Immunitet. Joanna Chyłka. Tom 4

Dla mnie bomba! Porównywalnie świetna jak Kasacja. Brawo dla Pana Mroza za tę część i już nie mogę się doczekać aż siądę do kolejnej bo po końcówce tej części jestem mega ciekaw co się dalej wydarzy...….

Jak każdy Tom serii trzyma w napięciu. Warto po nią sięgnąć.

Jego książki są poniekąd literatura rozrywkową, pokazującą życie konkretnych grup społecznych. Klimat, życie bohaterów. W książce Inwigilacja dzieje się tyle zawrotnych sytuacji, że czytając kolejne zdania, strony otwierasz szeroko oczy i unosisz lekko kąciki ust. Ważne jest to, że chcemy czytać ich kryminały. Dlaczego? Bo świat wokół jest tajemniczy.

Super książka nie tylko na zimowe wieczory. Nie można się od niej oderwać. Super zarówno dla 18tka jak i dojrzałego czytelnika. Akcja książki dopasowana do zdarzeń odbywających się w rzeczywistości (Trybunał Konstytucyjny), może trochę z innej strony. Głowni bohaterowie o skrajnych charakterach, ale tym samym celu.

Gorąco Polecam,

Seria z Chyłką od początku skradła moje serce. Jednak po przeczytaniu już całej serii myślę, że "Immunitet" to najsłabsza pozycja jak dla mnie. Może spowodowane jest to moja niechęcią do polityki. Akcja w książce nie jest tak bardzo rozwiniętą jak w poprzednich częściach, wszystko dzieje się dużo wolniej i bez większych emocji. Jednak polecam tą pozycję z sentymentu do całej serii.

Czyta się jednym tchem ciężko choć na chwilkę odłożyć a zakończenie jest zaskakujące.

Już tak dawno tego nie czułam. Jakąś niechęć do książek. Wróć. Do jednej książki. Do „Immunitetu” Remigiusza Mroza. Zabierałam się do tej pozycji jak pies do jeża, kluczyłam wokół tematu, omijałam. Czułam się jak na kolejce górskiej. Albo lepiej – na wielkiej sinusoidzie – bo czasem było bardzo dobrze (Cymelium Chyłki – choć już w innych częściach coś przebąkiwała, to nie było dla mnie zaskoczeniem a tylko potwierdzeniem) a czasami wielkie dno (spisek Zordona, co to było, powtórka z Szatana z siódmej klasy czy myślenie dorosłego mężczyzny). W tej części bronią Sebastiana Sendala, najmłodszego sędziego Trybunału Konstytucyjnego oskarżonego o zabicie człowieka. Prawnik, na co dzień porządny obywatel, ma swoje sekrety, które są niezgodne z obowiązującymi w Polsce ustawami. Czy jednak ten mój duet wybroni człowieka? Mimo wszystko czekam z niecierpliwością jak zwykle na dalsze losy Chyłki i Zordona. Końcówka znowu wyniosła mnie na górę i … i trzyma. I nie puści dopóki nie zabiorę się do następnej książki Pana Mroza. Oczywiście absolutnie polecam choć nie było łatwo. Rzucałam tą lekturą, musiałam po niej odpoczywać, czasami była potwornie nudna, czasami zachwycająco ożywcza ale dotrwałam. Jak dla mnie Chyłka&Zordon nadal rules…

Nie zdawałam sobie sprawy, że tęskniłam za tą serią dopóki po nią nie sięgnęłam z powrotem. To była bardzo dobra decyzja! Mam teraz ochotę czytać wszystkie następne po kolei, tym bardziej, że są informacje o serialu z Chyłką i Zordonem w rolach głównych! Czy to nie wspaniała wiadomość?

'- Chyłka? - zapytał.

- Niektórzy twierdzą, że raczej odchyłka.

- Co takiego?

- Nic. Chodź do mojego biura, Zordon. Mamy sprawę.

- Oszalałaś?'

Najmłodszy sędzia Trybunału Konstytucyjnego zostaje oskarżony o zabójstwo. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie fakt, że nie zna ofiary. Co więcej, utrzymuje, że nigdy nie było go na miejscu zbrodni. Zgłasza się do znajomej ze studiów, Joanny Chyłki. Pierwotnie nie chce ona dopuścić do uchylenia immunitetu, który chroni sędziego. Gdy jednak dochodzi do procesu, robi wraz z Zordonem wszystko, aby nie dopuścić do skazania.

'- Retro, Zordon, to jest klimat z dwudziestolecia międzywojennego. Lata pięćdziesiąte to...

- Twoja młodość?'

Można przejść obojętnie obok duetu Chyłki i Zordona? Zdecydowanie nie można! Poczucie humoru jakie towarzyszy w kontaktach między tą dwójką nie raz i nie dwa sprawiło, że śmiałam się czytając książkę. Historia sędziego należy po raz kolejny do tej z serii niemożliwych do wykonania. Joanna i Kordian oraz niezawodny Kormak robią jednak wszystko, aby znaleźć jakiekolwiek dowody. Po raz kolejny muszą udowodnić, że są świetną parą adwokatów i nie ma dla nich rzeczy niemożliwych. Czy im się to udaje? Z pewnością do rozwiązania nie dojdziemy od razu, autor wyjaśni je dopiero w końcowych rozdziałach.

W międzyczasie poznajemy też trochę prywatnej historii Chyłki. Jej charakter i zachowanie znajdują wiele wytłumaczenia w przeszłości i udaje nam się poznać niewielki jej wycinek.Nie ukrywam, że dzięki temu jeszcze bardziej pałam sympatią do zadziornej pani adwokat.

'-Ale nie masz oporów przed oglądaniem trupów, wysłuchiwaniem zdegenerowanych recydywistów i...

- Otóż to, Zordon. Psy to ludzkie stworzenia - oznajmiła. - W przeciwieństwie do ludzi.'

Książka trafi do wszystkich fanów adwokackiego duetu. Jeśli nie znacie serii, polecam rozpoczęcie przygody. Jeśli znacie, nie trzeba was przekonywać do sięgania po kolejne części!

'Wiesz jak to mówią - pytania są dla nas ciężarem, ale odpowiedzi więzieniem, do którego sami się wtrącamy. I nie bój się strzelać do nieznajomych.'

[Adres usunięty]

Dziś kilka słów o „Immunitecie” Remigiusza Mroza - czwartej części cyklu o Chyłce i Zordonie. Co tym razem nowego wymyślił autor? Czy po raz kolejny zaskoczył mnie oryginalnością fabuły i sarkastycznym humorem Chyłki? Oczywiście, że tak!

Jak we wszystkich poprzednich książkach z tego cyklu, tak również i w tej, Chyłka i Zordon bronią osoby, choć nie wiadomo, czy jest niewinna. Tym razem padło na najmłodszego w historii sędziego Trybunału Konstytucyjnego, który publiczne został oskarżony o zabójstwo człowieka, z którym nic go nie łączy - nie zna go, nigdy go nie widział. Ofiara pochodzi z innego miasta, w którym oskarżony nie był w okresie zabójstwa. Pomimo tego prokuratura zabiega o uchylenie immunitetu. Oskarżony zwraca się o pomoc do Joanny Chyłki. Niestety nie wie, że prawniczka, która kiedyś wzbudzała podziw na salach sądowych, teraz zmaga się z chorobą alkoholową i demonami przeszłości. Jak skończy się sprawa? Czy to całe zabójstwo to spisek na szczytach władzy? Polityczna zemsta? A może sędzia jest niewinny? Koniecznie przeczytajcie książkę!

Remigiusz Mróz po raz kolejny serwuje nam niezwykle ciekawą, intrygującą i wciągającą książkę. Zagadka kryminalna jest bardzo skomplikowana, a autor perfidnie wysyła nam błędne wskazówki, często zostajemy wprowadzeni w błąd. Książka jest również pełna niespodziewanych zwrotów akcji, które wywracają fabułę do góry nogami. Oczywiście nie sposób tutaj nie wspomnieć o Chyłce i Zordonie - moim ulubionym książkowym duecie. Uwielbiam ich rozmowy, uwielbiam chemię między nimi! Mróz w tej części przeszedł samego siebie pod tym względem. Nawet w niektórych romansach nie ma tak opisanego uczucia między bohaterami jak tu. Coś wspaniałego. Szkoda tylko, że w tej części jest mniej Chyłki niż w poprzednich. Niestety nie mogę powiedzieć Wam dlaczego.

Jedyną rzeczą do której mogę się doczepić (na szczęście w sensie pozytywnym) to zakończenie. Tak się nie robi! Nie można tak zakończyć książki. To jest wręcz okrutne, co zrobił autor! Dobrze, że już wyszła „Inwigilacja”, bo chyba umarłabym z niecierpliwości, gdybym musiała czekać na kolejną część. Muszę również przyznać, że każda kolejna książka tego cyklu jest lepsza od poprzedniej. Już pierwszą część, czyli „Kasację”, uznawałam za bardzo dobrą książkę. Ale to, jaki jest „Immunitet”, jak się kończy, przechodzi ludzkie pojęcie! Musicie koniecznie przeczytać!

Podsumowując, „Immunitet” to znakomita kontynuacja serii o Chyłce i Zordonie. Myślę, że to najlepsza książka całego cyklu. Fabuła wciąga i intryguje, a bohaterowie zaskakują swoim zachowaniem i rozśmieszają dialogami. Polecam!

Sebastian, to człowiek krystaliczny, pozbawiony nawet najmniejszej skazy... Koleżeński, cieszący się szacunkiem i wysokim stanowiskiem jak na tak młodą osobę. Nagle mężczyzna zostaje oskarżony o straszną zbrodnię i postanawia zgłosić się do Joanny Chyłki, by ta rozwiązała kłopotliwą sytuację w znanym dla siebie brawurowym stylu. Niestety okazuje się, że nawet ona nie jest w stanie dokonać cudu i natychmiast wybronić sędziego... Ku swojemu przerażeniu Chyłka dostaje czarną różę z ostrzeżeniem, by zostawić tę sprawę... A jej przeszłość alkoholowa również daje o sobie znać.

Nie mam innego wyjścia jak pochwalić Remigiusza Mroza za to, co zwykle - przepełnione ironią i sarkazmem dialogi, wartką akcję, rozbudowaną fabułę, świetnie wykreowane postaci - zwłaszcza sędziego i wiedzę z zakresu prawa. Do tego dodam, że książkę czyta się naprawdę z zapartym tchem i uważam ją za najlepszą w całym dotychczasowym dorobku pisarza. Autor zachwyca elokwencją i nawiązaniami do kultury (w tym do książek, filmów i muzyki), a także istotnymi wątkami potocznymi. Dużą dbałość o szczegóły zaburzył mi tylko zbyt powierzchowny opis wyglądu bohaterów. Poza tym naprawdę nie mam się do czego doczepić. Inteligencję autora czuć na każdej ze stron, co napawa mnie zarówno zachwytem jak i zazdrością... Po raz kolejny Remigiusz Mróz prowokuje do myślenia na temat polskiego wymiaru sprawiedliwości, pokazując jego największe luki, których jest naprawdę dużo.

To już czwarta część przygód Chyłki i Zordona, którą miałam przyjemność czytać i na szczęście nie ostatnia... Tym, którzy przeczytali pierwsze trzy już chyba nie muszę jej specjalnie polecać, a tych, którzy nie znają jeszcze tej serii - zachęcam do przeczytania. Sama z niecierpliwością czekam na kolejny tom, gdyż autor swoim zwyczajem zakończył książkę w bardzo intrygującym momencie.

Kolejne losy mecenas Joanny Chyłki i Kordiana Oryńskiego i kolejny typowy podczas czytania tej serii mętlik w mojej głowie. Dlaczego?

„Immunitet” – czyli czwarta już odsłona cyklu z Joanną Chyłką i Kordianem Oryńskim na czele. Najmłodszy w historii sędzia Trybunału Konstytucyjnego zostaje publicznie oskarżony o zabójstwo człowieka. Ofiarą jest osoba pochodząca z innego miasta, która nie miała możliwości spotkać się z oskarżonym. Mimo to prokuratura zaczyna zabiegać o uchylenie immunitetu. „Wiesz, jak to mówią – pytania są dla nas ciężarem, ale odpowiedzi więzieniem, do którego sami się wtrącamy.” Im dalej brnę w losy Chyłki i Zordona, tym bardziej autor zaczyna mnie przerażać swoją wyobraźnią. Piszę to, ponieważ mam wrażenie, że dawna Chyłka zmieniła się pod względem emocjonalnym i już nie jest tą samą osobą, co na początku serii. Wiadomo, człowiek, jak i bohater książki zmieniają się z biegiem czasu, wobec okoliczności, w których się znaleźli, jednak coś z nią było nie tak, aż do samego końca, gdy okazało się, że czytając ostatnie strony – ponownie zostałam wywrócona z równowagi. Być może brzmi to tak, jakbym negatywnie ten aspekt postrzegała i niewątpliwie tak było, choć po odłożeniu książki na bok i zakończeniu, które dużo wyjaśnia i zarazem nic – uważam, że Remigiusz Mróz całkiem nieźle potrafi manipulować emocjami czytelnika. „Nie wgłębiaj się zbyt w umysł psychopaty, bo możesz już z niego nie wyjść.” Nie skupiajmy się jednak na postaci samej Chyłki, choć szczerze mówiąc, dla mnie Kordian jest tym samym człowiekiem, co w „Kasacji” i w jego charakterze niewiele różnic od tamtej pory zaobserwowałam. „Gdyby samobójcy mieli wcześniej wypisane na czole, co zamierzają zrobić, rodziny nigdy nie pozwoliłyby, by targnęli się na swoje życie, prawda?” W tej książce było niewiele rzeczy, które tak naprawdę bardzo by mnie zaskoczyły, zdenerwowały i zirytowały, jak to w powieściach tego autora jest w zwyczaju. Poza zwalającym z nóg zakończeniem, nie odebrałam tej książki tak, jak pierwsze tomy serii, ponieważ Remigiusz Mróz pisze dość schematycznie. Jest jednak coś w tym sposobie przekazywania informacji w książkach, że kiedy wychodzą kolejne powieści autora, bardzo często po nie sięgamy, bo po prostu chcemy więcej. I ja chcę więcej, i na pewno po więcej będę sięgać, z tym, że moim zdaniem większym zaskoczeniem są ukazane w cyklu relacje Chyłki i Zordona, niż cała sprawa, na której opiera się clue powieści, a według mnie powinno być odwrotnie. Oczywiście są to jedynie moje rozważania na temat „Immunitetu” i nie każdy może odbierać tą książkę w podobny sposób. Ja tymczasem mogę ją Wam serdecznie polecić, lecz przygotujcie się na duże zaskoczenie.

Ostatnio mój chłopak skończył oglądać serial "Chyłka", którym był zachwycony, Postanowiłam podarować mu na urodziny, jedną z książek Remigiusza Mroza. Ponieważ znał już fabułę i postacie, przeskoczyłam kolejność i zakupiłam dla niego tom czwarty "Immunitet" w designerskiej serialowej edycji. Gdy mu go wręczyłam, kręcił trochę nosem, ale w końcu przeczytał całą lekturę. I stwierdził, że jest rewelacyjna. I od razu udał się do księgarni, aby nabyć pozostałe części. Niesamowite sprawy, których podejmuje się Pani prawnik, wciągają zarówno w wersji książkowej, jak i telewizyjnej. Wiem, bo sama przeczytałam wszystkie książki Mroza :) Polecam.

Podczas mojej ostatniej kwarantanny, moja wspaniała sąsiadka wraz z zakupami podrzuciła mi książkę "Immunitet", żebym się nie nudziła. Stwierdziłam, że ile można patrzeć w telewizor i z nudów zabrałam się za lekturę. Coś rewelacyjnego ! Doskonała fabuła, z fenomenalną postacią Pani Chyłki. Trzymające w napięciu opisy zbrodni, wciągająca akacja i niespodziewane zwroty sytuacyjne. Całość doskonale zredagowana i wydana w edycji serialowej. Na pewno przeczytam inne tytuły z serii, która stworzył autor Remigiusz Mróz. Zdecydowanie polecam ją wszystkim czytelnikom i czytelniczkom. Świetna forma rozrywki, dla każdego.

Ostatnio wraz z narzeczoną, oglądnąłem serial "Chyłka" Ponieważ niezmiernie mi się spodobał, stwierdziłem, że warto przeczytać również książkę. Sięgnąłem po kilka tomów i zdecydowanie moim faworytem jest czwarta część serii pt. "Immunitet". Wspaniale zredagowana, z mnóstwem akcji i niespodziewanych wątków. Postać Pani prawnik jak zawsze fenomenalna. Osobiście uważam, że Remigiusz Mróz stworzył jedną z ciekawszych bohaterek, w naszej rodzimej literaturze. Całość czyta się fenomenalnie, nie mogąc doczekać się przewrócenia kolejnej kartki. Świetna opcja na prezent, zwłaszcza edycja w serialowym wydaniu. Gorąco polecam.

Jednym z moich ulubionych pisarzy jest Remigiusz Mróz. Autor w doskonały sposób tworzy niepowtarzalny klimat i rewelacyjnie buduje napięcie, dając czytelnikowi wspaniałą dawkę adrenaliny i emocji. Z serii o nieustępliwej prawniczce, najbardziej lubię czwarty tom pt."Immunitet". Wspaniała fabuła, zagmatwane sytuacje oraz nieoczekiwane zwroty akcji, do których pisarz przyzwyczaił czytelnika w poprzednich częściach, tutaj atakują zmysły odbiorcy ze zdwojoną siłą. Istny majstersztyk. Dodatkowo dla mnie osobiście, wielkim plusem jest fakt, iż jest to edycja serialowa, którego również jestem wielkim fanem.

Remigiusz Mróz od niedawna należy do moich ulubionych autorów. Oczywiście wszystko to za sprawą jego doskonałej serii książek, mówiących o trudnych sprawach, z jakimi musi się mierzyć prawnik Joanna Chyłka. Niedawno przeczytałem czwartą część pt" Immunitet", która udało mi się zakupić w designerskie serialowej edycji. Jak zawsze jest zachwycony warsztatem pisarskim autora i niepowtarzalnym klimatem, jaki wprowadza do swoich powieści. Akcja, groza, zawiłe sytuacje i mrożące krew w żyłach, przerażające opisy zbrodni, w których Mróz jest mistrzem. Całość czyta się z wypiekami na twarzy. Polecam wszystkim czytelnikom.

Jakiś czas temu wybierałem się na wyjazd urlopowy, na który chciałem zabrać jakąś fajną książkę. Znajoma pożyczyła mi "Immunitet" Remigiusza Mroza. Postanowiłem, pójść za jej radą i przeczytałem tytuł. To był strzał w dziesiątkę. Fabuła zapiera dech w piersiach już od pierwszej strony, a sprawy, które prowadzi Pani prawnik Joanna Chyłka, wciągają czytelnika bez reszty. Rewelacyjnie wykreowane postacie, zawiłe intrygi i niespodziewane zwroty akcji, Książkę przeczytałem w kilka dni i od tego momentu jestem wiernym fanem twórczości autora. Dodatkowo oglądem serial i zakupiłem sobie specjalną edycję serialową książek. Polecam.

Moja dziewczyna kocha kryminały i thrillery. Za namową znajomego podarowałem jej książkę "Immunitet", która łączy w sobie obydwa wątki. Sprawy, które prowadzi Pani prawnik, zapierają dech w piersiach, a zagmatwana akcja, zaskakuje czytelnika, zmieniając się o sto osiemdziesiąt stopni w najmniej spodziewanym momencie. Oboje jesteśmy zachwyceni tym tytułem. Dodatkowym plusem książki, jest jej efektowne wydanie na podstawie serialu. Autor powieści Remigiusz Mróz posiada niepowtarzalny styl i wspaniały warsztat literacki, który dosłownie powala odbiorcę na kolana. Polecam jego książki każdemu czytelnikowi. Rewelacja.

Nie tak dawno mój mąż zachęcił mnie do przeczytania serii książek "Chyłka" Remigiusza Mroza. Z lekkim oporem wzięłam się za lekturę i naprawdę jestem wniebowzięta. Doskonały warsztat literacki autora, jego niepowtarzalny styl i wnikliwe opisy zbrodni, sprawiają, że książki czyta się z zapartym tchem. Moim ulubionym tomem jest czwarta część serii "Immunitet" , który zakupiłam w modnej serialowej edycji. Wciągająca fabuła, rozterki głównej bohaterki oraz niezwykłe zwroty akcji, dominują w całym tytule. Przeczytałam tom w kilka dni i naprawdę gorąco go polecam wszystkim czytelnikom. Jak i zresztą pozostałe tomy powieści.

Joanna Chyłka po raz kolejny nie zawodzi. Immunitet to chyba jeden z moich ulubionych tomów. Zwłaszcza, że los zwierząt bardzo mocno leż mi na sercu. Podoba mi się to powolne odkrywanie tajemnic pozornie nieskazitelnego człowieka... To dowód na to, że każdy z nas ma jakąś mroczną stronę swojej osobowości i coś co chciałby ukryć przed światem. W tym tomie Chyłka jak zwykle jest zgryźliwa i bezkompromisowa, a Zordon próbuje jakoś odnaleźć się w sytuacji. Ogólnie uwielbiam ten duet. Sama książka to świetna rozrywka na długie zimowe wieczory czy kwarantannę. Akcja trzyma w napięciu do praktycznie ostatniej strony.

Na moje dwudzieste piąte urodziny, żona podarowała mi serię książek w edycji serialowej, Remigiusza Mroza o odważnej Pani prawnik. Joanna Chyłka i jej zagmatwane życie wciągnęły mnie bez reszty. Pisarz jak nikt inny buduje napięcie i wprowadza zaskakujące zwroty akcji, w najmniej oczekiwanym momencie. Prawdziwy majstersztyk ! Całość czyta się wyjątkowo lekko, pomimo trudnej tematyki i wyjątkowo autentycznych opisów zbrodni. Wspaniała forma rozrywki, którą polecam wszystkim czytelnikom lubiących kryminały, thrillery i książki przygodowe. W powieściach Mroza znajdziecie to wszystko. Dla mnie rewelacja.

"Tam, gdzie polityka spotyka się z prawem, kończy się wszystko inne" - czytamy na okładce "Immunitetu", czwartej części cyklu o pani mecenas Joannie Chyłce i aplikancie Kordianie Oryńskim. Remigiusz Mróz po raz kolejny zabiera czytelnika w jedyny w swoim rodzaju, hermetyczny, tajemniczy i pełen zakulisowych powiązań świat polskiego prawa; tym razem z domieszką polityki na szczeblu parlamentarnym.

Chyłka i Zordon, wciąż w relacjach lekko osnutych cieniami przeszłości, stają przed zadaniem obrony sędziego Trybunału Konstytucyjnego, oskarżonego o zabójstwo człowieka, którego rzekomo nie zna; zabójstwo, do którego doszło w miejscu i w czasie, w którym rzekomo ów sędzia nie mógł akurat być; zabójstwo, którego ów sędzia rzekomo nie popełnił. Słowo "rzekomo" powtórzyłem tu kilkukrotnie nie bez przyczyny, bo w trakcie czytania "Immunitetu" do samego końca nie wiemy jak wygląda prawda. Sędzia najpierw się wypiera, później przyznaje do winy, świadkowie lawirują na granicy krzywoprzysięstwa, a Chyłka i Zordon, stając między młotem a kowadłem, mają nie lada orzech do zgryzienia.

Mróz jak zwykle utkał intrygę z niezliczoną liczbą niewiadomych, jak zwykle zagrał na emocjach czytelnika i wodzi go za nos, co rusz wpuszczając w przysłowiowe maliny. Nic w "Immunitecie" nie jest oczywiste, wszystko jest zagadką, wzbudzającą ciekawość czytelnika na każdej stronie powieści. Pod tym względem książka jest naprawdę bardzo dobra. Mierzi mnie tylko jedno - zachowanie Chyłki. Przez trzy poprzednie tomy śledziliśmy jej prawniczy geniusz, fachowość, bezkompromisowość, oschłość, wredność; w "Immunitecie" doszły do tego niestety dziecinne zagrania i pijacki upór, które w rezultacie przełożyły się na nijak tu niepasujący brak profesjonalizmu zarówno w jej życiu prywatnym, jak i zawodowym. Pewne granice zostały moim zdaniem zbyt mocno przekroczone. Mimo naszej wspólnej miłości do Iron Maiden, stawiam prawniczce antypatyczną dwóję. Owszem, Mróz odkrył przed nami jedną z najistotniejszych, najczarniejszych kart z przeszłości Joanny, ale jako usprawiedliwienie karty tej zagrać się nie da. W moich oczach zyskuje za to Kordian, coraz śmielej obcujący z salą sądową i poważnie patrzący na świat. Widać, że będą z niego ludzie, choć gdyby Mróz tylko na nim oparł główną oś powieści, nie byłaby to aż tak porywająca lektura.

Ogólnie "Immunitet" oceniam jako powieść bardzo dobrą, z ciekawą, wartką akcją, tradycyjnie dobrymi dialogami i - też tradycyjnie - szalenie zaskakującym zakończeniem. Zakończeniem, które niezwykle zaostrzyło mi apetyt na ostatnią część chyłkowo-zordońskiego pięcioksiągu.

Jeśli interesuje Cię tematyka prawnicza z nutką kryminalną to napewno Chyłka Remigiusz Mróz przypadnie Ci do gustu :) Chyłka jest bezwględną prawniczką, która niecofa się przed żadnym zleceniem, które bierze, nawet, jeśli zagraża to jej zdrowiu i życiu. Chyłka to osoba o specyficznym charakterze i sposobie życia. Przeczytamy tutaj o trudnej miłości Chyłki i jej aplikanta Zordona. Chyłka powstała w serii składającej się póki co z 9 części: "Kasacja", "Zaginięcie", "Rewizja", "Immunitet", "Inwigilacja", "Oskarżenie", "Testament", "Kontratyp" i "Umorzenie". W moje ręce w pierwszej kolejności trafiło "Zaginięcie" i jak to u mnie niekiedy się zdaża w trakcie czytania zorientowałam się, że chyba powinna być jakaś wcześniejsza część no i była ... i wpadłam w ciąg Chyłki wyczekując części 10. Ja polecam ją Tobie z czystym sumieniem, łatwa do przyswojenia, nie sposób się oderwać jak już się ją zacznie czytać a i wzbudza skrajne emocje od złości poprzez łzy aż po śmiech.

zapraszam na mój profil książkowy: [Adres usunięty]