Ósmy cud świata

Nie ma go na liście cudów świata, a mimo to nierzadko matka natura wpisuje go plan podróży. Bywa, że jest pamiątką z wycieczki. Żywą, piękną i wymagającą poświęceń. Zdarza się i tak, że możliwość zachwycania się nim wydaje się być nieosiągalna, bo kobieta przespała odpowiedni moment życiowej wędrówki, lub nie trafiła na właściwą osobę, z którą mogłaby wkroczyć na drogę rodzicielstwa. Zwykle to właśnie ona zdaje sobie sprawę z tego, że "Ósmy cud świata" to cud miłości. Cud narodzin. Do czego jest zdolna, by go zobaczyć? Co jest w stanie zrobić, by móc się nim zachwycić?

Anna szukała szczęścia. Szukała spełnienia i miłości. Momentami głośno tykający zegar biologiczny zagłuszał jej moralność i logiczne myślenie. Presja otoczenia podsuwała niezgodne z jej zasadami rozwiązania. Wszelkie wątpliwości rozwiać chciała patrząc na nie z dystansem, z innego zakątka świata, który okazał się wyjątkowo mały. Setki kilometrów od domu na jej życiowej mapie pojawiła się nowa droga. Nie do końca nieznana, momentami ciemna i trudna. Anna nie umiała jednak wsłuchać się w to, co dyktowało serce. Z owianej legendą Azji wróciła z bagażem doświadczeń, sznurem perłowych "łez aniołów" i swoich własnych. Nie ona jedna płakała. Nie ona jedna czuła się zagubiona na swoim kawałku świata.

"Całe życie rysujemy na ziemi ślady naszych stóp. Cienkie linie życiowych podróży. Gdyby zobaczyć mapę kroków, które w życiu zrobiliśmy, w jednym miejscu byłoby gęsto, w innym, tam gdzie byliśmy tylko raz, narysowana zostałaby jedynie cienka linia. Pewnie po śmierci nasze dusze oddalają się i możemy zobaczyć tę porysowaną mapę, każdy krok w przyspieszonym tempie, kreślony niewidzialnym ołówkiem naszego losu."

"Ósmy cud świata" autorstwa Magdaleny Witkiewicz to literacka perełka wywołująca łzy i skłaniająca do refleksji. To bilet w emocjonalną podróż do miejsca, gdzie potrzeba kochania kłóci się momentami z człowieczeństwem, zasadami i zdrowym rozsądkiem. To bilet do świata ludzkich dylematów, kobiecej psychiki, życiowej drwiny i niesprawiedliwości.

Moim zdaniem, jest to jedna z najpiękniejszych "wycieczek" w jaką zbiera Autorka. Nieco ponad trzysta stron zapisuje w głowie historie, która sprawia, że widzimy nie tylko czerń i biel, ale i wszystkie odcienie szarości, które momentami podbarwione są niedomówieniem, a innym razem nadzieją.

Blog wypisz - wymaluj

Książka potrafi zainteresować i wciągnąć. Dobrze się czyta. Polecam.

Proza Pani Magdaleny Witkiewicz spotyka się z pełnym entuzjazmem od strony czytelniczek. Kolejne jej powieści są wręcz pochłaniane i zawsze dobrze wspominane, co łatwo zaobserwować w sieci. Nic w tym dziwnego. Autorka potrafi zainteresować odbiorców barwną fabułą. Pisze tak, że trafia wprost w serce kobiet. Sadza swoich bohaterów na karuzeli życia, z której zawsze sprowadza ich bezpiecznie na ziemię. Happy end musi być.

Główną bohaterką książki Magdaleny Witkiewicz pt. „Ósmy cud świata” jest Anna.

Trzydziestokilkuletnia samotna kobieta. Jej pasją są podróże i oczywiście poszukiwanie szczęścia. Im bliżej jej do magicznej czterdziestki, tym czuje silniejszą potrzebę stabilizacji i bycia matką. Na realizację tego marzenia ma szansę, jest obok niej mężczyzna, który na jedno jej skinienie z radością je spełni, jednak wie, że nie może pójść tą drogą. Kobieta nie wyobraża sobie małżeństwa z rozsądku. A w tym przypadku tak właśnie miałoby to wyglądać.

Aby odetchnąć, zebrać myśli na temat dalszego życia, Anna wyrusza do Wietnamu. Już na lotnisku, jak później ma szansę się przekonać, los odkrywa przed nią pierwszą kartę, jaką przygotował specjalnie dla niej.

Pewnie w tym momencie stwierdzicie Państwo, że już podejrzewacie jaki będzie finał opowieści. Zaskoczę Was... aż tak słodko nie będzie:).

Pod wpływem impulsu zabrałam książkę z półki i połknęłam w zastraszająco szybkim tempie. To zupełnie nieskomplikowana lektura, napisana, jak zawsze w przypadku tej autorki, lekko a i Filiowa czcionka swoje robi. Łapiemy przy książce oddech, ale krótki. Odwiedzamy Wietnam, umysł i serce głównej bohaterki. Jeśli chodzi o to drugie i trzecie, myślę sobie, że możemy być zadowoleni. Anna wiele przed nami odkrywa i chociaż nie zgadzałam się z jej decyzjami to ją polubiłam. Co do Wietnamu, jak dla mnie było go mało. Co prawda każdy rozdział rozpoczyna się wietnamskim cytatem a i mamy szansę poznać kilka tamtejszych legend... no nie wiem. Pod tym względem zabrakło mi większej liczby opisów.

Pewnie nikogo nie zaskoczę, ale i tak to powiem. Polecam. Warto po raz kolejny spędzić czas w towarzystwie pióra Pani Witkiewicz. Jest romantycznie, lekko, ale nie brakuje też trudnych pytań czy dylematów z jakimi przychodzi się rozprawiać pierwszoplanowej postaci.

,,Ósmy cud świata" to jedna z wcześniejszych książek w dorobku autorki, w których Azja miała odgrywać sporą rolę.

Anna zawsze była wybredna jeśli chodzi o mężczyzn. Z czasem jednak doszła do wniosku, że chciałaby mieć chociaż dziecko. Nie chciała jednak wykorzystać pierwszego lepszego mężczyzny do tego, by począć potomka. Niezobowiązująco spotykała się ze swoim szefem. Czy miała znaleźć w życiu czas na miłość?

Miałam względem tej książki naprawdę spore oczekiwania i chyba właśnie z tego powodu czuję się nieco zawiedziona. Dla mnie za mało było tutaj Wietnamu, Azji, tej egzotyki. W książce szczególnie podobały mi się ostatnie strony, ale tak to niestety bez szału.

,,Ósmy cud świata" Magdaleny Witkiewicz to powieść, która zbiera różne opinie. Może akurat Wy będziecie nią oczarowani.

Czy kiedykolwiek zawiodłam się na powieściach Magdaleny Witkiewicz? Raczej nie.

Również i "Ósmy cud świata" czytałam z wypiekami na twarzy. Jednak im dłużej myślę tym bardziej mam wrażenie zmęczenia przewidywalnością. Jeżeli ktoś czyta dużo- w pewnym momencie może być trudno zainteresować go, a niektóre wątki i ich rozwiązania mogą okazać się znajome.

Tak było tu. Bardzo podobała mi się książka, ale im dłużej czytałam o Annie i Tomaszu tym więcej widziałam, mogłam przewidzieć jak potoczą się niektóre wątki. Byłam pewna, że nastąpi "trzęsienie ziemi" i jak może się ono skończyć. Czy mimo to jestem zła?

Nie. Takiego czytelnika jak ja powoli trudno będzie zadowolić. Takiego czyli jakiego? Otóż czytającego mnóstwo powieści i znającego wiele rozwiązań. Prędzej czy później wiele rzeczy okaże się znajomych i oklepanych, będą zmieniać tylko imiona.

Co cenię w książkach Magdy? Te cudowne ciepło które czuć podczas lektury i to, że potrafi zainteresować czytelnika tworząc piękne historie. Tym razem jesteśmy świadkami problemów życiowych głównej bohaterki Ani. Tematem książki jest miłość oraz chęć posiadania dziecka. Czy te marzenie się spełni?

A, oczywiście nie zdradzę tylko zachęcę do lektury. Zaręczam- warto- oprócz historii można też co nieco dowiedzieć się o pięknym kraju, jakim jest Wietnam (do którego autorka ma sentyment).

Skoro przeczytałam już "Ósmy cud świata" muszę rozpocząć poszukiwania "Pudełko z marzeniami". Nie mogę się już doczekać gdy wreszcie mi się to uda i będę mogła zatopić się w lekturze.

Czy ta książka to ósmy cud świata? Czy tytuł odnosi się nie tylko do treści ale i do jakości książki? Zdecydowanie tak. Byłą to moja pierwsza styczność z twórczością Pani Magdaleny, ale na pewno nie ostatnia. I pewnie nie sięgnęłabym po nią sama, z własnej woli, gdyby nie Białostockie Targi Książki, na które poszłam ze względu na Alka Rogozińskiego. Jednak fakt, iż ta dwójka tak dobrze się dogaduje i oboje zachwalali książki tego drugiego, obiecałam sobie, że kiedyś w końcu zapoznam się z książkami tej Pani. Jak się okazało nie był to zły pomysł.

Muszę przyznać, że pomysł na fabułę owej książki był dość ciekawy. I choć początkowo wydawać się może banalny i bardzo przewidywalny, lecz jest zupełne inaczej. Po głębszym zapoznaniu się z książką mogłam śmiało stwierdzić, że całość bardzo mi się spodoba. I tak istotnie było. Już od samego początku czułam się bardzo zainteresowana wszystkimi aspektami jakie poruszane są w powieści.

Ogromnie podobał mi się motyw podróży w celu przemyślenia swojego życia, chęci zmian, a przede wszystkim owy przypadek jaki zdarzył się głównym bohaterom. Autorka tak sprytnie poprowadziła całą historię i zwodziła mnie jako czytelnika, że nawet nie przyszło mi do głowy to co było w zasadzie tak oczywiste. I choć teraz wydaje mi się to śmiesznie łatwe, to wówczas zaistniałe wydarzenia były dla mnie bardzo zaskakujące. Poza tym całość została tak sprytnie skonstruowana, iż aktywnie wszystko przeżywa się z bohaterami.

Ogółem fabuła była nie tylko zaskakująca ale i urocze. Historia jaka spotkała bohaterów jest co prawda bardzo nieprawdopodobna, ale jestem też przekonana, że każda czytająca to kobieta chciałaby przeżyć podobną historię. Zwłaszcza, że ogromnie trzyma w napięciu.

Co warto jeszcze wiedzieć? Bohaterowie są wyjątkowi. Mężczyzna jakiego poznała Ania w Indiach okazał się może nie tyle spontanicznym, co zmiennym osobnikiem. Dlaczego? To wiedzą tylko ci, którzy przeczytali książkę! Ale ważniejsze jest to co między tym dwojgiem się zadziało. Historia jak już wspomniałam, wyjątkowa i niespotykana aczkolwiek skłaniająca do wielu rozmyślań i marzeń. Co więcej, jest bardzo dynamicznie napisana dzięki czemu czytanie jej, to prawdziwa przyjemność.

Sama Ania to dość klasyczna kobieta. Ma swoje marzenia, często popada w skrajności, a niesprzyjający jej los często mąci w życiorysie. Co więcej jest ona w bardzo dziwnej relacji ze swoim szefem, co później znacząco oddziałuje na jej nowe relacje damsko-męskie. Jednym słowem: uczuciowy misz masz.

Czy poleciłabym tę książkę? Tak, po stokroć tak! W mojej ocenie, powieść spodobałaby się każdej kobiecie, skłoniłaby do wielu refleksji i z pewnością napełniła nadzieją. Co więcej, dostarcza taką dawkę emocji, że nie sposób o niej zapomnieć.

Magdalena Witkiewicz jest jedną z moich ulubionych pisarek, zatem po jej twórczość sięgam w ciemno. Do tej pory żadna powieść mnie nie zawiodła, dlatego kiedy w książkowych nowościach ujrzałam "Ósmy cud świata", od razu wiedziałam, że muszę poznać tę historię. Jakie wrażenia wywarła na mnie? Czy jestem usatysfakcjonowana? A może tym razem autorka nie przekonała mnie do stworzonej opowieści?

Anna jest singielką, która marzy o ustatkowaniu się. Chciałaby zostać żoną, a szczególnie matką, jednak jej dotychczasowe związki nie były na tyle mocne, aby budować na nich przyszłość. Kobieta ma u boku kandydata na męża, jednak nie potrafi pokochać go tak, jak powinna. Kilka dni spędzonych w Wietnamie sprawia, iż jej życie wywraca się do góry nogami. Niestety los bywa przekorny i często zsyła nam niespodzianki, niekoniecznie te pozytywne.

"Masz tylko jedno życie. Niestety nigdy nie wiesz, co stanie się za chwilę. Czasem nie powinieneś czekać ze swoimi decyzjami ani sekundy, bo gdy to zrobisz, będzie zbyt późno. Jednak jeśli poczekasz, kolejna sekunda twojego życia może dać ci nadzieję. W tej sytuacji można tylko zaufać intuicji. A błąd? Błąd to część życiowefo ryzyka." *

Wiem, że niektórzy wierzą w przeznaczenie. Jednak tak częste zbiegi okoliczności, jakie przytrafiły się Ani oraz Tomkowi, mogły pojawić się tylko w fikcji literackiej. Nie ukrywam, iż same zachowanie głównej bohaterki działało mi nieustannie na nerwy, a nie lubię nimi szastać. Wydawałoby się, że kobieta w okolicach czterdziestki jest na tyle dojrzała i zdecydowana, iż wie, czego chce od życia, dążąc do spełniania własnych marzeń. Anna to takie ciepłe kluchy, czego nie toleruję ani u osób z mojego otoczenia, ani u bohaterów książkowych. Kobieta z premedytacją pragnie wykorzystać nowo poznanego mężczyznę, jednocześnie śmiertelnie obrażając się na niego w pewnej sytuacji, nie dając mu nawet dojść do słowa. Do tego ma u swego boku wspaniałego faceta, który uchyliłby jej nieba, zatem jeśli nic do niego nie czuje, to powinna ukrócić ową znajomość jak najszybciej, a nie robić człowiekowi wodę z mózgu (Jacku, nie wiem, jakim cudem wytrzymałeś tyle lat przy Annie - musisz być aniołem!). Postawa godna przedszkolaka, a nie kobiety z czterdziestką na karku.

Ta lektura zdecydowanie podoba mi się najmniej ze wszystkich do tej pory przeczytanych powieści pisarki. Przyznam szczerze, że w zachwytach nad nią sporą rolę odgrywa chyba samo nazwisko autorki, które generalnie kojarzy się z dobrą literaturą. Gdybym nie miała pojęcia, kto stworzył "Ósmy cud świata", na pewno nie podejrzewałabym o to Magdaleny Witkiewicz. Owej historii bliżej do nieco tandetnych romansideł w stylu harlequinowskim, a nie wartościowych opowieści chwytających za serce, do jakich przyzwyczaiła mnie autorka. Moje serce jest złamane... Mam nadzieję, że szybko pozbieram się po tym rozczarowaniu.

Oczywiście z owej historii można wynieść kilka nauk. Zawsze należy walczyć o swoje marzenia, nie osiadając na laurach. Często na szczęście trzeba poczekać, jednak zdecydowanie warto. Do tego nie powinniśmy zadowalać się czymś, co nie do końca sprawia nam radość, ale poszukiwać tego, co usatysfakcjonuje nas w pełni.

Książka prawdopodobnie skradnie serce osobom, które uwielbiają typowe romanse. Miłośnicy podróży też mogą poczuć się usatysfakcjonowani. Ja akurat podróżniczką nie jestem, co wynika z powodów osobistych, a ściślej - finansowych. Ponadto wszelakie opisy przyrody czy miejscowe legendy nie są moim konikiem, więc może dlatego nie poczułam tego wyjątkowego klimatu, jaki autorka pragnęła przekazać w tej opowieści.

* cytat pochodzi ze str. 77-78

[Adres usunięty]

Mam wrażenie, że Magdaleny Witkiewicz nie trzeba dziś nikomu przedstawiać. To znana polska pisarka, gdańszczanka, której kolejne pozycje szybko zyskują miano bestsellerów. Nie ma się czemu dziwić.

Nie powiem, żebym była wyjątkową fanką twórczości pisarki, jednak przez wzgląd na Paulinę, na półce znajdują się jej wszystkie publikacje. Ja sama zapoznałam się z jedynie kilkoma z nich. ,,Ósmy cud świata" stanowił jednak wyjątek. Akcja toczy się głównie w Polsce, ale nie zabrakło wstawek z Wietnamu i zatoki Ha Long, które Magdalena Witkiewicz sama odwiedziła, przy okazji promocji wietnamskiej wersji ,,Szkoły żon".

Jak już mogliście się zorientować, uwielbiam podróże. Bliższe i dalsze. Zapewne z tego powodu tak bliska była mi postać głównej bohaterki, Ani Małeckiej, która z dnia na dzień, po nieudanych związkach, postanawia zmienić swoje życie i wykupić wycieczkę do Wietnamu. Okazuje się, że nie tylko ona wpada na ten pomysł. W podróży spotyka nieznajomego mężczyznę, który początkowo nie zdobywa jej sympatii. Hanoi ma w sobie jednak na tyle uroku, że także bohaterowie po przejściach, mogą odnaleźć w nim nadzieję na lepsze jutro.

Bardzo podobała mi się ta historia. Romantyczna, subtelna, o kobiecie i mężczyźnie, których możemy spotkać tuż obok nas. Nieraz pewnie mamy wrażenie, jakbyśmy czytali o sobie. Pisarka czaruje słowem, przenosi nas w świat fantazji, niespełnionych marzeń, oczekiwań, zaplątania się w codziennej bieganinie obowiązków. Brzmi znajomo? Magdalena Witkiewicz pozwoli nam wyrwać się z codziennego marazmu, przynajmniej na kilka godzin.

,,Ósmy cud świata" to historia pełna ciepła. Jeżeli znacie twórczość pisarki, nie będziecie zastanawiać się nad lekturą. Jeśli nie, także nie powinniście długo zwlekać z podjęciem decyzji.

“Wielokrotnie zastanawiałam się, ile razy nasze ślady przecinają się ze śladami tego, z kim później będziemy wspólnie kroczyć przez życie. Ile razy krzyżują się nasze drogi (...) zanim nasze ścieżki życia połączą się w jedną” - do takich rozważań skłania nas Magdalena Witkiewicz w swojej najnowszej książce: “Ósmy cud świata”. Główna bohaterka, Ania, tak zwaną “pierwszą młodość” ma już za sobą - powoli dobiega do czterdziestki i chociaż zrobiła karierę, zwiedziła kawał świata i ma dobrą sytuację finansową, samotność nie pozwala jej czuć się w pełni szczęśliwą. Jak każda kobieta, Ania chciałaby kochać i być kochaną, a im więcej czasu mija, tym głośniej w jej sercu odzywa się instynkt macierzyński, zastępując pragnienie związku pragnieniem posiadania dziecka, choćby miało wychowywać się bez ojca. Co prawda jest ktoś, kto chętnie założyłby z nią rodzinę, ale czy można być szczęśliwym w związku bez miłości? Coraz bardziej zagubiona, Ania wybiera się w podróż do Wietnamu, aby spojrzeć na swoje życie z dystansu i przemyśleć swoje wybory. Sprawy przybierają jednak nieoczekiwany obrót, kiedy samotna wyprawa okazuje się wcale nie być samotna za sprawą pewnego mężczyzny, poznanego przez Anię na lotnisku. Czy możliwe jest, że jej największe marzenie wreszcie się spełni?

Bywają książki, które męczą czytelnika, a ich lektura ciągnie się jak budowa autostrad w Polsce. Ale są też takie, które już od pierwszych stron porywają nas w objęcia i nie chcą puścić, póki nie przeczytamy ostatniej strony. Powiem tylko, że “Ósmy cud świata” czytałam do prawie drugiej w nocy - chyba nie muszę mówić, do której kategorii należy? ;) Lekkość pióra pani Witkiewicz po raz kolejny mnie porwała - tak już mam z jej książkami, że większość tekstu połykam za jednym posiedzeniem, nawet jeśli nie wszystko mi się w nich podoba. Ale przecież nie ma książek idealnych, prawda?

W ramach wstępu do głównego motywu powieści, czyli wietnamskiej podróży, poznajemy kilkanaście lat z życia Ani (większość oczywiście w wielkim skrócie), od momentu ukończenia studiów, poprzez poszczególne etapy kariery i nieudane związki, aż do podjęcia decyzji o wyjeździe. Ktoś mógłby powiedzieć, że to trochę dużo, jak na wstęp, ale całe to wprowadzenie jest kluczowe dla zrozumienia postaci Ani i motywów jej postępowania. Polubiłam tę bohaterkę, mimo że z niektórymi jej decyzjami zdecydowanie się nie zgadzałam, a jej zachowanie miejscami było dla mnie co najmniej wątpliwe moralnie. Zdaję sobie jednak sprawę, że jej błędy nie wynikały ze złych pobudek, tylko po prostu z samotności i rozpaczliwych prób zagłuszenia pustki w sercu. Podobało mi się, że z jednej strony Ania jest silną, niezależną kobietą, pnącą się po szczeblach kariery, a z drugiej nie jest jedną z tych zimnych kobiet sukcesu, ale tęskni do roli żony i matki. Ten silnie rozwinięty instynkt macierzyński i pragnienie posiadania dziecka, potrafiące całkowicie zawładnąć myślami, były tym, co najbardziej przekonało mnie do tej postaci i pozwoliło mi w jakimś stopniu się z nią utożsamić. Polubiłam też Tomka - biznesmena, którego Ania poznaje podczas swojej podróży i z którego perspektywy obserwujemy wydarzenia w drugiej części książki, przez co możemy lepiej poznać jego i jego historię.

Kiedy odwrócicie książkę, z tyłu znajdziecie logo National Geographic. Dlaczego NG objęło patronatem powieść dla kobiet? Myślę, że odpowiedź zaczyna się na W i rymuje się z… Nie, właściwie to z niczym się nie rymuje. Wietnam. Chociaż wyprawa do tego azjatyckiego kraju to tylko część historii, opowiedzianej przez panią Magdę w tej powieści, to zdecydowanie jest to jej najbarwniejsza część. Widać, że autorka sama odbyła taką podróż, bo nie sądzę, żeby ktoś był w stanie tak plastycznie opisać miejsca, w których nigdy nie był. Nie chodzi tylko o krajobrazy, ale też o ogólny klimat danego miejsca, atmosferę, ludzi, smaki, zapachy. Podczas lektury mamy też okazję poznać kilka wietnamskich legend, a każdy rozdział rozpoczyna się wietnamską sentencją, kraj ten stanowi więc wyraźny motyw przewodni “Ósmego cudu świata”. Dzięki temu książka powinna trafić do gustu osobom, zafascynowanym kulturą Azji.

Ale nawet jeśli nie ciągnie was do Wietnamu, a z Azją macie styczność tylko przez produkty made in China, i tak warto sięgnąć po najnowsze literackie dziecko pani Witkiewicz. Autorka jak zawsze bawi, wzrusza i dotyka problemów, z którymi w dzisiejszych czasach zmaga się wielu ludzi. Historia Ani uczy nas tego, że nie samą karierą człowiek żyje oraz że nie warto rozmieniać naszego szczęścia na drobne i zgadzać się na namiastkę naszego własnego ósmego cudu świata, który może czekać tuż za rogiem. Dla każdego może to być coś innego, ale najważniejsze jest, żebyśmy - tak jak bohaterowie powieści - umieli po to sięgnąć.

Są w życiu każdego mola książkowego tacy autorzy, których nowa książka zawsze wywołuje uśmiech na twarzy. Nie ma tego wahania: "a co jeśli tym razem to nie będzie to?", tylko czysta chemia od pierwszej do ostatniej strony. Wiem to z własnego doświadczenia, ponieważ moja literacka przygoda z książkami pani Magdaleny rozpoczęła się trzy lata temu, kiedy miałam przyjemność czytać "Pierwszą na liście" i trwa do dziś. Uważam, że Magdalena Witkiewicz w gatunku powieści obyczajowych nie ma sobie równych.

Wielkim atutem autorki jest szczerość, która płynie z każdej jej książki. Każda kolejna publikacja to przygoda życia, a jednak historia opowiadająca o zwykłych ludziach. Czytelnik nie odczuwa najmniejszego problemu w utożsamianiu się z bohaterami czy kibicowaniu im ponad wszystko, nawet gdy ci podejmują nie do końca słuszne wybory. Można w zaskakującą łatwy sposób pokochać bohaterów wykreowanych przez autorkę przede wszystkim dlatego, że stawiani są w świetle dnia: ze swoimi wadami i problemami, bez żadnych ukrytych skaz. Anna, główna postać najnowszej książki jest tego doskonałym przykładem - popełniła w życiu decyzję, która wpłynęła nie tylko na jej dalsze życie, ale także na los ludzi z jej otoczenia. To konsekwencja ciągnąca się przez kilka ludzkich istnień, a jednak możliwa do zrozumienia i zbliżająca kobietę do czytelnika jeszcze bardziej.

Piękny obraz historii sprzed lat, zasłyszanej na drugim krańcu świata prowadzi do wydarzeń, których nikt nie przemyślał. Anna, trzydziestokilkuletnia singielka przeżyła kilka romantycznych chwil podczas swojego urlopu w Azji, jednak pozorne szczęście szybko uciekło w zapomnienie. Kobieta stanęła w obliczu wydarzeń wpływających także na czytelnika poprzez swój ponadczasowy wydźwięk. To właśnie najbardziej cenię w twórczości autorki - niezależnie od wieku, każdy czytelnik dostrzeże w jej książkach urok i magię. Tworząc bohaterkę dojrzałą, a jednak skorą do popełniania błędów pani Magdalena pokazuje, że człowiek wcale nie jest ideałem, ale ma szansę odbudować to co stracone. Anna prowadziła mnie przez proste życie, właściwie nieskomplikowane w swoim przesłaniu a trudne dla samej bohaterki. A jednak wyjątkowe właśnie dlatego, że możliwe do przytrafienia każdemu z nas.

Magdalena Witkiewicz prowadzi czytelnika przez świat ludzkich namiętności z precyzją zawodowca i maluje obraz emocjonalnych rozterek z sercem na dłoni. To kolejna niezwykle uczuciowa książka, która przepełnia czytelnika nadzieją i miłością, a jednak jest w tym wszystkim tragizm, który zawsze kryje się pod postacią podstępnego losu. Często mam zarzuty do polskich autorów o składnię i styl, który przeszkadza mi w prowadzonej narracji, ale nigdy nie miałam z tym problemu w przypadku książek tej autorki. Pisząc od serca przelewa na papier obraz powstały w jej głowie i to można poczuć - tą prawdę i realność płynącą z każdej strony. Szczególnie, że mamy narrację pierwszoosobową, z perspektywy Anny - kobiety pełnej sprzecznych emocji, odbijających się także w sercu czytelnika.

"Ósmy cud świata" to kolejna doskonała powieść w dorobku autorki. Do tej pory myślałam, że nic nie przebije fenomenu "Cześć, co słychać?", ale po "Czereśnie zawsze muszą być dwie" i obecnej książce nie zamierzam już nic z góry zakładać. Magdalena Witkiewicz to autorka ludzkich serc, dojrzała w swojej twórczości i bardzo ludzka. Jej książki trafiają do czytelnika przede wszystkim dlatego, że są szczere i prawdziwe, a przy tym po brzegi wypełnione trafnie zastosowanymi emocjami. Oto kolejna, cudowna i magiczna wręcz powieść o nadziei, która nigdy nie umiera.

[Adres usunięty]

Nie mogłam doczekać się tej premiery. Wręcz odliczałam dni do tego, kiedy w końcu na półki księgarń trafi najnowsza książka Magdaleny Witkiewicz. Z zazdrością przeglądałam zdjęcia na Instagramie, na których to recenzentki chwaliły się paczką od samej autorki. Pewnego poranka szczęście i do mnie się uśmiechnęło. Otrzymałam pięknie zapakowaną paczkę, a w środku znalazłam nie tylko „Ósmy cud świata”, ale także wisiorek, zakładkę i herbatką. Z wypiekami na twarzy od razu zabrałam się do lektury!

Anna jest singielką. Spełnia się zawodowo, żyje wygodnie, bez zobowiązań i uwielbia podróże. Na pierwszy rzut oka niczego jej nie brakuje. Jednak wbrew pozorom, kobieta nie czuje się spełniona. Nie dość, że wplątuje się w dziwną relację ze swoim szefem, to jeszcze nie może mieć tego, czego tak bardzo pragnie. Aby uporządkować swoje życie, wybiera się w podróż do Wietnamu. Nie wie jednak, że ta magiczna podróż pozostawi po sobie aż tak duży ślad. Dzięki tej podróży Anna odnajdzie wreszcie swój ósmy cud świata.

„Ósmy cud świata” to książka inspirowana podróżą Magdaleny Witkiewicz do Wietnamu w 2014 roku, gdzie autorka reprezentowała Polskę na Międzynarodowym Festiwalu Literatury Europejskiej w Hanoi. Witkiewicz, za sprawą kartek papieru, zabiera nas w niezwykłą i magiczną podróż do najpiękniejszych miejsc na świecie. Razem z bohaterami czujemy klimat kraju, gorącą wilgoć, zachwycamy się widokami zapierającymi dech w piersiach. Jestem pod wrażeniem tego, jak autorka w tak subtelny sposób „przemyciła” nam różnego rodzaju legendy wietnamskie, zwyczaje, a także opisała tętniące życie Hanoi. Zazwyczaj takie rzeczy mnie nudzą, ale nie tym razem. Ani przez chwilę się nie nudziłam. Wręcz przeciwnie! Czytałam książkę z wypiekami na twarzy nie tylko ze względu na ciekawą i intrygującą fabułę, ale także na to, że dzięki autorce mogłam bliżej poznać tej wyjątkowy, azjatycki kraj.

Magdalena Witkiewicz po raz kolejny stworzyła niezwykle magiczną, wyjątkową i klimatyczną powieść, od której naprawdę trudno się oderwać. Autorka wykreowała bardzo realistycznych bohaterów, z prawdziwymi problemami, które może mieć każdy z nas. Dodatkowo, od razu pała się do nich sympatią, bez względu na to, czy postępują według nas dobrze czy źle. „Ósmy cud świata” to nie tylko książka o singielce i jej podróży do Wietnamu. To przede wszystkim dojrzała i mądra powieść, która porusza bardzo trudny temat i zmusza do refleksji. To historia dojrzałej kobiety, której już nie wystarcza to, co ma. Pragnie czegoś znacznie więcej - malutkiej istotki, która wywróci jej świat do góry nogami. Jednak nie jet to takie łatwe, kiedy brakuje kandydata na ojca. Presja otoczenia również jej nie pomaga.

To, co uwielbiam w książkach Witkiewicz to przede wszystkim emocje i język. Pomimo tego, że moim zdaniem, za dużo w fabule jest zbiegów okoliczności, wszystko to jest rekompensowane przez niezwykłe emocje, jakie towarzyszą podczas lektury. Za sprawą barwnego i plastycznego języka czujemy Wietnam, czujemy problemy bohaterów, chemię między nimi. Tak, tę książkę po prostu się czuje! Dodatkowo, nie zauważa się ilości przewracanych stron. Przeczytałam tę książkę w jeden dzień i... mało mi! Chce więcej!

Podsumowując, „Ósmy cud świata” to klimatyczna, wzruszająca i pełna ciepła książka, która zabierze Was na wycieczkę do pięknego Wietnamu. To powieść o poszukiwaniu siebie, o samotności w towarzystwie przyjaciół i o tym, że czasami warto odpuścić i zdać się na los. Ta historia pokazuje, że o prawdziwą miłość należy walczyć z całych sił, do samego końca! Krótko mówiąc - z całego serca polecam!

Czy wiecie jak rozpoznać prawdziwą miłość? Co sprawia, że się zakochujemy i chcemy z kimś spędzić resztę życia? Dlaczego nie potrafimy zapanować nad swoim sercem i zakochać się w porządnym, zwyczajnym facecie, tylko marzymy o związku pełnym fajerwerków i uniesień? Sprawdźcie, co uważa na ten temat Magdalena Witkiewicz.

Ósmy cud świata, mimo słodkiej okładki, wcale nie jest lekką lekturą. Oczywiście, jak wszystkie książki Magdy Witkiewicz, czyta się wspaniale i szybko, ale przy tym z dużą refleksją w sercu. Mam wrażenie, że każda następna książka aktorki ma w sobie więcej powagi i tematów wymagających przemyślenia. Główną bohaterką jest moja imienniczka, Anna, która jest wiecznie samotna. Początkowa samowystarczalność i swobodne życie singla przestaje jej wystarczać – pragnie miłości i dzieci, a zegar biologiczny nieubłaganie tyka. Los szykuje dla niej wiele niespodzianek, w tym szefa o dobrym sercu i prostym podejściu do życia.

Pora na trochę marudzenia! Coraz częściej spotykam się z tym, że opisy postaci są tylko hasłowe, a większość jest pozostawiona naszym preferencjom. Ja akurat lubię wiedzieć jak wygląda bohater, znać jego kolor włosów, oczu, skóry, wiedzieć czy ma piegi, czy fałdki na brzuchu, a może krzywe nogi i odstające uszy. Tym razem Magdalena Witkiewicz te opisy nieco zaniedbała, przez co wygląd bohaterów był dla mnie przezroczysty. Byli, ale jacy dokładnie, nie wiedziałam. To jest jednak jedyne zastrzeżenie, które mam do Ósmego cudu świata. Cała reszta budzi nieopisany zachwyt. Swoją drogą, to trochę dziwne, że mimo szczątkowych informacji o wyglądzie bohaterów, czułam że zarówno oni jak i ta historia mają w sobie mnóstwo prawdy.

Kocham książki Magdaleny Witkiewicz przede wszystkim za jej wrażliwość, talent do wywoływania refleksji i budzenia emocji oraz za piękne porównania, które zawsze coś we mnie poruszają. Może i historia nie była specjalnie zaskakująca, ale za to pozwoliła dotknąć Wietnamu, poznać parę jego zakątków i legend, a przy tym przemyśleć parę spraw, oczywiście związanych z miłością i wspólnym życiem.

A co jest tytułowym ósmym cudem świata? Wydaje mi się, że jest nim prawdziwy związek w którym dbamy o nasze uczucia, czyli miłość pełna szacunku do drugiego człowieka, wzajemnej akceptacji i tej iskierki wzajemnego przyciągania, której nie da się opisać słowami. Trzeba ją poczuć! Tak samo jak trzeba przeczytać Ósmy cud świata, do czego serdecznie Was zachęcam.

Należę do osób,które raczej czytają kryminały a powieści obyczajowe mijam gdzieś szerokim łukiem.Sama nie wiem dlaczego zdecydowałam się na zakup "Ósmego cudu świata". Wiem jednak,że od dzisiaj Magdalena Witkiewicz będzie należeć do moich ulubionych autorek.W przepiękny sposób opowiada o samotności,o próbach spotkanie tej jednej miłości,o spełnianiu marzeń.Również Wietnam został w doskonały sposób przedstawiony.Brak tu zbędnych długich opisów ,to co najważniejsze zostało podane doskonale na tacy.Przeczytałam książkę w jeden dzień i nawet nie wiem kiedy ja skończyłam.Tak właściwie przepłynęłam przez nią jak główni bohaterowie,z refleksjami w sercu.A ósmy cud świata?No cóż, chyba każdy musi sam go znaleźć i wiedzieć czym jest.