Warkocz spleciony z kwiatów

„Prawdziwe piękno bierze się z naszej głębi. Jeśli tam go nie ma, to ciało choćby nawet i najładniejsze staje się pustą wydmuszką, pozbawioną życia”.

Podczas lektury pierwszego tomu serii „Leśne Ustronie” Agnieszki Krawczyk co rusz napotykałam słowa, które warto byłoby przytoczyć w tekście, ale racji tego, że byłoby ich naprawdę sporo, przedstawiam ten powyższy. Myślę, że niesamowicie wymowny i bogaty. „Warkocz...” okazał się dla mnie terapią otwierającą oczy i zmieniającą patrzenie przede wszystkim na siebie samą.

Zośce trudno jest zaakceptować swój wygląd. Winna temu jest widoczna na twarzy blizna. Niechciana pamiątka po wypadku. Droga do zmiany postrzegania siebie zazwyczaj jest długa, kręta i wyboista. Gdy już wydaje się, że jesteśmy na prostym, ostatnim jej odcinku, znienacka wyskakuje ostry zakręt. W górskiej wiosce Nieznajomce, Zośka oddycha pełną piersią i poznaje zupełnie inne życie. Na jej ścieżce stają osoby, których słowa oraz zachowanie pozwalają odsunąć się od problemu. Popatrzeć na niego inaczej. Niestety, jak to w życiu, są także ci, którzy zdają się mieć za nic ludzkie uczucia. Obie te grupy są jednak potrzebne. Myślę, że wszyscy doskonale zdajemy sobie sprawę, dlaczego.

Mariusz prowadzi w Nieznajomce szpital dla zwierząt. Zazulina jest miejscową wróżbiarką/ znachorką. Laura, siostrzenica Mariusza, przyjeżdża na wieś na prośbę matki. Elwira chce załatwić małżeńskie sprawy bez obecności córki. Jeśli myśli, że tym samym uchroni dziecko przed negatywnymi emocjami, nie do końca ma rację. Jest również Regina, która pojawia się znienacka, i Antoni Szeptyna tajemniczy autor pewnej książki.

Choć w przedstawieniu postaci występujących w „Warkoczu..” mocno skupiłam się na Zośce, nie myślcie, że cała reszta to nieznaczące tło. Tak zdecydowanie nie jest. Z tą młodą kobietą, której metamorfozę właśnie śledzę (czytam drugi tom), zżyłam się po prostu bardzo. Jest mi bliska ona i wszystko, co z nią związane. Myślę, że bez problemu mogłybyśmy się zaprzyjaźnić.

Pierwszy tom nowego cyklu powieściowego Agnieszki był dla mnie terapią. Takie cytaty jak ten rozpoczynający niniejszy tekst, koją i przytulają serce. Jest to, uważam, niezwykle cenne, że autorka porusza w swoich książkach tematy niepełnosprawności bądź chorób i podaje trochę na tacy sposoby, jak godzić się z niedoskonałościami w swoim życiu.

Gorąco zachęcam do przeczytania „Warkocza...”. To piękna i mądra historia a takie warto doceniać i podawać dalej.

Książka chwilę czekała na swoją kolej i może to mało zimowa lektura ale postanowiłam skończyć ją w ubiegły weekend.

.

Zośka to dziewczyna która sporo cierpi z powodu blizny która została jej po wypadku. Dziewczyna czuję się z nią niepewnie.

Wyjeżdża w górską wieś by zapomnieć o problemach. To tam poznaje Zazuline - miejscową szeptuche oraz Mariusza prowadzącego Leśną ostoje dla zwierzątek, którym coś dolega.

Do Mariusza przyjeżdża z kolei Laura - siostrzenica która stacjonuje u niego na czas aż jego siostra spróbuję dogadać się z męż[Adres usunięty]owe zioła kwiaty, jak je zbierać i przetwarzać - to wszystko można przeczytać tac w książce miejscowego autora lub zapytać Zazulinę. Czy bohaterowie odnajdą spokój w tym miejscu? Czy zioła i kwiaty uleczą ich sercami rany?

.

Ta powieść obyczajowa jest zupełnie odmienna od tych które wcześniej czytałam. I choć z poczsrkunie wciągała to w połowie mnie męczyła. Być może styl autorki być może zbyt dużo wzmianek o ziołach i związanych z nimi rytuałami sprawiły że poczułam przerost formy nad treścią - nie wiem. Objętościowo dałoby się książkę nieco pewnie skrócić ale może właśnie taki jest urok powieści autorki😀 to była moja pierwsza przygoda z autorką i nie mówię że ostatnia, z pewnością dam jej jeszcze szansę 😄

"Warkocz spleciony z kwiatów" nie jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością autorki. Agnieszka Krawczyk wielokrotnie czarowała mnie swoimi książkami, które w sercu zapisały się miłymi wspomnieniami. Jednak po lekturze tej powieści mam wrażenie, że to zupełnie inna twarz pisarki i czuję się, jakby to był mój pierwszy raz z jej książką. Czy nowa seria 'Leśne Ustronie' to moja bajka?

Nieznajomka to malutkie osiedle oddalone od centrum wioski gdzieś w Gorcach. Pośród łąk, pól i lasów znajduje się zaledwie kilka domostw. Do domku letniskowego na Źródlanej Górze - dzięki uprzejmości koleżanki z pracy - przyjeżdża Zośka Wichocka, by leczyć rany na ciele i duszy. Po wypadku samochodowym została bez pracy, załamana brakiem pozytywnych wizji na przyszłość a do tego swoim wyglądem wywołująca w ludziach pogardę.

Z czasem Zośka poznaje swoich najbliższych sąsiadów.

Mariusz Kalinowski prowadzi schronisko dla dzikich zwierząt potrzebujących pomocy, które po wyleczeniu oddaje naturze. Mężczyzna żyje tak jak chce w swoim nieidealnym domu, z często mu towarzyszącą przy karmieniu zwierząt, siostrzenicą Laurą. Dziewczynkę została "podrzucona" do wujka, by nie uczestniczyć w przepychankach między rodzicami.

I choć Mariusz jest niezmiernie sympatycznym sąsiadem, to znacznie oryginalniejszą więź Zośka stworzyła z Zazuliną - miejscową zielarką. Chociaż starsza kobieta jest dość specyficzna, ma dziwne teorie i zajmuje się szeroko pojmowaną magią, to właśnie ona ma największy wpływ na przemianę głównej bohaterki.

Zośka doceniła to co ją otacza i zaczęła korzystać z dóbr natury: coraz lepiej rozpoznaje rośliny, ich wygląd i zapach, oznaki przyrody zwiastujące burzę a wiele z pięknych kwiatów wplata we włosy. Dużo rozmyśla, spaceruje a swoje rozważania spisuje na blogu 'Moje źródło mocy'.

Czy uda jej się odnaleźć samą siebie? Jaką znajdzie receptę na przyszłość? Kim w jej życiu okaże się być Aleks? Czego nauczy się od Zazuliny i jakie jej tajemnice odkryje?

Agnieszka Krawczyk każdemu z bohaterów postawiła na drodze poważne wyzwania. Nie żałowała im tajemnic, zaskoczeń, ale i darów od losu. Wielokrotnie musieli wybierać, którą pójść drogą, czym się kierować, komu przyznać rację lub w czyją wersję uwierzyć.

Czytelnik towarzyszy tym mniej lub bardziej sympatycznym postaciom w codzienności, gdy pokonując małe przeszkody i dążą do postawionych sobie celów. Borykają się z różnym odbiorem przez innych i tylko od nich samych zależy na ile biorą to do swojego serca.

Autorka zagłębiła się w życie nie tylko bohaterów pierwszo-, ale również drugoplanowych. Dzięki temu poznajemy tajniki małżeństwa Elwiry, pasje babci Janka, tajemnice autora 'Alchemii łąki' oraz odpowiedź na pytanie, dlaczego Mariusz nie darzy sympatią mieszkańców "Gościnnych Progów".

Najpiękniejszą częścią fabuły jest jednak flora i fauna. Tak, naprawdę. Nawet dla osób, które z reguły nie przepadają za opisami, w tej powieści nie będą się nudzić. Krawczyk w tak cudowny sposób opowiada o zwierzętach Mariusza oraz roślinach, które zbiera Zazulina a potem również Zośka, że czułam wręcz ich zapach, widziałam kolor a pod palcami odczuwałam ich strukturę. Razem z bohaterami przeżywałam przyrodnicze medytacje, uczestniczyłam w czerpaniu energii z drzew czy Nocy Świętojańskiej. Magia!

Zaskakujący finał sprawia, że nie tylko poznajemy odpowiedzi na ukryte dotąd pytania, ale też wydarzenia sprawiają, że wyczekujemy na kolejny tom serii 'Leśne Ustronie'. Przynajmniej ja czekam!

Podsumowując - "Warkocz spleciony z kwiatów" to przepiękna powieść o tajemnicach, relacjach międzyludzkich, złych spojrzeniach, zdradzie, bezradności i rozpaczy. To opowieść o tym, że każdy przed czymś ucieka ale wszyscy jesteśmy wyjątkowi. Boimy się reakcji innych, nie słuchamy siebie a blizny jakie nas naznaczyły mogą być nie tylko zewnętrzne, ale też wewnętrzne. Gorąco polecam Wam historię z ciekawymi bohaterami opartą na zbawiennej mocy roślin!

Autorkę chyba nie trzeba przedstawiać. Jedna z ulubionych jakie przyszło mi poznać. Zakochałam się czytając serię/trylogię Uśmiech losu 1 tom to „Kamienica pod Szczęśliwą Gwiazdą” 2 Tom „Dobre uczynki” oraz ostatni „Szczęście na wyciągniecie ręki”. Tą serią skradła moje serce i Wam polecam. Każda książka autorki chwyta za serce i porusza pewną część własnego Ja. Tym razem przeszyło mi przedstawić Wam nową serię „Leśne Ustronie” książkę, którą polecam każdej kobiecie, a mowa o „Warkocz spleciony z kwiatów”.

Każdy z nas bez względu na pochodzenie, doświadczenia życiowe ma pewien bagaż doświadczeń z którym przyszło nam żyć i dźwigać, ale trzeba pamiętać o jednym Świat na tym się nie kończy, nie jesteśmy odosobnieni w życiu, ponieważ mamy rodzinę, przyjaciół, na których możemy liczyć.

Przedstawiam Wam Zosię Wichocką która przeżywając wypadek samochodowy przeszła przez trud traumy, ale mimo tego, że na twarzy czasem pojawia się uśmiech coś jeszcze w niej siedzi. Więcej już nie napiszę, ale to tak piękna, cudowną osoba, którą musicie poznać. Możecie brać z niej przykład i zamiast siedzieć w domu i zamartwiać się dajcie namówić się na wyjazd poza granice własnego dyskomfortu i poznać coś nowego coś co może okazać się strzałem w dziesiątkę.

Nowe miejsce, nowi ludzie i On…. Miejscowość o nazwie Niezapominajka, w której wszystko jest na swoim miejscu, w której zobaczysz siebie. Natura to bogactwo, które ma na nas pozytywny wpływ. Jeżeli czyta to ktoś z was kto nie akceptuje siebie to musicie poznać naszą bohaterkę i to przez jaką drogę przeszła. Książka, która zmusiła mnie do pewnych przemyśleń oraz zastanowienie się nad pewnymi decyzjami. Nie ma nic z kryminału, pościgów, obcych którzy nagle atakują ludzkość, ale jak na autorkę przystało kawałek wspaniałej, mądrej książki, która pomimo problemów naszych bohaterów ich dylematów pokażę Wam coś jeszcze, ale spojlerów nie będzie.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Filia i chylę czoła przed autorką. Jesteś wspaniała.

Bardzo jestem zadowolona spełniła moje oczekiwanie książkę super, już nie mogę się doczekać kolejnej części.

Dobry wieczór! 😁

Czytaliście kiedyś taką powieść, w której czuliście magię od samego początku?

Ja właśnie miałam przyjemność czytać ów książkę! 🤩 I powiem Wam, że jestem nią zauroczona i kupiona w 100 procentach! 🤩

Po więcej zapraszam poniżej 😁😉😃

⭐RECENZJA⭐

Zośka po wypadku samochodowym nie może znaleźć sobie miejsca. Po propozycji koleżanki, żeby wyjechała do jej domku odpocząć, zgadza się. Kobieta w tej małej miejscowości poznaje mnóstwo wspaniałych ludzi, dzięki czemu zaczyna rozumieć siebie i cały otaczający ją świat. Jak potoczy się jej życie?

🌟

Magia! Magia! Magia! Dawno nie czytałam tak cudownej, prawdziwej, łapiącej za serce książki! Pisarka @[Adres usunięty]zyk zabiera nas do malowniczej małej miejscowości, otoczonej pięknem przyrody, cudownymi zwierzętami i wszystkimi urokami natury. Autorka w ów powieści skupiła się na życiu, ale tym prawdziwym życiu. Problemy naszych bohaterów są nader podobne do tych naszych, codziennych. Mamy tutaj smutek, złość, radość, żal, rozpacz i wiele, wiele innych emocji. Ukazane jest, że każdy z czymś się mierzy, że każdy nie ma lekko w życiu, ale najważniejsze jest wsparcie innych, ale również nasze wsparcie, które my możemy dać innym, bo pamiętajmy - My, jako indywidualna osoba, możemy dać wiele innym, bardziej potrzebującym niż my, mimo, że wydaje nam się, iż to my mamy ciężko 😉 Potrzebne są takie lektury, które wprawiają nas w refleksje i powodują, że zatrzymujemy się nad swoim życiem i analizujemy je. Pisarka dała nam wiele emocji oraz mnóstwo przemyśleń i za to jej dziękuję! 😘 "Warkocz spleciony z kwiatów" to powieść, z której wylewa się ciepło, magia, a kunszt pisarski autorki @[Adres usunięty]zyk jest nader lekki i przyjemny. Zostałam chwycona za serce i ono rozpuściło się z tego całego lodu! 😃 Polecam Wam ją na te zimne, ciemne wieczory. Jestem przekonana, że poczujecie zapach kwiatów, lasu, ziół, wody oraz ciepło, któro z niej się wylewa 🤗 Miłej, spokojnej, cudownej i zaczytanej soboty, moi Mili! 😘

🌟

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @wydawnictwofilia 💚

🌟

Bardzo fajna powieść obyczajowa. Umiliła mi jesienne popołudnia. Fabuła nie jest zbyt skomplikowana, ale wcale nie oczkuję tego po takich książkach. Bohaterowie przypadli mi do gustu i bardzo im kibicowałam. Z przykrością dotarłam do ostatniej strony, jednak uświadomiłam sobie że czekają na mnie kolejne tomy tego niezwykle przyjemnego cyklu. Na pewno sięgnę też po inne książki autorstwa Agnieszki Krawczyk. Jej styl wyjątkowo mi odpowiada. Podsumowując "Warkocz spleciony z kwiatów, to książka do której pewnie za jakiś czas z przyjemnością wrócę. Ale najpierw zapoznam się z innymi tytułami z tej serii...

"Blizny są czymś, co nas określa.Jedni noszą je na widocznych miejscach, inni w środku."

~Będąc już jakiś czas po lekturze (niestety nadal nie jestem na bieżąco z recenzjami) nie spodziewałam się, iż pierwsze spotkanie z Agnieszką Krawczyk zrobi na mnie tak ogromne wrażenie.Po dziś dzień pamiętam każdy malutki szczegół tej ciepłej historii, historii w której mogłam uczestniczyć dosłownie "tuż obok".

Niby prosta opowieść nie wyróżniająca się niczym szczególnym, ale chwyta za serducho, a to wszystko za sprawą pięknych malowniczych opisów przyrody i otaczającej zewsząd natury (łąk i lasów), które w tym magicznym połączeniu otulały mnie jak cieplutki kocyk😍

~Autorka w niezwykle lekki i plastyczny sposób przelała nam na papier dobro (naturę), które nas otacza, dzięki czemu mogliśmy poczuć: zapach ziół i kwiatów, piękne widoki, ciepło drzew, taniec świetlików, spadające gwiazdy a nawet ciepły letni deszcz.

Zośka Suchocka po nieszczęśliwym wypadku samochodowym, w którym utraciła część swojego kobiecego piękna próbuje wrócić do normalności.

Niestety nie jest takie proste, gdyż gojące się blizny oszpecające połowę jej twarzy przypominają jej o koszmarze o którym chciała by móc zapomnieć...

I wtedy w najtrudniejszym etapie życia z pomocą zjawia się dobra duszyczka (koleżanka z pracy), która proponuje wypoczynek w swoim domku letniskowymi, w małej górskiej miejscowości - Nieznajomce.

Kobieta po dłuższym namyśle korzysta z propozycji i przeprowadza się daleko poza miasto, z dala od ludzi, mając nadzieję, że to pomoże jej stanąć na nogi.

Na miejscu poznaje niezwykłych ludzi: Mariusza który prowadzi lecznicę dla leśnicy zwierząt, Zuzaline starą znachorkę i wróżbiarkę, tajemniczego włóczęgę Aleksa oraz autora alchemii łąk Antoniego Szeptynę.

To właśnie nowe otoczenie wraz z piękna natura i garstka dobrych ludzi zmieni jej życie już na zawsze.Czy Zośka pozbędzie się wszystkich problemów?

~"WARKOCZ SPLECIONY Z KWIATÓW" to szalenie klimatyczna, magiczna i tajemnicza historia, pełna ogromnej dawki pozytywnych emocji,empatii, wrażliwości, która wraz z małomiasteczkowym klimatem pozwala oderwać się od szarej przyziemnej rzeczywistości.

Jest to również fantastyczny zbiór wiedzy zielarskiej (kiedy zbierać daną roślinę, jak suszyć, przechowywać i jakie jest właściwe zastosowanie), który pozwoli nam razem z bohaterami napić się przepysznej chrabanki czyli herbaty z płatków bławatkowych.

~Prezentowana opowieść to wyjątkowo tkliwa lektura, która ukazuje nam leczniczy wpływ natury na życie człowieka.

Co pozwala nam znaleźć swoje miejsce na Ziemi, a tym samym otwiera oczy i umożliwa samoakceptację wraz: z wadami, problemami, słabościami jak i mocnymi stronami o których często zapominamy!

~Dlatego jeśli lubisz lekkie książki z przepięknymi nie nużącymi opisami przyrody to ten tytuł jest dla Ciebie.Na pewno wiele z was będzie oczarowana tą historią.

Gorąco polecam 🔥i wypatruję kolejnego tomu z myślą jak potoczą się dalsze losy bohaterów.

Agnieszka Krawczyk tym razem zabiera nas do urokliwej wioski, gdzie zostaną splecione losy, jak tytułowy warkocz, osób po przejściach. Będziemy obserwować jak kontakt z naturą wpłynie na odmianę ich życia.

To książka z gatunku tych pozytywnych i optymistycznych, chociaż losy bohaterów  momentami się gmatwają, pojawiają się problemy czy trudności, jednak w całym rozrachunku prowadzą do czegoś dobrego.

Rozumiem dlaczego ta książka może się podobać. Jest lekka, przyjemna, szybko się czyta. Klimat jest sielski, wiejski. Wszyscy się znają, lubią. Dodatkowym "smaczkiem" są opisy ziół, ich wykorzystanie, co dodaje urokliwej atmosfery.  Autorka ma sympatyczny i poprawny styl.

Niestety, mnie ta powieść momentami nużyła, ale ja w obyczajówkach potrzebuję więcej akcji i takiego "pazura". Jest to pierwszy tom cyklu, więc może wszystko przede mną? Jeśli szukacie letniej odskoczni, to będzie idealna pozycja dla Was.

"Warkocz spleciony z kwiatów" to najnowsza powieść z serii "Leśne ustronie" Agnieszki Krawczyk.

W małym górskim miasteczku o wdzięcznej nazwie Nieznajomka, mieszka niezwykły człowiek o złotym sercu, Mariusz. Mężczyzna prowadzi schronisko dla leśnych zwierząt, a wolnych chwilach pisze książeczki dla dzieci. Właśnie w te okolice za namową koleżanki przyjeżdża Zośka. Kobieta jakiś czas temu miała w wypadek samochodowy, po którym nie potrafi się pozbierać. Jej świat w jednej chwili runą i właśnie tu odcięta od świata chce wrócić do równowagi. Choć początki nie będą łatwe to dzięki mieszkańcom Nieznajomki, dziewczyna dostrzeże w życiu wartości, o których do tej pory nie miała pojęcia...

"Warkocz spleciony z kwiatów" to wzruszająca i pełna emocji historia o odnalezieniu swojego miejsca na Ziemi, bo "nasz los, to tylko pozornie niepojęta karuzela przypadków. Każde ze zdarzeń ma swój cel i do czegoś prowadzi". Wyobraźcie sobie: ostatnio byłam w lesie, a gdy wróciłam, sięgam po książkę i co...? Znów znalazłam się w lesie. Totalne déjà vu. Właśnie taką moc ma ta książka, więc w pełni oddałam się panującej tam atmosferze, a dzięki bogatym opisów mogłam poczuć, że spaceruje łąkami razem z główną bohaterką, a chwilami niemal czułam zapach skoszonej trawy, rosnących ziół i kwiatów. Rzadko, która książka potrafi tak w autentyczny sposób oddać klimat, więc samo to mnie zachwyciło. Właśnie w takim miejscu, blisko natury Zośka poznaje świat na nowo, odnajduje wolność i nieskrępowane szczęście. A ludzie, którzy do niedawna byli jej obcy, oferują bezinteresowną pomoc i służą dobrą radą, choć sami skrywają zadry. Dopełnieniem tej całej historii jest postać Zazuliny - dobry duch, który dzieli się z nami swoimi życiowymi mądrościami i to właśnie ona zmieniła najbardziej nastawienie Zośki do życia. "Ważne, żebyś wewnątrz siebie uważała się za wyjątkową. Dzięki temu zyskasz poczucie siły, a inni też od razu to dostrzegą". Jestem pod wielkim wrażenie tej książki, że aż mi smutno, że trzeba będzie teraz czekać za kontynuacją i to jeszcze w takim momencie. Autorzy czasem lubią pastwić się nad czytelnikami,🙈 ale dobra, jestem tak oczarowana tą historią, więc cierpliwie poczekam...❤

Książka pełna magii totalnie oczarowała mnie opisem wszystkich ziół, kwiatów, ptaków, przyrody. Historia powieści rozgrywa się w totalnej głuszy. Fabuła podzielona jest na 4 letnie miesiące, podczas których toczy się akcja.

Główna bohaterka-Zośka, która potrzebowała oddechu by spojrzeć na swoje życie z dystansu i znaleźć nowy pomysł na siebie i swoją przyszłość, wynajmuje domek letniskowy od koleżanki z pracy. Sąsiedztwo ma co najmniej intrygujące. Z jednej strony Mariusz, który hobbystycznie prowadzi przytulisko dla leśnych zwierząt. Z drugiej strony Zazulina, leciwa wróżbiarka i znachorka.

Tajemniczy autor Atlasu roślin mieszkający wysoko w górach i stroniący od ludzi, energiczna i apodyktyczna siostra Mariusza Elwira i jej córka, oraz Aleksy, którego Zośka poznała na ciekawych warsztatach w „Gościnnych Progach”, którego głównym zajęciem jest tzw. „doświadczanie świata” cała ta ekipa Leśnego Ustronia tworzy niepowtarzalny klimat tej książki.

Jeśli lubicie mistyczne klimaty, to zdecydowanie polecam dać się porwać do tego tańca wokół ogniska w Noc Świętojańską. Książka bardzo przyjemna w odbiorze. Trochę uczy, dużo relaksuje. Mnie osobiście fenomenalnie wyciszyła.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej Autorki. Za egzemplarz recenzencki dziękuję @wydawnictwofilia

"Warkocz spleciony z kwiatów" to pierwszy tom serii "Leśne Ustronie"

Poznajcie piękną i magiczną historię, która dzięki swojej delikatności relaksuje i pozostawia w czytelniku spokój i ukojenie.

Zośka po strasznym wypadku postanawia skorzystać z propozycji koleżanki i zaszywa się w malutkiej górskiej miejscowości Nieznajomka.

To właśnie tak Zośka próbuje uleczyć swoje ciało i przede wszystkim duszę a pomagać jej będą Mariusz prowadzący azyl dla leśnych zwierząt "Leśnie Ustronie" pełna tajemnoc i magii miejscowa wieszczyca Zazulina i siostrzenica Mariusza, Laura której wszędzie pełno.

Dawno nie czytałam tak pienię napisanej książki, nie wiem czy to dlatego, że kocham góry i ich przyrodę czy po prostu urok tej książki ale ja się w niej bezgranicznie zakochałam.

Oprócz wspaniałych bohaterów, z których każdy boryka się z przeszłością i ze swoimi problemami autorka serwuje nam niesamowitą podróż przez piękne górskie łąki i lasy.

Książka gra emocjami i porusza najczulsze struny duszy, a problemy z jakimi borykają się bohaterowie są tak realne, że wprost można się się nimi utożsamić. Brak poczucia pewności siebie i bezpieczeństwa sprawia, że zarówno Mariusz jak i Zośka szukają ukojenia w zaciszu górskich łąk.

Koniecznie trzeba wspomnieć o pięknych opisach przyrody a zwłaszcza o roślinach i ich wspaniałych właściwościach, czasami też magicznych.

To właśnie one odgrywają ogromną rolę nie tylko w książce ale zwłaszcza w życiu bohaterów, dzięki nim Zośka znajduje ukojenie i na nowo odkrywa otaczający ją świat, powoli się w nim zakochując.

Książka jest podzielona na cztery części (miesiące) poczynając od maja, w każdej części autorka opisuje rośliny i zioła kwitnące w danym czasie, fazy księżyca a także typowe słowiańskie rytuały, które nieodwracalne łączą się się naturą.

Bajecznie napisana historia przyprawiona magią, wspaniałe opisy przyrody, piękne choć czasami trudne przemyślenia i walka że swoim strachem, tak ja odebrałam tę książkę.

Autorka sprawia, że człowiek zaczyna marzyć o takiej ucieczce od cywilizacji, o zwolnieniu tempa, pogodzeniu się z pragnieniami, po prostu o życiu po swojemu a nie z narzuconymi wytycznymi.

Ta książka była dla mnie strzałem w 10 i już nie mogę się doczekać kolejnych części.

Za oknem jesień a ja przeniosłam się w sam początek wiosny, do kolorowych łąk, pełnych kwiatów, do zapachu ziół. W miejsce gdzie świat przestaje pędzić, a wszystko toczy się swoimi rytmem dyktowanym przez naturę. Agnieszka Krawczyk stworzyła powieść magiczną, w której można się zatracić. Pokazuje nam, że wystarczy zajrzeć w głąb siebie, nie przejmować się co mówią inni, znaleźć swoje miejsce na ziemi.

Nieznajomka to miejsce które jednak warto poznać, tworzy je kilka domów, Mariusz który prowadzi schronisko dla leśnych zwierząt, stara Zazulina, którą niektórzy uważają za wiedźmę ale chętnie przychodzą sobie do niej wróżyć. Jest też domek letniskowy i to właśnie tam przyjeżdża Zośka. Dziewczyna po ciężkim wypadku nie potrafi odnaleźć się w swoimi życiu, które zmieniło się diametralnie, utrata pracy, nachalne spojrzenia ludzi, przecież nie wygląda jak inni. Miejsce na wsi jest dla niej ukojeniem.

Historia pełna uczuć, emocji i piękna natury. Magii i siły którą posiada w sobie każdy z nas. Są tu też problemy, sekrety, konflikty z życiem. Autorka daje nam do ręki historię dzięki której możemy przenieść się w wyjątkowe miejsce, poznać ludzi, których ja już po kilku stronach traktowałam jak swoich znajomych, brakowało mi tylko żeby usiąść razem z nimi przy ognisku i popijać herbatę.

"Warkocz spleciony z kwiatów" to pierwszy tom tej niezwykłej historii. Czekam na kolejny tom, w którym liczę na większe porywy serca. Nie jest to moja pierwsza książka Agnieszki Krawczyk i wiem że o kobietach potrafi pisać jak nikt. Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Filia. Polecam, książka godna uwagi.

„Blizny są czymś, co nas określa. Jedni noszą je w widocznych miejscach, inni w środku. Tak naprawdę wszyscy je mamy.”

W pewnej chwili dla Zośki cała jej codzienność legła w gruzach. Uległa wypadkowi, w wyniku którego została poparzona. Brzydkie blizny pokrywają jej twarz i ciało. Nie może dojść do siebie, odsuwa się od ludzi, którzy patrzą na nią raz z ciekawością, innym razem z obrzydzeniem. Pozbawiona pracy, przyjmuje nieoczekiwaną propozycję koleżanki, która wręcza jej klucze od swojego domu w małej, górskiej miejscowości Nieznajomce. To tu z dala od ludzi i w otoczeniu pięknej przyrody ma zamiar odzyskać wewnętrzną równowagę, spokój i nabrać siły do dalszego życie. Czy jej się uda? W tym klimatycznym, urzekającym miejscu poznaje niezwykłych ludzi. Mariusza, który prowadzi schronisko dla leśnych zwierząt, Zuzalinę, która zajmuje się zielarstwem i wróżeniem, oraz włóczęgę Aleksego.

Zośka pod wpływem tych ludzi i otoczenia zaczyna dostrzegać to co tak naprawdę jest ważne w życiu. Fabuła ciekawie poprowadzona, zawiera nas w miejsce, gdzie życie toczy się zupełnie innym rytmem. Z daleka od miejskiego gwaru i pędu życia. Współistnienie z przyrodą i zwierzętami. Pani Agnieszka z łatwością ukazuje wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca jakie towarzyszą naszym bohaterom. A obok niesamowite piękno i klimat tamtejszych krajobrazów. Aż chciałoby się wszystko rzucić i choć na chwilę tam przenieść. Czytanie od początku do końca było ogromną przyjemnością i niespodzianką. Ciekawie ukazani bohaterowie to zwykli ludzie, pełni wewnętrznego ciepła, nieidealni, mają swoje marzenia i pragnienia. Moje serce całkowicie skradła Laura siostrzenica Michała, to niesamowicie rezolutna, ciekawa otaczającego ją świata dziewczynka. No i koza Skakanka, cóż za psotne zwierzę!

Życie często zaskakuje swoją przewrotnością. Czasami po bolesnych przeżyciach trudno jest znaleźć w nim sens i radość. Autorka porusza szereg trudnych problemów, które mogą się stać udziałem każdego z nas. Trzymanie ludzi na dystans, który daje pozorne poczucie bezpieczeństwa, nikt wtedy nie rani, nie zadaje bólu. Poczucie wstydu i własnego oszpecenia. Wsłuchanie się w siebie i w swoje serce. Umiejętność zatrzymania, zrozumienia, pogodzenia się z tym co niesie życie. Piękno prawdziwej przyjaźni, ludzka bezinteresowność, szukanie swojego miejsca na ziemi. Podejmowanie decyzji, wolność wyboru, szacunek i zrozumienie. Aromat ziół, ich moc, zastopowanie, ciekawe porady.

Bardzo przyjemna, ciepła, mądra opowieść. Blaski i cienie zwykłego życia. Niesie emocje, wyciszenie i nadzieję. Już z niecierpliwością czekam na kontynuację. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

Jesteście typem mieszczucha, a może osobą, która ceni sobie cisze i spokój na wsi?

Ja zdecydowanie należę do tej pierwszej grupy. Urodziłam się w mięście, wychowałam i uwielbiam ten wielkomiejski klimat. To, że tyle się dzieję wokół mnie.

Jeśli chodzi o wieś to chętnie odwiedzam takie miejsce, ale tylko na kilka dni, bo potem już tęsknie za gwarem i różnymi obliczami miasta.

Dzięki książce @[Adres usunięty]zyk mogłam odbyć podróż na łono natury. Do maleńkiego górskiego miasteczka, gdzie szum drzew, traw i liści, aż słychać z każda kolejną stroną.

Poznajemy Zośkę, która stara się pogodzić z nową rzeczywistością, Mariusza, miejscowego pomocnika zwierząt oraz wróżbiarkę Zazulinę i nie ukrywam, że to właśnie ta starsza pani skradła moje serce.

Tu jakby przyroda przemawia do czytelnika, jest obecna w każdej chwili, każdym słowie, w każdym działaniu bohaterów i niewątpliwie jest magiczna, tajemnicza, ekscytująca…

Wcześniej nie myślałam o dobrodziejstwach, zastosowaniach, wielu kolorach kwiatów, roślin, o tym, że każdy miesiąc ma swoje aromaty. Teraz inaczej na to patrzę. Wychodzę na spacer i szukam zapachów września. Bardzo chciałabym mieć w swojej biblioteczce "Alchemię łąki", a ta książka jest pewnym preludium 😉

Oprócz tego, że możemy zatopić się kwiatach to znajdziemy tu również ludzkie problemy, utrapienia, bolączki z jakimi mierzyli się bohaterowie… i wiecie co, natura ma zbawienny wpływ na naszą duszę ❤

To historia, która skłania to tego, aby popatrzeć w głąb siebie. Autorka stawia nam kilka zadań do wykonania, bardzo ważnych. Czytelniku wykonaj je, bo żeby w pełni cieszyć się życiem i światem musisz kochać siebie. 😊

Jeśli kochacie, szanujecie naturę i chcecie poznać kilka sekretów dotyczących roślin i samych siebie to koniecznie wkroczcie w świat, jaki wykreowała autorka. 🍁

Zośka uległa wypadkowi, w wyniku czego jej ciało zostaje oszpecone bliznami. Poraniona na ciele i duszy zaszywa się w letnim górskim domku swojej przyjaciółki. Samotnia oraz fascynacja okoliczną roślinnością i ziołami sprawia, że zaczyna odzywać. Poznawać swoje prawdziwe ja i swoje prawdziwe potrzeby.

Mam spore problemy z określeniem, czy ta książka przypadła mi do gustu czy jednak nie. Historia Zośki oraz jej przemiany była wspaniała - czytałam o niej z przyjemnością. Losy jej sąsiadów, których polubiłam również stały się bliskie mojemu sercu. Podobało mi się również nawiązanie do słowiańskich przekonań i wierzeń.

Jednak przy tak wielu plusach znalazły się i drobne minusy - dla mnie za dużo było opisów ziół i ogólnie przyrody - zazwyczaj omijałam te fragmenty.

Kolejna sprawa, dialogi były zbyt "uduchowione". Każdy rzucał mądrościami na prawo i lewo - było tego za dużo i czułam spory przesyt, pomimo tego, że lubię tego typu tematykę.

I na koniec drobne, ale kłujące mnie w oczy - mnogość literówek. Nie zwróciłabym na to uwagi, gdyby było ich kilka - zazwyczaj zdarzają się w każdej książce. Ale w "Warkoczu..." znalazłam ich bardzo wiele.

"Warkocz spleciony z kwiatów" to pierwszy tom serii "Leśne ustronie". Pomimo wymienionych wyżej minusów, plusy zdecydowanie przeważają i z chęcią przeczytam kolejny tom. Jestem ciekawa dalszych losów bohaterów.

Was zachęcam do przeczytania - ta książka dała mi chwilę oddechu i skłoniła do refleksji nad sobą, swoimi działaniami i w jakim kierunku idę.

Pełna emocji i uczuć opowieść o tych, którzy się zagubili i muszą odnaleźć swoje miejsce na ziemi. A szczęście jest blisko i czeka. Trzeba tylko szeroko otworzyć oczy, żeby je dostrzec i schwytać.

Zośka Wichocka próbuje wrócić do równowagi po wypadku samochodowym. Nie potrafi odnaleźć się wśród ludzi w codziennym życiu. Koleżanka proponuje jej wypoczynek w swoim domku, w maleńkiej górskiej miejscowości, Nieznajomce. Tam poznaje niezwykłych ludzi, gdzie w ich życiu również są zadry, blizny, poczucie straty, niespełnione uczucia.

Historia o tym, że w życiu ważna jest miłość, zaufanie do drugiej osoby i bezinteresowna przyjaźń. To wskazówka, by czasem zwolnić i rozejrzeć się wokół, a także docenić pewne rzeczy.

Ta książka to również zbiór pachnącej wiedzy zielarskiej. Odbiorca znajdzie tu wszystkie informacje na temat ziół, w jakim czasie najlepiej je zebrać i suszyć, do czego i jak je stosować.

W tej książce można się zatracić i pochłonąć jednym tchem.

Z niecierpliwością czekam na kolejne części

Zośka przeżyła wypadek samochodowy po którym na jej ciele zostało wiele blizn. Jedną z nich, tę znajdującą się na twarzy, dziewczyna próbuje ukryć pod warkoczem. Warkoczem, w który zaczęła wplatać kwiaty wędrując po przecudnych łąkach małej, górskiej miejscowości, do której trafia po tym jak zostaje wyrzucona z pracy. W letniskiwym domku swojej przyjaciółki Zośka próbuje odnaleźć samą siebie. Przełamać wlasne słabości i spróbować zaakceptować tę dziewczynę jaką stała się po wypadku. Wędrując po łąkach poznaje tutejszą zielarkę Zazulinę oraz zaprzyjaźnia się z sąsiadem, który prowadzi przytulisko dla zwierząt. Dziewczyna zaczyna czerpać przyjemność z poznawania natury i roślin. Dużą pomocą w tym jest dla Zośki książka o ziołach napisana przez miejscowego pisarza, na którą dziewczyna trafia podczas wizyty w księgarni.

I niby zwykła historia, zwykłej dziewczyny gdyby nie fakt, że opowiada ją Agnieszka Krawczyk.

To właśnie za jej sprawą na kartach tej książki spotykamy cudownych ludzi. Zośkę która pomimo zagubienia i obawy przed skrzywdzeniem jest bardzo uczuciowa, otwarta na świat i kochajaca naturę. Mariusza który ponad wszystko kocha zwierzęta, pomaga bezbronnym i okaleczonym, ale z pasją stara się wracać im życie na wolności. Serce tego mężczyzny pomimo rany jaką nosi jest jednak wielkie i otwarte na drugiego człowieka. Czy tych dwoje spotka się gdzieś pośrodku, gdzieś na malowniczo opisanych przez autorkę łąkach, pośrod ziół i szemrzącego potoku?

Ależ to była dla mnie uczta czytelnicza, pełna emocji i uczuć. Barwne opisy łąk i lasów, stara zielarka Zazulina i jej chatka z powalą pełną suszonych ziół, to klimat który podbija moje serce. Nutka tajemniczości, zapach ziół i bliskość natury... No polubiłam tę opowieść i już nie mogę się doczekać dalszych losów Zośki. Czy odnajdziecie dawną siebie? Czy zbuduje szczęście w maleńkiej górskiej miejscowości?

„Jesteśmy jak lustra, przeglądamy się w oczach innych, a oni w naszych”

🌹🌹🌹

Piękna, urocza, ciepła, uczuciowa historia. Od dawna takiej potrzebowałam. Pokrzepiającej, z odnalezieniem siebie, z wyciszeniem się i z odnalezieniem istotnych wartości na tu i teraz.

Zośka po wypadku ma problem z zaakceptowaniem blizn na twarzy… dostaje propozycję wypocząć w Nieznajomce… na początku wygląda, że okolica jest dziwna i nie do końca przyjemna, ale jak to w takich książkach bywa, nie wszystko jest takie jak to od razu wygląda…

Na przykład taka Koza Skakanka 😂🤭🤣 już to widzę jak kózka rozrabia ze swoimi wszystkożernym pyszczkiem🤪

🌹🌹🌹

Jak szkoda, że książka nie została wydana jeszcze w maju - czerwcu ( w książce mamy pewne zadania do wykonania i chyba poczekają do maja), ale z drugiej strony na nadchodzącą jesień taka ciepła historia może przynieść wiele przyjemności z lektury…

Teraz tylko czekać na kontynuację serii Leśne Ustronie

Agnieszka Krawczyk zaprasza swoich czytelników do poznania historii Zośki Wichockiej. „Warkocz spleciony z kwiatów” to pierwsza cześć nowej serii pt. „Leśne Ustronie”.

Autorka w charakterystycznym dla siebie stylu tka poruszającą historię, dbając przy tym o ukazanie każdego szczegółu otaczającego nas świata. Pisarka w pięknym stylu uchwyciła piękno przyrody, sprawiając, że oczami wyobraźni przechadzaliśmy się leśnymi i polnymi ścieżkami.

Wraz z Zośką przybywamy do przepięknej małej wsi Nieznajomka. Kobieta po wypadku samochodowym próbuje powrócić do równowagi. Dlatego też propozycja koleżanki, aby Zośka wypoczęła w jej domku w malowniczej scenerii była nie do odrzucenia. Dzięki temu kobieta poznaje wyjątkowych ludzi. A my wraz z nią poznajemy Mariusza Kalinowskiego prowadzącego schronisko dla leśnych zwierząt „Leśne ustronie”. Również znajomość z znachorką Zazuliną będzie dla nas ciekawą przygodą. Lecz to nie koniec zawartych znajomości, gdyż poznamy także pewnego tajemniczego włóczęgę Aleksego.

Jak się okazuje każdy z nowo poznanych bohaterów, tak samo jak Zośka przybyli do Nieznajomki z tych samych powodów – w poszukiwaniu spełnienia. Chcąc odnaleźć siebie, dążyli do równowagi, która jest bardzo ważna w życiu każdego z nas. Dlatego myślę, że każdy z nas w tej historii odnajdzie cząstkę siebie. Znajdzie natchnienie, inspirację. Ta powieść jest pewnego rodzaju książką o samorozwoju o poszukiwaniu siebie, swojej drogi, miejsca na ziemi, gdzie odnajdziemy spokój i harmonię.

Agnieszka Krawczyk ponownie sprawiła, że czytając kolejną książkę jej autorstwa mogłem odbyć niezwykłą podróż po malowniczych rejonach niewielkiej górskiej miejscowości. Lecz co najważniejsze mogłem poznać nowych ludzi. I choć bohaterzy „Warkocza splecionego z kwiatów” są fikcyjni, to nie stoi nic na przeszkodzie, by ich historie poruszały i dawały nam oparcie w naszych trudach życia codziennego.

Ważnym również akcentem tej powieści, który zasiał we mnie chęć poznania historii zapisanych na jej kartach jest ukazana wiedza z zakresu zielarstwa. Powieść ta bogata jest w wiele mądrości, jej przesłanie ma ogromną wartość. To, co ujmuje mnie w twórczości Pani Agnieszki to czułość wobec opisów przyrody, to delikatność w ukazaniu życiowych historii. Autorka czyni to subtelnie, aczkolwiek mocno trafia do naszych serc. Serc tak bardzo złaknionych obyczajowych historii, na które czekam w kolejnej części cyklu „Leśne Ustronie”.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu FILIA, Strona [Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Przychodzę dziś do Was z środową premierą pierwszego tomu cudownie zapowiadającej się serii "Leśne Ustronie". 📚❤ Powieść ta jest magiczna i otulająca. Piękne opisy przyrody, baśniowe rytuały i ciekawe przeżycia bohaterów sprawiają, że nie można się od niej oderwać. 🥰

•

Życie Zośki nigdy już nie będzie takie samo. Wypadek samochodowy sprawia, że traci stabilny grunt pod nogami. Blizny, zarówno te na ciele, jak i duszy, są bardzo głębokie. Dziewczyna nie może odnaleźć się w swoim dotychczasowym świecie. Pomocną dłoń podaje jej koleżanka z byłej pracy, która proponuje wyjazd na wieś, do letniskowego domku w górach. Zosia przyjmuje tę ofertę. Odcięta od ludzi, spróbuje odnaleźć wewnętrzną siłę i nową siebie. Na miejscu poznaje fantastycznych ludzi, którzy żyją w zgodzie z naturą i w niej pokładają nadzieję. Bo każdy z nich ma swoje problemy, tajemnice i głęboko ukryte rany. Wśród nowych przyjaciół powoli odkrywa, że może to jest właśnie jej przeznaczenie.

•

Jestem zachwycona! 😍 Czytając, niemal czułam zapach tych wszystkich ziół i naparów. Miałam ochotę przenieść się, choć na chwilę, do magicznej Nieznajomki, przesiąść przy ognisku i posłuchać opowieści bohaterów. 💖

Lektura pełna rozważnych przemyśleń i pięknych sentencji. Może być drogowskazem dla szukających własnego ja, zagubionych, w tym nowoczesnym świecie, dusz. Polecam z całego serca! 🥰

•

Za możliwość przeczytania dziękuję @wydawnictwofilia . ❤

Cudowna i magiczna! „Warkocz spleciony z kwiatów” Agnieszki Krawczyk to bajeczna książka obyczajowa, która otuliła mnie opisami przyrody i dosłownie czułam, że i ja także przeniosłam się w góry, do malutkiej wioski, w której rozgrywa się akcja tej książki. Nie miałam właściwie żadnych oczekiwań, liczyłam tylko, że na jakiś czas zapomnę o coraz chłodniejszych dniach i codziennych zmartwieniach. Książka dała mi to wszystko i jeszcze skończyła się w takim momencie, że z niecierpliwością będę wyczekiwała drugiej części! A ta powstanie, gdyż „Warkocz” rozpoczyna cykl Leśne ustronie.

Bohaterami tej powieści są: kobieta po przejściach i mężczyzna z przeszłością. Zośka Wichocka przeżyła poważny wypadek samochodowy, a poniesione blizny zmieniły całe jej życie. Utrata pracy to nie wszystko, Zośka przede wszystkim traci poczucie własnej wartości, w jej życiu zagości rozpacz i zniechęcenie, bo jak dalej żyć, skoro ludzie patrząc na twarz widzą jedynie potwora? Gdy koleżanka proponuje jej wypoczynek w swoim domku – bohaterka nie waha się ani chwili. Jej sąsiadem będzie twardo stąpający po ziemi pisarz dla dzieci Mariusz, który prowadzi schronisko dla leśnych zwierząt. Ten mężczyzna też przeszedł niejedno i na odludziu znalazł ukojenie. Pomaga zwierzakom, które bez jego pomocy nie miałyby szans na przeżycie i wszystkie fragmenty związane z codziennością, karmieniem zwierzaków i opieką chwytały mnie za serce. Była także uparta koza, która swoimi wybrykami mnie rozśmieszała i takiego gagatka nie życzę nikomu ;) Najciekawszą bohaterką okaże się jednak starowinka: wróżbiarka i znachorka Zazulina, która zrozumie Zośce odkryć na nowo świat i przede wszystkim odnaleźć równowagę. W życiu Zośki pojawi się też nagle włóczęga Aleks – jaką rolę w nim odegra?

Ileż ja bym dała, by znaleźć się, choć na weekend w opisanej Nieznajomce! Chiałabym pomóc Mariuszowi w karmieniu sarenek, przyjrzałabym się, w jaki sposób opatruje się ranne ptaki i może nawet udałoby mi się poskromić kozę? Na tarasie domku Zośki wypiłabym kawę i z uśmiechem na twarzy obserwowałabym bohaterkę, która tka makramy z roślin. Może nawet na polanie odtańczyłybyśmy pewien rytuał? Może też staruszka Zazulina przepowiedziałaby mi przyszłość? O tym na razie mogę sobie pomarzyć, na szczęście Ci bohaterowie istnieją w książce i w każdej chwili mogę do nich wrócić! Agnieszka Krawczyk wręcz mnie oczarowała! Książka wydaje się być zwykłą obyczajówką, jakich już wiele ukazało się na rynku i myślałam, że z łatwością przewidzę też i zakończenie i to, co stanie się z bohaterami! Ale tak łatwo nie ma, bo autorka zadbała, by pojawił się element zaskoczenia, a moje wszystkie przewidywania prysły jak mydlana bańka. Bohaterowie niosą za sobą bagaż ciężkich doświadczeń i właśnie tutaj, żyjąc w zgodzie z przyrodą i naturą są w stanie odnaleźć swoją drogę. Nie bez powodu w książce pojawia się kompendium wiedzy zielarskiej, autorka zdradza informację na temat ziół, czasu suszenia i stosowania. Rośliny odegrają ważną rolę w życiu Zośki, a wszystkie informacje podane są w przyjemny sposób, były dla mnie niezwykłą ciekawostką. Fabuła rozgrywa się tutaj spokojnie, nie ma pośpiechu i choć tempo nie jest szybkie, to dzieje się tutaj sporo. Bohaterów nie opuszczą problemy i na pewno nie można narzekać tutaj na nudę. W książce tli się delikatnie wątek romantyczny, ale ON nie jest tutaj dominujący. Może w części drugiej odegra większą rolę? Mam nadzieję, że kontynuacja pojawi się szybko, a teraz bardzo gorąco polecam Wam tę magiczną książkę!

Warkocz spleciony z kwiatów to moje pierwsze spotkanie z twórczością Agnieszki Krawczyk. Od jakiegoś czasu przymierzałam się do zabrania za twórczość autorki, ale do końca nie wiedziałam na co się zdecydować. Jak widać los pokierował mną w taki sposób, że trafiłam na perełkę, która mnie pozytywnie przygniotła emocjami, których nawet nie jestem w stanie nazwać.

Zosia Wichocka doznała poparzeń w wyniku wypadku samochodowego. Blizny na ciele, a zwłaszcza na twarzy nie ułatwiają jej codziennego życia. Wyrzucona z pracy, nie potrafiąca odnaleźć się w zaistniałej sytuacji, postanawia skorzystać z propozycji koleżanki, która poleciła jej wypoczynek w domku w maleńkiej górskiej miejscowości Nieznajomice. Na miejscu poznaje Mariusza, który opiekuje się schorowanymi zwierzętami, Zazulinę znachorkę i włóczykija Aleksego. Czy w tym urokliwym miejscu, wśród życzliwych osób Zosia znajdzie równowagę?

Jak wspominałam powyżej historia, która stworzyła pani Agnieszka trafiła do moje wnętrza i zrobiła tam sporego zamieszania. Jest we mnie coś, czego nie potrafię nazwać i w sumie nawet tego nie chcę, bo niepotrzebnie ukierunkowałabym się na coś, co powinno zostać nienazwane. Warkocz spleciony z kwiatów obudził we mnie tęsknotę za ciszą, spokojnem, beztroską, miłością do natury, ale też i co ludzi. Nie wiem czy Nieznajomice istnieją, ale jest to takie miejsca, które można samemu stworzyć sobie na mapie i tam się udać. Gdyby to ode mnie zależało, ruszyłabym tak jak stoję do tego miejsca, by na nowo się odszukać. Dokopać się do tego co myślę, co czuję, co ukrywam i wykrzyczeć to z siebie pośród malowniczych krajobrazów, które ukoiłyby mnie. Jestem przeogromnie wdzięczna autorce za tę książkę. Zostanie już ona ze mną na zawsze. Zajrzę do niej za kilka lat i skonfrontuje swoje spostrzeżenia z tym co czułam wtedy i co czuć będę aktualnie. Mam nadzieję, że, że w końcu nauczę się odważniej żyć. Ode mnie 9/10

Chyba po raz pierwszy czytałam książkę Agnieszki Krawczyk. Gdybym wcześniej znała jej budowę i schemat, tobym się na nią nie zdecydowała. Z czystej przekory, oczywiście, ponieważ nie lubuję się w książkach traktujących o samorozwoju czy docieraniu do swojego wnętrza. Gdybym to zrobiła, straciłabym naprawdę cenną historię, a tak, mam szansę Wam o niej nieco opowiedzieć.

Rzecz dzieje się w Gorcach, w niewielkiej, położonej malowniczo wsi Nieznajomka. Wśród pięknych lasów, łąk i wzgórz, znajduje się kilka domostw, w których z wolna toczy się życie. Do jednego z nich wprowadza się Zośka. Dziewczyna, która ucieka z wielkiego miasta, korporacji, by odpocząć od zgiełku, oczyścić umysł, poukładać swoje życie po strasznym wypadku i spróbować rozpocząć wszystko od nowa. Szybko okazuje się, że Zośka świetnie się czuje w towarzystwie szalonego zoologa pomagającego dzikim zwierzętom, tajemniczej Zazuliny, krnąbrnej Laury i reszty maleńkiego społeczeństwa.

Opowieść rozpoczyna się szalenie sielsko i spokojnie. Autorka powoli, sukcesywnie wprowadza czytelnika w świat pełen zapachów, smaków i dzikości przyrody. Snuje swoją historię z wprawą barda i coraz bardziej oplata czytelnika swoimi mackami. Niezauważalnie i bezboleśnie zaciekawia baśniowością i obietnicą spędzenia cudownych, absolutnie relaksujących scen.

Wszystko się tu zgadza. Są i elementy baśniowe, które wprowadzają do powieści nieco magii, są i sceny przygodowe, ciekawe i przyciągające wzrok. Ale są też opowieści stricte obyczajowe, swojskie, znajdzie się szczypta romansu, przyprawiająca o szybsze bicie serca i to, co powoduje, że książka jest inna niż wszystkie, czyli kilka ładnych i sensownych słów o poszukiwaniu siebie.

Tak, znajdują się tutaj mądre sentencje, które z powodzeniem mogą służyć jako cytaty na dobry początek dnia/tygodnia/życia. Można je interpretować dowolnie i dopasowywać do własnych celów. Ta uniwersalność jest szalenie plastyczna.

Ta książka to cudowne kompendium pachnącej wiedzy zielarskiej. Czytelnik znajdzie tu wszystkie informacje na temat najważniejszych ziół, czasu, kiedy najlepiej je zbierać i suszyć, do czego ich używać i stosować tak, by pomagały.

To też historia o tym, że w życiu ważna jest miłość, zaufanie do drugiej osoby i bezinteresowna przyjaźń. To wskazówka, by czasem zwolnić i rozejrzeć się wokół, przemyśleć to i owo i ewentualnie coś zmienić.

Agnieszka Krawczyk napisała książkę cudownie ciepłą i mądrą, ociekającą wiejskim życiem i odkrywaniem tajemnic własnej duszy. Bardzo polecam!