Siostra Słońca. Siedem Sióstr. Tom 6

W życiu każdego z nas rodzina, nasze korzenie, życiorysy naszych przodków odgrywają ważną rolę. Poniekąd to one kształtują nasze obecne życie i miejsca, w których się znajdujemy. Niektórzy z różnych powodów odrzucają swoje pochodzenie, twierdzą, że nic ich nie obchodzi. Jak główna bohaterka najnowszej książki Lucindy Riley – Elektra. Dla niewtajemniczonych, to już szósty tom cyklu Siedem Sióstr. Opowiada o siostrach przyrodnich, które były adoptowane przez ukochanego ojca Pa Salta, który przed swoją śmiercią zostawił każdej z nich list ze wskazówkami odkrywającymi ich tożsamość. Elektra była zawsze tą najbardziej krnąbrną córką, która obecnie odnosi sukcesy jako światowa modelka, jednak nerwowy tryb życia przepłaca uzależnieniem od narkotyków i alkoholu. Jaka jest jej przeszłość? Skąd wyrastają jej korzenie?

Okładka utrzymana w niezwykle pięknych, energetycznych kolorach, a na niej zapierający dech w piersiach widok afrykańskiej, bezkresnej sawanny. Już pierwszy rzut oka na tę książkę zapowiadał historię niepozbawioną kolorytu i charakteru. Tak też się stało, a ja czym prędzej będę musiała nadrabiać poprzednie tomy tego cyklu. To utrzymana w baśniowej scenerii opowieść, w której niestety nie zabrakło trudnych tematów i bolesnych emocji. Historia Elektry została nakreślona niezwykle ciekawie, ponieważ obserwujemy pełną wybojów drogę bohaterki do zrozumienia kim jest i jakie jest jej miejsce w życiu. Jak się okazuje cena sławy, uwielbienia innych ludzi dla niektórych jest nie do udźwignięcia. Autorka nie szczędziła swojej postaci trudnych wyborów i życiowych zakrętów, ale dzięki temu stworzyła sylwetkę z krwi i kości, która przechodzi pasjonującą przemianę. Nie dziwię się już gabarytom tej książki i faktem, iż zajmuje blisko 700 stron, tę historię trzeba było dokładnie i szczegółowo odmalować. Nadać jej głębi i sensu.

Równolegle toczą się losy Cecily Huntley. Młodej Amerykanki, która w przededniu II wojny światowej wyjeżdża do Kenii, aby zapomnieć o zerwanych zaręczynach. Mieszka tam z ekstrawagancką matką chrzestną Kiki, w dolinie gdzie szampan leje się strumieniami od rana do wieczora. Splot pewnych wydarzeń zatrzymuje ją w Afryce na dłużej niż by chciała. Muszę przyznać, że ten wątek czytałam po prostu z wypiekami na twarzy. Gorąco kibicowałam Cecily, zamartwiałam się wydarzeniami z jej życia, a autorka niczego mi nie ułatwiła. Mocno zamieszała, umieściła kilka twistów, które przyprawiały mnie o wstrzymywanie oddechu. Nie ze wszystkim się zgadzam, ale życie właśnie takie jest. Miłość nie wygląda tak jak w bajkach, często jest okupiona mnóstwem wyrzeczeń. Wątek z udziałem Cecily często mi o tym przypominał.

Gorąco polecam, zwłaszcza wielbicielom sag rodzinnych. Lucinda Riley oddała nam książkę świetnie dopracowaną, z ciekawymi bohaterami, których historie pełne są wydarzeń i różnorodnych kolorów. Takie książki przypominają mi jak mocno lubię sagi rodzinne.

Globalizacja będąca wynikiem naszych czasów ma wiele korzyści, ale też pozbawia nas czegoś niezmiernie istotnego – korzeni. Przenosząc się z miejsca na miejsce odcinamy się od przeszłości, wielokrotnie nie potrafimy nawet wskazać naszego rodzinnego domu, tyle razy bowiem się przeprowadzaliśmy, początkowo wraz z rodzicami, a następnie już jako osoby dorosłe. Skutkuje to tez ciągłymi zmianami szkoły, otoczenia, a co za tym idzie – brakiem możliwości nawiązania głębszych kontaktów. Pozbawieni przyjaciół, których większość poznaje się jednak w dzieciństwie, a także bezpiecznej przystani, do której możemy zacumować w prazie problemów, coraz bardziej się gubimy, coraz mniej mamy kontaktu z rzeczywistością. Dlatego też szukamy substytutów, albo zgadzając się na toksyczne relacje, albo szukając zapomnienia w używkach.

Elektra D'Aplièse, najmłodsza z dzieci adoptowanych przez Pa Salta, teoretycznie ma zarówno dom rodzinny, jak i pięć sióstr. A jednak zawsze stała jakby z boku, nigdy nie umiała się w Atlantis odnaleźć, zaklimatyzować. Wyrzucana z kolejnych szkół marnowała potencjał, który według ojca posiadała. Dopiero praca modelki pomogła jej nieco się uspokoić, choć spokój ten okazał się złudny.

Mimo majątku zgromadzonego na koncie, podziwu wszystkich, prężnie rozwijającej się kariery, Elektra wciąż czuje się gorsza, niedostatecznie dobra, piękna i mądra. Dodatkowo rozpad związku ze sławnym muzykiem pogorszył kondycję psychiczną dziewczyny, a także sprawił, że sięga ona coraz częściej po alkohol i narkotyki. Przytłacza ją fakt, że została ze swoim bólem sama, a z drugiej strony – że nie może pokazać go światu. Pogrąża się zatem coraz bardziej, mimo wszystko nie chcąc zwrócić się o pomoc chociażby do sióstr. Każda z nich ułożyła już sobie życie, a odnalezienie ich prawdziwych rodzin według wskazówek pozostawionych przez Pa Salta po śmierci, pozytywnie wpłynęło na każdą z nich. Elektra odmawia sobie nawet tego – nie przeczytała listu od ojca, pozbawiając się szansy odnalezienia przodków i poznania prawdy o swoim pochodzeniu.

Przeszłość upomina się jednak o swoje miejsce w jej życiu. Otrzymuje list od kobiety, która podaje się za jej babkę, a na dodatek, zaginiony jak sądziła list od adopcyjnego ojca, wraca do niej wraz z rzeczami odesłanymi przez byłego partnera. Przychodzi też moment, że nie może już dłużej udawać silnej. Paradoksalnie upadek, przyznanie się, że potrzebuje pomocy, może stać się nowym początkiem. A historia opowiedziana przez babkę może sprawić, że poczuje oparcie w przodkach.

Jednocześnie z historią Elektry, poznajemy też opowieść Cecily Huntley –Morgan, przenosząc się do USA sprzed wybuchu II wojny światowej, a następnie do Anglii i … Kenii. To bowiem w egzotycznym kraju Cecily szukać będzie pocieszenia po rozstaniu z ukochanym, tak też rozgrywać się będą wydarzenia determinujące zarówno jej przyszłość, jak i życie kolejnych pokoleń…

W jaki sposób te historie są ze sobą powiązane? Dowiemy się tego dzięki lekturze niezwykłej, baśniowej niemal powieści pt. „Siostra Słońca”. To kolejny już tom wyjątkowego cyklu „Siedem sióstr” autorstwa Lucindy Riley, o adoptowanych dziewczynkach i ich tajemniczej przeszłości, która staje się kluczem do szczęśliwego życia. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Albatros książka to nie tylko wspaniała podróż do doliny Wanjohi, ale również moc emocji, wzruszeń, a także bodziec do zastanowienia się nad swoim życiem i … swoimi korzeniami. To jedna z tych książek, których – podobnie jak pozostałych tomów cyklu – nie można zapomnieć. Sięgnąć po lekturę powinny osoby ceniące sobie powieści obyczajowe, a także ci czytelnicy, którzy przywiązują wagę do stworzonej przez autora atmosfery i kreacji postaci. Te bowiem (podobnie jak wszystkie aspekty powieści) są u Riley na najwyższym poziomie.

Przed nami szósta część jednej z bardziej znanych serii. Od razu się przyznam, że wcześniejszych części nie znam, ale dzięki temu mogę sprawdzić czy można ją czytać bez znajomości poprzednich tomów. Ale że nie jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, trochę się domyśliłam czego mogę się spodziewać.

Główną bohaterką jest zjawiskowa Elektra, modelka, która nie dokońca radzi sobie z używkami. Nawarstwiające problemy, śmierć Pa Salta i list, którego nie chce przeczytać, sprawiają że w jej życiu panuje chaos. Równocześnie z losami Elektry poznajemy dzieje Cecily, dobrze urodzonej amerykańskiej damy, żyjącej podczas II wojny światowej, która wybiera się w podróż do Afryki i tym samym zmienia swoje życie. Obie kobiety łączy jedna osoba.

Lubie gdy powieść biegnie dwutorowo i tutaj ten zabieg bardzo mi się podobał. Chociaż wydaje mi się, że ta część poświęcona Cecily, pokazująca Kenię, ludzi tam żyjących, zwyczaje tubylców, dużo bardziej mnie wciągła i wręcz oczekiwałam tych momentów. W porównaniu do życia Elektry, które w założeniu, miało być bardziej nudne i jałowe, afrykańskie opowieści były bardziej dopracowane. Autorka zręcznie przeskakiwała między czasami, wszystko było spójne i prowadziło nas do rozwiązania zagadki pochodzenia Elektry.

Ciężko mi porównywać tę część do poprzednich, ale moja mama (fanka tej serii) twierdzi, że te wcześniejsze były bardziej porywające. Ja tego nie ocenię, ale losy Elektry spokojnie można poznawać bez czytania wcześniejszych części. Chociaż jeśli macie możliwość czytajcie po kolei.

Autorka kolejny raz zabiera nas w podróż, tym razem przez Stany Zjednoczone, Anglię, aż do Keni. Historia jest nieoczywista, pięknie przedstawiona, a Lucinda zdołała przemycić również aspekt segregacji rasowej i równych szans. Mimo że jest to powieść obyczajowa, to przedstawia głębsze problemy, które wbrew upływającemu czasowi i większej świadomości pozostały takie same. Książkę czyta się lekko, styl jest plastyczny wręcz malowniczy, pełen takiej nieuchwytnej baśniowości. Już rozumiem dlaczego ta seria jest tak bardzo popularna.

Siostra słońca to zdecydowanie mój ulubiony tom z całej serii „Siedem sióstr” Dlaczego? Otóż powód jest banalnie prosty. Lucinda Riley w pierwszym tomie przedstawia nam wszystkie siostry i od samego początku postać Electry jest owiana tajemnicą. A to działa już na nasza wyobraźnię i pobudza apetyt, aby dowiedzieć się więcej. Electra jest najmłodszą siostrą, która nie ukrywając do najgrzeczniejszych nigdy nie należała 😊 Chociaż jest na szczycie swojej kariery jako odnosząca sukcesy modelka…. Jest uzależniona od narkotyków jak i alkoholu.

TA POSTAĆ JEST ZBUDOWANA PO PROSTU ARCYMISTRZOWSKO!

Nie chciałbym wam zdradzać fabuły, jeżeli jeszcze nie poznaliście ich historii… W pierwszych tomie każda z sióstr otrzymuje list, który jest bardzo ważny dla każdej od swojego zmarłego ojca. Jako jedyna Electra nie otwiera swojego :O

Lucinda Riley zaskakuje mnie z każdą kolejną przeczytaną przeze mnie książką. Kiedy myślę, że już lepiej nie można zbudować na kartach powieści miejsca, bohatera i całej kreacji towarzyszącej powieści ona po prostu wchodzi na wyżyny i to robi.

Przeczytałem ten tom w jeden dzień. Nie interesowała mnie rodzina, nie ważny był głód. Liczyło się to, że w końcu doczekałem się historii tej najbardziej tajemniczej siostry.

Dary Anioła i Siedem sióstr to moje dwie ulubione serie książkowe. Polecam wam twórczość Lucindy i jestem święcie przekonany, że nie będziecie żałować!

"Siostra Słońca" to już przedostatni tom o siostrach D'Apliese. Sięgając po niego czułam niemalże podskórnie, iż obok "Siostry Perły" będzie to jedna z najlepszych części cyklu. Moja intuicja i tym razem mnie nie zawiodła.

Historia Elektry wybija się na tle pozostałych, bowiem Elektra to postać o ognistym i niełatwym do ujarzmienia temperamencie. Taka, która pod płaszczykiem pozornego luzu oraz siły, skrywa ogromne pokłady niepewności oraz poczucie braku przynależności gdziekolwiek i do kogokolwiek, które to doprowadzają ją w stosunkowo młodym wieku do uzależnienia od alkoholu oraz kokainy. Złość odczuwana po śmierci Pa Salta oraz rozstanie z gwiazdą rocka doprowadzają Elektrę na skraj przepaści, skutkując niemalże przedawkowaniem. Pogubiona dziewczyna musi się skonfrontować z własnymi demonami i zgodzić na pobyt w ośrodku odwykowym, gdzie zaczyna do niej docierać, jak niewiele wie o prawdziwych problemach.

"Kiedy samochód wiózł mnie do domu przez Nowy Jork, wyglądałam przez szybę na przechodniów. Myślałam o tym, że każdy z nich ma swoje dramaty, o których nikt z nas, mijających go, nigdy się nie dowie. Ta myśl mnie pocieszyła. Zbyt łatwo ulegamy złudzeniu, że wszyscy inni mają idealne życie".

Codzienność samotnej Elektry burzy wiadomość o tym, że kilka przecznic od niej mieszka jej biologiczna babcia, z którą przed swoja śmiercią skontaktował się sam Pa Salt. Początkowo nieufna zgadza się na jedno spotkanie, chcąc poznać swoje korzenie i prawdę o swojej matce. Historia uprzywilejowanej Cecily Hunter - Morgan, która opuściła Nowy Jork na zaproszenie swojej matki chrzestnej, a następnie dotarła do Kenii, by w spokoju wylizać rany po złamanym sercu okazuje się znamienna i zapoczątkuje zagmatwaną historie rodzinną Elektry. Historię pełną przeszkód w postaci uprzedzeń na tle rasowym, a tym samym historię pełną wzlotów i upadków, a także - nieuchronnie - złamanych serc oraz wielkich poświęceń.

"Życie można zrozumieć patrząc tylko na nie tylko wstecz, żyć jednak trzeba naprzód".

"Siostra Słońca" bardzo przypadła mi do gustu. Przede wszystkim dlatego, że Elektra pomimo uzyskanej sławy, nie jest postacią wyidealizowaną, a to czyni ją w moich oczach bardziej przystępną i po prostu ludzką. Nie tylko przeszła ogromną próbę charakteru walcząc z uzależnieniem, ale też dokonała się w niej wewnętrzna przemiana, nakazująca wykorzystać zdobytą na świecie pozycje oraz rozpoznawalność do czynienia większego dobra. Elektra zyskała nie tylko ważny głos, ale odnalazła też swoisty spokój, miłość oraz bezcenną przyjaźń. I choć jej podróż w poszukiwaniu korzeni ograniczyła się jednie do Nowego Jorku, to przez to niemniej odczuliśmy namiętności oraz dzikość odległej Kenii.

Niech najlepszym podsumowaniem "Siostry Słońca" staną się ostatnie słowa skierowane przez Kiki Preston do Cecily Forsythe: " (...) trzeba się zastanowić, kto jest dla nas ważny, i tego się trzymać. Powinniśmy zrobić wszystko co w naszej mocy, żebyśmy byli szczęśliwi i dali szczęście tym, których kochamy, bo nim się obejrzymy, życie może się skończyć".

„Siostra słońca” to historia Elektry, najmłodszej z adoptowanych sióstr, ciemnoskórej piękności. Tej, która została uznaną w świecie top modelką, zdobyła sławę i pieniądze. Wielu patrzy na nią z zazdrością, w końcu ma wszystko o czym marzy wiele młodych dziewcząt. Czemu więc czuje się jakby nie miała nic? Nie widzi celu w swoim sterowanym przez innych życiu, nie wie kim jest i dokąd zmierza. Ucieka używki, alkohol, kokainę żeby zagłuszyć zagubioną i nieszczęśliwą dziewczynkę, która w niej siedzi. W chwili gdy osiąga dno, niespodziewanie kontaktuje się z nią kobieta, która podaje się za jej babcię.

Mimo początkowej niechęci i nieufności, w Elektrze zwycięża ciekawość, by odkryć skąd pochodzi, jakie są jej korzenie. I tu historia Elektry zaczyna przeplatać się z opowieścią o życiu Cecily, którą los rzucił do Kenii. Czy słowa babki pomogą wyrwać się Elektrze z błędnego koła, w którym się znalazła? Czy przyzna, że nie jest w stanie poradzić sobie sama i pozwoli sobie pomóc?

To cudowna opowieść z życia dwóch kobiet, toczona równolegle. Gdy odkrywamy dalsze losy Cecily, śledzimy również zmiany, które dokonują się w Elektrze. To historia o poszukiwaniu swojego miejsca, odkrywaniu siebie, popełnianych błędach i trudnych wyborach.

Ważnym motywem, który autorka wplotła w swą opowieść jest sytuacja ciemnoskórych zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i w koloniach brytyjskich początku XX wieku. Segregacja rasowa, praktycznie brak dostępu do edukacji, czy opieki medycznej. Widzimy też jak sytuacja Afroamerykanów zmieniła się na przestrzeni lat. Autorka nie omija również problemów uzależnień i przemocy w rodzinie.

Barwna historia charakternej Elektry, klimatyczna opowieść z egzotycznej Kenii i do tego tak istotne wątki społeczne i kulturowe – czego chcieć więcej? Dokładając do tego kunszt pisarski i lekki język autorki powiem jedno, kto nie czytał niech żałuje. Albo szybko nadrabia.

Śmiało mogę napisać, że czytam głównie literaturę polską – tak już mam, wspieram naszych. Mamy tylu wspaniałych autorów, a jestem przekonana, że o wielu z nich jeszcze nie słyszałam. Jednak zaczynam zauważać, że dzięki Wydawnictwu Albatros odkrywam również autorów zagranicznych i co jakiś czas czytam książkę, która chwyta mnie za serce. Tak też było w przypadku Siostry Słońca – Lucinda Riley.

Siedem sióstr to szósty już tom sagi o losach sióstr z różnych stron świata. Zupełnie nie wiem jak to się stało, ale nie czytałam poprzednich. Ten mimo, że miał ponad 650 stron przeczytałam w trzy dni, tak mnie ta klimatyczna podróż wciągnęła.

Elektra to odnosząca wielkie sukcesy czarnoskóra modelka. Jej twarz zna cały świat. Ma prawie wszystko – sławę, pieniądze i… nałogi. Po śmierci swojego adopcyjnego ojca i porzuceniu przez partnera, wpada w coraz większą otchłań. Alkohol i twarde narkotyki są na porządku dziennym. Kiedy nie może już bez nich funkcjonować, otrzymuje list od nieznajomej kobiety, która twierdzi, że jest jej babką. Modelka nie zamierza szukać swoich korzeni, ale kolejne wydarzenia sprawiają, że podejmuje walkę o siebie.

Opowiadając historię rodziny babka odkrywa coraz to nowe fakty. Jest rok 1939 i poznajemy Cecily Huntley-Morgan. Kim Cecyly jest dla Elektry? Aby się tego dowiedzieć musimy przenieść się do Kenii i roku 1939. Autorka w malowniczy sposób opisała krajobraz Kenii. Piękne jezioro, poranne niebo oraz wielką ilość różnorodnych gatunków zwierząt.

„- Słuchaj nie jestem tobą i po moich historiach z mężczyznami nie mam prawa nic ci radzić. Ale babcia opowiedziała mi coś, co mi zapadło w pamięć. Pewna kobieta, nazywała się Kiki Preston, mówiła kiedyś…komuś z moich krewnych, że trzeba się zastanowić, kto jest dla nas ważny, i tego się trzymać. Powinniśmy zrobić wszystko co w naszej mocy, żebyśmy sami byli szczęśliwi i dali szczęście tym, których kochamy, bo nim się obejrzymy, życie może się skończyć. I myślę, że miała rację. Ja też spróbuję wyciągnąć z tego wnioski dla siebie.”

Dlaczego wybrałam właśnie ten cytat? Bo Siostra Słońca to nie tylko niezwykle piękna powieść. To książka, która dotyka też problemów uzależnień, rasizmu i walki o prawa kobiet. Dodatkowo Autorka namalowała obraz niesamowitej przemiany. Z dość samolubnej kobiety, w osobę empatyczną i chętną pomocy innym. Nie ukrywam, że pod koniec tej pięknej podróży płakałam, czytając o przemówieniu Elektry. Co takiego powiedziała? Przeczytajcie – warto.

Bardzo dziękuje Wydawnictwu Albatros za egzemplarz recenzyjny. Tak mnie ta powieść zachwyciła, że z przyjemnością sięgnę po wcześniejsze tomy. Gorąco polecam i zapraszam na stronę Wydawnictwo Albatros. [Adres usunięty]

Szósty tom serii "Siedem Sióstr", który pomimo ogromu stron i stosunkowo małej czcionki przeczytałam z zapartym tchem od samego początku do końca.

W tej części poznajemy Elektrę, która wszystko: idealne życie, pracę i urodę, a w jednej chwili los odwraca się od niej i ... wszystko traci.

Książki autorki zawsze wprowadzają mnie w niezwykły świat bohaterów, który wydaje się być bardzo prosty, ale i skomplikowany. To niezwykła umiejętność, potrafić napisać pełną emocji sagę rodzinną, która wciągnie cię w swój świat i na każdym kroku towarzyszyć Ci będą emocje.

Pełna magii powieść, którą czytałam z zapartym tchem.

Polecam