Podróż Cilki

Kolejna książka Heather Morris, autorki "Tatuażysty z Auschwitz". Cilka, słowacka Żydówka trafia do obozu zagłady w Auschwitz. Prze trzy lata przeżywa piekło za drutami, a po wyzwoleniu obozu przez Armię Czerwoną zostaje oskarżona o kolaborację z wrogiem i zesłana na Syberię. Przez 10 lat kolejnego piekła na ziemi powoli zapada się w siebie i ciemność. Ratuje ją od śmierci miłość, w którą już nie może uwierzyć. Zdziwiła mnie nieco opieka medyczna i dbałość o zesłańców w łagrach syberyjskich. Być może nie-Polakom trudno uwierzyć, że człowiek człowiekowi może zgotować takie piekło.

Dzięki książce dowiedziałam się więcej o trudach Gułagu. Nie podobało mi się to, że postacie zostały przedstawione jako czarno-białe.

Moja ulubiona książka! Płakałam jak dziecko. Piękna, wzruszająca historia młodej dziewczyny która żeby przeżyć musiała wykonywać rozkazy nazistów. Obie książki trzeba przeczytać, one muszą zagościć na waszych półkach! 💕

Bardzo wzruszająca powieść... wręcz miejscami tragiczna. Cilka dużo przeżyła począwszy od Auschwitz gdzie była poniewierana gwałcona musiała się zmierzyć z piekłem gdy już myślała że wróci do domu tak się nie stało. Została skazana na 15 lat i trafiła na Syberię do obozu. Z początku nie było łatwo... ale po paru latach szczęście i do niej się uśmiechnęła poznała i zamieszkała ze swoim Alexanderm. Polecam każdemu. Opowieść o życiu nędzy, jak ludzie byli traktowani w obozach.

Bardzo fajna książka. Ciekawie przedstawia losy Cilki po wyjściu z Auschwitz. Mnie osobiście bardzo wzruszyła . Polecam

Dla tych, którzy są już po lekturze „Tatuażysty z Auschwitz” - wstawki cofające nas do obozowego życia Cilki w Birkenau - mogą być irytujące. Mnie to trochę drażniło ale rozumiem, że było to niezbędne dla pełnego obrazu postaci. Czyta się naprawdę dobrze jak na ciężar gatunkowy tego tematu. Niesprawiedliwość łosi wyzwala gniew, niezłomność charakteru łzy wzruszenia. Tych wszystkich, którzy się boją opowieści z holokaustem w tle mogę zapewnić, ze nie jest bardzo makabrycznie.- choć łatwo tez nie jest.... Mamy miłość, macierzyństwo, przyjaźń i lojalność .... Generalnie budująca historia . Polecam

Mój mąż nie mógł się doczekać kiedy ją zakupię, bo był ciekawy jak dalej się potoczy kontynuacja tatuarzysty

Kontynuacja "Tatuażysty z Auschwitz", która moim zdaniem zasługuje na miano bestsellera. Historia głównej bohaterki i jej zmagania z codzienna rzeczywistością w obozie szokują i wzruszają zarazem. Jest to obowiązkowa lektura dla wszystkich, którzy nie doceniają tego, co mają. Z pewnością spojrzą na wiele rzeczy w swoim życiu z zupełnie innej perspektywy.

„Podróż Cilki” to kontynuacja bestsellerowego „Tatuażysty z Auschwitz”. Recenzję „Tatuażysty…” dodałam Wam już jakiś czas temu i wiecie z niej, że dla mnie jego fenomen jest nieznany. Jednak skusiłam się na zamówienie „Podróży Cilki”, zwłaszcza, że mogłam to zrobić przez portal [Adres usunięty]. Jesteście ciekawi mojej opinii? Jeśli tak, zapraszam!

Lale Sokołow w Auschwitz poznał Cilkę Klein, która trafiła do obozu mając zaledwie 16 lat. Była to niezwykle piękna i silna kobieta, która nauczyła się wykorzystywać swoją urodę do jednego – przetrwania. Po wyzwoleniu Auschwitz i uwolnieniu wszystkich więźniów Cilka nie wraca do domu. Zostaje zabrana do krakowskiego więzienia, gdzie czeka na nią wyrok – 15 lat w łagrze w Workucie za kolaborację z wrogiem. Jej koszmar się nie kończy, nie może odetchnąć jak Gita i Lale, musi zmierzyć się z kolejną przeciwnością losu, tym razem na Syberii.

„Podróż Cilki” to bardzo piękna, choć niezwykle smutna opowieść. Losy tej młodej kobiety przesiąknięte są cierpienie, sama Cilka przekonana jest, że przynosi ludziom jedynie śmierć, podczas kiedy ona sama potrafi przeżyć niejedno. Cilka jest bohaterką, którą podziwiam. Mimo ogromu cierpienia i niesprawiedliwości jaka ją spotyka, potrafi wykrzesać w sobie malutkie okruszki optymizmu i dobra. Oddaje swoje zasługi, by pomóc przyjaciółkom, naraża się dla współwięźniarek, mimo tego, że zna konsekwencje. Ale już nie wierzy w miłość. Widziała na swojej drodze zbyt wiele cierpienia, ponadto sądzi, że jest przeklęta, co skutecznie zatarło dawną wiarę.

„Podróż Cilki” czytało mi się dużo lepiej, niż „Tatuażystę…”. Dla mnie ta powieść jest dużo lepsza niż część pierwsza i to tę powieść warto przeczytać. Książka wciągnęła mnie, biorąc do ręki książkę chciałam poznać dalsze losy tej wyjątkowej bohaterki, chciałam dowiedzieć się, czy przeżyje, co ją jeszcze w życiu spotka, jakich dobrych i złych ludzi na swojej drodze napotka. Polecam Wam „Podroż Cilki” z całego serca!

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy!

Każdy z nas na coś narzeka. Zdecydowanie nie doceniamy czasów, w których przyszło nam żyć. Mamy wiele praw, które są naszą codziennością i nie wyobrażamy sobie, że ktoś mógłby nam je zabrać. Kiedyś jednak było inaczej, ludzie nie mieli praw, nie mogli dopominać się o swoje, wręcz było to karane.

Cilka Klein to dziewczyna, której przyszło szybko dorosnąć i poznać okrutne oblicze życia. Jako szesnastolatka wraz ze swoją siostrą zostały wysłane do pracy dla Niemców. Szykując się do wyjazdu, tak naprawdę nie były świadome tego, co je czeka. Zabrały ze sobą swoje najlepsze ubrania w nadziei, że ich byt się polepszy. Nic bardziej mylnego. Sam już transport do celu odbywał się w okrutnych warunkach, podróżowały w ścisku zwierzęcego wagonu, a celem podróży okazał się niemiecki obóz koncentracyjny w Auschwitz, gdzie ludzie byli brutalnie wykorzystywani, głodzeni, poniżani i mordowani.

Od momentu ich przybycia do Auschwitz ich życie kompletnie się zmieniło. Zostali pozbawieni wszelkich przywiezionych ze sobą rzeczy osobistych, a zaczęli codzienną walkę o przetrwanie.

Cilka Klein była twardą i walczącą o swoje dziewczyną, która za wszelką cenę starała się bronić swoich bliskich, nawet kosztem własnego dobra. Dziewczyna została zmuszona do szybkiego dorośnięcia, a jej życie zamieniło się w istny koszmar.

Wielokrotnie była bita, gwałcona przez niemieckich oficerów, ale poddawanie się temu było w pewnym sensie sposobem na przetrwanie.

Gdy nadeszła nadzieja na lepsze jutro, na wyzwolenie okazało się, że jest to jedynie zmiana wroga. Cilka została oskarżona o sypianie z wrogiem, jakby nie ona w tym wszystkim była ofiarą. Została za to skazana na 15 lat wygnania w niemniej trudnych warunkach. Po raz kolejny dostała numer, który miał zastępować jej imię, tym razem jednak nie wytatuowano go jej na ręce, a kazano przyszyć do otrzymanej odzieży. Rozpoczął się kolejny koszmar młodej dziewczyny, która walczyła całym sercem o przetrwanie. Nowe znajomości, które zawierała dawały jej siłę do przetrwania i ciągłej walki. Cilka nigdy się nie poddawała i za wszelką cenę chciała przeżyć, choć momentami okazywało się to zadaniem niemal niewykonalnym.

Wzruszająca, smutna historia, która jednak się wydarzyła. Być może nie dokładnie tak w szczegółach, być może niektóre elementy były fikcyjne, ale niektóre niewyobrażalnie okrutne i prawdziwe.

Książka, która zdecydowanie zostanie na długo w mojej pamięci i którą polecam do przeczytania wszystkim, bo to właśnie takie książki pozwalają nam na bliższe poznanie losów naszych przodków.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Najmocniejszą warstwę książki stanowi historia Cilki oraz emocje i przeżycia towarzyszące jej w drodze przez piekło niemieckiego lagru i sowieckiego łagru. Jako szesnastoletnia dziewczyna została aresztowana i trzy lata spędziła w Auschwitz-Birkenau. Walcząc o przetrwanie, musiała dokonywać tzw. ostatecznych wyborów, a myśl o nich gryzła jej duszę do końca życia.

Gdy przyszło oswobodzenie z rąk Niemców, rozkwitła ogromna nadzieja na normalne życie, lecz rosyjscy „wyzwoliciele” nie dostrzegli w Cilce ofiary. Uznali ją za szpiega i współpracownika faszystów i zadali młodej kobiecie kolejny cios: zesłanie na piętnaście lat do łagru w Workucie na dalekiej północy. Mimo okropnych warunków potrafiła okazywać ludziom dobre serce, zwłaszcza pracując w lazarecie. Wiele razy wątpiła w możliwość pokochania jakiegoś mężczyzny, jednak miłość przyszła również do niej i to w dość niespodziewanym momencie.

Powieść może wzbudzać emocje, a nawet fascynację postacią Cilki, jednak sposób prowadzenia narracji bywa często zbyt monotonny, dlatego wiele zdarzeń i chwil z życia kobiety nie ma dostatecznie silnej wymowy. Opowieść urozmaicają (choć specjalnie nie wzbogacają) retrospekcje - epizody z Auschwitz-Birkenau, a we wspomnieniach Cilki pojawiają się Gita i Lale Sokołow, postacie znane czytelnikom „Tatuażysty z Auschwitz”. Dzięki efektowi kontynuacji można szerzej spojrzeć na losy więźniów obozów koncentracyjnych.

Powieść czyta się z zaciekawianiem, jednak wydaje mi się, że dla ludzi znających historię i autentyczne wspomnienia pełne okrutnych i odrażających zdarzeń może wydać się nieco sztuczna, jakby „po hollywoodzku upozowana” na potrzeby współczesnego czytelnika z kręgu tzw. popkultury.

ZJ

źródło: [Adres usunięty]

"Podróż Cilki" Heather Morris to jedna z lepszych lektur, które ostatnio czytałam. Muszę przyznać, że tematyka obozów w czasie drugiej wojny światowej oraz obozów pracy jest mi znana z wielu pozycji książkowych, ale tak jak tutaj jest opisana, to jeszcze się nie spotkałam. Tytułowa Cilka trafia do obozu Auschwitz jako szesnastolatka razem ze swoją siostrą i matką i tylko ona przeżyje to piekło. Każdy w tak trudnej sytuacji stara się przeżyć w jakikolwiek sposób, wiele sytuacji jest niezależnych od danego człowieka. Gdy jest się w obozie, człowiek staje się nikim, ma nad sobą pana i władcę i to często nie jednego, który z człowiekiem się nie liczy. Blok śmierci, do którego pod przymusem trafia Cilka, pozwala jej przeżyć w obozie, jednak fakt, przebywania w tym bloku wpływa niekorzystnie na jej sytuację po wyzwoleniu. Nie czytałam wcześniej o tym, że osoby będące w obozach koncentracyjnych po wyzwoleniu zostawały skazywane na dalsze więzienie praktycznie za to, że nie przeciwstawiły się nazistom. Proces w Norymberdze wielu faszystów nie skazał na odpowiednie kary, no bo przecież oni wykonywali tylko rozkazy, a więźniowie to z "przyjemności" robili to co, im kazano, zwłaszcza kobiety lub dzieci. Czytając tę książkę, nie mogłam się od niej oderwać, musiałam dowiedzieć się, jak skończyła się historia bohaterki. To, że Cilka została skazana na 15 lat zsyłki na Sybir, za to, że była w obozie daje do myślenia, co władza sobie wtedy myślała. W tej chwili małe problemy są wspomagane przez psychologów, niestety wtedy jeżeli ktoś był słaby psychicznie, mógł szybko pełnić samobójstwo. Książka opart na prawdziwych losach Cilki jest godna polecenia, napisana w bardzo przystępny sposób i opisująca wewnętrzne przeżycia tej silnej dziewczyny, bardzo doświadczonej przez ciemiężycieli.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy

„Podróż Cilki” jest kontynuacją popularnego „Tatuażysty z Auschwitz” i podobnie jak ON zbiera skrajne opinie. W tej powieści główną bohaterką jest Cilka, którą Lale Sokołow poznał w obozie. Według niego była ona najdzielniejszą osobą, jaką kiedykolwiek poznał. To jego wspomnienia o niej, natchnęły Heather Morris do napisania historii o tej dziewczynie. Ta książka nie jest oparta na faktach, a jedynie fikcja oparta na relacji Lalego, wspomnieniach innych osób, którzy ją znali oraz własnych badań autorki. To wszystko trzeba mieć na uwadze czytając tę książkę.

Powieść rozpoczyna się w momencie wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau przez Armię Radziecką. Na ten moment czekała nie tylko Cilka, ale i tysiące innych więźniów tego obozu koncentracyjnego. Jednak to, co dla niektórych było końcem koszmaru, dla innych było początkiem czegoś równie okropnego. Tak było w przypadku Cilki, która po opuszczeniu obozu trafiła do więzienia i została posądzona o kolaborację i sypianie z wrogiem. Wyrok 15 lat w obozie pracy na Syberii jest kolejnym ciosem zadanym od losu. Jednak Cilka nie poddaje się i próbuje jakoś się odnaleźć w nowej, ale jakże podobnej, rzeczywistości. Od teraz mierzy się z trudnymi warunkami życia w niesprzyjającym klimacie, wyczerpującą pracą, ale też z wyrzutami sumienia i poczuciem winy. To ostatnie ma zasadniczy wpływ na jej osobę, bo Cilka cierpi z powodu tego, co robiła w Auschwitz-Birkenau, choć tak naprawdę po prostu walczyła tam o przetrwanie. Dziewczyna postanawia odkupić swoje winy i pomaga innym, jak tylko może. W łagrze pomoc nie jest czymś łatwym, ale Cilka ma dużo szczęścia i znajduje pracę, w której może to robić. Często wpada w tarapaty, podobnie jak miał w zwyczaju tatuażysta z Auschwitz, ale zawsze wychodzi z nich ochronną ręką.

Ze szczęściem Cilki mam mały problem, bo aż nie chce mi się wierzyć, że jedna osoba mogłaby mieć aż tyle farta. To samo czułam czytając „Tatuażystę z Auschwitz”. Dużo osób zarzuca obu powieściom słabe rozeznanie w temacie i zbyt dużą lekkość i frywolność. Coś w tym jest, jednak dla mnie obie powieści okazały się dość ciekawe. Co prawda brakowało mi w nich większego rozwinięcia i dopracowania fabuły, ale ich autorka chyba taki ma właśnie styl pisania, który mi nie do końca się podoba. Trzeba też pamiętać, że „Tatuażysta z Auschwitz” był napisany jako scenariusz do filmu, a dopiero później stał się powieścią.

Ogólnie książka okazała się być ciekawą powieścią z kilkoma wadami. Na pewno styl pisania autorki nie jest najmocniejszą stroną. Narracja w trzeciej osobie nie jest też moją ulubioną, jednak po kilkudziesięciu stronach przyzwyczaiłam się do niej. Biorąc pod uwagę zamysł autorki i chęć przybliżenia czytelnikom osoby Cilki, która w bardzo młodym wieku doświadczyła niewyobrażalnych i okrutnych przeżyć, książka jest w porządku. Ta historia ma pokazać, że pomimo zaznania wielu cierpień i niesprawiedliwości losu, można być osobą odważną i mieć nadzieję na lepsze jutro.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Rok temu miałam okazję przeczytać wielki bestseller, jakim stał się wówczas „Tatuażysta z Auschwitz” Heather Morris. Książka ta wywołała wiele emocji w literackim świecie i podzieliła czytelników na zwolenników i zagorzałych przeciwników. Spotkałam się z wieloma opiniami na jej temat. Wiele osób nie zgadzało się z moim zdaniem, gdy stawałam murem za tą powieścią. Czy po przeczytaniu kontynuacji nadal jestem fanką twórczości Heather Morris?

W tej części poznajemy historię Cilki Klein, którą Lale Sokołow uważał za najdzielniejszą osobę, jaką kiedykolwiek znał. Dziewczyna miała zaledwie szesnaście lat, gdy trafiła do Auschwitz. Jej nastoletnie życie zostało brutalnie zabrane, a uroda skazała na piekło. Wykorzystywana przez esesmanów szybko przysporzyła sobie wrogów, którzy uważali, że współpracowała z nazistami w zamian za „lepsze” warunki do życia. Po wyzwoleniu obozu została skazana na kilkanaście lat robót w Workucie, gdzie ponownie przeżyła piekło na ziemi...

Czy powieść Heather Morris jest podkoloryzowana? Trudno mi określić. W moim odczuciu ukazuje przerażającą codzienność, która dotykała więźniów zesłanych na Syberię. Czy za koloryzowanie faktów uznać odnalezienie przyjaźni i życzliwych ludzi w takim miejscu? Nie powiedziałabym. Uważam, że lekka nuta dobra pośród tak potwornej rzeczywistości daje choć iskierkę nadziei, dzięki czemu historia nie przytłacza czytelnika swoim okrucieństwem. W końcu zdarzały się przypadki, gdy potencjalny oprawca okazywał się wybawicielem.

Równie trudno ocenić postawy bohaterów. Pięknie oddaje to cytat:

„Każdy, kogo dotknęła wojna, niewola lub ucisk, reaguje inaczej. Łatwo z dystansu dociekać, jak by się zareagowało w danych okolicznościach, ale tak naprawdę nikt tego nie wie.”

Nie nam oceniać i krytykować innych ludzi. Nie będąc w danej sytuacji nie powinno się doradzać czy wypowiadać negatywnie na temat czyjegoś zachowania. Często nie zdajemy sobie sprawy, co tak naprawdę skłoniło tę czy tamtą osobę do danego postępowania. Warto o tym pamiętać, zanim wyrazi się nieco zbyt krytyczne zdanie na czyjkolwiek temat.

Ta powieść jest także historią, która ukazuje niesamowity upór, determinację i wytrwałość w dążeniu do celu, jakich na próżno szukać w teraźniejszości. Cilka jest przykładem kobiety, która przyjęła sobie za punkt honoru, by przeżyć. Oczywiście, można podpiąć to pod łut szczęścia. Czy jednak gdyby nie jej zawziętość i to, że się nie poddawała w najcięższych chwilach, miałaby szansę wyjść cało z opresji? Nie sądzę.

„Podróż Cilki” jest zatem świetnym przykładem tego, ile można zdziałać nawet w najtrudniejszych warunkach, jeśli się nie podda i będzie walczyć do końca. To relacja z życia w łagrze, gdzie pośród okrucieństwa, poniżania, niesprawiedliwości może narodzić się przyjaźń. Dowód na to, że to, co dobre zawsze przebije się przez zło. Pozostając fanką twórczości Heather Morris polecam sięgnięcie po kontynuację „Tatuażysty z Auschwitz”.

Cilka jest Żydówką, a jej początkowe losy poznajemy w „Tatuażyście z Auschwitz”. Mając jedynie 16 lat trafiła do obozu koncentracyjnego. Jej wybawieniem, a zarówno przekleństwem okazała się uroda. Już na początku została wypatrzona przez jednego z kierowników obozu, który wykorzystywał ją seksualnie. Plusem tej okropnej sytuacji okazało się to, że dziewczyna była uprzywilejowana i możliwe że tylko dzięki temu udało jej się przeżyć. W roku 1945 obóz został wyzwolony przez sowietów. Koszmar więźniów się skończył, mogli wyjść na wolność. Cilka jednak nie miała takiego szczęścia. Została oskarżona o kolaborację z wrogiem i szpiegostwo oraz skazana na 15 lat ciężkich robót na Syberii.

Mimo że pierwszy tom przeczytałam już dawno temu, nadal pamiętam uczucia jakie towarzyszyły mi przy lekturze. Tutaj czułam jeszcze głębszy smutek i współczucie do głównej bohaterki. Wycierpiała już tyle na terenie obozu koncentracyjnego, a teraz została za swoje cierpienia dodatkowo ukarana.

Skazańcy zostają przewiezieni na Syberię wagonami bydlęcymi. Na miejscu jest niby podobnie, ale jednak dziewczyna wszystkiego musi się nauczyć od nowa. Musi znaleźć sposób na to, żeby przeżyć i to piekło.

Duży plus dla autorki za olbrzymi research przed napisaniem „Podróży Cilki” oraz za to, że na końcu książki pojawiają się wszystkie informacje, jakie znalazła na temat Cilki Klein. Dzięki temu nie mieszamy faktów z fikcją, co często zdarza się przy podobnych pozycjach. Warto pamiętać o tym, że opowieść jest na podstawie niektórych faktów, ale nadal pozostaje fikcją literacką.

Ta pozycja bardzo angażuje czytelnika, oceniam na 5/5 gwiazdek. Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Po trzech latach w Auschwitz, została uznana winną współpracy z wrogiem i skazana na piętnaście lat łagru. Jak wiele potrafi znieść człowiek, by przetrwać?

“Podróż Cilki” to kontynuacja znakomitej powieści “Tatuażysta z Auschwitz” autorstwa Heather Morris. Choć w drugiej części autorka skupia się na ukazaniu losów innej osoby, to nie zabrakło tu tych samych wspaniałych elementów, które pozwoliły mi docenić wysiłki Morris poprzednim razem.

Nowa książka autorki opowiada o niezwykłej kobiecie, o której wspominała czytelnikom już wcześniej. Tym razem akcja książki została zbudowana wokół wydarzeń, w których wzięła ona udział. Cilka to silna i charyzmatyczna bohaterka, ale dla czytelników staje się jeszcze bardziej interesująca za sprawą tego, w jaki sposób przedstawiono jej dzieje. Morris połączyła wątki dotyczące pobytu kobiety w Auschwitz (i znane nam już dzięki „Tatuażyście…”) z latami, jakie bohaterka spędziła na syberyjskiej zsyłce.

Temat ten okazał się dla mnie niezwykle zajmujący. Mam wrażenie, że niewiele się o tym mówi i tak naprawdę niewiele pisze. A i ja sama specjalnie nie dążyłam do tego, by więcej tych informacji zgromadzić. Śledząc rozwój opisywanych w powieści syberyjskich wydarzeń, miałam okazję nieco lepiej zrozumieć, jak wyglądał system funkcjonowania tamtego miejsca. Autorka oddała jego charakter z wielką precyzją, bardzo obrazowo, pozwalając, by każdy czytelnik zrozumiał, jak taka zsyłka rzeczywiście wyglądała.

Postać Cilki zrobiła na mnie duże wrażenie. Nie ukrywam, że nie zawsze mogłam zrozumieć podejmowane przez nie decyzje, z pewnością jednak zasłużyła na miano bohaterki. Podczas lektury towarzyszyły mi żywe emocje, a każdy kolejny krok bohaterki sprawiał, że odbierałam go osobiście, wciąż pamiętając, że mowa o autentycznych wydarzeniach. Uważam, że historia tej kobiety musiała zostać opowiedziana i jestem wdzięczna Morris za to, że się do tego przyczyniła.

Książka została napisana przekonująco i emocjonalnie, z wielkim szacunkiem dla życia ukazywanych postaci. Podczas lektury czuć duże przygotowanie autorki i ogrom wykonanej przez nią pracy. Z pewnością niełatwo pisze się o takich sprawach, bazując na relacjach innych ludzi, materiałach źródłowych i wszystkich złych rzeczach, o jakich się słyszało. Niemniej jednak autorka zdobyła się na wielki trud i to widać.

„Podróż Cilki” to intrygująca i cenna książka. Można o niej powiedzieć wiele dobrego, ale to jedna z tych powieści, które zasługują, by po nie sięgnąć i samemu się przekonać, w czym tkwi ich wartość. Ja zaczęłam nowy rok od tej lektury i Wam również radzę nie zwlekać. Nawet jeśli nie mieliście okazji poznać pierwszej części.

Pierwszy tom tej serii wzbudził wiele kontrowersji, ale też moich uwag. Coś było na rzeczy i naprawdę nie dało się o niej pisać, bez wspominania historycznych nieścisłości. O czym mowa? O „Tatuażyście z Auschwitz”. Tym razem sięgnęłam po tom drugi, czyli „Podróż Cilki”. Czy wzbudziła we mnie te same wrażenia, co poprzedni?

Wydawałoby się, że koszmar Cilki wreszcie dobiegł końca. Przetrwała piekło Auschwitz, obóz został wyzwolony przez wojska radzieckie, jednak piekło… wcale się nie skończyło. Dziewczyna zostaje wysłana do sowieckich łagrów za „kolaborowanie z wrogiem”, a ona po prostu chciała przeżyć. Znów w nieludzkich warunkach, poniżej godności, walczy o każdy dzień. Czy Cilka znajdzie w sobie dość sił?

Bohaterką tej książki jest Cilka, postać, która we wcześniej odrywała ważną, chociaż drugoplanową rolę. Tym razem autorka już na samym początku zaznacza, że jej powieść jest jedynie inspirowana historią. Losy głównej bohaterki to połączenie życia autentycznej postaci, innych osób, ale też literackiej fikcji. I ta deklaracja paradoksalnie odniosła dobry skutek. W przypadku „Tatuażysty” bardziej zaznajomieniu z tematyką recenzenci wytkali autorce wiele błędów i nieścisłości, tym razem więc nie można powołać tego argumentu.

Na plus można też policzyć warsztat pisarski. Powieść została napisana lepiej niż poprzednio. Jest równie przystępna, mocna w przekazie i lekka w formie, co wcześniej, ale mniej jest „zgrzytów”. To dość zaskakujące, bo jak na tak dosadną tematykę, książkę czyta się naprawdę błyskawicznie.

Cała recenzja na: [Adres usunięty]

,,Podróż Cilki" to nie jest kontynuacja ,,Tatuażysty z Auschwitz" ale książka o kobiecie o której było wspomniane w "Tatuażyście..."

Cilka przebywała w obozie Auschwitz razem z Gitą i Lalem i sprawowała tam funkcje blokowe w bloku śmierci. Ceną za to żeby żyła było oddanie się wysoko postawionemu naziście. Po wyzwoleniu Aushwitz Cilką zainteresowały się władze rosyjskie. Została oskarżona o współpracę z Niemcami i skarżą na przymusowe roboty w łagrze. I w tym momencie zaczyna się cała historia Cilki.

Obecne wydarzenia w łagrze przeplatają się że wspomnieniami z Auschwitz.

Warto zaznaczyć, że książka jest tylko inspirowana faktami, w dużej mierze to fil ja literacka. Jest lepsza od "Tatuażysty..." to na pewno. Jednak szczęście jakie non stop dopisuje Cilce jest tak wielkie, że aż nieprawdopodobne, dużo tu życzliwości, pomocnych przyjaciół, wzruszeń... książka jest zbyt "lekka" jak na temat, który porusza i jest to wszystko potraktowane pobieżnie. Odniosłam wrażenie, że autorce zwyczajnie brak wiedzy historycznej i dla czytelnika, który choć trochę czytał na temat warunków życia w łagrach będzie szokiem tym co opisuje autorka. Nijak się to ma do faktów tak naprawdę, życie tak zostało wyidealizowane podobnie jak Aushwitz w "Tatuażyście..."

Tym razem muszę odpocząć od tego typu powieści obozowych inspirowanych faktami, bo jest niewielki odsetek takich książek, które zawierają prawdę historyczną. Aczkolwiek nie czuje się bardzo zawiedziona, bo po wczesniejszej lekturze tej autorki nie spodziewałam się drugiej książki na wyższym poziomie.

"Podróż Cilki" to kontynuacja książki "Tatuażysty z Auschwitz" i według mnie jest o wiele ciekawsza. Czyta się ja jednym tchem, nawet jeśli jest to opowieść o cierpieniu ludzi wysłanych na Syberię, na roboty w niewyobrażalnie ciężkich warunkach.

Dzięki tej książce będziesz w stanie docenić to co sam masz i znajdziesz siły na walkę z przeciwnościami losu, jakie niesie każdy dzień. Historia Cilki chociaż jest bolesna i wzruszająca, to daje nadzieję na lepsze jutro.

Jest to opowieść o silnej i dzielnej kobiecie, która w żadnym momencie swojego życia się nie poddaje i walczy do samego końca. Postać warta naśladowania i brania z niej przykładu.

Była piękną kobietą i chociaż uroda uratowała ją nie raz, to tym samym skazała ją na piekło.

✏✏✏✏✏✏✏✏✏✏

Akcja powieści rozgrywa się 27 stycznia 1945 roku, kiedy to Armia Czerwona wkracza do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Po trzech potwornych latach spędzonych w obozie zagłady, zostaje ON wyzwolony, ale to nie oznacza końca piekła dla Cilki. Wręcz przeciwnie, dziewczyna nadal nie odzyskuje wolności, a zostaje skazana na 15 lat łagru w Workucie na Syberii.

I tym samym zaczyna się kolejna podróż Cilki o przetrwanie i życie. W łagrze spotka ludzi dobrych, którzy będą próbowali jej pomóc i się z nimi zaprzyjaźni, ale także okrutnych oraz bezwzględnych.

Spokój ducha odnajdzie pomagając innym, zostanie pielęgniarką, będzie asystować przy operacjach i zacznie wyjeżdżać karetką do potrzebujących. Tym samym zaskarbi sobie sympatię u lekarki, pielęgniarek i pacjentów, a nawet u żony komendanta.

Pomimo tego, co się jej przydarzy, na swojej drodze spotka miłość, która da jej siły, aby zacząć myśleć o własnej przyszłości.

Generalnie podobała mi się. Ma wady, ale podejrzewałam, że wystąpią, więc mi nie przeszkadzały.

Nadzieja w ciemnościach.

Kontynuacja bestsellerowego "Tatuażysty z Auschwitz". Czy w temacie literatury obozowej - której zarówno ta jak i poprzednia część cyklu jest przykładem - da się powiedzieć i napisać coś nowego? I tak i nie... Z jednej strony temat cierpienia i nieludzkiej niewoli w warunkach urągających wszelkim normom człowieczeństwa został już opisany niemal na wszystkie możliwe sposoby, z drugiej jednak strony - takich przykładów nigdy nie jest za mało. Trzeba o tym wszystkim pamiętać. Jak bowiem całkiem niedawno powiedział Marian Turski: "Auschwitz nie spadło z nieba".

Cilka, główna bohaterka "Tatuażysty...", otrzymała za sprawą tej oto książki literacki ciąg dalszy swojej historii. Fikcja miesza się tutaj z prawdą historyczną, jednak całość fabuły jest całkiem prawdopodobna - być może los taki jaki stał się udziałem Cilki dotknął także innych więźniów niemieckich obozów śmierci (podkreślmy raz jeszcze: NIEMIECKICH)? Być może... Prawda to czy nie, los ten nie był dla Cilki w żadnym razie łaskawy...

Pobyt Cilki w Auschwitz ciągnął się przez trzy długie lata. Wraz z nadejściem Armii Czerwonej przyszło wyzwolenie, lecz... nie na długo. Główna bohaterka zostaje uznana za kolaboranta, co skutkuje zesłaniem do syberyjskiej Workuty. Niemiecki obóz zagłady zamieniono na radziecki łagier. Trudno sobie wyobrazić coś bardziej przerażającego... Zsyłka na Syberię jest jeszcze bardziej straszliwa niż niewola w Auschwitz. Spartańskie warunki, ludzkie zezwierzęcenie, całkowita negacja człowieczeństwa, praw człowieka, ludzkiego prawa do godności... Krótko mówiąc: cywilizacyjna katastrofa. Demony ożywione za sprawą "Archipelagu Gułag" Sołżenicyna ożywają w książce Heather Morris na nowo.

Czy w świecie, w którym przyszło żyć Cilce jest jeszcze miejsce na piękno, dobro i na przykłady człowieczeństwa? Czy jest w nim miejsce na nadzieję? Na miłość? Okazuje się, że tak. Nadzieja i miłość są szansą na to, że kiedyś da się w tym ciemnym tunelu dostrzec jakieś światło. Codzienność przeczy sensowności takiego podejścia do przyszłości, jednak... trzeba w coś wierzyć. Inaczej człowiek może oszaleć. Konsekwencje mogą być tragiczne, ale warto w obliczu okrucieństwa i śmierci dawać świadectwa oraz przykłady odwagi i hartu ducha. Warto dzielić się z innymi swoją wewnętrzną siłą - nie każdy ją bowiem ma. O tym właśnie jest ta i poprzednia część cyklu: o iskierce człowieczeństwa tlącej się w mroku okrucieństwa oraz o odwadze do dzielenia się z nią innymi z nadzieją na to, że koszmar się kiedyś skończy.

"Podróż Cilki" jest do pewnego stopnia powieleniem wszystkiego, co wiemy już o rzeczywistości obozowej, ja jednak wyróżniłbym tę książkę na tle innych, a to z uwagi na fakt, że dotyczy ona prawdy o łagrach - radzieckich obozach, które także można określić mianem obozów śmierci, pochłonęły one bowiem bodaj czy nie więcej istnień ludzkich niż obozy hitlerowskie. O tym historia bardzo lubi nie pamiętać - o tym, że Stalin był na pewno nie mniejszym (a w pewnych aspektach większym) zbrodniarzem niż Hitler. To, że powstała książka mogąca o tym przypomnieć, bardzo mnie cieszy. O prawdzie trzeba pamiętać, a prawda o fabrykach śmierci, które pochłonęły w XX wieku miliony ludzkich istnień, ma oblicze nie tylko hitlerowskie, ale także stalinowskie. Pamiętajmy o tym.

Ważna książka, która być może powiela pewne schematy, ale jest mimo to szalenie istotna jako pewne świadectwo - nawet jeśli to świadectwo jest częściowo literacką fikcją. Miliony ludzkich dramatów XX wieku w żadnym wypadku nie wykluczają, że taka historia jak ta z ksiażki mogła się rzeczywiście wydarzyć. Miejmy to w pamięci - i doceńmy opisany w książce przykład tego, czego nie wolno ludzkości powtórzyć.

Książka zrecenzowana dzięki uprzejmości Księgarni [Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Szczerze mówiąc, gdy usłyszałam o kolejnej książce autorki, to nie mogłam sobie przypomnieć kim była Cilka. Pomimo, że była to ważna postać dla Gity i Lalego, mi nie utkwiła w pamięci. Jednak już po kilku stronach, przypomniałam sobie o tej waleczniej duchem osóbce.

Czy podobała mi się książka? Tak. Nie oceniam tu strony i autentyczności historycznej, ale autorka chyba odrobiła lekcję, bo na wstępie już wspomina, że opowieść jest fikcją inspirowana postacią Cecylii.

Całość jest napisana przyjemnym stylem, opowieść jaką tworzy pisarka, wciąga i sprawia, że chce się więcej. Postacie są realistyczne i żadna nie zajmuje zbędnego miejsca w powieści. Relacje jakie tworzą między sobą są niezwykle plastyczne i emocjonalne. Heather Morris udaje się stworzyć uczucia, które są odczuwalne. Potrafi tak poprowadzić akcję, że wyczuwa się nastroje i uczucia towarzyszące. Całą książkę opiera na postaci Cilki, którą czasami wręcz gloryfikuje ? to nie do końca mi się podoba. O ile jest ona główną postacią, to centralizacja wokół jej osoby trochę psuje całość.

Nie podoba mi się też wizja gułagu, która jest dosyć subtelna. Z kartek nie przeziera beznadzieja, smutek, głód. Wszystkie to o czym wiemy zaciera się. Z powieści wyłania się obraz miejsca, w którym najgorszą rzeczą jest gwałt lub ciężka praca. Nie ma nic o zniszczeniu psychicznym, pracy ponad siły. Umieranie prawie nie występuje. To bardzo wygładzona i zniekształcona wersja historii ? o tym trzeba pamiętać czytając tę książkę.

Książka z portalu Czytam Pierwszy.

Przyznam szczerze, że trochę zgłupiałam. Książka jest fikcją literacką, jednak sama Cilka Klein, istniała naprawdę i dlatego myślę, że logiczniej byłoby wziąć także postać fikcyjną. Strasznie irytowała mnie nieprawdopodobna ilość szczęścia (o ile można o nim mówić w takim miejscu), jakie miała bohaterka. Pomijając tę kwestię, choć czuję lekki niedosyt, to książka jest bardzo wciągająca i mimo tematyki czytało mi się ją dobrze, skończyłam ją w kilka godzin.

„Podróż Cilki” to powieść o wielkiej odwadze, gotowości do poświęceń, sile przyjaźni, cierpieniu, dehumanizacji i wielkim pragnieniu, by żyć.

Książkę odebrałam za punkty z portalu Czytam Pierwszy.

„Podróż Cilki” stanowi rozwinięcie historii dziewczyny, którą poznać można było w poprzedniej książce Heather Morris. Dla tych, którzy nie czytali „Tatuażysty z Auschwitz” nie będzie to jednak stanowiło problemu, ponieważ jest to odrębna historia.

Cilka przetrwała lata spędzone w Auschwitz dzięki swojej urodzie i sprytowi. Udało jej się dotrwać do czasu wyzwolenia, jednak pozostaje sama na świecie, ponieważ cała jej rodzina zginęła. Być może dlatego dziewczyna nie potrafi wykorzystać faktu, że jest wolna i uciec tak, jak zrobili to pozostali. Przez to władze komunistyczne zdążyły się nią zainteresować i oskarżyć o kolaborację, w ten sposób skazując ją na piętnaście lat w łagrze.

Okazuje się, że tutaj także dziewczyna potrafi sobie poradzić stosując te same metody co wcześniej, jednak obawia się, że ktoś pozna jej wstydliwą przeszłość. Stara się odkupić swoje winy poprzez pomoc innym, jednak jej odwaga i hardy charakter niejednokrotnie wpędza ją w kłopoty. Czy Cilka zdoła przeżyć kolejne uwięzienie i lata ciężkiej pracy?

***

Według mnie „Podróż Cilki” bardziej udała się autorce, może przez fakt, że już na wstępie zaznaczono, iż jest to fikcja literacka. Dzięki temu nie denerwowały mnie rozbieżności historyczne, jak to miało miejsce w czasie czytania „Tatuażysty z Auschwitz”.

Poruszająca jest postać dziewczyny, która zamienia się w kobietę podczas pobytu w obozach pracy, a przez to styka się z najgorszą stroną ludzkiej natury. Podczas czytania towarzyszył mi niepokój, czy tajemnica Cilki zostanie odkryta, a jeżeli tak się stanie to jak zareagują więźniarki z nią osadzone. Uświadomiło mi to, jak łatwo jest osądzać innych ludzi, zwłaszcza w sytuacjach, z którymi sami nie mieliśmy styczności. Ta książka uświadomiła mi, że historię ludzi takich, jak Cilka powinniśmy pamiętać, jednak nie mamy praw ich osądzać, ponieważ nie potrafimy nawet sobie wyobrazić przez co przeszli, a co dopiero zrozumieć trudną sytuację, w jakiej się znaleźli. W obliczu nieuchronnej śmierci każdy z nas robiłby wszystko, aby uratować siebie.

Główna bohaterka szybko przekonuje do siebie czytelnika, ponieważ pomimo swoich czynów jest jedynie młodą dziewczyną, która już zdążyła zaznać ogromnej starty i została postawiona przed najtrudniejszymi wyborami. Dodatkowo stara się odkupić swoje winy pomagając innym, a do tego jako jedyna nie boi się ryzykować własnego życia, aby uratować innych. Spotyka się jednak z brakiem zrozumienia i lękiem o to, co przyniesie jutro.

Książka ciekawa, historia Cilki poruszająca, ale myślę, że autorka i tym razem mogła zrobić w tej książce coś więcej. Wciąż mam wrażenie, że obozy pracy są przez nią traktowane po macoszemu i nie potrafi uchwycić ich okrucieństwa. Te, które są przez nią przedstawione wyglądają, jak pewne czasowe utrudnienie życia, a nie ciągłe zagrożenie życia osób w nich osadzonych.

Książkę odebrałam za punkty w serwisie czytampierwszy.

Warto sięgnąć, ale to nie jest kontynuacja Tatuażysty. Trochę gorsze, wydaje mi się bardziej brutalne. Uczulam tych, którzy są wrażliwi na przemoc np. w postaci gwałtu. Nie jest to dosadnie opisane, po prostu występuje w znacznej ilości.

przekłamana, nigdy nie powinna powstać. oby rodzina bohaterki wygrała w sądzie o pomówienia

Są pewne tematy, których nie należy spłaszczać. Powiem więcej - są pewne tematy, których dotykanie, obracanie w dłoniach i przenoszenie na papier powinno być przemyślane po tysiąckroć. Wiele krzywdy można zrobić pisząc z lekkością o pedofilii, pisząc niedbale o depresji, czy też pisząc frywolnie o miejscach, które są związane z tragediami ludzkości.

„Tatuażysta z Auschwitz” to powieść, która przeraziła mnie właśnie swoją lekkością. Jak można o obozie zagłady pisać w taki sposób? Może przesadzam, ale czytając tę powieść byłam oburzona ujęciem tematu. Z jednej strony piece krematoryjne, miliony ludzkich istnień przemienionych w dym, a z drugiej strony wielkie love story. Brakowało tylko unoszącego się nad głowami serduszka i świergotu ptaszków. Nie zdziwiło mnie oburzenie historyków, którzy bardzo krytycznie wypowiadali się o tej książce wskazując setki przekłamań i – powiem wprost – bzdur, którymi uraczyła czytelnika autorka.

Do "Podróży Cirki" podeszłam więc z dużą ostrożnością. I dobrze się stało. Widać, że autorka za bardzo nie przejęła się negatywnymi opiniami i znowu stworzyła powieść, która aż boli od nadmiaru szczęśliwych zbiegów okoliczności. Kontrast pomiędzy ogólnie dostępną wiedzą o życiu w łagrach i tym, co opisała autorka jest ogromny.

Powieść jest lekka. Uwierzcie mi - pomimo ciężkiego tematu, jakim jest życie i przetrwanie na zimnej Syberii, książkę czyta się lekko łatwo i przyjemnie. To jakieś pogranicze fantastyki. Czytamy jak więźniarki haftują sobie serwetki na ścianę, gotują herbatę w czajniczku... nie ma głodu, chorób i nędzy. Jakoś to wszystko się turla i nie ma obawy o życie. Obozowy szpital, w którym pracuje Cirka przypomina po prostu prowincjonalny szpital. Jest karetka, są pielęgniarki oddany lekarz... wybaczcie.

Cirka ma wyjątkowe szczęście. Szybko znajduje pracę w cieple, ma sporo jedzenia (na tyle dużo, że może dzielić się z nimi ze współwięźniarkami) Co więcej - gwałcący ją więzień nie jest nikim złym. Nawet Cirka jest mu wdzięczna, bo chroni ja przed gwałtami innych mężczyzn. Rodzi się między nimi uczucie! Wybaczcie, ale przypomina to bajeczkę dla dorosłych, którym propaganda nie chce pokazać tego, co naprawdę się tam działo.

Należy podkreślić, że przy wszystkich niedociągnięciach dotyczących fabuły, warsztat pisarski autorki jest po prostu słaby. Pani Morris na co dzień zajmuje się pisaniem scenariuszy filmowych i to po prostu widać. Sztywne i mierne dialogi, płytkość pióra... trudno zaakceptować tak trudny temat w sposób zaproponowany przez autorkę.

Podsumowując – człowiek, któremu brakuje empatii i zwykłej ludzkiej uczciwości nie powinien brać się za tak trudną tematykę. Mam nadzieję, że w przypadku Pani Heather Morris to raczej brak pisarskiego talentu, niż nieuczciwość. Boli jednak to, że pomimo skandalu, jaki trwa po publikacji jej książek autorka zapowiada trzecią powieść z tej serii. Cóż, niektórzy nie widzą, nie słyszą, nie czują...

Szczerze mówiąc, gdy usłyszałam o kolejnej książce autorki, to nie mogłam sobie przypomnieć kim była Cilka. Pomimo, że była to ważna postać dla Gity i Lalego, mi nie utkwiła w pamięci. Jednak już po kilku stronach, przypomniałam sobie o tej waleczniej duchem osóbce.

Czy podobała mi się książka? Tak. Nie oceniam tu strony i autentyczności historycznej, ale autorka chyba odrobiła lekcję, bo na wstępie już wspomina, że opowieść jest fikcją inspirowana postacią Cecylii.

Całość jest napisana przyjemnym stylem, opowieść jaką tworzy pisarka, wciąga i sprawia, że chce się więcej. Postacie są realistyczne i żadna nie zajmuje zbędnego miejsca w powieści. Relacje jakie tworzą między sobą są niezwykle plastyczne i emocjonalne. Heather Morris udaje się stworzyć uczucia, które są odczuwalne. Potrafi tak poprowadzić akcję, że wyczuwa się nastroje i uczucia towarzyszące. Całą książkę opiera na postaci Cilki, którą czasami wręcz gloryfikuje – to nie do końca mi się podoba. O ile jest ona główną postacią, to centralizacja wokół jej osoby trochę psuje całość.

Nie podoba mi się też wizja gułagu, która jest dosyć subtelna. Z kartek nie przeziera beznadzieja, smutek, głód. Wszystkie to o czym wiemy zaciera się. Z powieści wyłania się obraz miejsca, w którym najgorszą rzeczą jest gwałt lub ciężka praca. Nie ma nic o zniszczeniu psychicznym, pracy ponad siły. Umieranie prawie nie występuje. To bardzo wygładzona i zniekształcona wersja historii – o tym trzeba pamiętać czytając tę książkę.

Każdy z nas na coś narzeka. Zdecydowanie nie doceniamy czasów, w których przyszło nam żyć. Mamy wiele praw, które są naszą codziennością i nie wyobrażamy sobie, że ktoś mógłby nam je zabrać. Kiedyś jednak było inaczej, ludzie nie mieli praw, nie mogli dopominać się o swoje, wręcz było to karane.

Cilka Klein to dziewczyna, której przyszło szybko dorosnąć i poznać okrutne oblicze życia. Jako szesnastolatka wraz ze swoją siostrą zostały wysłane do pracy dla Niemców. Szykując się do wyjazdu, tak naprawdę nie były świadome tego, co je czeka. Zabrały ze sobą swoje najlepsze ubrania w nadziei, że ich byt się polepszy. Nic bardziej mylnego. Sam już transport do celu odbywał się w okrutnych warunkach, podróżowały w ścisku zwierzęcego wagonu, a celem podróży okazał się niemiecki obóz koncentracyjny w Auschwitz, gdzie ludzie byli brutalnie wykorzystywani, głodzeni, poniżani i mordowani.

Od momentu ich przybycia do Auschwitz ich życie kompletnie się zmieniło. Zostali pozbawieni wszelkich przywiezionych ze sobą rzeczy osobistych, a zaczęli codzienną walkę o przetrwanie.

Cilka Klein była twardą i walczącą o swoje dziewczyną, która za wszelką cenę starała się bronić swoich bliskich, nawet kosztem własnego dobra. Dziewczyna została zmuszona do szybkiego dorośnięcia, a jej życie zamieniło się w istny koszmar.

Wielokrotnie była bita, gwałcona przez niemieckich oficerów, ale poddawanie się temu było w pewnym sensie sposobem na przetrwanie.

Gdy nadeszła nadzieja na lepsze jutro, na wyzwolenie okazało się, że jest to jedynie zmiana wroga. Cilka została oskarżona o sypianie z wrogiem, jakby nie ona w tym wszystkim była ofiarą. Została za to skazana na 15 lat wygnania w niemniej trudnych warunkach. Po raz kolejny dostała numer, który miał zastępować jej imię, tym razem jednak nie wytatuowano go jej na ręce, a kazano przyszyć do otrzymanej odzieży. Rozpoczął się kolejny koszmar młodej dziewczyny, która walczyła całym sercem o przetrwanie. Nowe znajomości, które zawierała dawały jej siłę do przetrwania i ciągłej walki. Cilka nigdy się nie poddawała i za wszelką cenę chciała przeżyć, choć momentami okazywało się to zadaniem niemal niewykonalnym.

Wzruszająca, smutna historia, która jednak się wydarzyła. Być może nie dokładnie tak w szczegółach, być może niektóre elementy były fikcyjne, ale niektóre niewyobrażalnie okrutne i prawdziwe.

Książka, która zdecydowanie zostanie na długo w mojej pamięci i którą polecam do przeczytania wszystkim, bo to właśnie takie książki pozwalają nam na bliższe poznanie losów naszych przodków.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Kiedy skończyłam „Podróż Cilki” przypomniał mi się czarno-biały filmik propagandowy kręcony przez nazistów w obozie Auschwitz. Odkarmieni więźniowie siedzą przed barakiem, paląc papierosy i grając w karty, obok w klasy skaczą dzieci płci obojga, dziewczynki o długich włosach związanych w kucyki i chłopcy w kaszkietach. Sielanka.

Momentami tak wyglądało życie w syberyjskim łagrze w Workucie. Cilka, choć od początku pokazana jako dusza buntownicza ma w obozie niespotykane szczęście. Dodatkowo okazuje się, że dziewczyna jest bardzo zdolna — zna trzy języki, których nauczyła się w Auschwitz, a opanowanie cyrylicy i rosyjskiego oraz przyswojenie sobie obowiązków pielęgniarki idzie jej nadzwyczaj sprawnie. Dzięki temu Cilka dostaje pracę w lazarecie — pod dachem, w cieple i z lepszym wyżywieniem. Mimo że jest zwykłą więźniarką, czyli w obozie nikim, to nie boi się przeciwstawić lekarzowi, a za bunt zostaje w sumie ukarana raz. Co prawda dotkliwie, ale i tak w krótkim czasie wraca do lazaretu, z tym że na inny oddział. Dzięki niej wielu pacjentów czy więźniów ma szansę przeżyć. Wydaje się to mało prawdopodobne, choć widzę uzasadnienie, dlaczego autorka pokierowała losami Cilki w taki sposób. Odkupienie win z Auschwitz, gdzie dziewczyna została blokową i odprowadzała ludzi na śmierć. Nie miała wyjścia, jednak nigdy się z przeszłością nie pogodziła i w Workucie widziała szansę, by choć trochę oczyścić swoje sumienie.

Powieści Heather Morris nie można odebrać emocji. Autorka zawarła ich bardzo dużo, a przedstawione sytuacje naprawdę angażują czytelnika i wciągają w przedstawiony na kartach „Podróży Cilki” świat, więc książkę czyta się błyskawicznie. Jednak cały czas miałam w głowie, że Syberia to zimno, odmrożenia, zamarznięcia, wieczny głód, a tu nie mówię, że wcale, ale było tego mało, bardzo mało. Nawet strażnicy wydawali się ludzcy.

Traktując ją jako powieść fikcyjną z tłem obozowym, to myślę, że i tak jest ugłaskana.

"Co z Cilką ?" - pytali czytelnicy, którzy skończyli powieść ,,Tatuażysta z Auschwitz". Heather Morris swoją poprzednią powieścią o Lale Sokołowie wywołała szum w świcie literatury. Powieść przez kilkadziesiąt tygodni nie schodziła z pierwszych miejsc na listach TOP, a to, jak autorka przedstawiła życie w obozie i koleje losu Sokołowa było szeroko komentowane nie tylko przez czytelników, ale znawców literatury i historyków. Mimo wszystko autorka zachęcona sukcesem swojej poprzedniej powieści postanowiła zafundować nam niejako jej kontynuację, która poświęcona jest postaci Cilki - dziewczynie, którą Lale uważał za najdzielniejszą osobę jaką spotkał. Nie będę Was oszukiwała - sama byłam zaintrygowana tą postacią. Cilka zaciekawiła mnie i chociaż autorka jej losy nakreśliła nam w Tatuażyście, to nadal zastanawiało mnie, co się stało z dziewczyną po wyzwoleniu obozu w Birkenau. Cóż, teraz poznałam odpowiedź ...

Cilka w wieku szesnastu lat trafia do Auschwitz. Dziewczyna jest bardzo ładna, dzięki czemu szybko staje się kochanką wysoko postawionych niemieckich oficerów. Kiedy po trzech latach jej pobytu w obozie Armia Czerwona wyzwala obóz, dziewczyna zostaje uznana przez komunistyczne władze za kolaborantkę i skazana na piętnaście lat ciężkich robót na Syberii. Jednak to dopiero początek jej podróży, a przed nią długa droga do odzyskania wolności.

Historia Cilki to kolejne ramy czasowe. Tam, gdzie kończył się ,,Tatuażysta z Auschwitz", tam właśnie zaczyna się ,,Podróż Cilki", która prowadzi nas z Polski aż na Syberię. Znamy świadectwo Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, który także, podobnie jak Cilka przebywał w łagrze. Historia Cilki może nie ma aż tak nacechowanego emocjonalizmem wydźwięku, bo w szkole o temacie łagrów wspomina się nieco rzadziej, niż o obozach zagłady w Auschwitz-Birkenau, czy na Majdanku, ale mimo wszystko nie należy zapominać, że coś takiego istniało. Lalemu, Gicie udało się wyswobodzić z obozu, jednak Cilka nie miała tyle szczęścia. Zamiast w końcu cieszyć się wolnością musiała po raz kolejny stawić czoła swojej niewoli. A los postawił przed nią kolejne osoby, które zmieniły jej życie.

Cilka to piękna dziewczyna, dla której uroda była zarazem wybawieniem, ale też i przekleństwem. Przeżyła obóz dzięki temu, że stała się kochanką dwóch wysoko postawionych oficerów. Znamy pobieżnie jej losy z czasów obozu dzięki poprzedniej części. Wstawiała się za Lale, pomagała jemu i Gicie w schadzkach w obozie. Autorka podkreśla już na samym początku, że wiele wydarzeń z jej książki to literacka fikcja, wyobrażenie autorki na temat Cilki. Niemożliwym oczywiście było przedstawienie wszystkich wydarzeń z jej życia, bo i o Cilce Klein informacji nie mamy za wiele. Możemy się więc tylko domyślać, jak wyglądało jej życie w łagrze. I po raz kolejny mam wrażenie, że nie jest to postać do końca czarno-biała. Podobnie jak w przypadku Tatuażysty, tak i tutaj mam wrażenie, że główna bohaterka jest skrajnie ciężka do określenia, wpisania w ramy moralności. Z jednej strony rozumie się ją rzez pryzmat zachowania życia. Dziewczyna starała się przeżyć w obozie, wyjść z niego cało. Ale z drugiej strony była blokową w ,,bloku śmierci". Wysłała swoją matkę do komory gazowej. Wspierała te kobiety w ostatnich chwilach ich życia. Pomagała także Gicie, Lalemu oraz wielu innym osobom. Oczywiście nie wiemy jaka do końca jest prawda, to tylko literacka fikcja, ale Cilka nie jest postacią kryształową. Jest natomiast ludzka. Ma takie cechy, jak każdy zwykły człowiek. I w żadnym wypadku nie należy jej oceniać. Bo jakie my do tego mamy prawo - ludzie żyjący w czasach pokoju ?

Sposób narracji, a także styl pisania Morris niestety nie poprawił się. Owszem czyta się tę powieść dość szybko, ale nadal nie jest to ten styl, którego bym oczekiwała. Wydawał mi się ON nieco sztuczny w porównaniu z emocjami przeżywanymi przez bohaterów i nie oddawał ich przeżyć. Autorka posługuje się retrospekcjami, przeplata wydarzenia w łagrze z tymi, które wydarzyły się w przeszłości Cilki, ale nie wdaje się w zbytnie szczegóły. Są to jedynie sytuacje znamienne, które na Cilkę miały jakiś wpływ, wspomnienia z czasów, gdy w spokoju żyła razem z rodzicami, a także te z obozu w Birkenau. Mimo wszystko muszę przyznać, że historia Cilki, choć sama w sobie jest bardzo ciekawa, to nie do końca dorównuje poprzedniej części. Być może winą jest fakt, że autorka przez większość tej książki praktycznie nie oddaje tych emocji, które towarzyszą Cilce, a sam język, w którym napisana jest powieść jest po prostu pozbawiony emocjonalności. To ten sam błąd, który autorka popełniła także w historii Lalego.

,,Podróż Cilki" to kontynuacja, która właściwie była oczywistym posunieciem biorąc pod uwagę pryzmat bestsellera, jakim stała się historia Lalego Sokołowa. I chociaż Cilka moim zdaniem jest bohaterką, która z całą pewnością zasłużyła na opowiedzenie jej historii, to niestety nie w taki sposób. Były w tej powieści momenty, które ,,łapały za serce", ale też i takie, podczas których nudziłam się. Sama Cilka również jest bohaterką, która, podobnie jak Lale nie jest kryształowa, ale czasy wojny są okrutne. Dlatego też nie powinniśmy jej oceniać. Zdaję sobie sprawę z tego, że co do tego kwestie mogą być podzielone. Jedni będą współczuć bohaterce, inni powiedzą, że należała jej się kara za to, co wydarzyło się w obozie Birkenau. Wbrew pozorom literatura obozowa wcale nie jest prosta do recenzowania. Można popaść w marazm, samo-wywyższenie. Jedno jest jednak pewne - Morris po raz kolejny pokazuje nam, jaką krzywdę może wyrządzić człowiek drugiemu człowiekowi. Dlatego też cieszmy się, że żyjemy w świecie pokoju i starajmy się nie oceniać drugiego człowieka, bo nie wiemy, co musiał przeżyć.

Całą recenzję przeczytasz na blogu Mój Świat Literatury