! Jest wciągająca, pełna zwrotów akcji, dynamiczna i tajemnicza. Uwielbiam, kiedy fabuły tak pochłaniają!

Czuć klimat Dworów i trochę Igrzysk Śmierci. Dwory uwielbiam i wiadome, że ta książka ich nie przebije, jednak jest to pozycja obowiązkowa dla fanów fantasy. To, co działo się przy końcu sprawia, że aż ciężko nadążyć i można zbierać szczękę z podłogi!

Dostałam to, czego oczekuję od fantasy- oderwanie się od świata rzeczywistego i wkroczenie w świat magii i tajemnic!

@wydawnictwojaguar jak zwykle mnie nie zawiodło- to kolejna świetna książka fantasy!

Instagram: ksiazeczkowy_potwor

TikTok: ksiazeczkowypotwor

[q] Klimat jakiej książki zachwycił was od pierwszej strony?

W moim przypadku zdecydowanie była to dzisiejsza premiera - „Lightlark” Alex Aster, którą dumnie patronuje i mam nadzieję, że spodoba wam się tak samo jak mi.

Wyobraźcie sobie jak to by było przenieść się na wyspę, która wyłania się co sto lat na sto dni i stoczyć tam walkę na śmierć i życie. To właśnie czekało główną bohaterkę książki, Islę Crown, oraz pozostałych władców pięciu krain. Lightlark i Centennial.

Sześć władców objętych klątwą dostaje zaproszenie na Centennial, grę podczas której muszą pokazać to czego uczyli się całe życie, a także o wiele więcej. Muszą nie tylko zmierzyć się i skonfrontować z innymi, ale przede wszystkim walczyć z własnymi słabościami i samym sobą.

To co przede wszystkim pokochałam w tej książce to klimat i intrygi jakie tutaj mamy. Nie miałam okazji czytać oryginału, ale wydaje mi się, że ważną rolę odegrało tutaj tłumaczenie i to, że rzeczywiście dzięki niemu mogłam poczuć się jak jedna z bohaterek książki. A intrygi i plot twisty… Sami musicie się przekonać, bo to ile teorii stworzycie podczas czytania tej książki to coś, co po prostu trzeba przeżyć. Ostatnie 70 stron zaskoczy was i sprawi, że skończycie czytanie z otwartą buzią, i promise!

Chciałabym opowiedzieć wam tutaj też trochę o głównej bohaterce, którą pokochałam całym sercem. Isla to władczyni Dzikich (jednego z królestw), a fakt że musi żyć z klątwą, która polega na tym, że musi zabić każdego kogo pokocha spawia, że książka jest jeszcze bardziej interesująca. Pojawia się tutaj wątek romantyczny, ale bez obaw: jest on subtelny i absolutnie nie gra głównej roli w książce. Dziewczyna to osoba, którą sama chciałabym być. Waleczna i bezinteresowna, zawsze gotowa podać pomocną dłoń. Wydaje mi się, że rzadko spotykamy w książkach takie bohaterki, których wady są uwydatniane i pokazują, że nikt na świecie nie jest idealny.

“Jakaś siła nieokiełznana jak wiatr, silniejsza niż największa fala, rzuciła Islę do tyłu. Łzy paliły jej skórę i zamazywały wzrok, kapały z jej skroni.”

Mam nadzieję, że będzie dane przeczytać wam „Lightlark”, bo uwierzcie mi, że spędzicie przy niej super czas i mam nadzieję choć trochę was zaskoczy. A mi nie pozostaje nic innego jak czekać na 2 tom, który podobno już niedługo

Wokół "Lightlark" Alex Aster krąży dziwna klątwa. Bo jak wyjaśnić fakt, że książka zdobyła najsłabsze noty jeszcze przed premierą? Z ciekawości przejrzałam niektóre recenzje i ku zdziwieniu, nie znalazłam w nich konstruktywnej krytyki, jedynie zarzut zbyt dosadnej inspiracji twórczością Collins, Maas czy Cass, co moim zdaniem jest drobną przesadą, ponieważ każdy autor szuka skądś inspiracji. Pomyślałam więc, że będę jak Isla Crown, główna bohaterka

"Lightlark", i postaram się przełamać klątwę, wystawiając szczerą, prawdziwą i podpartą dowodami opinię. :)

Fabularnie Alex Aster przenosi czytelników na magiczną wyspę Lightlark, objętą przekleństwem i wyłaniającą się z wody raz na sto lat. Wtedy też odbywa się mordercza gra Centennial, której uczestnicy (władcy sześciu królestw) próbują przełamać klątwy rzucone dawno, dawno temu. By to zrobić, jeden z władców musi zginąć...

W tę niebezpieczną grę wchodzi młodziutka Isla Crown - władczyni Dzikich słynących z jedzenia ludzkich serc oraz z zabijania każdego, kto się w nich zakocha z wzajemnością. Kiedy dziewczyna wreszcie przybywa na wyspę, nie spodziewa się, że gra całkowicie ją pochłonie. Ani tego, jak zareaguje na Grima, potężnego władcę Mrocznych...

Czy Isli uda się zdjąć klątwy? Czy uratuje królestwa? A co jeśli wpadnie w zabójcze sieci plątane już lat?

"Lightlark" określiłabym jako przyjemnie poplątaną, wielowątkową historię przepełnioną sekretami, które czytelnik pragnie połykać w całości jak Dzicy ludzkie serca. Fabuła najpierw zaczarowuje, by potem w najmniej spodziewanym momencie zaatakować niespodziewanym zwrotem akcji. Albo dwoma. Albo tuzinem. Przez połowę książki nie wiadomo, czego się spodziewać, a przez drugą połowę wszystkie przypuszczenia i tak diabli biorą. Co było niezwykłe.

Alex Aster niezaprzeczalnie stworzyła opowieść, od jakiej nie da rady się oderwać. Nawet jeśli zalatuje ona znanymi z innych książek motywami. W sposobie prowadzenia narracji oraz kreacji bohaterów dało się zauważyć podrygi Maas, lecz zupełnie mi to nie przeszkadzało. Najważniejsze, że "Lightlark" okazał się świetną lekturą pozwalającą uciec od szarej rzeczywistości i idealnym czasoumilaczem.

W książce pojawia się motyw trójkąta miłosnego między Islą a Oro i Grimem. Został on bardzo dobrze rozpisany, a każdą scenę śledziło się z wielkim zaangażowaniem. Zwłaszcza rozmowy między Islą i Grimem - moim faworytem - chwytały za serce. Na duży plus zasługuje również niesamowicie oryginalny wątek klątw. Ich działanie zależało od tego, w jakim królestwie się żyło, na przykład Gwiezdni umierali przed 25-tym rokiem życia, Dzicy mordowali ukochanych, Słoneczni nie mogli wychodzić w dzień, a Mroczni - w nocy.

Oczywiście, "Lightlark" to powieść nie bez wad. Główna bohaterka jawiła się jako osoba ponad miarę. Isla w przeciwieństwie do innych władców była młoda, nie brała też udziału w poprzednich Centennialach, więc powinna grać rolę zwykłego szaraczka. Nic bardziej mylnego! Isla, jak na osobę bez specjalnych umiejętności, tworzyła wokół siebie za wiele szumu; wzbudzała zbyt wiele zainteresowania. Nie znalazł się nikt, kto traktowałby ją normalnie, co po pewnym czasie zaczęło przytłaczać. Isla momentami była też bardzo rozchwiana emocjonalnie, a to z kolei mocno irytowało.

"Lightlark" Alex Aster to mimo kilku wad naprawdę fascynująca opowieść pełna magii, władzy, klątw oraz mrocznych tajemnic. Historia porywa od pierwszej strony oraz wzbudza falę przeróżnych emocji. Czytelnicy zakochają się w charakternych bohaterach i w sprytnie wykreowanym świecie. Serdecznie polecam i gwarantuję, że "Lightlark" to olśniewająca gra, od której nie da się uciec!

Alex Aster to popularna na TikToku autorka, której powieść „Lightlark” bardzo szybko stała się tam hitem. Wokół książki narosło jednak wiele kontrowersji. Są tacy, którzy książkę uwielbiają i tacy, którzy nie zostawiają na niej suchej nitki. Nie do końca rozumiem, jak to możliwe, że publikacja ta zebrała aż tak wiele negatywnych opinii, jeszcze zanim została wydana. Nawet jednak te niezbyt pochlebne opinie zrobiły wokół książki szum. Została przetłumaczona na ponad 30 języków, a prawa do jej ekranizacji, jeszcze przed premierą tego tytułu zakupił Universal. Nie było takiej siły, która powstrzymałaby mnie od sięgnięcia po „Lightlark”, chociażby tylko po to, aby sprawdzić, o co jest cały ten szum.

Jednym z zarzutów wobec tej książki, o jakich przeczytałam, było kopiowanie niektórych motywów od innych autorów. Wymieniano między innymi „Igrzyska śmierci” i ACOTAR Maas. Wśród porównań widziałam również „Selekcję” Cass i „Czerwoną Królową” Aveyard, a to nadal nie były wszystkie. Czytając, zastanawiałam się, skąd porównania do tych utworów. Bo owszem, jakieś podobieństwo do Głodowych Igrzysk jest, ale jedynie dlatego, że Centennial to również gra na śmierć i życie i odbywa się w odosobnionym miejscu. Poza tym podobieństw nie zauważyłam, a do „Dworów” Maas tym bardziej. Być może można się ich doszukiwać w osobie Grima – władcy Mrocznych, który trochę przypomina Rhysanda. Jednak tego ostatniego widziałam w już tak wielu bohaterach, że kompletnie nie odbieram tego jako inspiracji jego osobą. Świat stworzony przez Aster jest unikatowy i wchłania czytelnika jak piaski pustyni. Na długie godziny. Książka liczy sobie blisko 500 stron, a mimo to pochłania się ją w zatrważająco szybkim tempie. Chociaż lepiej w niektórych momentach zwolnić, żeby się nie pogubić. Bo trzeba się skupić, aby zrozumieć zasady działające światem. Przyznam, że po kilkudziesięciu stronach lektury miałam w głowie niezły mętlik. Później nieco zaczęło mi się to wszystko rozjaśniać, ale początek był trudny. Są w powieści pewne nieścisłości, naliczyłam też trochę dziur fabularnych. Otóż, autorka nie wszystko wyjaśnia na tyle jasno, abyśmy mogli w lot zrozumieć, jak funkcjonuje świat. Już na początku pojawiło mi się w głowie kilka pytań i wątpliwości, na które bezskutecznie szukałam odpowiedzi. Ale ich nie ma. Trzeba polegać na swojej umiejętności analizy i wyciągania wniosków. Wtedy rozumie się więcej. Niektóre z moich pytań i wątpliwości dotyczyły na przykład samej wyspy Lightlark, która wyłania się z wody raz na sto lat. I ok, to jest zrozumiałe i może tak być. Ale w jaki sposób w takim razie żyją na niej normalnie ludzie? Bo okazuje się, że żyją. Zasady rozgrywki i ostatecznego zdjęcia klątw również nie zostały jasno przedstawione. Takie trochę masło maślane. Ale czyta się dobrze. Budowanie świata jest na przyzwoitym poziomie, kreacja postaci również. A sam pomysł to już w ogóle strzał w dziesiątkę.

Tej książki nie da się odłożyć. Wciąga niemiłosiernie i bardzo chcemy wiedzieć, jak dalej potoczy się ta mordercza rozgrywka. Osobiście uwielbiam tę powieść, niezależnie nawet od tego, że nie wszystko było dla mnie tak zrozumiałe, jak chciałabym, aby było. Ale zwroty akcji to mistrzostwo. Szczególnie ten na końcu powieści. Ostatnie rozdziały to huragan. Huragan akcji, emocji i wrażeń. Tak dużo się dzieje i tak bardzo szybko, że przecieramy oczy ze zdumienia. A to, co dzieje się w finale sprawia, że szczęka leci nam do samej podłogi i jeszcze długo nie możemy jej podnieść. Chociaż czytam już coś zupełnie innego i nawet w innym gatunku, przyłapuję się na tym, że wciąż uciekam myślami do „Lightlarku”. Bo to taka książka, o której nie da się zapomnieć. Wiedziałam, że w powieści będzie wątek romantyczny i rzeczywiście jest. Chociaż nie jest dominujący, jest świetny! Okraszony sporą dawką ironii i sarkazmu, totalnie nieprzewidywalny. Tym bardziej, że okazuje się, że o względy jednej kobiety zabiega dwóch panów. Taki trochę trójkąt miłosny. Dodam tylko, że każdy z panów ma jakieś 500 lat, chociaż wyglądają młodo. Na tym polu również sporo się dzieje, ale nie będę psuć Wam niespodzianki i nie zdradzę więcej. Osobiście nie mogę się doczekać kolejnej części, aby dowiedzieć się, jak te relacje się rozwiną. Sam pomysł na grę jest również bardzo ciekawy, ale też dość zawiły. W trakcie gry władcy muszą przestrzegać pewnych zasad, między innymi tej, że żadnego nie wolno zabić aż do pięćdziesiątego dnia jej trwania. Czyli do połowy, bo cała gra obejmuje sto dni. Zasad jest oczywiście więcej, jedne są bardziej logiczne, inne mniej. Ale wszystkie są po coś. Ale jak mówi przysłowie, zasady są po to, aby je łamać i nie trzeba czekać w powieści długo, aby ktoś to wykorzystał.

„Lightlark” być może nie jest do końca dopracowany, a może to tylko wstęp do właściwej rozgrywki i więcej wyjaśni się w kolejnych tomach. Czego by o tej książce nie powiedzieć, nie można odmówić jej hipnotycznego wręcz magnetyzmu, który z ogromną siłą przyciąga do niej czytelnika i sprawia, że nie możemy się od niej oderwać. Jest w niej fascynująca tajemnica (nawet więcej niż jedna), która rozpala wyobraźnię i wywołuje dreszcz emocji. Są nietuzinkowi bohaterowie, którzy ukrywają swoją prawdziwą twarz i o których co chwilę będziemy zmieniać zdanie, tak są nieoczywiści. Są kłamstwa, intrygi, sojusze oparte na kruchych podstawach, romanse między rywalami, klątwy nękające królestwa, niesamowite moce władców. Jest napięcie, wyścig z czasem i są niesamowite zwroty akcji, które zmieniają bieg historii, a przede wszystkim wbijają czytelnika w fotel. No i jest całkiem nowy, ciekawie skonstruowany świat, którego nie znajdziecie nigdzie indziej. Podobało mi się i oczywiście Wam tę książkę gorąco polecam!