Symbol Wielkiej Brytanii – tytan pracy, człowiek-instytucja i eksportowa maskotka Wielkiej Brytanii. Ma dom z 775 pokojami, a w nim zwykłe problemy z czwórką dzieci, o których bezustannie trąbią bulwarówki.
Akuratna, stateczna i dystyngowana – ukochana wnuczka króla Jerzego V i córka króla Jerzego VI – wyszła za biednego, ale przystojnego kuzyna, księcia Edynburga Filipa. Od 1953 roku jest „z Bożej łaski Królową Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej” oraz kilku innych państw. Choć nie ma realnego wpływu na rządy, pełni nieocenioną rolę w polityce. Jest uważnie słuchanym doradcą już dwunastego brytyjskiego premiera, symbolem ciągłości i jedności Wspólnoty Brytyjskiej. Mimo że utrzymanie tronu kosztuje poddanych 40 mln funtów rocznie, cieszy się ich szacunkiem i sympatią. Ogromna większość Brytyjczyków z przekonaniem śpiewa hymn: „Boże chroń królową”.
Będąc obecnie najstarszym w historii brytyjskim monarchą, nie zamierza abdykować, kocha swoje obowiązki i bycie królową.
Elżbieta II stroni od wywiadów, pilnie strzeże swojej prywatności. Tylko tak rzetelny dziennikarz i wytrawny komentator polityczny jak Andrew Marr mógł napisać równie precyzyjną faktograficznie, analityczną politycznie i wyjątkowo ciekawą opowieść o swojej prawdziwej królowej.
Andrew William Stevenson Marr (1959) – brytyjski dziennikarz, prezenter telewizyjny, pisarz i autor filmów dokumentalnych – w latach 1996–1998 był redaktorem naczelnym dziennika „The Independent", a od 2000 roku związany szefem działu politycznego BBC od 2005 roku prowadzi flagowy niedzielny magazyn polityczny zatytułowany The Andrew Marr Show emitowany na antenie BBC One.
