Za przyjaźń!

Nie chcę za bardzo rozpisywać się na temat fabuły, bowiem uważam, że powinniście po prostu sięgnąć po tę książkę i poznać historię kobiet, których życie wystawiło na wiele prób.

To nie tak, że to słaba książka.

To zgrabna historia, mająca ręce i nogi. Książka o czterech przyjaciółkach, które spotykają się niespodziewanie w rodzinnej miejscowości. Niegdyś sobie tak bardzo bliskie, a teraz… mało o sobie wiedzą. Każda początkowo przedstawia swoje życie jak z najlepszej strony, by później ujawnić tajemnice. Książka o sile przyjaźni i wsparciu, jakie ona niesie. Oprócz tego poruszone jest też wiele problemów, a wśród nich alkoholizm i homofobia, ale nie przytłaczają czytelnika. Jest lekko mimo trudnych tematów.

Pióro autorki jest bardzo przyjemne. Można przewracać strony i dać się porwać. Można przywiązać się do bohaterek, można się z nimi utożsamiać. Można. Ale mnie się to nie udało.

Dla mnie Olga, Lucyna, Krysia i Monika były nijakie. Pozbawione charakteru, tego czegoś, co by je wyróżniało i pozwoliło z nimi się zżyć. Nie stały mi się bliskie, nie do końca je rozumiem.

Sama historia okazała się dla mnie za…spokojna. Akcja toczy się wolno. Niby coś dzieje niby nie. Niby są jakieś tajemnice, ale mało skomplikowane i nieco przewidywalne. A w tym wszystkim brakuje większych emocji.

Czytanie tej książki momentami niemiłosiernie mi się dłużyło. A zapomnę o niej chyba szybciej, niż ją przeczytałam.

Jednak przekonajcie się sami, bo „Za przyjaźń” ma też wiele pozytywnych opinii w internecie.

“Na początku zanim człowiek się w coś uwikła, powinien zlokalizować drzwi frontowe i tylne, na boczne raczej nie ma co liczyć, bo całe życie to nie kino”

Do tej książki podeszłam z dużym dystansem, bo obyczajówki to nie jest gatunek, który lubię. Tym razem było świetnie, nie mogłam się oderwać. “Za przyjaźń” to ciepła historia o przyjaźni, która skrywa mroczne tajemnice.

Cztery przyjaciółki po wielu latach milczenia spotykają się przez przypadek w swoim rodzinnym miasteczku. Postanawiają powspominać dawne czasy. Jak się okazuje każda z nich wiedzie teraz idealne życie. Jednak ich opowieści nie są do końca prawdziwe. I im więcej czasu spędzają razem, tym więcej prawdy wychodzi na jaw. Jak się okazuje łączy je wspólna tajemnica sprzed lat.

“Za przyjaźń” to początkowo bardzo pozytywna i pełna humoru historia, której akcja zmienia się z każdą stroną. Tajemnice wychodzą na jaw i jak się okazuje, trzeba rozliczyć się z przeszłością żeby iść dalej. Fabuła wciągnęła mnie od samego początku i zaskoczyła kilkukrotnie. Autorka wplotła w fabułę wątek sensacyjny. Bohaterki są bardzo dobrze wykreowane, polubiłam je już od pierwszej strony. Jestem pewna, że jeszcze kiedyś wrócę do tej książki i jakby się dało to z chęcią przeczytałabym kontynuacje losów całej czwórki i Pieterka.

BRUNETTE BOOKS

"Za przyjaźń" to historia o czterech kobietach, które po 30 latach przypadkowo spotykają się w rodzinnej miejscowości. Tam poznały się w podstawówce i były przyjaciółkami.  Niestety coś wydarzyło się i ich drogi rozeszły się.  Obecnie umawiają się na ognisko, na którym piją alkohol i wspominają przeszłość.  Kobiety chwalą się swoim obecnym wspaniałym życiem. Niestety tak naprawdę każda z nich koloryzuje, bo nie do końca jest to prawdą, co opowiadają o swoim życiu.  Im dłużej trwa spotkanie tym coraz więcej ujawniają swoje sekrety. Jednak to nie wszystko. Otóż tajemnica sprzed lat nie daje im o sobie zapomnieć. 

Co wyniknie ze spotkania kobiet?

Czy można zbudować swoje szczęście na nieszczęściu innych?

Jaka tajemnica wyjdzie po tylu latach?

Tego Wam nie zdradzę. Przeczytajcie sami to dowiecie się.

Autorka stworzyła świetną powieść obyczajową o czterech przyjaciółkach z dzieciństwa,  które spotykają się po 30 latach. 

Uwielbiam czytać takie intrygujące historie, a tutaj dzięki lekkiemu stylowi autorki śledziłam losy bohaterek z wielkim zainteresowaniem. Autorka porusza w książce też ciężkie tematy i właśnie dlatego ta powieść przypadnie do gustu każdej kobiecie. Bardzo realna, życiowa, dająca do myślenia,  pełna emocji i wzruszająca historia.

Bardzo spodobało mi się to, że autorka połączyła obyczajowkę z wątkiem kryminalnym. Ta historia wciągnęła mnie do tego stopnia, że zarwałam dla niej nockę.  Nie mogłam od niej oderwać. 

Niesamowita lektura!

Polecam gorąco!

Ig czaraksiazek Cztery przyjaciółki rozdzielone przez upływ czasu ponownie spotykają się w ich rodzinnej miejscowości, Sęplicach. Organizują imprezkę, wspominają przeszłość. Okazuje się, że kryje ona tajemnicę, która przez 30 lat nie pozwalała kobietom spokojnie żyć. Ktoś zginął, a nastolatki obwiniały się o tę śmierć. Prawda o zbrodni jest wyzwalająca, choć kobiety muszą rozliczyć się z demonami teraźniejszości, by przebaczyć sobie zdarzenie z przeszłości i z nową nadzieją spojrzeć w przyszłość.

Na pozór są to szczęśliwe kobiety sukcesu, jednak nie jest to do końca zgodne z rzeczywistością. Każda z nich skrywa sekrety i tajemnice.

Czy Lucynie, Monice, Krystynie i Oldzie uda się odnaleźć szczęście? I co ze wszystkim ma wspólnego lokalny pijaczek Pietrek?

"Za przyjaźń" to książka, która nie ma szalonego tempa, wydarzenia toczą się powolnym, sielskim rytmem małego miasteczka, ale gwarantuję, że nie oderwiesz się i nie pójdziesz spać dopóki nie poznasz zakończenia. To powieść, której strony przerzucają się same. Bohaterki są charakterne i prawdziwe. Każda jest inna, ale wszystkie łączy przeszłość i pewna działka, którą chcą zakupić.

Piękna okładka przyciągnęła, a jeszcze piękniejsza treść sprawiła, że mogę z czystym sercem polecić tę książkę każdemu, kto chce spędzić miłe chwile z dobrą, prawdziwą, życiową historią.

Moje pierwsze spotkanie z autorką. Z czterema bohaterkami, przyjaciółkami, które oprócz wzajemnej sympatii łączy też tajemnica z przeszłości.

Jest to historia lekka, mało złożona, chociaż autorka porusza wiele życiowych tematów. Duże pole do pokazania ludzkich relacji dają nam cztery kobiety, każda z nich ma swoje problemy, swoje przeżycia i każda próbuje radzić sobie z życiem po swojemu. Niestety, nie do końca potrafiłam się wczuć w sytuację bohaterek, denerwowało mnie ich myślenie życzeniowe, obwinianie się o błędy z młodości, a wszystko trochę sprawiało wrażenie wyolbrzymionego.

Całość nie była wymagająca, a czytanie szło mi dość opornie, nie ciagło mnie do niej i nie czułam tej palącej potrzeby powrotu do lektury.

Mimo moich obiekcji, nie mogę powiedzieć, że to zła książka czy historia. Po prostu akurat nie tego szukam w powieściach, nie zgrała się z moim gustem, ale warto przekonać się samemu, czy to jest historia dla Was.

A teraz posłuchajcie o książce idealnej na niedzielne lenistwo, nic nie robienie i pasującej do niezbyt absorbujących książek. Tematyka przyjaźni zawsze mnie fascynowała. Jak wiele książek powstało nie da się zliczyć a tematyka wydawałoby się nigdy się nie nudzi i nie da się jej wyeksploatować do końca. Zawsze znajdzie się jakiś wątek, który jeszcze można bardziej rozwinąć przez co nie będzie nudy.

Przyjaźń z dzieciństwa, da się ją utrzymać rozjeżdżając się w różne kierunki świata? Widząc się raz na kilkanaście lat?

Bardzo lekka i niezobowiązująca lektura, którą dzięki kilku momentom można nazwać zabawną. Jednak nie porwały mnie Jeźdźcy Apokalipsy. Pomimo tego, że czyta się ją bardzo szybko, przeskakiwałam pewne sceny. I jakby nie patrząc ta książka nie jest zła ale między mną a nią nie wyczuło się tej iskry, która sprawia, że dla nas książka jest nieodkładalną petardą emocjonalna.

Cztery przyjaciółki z dzieciństwa Lucyna, Krysia, Olga i Monika, spotykają się w rodzinnym miasteczku po trzydziestu latach. Trzy z nich wyjechały z miasteczka, jednak wróciły w tym samym czasie. Powodem powrotu były sprawy osobiste oraz tragiczne wydarzenie sprzed lat, o którym kobiety próbowały zapomnieć. Spotykają się, robią ognisko i powoli odkrywają prawdę o sobie.

„Nie była jednak zła na dawną przyjaciółkę. Sama przecież też nie była wobec niej szczera. Nie da się na dzień dobry po tylu latach niewidzenia opowiadać o swoich porażkach. Z reguły człowiek chce uchodzić za szczęśliwego. Po to właśnie wymyślono Facebook, by wrzucać tam słodkie fotki w objęciach przystojniaków lub przystojniaczek na tle palm i turkusowego morza. Życie nigdy nie było różowe albo bywało bardzo rzadko, do czego trudno się przyznać. A presja bycia szczęśliwym, bogatym, pięknym i wciąż młodym zdawała się tak silna, że ludzie posuwali się do ubarwiania swojego życia i wystawiania go na pokaz ku zazdrości znajomych.”

Czy można powiedzieć że kogoś się zna po kilkunastu latach bez kontaktu? Czy wiadomo jakie doświadczenia ma ta osoba za sobą? Jakim jest teraz człowiekiem? Raczej nie. Ale dlaczego stawiam takie pytania, dowiecie się czytając powieść.

Historia czterech przyjaciółek wciąga. Powoli odkrywamy jakimi osobami są teraz, dawne przyjaciółki. Każda z nich na swój sposób doświadczyła traumy związanej z doświadczeniem sprzed prawie trzydziestu lat.

Za przyjaźń Pani Anny Sakowicz to piękna opowieść o sile przyjaźni. Jednak jeśli spodziewacie się cukierkowej opowieści – nie dostaniecie jej. To powieść o różnych kolejach losu każdej z kobiet i wydarzeniu które je związało i miało ogromny wpływ na ich życie. Serdecznie polecam tą książkę która pomimo poruszanych w niej trudnych tematów daje też nadzieję i dobrą zabawę.

Polecam i zapraszam na stronę Wydawnictwa Luna [Adres usunięty]

Współpraca z Wydawnictwem Luna

Ilość stron: 320

Data premiery: 13 kwietnia 2022

Czytając tę książkę poczułam się jakbym po wielu latach usiadła ze swoimi psiapsi i sączyła drineczka przy plotach, trochę płacząc i na zmianę zanosząc się ze śmiechu.

Krysię, Lucynę, Olgę i Monikę łączyła nie tylko przyjaźń. Połączyła ich również pewna mroczna tajemnica. Każda z nich doświadczyła w swoim życiu niepowodzeń. Myślały też, że to pasmo nieszczęść jest spowodowane wydarzeniem z przeszłości.

Ta wyjątkowa czwórka nazywana w czasach szkolnych Zołzami, czy Jeźdźcami apokalipsy była świetna. Cała książka bawiła do łez, ale też czasem smuciła, a niespodziewane spotkanie po trzydziestu latach było najlepszym co się mogło wydarzyć.

Także wplątanie w tę całą historię życia Piotrka, kolegi dziewczyn ze szkolnych lat było ciekawe, z chęcią przeczytałabym kontynuację książki i spotkała się z Zołzami , zobaczyła jak dalej potoczyło się ich życie.

„Przeszłość kryła się w ich płytkich zmarszczkach i siwych włosach ukrytych pod farbami, ale wydawało się, że one same rozstały się zaledwie wczoraj.”

Krysia, Lucyna, Ola i Monika, pochodzą z niewielkiej miejscowości, poznały się w szkole podstawowej, od razu poczuły do siebie nić sympatii, by wkrótce zostać przyjaciółkami na dobre i złe. Przyszło dorosłe życie, więzi jakie między nimi panowały mocno się rozluźniły, by wkrótce całkiem się rozejść. Każda weszła na swoją ścieżkę życiową. Po wielu latach spotykają się ponownie w rodzinnym mieście, każda przyjechała tu w konkretnym celu. Na spotkaniu, przy ognisku przedstawiają swoje życie w samych superlatywach. A jak jest naprawdę? Dobry nastrój i alkohol stopniowo rozwiązują im języki, zaczynają być ze sobą szczere. Okazuje się, że ich życie dalekie jest od idealnego. Do tego dochodzi tajemnica z przeszłości, która miała ogromny wpływ na ich decyzje i dalsze życie. Czy teraz po latach będą potrafiły pozbyć się ciążącego im poczucia winy?

Moje kolejne bardzo udane spotkanie z twórczością Pani Anny. Fabuła ciekawie poprowadzona, ukazuje pokomplikowane losy bohaterek, na których ciąży tajemnica z przeszłości. Teraźniejszość idealnie współgra z przeszłością. Krysia, Lucyna, Ola i Monika bardzo różnią się od siebie, mają inne życiowe doświadczenia, niewiele w nich zostało z tych beztroskich, pełnych życia dziewczynek. Poczułam do każdej z nich ogromną sympatię, potrafiłam zrozumieć, współczułam i z całego serca kibicowałam. I Pietrek, bezdomny menel, upadł tak nisko, bardzo pogubił się w swoim życiu, miałam ogromną nadzieję, że znajdzie w sobie dość siły i uda mu się wyjść na prostą.

Niewielka miejscowość, gdzie wszyscy wszystko o sobie wiedzą, a miarą codzienności jest opinia sąsiadów. Byle się nie narazić, nie trafić na języki. Życiowe zawirowania, ludzkie słabości, uzależnienie, przyjaźń, przemoc w rodzinie, rozwody, śmierć bliskich, dramaty. Poczucie winy, ogromny lęk, który tkwi głęboko i niszczy poczucie spokoju. W całość ciekawie wplątany wątek kryminalny – bardzo pozytywnie zaskakuje.

Książka o kobietach, dla kobiet. Do bólu prawdziwa, trudna, niejednoznaczna, chwytająca za serce. Smutna i jednocześnie piękna, ukazuje historię czterech kobiet, na losach, których tajemnica z dzieciństwa odcisnęła swoje piętno. Niesie nadzieje, że jeszcze kiedyś będzie pięknie, spokojnie. Z całego serca polecam, Tatiasza i jej książki :)

Ta powieść była tak samo piękna jak opakowanie w którym do mnie przyszła. Historia przyjaźni czterech dziewczyn Olgi, Moniki, Lucyny i Krystyny. Nie do rozdzielnia w czasach podstawówki, nazywane zołzami lub Jeźdźcami Apokalipsy. W dorosłym życiu każda z nich poszła w swoją stronę, nie mając ze sobą kontaktu. Gdy przypadkowo spotykają się po latach, każda udaje że ma wspaniałe życie, gdy tymczasem każdej z nich wszystko wali się na głowę. Do Sęplic ściągnął je wspólny sekret, ukrywany przed wszystkimi, czy tym razem ujrzy światło dzienne? Może pora rozliczyć się z przeszłością i zapomnieć o tym co było.

Okładka zapowiada piękna opowieść o przyjaźni, nie dajcie się zwieść pozorom. To historia z tajemnicą, trudnymi życiowymi losami, wzajemnym żalem i pretensjami. Każda z dziewczyn ma za sobą trudną, życiową historię, którą skrzętnie ukrywa przed światem, a przede wszystkim przed przyjaciółkami. Ich kontakty splotą się na dłużej i w końcu trzeba będzie powiedzieć prawdę, tylko wtedy można będzie odbudować przyjaźń. Czy im się uda? Sami sprawdźcie.

Żeby nie było przy tej książce można też się uśmiechnąć i wzruszyć szczególnie historią Pietrka. Przyjaźń, miłość, małe radości, trudne decyzje, po prostu dobra, obyczajowa powieść, napisana lekkim językiem. Ostrzegam jak zaczniesz czytać ciężko będzie ją odłożyć.

@recenzje_ksiazek_niezwyklych_

.

⭐Recenzja⭐

❤"Za przyjaźń" Anny Sakowicz to wspaniała opowieść o przyjaźni, miłości i skrywanych tajemnicach.

❤Cztery przyjaciółki: Krysia, Olga, Monika i Lucyna, niegdyś były nierozłączne, jednak ich przyjaźń nie przetrwała próby czasu, i każda z nich poszła w swoją stronę.

Gdy po latach spotykają się w rodzinnym miasteczku, postanawiają powspominać stare czasy. Życie każdej z nich potoczyło się zupełnie inaczej, ale jest coś co się wciąż za nimi ciągnie, sekret, o którym wciąż nie mogą zapomnieć.

Co sprowadza kobiety do miasteczka?

Czy kobiety odnowią swoją przyjaźń?

Jaką tajemnicę z przeszłości skrywają?

❤ Jest to książka obyczajowa, z wątkiem kryminalnym, w której nie za dużo się dzieje, jednak miłośnicy gatunku powinni być zadowoleni.

Ja na pewno polecę ją mojej mamie, gdyż wiem, że jej na pewno przypadnie do gustu.

Mnie przyciągnęła do niej okładka, która jest naprawdę piękna, i ponieważ uwielbiam książki i seriale o przyjaciółkach, to nie mogłam się powstrzymać, i musiałam koniecznie ją przeczytać.

Jest to naprawdę życiowa i interesująca opowieść z przekazem, którą warto przeczytać.

Jeśli lubicie książki obyczajowe o przyjaźni, miłości, oraz z dużą dawką humoru i wątkiem kryminalnym, to polecam po nią sięgnąć. Polecam szczególnie wszystkim kobietom.

💓RECENZJA💓

Dziękuję @wydawnictwoluna za egzemplarz do recenzji 🥰

"Nie spodziewały się tylko, że wcale nie potrzeba śmierci, by ludzkie losy się rozdzieliły. Wystarczyło czasami pójść do liceum, a potem na studia, a dawne przyjaźnie rozmywały się niczym mgła nad pastwiskiem. Bez dramatów i histerii "

💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓💓

Krysia, Lucyna, Monika oraz Olga były nierozłączne w czasach szkolnych. Wierzyły, że Ich przyjaźń przetrwa wszystko. Niestety, życie nieco zweryfikowało plany i dziewczyny rozeszły się każda w swoją stronę.

Mija jednak wiele lat, a One spotykają się w rodzinnym miasteczku. Każda ma swoje życie i swój bagaż doświadczeń. Jest jednak rzecz, która wciąż Je wszystkie łączy. Pewna sytuacja z przeszłości, która nie daje Im spokoju.

Dodatkowo atmosferę nieco zagęszcza wątek przetargu, który trzy z kobiet chcą wygrać...

Czy kobiety pomimo upływu lat będą potrafiły swobodnie ze sobą rozmawiać? Co to za tajemnicza sprawa z przeszłości?

Pierwszą rzeczą, która mnie absolutnie kupiła była okładka. No czyż ona nie jest piękna?😍

Dobra, teraz do rzeczy...

To wspaniała historia, pełna ciepła, poruszającą i szokująco życiową. Podczas czytania towarzyszyło mi wiele emocji. Śmiałam się, irytowałam, niedowierzałam, współczułam...

Niesamowite, jak tak wiele skrajnych emocji składa się na tak fantastyczną książkę.

Początek może wydawać się nieco prozaiczny, jednak kiedy zagłębiamy się w historię Naszych bohaterek to możemy zauważyć, że robi się coraz trudniej i poważniej...

Pewne tajemnice zaczynają wychodzić na jaw. Okazuje się, że każda z kobiet skrywa pewne tajemnice z przeszłości, które były skrzętnie skrywane.

Ważne jest to, że autorka nie boi się trudnych tematów. W tej historii pojawia się motyw alkoholizmu, zdrady, a nawet orientacji seksualnej. To ważne by poruszać takie tematy.

Każda z głównych bohaterek jest inna. Każda przyciąga uwagę. Wszystkie natomiast... Tworzą coś niezwykłego. Dodatkowo cała książka została napisana tak lekkim i przyjemnym stylem, że nie sposób się oderwać od lektury.

Jeśli jeszcze nie czytaliście, to nie zastanawiajcie się!🥰

Po książki obyczajowe zazwyczaj sięgam, gdy chcę odpocząć i odstresować się bo bardzo wyczerpującym dniu. Taka pozycja często wycisza mnie i pozwala naładować baterie na kolejny dzień.

Jednak powieść pani Sakowicz nie jest zbyt lekka, ani zbyt spokojna. Lektura okazała się intrygująca, tajemnicza i poruszająca.

Po latach do Sęplic przyjeżdżają cztery kobiety, które przypadkowo spotykają się i umawiają na ognisko. Krysię, Lucynę, Olgę i Monikę łączy przyjaźń oraz pewne tajemnicze zajście, które cieniem kładło się przez ten czas na ich życiu. Wspólne spotkanie oraz wypity alkohol spowodowało, że kobiety otworzyły się i nawzajem opowiedziały dobre i te nieprzyjemne momenty jakich doświadczyły.

Oprócz tematu przyjaźni autorka poruszyła również inne ważne zagadnienia. Zaskoczył mnie wątek kryminalny, który uatrakcyjnił powieść i spowodował, że przyjemnie mi się ją czytało. Jakiś ekscytujących emocji i dynamicznej akcji mi tu trochę brakowało, jednak wykreowana historia i tak okazała się wciągająca i ciekawa.

Jak myślicie, dlaczego ta czwórka różnorodnych dziewczyn połączyła przyjaźń. Co wydarzyło się w ich młodości? Czy zdobędą się na szczerość i wyznają wszystko co ich przez tyle lat dręczy?

Jeśli jesteście zaintrygowani i lubicie ten gatunek literacki, to ta pozycja przypadnie wam do gustu. Ja zdecydowanie wolę, gdy fabuła jest dynamiczna i ma wplecione zaskakujące zwroty akcji. Jestem ciekawa czy spodoba się wam opowieść o bohaterkach doświadczonych przez los. Chętnie poznam wasze opinie i o nich podyskutuję. Przeczytajcie koniecznie!

Znajdą się tu może osoby, które dawno temu opuściły swoje rodzinne strony i wybrały się do tzw. wielkiego świata?

Lubicie wracać na przysłowiowe "stare śmieci"? Tęsknicie? A może wiążą się z tymi miejscami niezbyt przyjemne wspomnienia?

Pytania, jak się domyślacie, są nie bez powodu.

⬇️⬇️⬇️

Bohaterki cudownej książki Anny Sakowicz "Za przyjaźń!" łączy nieduża miejscowość Sęplice, w której wychowały się i chodziły do szkoły, łączy też pewna tajemnica, która odcisnęła piętno na ich życiu. Los chciał, że spotkały się po ponad trzydziestu latach w tychże Sęplicach jako dojrzałe kobiety, każda z własnym bagażem doświadczeń. Co sprawiło, że trzy dekady temu ich drogi się rozeszły? Czy Monika, Krysia, Olga i Lucyna będą potrafiły odtworzyć więzy, które łączyły je kiedyś?

"Za przyjaźń!" to słodko-gorzka opowieść o poplątanych ludzkich losach, o tym że nasza przeszłość, dzieciństwo i nasze korzenie są tym, co ma ogromny wpływ na nasze życie. Jest to też historia pełna ciepła, nadziei i siły. Moglabym napisać, że taka babska, ale nie o to chodzi. Jest uniwersalna.

Autorka w swojej powieści porusza trudne tematy, a robi to z niezwykłą lekkością. Stworzyła szereg nietuzinkowych postaci przedstawiających przekrój społeczeństwa. W tej powieści można przejrzeć się jak w lustrze i myślę, że wielu z nas znalazłoby wśród bohaterów swojego odpowiednika, może trochę przerysowanego, ale jednak.

Jeżeli lubicie emocjonujące i do bólu życiowe powieści obyczajowe z głębią, ale też z odrobiną humoru, ta książka jest dla was. Mnie urzekła.

„ Od tego dnia dziewczęta były jak czterej muszkieterowie. Zawsze razem. Na śmierć i życie. ”

Przyjaźń z dzieciństwa. Zapewne wielu z nas, jeśli nie każdy, taką relację przeżyliśmy. Jednak czy dbaliśmy o nią wystarczająco, żeby po latach przetrwała? Po przeczytaniu książki pani Sakowicz sama próbuję sobie na to pytanie odpowiedzieć.

„ Za przyjaźń ” to opowieść o czterech przyjaciółkach z dzieciństwa, które po latach spotykają się przypadkiem w miejscowości, w której razem się wychowały. Jednak jak to zwykle bywa, a czas weryfikuje, założyły rodziny, wyjechały i młodzieńcza przyjaźń zeszła na dalszy plan. Teraz, po latach każda z kobiet wróciła do Sęplic w konkretnym celu, a to spotkanie stało się powrotem do przeszłości i próbą uporania się z tajemnicą jaką przyszło im dźwigać. Czy młodzieńcza przyjaźń narodzi się na nowo? Czy rozliczenie się z przeszłością pozwoli kobietom ruszyć dalej? Jak ważną tajemnicę musiały nosić na barkach każdego dnia?

Piękna okładka i bijący od niej spokój sugerują, że będzie to historia lekka i przyjemna. Niech Was jednak ten obraz nie zwiedzie. To nie historia o pięknej przyjaźni na całe życie. To faktycznie powieść o przyjaźni, ale naznaczonej brzemieniem tajemnicy. Tajemnicy wręcz tragicznej, ktorą każda z kobiet musi dźwigać, a z którą niełatwo jest żyć. To również powieść, w której autorka porusza trudne, ale ważne życiowe tematy - przemoc, alkoholizm, żałoba, zdrada. Każda z bohaterek niesie ze sobą inne doświadczenia. Każda pragnie również spokoju i rozliczenia z przeszłością.

W końcu trafiłam na książkę, która swoim wydźwiękiem trafiła w moją duszę. Skłoniła mnie do refleksji i muszę przyznać, że do dziś tkwi w moim sercu. Autorka porwała mnie swoim przyjemnym językiem, nie potrafiłam odłożyć tej lektury ani na chwilę. Towarzyszyły mi przy niej emocje, ktore bardzo cenię w literaturze. Czytam po to, żeby poczuć. Cokolwiek. Tutaj czułam wzruszenie, żal, radość, a nawet i ekscytację. Był śmiech, ale były też momenty, które chciały wycisnąć łzy.

Jeśli szukacie książki życiowej, niosącej ważne przesłanie, dającej nadzieję, to pozycja dla Was. Dla kobiet głównie. O kobietach.

Przyjaźń to jedna z najcenniejszych wartości w życiu. Wspólne przygody, wspomnienia, śmiechy i płacze-to wszystko buduje naszą dalszą relację. Zawsze twierdziłam, że to czas weryfikuje prawdziwych przyjaciół. I nie myliłam się.

Cztery przyjaciółki i ich wspomnienia z dzieciństwa. Olga, Krysia, Lucyna, Monika. Kiedyś nierozłączne, powracają po 30 latach do rodzinnych Sęplic. Pozorna sielanka i radość z ponownego spotkania przeradzają się w odkrywanie tajemnic dzieciństwa i...samych siebie. Czy kobiety łączy prawdziwa przyjaźń, czy tylko pamięć o tym, co było? Wspólna tajemnica, którą skrywają od wielu lat, doprowadza do kryzysu i sprawia, że przyjaźń kobiet staje pod znakiem zapytania.

Najnowsza książka Anny Sakowicz pokazuje, że przyjaźń to nie zawsze sielanka. Szczerość, kompromisy, wybaczanie, to coś, co pozwala jej przetrwać. Każda z bohaterek jest po przejściach i próbuje poskładać na nowo swoje życie, ale sekret sprzed lat nie daje o sobie zapomnieć.

Książkę czyta się bardzo dobrze. Ta obyczajowa historia z wątkiem kryminalnym w tle, która mocno wciąga czytelnika. Jest tu sporo babskiego humoru, sporo babskich dram i sporo babskiego wsparcia i wybaczania. Ta opowieść pokazuje, jak ważne w życiu każdego człowieka jest przyjaźń i jak łatwo można ją stracić. Wystarczy mała iskra, by doszło do tragedii.

Olga, Monika, Krysia i Lucyna poznały się w pierwszej klasie podstawówki. Wierzyły, że będzie to przyjaźń do grobowej deski. Los sprawił, że drogi dziewczyn się rozeszły na wiele lat.

Krysia dzięki ciężkiej pracy oraz samozaparciu odnosi sukces w Warszawie i działa w branży hotelarskiej.

Lucyna jako jedyna pozostała w Sęplicach. Ukończyła AWF, ale szybko przekonała się, że ta praca ją nuży, więc została policjantką.

Olga – kilka lat temu pochowała męża, który niestety pozostawił po sobie długi, więc kobieta wróciła, aby wyremontować dom po dziadkach i go sprzedać.

Monika to nauczycielka i aktywistka, która po śmierci ojca wróciła pomóc mamie.

Niespodziewanie, po prawie trzydziestu latach, drogi kobiet ponownie krzyżują się w Sęplicach. Początkowo bohaterki dość ogólnikowo opisują swoje życie, jednak dość szybko okazuje się, że wiele sobie nie mówią. Czy zdobędą się szczerą rozmowę i zwierzenia?

Smaczku tej historii dodaje pewna tajemnica, którą kobiety przez te wszystkie lata skrzętnie skrywały. Teoretycznie wszystkie ruszyły do przodu i zapomniały o pewnym zdarzeniu. Ale czy na pewno? Zaskakujące wyznanie może wiele zmienić….

Było to moje drugie spotkanie z autorką i ponownie jestem bardzo zadowolona z lektury. Jest to opowieść chwilami smutna, refleksyjna, ale też przyjemna i zabawna. Autorka ma lekkie pióro i pisze historie, które można określić jako „ z życia wzięte”. Bohaterki różnią się charakterami jak i doświadczeniami życiowymi. Jestem przekonana, że wiele osób będzie mogło się z nimi utożsamić. Myślę, że każdy z nas ma na swoim koncie takie utracone przyjaźnie, które miały być na wieki. Czasami, tak jak bohaterki powieści, spotykamy się po latach. Czy jesteśmy wtedy szczerzy czy może zaklinamy trochę rzeczywistość, aby nie przyznać się do życiowych błędów i porażek przed osobami, które kiedyś były nam bardzo bliskie? Które znały nasze marzenia i nas samych z poprzedniego – tego dziecięcego życia?

Na uznanie zasługuje tutaj przepiękna wiosenna okładka, od której przyznam, nie mogę oderwać oczu 🤩

Która z was ma przyjaciółki z dzieciństwa, z którymi do tej pory utrzymujecie bliskie relacje? A może macie przyjaciółki, z którymi urwał wam się kontakt i odnowiłyście go po kilku latach?

Bohaterki książki „Za przyjaźń” spotykają się po latach w miasteczku, w którym się wychowały. Mają sobie wiele do powiedzenie. Każda z nich chwali się tym, co w życiu osiągnęła. Jednak im dłużej ze sobą przebywają, tym więcej szczegółów z ich życia wychodzi na światło dzienne. I nagle okazuje się, że ich życie wygląda zupełnie inaczej niż twierdzą. Przyjaciółki są pewne, że wszystko co je spotkało to kara za to co zrobiły w przeszłości.

Krysia, Lucyna, Olga i Monika będą musiały rozliczyć się z przeszłością, żeby w końcu iść do przodu.

Historia opisana w książce daje do myślenia i przede wszystkim skłania do refleksji.

Świetna fabuła, różnorodność bohaterów oraz tajemnica w tle sprawiają, że książka jest bardzo interesująca, czyta się szybko i przyjemnie.

Nie liczcie na sielankową i spokojną historię o przyjaźni, która przetrwa wszystko. Nie zabraknie tu emocji oraz trudnych tematów.

Polecam.

Za przyjaźń! to moje kolejne spotkanie z twórczością Anny Sakowicz.

To bardzo ciekawie napisana czterech kobiet: Lucyny, Olgi, Moniki i Krystyny. Kiedyś podobne do siebie, teraz z pozoru różnią się całkowicie. Każda po przejściach, każda z bagażem doświadczeń. Za każdą z nich sporo rudnych doświadczeń.

Znały się przed laty, w wieku szkolnym. Póżniej ich drogi się rozeszły. Teraz, po latach spotykają się przypadkiem w rodzinnej miejscowości. Zaczynają wspominać, rozmawiać, opowiadać o swoim życiu. Każda z nich jednak kłamie, przed koleżankami, przed samą sobą. Żadna nie mówi prawdy. Każda upiększa swoje życie. Taka sytuacja nie trwa długo. Szybko prawda wychodzi na jaw. Czy strzępy, wspomnienia dawnej przyjaźni sprzed lat przetrwały? Czy są one wystarczające by powiedzieć prawdę, wybaczyć kłamstwa, trwać i utrzymać znajomość dalej? Czy w krytycznym momencie przyjaźń przetrwa?

Na te i wiele innych pytań znajdziecie odpowiedź w tej naprawdę dobrej i życiowej książce, w której odnajdzie się wiele z nas. Czyta się wyśmienicie, w ciągu kilku godzin. Doskonała, życiowa, mądra lektura.

Książka z pozoru spokojna, stagnacyjna. To prawda. Niewiele w niej się dzieje. Ale ważniejsze od szybkiej akcji jest coś innego, cudowne pokazanie więzi międzyludzkich, na które zbyt często nie zwracamy uwagi. W pędzie życia, w zamieszkaniu codziennym, w zawirowaniach związanych z codziennymi problemami zapominamy, jak kontakty z innymi ludźmi są ważne. Jak istotne jest to żeby w krytycznym momencie móc na kogoś liczyć, być kogoś pewnym.

Autorka nam o tym przypomina. Snuje wspaniałą, magiczną opowieść, która sprawi, iż na kilka godzin oderwiecie się od własnych problemów, ukoicie duszę i serce. Anna Sakowicz ponownie porywa i kradnie serce. Polecam.

Anna Sakowicz "Za przyjaźń".

"Cztery dawne przyjaciółki spotykają się w małym miasteczku, w którym mieszkały jako dzieci. Wpadają na siebie, umawiają się na ognisko, piją, wspominają przeszłość."

Kto z nas nie wpadł kiedyś na dawnych przyjaciół, którzy kiedyś byli z nami nierozłączni?

Często bywa tak, że teraz mamy między sobą więcej tajemnic niż kiedyś wspólnych sekretów. Miło jest wrócić do wspomnień sprzed lat, niezależnie od tego ile dzieli nas trudnych doświadczeń po drodze.

Tak też jest w przypadku naszych czterech bohaterek. Monika, Lucyna, Krysia i Olga. Te cztery kobiety, których fantastycznie nakreśliła charaktery i losy autorka. Porywają nas w sentymentalną podróż. Podróż niełatwą, ponieważ naznaczoną winą i wspólną tajemnicą. Kobiety żyją ze swoistym piętnem, wierząc, że za winę musi być poniesiona kara.

"Za przyjaźń" to lektura niezwykle przyjemna, którą czyta się sprawnie i z niekłamaną przyjemnością.

Moim ulubionym bohaterem tej powieści jest jednak Pietrek. Szkolny kolega " Czterech jeźdźców apokalipsy". Pietrek jest postacią znaną wszystkim w Sęplicach. "Kierowniku dej pięć złotych "- lokalny żulik, który sam o sobie ładnie mówi "osoba dotknięta kryzysem bezdomności". Pietrek, który pije i żyje w barłogu, uważa że zaprzepaścił swoje życie. Stracił rodzinę, którą stworzył. Znany doskonale lokalnej policji i społeczności. Okazuje się, że Pietrek również żyje w poczuciu winy. Ten straszny ciężar ciąży na jego losie.

Podczas lektury bardzo kibicowałam temu człowiekowi, aby znalazł w sobie dostateczną motywację i siłę do walki o siebie i swoją przyszłość.

Książka ta jest doskonałą metaforą prawdziwej przyjaźni. Autorka dowodzi, że można się z kimś nie widzieć x lat i te osoby nadal będą miały dla nas ogromną wartość.

Jeśli macie ochotę na lekturę z ciekawą fabułą, trudnymi, życiowymi tematami, to polecam Wam tę książkę. Mnie czytało się ją bardzo przyjemnie.

🌼ℝ𝕖𝕔𝕖𝕟𝕫𝕛𝕒🌼

"Nikt nie spodziewał się, że pierwszego września osiemdziesiątego trzeciego roku zawiążą się wieloletnie przyjaźnie. Od tego dnia dziewczęta były jak czterej muszkieterowie. Zawsze razem. Na śmierć i życie... [...] Nie spodziewały się tylko, że wcale nie potrzeba śmierci, by ludzkie losy się rozdzieliły. Wystarczyło czasami pójść do liceum, a potem na studia, a dawne przyjaźnie rozmywały się niczym mgła nad pastwiskiem. Bez dramatów i histerii."

A może jednak z jakimiś dramatami, ale bardzo głęboko zakopanymi? 🤔

Aby je odkryć, zapraszam w podróż do Sęplic, a tym samym do przeszłości czterech kobiet, które kiedyś były nierozłączne, a teraz każda z nich tworzy własną bajkę.

Nie chodzi jednak o bajkowość w sensie pięknej historyjki zakończonej morałem i happy endem, a raczej o kłamstwa, zmyślanie i udawanie, pozory, których stworzeniem nie pogardziłby najlepszy pisarz. Bo tak właśnie wygląda pierwsze wspólne spotkanie po latach Krysi, Lucyny, Olgi i Moniki. 😒

Każda z nich opowiada, jakiego wspaniałego męża ma lub miała, jakie piękne dzieci urodziła i jak wspaniałe sukcesy zawodowe odnosi.

W opozycji mamy natomiast życia ich rówieśników, które poszły w całkiem inną stronę, niż ktokolwiek przewidywał w młodości.

Jednak kiedy kilka kropel alkoholu pozbawi kobiety ich masek, wyjdzie na jaw, że nie wszystko jest tak różowe, jak to kreują.

Wyjawienie prawdy okaże się oczyszczające, ale nadal pozostanie jeden temat, którego żadna z nich wolałaby nie poruszać...

Pewne zdarzenie ciąży im od lat i nawet nie zdawały sobie sprawy, jak wpłynęło ono na całe ich życie.

Czy zmierzą się z demonami przeszłości?

Czy ich przyjaźń ma szansę to przetrwać?

🥺🥺🥺

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Sakowicz i na pewno nie ostatnie. 😊

Autorka stworzyła historię, która wciągnęła mnie od pierwszych stron i nie wypuściła, aż do ostatnich. Dosłownie, przeczytałam ją za jednym razem. 😄

A to ciekawe, bo chociaż lubię powieści obyczajowe, to raczej rzadko aż tak ekscytuję się tego typu historią.

Tutaj jednak napięcie spowodowane dawkowaniem czytelnikowi tych wszystkich faktów, sekretów, tajemnic przeszłości i cząstek losów czterech przyjaciółek sprawiło, że totalnie wkręciłam się w fabułę! Na pewno pomógł w tym styl pisarki, bo chyba po raz pierwszy narracja trzecioosobowa nie tylko mi nie przeszkadzała, ale wręcz podkreśliła klimat książki.😊

Zmienna perspektywa, mimo że nie oznaczona żadnymi graficznymi wyróżnieniami, nie wprowadziła chaosu czy dezorientacji, ale nadała powieści rytm, czego często brakuje w obyczajówkach.

Jednak nawet wybitny warsztat techniczny autora nie sprawi, że historia nabierze kolorów, to może zrobić jedynie wyobraźnia, którą Anna Sakowicz zdecydowanie posiada. 😍To, jak zostali stworzeni bohaterowie, jak spójnie zagrały te wszystkie szczególiki i jak umiejętnie proste, ale mądre życiowe prawdy zostały wplecione w całą układankę, robi duże wrażenie. 🤩

Jest to powieść skłaniająca do refleksji, rzucająca światło na wiele ważnych spraw w życiu, a zwłaszcza na oblicza przyjaźni i miłości, które nie zawsze są kolorowe. Znajdziecie tu również rozważania o prawdzie, o tym, jak punkt widzenia jest ważny w jej kwestii i jak sprawczy jest to element naszej egzystencji.

Wisienką na torcie jest śliczna okładka, która jako pierwsza przyciągnęła moją uwagę. 😊 Bardzo dziękuję wydawnictwu Luna za nakierowanie mnie na tę piękną pozycję, bo odkryłam coś, czego nie szukałam, ale było mi potrzebne.

Ta książka na pewno zostanie ze mną na dłużej i Was również zachęcam do jej poznania!

8/10❤️

Macie ochotę na historię o życiu czterech kobiet, których przyjaźń odradza się na nowo po latach rozłąki? Na pełną emocji opowieść o zwykłym życiu niezwykłych dziewczyn? To idealnie trafiliście! 🤩 W nowej powieści @anna_sakowicz porusza wiele ważnych tematów i przypomina nam, jak cenna jest bezwarunkowa, szczera przyjaźń. 💕

•

Po trzydziestu latach w końcu mają okazję spotkać się w pełnym składzie. Ich przyjaźń rozdzieliła szara rzeczywistość. Dziewczyny znały się od pierwszej klasy podstawówki, były nierozłączne, ale nieuchronny los sprawił, że wyjechały z rodzinnego miasteczka w poszukiwaniu własnej drogi. Czy odnalazły szczęście? Każda z nich ma za sobą sporo rozczarowań i dramatów. Winą po części obarczają mroczną tajemnice sprzed lat, która ciąży na ich sercach. Początkowo nie chcą przyznać się do porażki i chwalą się udanym życiem, idealnymi związkami, wymarzoną pracą, ale impreza przy ognisku rozkręca się, a języki z każdym toastem rozplątują się coraz bardziej. Na jaw wychodzą prawdziwe powody przyjazdu kobiet do Sęplic. A życiowe sekrety wypływają na wierzch. Czy Lucyna, Monika, Olga i Krystyna mają jeszcze szansę, by naprawić wzajemne relacje? Czy uda im się rozliczyć z przeszłością i ruszyć w życie z nową energią? Może siła przyjaźni zwycięży i doda im odwagi, kto wie? 😊

•

Przyjemna z pozoru lekka powieść, która ma w sobie sporą dawkę rozmaitych uczuć. Chwilami jest zabawnie, czasem wzruszająco, a czasem smutno i przytłaczająco. Tak jak w prawdziwym życiu. Na uwagę zasługuje również cudowna okładka, która przywołuje na myśl wiosenną, ciepłą aurę. 🌺🥰 Serdecznie polecam, będzie to idealna lektura dla każdej kobiety! 💖

•

Za możliwość przeczytania dziękuję @wydawnictwoluna . ❤️

Od pierwszych stron zżyłam się z bohaterkami tej pięknej, życiowej i świetnie napisanej historii.

Poznacie cztery kobiety, które znają się od dziecka, jednak dorosłość cechuje się swoimi prawami i każda z nich poszła w swoją stronę. Po latach spotykają się, wspominają stare dobre czasy. Ich przyjaźń po wielu latach została wystawiona na próbę. Czy kobiety nadal mogą sobie zaufać?

Kiedy tylko zaczęłam czytać, razem z bohaterkami wróciłam do czasów dzieciństwa. Wakacje na wsi u babci. Wypady pod namiot, ogniska. Wspinanie się po drzewach, beztroskie dzieciństwo, za którym tęsknie.. Jednak tak jak każdy na świecie, one miały swoje problemy, którymi nie chciały się chwalić.. W pewnym momencie zaczęły o nich opowiadać, a na czytelnika spada kubeł zimnej wody i już wie, że nie odłoży tej powieści do samego końca.

Ich życie nie potoczyło się tak jak sobie wymarzyły. Każda z nich walczy ze swoimi demonami i problemami życia codziennego.

Znalazłam w sobie cechy każdej z nich. Cała czwórka ma swoje wady i zalety, a ja je tak polubiłam, że nie chciałam się z nimi rozstawać. Autorka zdecydowanie rzuciła na mnie urok, klimat miasteczka, trudne tematy, ogromne problemy i nutka humoru sprawiły, że książkę praktycznie czyta się na raz.

Nie ma tutaj pędzącej akcji, ale autorka poruszyła wiele wzruszających, trudnych tematów, z którymi może borykać się każda kobieta. Znajdziecie momenty pełne wzruszenia, smutku i radości. Cała gama emocji w jednym.

Każda przyjaźń zostawia w nas ślad. Każda jest wyjątkowa i inna. Czy ich przyjaźń przetrwała? Jak radzą sobie w rzeczywistości? Czy nadal będą mogły na sobie polegać? O tym na pewno przekonacie się po przeczytaniu tej refleksyjnej historii, którą bardzo polecam!

Anna Sakowicz po raz kolejny skradła moje serce.

"Za przyjaźń!" to  piękna opowieść o trudnej przyjaźni czterech przyjaciółek z dzieciństwa, rozdzielonych przez prozę życia. Każda z nich jest zupełnie wyjątkowa, każda z nich to nietuzinkowa osobowość. I każda z nich niesie swój własny życiowy bagaż… Czytając ich historię, łatwo zrozumieć, dlaczego drogi dziewczyn (teraz już dojrzałych kobiet) rozeszły się. Jednak to nie tylko nieprzewidywalność życiowych losów sprawiła, że każda z nich podążyła własną drogą. Ogromną rolę w zerwaniu tej pięknej przyjaźni, odegrała mroczna tajemnica, której obiecały nigdy nie wyjawić.

Wzruszyła mnie ta powieść, wiecie?

Zupełnie nieoczekiwanie.

Pokochałam każdą z tych uroczych wariatek: Krysię, Olgę, Monikę i Lucynę. I Pietrka oczywiście.

Cudownie spędziłam z nimi czas, śmiejąc się serdecznie, by za chwilę poczuć silne współczucie - los nie oszczędzał naszych dziewczyn. 

Myślę, że to idealna lektura na zbliżający się wiosenny czas, pełen nowych początków, czystych kart. To także idealna lektura dla kobiet, która przypomina dobitnie, że musimy trzymać się razem, że nie ma piękniejszej relacji niż relacja kobiety z drugą kobietą.

W końcu kto zrozumie nas lepiej?

Polecam z całego serca!

Czy wierzycie w przyjaźń na całe życie? Czy macie wokół siebie osoby, które możecie nazwać przyjaciółmi? A może są wśród nich takie przyjaźnie, które zawiązały się dzieciństwie i trwają do dziś? Chociaż trzeba przyznać, iż rzadko się to zdarza. Zwykle gdzieś po drodze więzi się rozluźniają i uczucie to nie przechodzi próby czasu. Zdarza się, że po latach przypadkowo ponownie spotykamy te osoby. Tak też było w przypadku książkowych przyjaciółek.

Anna Sakowicz zastosowała motyw tajemnicy z przeszłości. Bohaterki wiele ukrywają o sobie, swoim życiu, jednak pewne okoliczności w końcu zmuszają je, by zmierzyły się z prawdą. Ale czy będą potrafiły wyjść ze swojej strefy komfortu? 

Podobało mi się to, że historia nabierała tempa stopniowo. Rozbudzało to moją ciekawość na to, co tak naprawdę wydarzyło się 30 lat temu. Koniec końców zostałam zaskoczona rozwiązaniem mrocznej zagadki.

Mają szczególną uwagę zwrócił wątek uzależnionego od alkoholu Pietrka. Autorka uwrażliwia nas by nikogo pochopnie nie osądzać, by wyciągnąć do drugiej osoby pomocną dłoń, gdyż każdy zasługuje na drugą szansę.

Autorka dotyka tematów i problemów, które mogą dotyczyć każdego z nas. Zdrada, alkoholizm, przemoc w rodzinie, nieuleczalna choroba, żałoba, orientacja seksualna czy wyrzuty sumienia - to część z tego, co spotkacie na kartach książki.

Doskonale odnalazłam z bohaterkami wspólny język, gdyż jestem tylko nieco od nich młodsza. Pamiętam jakie kiedyś królowały gry i zabawy. Tak jak i one, tak i ja rownież bawiłam się w chowanego i krzyczałam "spalone gary, spalone gary!" Początkowo trudno było mi zrozumieć zachowanie bohaterek, jednak z czasem za sprawą ich przemiany oraz sekretów i wspólnej tajemnicy, które postanowiły wyjawić, wszystko wskoczyło na swoje miejsce.

To historia udowadniająca, że trudno ruszyć do przodu, zbudować coś trwałego, jeśli najpierw nie wyjaśni się spraw z przeszłości.

"Za przyjaźń!" to pełna życiowej prawdy powieść o prawdziwej przyjaźni, miłości, wsparciu, trudnym dzieciństwie, tajemnicy z przeszłości, drugiej szansie, a nade wszystko o kobiecej sile. Bo my, kobiety powinniśmy zawsze trzymać się razem! Jak te książkowe Zołzy!

Cztery przyjaciółki z dzieciństwa: Monika, Olga, Krysia i Lucyna spotykają się po latach w miasteczku, w którym się wychowały. Kobiety umawiają się na ognisko, gdzie wspominają przeszłość i opowiadają jak świetnie ułożyło im się życie. Okazuje się jednak, że nie wszystko co mówią jest prawdą, a każda z nich przyjechała do miasteczka w konkretnym celu. Jest jeszcze coś, co dręczy kobiety - tajemnica sprzed lat, która wywarła wpływ na życie wielu ludzi. Co wydarzyło się trzydzieści lat temu? Jakie tajemnice skrywają dawne przyjaciółki?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i jestem pewna, że nie ostatnie. @annasakowicz w swojej książce "Za przyjaźń" stworzyła niezwykle życiową i intrygującą fabułę, od której po prostu nie mogłam się oderwać. Autorka ma bardzo lekkie i przyjemne pióro, co sprawiło, że książkę przeczytałam w niespełna dwie godziny. Główne bohaterki tej historii to cztery kobiety koło pięćdziesiątki, które w dzieciństwie się przyjaźniły, jednak studia i praca, po prostu życie rozdzieliło je na wiele lat. To postaci, z którymi każdy z Nas z powodzeniem mógłby się utożsamić.

Teraz spotykają się ponownie. Każda z nich chwali się jak dobrze ułożyło im się w życiu, jednak im dłużej trwa spotkanie przy ognisku, tym więcej prawd się o sobie dowiadują. Okazuje się, że każda z nich boryka się z różnymi problemami, każda ma swoje sekrety, które wiele zmieniły w ich życiu i każda z nich uważa je za karę, za to co stało się trzydzieści lat temu. Przez lata kobiety żyły w cieniu przeszłości, a prawda okazała się zupełnie inna, jednak najlepierw kobiety zmuszone były rozliczyć się z wydarzeniami z przeszłości, by zaznać spokoju i w pewnym sensie szczęścia. Naprawdę świetnie odkrywało mi się razem z bohaterami ich sekrety, autorka w genialny sposób budowała napięcie, co tylko skłaniało do dalszego czytania. Miałam wrażenie jakbym uczestniczyła we wszystkich sytuacjach razem z nimi, chłonęłam ich emocje i bardzo im kibicowałam. W tej książce znajdziecie dużą dawkę humoru, ale nie zabraknie również wzruszeń, całej palety emocji oraz siły przyjaźni, takiej ponad czas, ponad wszystko! Ja jestem zachwycona i czekam na kolejne książki autorki! Moja ocena to 9/10.

Nie powiem, miałam obawy, że to będzie nudna opowieść o podstarzałych pańciach. Nic bardziej mylnego, jest to świetna historia o czterech dawnych przyjaciółkach, które oddaliły się od siebie po skończeniu liceum, postanawiających przez lata kryć wspólną tajemnicę. Lady Margot pięknie mówiła o tej książce, tym łatwiej było mi po nią sięgnąć.

.

Cztery kobiety w sile wieku, cztery zupełnie różne charaktery, zupełnie inne doświadczenia życiowe. A jednak łączy je przeszłość i dawna przyjaźń. W końcu zdarza się tak, że wszystkie znajdują się w tym samym czasie w ich dawnej miejscowości. Jedna jest bogatą kobietą sukcesu, druga szaloną aktywistką, kolejna panią policjantką, a ostatnia spokojną tłumaczką. Jednak każda z nich ma drobne, wstydliwe sekrety, o których nie tak łatwo powiedzieć dawnym przyjaciółkom. Czy da się odzyskać dawne relacje? Oj, będzie burzliwie, ale za to jak ciekawie.

.

Świetna jest ta historia, bardzo przyjemnie się ją czytało. Fajnie było odkrywać sekrety poszczególnych bohaterów i czekać na wyjście na jaw wspólnej tajemnicy. Ta książka nie jest tak poważna jaką się jednak wydaje, spodziewajcie się też dozy wspaniałego humoru. “Siła przyjaźni” wciąga na maksa. Polecam serdecznie.

ZA PRZYJAŹŃ to bardzo relaksująca lektura obyczajowa, która sprawdzi się na chwilę zapomnienia, najlepiej z lampką wina.

Anna Sakowicz stworzyła ciepłą i naszpikowaną emocji powieść, w której zaczytywałam się z przyjemnością. Fabuła oparta na tajemnicy skrywanej przez lata, z barwnymi postaciami to świetne połączenie. Historia wciągnęła mnie i z podekscytowaniem śledziłam perypetie przyjaciółek.

Olga, Krystyna, Marta i Lucyna nazywane przez rówieśników zołzy, to pierwszorzędnie wykreowane bohaterki, takie z krwi i kości, które możemy spotkać na swojej drodze, z życiowymi problemami.

Polubiłam się z tymi kobieta, choć każda różniła się od siebie to razem tworzyły wybuchową mieszankę. Powieść nie raz doprowadzająca mnie do śmiechu, ale też skłaniała do refleksji.

Paręnaście lat temu miałam przyjaciółki, którym mogłam się zwierzyć, wypłakać, ponarzekać. Dużo razem przeżyłyśmy, wiele nocy przetańczyłyśmy. Ten czas minął i nigdy nie wróci. Wiem, że tak widocznie musiało się stać. Czasem się zastanawiam, czy to była prawdziwa przyjaźń. Życie płynie dalej. Pojawili się inni ludzie, którzy są przy mnie na dobre i na złe.

Czytanie książki Anny Sakowicz "Za przyjaźń!" sprawiło, że moje wspomnienia odżyły.

Krysia, Lucyna, Monika i Olga przyjaźnią się od czasów podstawówki. Mijają lata. Każda z nich ma swoje życie i swoje zmartwienia. Pewnego dnia spotykają się w rodzinnym miasteczku. Prawie nic o sobie nie wiedzą. Zauważają jak bardzo oddaliły się od siebie. Stwarzają pozory, tego jak wspaniałe mają życia. Z biegiem czasu, podczas długich rozmów, otwierają się przed sobą. Na jaw wychodzą długo skrywane sekrety oraz tajemnica, która łączyła je od dzieciństwa.

Czy ich przyjaźń przetrwała? Czy uda im się ją odnowić? Czy nie jest już na to za późno?

"Za przyjaźń!" to powieść obyczajowa o kobietach takich jak my. Krysię, Lucynę, Monikę i Olgę połączyła tajemnica z przeszłości, która odcisnęła na nich swoje piętno. Dziewczyny myślały, że przyjaźń połączyła je na wieki. Jednak los pokrzyżował te plany.

"Za przyjaźń!" to piękna, ciepła książka, która pokazuje nam, że warto pozamykać stare sprawy lub spróbować je naprawić, żeby później żyło nam się lepiej. Przyjemnie się ją czyta, bo pomimo, że pełno w niej życiowych dramatów, czuć nadzieję na lepsze jutro.

Każda przyjaźń jest inna. Jedna się kończy, inna zaczyna, a jeszcze inna potrafi, wrócić do nas po latach. Warto ją pielęgnować i dbać, lecz nie za wszelką cenę. To ona potrafi sprawić, że nasze życie jest lepsze i pełniejsze.

Parafrazując słowa piosenki, mogłabym zanucić: było ich cztery, w każdej z nich inna krew, ale jeden przyświecał im cel… Jaki? Na pewno w czasach dzieciństwa takim celem było, aby przyjaźń przetrwała. Zresztą kto wtedy myślał o prawdziwym, dorosłym życiu, kiedy wokół tyle możliwości i sposobów na spędzanie wolnego czasu? One też nie myślały. Były beztroskie, miały siebie i nikt nie mógł im stanąć na drodze. W końcu jedna za wszystkie, wszystkie za jedną. Ale los postanowił zaserwować im przykrą niespodziankę i już na zawsze obarczył poczuciem winy, za błędy, które, choć popełniły nieumyślnie, stały się kulą u nogi. Balastem, który był odczuwalny nawet po tak wielu latach.

Anna Sakowicz stworzyła opowieść o przyjaźni. Jednak ta przyjaźń daleka jest od skojarzeń z klasyczną babską komitywą. Kiedyś była mocna, dziś… Każda z kobiet poszła swoją drogą. I choć zdawać się mogło, że nic je już nie łączy, poza wspomnieniami z czasów dzieciństwa, to jednak wciąż wisi nad nimi, niczym miecz przeznaczenia, pewna traumatyczna tajemnica. Kiedy spotykają się po latach, każda chce odegrać swoją rolę. Jakież to smutne, a jednocześnie prawdziwe! Ileż to razy próbowaliśmy kreować swoją rzeczywistość, aby lepiej wypaść w oczach znajomych? Pokazać, że mnie się udało, jestem kimś, osiągnąłem tak wiele! Tymczasem rzeczywistość skrzeczy, a przybierane maski prędzej czy później będą musiały opaść, ukazując prawdziwe oblicze.

Niech nie zwiedzie Was kwiatowa okładka. Ta książka nie ma w sobie nic z uroczej historii. To niezwykle mądra, życiowa powieść, która każe i nam zatrzymać się na chwilę i spróbować odpowiedzieć na kilka pytań. Kiedy ostatnio zadzwoniłaś do bliskiej ci osoby? Czy chowane przez lata urazy nie pozbawiły cię być może czegoś ważnego? Czy można oceniać drugą osobę i skreślić ją przez wzgląd na jej styl życia? Czy każdy, komu się jednak nie udało, jest życiowym degeneratem? A może… A może niesie ze sobą bagaż doświadczeń, z którymi nie zdołał sobie poradzić...? Zresztą ubranie znanej firmy i piękny dom nie są żadnym wyznacznikiem życiowego sukcesu. Za każdym pozorem kryje się bowiem prawdziwa historia, do której powinniśmy dotrzeć, zanim usuniemy kogoś ze swojego życia.

Podsumowując:

Powieść „Za przyjaźń!” to nie tylko książka o przyjaźni. Anna Sakowicz stworzyła historię, która pokazuje, jak trudno odciąć się od przeszłości, kiedy pewne sprawy zostały zamiecione pod dywan pozornego zapomnienia. To życiowa powieść o kobiecej sile, która kryje się w każdej z nas. To także opowieść o drugiej szansie, na którą każdy z nas zasługuje. I powinniśmy sobie to uświadomić. Czasem dochodzimy do tego sami, a czasami potrzebna jest pomocna dłoń drugiej osoby, wyciągnięta wtedy, kiedy już dawno straciliśmy nadzieję i skreśliliśmy siebie dla świata. Jeśli szukacie mądrej i wielowymiarowej powieści obyczajowej, to koniecznie sięgnijcie po nową książkę Anny Sakowicz. Polecam.