Czerń. Kolory zła. Tom 2

"Czerń" Małgorzaty Oliwii Sobczak to drugi tom cyklu "Kolory zła" i książka, która zrobiła na mnie naprawdę duże wrażenie. Pierwsza część była bardzo dobra, a ta moim zdaniem, jest jeszcze lepsza. Zdecydowanie jest to kryminał, który warto przeczytać.

Po sprawie Skalpela prokurator Leopold Bilski zostaje przeniesiony do Kartuz. Nie najlepiej radzi sobie z tą degradacją i daje to odczuć nowym współpracownikom. Sytuacja zmienia się wraz ze zgłoszonym w Sopocie zaginięciem trzynastoletniej Amelii, której sprawą zajmuje się Ania Górska. Jeden z tropów prowadzi do Kartuz, a gdy i tam znika kolejne dziecko, Bilski włącza się do śledztwa. Okazuje się, że miasteczko kryje wiele głęboko skrywanych tajemnic.

"Czerń" to rewelacyjny kryminał, który czytałam z ogromną przyjemnością. Nie jest to łatwa pozycja. Autorka porusza w niej wiele trudnych i bolesnych tematów, kładąc nacisk na wykorzystywanie dzieci. Wszystkie wątki w książce są przemyślane i bardzo dobrze dopracowane. Takie pozycje mogłabym czytać codziennie. Małgorzata Oliwia Sobczak idealnie oddała klimat malowniczego kaszubskiego miasteczka wraz ze skrywanymi przez mieszkańców tajemnicami. Lubię w kryminałach dobrze rozbudowane tło obyczajowe, a tutaj zdecydowanie tego nie zabrakło. Nie dało się tej książki odłożyć. Wydarzenia przeplatane są historią, która swój początek ma w latach 70. XX wieku. Dzięki retrospekcjom możemy lepiej zrozumieć bohaterów i zobaczyć jak traumy z dzieciństwa wpłynęły na ich dorosłe życie. Są one sprawnie wplecione w całą opowieść i tylko wzmagały moje zainteresowanie lekturą.

"Czerń" to pełnokrwisty kryminał ze skomplikowaną, dobrze zbudowaną intrygą. Napisany jest lekkim językiem, a ja od pierwszego tomu polubiłam styl autorki. Wciąga i trzyma w napięciu do ostatniej strony. Polecam!

Małgorzata Oliwia Sobczak zadebiutowała świetnie przyjętą ,,Czerwienią". Postanowiłam zapoznać się z trzema tomami, gdy nadarzyła się ku temu okazja. Każda część oparta jest na schemacie przeszłości i teraźniejszości, tzn. już wcześniej kogoś zamordowano i teraz pojawia się taki sam typ zbrodni. O ile debiut nie był aż tak wciągający, o tyle kolejne części bardzo przypadły mi do gustu. W ogólnym rozrachunku nie ma tutaj wiele krwi, dramatów. Autorka o wiele bardziej skupia się na wnikaniu w psychikę czytelnika i świetnie jej się to udaje. Pomysł na fabułę na pewno nietuzinkowy i z przyjemnością będę wypatrywała dalszej części cyklu. Jeśli lubicie takie nietuzinkowe historie, w których przeszłość ma pokrycie w teraźniejszości to ta seria powinna przypaść Wam do gustu.

“Ciekawe, że najdalej można być tylko z kimś, z kim było się kiedyś naprawdę blisko.”

„Czerń” to druga część kryminalnej serii „Kolory zła” Małgorzaty Oliwii Sobczak. Tym razem z Sopotu wraz z Leopoldem Bilskim przenosimy się do Kartuz. Prokurator zagłębia się tam w tajemniczą sprawę zaginięcia dwójki dzieci. Okazuje się, że niepozorne kaszubskie miasteczko skrywa wiele mrocznych tajemnic oraz zło, które narodziło się tam przed laty...

Po “Czerń” sięgnęłam zaraz po przeczytaniu genialnej “Czerwieni”. Zwyczajnie nie mogłam się doczekać poznania kolejnej historii stworzonej przez autorkę! Co prawda na początku lektury nie mogłam się wgryźć w fabułę, ale nie trwało to długo. Po kilku rozdziałach mocno się wciągnęłam w całą opowieść i nie mogłam się od niej oderwać aż do samego końca. Fabuła książki ponownie jest dokładnie przemyślana i mocno zawiła. Historia opowiedziana jest z perspektyw różnych bohaterów i niejednokrotnie poznajemy także wydarzenia z ich przeszłości. Autorce znów udało się stworzyć mroczny i tajemniczy klimat, który doskonale działał na moją wyobraźnię. Zakończenie książki mocno mną wstrząsnęło oraz zaskoczyło. Długo o nim myślałam po odłożeniu książki.

Małgorzata Oliwia Sobczak w “Czerni” popisała się także doskonałym oddaniem klimatu Kaszub. Czułam się jakbym wkroczyła do Kartuz razem z bohaterami i pomału odkrywała tajemnice, które kryje to miasteczko. Kupiło mnie to, że autorka zawarła w książce także język, niektóre wierzenia oraz zabobony tego regionu. Zaraz po skończeniu książki rozpoczęłam własne poszukiwania innych legend Kaszub, które są naprawdę fascynujące.

“Czerń” Małgorzaty Oliwii Sobczak to doskonała kontynuacja “Czerwieni”. Autorka potrafi budować napięcie i grać na emocjach. Doskonale bawiłam się przy czytaniu i zdecydowanie pragnę więcej! Jestem niezwykle ciekawa jaki kolor zło będzie miało w kolejnej części z serii. :)

"Czerń" to drugi tom serii "Kolory zła", zaraz po "Czerwieni", która, nawiasem mówiąc, baardzo mi się podobała! Miałam duże oczekiwania co do kolejnej książki tej autorki, ale zdecydowanie się nie zawiodłam!

Jest to naprawdę dobry kryminał. Książka wciąga dosłownie od pierwszej strony, z każdą kolejną intrygując coraz to mocniej. Tajemnica, liczne wątpliwości oraz napięcie nie pozwalają oderwać się od tej historii ani na moment, przez co czytelnik chce więcej i więcej. Zaskakujące, zmuszające do myślenia wydarzenia oraz dobrze wykreowani bohaterowie są tutaj dużym plusem. Duże znaczenie mają także retrospekcje, które dają nam szersze pole widzenia na sprawę, oraz pozwalają zobaczyć nam, jak duży wpływ na nasze dalsze życie mają traumatyczne wydarzenia z przeszłości.

Polecam bardzo serię "Kolory zła", na pewno Was nie zawiedzie, to świetnie dopracowane, mocne książki, które nieźle wciągają! I oby więcej tak dobrych kryminałów!

Czerń w „Czerni” niejedno ma imię, choć mnie w pewnym momencie skojarzyła się bardzo jednoznacznie. Głównymi ofiarami są dzieci, a zachowań wobec nich mamy cały przekrój, od molestowania, przez morderstwa można rzec rytualne, aż po znęcanie się we własnych, czterech ścianach domów. Śledztwo rozpoczynające powieść nabiera z każdą stroną rozpędu i rozszerza się o kolejne watki, a poskładanie ich do kupy nie jest łatwe, co tylko wzmaga chęć poznania zakończenia. Tło, czyli malownicze miasteczko Kartuzy, ma swoje dwa oblicza, sielankowe dla przejezdnych czy gości i to prawdziwe, pełne tajemnic, wierzeń, bożków i rytuałów, do którego nie ma dostępu osoba z zewnątrz. Obyczajowe watki nie nudzą, nie ma się wrażenia, że są tu „zapychaczem”, bardziej uzupełniają, dzięki nim czytelnik poznaje drugą stronę medalu. „Czerń” jest po prostu rewelacyjnie napisana, mocniejsza niż poprzednia, bardziej angażująca, ale i też bardziej skomplikowana. Co przyniesie kolejny kolor zła? Polecam!

Druga część serii "Kolory zła" jest jeszcze lepsza niż pierwsza. Wciąga od pierwszych stron. Akcja toczy się wielowątkowo, co nie pozwala się nudzić ani przez chwilę. Pomysł na fabułę świetny. Leopold Bilski radzi sobie coraz lepiej. Lektura była super przyjemna, czekam na następne kolory zła. Polecam tę serię wszystkim!

Małe miasteczka, choć wydają się być urokliwe, a życie w nich sielankowe, często tak naprawdę są klaustrofobiczną pułapką. Wszyscy wszystko o sobie wiedzą, wszyscy pamiętają, wszyscy też są w stanie utrzymać pewne rzeczy w tajemnicy, szczególnie przed obcymi. Ten, kto żyje w takim miasteczku albo się przyzwyczaił do braku prywatności, a także do swego rodzaju zmowy pomiędzy mieszkańcami, albo rozpaczliwie stara się stąd wyrwać.

W takim właśnie miejscu, w wyśmiewanych w żartach Kartuzach, przyszło pełnić służbę prokuratorowi Leopoldowi Bilskiemu, który po sprawie Skalpela popada w niełaskę i zostaje zesłany z Sopotu. Nie jest z tego zadowolony, podobnie zresztą jak miejscowi, którzy nie mają oporów, by pokazywać mu jego miejsce i zlecać sprawy, które tak naprawdę mógłby prowadzić początkujący funkcjonariusz. Dlatego też, kiedy o pomoc zwraca się do niego robiąca karierę w Sopocie Ania Górska, jego była partnerka, Leopold znów łapie wiatr w żagle. W przeszłości ocalił kobietę od śmierci, niestety zamiast wzmocnić to ich związek, rozdzieliło kochanków. Ania zachowuje się tak, jakby zapomniała o tym, co ją spotkało, natomiast Leopold nie potrafi dojść do siebie i coraz bardziej poddaje się depresyjnym nastrojom, nie stroni też od alkoholu.

Czy los właśnie daje im drugą szansę? Górska właśnie otrzymała swoją pierwszą dużą sprawę –zaginięcie trzynastolatki, które początkowo niestety zostało zlekceważone. Dziewczynka, która już wcześniej sprawiała problemy wychowawcze, została potraktowana jako młoda uciekinierka i wszyscy liczyli, że po kilku dniach powróci do domu. Tymczasem nie dość, że nie wróciła, to jeszcze wokół sprawy zaczynają piętrzyć się tajemnice. O tym, co ukrywa rodzina i jaka jest prawdopodobna wersja zdarzeń będzie chciał się też dowiedzieć Leopold, bowiem babcia dziewczynki mieszka właśnie w Kartuzach…

Sprawa trzynastolatki nie została jeszcze rozwiązana, a już pojawia się kolejna. Tym razem ginie chłopiec, Piotruś, syn znanej pisarki. Po śmierci męża wróciła ona do kraju i właśnie osiadła w Kartuzach, nie sądziła jednak, że to miejsce będzie budziło tyle emocji, a także wspomnień o siostrze. Julia Sarman, która przez ostatnie lata mieszkała w Stanach Zjednoczonych nie tylko w Polsce planuje znów pisać, ale i chce założyć fundacje dla osób borykających się ze stratą. Nie sądzi jednak, że wkrótce sama tej straty ponownie doświadczy – podczas dożynek chłopiec nagle znika, a Julia jest przekonana, że porwał go mężczyzna z jej przeszłości.

Czy te sprawy są ze sobą w jakikolwiek sposób powiązane? Dlaczego tropy prowadzą do miejscowego kościoła? Czy i w jaki sposób bieżące wydarzenia są związane z lokalną społecznością i dawnymi czasami? Na te pytania odpowiedzi szukać będziemy w porywającym thrillerze pt. „Czerń”. To już drugi tom serii o Leopoldzie i Annie, „Kolory zła”, którą pokochają wszyscy miłośnicy dobrze skonstruowanych historii oraz kryminalnych zagadek. Autorka, Małgorzata Oliwia Sobczak, w opublikowanej nakładem Wydawnictwa W.A.B. książce zawarła wszystko, co należy do klasyki gatunku. Przy tym „Czerń” jest jeszcze lepsza niż „Czerwień”, widać nie tylko nabyte doświadczenie, ale i lepsze zrozumienie swoich bohaterów.

Plastyczne opisy nie tylko przenoszą nas na Kaszuby – dla wielu osób region praktycznie nieznany, ale wręcz asymilujemy się ze społecznością, chłonąc zarówno klimat okolicy, jak i wczuwając się w skrajne emocje bohaterów. Zakończenie książki to prawdziwy majstersztyk tym bardziej, że tak naprawdę autorka wciąż przemyca nam historii wskazówki dotyczące prawdziwej wersji wydarzeń, my jednak odczytujemy prawdziwe ich znaczenie dopiero po zakończonej lekturze. Faktem jest też, że zaraz po skończeniu książki pragniemy sięgnąć po kolejny kolor zła …

"Czerń" Sobczak to drugi tom cyklu "Kolory zła". Pierwszy pt. "Czerwień" swoją premierą miał niecały rok temu i zbierał bardzo entuzjastyczne opinie. Ja nie byłam nim aż tak zachwycona, chociaż nie ukrywam, że czytało mi się go dobrze. Czułam jednak, że autorkę stać na więcej. I nie pomyliłam się! Sobczak w "Czerni" nie tylko poprawiła swój warsztat literacki, ale nadała swoim bohaterom głębi, wyciągnęła z miejscowości, w której dzieje się akcja ile tylko się dało, osadziła historię w prawdziwych wierzeniach tamtego regionu i oczywiście poruszyła ważny, trudny temat krzywdzenia i zbrodni na dzieciach. „Czerń” to powieść dopracowana, głęboka i poparta solidnym researchem. To kryminał napisany zdecydowanie pod mój gust, mocny, przemyślany i głęboki! Najmocniej polecam!

Czerń to druga część trylogii Kolory Zła i chyba klątwa drugiego tomu tym razem nie zadziałała. Fakt faktem, nie czytałam pierwszej części (ale nadrobię), mimo tego bez problemu odnalazłam się w tej powieści.

To na pewno nie jest delikatny kryminał. To z jednej strony żmudne śledztwo, które zdaje się, nie ruszać z miejsca, a z drugiej strony korupcja, zaściankowość i wiejskie zabobony. Autorka bardzo sprawnie połączyła takie trochę standardowe elementy tego gatunku i powstała powieść mroczna, trochę psychologiczna, ale na pewno nie schematyczna i przewidywalna. Powieść jest dobrze napisana, trochę w takim "męskim" stylu. Nie ma tutaj miłostek czy romansu, tylko trudna droga do odkrycia prawdy. Zaginięcia dzieci to zawsze temat, który będzie oddziałowywał na naszą psychikę i autorka wykorzystała ten motyw.

Możemy czuć się trochę wodzeni za nos, dużo bohaterów, miejsc, niewyjaśnione sprawy sprzed lat nie pozwolą nam "przelecieć" przez książkę bezmyślnie. To nie jest lekka powieść, bo wymaga od nas skupienia, jednak wciąga i niedaje się odłożyć. Wystarczyły dwa wieczory, żeby odkryć kto stoi za porwaniami dzieci. Książka jako całość, bardzo mi się podobała, ale jest jedno "ale". Totalnie nie pasuje mi ta osoba odpowiedzialna za złe rzeczy, ale to już mój problem.