Sadystka z Auschwitz

„Niemal nieograniczona władza nad życiem i śmiercią więźniarek, jak również całkowita bezkarność i brutalne środowisko, w którym pełniły służbę, miały ogromny wpływ na pogardliwy stosunek nadzorczyń do osadzonych kobiet.”

Maria Mandl czuła się panią życia i śmierci. Przydomek „Bestia”, który uzyskała pracując jako nadzorczyni w niemieckich obozach koncentracyjnych, później jako kierowniczka obozu dla kobiet Auschwitz-Birkenau jest w pełni uzasadniony. W swym okrucieństwie, sadyzmie, agresji przewyższała wielu mężczyzn. Każde najmniejsze w jej mniemaniu przewinienie było surowo karane. Upodlenie i poniżanie innych sprawiało jej przyjemność. Czuła się bezkarna, nie znała litości, poczucie sprawowanej władzy nasilało bestialstwo. Skąd w niej tyle nienawiści dla drugiego człowieka?

Książka napisana jest w formie reportażu, wspomnień. Jest bardzo rzetelna i wnikliwa, czuć ogromną pracę i zaangażowanie Autora. Pan Jarosław opierał się na licznej bibliografii i opracowaniach, Dodatkowo znajdziemy w niej zdjęcia i dokumenty.

Liczne wspomnienia więźniów i zeznania samej Marii podczas procesu, robią przerażające, przygnębiające wrażenie. Ona sama podczas składania zeznań próbowała się wybielić, przeinaczyć fakty. Nie czuła się winna, jak twierdziła wykonywała tylko rozkazy. W obozach nie było ludzi, były szkodliwe osobniki i numery..

Bardzo trudna i bolesna opowieść, niesie ogromne, bardzo negatywne emocje. Trudno się ją czytało. Jest to prawdziwy przekaz o strasznych, nieludzkich zbrodniach. Każdy powinien ją przeczytać, ku przestrodze. Bardzo polecam, Tatiasza i jej książki.

“Sadystka z Auschwitz” opowiada o Marii Mandl, nadzorczyni w niemieckich obozach koncentracyjnych oraz kierowniczki obozu dla kobiet Auschwitz-Birkenau.

Nie ma co ukrywać, że tą historię czyta się trudno. Ciężko sobie wyobrazić, że człowiek może być tak zły i potrafi w taki okropny sposób traktować innych.

“Sadystę z Auschwitz” czytałam aż dwa tygodnie, nie byłam w stanie czytać szybciej. Łzy w oczach pojawiały się nie raz.

Na pewno dużym plusem książki jest to, że zawiera ona bardzo dużo wypowiedzi, wspomnień byłych więźniów obozów koncentracyjnych. Pojawiły się też zeznania Mandl, która wszystko widziała w inny sposób, próbowała się wybielić.

Zaczynając czytać tę pozycję miałam nadzieję, że bardziej przybliży ona samą postać Mandl. Odniosłam wrażenie, że książka opowiada ogólnie o traktowaniu więźniów w obozach a nie o samej dozorczyni. Często były wspominanie inne pracownice obozów. Jednak to właśnie Maria była uważana za najgorszą, najbardziej brutalną i nieobliczalną dozorczynie. W moim odczuciu, zwłaszcza pierwsza część, bardzo mało nawiązywała do samej Marii Mandl.

Książka niewątpliwie jest trudna i bolesna, jednak nie do końca spełniła moje oczekiwania co do treści. Nie mniej jednak uważam, że warto ją przeczytać. Moim zdaniem trzeba czytać książki o takiej tematyce.

@onaczytanoca

Nie podobała mi się ta książka. Ciężko mi się ją czytało nie tylko ze względu na poruszoną historię, ale też na sposób, w jaki ta historia została przedstawiona.

Sam temat zbrodni wojennych nie jest czymś, co czyta się lekko i przyjemnie. Mnie takie książki zawsze poruszają i nasuwają pytanie, do czego może posunąć się człowiek, gdy czuje się bezkarny. I za każdym razem przerażają mnie wnioski, które się nasuwają.

Jeśli chodzi o „Sadystkę z Auschwitz” to miała to być historia Marii Mandl – jednej z najokrutniejszych postaci II wojny światowej. Spodziewałam się, że otrzymam sporą dawkę wiedzy na temat Mandl, jednak w tej książce, w moim odczuciu była tylko jedną z wielu postaci. Dodatkowo niemal każdy akapit posiadał odnośnik do bibliografii, przez co miałam wrażenie, że czytam streszczenie kilku wcześniejszych książek, a nie coś nowego. Nie zmienia to jednak faktu, że Maria Mendl zapisała się na kartach historii jako bezwzględna sadystka, zło w ludzkiej skórze.

Przyznam się, że zanim zasiadłam do lektury tej książki wygooglowałam sobie informację na temat Marii Mandl (czy może bardziej znana Maria Mandel) – zbrodniarki wojennej, która własnoręcznie podpisała nakazy posyłające na śmierć w komorach gazowych blisko pięćset tysięcy kobiet i dzieci: od Żydów, przez Cyganów po Polaków I choć w literaturze historycznej możemy wyliczyć mnóstwo przykładów kobiet odpowiedzialnych za ludzkie tragedie to czytanie jej życiorysu sprawiło pojawienie się przerażenia w moich oczach i pytanie – ile zła może zmieścić się w jednym człowieku??

Jarosław Molenda w książce „Sadystka z Auschwitz” przedstawia nam sylwetkę ikony największego zła- kobiety, której celem było objęcie posady w obozie koncentracyjnym, a co za tym szło – awans społeczny, czy nawet szeroko rozumianą władzę nad innymi. I tak oto z wiejskiej dziewczyny przeistoczyła się w „Bestię” mordującą z zimną krwią innych ludzi. Dokonywała selekcji, prześladowała kobiety ciężarne, wyznaczała dzieci do eksperymentów medycznych, biła, maltretowała i wyznaczała kobiety do obozowego domu publicznego.

Myślę też, że nie bez znaczenia jest fakt umieszczenia przez autora sporej ilości zdjęć z obozu koncentracyjnego , a także zdjęć reprodukcji obrazów czy dokumentów funkcjonujących w Auschwitz-Birkenau, co zdecydowanie podnosi jej walor poznawczy tej książki. Przy czym cała ta historia napisana jest językiem zrozumiałym dla każdego i niewątpliwie interesującym. Ogrom faktów nie przytłacza ale mimo okrucieństwa sprawia, ze trudno jest się od niej oderwać…

Książkę polecam wszystkim tym, którzy wiedzę historyczną czerpią z najlepszych źródeł.

Podobno to my jesteśmy tą łagodniejszą płcią. Tą bardziej empatyczną. Wrażliwą. Troskliwą. Maria Mandl była jednak tego kompletnym zaprzeczeniem. Jej wywołujące postrach pośród więźniarek nazwisko śmiało może stawać w szranki z największymi katami II Wojny Światowej. I w niczym im nie ustępuje.

Jeżeli jesteście ze mną od dłuższego czasu zapewne wiecie, że na co dzień nie sięgam po tematykę wojenną bądź też stricte obozową. Niemniej płynące wiadomości i to, co ma miejsce tuż za naszą wschodnią granicą uświadamia, że pewnych wydarzeń nie można po prostu odciąć grubą kreską. Że nie można o nich zapomnieć.

"Sadystka z Auschwitz" to naprawdę rzetelnie napisany reportaż. Autor z niezwykłą wnikliwością i dbałością o szczegóły odtwarza nam nieludzką obozową rzeczywistość. Nie zabrakło również masy cytatów, o których świadczy obszerna bibliografia oraz fotografii i rycin, które umiejscowione zostały między tekstem.

Ta historia bezsprzecznie porusza. Dobitnie ukazuje, że zło tak naprawdę nie ma płci. Mandl była bowiem potworem w ciele anioła. Była kobietą, która równie dobrze w innej sytuacji zostałaby matką, żoną, babcią... I chyba właśnie to w jej postaci jest najbardziej przerażające. To jak obca kobiecie może być druga kobieta. Autor zostawia nas z refleksją na temat genezy zła i tego, co leży u jego podstaw. Mocny, bezkompromisowy reportaż - polecam!

Niestety w historii ludzkości wiele osób zapisało się czarnymi zgłoskami. Zło jest dla nich pożywką. Daje poczucie wyższości. Bez wątpienia jedną z największych kanalii naszej cywilizacji była Maria Mandl – sadystka z Auschwitz. To przerażające, że znęcanie się nad ludźmi dawało jej pełnie satysfakcji.

Jarosław Molenda w książce „Sadystka z Auschwitz” ukazuje historię, która przeraża. Maria Mandl ochotniczo zgłosiła się do SS. Najpierw jako nadzorczyni w Ravensbrucku, następnie jako komendantka Birkenau awansowała w społecznej hierarchii nazistowskich Niemiec. Z racji okrucieństwa z jakiego „zasłynęła” przez więźniów nazywana była bestią. Po lekturze tej książki brakuje mi określeń, jakimi mógłbym opisać tę kanalię w ludzkiej skórze. Nie chcę tu przytaczać przykładów okropieństw, jakich dokonała. Jarosław Molenda opisał je drobiazgowo, uzmysławiając nam, że zło nie ma granic. Mandl przekroczyła wszelkie granice.

„Sadystka z Auschwitz” to książka bardzo ważna. Dzięki niej możemy poznać prawdę o bestialstwie, jakie dokonywano za murami Auschwitz. Jarosław Molenda dokonał ogromnej pracy, aby skrupulatnie je udokumentować. Autor napisał tę książkę w oparciu o liczną bibliografię i opracowania. Książka ta bogata jest również w ilustracje ukazujące oblicze kanalii, socjopatki, sadystki – Marii Mandl.

W trakcie lektury w głowie pojawiało się wiele pytań – jak to możliwe, że w człowieku jest tyle zła – fascynacji okrucieństwem wobec drugiego człowieka? Po przeczytaniu tej książki cisnęło się na język wiele słów. Wypowiedzenie ich nie oddaje jednak frustracji, wobec czynów jakich dopuściła się sadystka z Auschwitz.

To, co przeraża to fakt, iż Maria Mandl czuła się bezkarna. Podczas przesłuchania przyznała, że gdyby urodziła się jeszcze raz, to ponownie dokonywałaby tych zbrodni. Motywacją do podjęcia pracy jako dozorczyni w obozie był nie tylko awans społeczny i prestiż, lecz również zarobki – wyższe od zarobków pielęgniarki. Zło było bardziej cenione niż dobro. Ta myśl przeraża!

„Sadystka z Auschwitz” to lektura, którą polecam każdemu. To świadectwo zbrodni, które zapisują czarne karty naszej historii. Miejmy tylko nadzieję, że to już ostatnie karty, a przyszłość ludzkości zapisywać będzie się na tych barwniejszych stronach.

Książka „Sadystka z Auschwitz” ukazała się nakładem Wydawnictwa Filia, Filia Mroczna Strona, Filia na Faktach

BRUNETTE BOOKS

Od dziecka interesowałam się historią i tematyką obozów koncentracyjnych.  Wiadomo, że  to co tam działo się jest wstrząsające, oburzające i przerażające. Jeśli myślicie,  że tylko mężczyźni posuwali się do tych okropnych czynów to jesteście w błędzie. 

"Sadystka z Auschwitz" to przerażająca opowieść o Marii Mandl. Historia ta pokazuje, że okrucieństwo nie ma płci.

Maria Mandl zgłosiła się do pracy w obozie koncentracyjnym, bo słyszała, że dozorczynie w takich obozach zarabiają dużo pieniędzy,  wzbogacają się, mają władzę i osiągają awans społeczny. 

Maria Mandl to przerażająca sadystka, socjopatka i terrorystka. Kobieta ta przekroczyła bramę obozu i stworzyła tam innym prawdziwe piekło na ziemi. 

W tej książce poznacie historię o strażniczce obozu koncentracyjnego,  dowiecie się dlaczego kobiety zgłaszały się do takiej pracy i dlaczego były takie okrutne. 

Literatura tego typu zainteresuje osoby, które lubią czytać książki o historii, II wojnie światowej i obozach koncentracyjnych. 

Ja bardzo lubię czytać książki oparte na faktach. Ta historia dostarczyła mi wiele emocji  i długo o niej nie zapomnę. Okładka książki idealnie oddaje klimat tej okropnej historii.

Autor ma ciekawy styl więc książkę wchłonęłam w błyskawicznym tempie. Fajnie, że na końcu książki można znaleźć wykaz ilustracji, bibliografię, opracowania i wspomnienia,  przypisy. Z pewnością skorzystam. Warto przeczytać tę książkę,  a wielbiciele takiej literatury muszą ją mieć w swojej biblioteczce. 

Rewelacja!

Polecam !

Sadystka z Auschwitz – Jarosław Molenda

Maria Mandl to symbol nazistowskich obozów zagłady. Potwór w Ludzkiej skórze, Przerażające, najbardziej okrutne zło w swojej postaci którego człowiek może się dopuścić wobec drugiego człowieka.

Historia Wiejskiej dziewczyny, która stała się „menedżerką” śmierci

Spośród czterdziestu milionów niemieckich kobiet jedna trzecia była członkiniami NSDAP, a trzydzieści tysięcy należało do świty SS. Co dziesiątym pracownikiem personelu dozorującego w obozie koncentracyjnym była kobieta. Wiele z tych kobiet było zmuszane do wykonywania tego strasznego zajęcia. Niestety było też wiele, które dobrowolnie zgłaszały się do SS .

Jedną z nich była Maria Mandl.

„Pracę tę wybrałam dlatego, ponieważ słyszałam, że dozorczynie w obozach koncentracyjnych dobrze zarabiają i spodziewałam się, że zarabiać będę więcej, aniżeli mogłabym zarobić jako pielęgniarka”.

Dowodzi to tylko jednego, że okrucieństwo nie ma płci, zło może być kobietą, piękną, brzydką, młodą starą.

Naprawdę nie wiem jakim trzeba być człowiekiem bez serca, pozbawionym uczuć, empatii , żeby dobrowolnie przekroczyć bramę piekła na ziemi i uczestniczyć w zbrodniach nad drugim człowiekiem. Czy naprawdę w człowiek potrafi być aż tak okrutny. Okazuje się, że jednak tak. Historia niestety się powtarza. Jak widzimy obozy śmierci niczego niektórych nie nauczyły.

Jeśli lubicie tematykę II Wojny Światowej to jak najbardziej zachęcam. Chyba pierwszy raz spotkałam się z książką, która opisuje role kobiet pracujących w tym miejscu.