Mój książę. Bridgertonowie. Tom 1. Wydanie serialowe

Lubię książki i filmy kostiumowe, ale nie ukrywam, że sięgnęłam po nią pod wpływem serialu, który bardzo mi się podobał. Nie znajdziecie tutaj emocjonującej akcji, ale na pewno dużą dawkę dowcipu i ciut dramatu. Będziecie mogli przenieść się do innej epoki i poznać panującą wtedy etykietę. "Bridgertonowie" to cykl ośmiu tomów, a każdy opowiada historię jednego z rodzeństwa.

Tytułowy książę Hastings to Simon Basset. Przyrzekł sobie, że nigdy się nie ożeni, a już na pewno nie spłodzi syna, ponieważ chce aby ród na nim się zakończył. Duży wpływ na tą decyzję ma jego relacja z ojcem. Kiedy poznaje panne Daphne Bridgerton, w jego głowie rodzi się plan w jaki sposób uwolnić się od panien na wydaniu, a przede wszystkim od ich matek. "Ziejących ogniem smoków" jak je nazywał Anthony brat Daphne.

Daphne Bridgerton to urocza i inteligentna panna. I to właśnie chyba jest jej przekleństwem, że nie zachowuje się jak "słodka idiotka", mężczyźni traktują ją jak przyjaciółkę, a nie obiekt westchnień. Ku rozpaczy jej matki, która od dwóch lat bezskutecznie próbuje wydać córkę za mąż. Żaden z londyńskich kawalerów nie poprosił ją jeszcze o rękę, o czym dziewczyna skrycie marzy. Dlatego przystaje na propozycję księcia, bo skorzystają na tym oboje. Plan wydaje się niemal doskonały...

Ci którzy ogladali serial wiedzą jak potoczą się losy Daphne i księcia Hastings. Zachęcam jednak do przeczytania książki, żeby przekonać się ile dodali scenarzyści, a czego jednak nie zobrazowali.

Do sięgnięcia po tę powieść zachęcił mnie serial, który na jej podstawie oglądałam. Muszę przyznać, że troszkę żałuję, że najpierw oglądałam, a dopiero potem czytałam. Książka jest bowiem o wiele lepsza niż jej ekranizacja, a przez wcześniejsze oglądanie wyrobiłam sobie już pewne wyobrażenie na temat fabuły i bohaterów. Jeśli więc mogę Wam coś poradzić, to proszę, sięgnijcie najpierw po lekturę, a dopiero potem ewentualnie obejrzyjcie serial. Zapewniam Was jednak, że po przeczytaniu powieści nie będziecie mieli ochoty na oglądanie. Ta książka jest po prostu świetna, kompletna i bardzo wciągająca. Nie wierzycie? Przekonajcie się sami.

Bridgertonowie. Mój książę"

Oglądając serial na Netflix, nie mogłam oprzeć się książce. Dzięki @zysk_wydawnictwo mam okazje ją przeczytać jak i zrecenować.

Historia miłosna Daphne Bridgerton i księcia Hastings, Simona, w czasach to panujących elit i reguł pełnego blichtru, plotek i intryg Londyńskiej socjety.

Dla Daphne to kolejny sezon "polowania na męża" i mimo, że jest wspaniała osobą każdy młody mężczyzna traktuje ją jak przyjaciółkę. A ona przecież potrzebuje męża!

Książę Simon, człowiek dla którego dzieciństwo nie było usłane różami, a wręcz został odrzucony przez ojca, nie zamierza nigdy się ożenić a tym bardziej mieć dzieci. Pojawiając się na balu, przystojny książę nie może się uwolnić od natrętnych matek i córek na wydaniu.

Zawiera układ z Daphne korzystna dla obu stron. On- będzie udawał jej adoratora, dzięki czemu uwolni się od podbojów innych panien, ona- zyska zainteresowanie innych mężczyzn, aby starali się o jej rękę.

I jeszcze tajemnicza Lady Whistledown, która opisuje gorące smaczki z wydarzeń londyńskiej socjety podsycajac plotki.

Historia pełna zawirowań, intryg i tajemnic, ale również namiętnych uniesień, zakazanego przyciągnia oraz sytuacji w której wyjście bez plamy na honorze jest niemożliwe. Misterny plan bohaterów, który przez ich uczucia i nieuwagę zostaje zrujnowany i muszę zmierzyć się z konsekwencjami swoich czynów.

Ahh jak dobrze mi się czytało, te książkę. Oglądałam najpierw serial, a dopiero niedawno sięgnęłam po książkę. Czy to jest dobra kolejność? Wydaje mi się, że nie ma znaczenia. W książce odnalazłam to co umknęło mi w filmie, wiele rzeczy zostało wyjaśnionych, bardziej rozwiniętych. I chociaż nie lubię sama sobie spojlerować bo przecież wiedziałam jak cię ta historia skończy. To jednak czytałam tę książkę z zainteresowaniem i uśmiechem na twarzy w sytuacjach komicznych, ale również przeżywałam każdy element dramatu sytuacji w jakich znajdowali się bohaterowie.

Cudowna książka, jeśli chce się oderwać od współczesnych czasów i wejść do świata balów, konwenansów i historycznych obyczajów panujących w Anglii.

Z wielką przyjemnością sięgnę po kolejne tomy tej serii, aby poznać historię reszty rodzeństwa Daphne Bridgerton ❤️

„Łudziła się samolubnie, że potrafi go uzdrowić, wyleczyć jego duszę”.

Daphne to pełna wewnętrznego uroku, serdeczna, inteligentna, pozytywnie nastawiona do życia dziewczyna. Bardzo chciałaby kochać i być kochaną. Jest najstarszą z córek i czwartą z ośmiorga rodzeństwa. Niestety nie ma szczęścia w miłości. Mężczyźni z jej otoczenia traktują ją jak dobrą koleżankę, a nie kobietę, z którą chcieliby spędzić życie. W jej życiu dużo zmienia po poznaniu księcia Simona. Książę w najbliższej przyszłości nie zamierza się żenić. Niestety natarczywe mamuśki, podsuwające mu panny na wydaniu bardzo uprzykrzają mu życie. Daphne zawiera układ z księciem. Mają być parą na pokaz. On będzie jej adoratorem, a ona przez jego obecność ma zwrócić na siebie uwagę potencjalnych kandydatów na męża. Plan wydaje się być idealnym rozwiązaniem dla obojga. Wszystko przebiega zgodnie z planem, do czasu…

Londyn XIX wiek, świat pełen przepychu, wyższa sfera w pełnej krasie. Gdzie na porządku dziennym panują intrygi, plotki, flirty. Losy arystokratycznej rodziny Bridgertonów. Autorka umiejętnie i z wyczuciem potrafi oddać klimat tamtych czasów. Jest żartobliwie, lekko i przyjemnie. Z ogromnym zainteresowaniem śledziłam losy naszej pary, znajdziemy tu całkiem sporo gorących scen. Oczyma wyobraźnie widziałam piękne sale balowe, oszałamiające kreacje pięknych pań. Miłość, namiętność, radości i smutki. Wyższe sfery i ich specyficzny, dumny sposób bycia. Kłamstwa, intrygi, targowisko próżności, zaloty. Miłość i zemsta, co okaże się silniejsze? Pięknie ukazana, serdeczna relacja między rodzeństwem.

Bardzo dobrze opowiedziana historia miłosna osadzona w ciekawych realiach. Może i jest dość przewidywalna, lekka, jednak czytanie jej od początku do końca była ogromną przyjemnością i skuteczną odskocznią od codzienności. Dobrze było mi w tym tak zupełnie innym, wręcz nierealnym świecie. Jestem ciekawa kolejnych tomów, polecam, Tatiasza i jej książki :)

Zapraszam Was dziś do zapoznaniem się z pierwszym tomem cyklu o rodzinie Brigertonów. Do sięgnięcia po książkę przekonał mnie serial, świetnie się bawiłam podczas oglądania pierwszego sezonu i postanowiłam to powtórzyć tym razem na łamach lektury. Tak oto w moich dłoniach pojawił się „Mój książę”, książka autorstwa Julii Quinn. To powieść z motywem historycznym, gdzie największym problemem młodych panien i ich rodzin było korzystne wyjście za mąż i szybkie założenie cudownej rodziny. Oprócz tej oczywistej kwestii znajdziecie wiele intryg, poznacie świetną rodzinę, która swoje problemy ma, ale radzi sobie z nimi tak, aby wyjść obronną ręką. Czy zawsze tak będzie? Jaki los spotka pierwszą z córek na wydaniu?

Główną bohaterką książki „Mój książę” autorstwa Julii Quinn jest Daphne Brigerton, dziewczyna wyróżnia się niebywałą urodą, delikatnością, opanowaniem i dystyngowaniem. Mimo wszystko w sprawach sercowych nie idzie jej tak, jakby tego sobie życzyła. Ten ważny okres w życiu młodej kobiety, jakim jest przyjmowanie zalotników do jej ręki nie jest taki, jakby sobie Daphne wymarzyła. Ta dziewczyna marzy o miłości, chciałaby poznać kogoś, kto rozbudzi w niej ten płomień i będzie walczył o jej rękę. Niestety marzenia jednym, a realność czymś zupełnie innym. Zalotnicy, którzy się o nią starają nie są dla niej odpowiedni, nie chce skończyć, jako stara panna. Książę Simon Hastings jest upartym, młodym mężczyzną, który nie ma zamiaru się żenić. Nie przeszkadza mu to przy kontaktach z kobietami, jednak ilekroć czuje się przytłoczony przez matki i potencjalne kandydatki na żonę woli się ulotnić. Ma swoje powody, aby tkwić w swoim przekonaniu. Czuje się zmęczony ciągłymi ucieczkami i odganianiem się od panien wyobrażających sobie, że uda jej się złapać księcia. Książę Hastings zawiera więc pewną umowę z panną Daphne Brigertone, za jej sprawą on zyska spokój, a ona zainteresowanie kandydatami na małżonka. Plan niemalże doskonały, co z niego wyniknie?

„Mój książę” to opowieść, której akcja dzieje się w Londynie w roku 1813, zatem oddanie konwenansów, wierzeń i atmosfery tamtych czasów było dla autorki nie lada wyzwaniem. Powieść została napisana w lekki sposób intrygując czytelnika intrygami, wielkimi emocjami, przebiegłością kobiet i mężczyzn. Julia Quinn nie szczędziła czytelnikom pikantnych scen erotycznych, które podsycały żar i rumieńce na policzkach. To, co rzuciło mi się w oczy i zapewne nie tylko mnie, to, że serial dostępny na platformie Netflix różni się od książki w bardzo dużej mierze. Nie uważam tego za minus, czy to dla serialu, czy powieści, wiele takich obrazów filmowych szło w zupełnie inną stronę niż książki. W takich przypadkach obie adaptacje miały się dobrze. „Mój książę” to książka, którą czytało mi się przyjemnie, szybko, zdołała mnie zrelaksować, rozbawić i zaintrygować. Uwielbiałam chłonąć tą atmosferę, wyobrażałam sobie piękne suknie, eleganckie materiały, wdzięk i powab bohaterów, po prostu przepadłam. „Mój książę” pomimo humoru, miłości ukazuje także jak ważne są relacje z rodzicami dla dziecka i jak mocno potrafią rzutować na jego przyszłość.

Nie lubię czytać książki po obejrzeniu jej ekranizacji, jednak tak było w tym przypadku. Zawsze jestem zawiedziony książką po obejrzeniu filmu, bo wyobrażenia już mam i nie mogę sobie snuć scenariuszy. Tym razem było jednak inaczej, co bardzo mnie pozytywnie zaskoczyło. Bardziej podobała mi się książka, to oczywiste. Różni się ona trochę od formy serialowej, jednak fabuła zostaje zachowana. W książce ukazane jest zdecydowanie więcej emocji, przynajmniej ja to tak czułem. Polecam tą i kolejną część.

Mój książę to pierwszy tom serii przygód familii Bridgerton. I jest też moim ulubionym. Jeśli ktoś zna historię Daphe i Simona tylko z serialu to może być rozczarowany albo mocno zaskoczony. W książce ta historia toczyła się trochę inaczej. Mnie osobiście wersja książkowa bardziej przypadła do gustu. Moją ulubioną bohaterka jest oczywiście Daphne. Lubię to że nie jest bezwolną dziewczyną. Wie czego chce w życiu i umie o to zawalczyć.

Cała książka to przyjemny romans historyczny. Idealny na lato.

Zakochana w serialu postanowiłam przeczytać pierwotną wersję tej opowieści.

Czy się zawiodłam?

Z pewnością nie.

Czy książka bardziej mi się podobała od ekranizacji? W pewnych aspektach znacznie! Dlaczego, już spieszę z wytłumaczeniem.

🌟 W książce wątek Daphne Bridgerton oraz księcia Simona był znacznie bardziej rozbudowany, wręcz książka skupia się wyłącznie na relacjach między tą dwójką, są oczywiście inni bohaterowie, którzy dopełniają całość, ale ich historie nie są tak ważne. W ekranizacji natomiast miałam czasami wrażenie, że nasi główni bohaterowie schodzą na drugi plan.

🌟 Język w tej książce to kwintesencja stylu, tamtej epoki ale i nutki czegoś magicznego.

🌟 Największym atutem tego romansu historycznego są kreacje bohaterów ich złożona osobowość i dialogi. Dzięki tym zabawnym konwersacjom bawiłam się znakomicie.

Ona- urocza, zabawna, inteligentna. Przez co bliżej jej do męskiego przyjaciela niż do idealnej kandydatki na żonę. Żaden z amantów nie poprosił jeszcze o jej rękę, a już nie jest debiutantką.

On- przystojny, inteligentny uważany za rozpustnika. Niedawno wrócił z wojaży. Nie chce mieć żon. Jest tylko mały szkopuł, liczne panny na wydaniu (a w szczególności ich natrętne mamy) nie ustają w próbach nakłonienia go do zmiany zdania.

Daphne chciałaby takiego męża, do którego „żywiłaby bodaj odrobinę uczucia”. I wtedy na horyzoncie pojawia się on, przyjaciel jej najstarszego brata, Simon Hastings.

Książę wpada na niezwykle osobliwy pomysł, aby każda ze stron była ukontentowana. On będzie udawał jej adoratora, dzięki czemu uwolni się od natrętnych matek i ich córek, a Daphne zyska większe zainteresowanie pretendentów do swojej ręki. Dworska intryga, początkowo będąca jedynie pozorem i kłamstwem, wykracza poza pierwotne założenie, stając się początkiem prawdziwego uczucia.

Ta powieść elektryzuję, wciąga od pierwszych stron, przenosi czytelnika do innych czasów. Jest wręcz idealna.

Koleżanka poleciła mi tę książkę i przyznam szczerze – jestem zachwycony. Nastrój, który da się wyczuć, emocje, jakimi jest przesiąknięta książka sprawiają, że nie można się oderwać i czyta się ją jednym tchem. Jeden z nielicznych romansów, który na pewno głęboko zostanie w mojej pamięci. Książka napisana „romantycznym” językiem, co da się wyczuć – bardzo pozytywnie w mojej ocenie. Duża dawka dramatu powoduje niemałe zawroty głowy z nerwów. Można się zatracić w czasie i pozwolić sobie na wyobrażenie samych siebie w tamtych czasach. Z pewnością książka powędruje dalej do kolejnej koleżanki a ja sam sięgnę po kolejny tom.

Romanse historyczne to to, co w literaturze cenię najbardziej. Zawsze staram się wynajdywać sobie tego typu książki, gdyż przy nich najlepiej spędzam czas. Pozwalają one cofnąć się w czasy, których nie znamy z własnego doświadczenia, poznajemy dawne zwyczaje, kontekst historyczny czy obyczajowy i po prostu dajemy się porwać takim czasom. Ostatnio miałam możliwość przeczytać właśnie taką powieść i muszę przyznać, że dawno już tak przyjemnie nie spędziłam wolnego czasu. W książce Julii Quinn oprócz dobrze zarysowanego tła historycznego, jest także świetny pomysł na fabułę, dlatego uważam, iż jest to powieść naprawdę kompletna. Zachęcam do czytania.

Już po pierwszych rozdziałach pokochałam tą dość specyficzną rodzinę, równie słodką co głośną. Opowieść autorstwa Julii Quinn zawierała w sobie wiele emocji, począwszy od uroku i smutku, po zabawne momenty, przy których nie dało się nie uśmiechnąć.

Nasi główni bohaterowie to Daphne i Simon. Ona jest zabawna, bezpośrednia, niezależna i nie bawi się w żadne gierki. On jest świetnym mężczyzną, mimo smutku i cierpienia jakie musiał znieść. Razem stanowią fajną, słodką parę. Ich związek jest niczym z realnego świata: mają swoje wady, zdarza się, że popełniają błędy, są niedoskonali. Jak skończy się ich udawany związek?

Cała rodzina Daphne jest przeurocza w swoim zachowaniu i wzajemnej bliskości. Starsi bracia chronią siostrzyczkę… Dzięki nim historia nabiera nutkę magii. W książce poza romansem pojawia się wątek niepełnosprawności i związanymi z tym problemami.

‘Mój książę’ to ciekawy romans historyczny. Jak to w tym gatunku bywa pojawia się przewidywalność, ale ta powieść mnie zauroczyła i uspokoiła. Teraz nie mam wyboru i po prostu muszę obejrzeć ekranizację.

Londyn rok 1813.Główna bohaterka Daphne Bridgerton jest piękną, przesympatyczną i bardzo inteligentną kobietą, która osiągnęła idealny wiek jako panna na wydaniu.Kobieta od najmłodszych lat została przygotowywana do roli żony, dlatego też jej największym marzeniem jest znaleźć męża, aby stworzyć idealną rodzinę taką jaką stworzyła jej matka!

Niestety z jakiegoś powodu mężczyźni traktują Dapne tylko jako koleżankę bądź po prostu dobrą przyjaciółkę niż obiekt westchnień.

Żaden z kawalerów nie miał jeszcze odwagi poprosić jej o rękę...

I nagle do Londynu powraca Simon Hastings(dawny przyjaciel najstarszego z braci Daphne), który stroni o jakiejkolwiek próby spoufalania się z pannami na wydaniu.Mężczyzna nie zamierza się żenić z żadną kobieta!Chce być "wolnym mężczyzną".

Natomiast namolne matki wszystkich panien na wydaniu, nie ustają w próbach nakłonienia go do zmiany zdania.

Książe Simon wraz z Daphne postanawiają zawrzeć układ idealny!On będzie udawał jej adoratora, dzięki czemu uwolni się od natrętnych matek i ich córek, a ona zyska zainteresowanie wśród innych mężczyzn, co przyczyni się do znalezienia odpowiedniego kandydata na męża.

Plan wydaje sie niemal doskonały pod warunkiem, że oboje utrzymają go w sekrecie!

Czy obojgu uda się dotrwać w obiecanym postanowieniu?

Czy umowa pozostanie tylko tajemnicą?

Co się stanie jeśli jedno z nich złamie warunek umowy?

Na samym początku pragnę zaznaczyć, że "Mój książę" jest pierwszym tomem z cyklu "Bridgertonowie" więc na pewno kolejne części zostaną poświęcone rodzeństwu Dephne, które przeczytam z wielką przyjemnością.

Będąc już po lekturze jak i po ekranizacji serialowej z wielkim smutkiem stwierdzam, że przeczytana przeze mnie treść różni się bardzo od fabuły serialowej.Książka podobała mi się dużo bardziej!

Dlatego też jeśli macie możliwość nalegam na zapoznanie się najpierw z tekstem pisanym, aby później móc porównać ekranizacje na Netfixie.

Zdradzić wam za dużo nie mogę, gdyż sami musicie ocenić jakie niejasności zostały popełnione i co nie zgadza się z fabułą książki.A takich smaczków na pewno znajdziecie wiele.

Powieść "Mój Książe" to bardzo leciutki romans historyczny uwieczniony w klimacie XIX wieku.

Piękne długie suknie, wykwitne bale, królowa, etykieta dworska oraz brytyjska arystokracja to tylko część tego o czym zaczytamy się w książce.

Więc z racji tego, że lubię czytać o "starych czasach" książka wciągnęła mnie już od pierwszych stron.

Fantastyczni, wyraziści bohaterowie oraz możliwość poznania ich dotychczasowego życia wraz z przeszłością, wzbudziły tylko moją dalszą coraz to większą ciekawość.

Każda z przedstawionych postaci była wyjątkowa i miała swój charakter, który wielokrotnie ujawniła w sposobach wypowiedzi.

Świetnie poprowadzone dialogi, niejednokrotnie wywoływały u mnie ogromne zaciekawienie ale również rozbawiały mnie do łez.Nie raz miałam ubaw po pachy, także obiecuje dawka humoru gwarantowana!

Jeśli lubicie przeczytać czasem coś lekkiego i innego, co pozwoli oderwać się wam od szarej rzeczywistości to będzie to idealna pozycja dla Ciebie.Gorąco polecam!

Ja na pewno sięgnę po kolejne tomy, aby poznać głębiej perypetie tej wspaniałej licznej rodzinki Daphne.

Już od dawna nie mogłam się doczekać poznania książkowej serii Bridgertonów, na bazie której powstał jeden z moich ulubionych seriali na Netflixie.

Książka ma piękny i niesamowity klimat. Już od pierwszych stron nie mogłam się od książki oderwać. Książka nie jest idealnie zgodna z ekranizacją, znajdziecie tam kilka wątkowych różnic, które i tak nie mają wpływu na przebieg końcowy wydarzeń.

Autorka powieści przeniesie was do londyńskiej society, w której to w 1813 roku na małżeńskim rynku znalazła się jedna z córek Bridgertonów- Daphne. Znaleźć odpowiedniego kandydata na męża to nie lada wyczyn. Panny dwoją się i troją, kupują najpiękniejsze stroje, próbują co rusz przypodobać się. Kiedy na drodze Daphne pojawił się książę Simon, nie cofnęła się przed niczym, aby móc tylko zdobyć męża. Wspólne intrygi przyczyniły się nie tylko do

wzrostu zainteresowania ich osobą, ale również wywołały lawinę zdarzeń, które na zawsze odmieniło życie obojga.

,,Mój książę” to powieść pełna namiętności i uczuć. Napisana jest lekkim niczym piórko stylem, przez co będziecie się w niej zaczytywać aż do ostatniej strony. Książka pozwoli wam lepiej poznać przeszłość Simona oraz czasy długo wybiegające poza pierwszy sezon książkowej ekranizacji.

Jeśli jeszcze nie czytaliście tej świetnej książkowej serii, to serdecznie wam polecam. Czeka was sporo wrażeń.

Gdyby ktoś dwa lata temu powiedział mi, że sięgnę po książkę łączącą historię z romansem, kazałabym mu się puknąć w głowę i zmienić dostawcę leków. Dlaczego? Bo ja i powieści historyczne to dwa zupełnie odrębne światy. A przynajmniej tak mi się wydawało, dopóki nie wsiąknęłam w świat Bridgertonów.

Zaczęło się dość banalnie, czyli ktoś polecił mi serial na Netflixie. Chociaż słowo "polecił" nie jest tu do końca adekwatne, raczej mimochodem wspomniał coś przy rozmowie z inną osobą, a jedyne, co słyszałam, to tony zachwytów. Z początku trochę się podśmiewywałam, że to nie dla mnie, ale pewnego dnia z braku chęci do jakichkolwiek innych zajęć włączyłam serial. No, i po pierwszym odcinku przepadłam, a po dwóch dniach miałam już obejrzane dwa i pół sezonu. W oczekiwaniu na kolejne odcinki, postanowiłam sięgnąć po książki, by porównać ekranizację z oryginałem.

Zanim jednak przejdę do konkretów, tym, którzy nie są w temacie, szybko przybliżę fabułę "Mojego księcia", czyli pierwszego tomu serii o Bridgertonach autorstwa Julii Quinn.

Historia kręci się wokół Daphne Bridgerton, której jedynym aktualnym zadaniem jest znalezienie sobie dobrego męża. Chadza więc po balach, podczas jakich matka zmusza ją do rozmów z wieloma kawalerami, co dziewczynie niezbyt się podoba. Nie lubi być w centrum uwagi. Jest jednak inteligentna i urocza, ale jakoś nie potrafi zwrócić uwagi panów (a przynajmniej nie tych, których uwagi by pragnęła).

Do czasu.

Do Londynu przyjeżdża książkę Hastings, co staje się największym wydarzeniem wśród socjety. Zwłaszcza że jest kawalerem. Sęk w tym, że Simon Hastings nigdy w życiu nie zamierza się żenić, o czym niestety żadna panna na wydaniu nie zamierza pamiętać.

Wskutek zbiegu okoliczności książę i Daphne po cichu zawierają niezwykle intratną umowę. Simon ma udawać jej adoratora, dzięki czemu upieką dwie pieczenie na jednym ogniu. On będzie miał spokój od niezwykle irytujących i nachalnych panien (oraz ich matek), a Daphne zyska w oczach innych mężczyzn. W końcu wzbudziła zainteresowanie w samym księciu, a to już coś.

Jak potoczą się losy tej niezwykłej pary? Czy uda im się doprowadzić plan do końca? A co jeśli prawda wyjdzie na jaw?

"Mój książę" to lekka książka, napisana przyjemnym stylem, przez którą dosłownie się płynie. Historia jest wciągająca, bohaterowie przyjemni (nie tylko dla oka), a do tego pojawia się wiele naprawdę zabawnych momentów czy rozmów, dzięki którym uśmiech sam ciśnie się na usta. Te prawie pięćset stron pochłonęłam w trzy dni (byłoby szybciej, gdyby nie noworodek w domu) i ani razu nie miałam ochoty odłożyć książki. Ba, bywały momenty, w jakich bezwiednie zastanawiałam się, co dalej poczną bohaterowie.

Podobała mi się relacja między Simonem a Daphne, ponieważ jej pierwszym fundamentem była przyjaźń. Owszem, pojawiło się też skrywane, często racjonalnie odganiane pożądanie, a jednak tę dwójkę połączyły głównie śmiech i szczerość. Przynajmniej na początku, bo im dalej w las, tym autorka zapewniła im cały rollercoaster emocji oraz mnóstwo kłód pod nogi. W "Moim księciu" wyróżnia się również relacja między Daphne a jej starszymi braćmi, którzy zrobią wszystko, byleby chronić siostrę. Uważam to za nadzywczaj urocze.

Książka nie była jednak całkowicie idealna. W porównaniu do serialu zabrakło mi tutaj pobocznych wątków. Historia w stu procentach skupiła się na Daphne i księciu, inne sprawy pozostawiając gdzieś hen, hen w tle. A czasami miałam ochotę na pewną nutkę dynamizmu, wręcz dramatyzmu, z zupełnie innej strony. Jak to w życiu bywa, kilka fragmentów zostało przeinaczonych albo całkowicie pominiętych w serialu, ale to zaledwie drobnostki. Mogę z ręką na sercu stwierdzić, że ekranizację oddano naprawdę wiernie.

Nie mogę jeszcze nie wspomnieć o jednym aspekcie. A mianowicie największym zaskoczeniem (mowa o fabule) był dla mnie brak świadomości seksualnej u młodych kobiet. Dopóki nie zostały wydane za mąż, ich wiedza była - oględnie mówiąc - mikroskopijna. Chociaż po zamążpójściu też mogły niewiele rozumieć; wszystko zależało od tego, co im przekazały matki w przeddzień ślubu. Szczerze mówiąc, dla mnie to byłoby kompletnie nie do pojęcia i jeśli w tamtych czasach rzeczywiście tak było, to ogromnie współczuję kobietom. Zwłaszcza jeśli zawierały ślub z rozsądku, a nie z miłości. Wtedy podczas nocy poślubnej mogłyby się co najmniej... zdziwić.

Podsumowując, "Mój książę" to przyjemna, lekka i zabawna historia romantyczna, którą polecę każdemu, kto ma ochotę na ucieczkę do pięknych, przepełnionych nadzieją krain. Powieść jest raczej jednowątkowa (skupia się na relacji między dwójką głównych bohaterów), przez co w żaden sposób nie jest skomplikowana, jest idealna na rozluźnienie i odprężenie, zwłaszcza jeśli w głowie kotłuje się zbyt wiele myśli. Opowiada o silnych więzach rodzinnych, prawdziwej miłości oraz o honorze, który często bywa zgubny i może prowadzić nawet do śmierci. To jak? Czujecie się już przekonani? :)

Układ, który miał być chwilowy. Uczucia, które nie miały prawa się zrodzić i miłość, która nie miała przyszłości.

Marzeniem Daphne Bridgerton jest poznanie miłości swojego życia i założenie z nią rodziny, jednak mimo swojej inteligencji i pięknej urody, nie widać wokół niej roju zalotników. Gdy na jej drodze pojawia się książę Hastings, powstaje plan działania dzięki, któremu obie strony zyskają, on pozbędzie się wokół siebie otoczki panien na wydanie, a ona zyska przy tym adoratorów, którzy chętnie poślubią kobietę, o którą zabiegał książę. Wszystko pójdzie zgodnie z planem, o ile nikt nie dowie się o przekręcie i nie zakochają się w sobie, choć nawet jeśli do tego dojdzie na drodze do ich ślubu, stoi jeszcze jedna przeszkoda, o której Daphe Bridgerton nie wie…

Świat wydawał się inny, kiedy się leżało. Ciemniejszy, bardziej niebezpieczny…

Całość recenzji [Adres usunięty]

@recenzje_ksiazek_niezwyklych_

🌺 "Mój książę" spod pióra Julii Quinn to cudowny romans historyczny, oraz pierwsza część serii pod tytułem "Bridgertonowie".

🌺 Daphne Bridgerton jest inteligentną i uroczą dziewczyną, a po udanym debiucie ma nadzieję na znalezienie dobrej partii i szybkie zamążpójście. Simon jest księciem, ale nie ma zamiaru się żenić.

Ich życie zmienia się, gdy książę proponuje jej układ. Będą udawać zakochanych i dzięki temu Simon uwolni się od kobiet, które chcą go usidlić, a ona w ten sposób zdobędzie wiecej adoratorów.

Czy ich plan się powiedzie?

Czy Daphne i Simon mają szansę na szczęście?

Czy Simon zwierzy jej się ze swojej przeszłości?

🌺 Książkę tą czytałam już dawno temu, i nie wszystko pamiętałam, także po obejrzeniu serialu na Netflix postanowiłam ją sobie odświerzyć. Serial jest genialny, ale muszę przyznać, że książka jest jeszcze lepsza. Uwielbiam romanse historyczne i ten wyjątkowy klimat, który zawsze czuję podczas czytania.

Akcja powieści rozgrywa się w Londynie w 1813 roku, i mamy tu wszystko, czego możemy oczekiwać od tego typu książki, począwszy od dobrze wykreowanych bohaterów, po ciekawą fabułę, barwne dialogi i odrobinę humoru.

Autorka ma niezwykły talent do tworzenia wyjątkowych historii, a jej lekki styl pisania sprawia, że można choć na chwilę oderwać się od rzeczywistości i zapomnieć o wszystkich problemach.

Jeśli szukacie lektury, dzięki której odbędziecie fascynującą podróż w czasie, to koniecznie musicie przeczytać tą książkę

Daphne Bridgerton właśnie debiutuje, a Królowa ogłasza ją brylantem tego sezonu. Znajduje się kilku kandydatów, chętnych do jej ręki, ale Daphne marzy o prawdziwym uczuciu, które pozbawi ją tchu i sprawi, że straci głowę. Kiedy poznaje Simona, księcia Hastings, który ma opinię hulaki i buntownika, dostrzega w nim coś intrygującego i chociaż wszyscy ją przed nim ostrzegają, nawet on sam - Daphne nie zamierza rezygnować z tej znajomości. Nieoczekiwany zbieg zdarzeń sprawia, że Daphne i Simon zaczynają udawać parę, każde z nich czerpie jakąś korzyć z tego układu. Ona ma dzięki temu zyskać więcej adoratorów, a on uwolnić się od długiej kolejki matek, które widzą w nim idealnego męża dla swoich córek. Tylko czy ten plan się powiedzie? Czy wszystko będzie takie, jak to ustalili? Życie bywa nieprzewidywalne, tak samo jak świat arystokracji, a ta umowa to dopiero początek ich burzliwej relacji.

To pierwszy tom słynnej serii rodziny Bridgertonów, która za sprawą serialu Netflixa przeżywa właśnie swój renesans. Kiedyś nie lubiłam romansów historycznych, omijałam je szerokim łukiem, ale Julia Quinn sprawiła, że zapragnęłam przenieść się do XIX wiecznej Anglii i znaleźć się na jednym z bali, bądź należeć do rodziny Bridgertonów. Można tej serii zarzucić wiele, nawet sprzeczność z historią, ale klimat jaki wykreowała autorka jest nadzwyczajny. Można przenieść się do czasów wielkich bali, kiedy nawet najmniejsze rzeczy tworzyły skandale, a kobiety nie miały takiej władzy, jaką mają teraz, jednocześnie czując powiew świeżości. Czytając o historii Daphne i Simona zupełnie nie przeszkadzało mi to, że akcja jest osadzona w innym wieku, kiedy jedynym sposobem kontaktu były listy, a życie toczyło się znacznie wolniej. Miłość jest ponadczasowa i piękna w swojej prostocie. Na przestrzeni lat uczucia się nie zmieniły, miłość nadal jest potężnym uczuciem i wzbudza ogromne emocje w zakochanych, nadal potrafi też budzić skandale i komplikować życie tym, którzy podążają za głosem rozum, a nie serca.

Nie jestem jakąś wielką fanką romansów, ale czasem zdarzy mi się po tego typu powieść sięgnąć. Tym razem padło na całą sagę miłosną, która zrobiła na mnie spore wrażenie. Dawno już żadna powieść nie wciągnęła mnie tak bardzo w swoją fabułę. Czytałam, czytałam i nie mogłam oderwać się od lektury. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, iż nie jest to zwyczajny romans, a taki, który w tle ma wątki historyczne. Jeśli więc w romansie szukacie czegoś więcej, to ta książka na pewno Wam to zapewni. Szczerze polecam!

Muszę się przyznać, że zrobiłam coś, czego nigdy nie robię. Najpierw obejrzałam ekranizację, a potem sięgnęłam po książkę. Powiem szczerze, że powieść spodobała mi się bardziej. Serial różnił się w wielu ważnych aspektach od lektury. Trudno jest mi jednoznacznie stwierdzić, co ta powieść ma w sobie, ale jest ona naprawdę wspaniale napisana. Dawno już żadna pozycja literacka tak bardzo nie wciągnęła mnie w swój świat. Na szczególna uwagę zasługują tutaj bohaterowie, którzy zostali świetnie wymyśleni.

"Mój książę" to pozycja obowiązkowa dla każdej fanki czy każdego fana romansu historycznego. Czyta się ją jednym tchem. Może nie jest to literatura najwyższych lotów, ale napisana poprawnie, pięknym językiem. Wciągające intrygi, porywająca miłość, barwni bohaterowie, a zwłaszcza postacie kobiece. Fabuła jest dosyć płytka, ale nie można powiedzieć, że głupia.

Idealna książka na relaks po ciężkim tygodniu, gdy ma się ochotę na coś lekkiego.

Zdecydowanie polecam i na pewno sięgnę po kolejne części.

Zazwyczaj najpierw czytam książkę, a później jeśli wiem, że została ona zekranizowania oglądam film lub serial. Tym razem było odwrotnie najpierw obejrzałam serial, później sięgnęłam po książkę. I jak wiadomo zawsze są różnice między tym co wykreowała wyobraźnia, a tym co widziało się na ekranizacji, ale w tym przypadku tych różnic było sporo. Było to trochę drażniące podczas czytania, ale czasem też zaskakujące, bo znając serial można było wyłapać wiele momentów, które są niespójne. Dlatego książkę zdecydowanie polecam przeczytać przed obejrzeniem serialu ;)

Książka dla miłośników romantyzmu. Jest zaskakująco dobra. Akcja toczy się szybko. Polecam

„Powiedzenie, że mężczyzna potrafi być uparty jak osioł, byłoby zniewagą dla osła.”

Ach, ci Bridgertonowie. Po obejrzeniu serialu (do teraz żałuję, że najpierw nie sięgnęłam po książkę!) wiedziałam, że „Mój książę” musi się jak najszybciej znaleźć na mojej liście książek do przeczytania. I tak się właśnie stało, a zaledwie kilka dni temu skończyłam czytać 1 tom serii o Bridgertonach. Czy mi się spodobał i (co też ważne) jak bardzo książka różni się od serialu?

Zacznijmy od tego, ze seria o Bridgertonach w każdym tomie skupia się na innym członku rodziny. Na początek poznajemy Daphne, czwartą w kolejności, lecz najstarszą z córek Violetty Bridgerton. Poszukuje właśnie męża, z którym będzie mogła spędzić resztę życia, i którego ma nadzieję pokochać całym sercem, a nie być z nim tylko po to, by spłodzić dzieci. Na swej drodze spotyka ona księcia Hastings, Simona, który jednak nie ma w planach ożenku, chociaż wiele panien mają chęć dorwać go tylko dla siebie. Postanawiają zawrzeć ze sobą układ – Simon będzie kreował się na wielkiego adoratora Daphne. Jemu ubędzie kandydatek, które będą chciały go usidlić, natomiast młoda panna Bridgerton automatycznie stanie się dla grona mężczyzn bardziej interesująca. W końcu skoro książę Hastings był nią zainteresowany, musi być ona wyjątkowa.

Niestety, przez całą książkę wiedziałam jaki będzie koniec (dlatego nie polecam najpierw oglądać serialu!) i trochę mi to zepsuło zabawę. Mimo to „Mój książę” był świetnym oderwaniem od rzeczywistości – luźny język, cięty humor bohaterów i przede wszystkim świetne opisy uczuć to coś co kocham. Podobała mi się także kreacja bohaterów. Nie tylko Daphne i Simon jako główni bohaterowie pierwszej części byli szczegółowo wykreowani, razem ze wszystkimi zaletami i wadami. Także pozostałe postaci, które napotykamy w książce, chociażby rodzina Daphne (najlepsza na świecie!). Co do porównania książki z serialem – mam wrażenie, że gdyby w ekranizacji nie dodali nic od siebie, serial miałby max. 3 odcinki. To tak dla porównania jak wiele epizodów z serialu nigdy nie pojawiło się w książce ;) Czy to dobrze? Ja sama nie wiem co o tym myśleć, ale trzeba przyznać, że dodatkowa akcja dodała trochę emocji w serialu. A co Wy o tym sądzicie? :)

Zazwyczaj, kiedy mam do wyboru powieść i serial na jej podstawie, jako pierwszą czytam książkę. Czasami zdarza się odwrotnie i wtedy często tego żałuję. W tym wypadku nie czuję rozczarowania. Wręcz przeciwnie – cieszę się, że najpierw obejrzałam serial, a następnie przeczytałam książkę. Powieść jest świetnym dopełnieniem produkcji – jedna przedstawia nam to, czego druga nie była w stanie i na odwrót. Jest napisana bardzo lekkim, przyjemnym językiem, czyta się ją błyskawicznie i nie sposób się oderwać. Jestem tego najlepszym przykładem jako naczelny wróg „typowych romansów”. Dlatego jeśli spodobał Wam się serial, bardzo prawdopodobne jest, że powieść Bridgertonowie również Was urzeknie.

Czytając takie książki zawsze po głowie chodzi mi jedna myśl - jak to dobrze, że nie urodziłem się w tamtych czasach. Ten wyścig o to, żeby jak najszybciej znaleźć męża - ja bym chyba tak nie mógł. Chociaż, jak czytam takie książki, to i tak jestem zachwycony. Koleżanka poleciła mi Bridgertonów od Julii Quinn. Po przeczytaniu mogę stwierdzić, że ten obowiązujący aktualnie fenomen jest mi teraz doskonale zrozumiały. Cala historia bardzo mocno mi się podoba. Jest genialnie opowiedziana. Aż chciałoby się przenieść do tamtych czasów, aby móc losy tej rodziny obserwować z bliska. Polecam tą książkę do przeczytania.

Skoro tak wszyscy mówią o tej książce (i o serialu), to musiałam sprawdzić, o co tak naprawdę chodzi. Dlaczego wszyscy zachwycają się tą historią. Już znalazłam odpowiedź na moje pytanie. Dlaczego wszyscy się tak zachwycają? Ponieważ cała książka jest naprawdę fantastyczna. Bohaterowie są jedyni w swoim rodzaju. Daphne nieco mnie drażniła, bo raz miała w sobie coś z pewnej siebie, inteligentnej kobiety, a raz zachowywała się jak trzpiotka, która nic o życiu nie wie. Za to Simon nadrabiał swoją postawą - chociaż nie zawsze była ona idealna. Ja jestem zadowolona po przeczytaniu i śmiało polecam Wam tą książkę.

Całą serię "Bridgertonowie" przeczytałem już lata temu, ale to właśnie jej pierwszy tom najbardziej zapadł mi w pamięć, zakochałem się w historii rodziny. Główni bohaterowie są pełnokrwiści. Autorka obdarzyła ich zarówno wadami, jak i zaletami. Sama historia jest dość przewidywalna i schematyczna. Ale to wcale nie jest jej wadą. Książka jest świetną rozrywką na leniwe popołudnie. Fani serialu z Netflixa muszą być świadomi, że książka nieco się od niego różni. Osobiście bardzo polecam "Mój książę. Bridgertonowie. Tom 1". Z wielką przyjemnością wróciłem do tej pozycji po latach i jeśli czas pozwoli odświeżę sobie pozostałe tomy.

Kilka dni temu skończyłem czytać powieść pt. "Mój książę. Bridgertonowie. Tom 1" i muszę przyznać, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczony. Na początku nie wiązałem sobie z tą książką żadnych większych nadziei. Ot tak zdecydowałem się po nią sięgnąć dla zabicia czasu, ale po kilku stronach zostałem tak bardzo wciągnięty przez fabułę, wątki i bohaterów, że nie byłem w stanie oderwać się od czytania. Dawno już nie spędziłem tak przyjemnie czasu podczas czytania. Miałem okazję oderwać się od codzienności, wejść w inny, może lepszy i piękniejszy, a na pewno bardziej bajkowy, świat. Moim zdaniem naprawdę warto sięgnąć po tę powieść.

Wczoraj skończyłem czytać powieść pt. "Mój książę. Bridgertonowie. Tom 1" i muszę przyznać, że dawno się tak nie wynudziłem podczas czytania. Nie znałem wcześniej twórczości tej autorki i nie wiedziałem tak do końca, czego powinienem się spodziewać po jej książkach, a do sięgnięcia po powieść zachęciła mnie ekranizacja serialu, który miałem możliwość obejrzeć. Naprawdę rzadko to mówię, ale tym razem serial okazał się ciekawszy, bardziej wciągający i zwyczajnie lepszy niż książka. W powieści po prostu czegoś mi zabrakło. Nie było tego takiego polotu, czegoś, co sprawiało, że nie możesz oderwać się od czytania.

Ostatnio miałem możliwość przeczytania książki pt. "Mój książę. Bridgertonowie. Tom 1" i muszę przyznać, że jestem nią zachwycony. Powieść czytałem przez całą noc, tak bardzo nie mogłem się oderwać od fabuły. Dawno już nic mnie tak nie wciągnęło jak ta lektura. Na dużą uwagę zasługuje tutaj fabuła, która jest spójna, logiczna i naprawdę przemyślana. Bohaterowie wykreowani są dokładnie, z dbałością o każdy szczegół. Są to postaci, które mają w sobie cały wachlarz przeróżnych cech, są po prostu rozbudowane. Jedynym minusem jest fakt, że książkę czyta się tak dobrze i szybko, że już po chwili ma się ją za sobą.

Jeśli szukacie lekkiej książki na jeden czy dwa wieczory, to "Mój książę. Bidgertonowie. Tom 1" idealnie się tutaj sprawdzi. Jest to lekki i przyjemny romans historyczny, który niby jest ciekawy, ale tak naprawdę niczym nie wyróżnia się spośród innych powieści tego typu. Momentami nawet miałem wrażenie, że czytam coś w rodzaju harlequina. Nie jest to z mojej strony zarzut, wręcz przeciwnie, pokazuje to, jakiego rodzaju jest to książka. Jeśli nie mamy wobec niej wygórowanych oczekiwań, a po prostu chcemy spędzić świat w bajkowym świecie, to na pewno odnajdziemy się w tej pozycji książkowej. Ta książka doczekała się ekranizacji, ale nie jestem przekonana, czy koniecznym jest jej oglądanie.

Takie książki to ja kocham i zawsze chcę ich więcej. Chociażby nie wiadomo co się działo, zawsze znajdę dla nich miejsce w swojej biblioteczce. Cieszę się, że w moje ręce trafiają takie niezwykłe opowiadania o miłości w dawnych czasach. Czyta się je z prawdziwą przyjemnością. Jest to tom pierwszy, który należy do całej serii o Bridgertonach. Pani Quinn już pierwszą częścią postawiła poprzeczkę bardzo wysoko. Jest to ciekawy romans historyczny, który pozwala poznać zabawnych, wesołych bohaterów. Ich życie nie jest łatwe, ale pomimo wszystko i tak starają się zawsze znaleźć w nim jakiś pozytyw. Warto przeczytać.

Ckliwa historia jakich wiele, serial zdecydowanie lepszy. Mocne dwa z plusem za ładne wydanie.

Często tak mam, że zanim zacznę oglądać serial czy film, czyli po prostu ekranizację jakiejś powieści, chcę najpierw poznać treść. Tak było również tym razem i, mimo że nie można się opędzić od memów, opinii o serialu, to musiałam najpierw przeczytać książkę. Zwłaszcza że Wydawnictwo Zysk i S-ka wydało ją tak pięknie!

Przejdźmy do konkretów! Cóż to za historia, cóż to za opowieść? Poznajemy główną bohaterkę, Daphne Bridgerton. Przesympatyczną dziewczynę, uroczą do granic możliwości, ale z jedną wadą - pechem w miłości. Niestety, mężczyźni traktują ją raczej jak koleżankę czy siostrę. I to pojawia się Simon. Ten mężczyzna ma problem zupełnie odwrotny. Matki wszystkich kobiet na wydaniu próbują go z nimi najzwyczajniej w świecie wyswatać. Zatem ta dwójka postanawia zawrzeć układ, który jemu ma dać spokój, a jej rzesze wielbicieli i w końcu wymarzoną miłość.

Cóż mam Wam powiedzieć? Niekoniecznie przepadam za książkami, ba, za serialami historycznymi także, a ta historia jest przecudownie napisana i na pewno obejrzę również jej ekranizację. Głównych bohaterów nie da się nie lubić, a że przyszło im żyć w czasach, gdzie każde zmaga się z podejściem, że czym prędzej musi wziąć ślub, to jeszcze dodatkowo mamy porcję śmiechu, a nawet dramatyzmu.

Autorka ma wspaniałe poczucie humoru, a do tego bardzo lekki styl pisania, co daje czytelnikowi w sumie świetną rozrywkę, a przy tym może podziwiać warsztat literacki autorki, która, no powiem Wam, ma taki zasób słownictwa, że może się człowiek zdziwić, że to przecież ino romans!

Według mnie to jeden z ciekawszych romansów, który dodatkowo jest bardzo mocno nasycony także innymi relacjami rodzinnymi i jedynie mogę zarzucić jej przewidywalność, ale czy to nie jest również często zaleta? Poza tym, sceny typowo erotyczne, intymne? Nie, wyrzuciłabym je z fabuły, bo ewidentnie autorce nie leży pisanie tych właśnie części opowieści. Aczkolwiek to może być tylko moje odczucie.

Czy polecam? Tak! To świetna książka, którą wierzcie mi, chętnie zabierzecie do wanny w towarzystwie kieliszka wina!

Wydawnictwu Zysk i S-ka bardzo dziękuję za egzemplarz! Prezentuje się dumnie w mojej biblioteczce!

Miłość silniejsza niż lęk

Witaj w dziewiętnastowiecznym Londynie, zapraszam Cię na salony wysoko urodzonych angielskich rodzin, rozgość się, porwij do tańca którąś z młodych dam, (gdzie idziesz, żartowałam, jeśli taniec, to tylko ze mną), wdaj się w uprzejmą rozmowę z jej matką, wznieś kielich do góry w toaście, najlepiej lemoniadą, co by zachować trzeźwość umysłu i nie stracić czujności ! Bowiem matki - swatki nie śpią, czujnym okiem śledzą potencjalnych kandydatów na mężów swych córek, te same zaś zalotnie trzepoczą rzęsami, rzucają nieśmiałe spojrzenia, ich serca biją szybciej na widok przystojnych dżentelmenów, ale zaraz, jedna chwila... Nasze oczy przyciąga młoda, nad wyraz urocza osóbka, stojąca na uboczu wielkiej sali balowej, kryjąca się w cieniu, na jej ustach gości delikatny uśmiech, a suknia koloru szmaragdu pięknie komponuje się z kasztanową barwą jej loków. Kimże jest ta panienka? Na kogo czeka? Kogo wypatrują jej brązowo -zielone oczy? Rozglądamy się po sali i nagle dostrzegamy go. Ach, przecież to sam książę Hastings, we własnej zabójczo przystojnej osobie ! Kieruje swe kroki wprost do damy w szmaragdowej sukni ! Kimże jest ta szczęściara ? Zastanawiasz się, a ja szeptem wyjawiam Ci ten sekret na ucho - to panienka Bridgerton, Daphne. Zdumiony pytasz mnie zduszonym szeptem, ta Daphne, córka Violetty Bridgerton, siostra Anthony'ego, Benedicta, Colina, Eloise, Francescy i Hiacynty?! W odpowiedzi uprzejmie potakuję. Ale jak? Jak do tego doszło? Zastanawiasz się, przyglądając pogrążonej w rozmowie parze. No, cóż, wzdycham, posłuchaj, to było tak...

Ona, Daphne Bridgerton, panna z dobrego domu, urocza, inteligentna, obdarzona poczuciem humoru, marząca o kochającym mężu i dzieciach, ale bez poważnego kandydata na męża, któremu gotowa byłaby oddać swoją rękę i serce.

On, Simon Basset, książę Hastings, tajemniczy, budzący zachwyt wśród matek-swatek, omdlenia wśród ich córek, a zazdrość wśród innych dżentelmenów. Deklarujący, że nigdy się nie ożeni.

Spotkają się przypadkiem, od razu nawiąże się między nimi więź sympatii. Wtedy ON wpadnie na genialny pomysł, by udawali parę. Takim sposobem ON uchroni się przed atakami swatających ze swymi córkami matek, a ona zdobędzie kandydatów zainteresowanych ślubem z nią, skoro sam książę Hastings zwrócił na nią swe książece oczy.

I wszystko na początku idzie po ich myśli, gdy tańczą z gracją na sali balowej, a śledzą ich oczy całej londyńskiej elity, ona z rumieńcem na policzkach, ON wpatrzony w nią jak w obrazek, ale... No właśnie, zawsze jest jakieś ale. Dlaczego, pytasz zaciekawiony. No cóż, mój drogi, jak wiesz, należy uważać w co się gra, a szczególnie jeśli jest to gra miłosna. Miłość to budzące grozę pęta, wystarczy chwila a już po nas... I tak było z nimi, przerywasz mi kierując spojrzenie na księcia i Daphne.

Śmieję się cicho, tego Ci nie zdradzę, mówię z uśmiechem, czającym się w kącikach ust, jeśli chcesz poznać całość tej porywającej historii romantycznej musisz sięgnąć po powieść lady Julii Quinn. Ona już tam z doskonałym wyczuciem, humorem, dozą ironii, ciętych ripost kreśli historię miłości księcia i Daphne. Polecam Ci szczególnej uwadzę wydanie z serialową okładką, bo nie wiem, czy jesteś świadom, że ich miłosna opowieść została zekranizowana, odnajdziesz ów serial, jeśli jesteś ciekaw, ale pamiętaj, najpierw powieść, potem serial, na Netflixie, od wydawnictwa Zysk i S-ka, jest prześliczne. Ach, podbiło moje serce, jak i historia Daphne i Simona. Były łzy wzruszenia, śmiech, a także chwile grozy czy smutku, ale wszystko skończyło się happy ednem, które, jak wiesz, uwielbiam. Jak więc nie polecić Ci tej powieści: doskonale oddany klimat XIX - wiecznego Londynu, wspaniale zarysowani bohaterowie, z którymi przeżywasz ich wzloty i upadki, i którym kibicujesz, miłość uwalniająca od gniewu i traum z przeszłości, silniejsza od lęku, budująca, dająca siłę i nadzieję, do tego świetne pióro autorki, lady Julii, i ten humor! Uwielbiam, czytaj koniecznie, a ja czekam na kolejne opowieści lady Quinn. Co tak patrzysz, nie wyglądasz na zbytnio przekonanego, no cóż, nie mogę ukrywać, że jest to proza zapewne dla dam, kochających historie miłosne, komedie romantyczne, bujających w obłokach, niepoprawnych marzycielek i romantyczek. No cóż, ty wolisz inny typ literatury, marszczę nos, spoglądając na Ciebie zrezygnowana. No nic, dosyć tej paplaniny, może byśmy zatańczyli, pytam z uśmiechem.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.

Witam, :) Dziś mam dla was recenzję książkę Bridgertonowie Mój Książę autorki Julii Quinn.

Na rodzinę Bridgertonów trafiłam na Netflixie, długo zbierałam się, by obejrzeć ten serial. Jednak kiedy zaczęłam oglądać, ciężko było od niego odejść.

Kiedy zobaczyłam, że jest książka skakałam z radości. Bardzo lubię takie powieści, od których nie można oderwać wzroku.

Autorka pokazuję nam czasy w 1813 roku gdzie rodzice wybierali partnerów swoim dzieciom. Właśnie tutaj mamy do czynienia z naszą główną bohaterką, która szuka dla siebie dobrego męża. Brat jako głowa rodziny obiecuję siostrę jednemu z mężczyzn. Nasza bohaterka szuka miłości, chociażby przyjaźni, by łączyły ja chociażby takie relacje z przyszłym mężem. Nie chce wychodzić za mąż z przymusu, brat jednak pozwala jej na wybory jakie ona dokonuję.

Pokazane jest to, iż dla kogoś, kto pochodzi z takich rodzin w tamtych czasach najważniejsze jest spłodzić syna, by przejął po nim majątek. Przykre jest to, że tak traktowało się własne dziecko, tylko dlatego, że ten się jąkał.

Podoba mi się osoba Lejdi Whistledown, która pokazuję wszystkim co o nich myśli. Zdradza co róż inne tajemnice bohaterów, oraz pokazuję jak widzi ich w różnych sytuacjach które się wydarzyły. Po prostu jest szczera w tym, co pisze. W tamtych czasach kobieta nie miała prawa głosu, nie mówiąc już o pisaniu artykułów do gazety. Właśnie to mi się w niej podobało nie bała się konsekwencji jakie czekały na nią kiedy ktoś odkryłby kim naprawdę jest. Bardzo mnie cieszy wieść o tym kim naprawdę jest kobieta, która pisze artykuły o ludziach z miasteczka, myślałam jednak, że autorka będzie trzymała nas w niepewności do następnych części książki.

Polecam jeśli lubicie cofnąć się do innych czasów, byśmy mogli dowiedzieć się co czuli i jak zachowywali się wtedy inni ludzie.

Tekst został sprawdzony przez iKorektor – [Adres usunięty]

Mam dziś dla Was recenzję książki, o której ostatnio głośno... może bardziej o serialu na Netflixie, ale co tam🙈 Chodzi "Mój książę" Julii Quinn. Jest to pierwszy tom z ośmiu! Aż nie mogę się doczekać kiedy będę mogła czytać kolejne części😍

Osobiście jestem oczarowana!

A to wszystko za sprawą @do_poczytanka ! Ona tak we mnie rozkochała ten gatunek literacki jakim jest romans historyczny❤

Nie będę ściemniała...że najpierw czytałam książkę, a później widziałam serial...no bo tak nie było! Wiem, że najpierw książka później serial...ale nie mogłam się oprzeć🙈

I powiem Wam szczerze, że nie żałuję!

W książce mogłam lepiej poznać przeszłość tytułowego i uroczego księcia Simona Hastingsa oraz poczuć jego uczucia... Nie miał ON lekkiej przeszłości przez co lepiej mogłam zrozumieć jego późniejsze zachowanie i postanowienia.

Oj ten książę... samej mi zawrócił w głowie🙈 i nie dziwię się, że miał takie powodzenie u kobiet :p

Ten uśmiech... te oczy... i ten jego specyficzny humor... myślę, że nie każdemu przypadnie ON do gustu, ale mnie oczarował i niech tak zostanie :p

Z kolei Daphne Bridgerton - najstarsza z córek Bridgertonów jest po debiucie i pierwsza w kolejce na wydanie za mąż... Daphne nie wiedziała, że szukanie męża będzie dla niej tak męczące, a żaden z kandydatów przedstawianych na liście stworzonej przez jej matkę nie będzie się nadawał... Dobrze, że ma oparcie w najstarszym bracie - w Anthonym, który ma tych wszystkich kandydatów "na oku" i nie pozwoli szybko wypuścić swej siostry z gniazdka.

Dziewczyna ciągle ma nadzieję, że znajdzie dla siebie męża z miłości, a nie z przymusu...

Ale czy to się uda?

Jak zapewne się domyślacie (wskazuje na to też okładka🙈) księcia Simona

i Daphne coś połączy... Ale co to będzie?

Miłość?

Pożądanie?

A może tajemnica?

Przekonajcie się sami!

Zachęcam Was do tej lektury, bo jeżeli lubicie takie klimaty to ta książka jest dla Was!

Ja już szukam kolejnych tomów, bo chce poznać dalsze losy rodzeństwa Daphne ;)

O Bridgertonach nie dało się nie słyszeć. Kiedy na Netfliksie pojawił się serial stworzony na podstawie powieści Julii Quinn, cały świat dosłownie oszalał. Ja skutecznie trzymałam się z daleka od tej historii, chcąc najpierw zapoznać się z książkowym pierwowzorem. W drodze na wakacje udało mi się przeczytać cały pierwszy tom serii. Czy Mój książę zaskarbił sobie moją sympatię? Czy był to dobry romans historyczny? Na to pytanie postaram się odpowiedzieć w tej recenzji.

Daphne jest piękną i inteligentną młodą kobietą. Wydawać by się mogło, że kręci się wokół niej sporo zalotników... prawda jest jednak ciut inna. Wszyscy mężczyźni traktują ją jak przyjaciółkę i żaden nawet nie pomyśli o tym, by się do niej zbliżyć. Simon z kolei nie ma najmniejszego zamiaru się żenić, choć wszyscy go to tego usilnie namawiają (biedny chłopina, co to on się namęczy słuchaniem tego wszystkiego). Z tego powodu proponuje Daphne pewien układ: on będzie udawał jej adoratora, a ona wówczas zyska wianuszek zazdrośników, gotowych ją odbić. Co jednak, gdy ich mała intryga wyjdzie na jaw, a ludzie zaczną plotkować? No i przede wszystkim: co, jeśli do głosu dojdzie silniejsze uczucie niż zwykła przyjaźń?

No i cóż. Już w tym miejscu mogę napisać, że fanką tej książki to ja nie jestem. Podeszłam do niej ze sporym entuzjazmem, a im dłużej pozostawałam w tej historii, tym coraz mocniej się nudziłam. Tak, ta książka jest cholernie nudna i nie mam zamiaru tego ukrywać. Pierwsza połowa opowiada o... niczym? Chociaż w teorii autorka przedstawia nam głównych bohaterów i powody, dla których znaleźli się w tym miejscu, w którym są teraz (to dotyczy głównie Simona), to w praktyce wyszło to bardzo płasko i nieciekawie.

Główna bohaterka, co do której miałam pewne nadzieje, okazała się zwyczajnie nijaka. Daphne nie wykazała się żadną konkretną cechą charakterystyczną, a jedyny fakt, jaki kojarzy mi się z tą postacią po skończeniu powieści, jest ten dotyczący jej obrzydliwego zachowania względem Simona. Nie będę spoilerować, nikt tego nie lubi, ale wybierając tę pozycję, trzeba się na to nastawić (na ten konkretny fragment). W pewnym stopniu cieszę się, że autorka postanowiła pójść w tę stronę i pokazać ten wątek zamieniając role, ale nadal: było to bardzo złe i odpychające (a przynajmniej dla mnie).

Autorce trzeba oddać to, że ma całkiem lekkie pióro, więc pomimo nudnej pierwszej połowy, czytało mi się ją całkiem szybko. Strony przewracały się same, jednak co z tego, skoro nie czułam większej przyjemności z poznawania tej historii? Może i brzmię teraz bardzo krytycznie i negatywnie wręcz, ale nic na to nie poradzę. Druga połowa książki zasługuje na więcej uwagi – tutaj zaczęło się dziać całkiem dużo konkretnych (i przede wszystkim: ciekawszych) sytuacji, więc tutaj moje zainteresowanie wzrosło.

Ostatecznie jednak nie mogę ocenić Mojego księcia na ocenę bardzo dobrą, czy nawet dobrą. Wynudziłam się, zostałam zniechęcona i choć po takim wstępie raczej nie powinnam męczyć się z kolejnymi tomami, zrobiłam to i aktualnie jestem również po lekturze części drugiej. Jednak o niej opowiem następnym razem. Podsumowując, jeśli lubicie romanse historyczne i szukacie czegoś ciekawego i przyjemnego do przeczytania, to raczej szukajcie dalej – ale nie zniechęcam całkowicie, możecie śmiało sprawdzić na własnej skórze, czy pierwszy tom Bridgertonów przypadnie Wam do gustu.

Czytałem wszystkie tomy tej sagi, ale najbardziej do gustu przypadł mi ten pierwszy, czyli "Mój książę". Było bowiem w tej powieści coś nowego, jakaś taka świeżość, jeśli chodzi o pisanie romansów. Wcześniej nie miałem okazji czytać niczego takiego, więc zachwyciłem się twórczością tej autorki. Jest to świetnie napisana historia, która nie jest płaska, ale ma naprawdę wiele przeróżnych wątków. Bohaterowie zostali przedstawieni wielowarstwowo, więc nie są to postacie banalne, ale naprawdę ciekawie wymyślone. Polecam!

Jeśli sięgam po romanse to są to w lwiej części, romanse historyczne. Oglądałem wcześniej ekranizację 'Mój książę', mogę jednak powiedzieć, że jak to bywa książka znacznie różni się od filmu. To co mogę powiedzieć, że saga niezwykle mnie zainteresowała, wynika to przede wszystkim z racji, że pisarka ma bardzo lekkie pióro. Nie wiem na czym polega sekret książki, jednak mogę powiedzieć, że dawno nie czytałem równie dobrej pozycji. Potrzebowałem uciec od codzienności i ta książka, doskonale mi to umożliwiła. Będe z pewnością czytał kolejne tomy. Wartka akcja oraz dobrze rozrysowana fabuła zadecydowały o sukcesie książki, polecam.

Dziś recenzja książki „Mój książę”, pierwszego tomu serii Bridgertonowie!

Był okres kiedy ta książka opanowała bookstagram, dopełnieniem wszystkiego był serial na platformie Netflix. Nie oglądałam, ale na pewno nadrobię jak tylko skończę wszystkie książki serii 😁

Gdybym miała określić tą książkę jednym słowem, byłoby to słowo : urocza 😍 tak dobrze, tak przyjemnie i tak lekko, nie czytało mi się dawno, dawno żadnej książki. A i owszem, ostatnio królują u mnie moje ulubione gatunki, ale postanowiłam przeczytać coś innego, co również mi się zdarza i myśle, że ta seria będzie jedną z moich ulubionych 😉

Cudowna, piękna historia, mająca wzloty i upadki miłość, a przede wszystkim ukazująca życie wyższych sfer, etykiety i samotnego życia, ale także determinacji, zmiany i niekiedy napięciu zasad.

Daphne, pochodząca z szanowanej rodziny dziewczyna na wydaniu. Bo któż sprzeciwi się jej matce, która szuka dla córki odpowiedniego kandydata? Problem w tym, że dziewczyny nie interesują potencjalni kandydaci, a większość mężczyzn uważa ją za dobrego kompana do rozmów, jednak o małżeństwie nie ma mowy.

Książę Hastings po latach dziecięcych rozczarowań i młodzieńczych wojaży wraca do jednej z posiadłości swego ojca, którą odziedziczył po jego śmierci. Życie pełne rozczarowań sprawiło, że mężczyzna trzyma się określonych wcześniej celów, a jednym z nich jest właśnie trzymanie się jak najdalej od małżeństwa.

I chociaż etykieta nie pozwala, a młodej pannie nie przystoi samotnie nawiązywać i przebywać z mężczyzną sam na sam, w wyniku zdarzeń na jednym z przyjęć, tak właśnie na siebie trafiają.

Zupełne przeciwieństwa, ale czy na pewno?

Czy zdeterminowana kobieta będzie w stanie pokonać i przezwyciężyć przeciwności, a na dodatek przekonać mężczyznę czy niektóre z zasad wymaga złamać?

Wszystko to, podsycane plotkarskim piśmidłem, którego autorkę/autora prawdziwą tożsamość poznamy już niedługo, mam nadzieję bo nie ukrywam, nie brakuje jej/mu polotu 😉 (dlatego jeszcze nie oglądałam serialu aby sobie nie spojlerować😂)

Koniecznie przeczytajcie ❤️

KSIĄŻKA CZY SERIAL?

Muszę się przyznać - najpierw obejrzałam serial. Podchodziłam do niego ot, jak do kolejnego umilacza czasu i... przepadłam! Faktycznie to niesamowity umilacz czasu, a do tego wciągający. Nie mogłam więc przejść obojętnie obok książki, na podstawie której powstał serial. Byłam świadoma, że będzie sporo zmienione - w końcu Shondaland zawsze sięga po nieszablonowe rozwiązania, ale czy nie było tego za dużo? Książka i wersja Netflixa mają ze sobą wspólny główny wątek - pochodząca z licznej rodziny Daphne zawiera pakt z Simonem, że będą udawać zaloty dla własnych korzyści - i właściwie to tyle. Zmian jest cała masa, ale jak zawsze mi to przeszkadza, tak tutaj nie byłam jakoś szczególnie wściekła. Potraktowałam to jako kolejną szansę na poznanie innej odmiany tej historii.

Nasza główna bohaterka - Daphne, jest uroczą dziewczyną, ale raczej przeciętną. Mężczyźni traktują ją jak dobrą koleżankę, ale nikomu zbytnio się nie śpieszy do ożenku. Simon zaś planuje się nigdy nie ożenić, jednak na jego drodze ciągle pojawiają się ambitne matki, które za życiowy cel obierają sobie wydać córkę za księcia. Kilka splotów wydarzeń skłania tę dwójkę do małego przekrętu - będą udawać szaleńczo zakochanych, by od Simona odczepiły się dziewczyny i ich matki, a Daphne zyskała nowych adoratorów, w myśl zasady - zakazany owoc lepiej smakuje. I tu zaczyna się cała zabawa. Nie napiszę, że historia jest nieprzewidywalna, bo bym skłamała, jednak Julia Quinn ma tak wciągający styl pisania, że to wszystko czyta się z nieskrywaną przyjemnością. Do tego całej historii pikanterii nadaje Lady Whistledown i jej Kroniki Towarzyskie, których urywki pojawiają się na początku każdego rozdziału.

Najważniejszą różnicą między książką a serialem jest to, że w książce akcja skupia się na naszej głównej parze, zaś w serialu szeroko rozbudowane są także wątki poboczne. I jak w książce ma to swój urok, bo nie odstępujemy naszej dwójki na krok, tak cieszę się, że serialowa wersja ma coś więcej do zaoferowania. Jest przemyconych parę elementów z kolejnych tomów, zaś użycie niektórych nazwisk w adaptacji Netflixa to jedynie taki mały ukłon w stronę książek, bo nie zgrywają się one zupełnie z postaciami (np. Philip Crane). Niektóre postacie w książkach zupełnie nie istniały ([Adres usunięty]. Marina Thompson, Will, Książę Fryderyk), zaś niektóre pominięto w serialu (najmłodsza panna Featherington).

STRUKTURA

Książka podzielona jest na numerowane rozdziały o całkiem sporej długości. Mamy trzecioosobowego narratora, który towarzyszy głównie Daphne. Taka forma narracji potęgowała klimat historycznego Londynu i pozwalała wczuć się w historię. Fragmenty kronik Lady Whistledown także wzbudzały ciekawość, chociaż żałuję, że nie było ich więcej, bo bardzo mi się one podobały.

Powieść czytało się bez zgrzytów - lekko, łatwo i niezwykle przyjemnie. Dodatkowo, na końcu pojawił się drugi epilog, który zdradził nam, jak miewają się Daphne i Simon po latach. Jednak sama nie wiem, czy to dobry pomysł, by umieszczać go właśnie w pierwszym tomie - pojawiły się bowiem spoilery z historii reszty z Bridgertonów. Miłym dodatkiem okazało się również drzewo genealogiczne na samym końcu książki, które jednocześnie jest rozpiską pomagającą nam się odnaleźć, który tom serii opowiada o danej postaci z rodziny Bridgertonów.

PODSUMOWUJĄC

Mój książę to urocza historia, w sam raz na miły wieczór, wakacje, czy po prostu zrelaksowanie się. Nie jest to szczególnie ambitna lektura, ale ma swoje zalety i jest idealnym poprawiaczem humoru. Świetnie bawiłam się podczas lektury, a serial był fajnym uzupełnieniem całości. Z niecierpliwością będę czekała na kolejne części - i wersji książkowej, i tej serialowej.

Serdecznie polecam wszystkim, którzy potrzebują jakiegoś lekkiego, uroczego romansu i nie będą oczekiwali od niego szczególnych łamigłówek, fikołków i zwrotów akcji. Rodzina Bridgertonów zdecydowanie zapewni Wam rozrywkę! ;-)

Amanda Says

Największy błąd jaki popełniłam....

To obejrzenie serialu przed przecyztaniem książki. Dlaczego? Dlatego, że serial, choć wydawał mi się świetny i dałabym mu jakieś 7/10, to odrobinę zniechęcił mnie do czytania książki. Teraz żałuję, że nie zaczęłam od niej, ponieważ w serialu jest sporo dość istotnych rzeczy, które zostały pominięte.

Autorka na kartach swojej powieści stworzyła uroczy świat, który kupił mnie wnikliwymi opisami dosłownie wszystkiego. Zakochałam się w tym świecie i tych wszystkich przepięknych strojach. Bohaterowie są dokładnie przedstawieni. Czytelnik ma wgląd w dokładną przeszłość księcia Hastingsa, która wyjaśnia wiele kwestii (w serialu bardzo tego brakowało).

"Bridgertonowie. Mój książę" to historia idealna dla fanów romansów historycznych. Jest przepełniona kłamstwami, tajemnicami, humorem z ogromną dawką namiętności.

Zdecydowanie polecam. ;)

Rzadko chwytam po książkę po obejrzeniu ekranizacji, ale tutaj aż musiałem, serial wywarł na mnie tak ogromne wrażenie, że było to obowiązkowe. Osobiście mogę stwierdzić, że pod wieloma aspektami różniła się od jej adaptacji. Fabuła jest dość płytka. Również mam świadomość, że nie jest to literatura wysokich lotów. Jednak wciąż nie mogę się oderwać od tej historii. Wciąż chcę poznać czy główni bohaterowie będą razem. Świetne oderwanie się od codzienności. Polecam, każdemu nieważne czy przed czy po obejrzeniu serialu.