Ślepnąc od świateł

Bardzo dobra książka.Warto przeczytać.Gorąco polecam.

„Kokaina jest wszystkim. Jest krwią, która płynie przez życie, przez interesy, przez pieniądze. To nie kokaina zabiła tę dziewczynę, którą potrącił mój były najlepszy klient, to nie kokaina zabiła kiślowatego. Zabiło ich rozkojarzenie. Zdezorientowanie. Nieumiejętność wyhamowania”. W książce „Ślepnąc od świateł” Jakub Żulczyk jest prorokiem. To ON przepowiedział że zdarzy się wypadek, spowodowany przez naćpanego celebrytę. Ale to już inna historia. To nowa historia dotyczy handlarza narkotyków, Jacka. Czy Jacek to prawdziwe imię? Nic mi do tego. To spowiedź dilera, który dobrze sobie radził. Do czasu. Miał w kieszeni modelki, celebrytów, producentów, dziennikarzy, właścicieli dyskotek i można tak wymieniać do śmierci. Bo narkotyki to już nie jest towar dla ludzi przegranych, dla ćpunów spod dworca. To jest specjał dla wybranych. Jacek krąży po światku warszawki i sprzedaje kokainę i inne tego typu „używki” dla gwiazdeczek. On, po przyjeżdzie z Olsztyna, z rodzinnego miasta miał studiować na ASP. Jednak albo życie, albo raczej ON sam wybrał inaczej, szybciej, łatwiej. „Zażywasz przegrywasz, dilujesz zyskujesz”. Czy oby na pewno? Dziękuję Krótkiej Przerwie że poleciła mi tę książkę. Byłam na Literackim Pikniku nad Wisłą na spotkaniu z pisarzem. Ciepły, ciekawy człowiek. Polecam „Ślepnąc od świateł”. i mam nawet autograf :)

O czym jest książka i serial? W głównej mierze o pieniądzach, narkotykach, mafii, ale przede wszystkim o zdeformowanej rzeczywistości, pełnej zepsucia, w której handlarz narkotyków jest jednym w pierwszych kontaktów w telefonie.

Z pewnością nie jest to tytuł dla wszystkich. Wulgarny język, brutalność wylewają się z każdej strony książki. Autor kreśli przed nami smutny obraz degradacji ludzkości, świata, którym zawsze, na każdym kroku rządzi pieniądz. To on jest najważniejszy, on kieruje ludzkimi wyborami, przyciąga i wygrywa. Nie ma tu miejsca na uczucia, sentymenty, ludzkie odruchy. Sam główny bohater jest postacią, którą ciężko jest polubić. Wydaje się zimny, pozbawiony wszelkich uczuć, zblazowany, z przerośniętym ego. Jedyną postacią, która dodaje kolorytu zarówno książce jak i serialowi jest Dario. Świetnie wykreowany, charakterystyczny. Jego dialogi, przybierające czasem formę monologu, były jedynymi fragmentami, które wywoływały uśmiech.

Zadziwiające jest dla mnie to, że książka licząca ponad 500 stron opisuje wydarzenia rozgrywające się na przestrzeni zaledwie kilku dni, bo fabuła wcale się nie wlecze - cały czas coś się dzieje.

Gdybym miała porównać książkę do serialu, powiedziałabym, że bardziej do gustu przypadł mi serial, a to rzadko się zdarza. Wpływ na to miały egzystencjalne rozważania Jacka, jego wywody (np. "piosenka psa" porównywanie życia ludzi do funkcjonowania robaków), jego sny, sposób opisywania jego rozmów z innymi, który sprawiał wrażenie, jakby nie był on w pełni władz umysłowych... To wszystko zlewało się ze sobą, tworząc nieokreśloną mieszankę jawy i urojeń. Trudno było mieć pewność co jest rzeczywistością, a co dzieje się tylko w jego umyśle.

Choć książka nie do końca trafia w mój gust, jestem przekonana, że znajdą się osoby, które będą nią zafascynowane.

"Wszystko jest możliwe, każda jedna rzecz, życie to ogromny wachlarz możliwości o identycznym stopniu prawdopodobieństwa. Trzeba być nastawionym na wszystko, wszystko przewidywać, nie brać nic za pewnik. Nie ufać nikomu i niczemu."

"... muszę stąd wyjść, aby stąd uciec. Nic została zerwana. Dopiero teraz czuję, że zaczynam się trząść, i dopiero teraz widzę, że wszędzie jest czerwony kolor, że czerwony kolor jest wszystkim, zalewa całą przestrzeń, jest go coraz więcej, z każdym uderzeniem czarnego serca."

Jacek od lat pomaga ludziom. Jako handlarz narkotyków niesie ukojenie wszystkim potrzebującym: kobietom, mężczyznom, młodym i starszym, a jedyne co się liczy to zgadzający się zysk. Przedświąteczny okres to czas intensywnej pracy mężczyzny. Jest to też czas sprzyjający refleksjom i przemyśleniom dotyczących przeszłości, teraźniejszości i przyszłości oraz wartościom, które tak naprawdę się liczą: miłości, przyjaźni, lojalności

Przyznaję, że początek wymagał ode mnie "wgryzienia" się w styl autora, a całą powieść zaliczam raczej do tych wymagających skupienia, jednak mimo to jestem nią oczarowana. To jak autor oddziaływał na wyobraźnię, jak oddawał warszawskie noce, nikłe światło, brud, chłód zimowych dni, jest dla mnie wręcz nieocenione. Dosłownie czułam to, co czytałam. "Ślepnąc od świateł" to książka tak naprawdę bardzo dramatyczna, i mimo emanującego z niej spokoju bijącego od głównego bohatera, będącego narratorem powieści, jej fabuła jest bardzo dynamiczna, pełna brutalności i emocji. Autor doskonale rozbudził we mnie żal, lęk, odrazę, obrzydzenie, ale też współczucie, smutek, rozpacz wobec opisanych przeżyć Jacka i innych wykreowanych w książce postaci. Postaci, które mogą wydawać się trochę przerysowane, ale jednocześnie sprawiają wrażenie autentycznych i pokazują, że światem rządzą pieniądze. Oczywiście bardzo polecam i książkę i serial, który świetnie oddaje jej klimat