Iskra. Trzy siostry. Tom 1

No i znowu to samo… Po raz kolejny Pani Kasia Michalak oczarowała mnie stworzoną przez siebie historią. Historią tym razem trzech sióstr, które stają przed wydawać by się mogło niemożliwym do zrealizowania zadaniem.

•••

„Iskra” to pierwsza część nowej serii autorki i powiem wam kochani, że zapowiada się wspaniale. Dominika, Dorota i Daniela już zdążyły uwinąć sobie w moim sercu wygodne gniazdko i wygląda na to, że nie zamierzają go szybko opuszczać. 🫶

•••

„Pamiętasz, Daniu, co mi powtarzałaś? „Nie sztuką jest poddać się na starcie, sztuką jest dobiec do mety”.

•••

Coś strasznego musiało wydarzyć się w życiu sióstr Sawa, że rozpierzchły się po świecie. Teraz po czterech długich latach rozłąki mogą znowu się uściskać i cieszyć swoją obecnością, choć powód, dla którego znalazły się wszystkie trzy w tym samym miejscu nie jest dla nich zbyt komfortowy. Otóż za chwilę przedstawiony zostanie im testament tragicznie zmarłej matki. Dziewczyny mają złe przeczucia…

Nie myliły się…

Cały majątek, jakim dysponowała Sara Sawa przypadnie siostrom, ale pod pewnym warunkiem – mają jedynie rok, żeby wyremontować stare, popadające w ruinę ranczo Ambrozja w Koniecpolsce. Muszą zrobić to same. Nie mogą zatrudnić pracowników. Jeśli po upływie tego czasu Ambrozja nie odzyska dawnej świetności całość przejdzie w ręce Witolda Sejberta, który pojawił się w życiu dziewczyn znikąd. Siostry nie mają pojęcia, kim jest ten mężczyzna ani, co łączyło go z ich matką. Czy pozwolą mu przejąć to, co przecież należy się im?

•••

W książkach Pani Katarzyny Michalak nigdy nie brakuje tajemnic, relacji rodzinnych, zaskakujących zwrotów akcji oraz emocji, które wręcz wylewają się spomiędzy stron jej powieści. Nie inaczej jest i tym razem. „Iskra” to poruszająca i niesamowicie wciągająca powieść obyczajowa, która w główniej mierze pokazuje jak silna potrafi być siostrzana więź.

Gdy Sara Sawa oddawała się karierze aktorskiej zapominając kompletnie o swoich córkach to Daniela – najstarsza z sióstr przejęła jej obowiązki. Była dla Doroty i Dominiki nie tylko siostrą, ale także przyjaciółką, opiekunką i matką… To do niej przychodziły, gdy coś je trapiło. To Daniela trwała przy nich w chorobie i nieustannie czuwała nad ich bezpieczeństwem. Nigdy nie narzekała, choć obowiązek, jaki na siebie wzięła pozbawił ją wszystkiego, co oferowało nastoletnie życie.

A matka? : „Opieka nad rodzeństwem to przyjemność, a nie harówka jak sugerujesz” – powiedziała, gdy Daniela wytknęła jej, że opieka nad rodzeństwem to nie jest jej obowiązek, a za to, że ją wyręcza zasłużyła, chociażby na nowe spodnie. 🥺

Postać Sary Sowy pokazuje dobitnie, że nie każdy nadaje się na matkę. Najgorsze jest w tym wszystkim to, że zawsze najbardziej cierpią dzieci.

•••

Po przeczytaniu „Iskry” w mojej głowie zaroiło się od pytań, na które chciałabym jak najszybciej znaleźć odpowiedzi. Potrzebuję kolejnej części na już! 🫣 Nie mogę doczekać się, żeby sprawdzić, jakie jeszcze niespodzianki Pani Kasia zgotowała siostrom.

Polecam z całego serca

„Coraz mniej podobała się Witoldowi gra, w którą wciągnął trzy siostry i jego w tej intrydze udział.”

Kiedyś były nie rozłączne, a potem nadeszła burzliwa noc i ich drogi rozeszły się na cztery lata. Los ich nie oszczędzał, miały tylko siebie i swoją siostrzaną miłość, a i tak musiały się rozstać. Teraz się znowu spotkają i połączą. Tylko przez cztery lata każda z nich się zmieniła. Czy dalej będą umiały ze sobą rozmawiać? Daniela, Dorota i Dominika przekonają się, że nawet kilka lat rozłąki nie zniszczy ich siostrzanej miłości. Cieszą się ze spotkania, mimo że właśnie umarła ich matka i jadą na odczytanie testamentu. Ale czują się lekkie, że już jej nie ma. Bo ta kobieta nie nadawała się na matkę, ale tylko one wiedzą, jaką im wyrządziła krzywdę. Bo dla innych była ona popularną gwiazdą i aktorką, ideałem. Dowiadują się, że muszą własnymi rękami odremontować ranczo Ambrozja i mają na to rok. Jak im się uda, to dostaną cały majątek matki, a jak nie to dostanie go niejaki Witold. Czy siostry podejmą się wyzwania? Kim tak naprawdę jest Witold i co tak naprawdę kryje się za tym testamentem? Bo siostry nie podejrzewają, że właśnie rozpoczęła się gra, w której to one mają być przegrane i znowu cierpieć. Tylko czy tak się stanie? Bo te trzy siostry, mimo że inaczej podchodzą do życia, są niesamowite i niezłomne, a razem nie do pokonania.

„[..] Nawet jeśli mimo wysiłków moich, Dorki i Nisi, a także wszystkich, którzy nam pomogą, stracę ten cały spadek, i tak będę wygrana, bo uratowałam dwa istnienia.”

Ta książka od samego początku intryguje i zaciekawia czytelnika swoją fabułą i tym, co tam może się wydarzyć. Intryga, kłamstwa kontra trzy siostry. Jestem ciekawa, co zwycięży, a najbardziej jestem ciekawa, co kryje się za tym wszystkim. Bo zakończenie spowodowało we mnie niedowierzanie i złość. Kobiety zostały wciągnięte w grę, o której nie mają żadnego pojęcia. Każda przeczytana kartka dostarczała mi emocji i to od tych pozytywnych do tych negatywnych. Nie zabraknie chwil strachu, łez, niepewności, ale również pojawia się tu humor. Który łagodzi wszystko. Od samego początku wiemy jak ciężką relację miały siostry z matką i jak je traktowała. Na szczęście one zawsze się wspierały, opiekowały sobą i broniły. Jest to bardzo emocjonalna opowieść, a to dopiero pierwszy tom. Jestem bardzo ciekawa, co będzie się działo dalej i jak potoczą się losy sióstr. Autorka naprawdę bardzo dobrze zbudowała całą fabułę oraz wykreowała bohaterów. Przelewa w nich emocje, które odczuwamy my wszyscy. Czekam na kolejny tom.

☀️ "Trzy siostry: Iskra" autorstwa Katarzyny Michalak, to romans obyczajowy, oraz pierwsza część serii pod tytułem "Trzy siostry".

☀️ Jedna noc, która zmieniła życie trzech sióstr: Danieli, Doroty i Dominiki.

Dziewczyny zostały zmuszone, aby się rozstać i po kilku latach spotykają się po śmierci matki na odczytaniu testamentu.

Tam dowiadują się, że aby wszystko przypadło im w udziale muszą w rok własnymi rękami doprowadzić do świetności rancho matki, w przeciwnym razie spadek zgarnie nieznany im mężczyzna.

Dziewczyny są zaskoczone warunkami jakie muszą spełnić, aby uzyskać prawo do spadku, jednak postanawiają spróbować swoich sił, i pomimo problemów nie poddają się.

Czy siostrom uda się zdobyć spadek?

Kim jest tajemniczy mężczyzna, i co nim kieruje?

Jaką tajemnicę ukrywają siostry?

☀️Książki pani Katarzyny mają w sobie niezwykły klimat, a historie w nich opisane są naprawdę niezwykłe, dlatego jak tylko zobaczyłam zapowiedź nowej serii, to wiedziałam, że muszę ją koniecznie przeczytać. Historia trzech sióstr owiana jest tajemnicą, i nie wiemy dokładnie co tak naprawdę się wydarzyło w przeszłości, oraz dlaczego dziewczyny musiały się rozstać. Choć mam swoje przypuszczenia na ten temat, to nie mogę się doczekać drugiego tomu, z którego na pewno dowiemy się więcej.

Każda z sióstr jest inna, jednak łączy je wzajemna miłość i oddanie.

Byłam naprawdę zdegustowana zachowaniem matki dziewczyn, która dbała tylko o siebie i nie zauważała, jak samotne i nieszczęśliwe są jej córki. Nieraz zastanawiam się po co ludzie mają dzieci, skoro nie chcą się nimi opiekować i traktują je jak niepotrzebny ciężar.

Jednak miodem na moje serce była więź pomiędzy siostrami, i to, że były gotowe za sobą skoczyć w ogień.

Jeśli lubicie nieoczywiste historie i odkrywanie rodzinnych sekretów, to polecam przeczytać tą książkę.

Nie ma nic silniejszego niż siostrzana miłość, czego dowodem jest Daniela, Dorota oraz Dominika. Przez lata wspierały się wzajemnie, nie mogąc liczyć na wiecznie zabieganą matkę, której głównym celem był wyłącznie rozwój swej kariery aktorskiej, nie zaś dziewczynki. Przez czternaście lat to właśnie Daniela, jako najstarsza, zastępowała rodzicielkę młodszym. To do niej biegły ze wszystkimi problemami, jej zwierzały się z miłosnych rozterek.

Ta jedna noc zmieniła wszystko. Noc, przez którą nierozłączne do tej pory siostry musiały porzucić się wzajemnie i wyruszyć w szeroki świat, by uciec z domu rodzinnego. Przez te wszystkie lata bały się nawet ze sobą kontaktować. Do czasu, aż otrzymały informację o tragicznej śmierci ich matki. Wreszcie mogły ponownie się spotkać, szczególnie, że prawnik głowny rodziny wezwał ich na odczytanie testamentu.

I tutaj po raz kolejny dochodzi do głosu złośliwość kobiety, która przez wzgląd na więzy krwi była ich matką. Dziewczęta, owszem, dostaną spadek (czyli ranczo), jeżeli... w ciągu roku doprowadzą je do dawnej świetności. Szkopuł w tym, że nie mogą zatrudnić frmy budowlanej ani nikogo, kto wykonałby potrzebne prace za opłatą - wszystko muszą zrobić same. Nieoczekiwaną pomoc oferuje mężczyzna, który przedstawił się jako doradca, a może wręcz przyjaciel zmarłej. Pytanie tylko, czy Daniela, Dorota i Dominika naprawdę mogą mu ufać... w końcu jeśli dziewczynom się nie powiedzie, to on otrzyma spadek.

Czy istnieje możliwość, by w tak krótkim czasie, jedynie przy pomocy własnych rąk trzy niemające pojęcia o remontach dziewczęta dały radę odnowić ranczo?

Chociaż jako czytelnik zdecydowanie bardziej skłaniam się ku mocniejszym historiom, to raz na jakiś czas lubię na chwilę się oderwać i sięgnąć po coś, co thrillerem lub horrorem nie jest. Tym razem padło na najnowszą powieść pani Katarzyny Michalak. W przeciągu kilku lat zdarzało mi się niejednokrotnie sięgać po jej twórczość, jednak zazwyczaj było nam nieco nie po drodze. W tym wypadku moją uwagę przyciągnęły główne bohaterki, a raczej łącząca je więź. Sama mam siostrę, dla której zrobiłabym wiele. Ciekawa więc byłam, czy historia o Danieli, Dorocie i Dominice poruszy we mnie jakąś czułą strunę.

Tak, pani Michalak potrafi pisać o emocjach. Może nie doznałam specjalnego wstrząsu, aczkolwiek relacje między siostrami zostały bardzo dobrze oddane. Wręcz chwilami czułam, jakby to była moja rodzina. Drugim plusem jest fakt, iż historia jest tak przejrzysta i nieskomplikowana, że Trzy siostry... czyta się dosłownie na raz. Spędziłam przy niej kilka godzin, bez specjalnego skupiania się na biegu wydarzeń, a ostatecznie i tak wiedziałam, o co chodzi. Idealna propozycja na wieczorny relaks z książką.

Jak już wspomniałam, z jednej strony ta nieskomplikowana fabuła to plus, gdyż pozwoliła mi na oderwanie myśli od spraw dnia codziennego, z drugiej... czuję niedosyt. Niczego nie musiałam się zbytnio domyślać, bo większość została podana czytelnikowi na tacy. Rozwiązanie pozostałych tajemnic można było łatwo wydedukować, tak jak i przewidzieć dalsze kroki bohaterów powieści. Początkowo myślałam też, że ten tom będzie w większości przeznaczony historii Dominiki, najmłodszej, zwanej przez resztę Iskierką. To właśnie ona - jako nieletnia - na czas rozłąki z siostrami trafiła do katolickiej szkoły z internatem. Jednak tom rozpoczynający serię traktuje w równej mierze o całej trójce.

Grono fanów twórczości pani Michalak jest jawnym dowodem, że autorka pisać potrafi i robi to dobrze. Dla mnie jej najnowsza propozycja była w porządku, aczkolwiek nie sprawiła, bym od tego momentu nałogowo sięgała po jej książki. Zapewne z ciekawości o los sióstr będę śledzić tę serię. Myślę, że Trzy siostry mogę polecić każdemu, kto potrzebuje odrobiny wytchnienia, także od cięższych lektur.

Lato trwa w najlepsze. I bardzo dobrze! Niech nie myśli odchodzić. Może potrzebujecie kolejnej literackiej polecajki? Może już macie dość kryminalnych historii? Może czujecie, że nadszedł czas oddechu od thrillerów trzymających mocno w napięciu? Mam nadzieję, iż nie przejdziecie obok tej propozycji obojętnie. Na prawdę ma w sobie to COŚ.

Przed Państwem nowa trylogia od Pani Katarzyny Michalak. Wzięłam ją z nadzieją, że będzie się dobrze czytało, że spędzę z nią miłe chwile. I tak właśnie się stało. Z przyjemnością przekazuję, że warto przeczytać, a ja z niecierpliwością czekam na tom numer dwa.

Mamy tutaj trzy siostry, które los rozdzielił w bardzo dramatyczny sposób. Teraz znów są razem. Wspólnie udają się do adwokata w celu odczytania testamentu po śmierci ich matki, Sary Sawy. Okazuje się, że kobieta zakupiła ranczo gdzieś w bieszczadzkiej głuszy. Wymaga ono generalnego remontu a co za tym idzie, pochłonie ogromne ilości pieniędzy. Warunkiem otrzymania na własność tejże posiadłości jest jej odrestaurowanie bez brania pożyczek oraz ekip remontowych. Wszystkie prace mają być wykonane rękami trzech sióstr. Jeśli dziewczyny nie podejmą się, albo próba sprostania wymaganiom matki spełznie na niczym, spadek automatycznie przechodzi w ręce byłego menadżera Sary, Witolda. Mężczyzna wbrew logice postanawia pomóc dziewczynom... dlaczego nie „walczy” o ranczo dla siebie?

Emocje, emocje, emocje. Taka jest ta książka. Pełna emocji. A zakończenie kładzie wszystko na łopatki. Odkładając książkę miałam w głowie tylko jedno: proszę drugą część na już! Ale niestety tak dobrze nie ma, poczekać trzeba. Więc czekam i przebieram nogami. TAKIM zakończeniem autorka dała sobie sporą dawkę możliwości. Oby kolejne tomy były jeszcze lepsze bo naprawdę jest na to szansa. A na takie ranczo bardzo chętnie pojadę. Tylko dajcie znać gdzie ono się znajduje! Czyta się lekko i szybko. Idealna książka na letnie dni dla romantycznych dusz szukających oddechu od codzienności. Jest bardzo w stylu autorki. Jeśli ją już znacie, będziecie wiedzieć o co chodzi.

Daniela, Dorota i Dominika za sprawą śmierci matki spotykają się po czterech latach rozłąki. Dziewczyny dla bezpieczeństwa musiały się rozdzielić, ale chyba los się do nich uśmiechnął, że ponownie się widzą. Ich rodzicielka nie należała do najlepszych i w testamencie niby zapisała im cały swój majątek, jednak pod pewnymi warunkami... Kim jest Witold i jakie są jego zamiary? Czy dziewczyny zgodzą się na takie zasady? Co wydarzyło się w przeszłości, że musiały się rozstać?

No cóż, najwidoczniej będę się powtarzać. Naprawdę coraz bardziej uwielbiam książki autorki. Z każdą kolejną się w tym utwierdzam. W przypadku "Iskry" wystarczyło mi zobaczyć, kto jest autorem i brałam w ciemno. Nie zagłębiałam się w opis i wiedziałam tylko tyle, że to historia o siostrach. Resztę chciałam poznać z fabuły. W sumie dobrze, bo bardziej się zaskakiwałam i chciałam wiedzieć, co będzie dalej. Powiedzonko "jeszcze jeden rozdział" skończyło się przeczytaniem książki za jednym zamachem, zarywając nockę!

Historia sióstr nie jest przyjemna. Ich matka była aktorką, która przekładała swoją karierę nad wychowywaniem dzieci. Najstarsza Daniela musiała zajmować się rodzeństwem i została pozostawiona sama sobie. Spadek, który mogą otrzymać jest okupiony samotnością, wyrzeczeniami i łzami. Tylko nawet po swoim odejściu matka nie ułatwiła im życia. Postawiła warunki rzucając dziewczyny na głęboką wodę.

Jeśli chodzi o bohaterów to są super wykreowani. Są to na tyle indywidualne jednostki, że łatwo skojarzyć kto jest kim, nawet przy tym, że imiona dziewczyn zaczynają się na literę D. Daniela to najstarsza z sióstr. Na jej barkach leżało wychowanie rodzeństwa. To odpowiedzialna, młoda kobieta, która za szybko musiała dorosnąć. Stara się wszystko planować i być matką dla młodszych dziewczyn. Dorota wręcz można powiedzieć, że żyje internetem. Jest modelką i influencerką. Na każde wyzwanie ma gotowe rozwiązanie, jest pełna optymizmu i lekko szalona. Działa impulsywnie i wie jak dobrze wykorzystywać swoje atuty. Dominika z nich wszystkich jest najspokojniejsza. To raczej typ dziewczyny skromnej, cichej i nie wychylającej się. Choć ma oszałamiającą urodę to jej nie eksponuje, a wręcz ukrywa. Jednak to, co je łączy to miłość do siebie. Od zawsze były tylko we trzy i nawet lata rozłąki nie sprawiły, że ta więź przepadła.

Książkę czyta się fantastycznie. Od samego początku wciąga i trudno się od niej oderwać. Rozdziały kończą się w takich momentach, że trudno ją odłożyć, bo co chwila coś się dzieje. Bohaterki stoją przed trudnym zadaniem, który może zakończyć się tragedią lub ratunkiem na przyszłość. Jako czytelnicy wiemy trochę więcej i nie wiadomo jakie intencje będą mieć poboczni bohaterowie.

Ledwo książka miała swoją premierę, a ja już chce kontynuację. Jej zakończenie wbija w fotel i niewiedza rujnuje psychikę czytelnika. Naprawdę świetnie się bawiłam podczas lektury i choć serce mi się krajało to musiałam wiedzieć, co będzie dalej. Dziewczyny są cudowne, urocze i przekochane. Trudno ich nie polubić. Czytelnicy w każdej z nich znajdą cząstkę siebie i to jest świetne. Sama, jak nad tym myślałam, to miałam problem by dopasować się dokładnie pod jedną z sióstr. Po głębszej analizie, wydaje mi się, że najbliżej mi do Danieli. Przeczytajcie ją sami i przekonajcie się, do której z sióstr Wam najbliżej.

"Iskra" jest pierwszym tomem serii Trzy siostry. Każda z sióstr jest inna, ma swoje plany, marzenia i doświadczenia życiowe. Poznajemy rozważną Danielę, szaloną i roztrzepaną Dorotę i tytułową Iskierkę Dominikę. To skryta, wystraszona i niepewna dziewczyna. Mimo różnic charakterów łączy je miłość, wzajemna troska i wsparcie.

Katarzyna Michalak potrafi tak namieszać w fabule, że czytamy z zapartym tchem. Sporo tu tajemnic, które nawet w finale nie zostają wyjaśnione. Nasza wyobraźnia szaleje, tworząc różne scenariusze tej historii. To świetne posunięcie ze strony autorki, gdyż jeszcze bardziej nie możemy doczekać się kontynuacji. 

W książce nie zabrakło humoru, który idealnie trafił w mój gust. Żarty dziewczyn i poznani przez nich mężczyźni... musicie sami to przeczytać. Wybuchy śmiechu gwarantowane! Ale pomiędzy tę pozorną sielankę wkradają się tajemnice, dramaty, przeszłość...

Poszczególne rozdziały zaczynają się od przemyśleń konkretnej postaci, dzięki czemu możemy lepiej poznać i zrozumieć bohaterów. Największą zagadką jest Witold, który w razie niepowodzenia dziewczyn, odziedziczy spadek. Postaci poboczne (choć i w głównych drzemie duży potencjał) też z racji tego, że to pierwszy tom nie są jeszcze aż tak rozbudowane. Jednak myślę, że szybko się to zmieni. 

Nie mogłam zrozumieć oziębłości i braku zainteresowania matki sióstr. Nie wiem, czy coś w tej materiii zmieni się w kolejnych częściach. Bardzo mnie to frapuje. 

"Iskra" to powieść, która kradnie serca prostotą, lekkością, wyważonymi wydarzeniami, ale nie pozbawionymi emocjami. To książka o siostrzanej więzi, skomplikowanych relacjach rodzinnych, przyjaźni i bezinteresownej pomocy. Poznajcie siłę sióstr! Ja bawiłam się z nimi świetnie!

Przez czternaście lat były nierozłączne. Miały tylko siebie. Dziecko opiekowało się dzieckiem, wychowywały się same w cieniu słynnej matki, która wolała uciekać w karierę niż zająć się pociechami. Pewnej nocy wydarzyło się coś, co sprawiło, że musiały uciekać. Każda w swoją stronę. Mijają lata, siostry spotykają się na odczytaniu testamentu swojej matki. Jakie było ich zdziwienie, gdy po przeczytaniu dowiedziały się, że dostaną wszystko jeśli… spełnią jej ostatnią wolę. Jeśli nie, cały majątek przypadnie jemu- tajemniczemu mężczyźnie…

Czytałam wcześniejsze książki autorki i jestem nimi oczarowana. To jak kreuje świat i bohaterów. Bajka. Wielokrotnie powtarzałam, że chciałabym aby ludzie byli tak życzliwi jak na stronach jej powieści. Mało bohaterów, zapadają w pamięć, nie da się nie darzyć ich sympatią, i im nie kibicować.

W najnowszej książce Pani Michalak skupiła się na opisaniu więzi jaka łączy trzy siostry. Siostrzana miłość tak piękna i bezwarunkowa. Nierozerwalna.

Jednakże mimo tej słodyczy i siostrzanej miłości są też te cięższe tematy, ukazujące stratę dzieciństwa, życie z rodzicem, który w ogóle nie uczestniczy w życiu swoich dzieci. Poleganie tylko na sobie i ból. Ogromny ból.

Jest kilka tajemnic do rozwikłania, i sam fakt, który nie daje mi spokoju- uda im się czy nie! Dostaną ten spadek, czy coś pokrzyżuje im plany… jak myślicie? Musimy czekać na kontynuację, a ja już teraz polecam serdecznie i czekam na cd.

*To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.

„Iskra” to pierwszy tom serii o trzech siostrach: Danieli, Dorocie i Dominice. Kobiety zawsze były sobie bliskie, ale coś pewnego dnia wydarzyło się, że jedna z nich musiała wyjechać z Polski na 4 lata. Ponownie spotykają się podczas odczytania testamentu ich zmarłej matki. To co usłyszały zwaliło je z nóg. Cały majątek matki przypadnie im, albo pewnemu tajemniczemu mężczyźnie. Muszą spełnić jeden warunek. Same odbudują popadające w ruinę ranczo. Jeśli im się to nie uda, posiadłość dostanie mężczyzna, który pojawia się znikąd. Kim jest? Co łączyło go z ich matką? I najważniejsze pytanie: czy pomoże biednym sierotą czy wręcz przeciwnie? Będzie im utrudniał prace? Przekonajcie się sami.

Książka to prawdziwy rollercoaster emocjonalny. Początek historii jest smutny. Poznajemy los sióstr. Ich dzieciństwo i matkę, którą miałam ochotę udusić. Niestety już była martwa, więc nie mogłam tego zrobić. Kolejne rozdziały to niedowierzanie tego do czego posunęła się ich rodzicielka by uprzykrzyć im życie nawet po swojej śmierci. Jednak dziewczyny są silne i nie poddały się. A ich cięte języki niejeden raz mnie rozbawiły.

Autorka świetnie wykreowała główne bohaterki. Są to barwne postacie. Na początku niewiele o nich wiemy, ale później dowiadujemy się coraz więcej szczegółów z ich życia. Bardzo lubię takie tajemniczy wstęp. A tutaj mamy jeszcze Witolda, który jest wielką niewiadomą.

Pani Kasia posiada lekki styl pisania dzięki czemu przez książkę wręcz płynie się. Nawet nie wiedziałam kiedy nagle znalazłam się na ostatniej stronie. I już nie mogę doczekać się kontynuacji.

Jeśli lubicie lekkie i przyjemne książki, które dostarczają niemałych emocji to bardzo polecam „Iskrę”.

Najnowsza seria od Kasi Michalak jest… zaskakująco dobra! Niegdyś w życiu nie powiedziałabym, że będę się zachwycać serią obyczajową, ale w przypadku „Trzech sióstr” innej opcji nie widzę.

Już od samego początku dałam się wkręcić w losy rodzeństwa Sawa: tak różnych, nie tylko z wyglądu ale i charakteru. Każda z nich ma innego ojca, żadna nie zna swojego. Każda z trzech dziewczyn pełni inną rolę, a teraz zmuszone do powrotu do Warszawy staną przed odważnym zadaniem. Nie wiemy, co je rozdzieliło. Kasia bardzo zachowawczo zdradza kolejne elementy przeszłości dziewczyn. Nie od dziś wiadomo, że lubi namieszać w życiu kreowanych bohaterów. „Iskra” to dopiero wprowadzenie, dość subtelny wstęp do wszystkiego. Na ten moment jest wiele niedopowiedzeń, niewiadomych, ale już na tym etapie śmiało można rzec, że emocje wylewają się z tych kartek. Nie tylko pozytywne, dane nam będzie poczuć smutek, żal, stratę, strach.

Autorka fabułę osądziła w malowniczej, fikcyjnej, podkarpackiej miejscowości, którą zamieszkuje niespełna trzydzieści osób. Każda z nich trafiła tam z pewnego powodu.

„Trzy siostry” czyta się ekspresowo, rozdziały poprzedzają myśli głównych bohaterów, późniejsze akapity prowadzone są w narracji trzecioosobowej.

Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko czekać na Dalsze losy Dani, Dorki i Dominiki. Jakie problemy napotkają na swej drodze? Czy mieszkańcy Koniecpolska dalej będą nieść trzem sierotom pomoc? Czy Bartek odegra główną rolę? A może tajemniczy Witold odsłoni swe karty przed siostrami.

W tej historii wiele rzeczy wydaje się być innych niż może to wyglądać.

Były jak trzy Gracje- śliczne pełne uroku i dobroci.

A jednak każdą z nich dręczyły demony przeszłości i wszystkie miały za sobą trudne doświadczenia.

Pewnej nocy wydarzyło się coś co rozdzieliło Danielę , Dorotę i Dominikę..

Siostry spotykają się ponownie by usłyszeć ostatnią wolę swojej matki słynnej aktorki Sary Sawy.

Dziewczyny nie są jednak u notariusza same - na miejscu poznają Witolda Sejberta, menedżera artystki.

Okazuje się, że młode kobiety odziedziczą cały majątek matki pod warunkiem,że w ciągu roku przywrócą do stanu świetności położone w podkarpackiej wiosce Koniecpolska ranczo o wdzięcznej nazwie Ambrozja - jednak nie będzie to proste. Siostrom nie wolno bowiem zatrudnić żadnej profesjonalnej ekipy do tego zadania a wszelkie koszty muszą pokryć z własnych pieniędzy. Nie mają też możliwości zaciągnięcia kredytu.

Inaczej wszystko przejdzie w ręce Witolda. Jakie intencje przyświecają mężczyźnie? I czy Sara naprawdę nie żyje?

Uwielbiam pióro Pani Katarzyny. Jest lekkie lecz jednocześnie poruszające i niezwykle emocjonalne.

Mamy tu kilka wątków i kilku narratorów- Przede wszystkim prym wiodą Daniela i Witek, którzy wyraźnie mają się ku sobie lecz głos zabierają również młodsze dziewczyny czy pewien były policjant. Stopniowo dowiadujemy się co ukształtowało bohaterki i jaką matką była kobieta którą wielu podziwiało.. a uwierzcie mi powiedzieć, że Pani Sawa była kiepska w najważniejszej roli to jak nie powiedzieć nic..

Czy teraz wreszcie spełnią się ich marzenia i odnajdą swoje miejsce na ziemi a także miłość?

Jejku takie historie chce się czytać, wręcz pochłaniać jak kawałek pysznej szarlotki. Było tu wszystko, emocje, wrażliwość . Momenty wzruszenia i dramatyczny zwrot akcji, a przede wszystkim to zakończenie.

Jak można było przerwać w takim momencie? Doprawdy już chcę drugą część, a perypetie sióstr Sawa oczywiście gorąco polecam 🤎💫

Kolejna nowa seria Katarzyny Michalak. Nie ukrywam, że ostatnio złapałam się na tym, że wyczekuje czegoś nowego od autorki. Kiedy pojawiła się sama twarz już wiedziałam. Wyczekiwałam dalszych szczegółów i się udało.

"I wielkie rzeczy trzeba walczyć, mniejsze przychodzą nieproszone"

Trzy siostry przez czternaście lat były nierozłączne. Wszystkie były zdane na siebie i opiekowały się sobą nawzajem. Jednak coś się wydarzyło pewnej burzowej nocy i to spowodowało, że musiały uciec i zniknąć. Jakaś tajemnica kazała im rozpłynąć się w powietrzu na cztery długie lata.

Udaje im się spotkać ponownie na odczytaniu testamentu tragicznie zmarłej matki. Jednak jest haczyk - odziedzicza cały majątek, jeżeli w ciągu roku podniosą ruiny niegdyś piękne ranczo Ambrozja - jeżeli im się nie uda, całość odziedziczy tajemniczy mężczyzna, który pojawia się znikąd. Nie wiadomo kim jest, co go łączyło z ich matką, nie znając jego intencji. Nie wiadomo czy mężczyzna będzie chciał im pomóc, czy przeszkodzić.

Zdecydowanie po raz kolejnych się nie zawiodłam. Książka została ciekawie skonstruowana, bo oprócz tego, że rozdziały pojawiały się naprzemiennie, to znaczy każda z sióstr miała poświęcony rozdział, gdzie przed bieżącymi wyrażeniami każda miała czas na swoje rozmyślania, co było niesamowicie ważne, a dodatkowo pojawił się czas także na retrospekcje, co też rzucało inne światło na bieżące wydarzenia.

Samą książkę zaczynamy już od tajemnicy i akcja nabiera tempa od samego początku, bo rozpoczynamy od momentu pojednania sióstr po czterech latach rozłąki. Nie wiemy co się wydarzyło słynnej nocy i zdradzę wam, że w tym tomie niczego się jeszcze nie dowiecie.

W książkach Pani Kasi uwielbiam jej zaraźliwy i niepohamowany optymizm. Pomimo tego, że życie ci się wali, to zawsze się znajdzie ktoś, albo wydarzy się coś, dzięki czemu to, według nas, beznadziejna sytuacja powoli zacznie się zmieniać. Myślę, że jest to coś, co kilku osobom zdecydowanie się przyda i nie pozwoli stracić nadziei w ludzi. W tej powieści także znajdziemy taki niezachwiany optymizm.

Jestem pod wrażeniem pióra autorki, która z taką łatwością operuje informacjami, ale też nie boi się stwarzać sytuacji trudnych. Lubię każdego bohatera, który wyszedł spod jej pióra, ponieważ każdy z nich jest ważny, bo każdy czegoś nas uczy.

Jest to porywająca historia którą czyta się ekspresowo. Piękna, mądra i przewrotna opowieść, która na równi bawi co chwyta za serce przypominając co w naszym życiu jest tak naprawdę ważne. Siostry Sawa dorastały w domu w którym żyło się na pokaz i nie brakowało pieniędzy. Czy były szczęśliwe? Tak i nie. Z jednej strony nie mogły liczyć na matczyną troskę i uwagę z drugiej miały siebie. Nigdy więc nie czuły się samotne i niekochane.

Tom pierwszy pozwolił nam zaprzyjaźnić się z cudownymi siostrami, ale nie pozwolił odkryć skrywanych przez nie sekretów. W dodatku tajemnice skrywają nie tylko one. Jestem ich ogromnie ciekawa, ale też ogromnie kibicuję każdej z sióstr, bo naprawdę zasługują na to aby być szczęśliwe. Czy znajdą to szczęście i spokój w położonej w najdalszych zakątkach kraju Ambrozji? Tego nie wiem. Z przyjemnością jednak sięgnę po kolejne tomy aby się tego dowiedzieć.

Jeżeli więc lubujecie się w rodzinnych historiach, lubicie opowieści z mnóstwem tajemnic i chcielibyście przyjemnie spędzić czas przy lekturze zachęcam was do sięgnięcia po pierwszy tym tej cudownej trylogii. Naprawdę warto. ;)

Mogę przyznać, że upał choć wyjątkowo dokuczliwy, bywa chwilami motywujący. Dzięki niemu Iskra, której przeczytanie chciałam odłożyć sobie na początek lipca, została przeczytana w kilka wczesnopołudniowych godzin, dzięki czemu zdążyła na samiuteńką premierę, która jest dzisiaj. Nieufność do początkowych rozdziałów zmieniła się w pozytywne zaskoczenie, toteż zacieram ręce i z przyjemnością zapraszam na historię trzech młodych kobiet - Danieli, Doroty i Dominiki.

Dzieciństwo ze sławną matką, duży dom, zdjęcia szczęśliwej rodziny w gazetach, ubrania od znanych projektantów, pieniądze. Brzmi jak świetne zabezpieczenie ekonomiczne i niezły start już od najmłodszych lat. Szkoda, że matka nie okazywała miłości, zdjęcia były upozowane, ubrania użyczane na potrzeby sesji, a dom w którym przyszło (wtedy jeszcze dzieciom) żyć, jest do tej pory definicją opuszczenia, zaniedbań i traum.

Po czterech latach od opuszczenia niesprzyjającego środowiska Daniela, Dorota i Dominika spotykają się ponownie. Każda niesie swój własny bagaż doświadczeń, który chcą w końcu zdjąć ze swoich barków.

No i nadszedł ten dzień w którym mogę powiedzieć, że książka pani Michalak w pełni zasługuje na uwagę.

Kreacja bohaterów (zwłaszcza pobocznych) nie jest jeszcze rozbudowana na tyle, żeby wczuć się w historię, natomiast protagonistki są na tyle ciekawe, żeby chcieć kontynuować ich perypetie. Co prawda nadal są wrażliwe i często płaczą, jednak według wzoru na ilość wylanych łez głównych bohaterów pani Katarzyny Michalak podzielonych przez ilość stron, ten tytuł wypada o wiele lepiej.

A tak już bardziej poważnie.

Każda z sióstr jest inna. Mają swoje plany, marzenia i doświadczenia życiowe. Jedna pracowała w Stanach Zjednoczonych na farmie przy krowach, inna rozwijała swoją karierę w sieci, a najmłodsza żyła skromnie w przyklasztornym internacie. Dzięki tak różnorodnym doświadczeniom fabuła może potoczyć się w naprawdę interesującym kierunku. A póki co jest ciekawa, akcja stonowana i to też działa na bardzo duży plus. W Przytulnej cały czas się coś działo. Było tego dużo za dużo. Tutaj również dzieją się wydarzenia nakręcające dalsze rozdziały, natomiast jest to wyważone i zwyczajnie przyjemne.

Nie zapominajmy, że głównymi bohaterkami są trzy samotne kobiety. Nie da się więc pominąć wątków miłosnych - zwłaszcza, że to książka z gatunku romans/powieść obyczajowa. Jak na razie całość nienachalnie się rozwija i obywa się w większości bez żenujących sytuacji.

Są podobieństwa do innych książek autorki jak np. motyw krążący wokół jakiegoś budynku na odludziu i tajemnic, które powychodzą na jaw w kolejnych tomach, jednak nawet to nie zepsuło mi przyjemności z czytania, bo mogę powiedzieć, że dobrze się bawiłam. Bez ironii, bez szydery. Tak po prostu. I czekam na kontynuację, bo nawet jeśli podejrzewam jak się to skończy, to myślę, że nie były to godziny stracone.

✨Recenzja przedpremierowa!

"Każde dziecko ma prawo do miłości rodzica. Każde dziecko ma prawo do radości i poczucia bezpieczeństwa".

To najważniejszy i niezwykle mądry cytat z książki "Iskra", który rozpoczyna serię Trzy siostry.

Dominika, Dorota i Daniela - były kiedyś nierozłączne, jednak pewne wydarzenia spowodowały, że ich drogi musiały się rozejść. Mimo to nadal łączyło je jedno, toksyczna matka.

Po czterech latach spotykają się ponownie, by odczytać testament po zmarłej rodzicielce.

W testamencie jest pewien haczyk, cały majątek przypadnie im, jeśli w ciągu roku będą w stanie przywrócić do stanu używalności ranczo. Cały problem polega na tym, że nie mogą zatrudnić ekipy remontowej, wszystko muszą wykonać pracą swoich rąk i za fundusze jakie mają.

W przeciwnym razie wszystko trafi do tajemniczego Witolda.

Dziewczyny są zmobilizowane do pracy, jednak czy siła sióstr wystarczy, jeśli demony przeszłości nadal dają o sobie znać?

Katarzyna Michalak to pisarka, której styl mogłabym rozpoznać nie wiedząc, że czytam jej powieść. Styl jakim się posługuje, tematyka jaką porusza jest naprawdę wyjątkowa i magiczna.

"Iskra", skradła moje serce swoją prostotą, pięknym przekazem i siłą siostrzanej miłości. Pokazuje jak można skrzywdzić dzieci, goniąc za pieniędzmi, sławą, pracą. Ile się traci i jaki ślad w głowach tych małych istot zostawia brak rodzica, gdy tego najbardziej potrzebują.

Każda z poznanych sióstr jest inna. Daniela to ta rozważna, Dorotka, jest szalona i roztrzepana, natomiast Domi, zwana Iskierką jest skryta, wystraszona i niepewna.

Kobiety tworzą niezwykłe trio, z którego miłość i wzajemna troska jest niezwykle dostrzegalna. Bardzo mi się podobał też humor zawarty w powieści, żarty jakimi obdarzały się dziewczyny i poznani przez nich mężczyźni, nieraz powodowały, że wybuchałam śmiechem.

Zakończenie bardzo nurtujące i pozostawiające furtkę na spory zwrot akcji w kolejnej części.

Bardzo miło spędziłam czas z pierwszym tomem Trzech sióstr i z niecierpliwością czekam na drugi.

Za możliwość przeczytania i zaufanie pięknie dziękuję Wydawnictwu Znak Jednym Słowem ♥️