Grom z jasnego nieba i inne opowiadania

Szczerze mówiąc po przeczytaniu zbioru opowiadań E. McCracken miałam mieszane uczucia. Z jednej strony spodziewałam się trochę większych emocji podczas lektury tej książki. Z drugiej zaś strony niektóre z opowiadań bardzo mnie wciągnęły i zaintrygowały, żałowałam wręcz,że nie mają dalszego ciągu.

Bardzo wciągające opowiadania, z mocnym przekazem. Świetne

Autorka Elizabeth McCracken urodziła się w Bostonie.

Zarażona pasją tworzenia dzieł literackich od męża, postanowiła stworzyć cykl opowiadań, tj. dziewięć historii, bardzo różnych od siebie, ale podejmujących te same problemy życiowe: miłość, śmierć, radość, cierpienie i tytułowe swoje dzieło ”Grom z jasnego nieba”.

Jest to ostanie opowiadanie, w jej zbiorze autorskim, które bardzo porusza czytelnika lecz ma szczęśliwe zakończenie.

Jest to historia zwykłej rodziny, która ma problem z nastoletnią córką.

Rodzice wraz z córką wyjeżdżają do Paryża, bo myślą, że ich relacje z córką ulegną poprawie.

Jednak los bywa przekorny.

I oto staje się coś strasznego...

Autorka opowiadań to mocno wierząca osoba w teraźniejszość, bo jej historie koncentrują się na jednej chwili, w której wszystko się zmienia, jak choćby wypadek Helen w Gromie z jasnego nieba, czy morderstwo w Juliet.

Powieści te są też zależne od przyszłości, zajmują tyle czasu, jeśli zaś jesteśmy przytłoczeni życiem to i tak znajdziemy chwile czasu na opowiadanie, aby je przeczytać.

Autorka w jednym ze swych opowiadań opisuje śmierć córki i tragedię matki, która bardzo przeżywa odejście swojego ukochanego dziecka.

Zacytuję tutaj fragment opowiadania, która bardzo mnie poruszył

„Dusza jest płynna, ulatnia się powoli

Ciało to wiadro i łatwo z niego wychlapać

Gdy jesteś smutny, przytłoczony, masz złamane serce

Albo jakąś obsesję,

Przyjaciele powiedzą Ci, żebyś wyluzował

Ale tak naprawdę chcą, żebyś wyschnął

Lecz to nie jest kwestia woli

Pomóc mogą tylko czas i światło”.

Przepiękne opowiadania i poruszające do głębi duszę czytelnika.

Autorka wprowadza nas ze skrajności w skrajność, ze śmierci po radość, ze śmiechu po płacz, nieco skrzywione spojrzenie na świat.

Książka została wydana w miękkiej oprawie, zawiera dziewięć opowiadań i 271 stron.

W końcowej części książki zawarty jest wywiad z autorką i jej intymne zwierzenia na temat twórczości i przeszłości.

Zachęcam Cię Drogi czytelniku, sięgnij po tą książkę i zobacz jak różnorodne są te opowiadania, a jednocześnie fascynujące i niekiedy wstrząsające w swej formie.

Gorąco zapraszam do lektury.

Elizabeth McCracken jest to pisarka, która urodziła się w Bostonie, ale obecnie mieszka w Nowym Jorku. Jest autorką pięciu książek, ja miałam przyjemność przeczytać jej najnowsze dzieło pt.”Grom z jasnego nieba i inne opowiadania".

Książka składa się z dziewięciu opowiadań, każde niesie za sobą zupełnie inny przekaz. Autorka porusza trudne kwestie, m.in. śmierć, kalectwo czy przemoc. Każde opowiadanie mówi o innych ludziach i porusza zupełnie inne problemy. Np. „Coś cudownego” jest to pierwsze z opowiadań. Zawarta jest w nim historia matki, która straciła córkę. Opisane jest zachowanie kobiety po jej śmierci, jak kobieta się zachowuje, co się zmieniło w jej rodzinie, jaka sytuacja panuje w jej otoczeniu.

Natomiast „Dom” opowiada o małżeństwie, które bardzo często się przeprowadza zazwyczaj co kilka miesięcy. Jest to para bardzo różna, lecz świetnie się dopełniająca. Pewnego dnia jedna część tego szalonego małżeństwa umiera...

Tytułowe opowiadanie „Grom z jasnego nieba”, to historia z pozoru normalnej rodziny, która ma problem z dorastającą córką, Rodzice dziewczyny wpadają na genialny pomysł, czyli wycieczki do Paryża. Na początku wszystko układa się wspaniale, niestety nie na długo...

Jak widać, nie są to proste, radosne historie, może nawet trochę melancholijne i przygnębiające, lecz bardzo prawdziwe. W nich ukazany jest obraz otaczającego nas świata, na który niestety czasem nie chcemy spojrzeć.

Książka bardzo mi się podoba, świetnie i szybko się ją czytało. Jestem wzruszona historiami w niej zawartymi, które zmusiły mnie do refleksji. Bardzo serdecznie ją polecam.

Natalia, lat 17

źródło: [Adres usunięty]