Cytoniczka. Skyward. Tom 3

Długo przyszło nam czekać na dalszy ciąg losów bohaterów poznanych w serii Skyward, ale każdy dzień oczekiwania został wynagrodzony przez ekscytujący trzeci tom. Brandon Sanderson złożył na nasze dłonie kontynuację, w której wielka przygoda oraz czyhające na każdym kroku niebezpieczeństwo połączyły się w wybuchową, trzymającą w napięciu całość.

Autor zmienił swoje podejście do tematu i obrał inną drogę w przypadku prowadzenia fabuły kolejnej części. Wciąż poruszamy się w ciekawym, rozległym i bardzo dobrze wykreowanym świecie, którego zasad ani przez moment nie poddawałam w wątpliwość, ale odniosłam jednocześnie wrażenie, że losy głównej bohaterki zostały nakierowane na inne wartości. Motyw space opery zostaje odsunięty na drugi plan, skupiamy się bardziej na wewnętrznych przeżyciach postaci, na przyjaźni, miłości oraz byciu jednostką indywidualną chociaż w tle wciąż przewija się wielki kosmos i liczne, możliwe do zaludnienia planety.

Spensy od początku imponowała swoim zaangażowaniem oraz wielką odwagą. Jako pilot Sił Powietrznych Śmiałych wykazała się nie lada świadomością oraz hartem ducha ratując ludzi mieszkających na Detritusie przed zagładą z rąk Krelli. Dziś stoi w obliczu kolejnego wyzwania, ponieważ Zwierzchnictwo zaangażowało się w wojnę i zamierza użyć broni, która może zniszczyć wszystko dookoła. Spensa nie jest z tych, którzy siedzą biernie, więc rzuca się w wir kolejnej niebezpiecznej przygody ścigając się z czasem oraz nabierając nowe doświadczenia. Jej kreacja skupia na sobie uwagę czytelnika, który dostrzega indywidualizm oraz charyzmę dziewczyny, więc podróż w jej towarzystwie jest ogromną przyjemnością a pokonywanie kolejnych przeciwności wydaje się jedynie sympatycznym dodatkiem.

Poruszamy się na planie wyjątkowych opisów, które budują w naszej wyobraźni zachwycające scenerie. Wyobraźnia autora nie ma sobie równych a w połączeniu z jego malowniczym stylem każda strona wydaje się swojego rodzaju widowiskiem. Podążamy tropem bohaterki, która tym razem pozwala nam wejrzeć w głąb siebie i odkrywa nowe karty związane z tożsamością. Zbliżamy się do motywów przyjaźni, sercowych rozterek a także kilku scen zaczerpniętych z YA co ciekawie dopełniło dzieła. Ten tom mimo takiego samego tła wydaje się nabierać nowego wydźwięku i otwierać przed serią nowe możliwości co budzi apetyt na więcej i zachęca do przerzucania kolejnych stron.

"Cytoniczka" zmienia bieg i poszerza swoje granice, zarzucając sieć na szersze grono fanów. Brandon Sanderson pokazuje, że jego talent jest elastyczny i bardzo zaskakujący a każda jego nowa powieść pełna intensywnych wrażeń. Jak dla mnie trzeci tom trzyma poziom swoich poprzedniczek i pozostawia w tyle inne space opery serwując nam przygodę od której trudno się oderwać i stawiając naprzeciw nas bohaterów, których losy ani przez moment nie były mi obojętne.

Spensa – bohaterka cyklu „Skyward” Brandona Sandersona – ciągle poszukuje odpowiedzi. Kim jest? Kim są i co planują jej wrogowie? Dlaczego wszechświat jest akurat tak zorganizowany? Dlaczego neguje się agresję, ale walka ciągle trwa? Czy trzeci tom pt. „Cytoniczka” przyniesie wytłumaczenia, a może pojawi się w nim jeszcze więcej problemów?

Brandon Sanderson rzuca Spensę w zupełnie nowe środowisko. Tło, które zaproponował jest dla mnie nieco trudne w odbiorze. Rządzą się w nim całkiem inne zasady fizyki, działa ono w szczególny osób na istoty, które w nim przebywają. Do tego mam wrażenie, że wygląda to trochę inaczej w zależności od postaci. Czytelnicy muszą zaaklimatyzować się w tym miejscu. Ciekawe jest to, jak w kolejnych częściach cyklu Brandon Sanderson poszerza pole akcji. Najpierw jedna planeta, potem wypuszcza bohaterkę na inną, na której pokazuje różnorodność zaprojektowanego świata, wrzeszczcie „otwiera” inne wymiary. Robi to stopniowo, jednak każda kolejna książka jest pewnego rodzaju szokiem dla czytelnika. Musi odrzucić to co już wie i otworzyć głowę na nowe.

Spensa, niczym Dorotka krainę Oz, przemierza tzw. niebyt. Szuka w nim historii, które maja nauczyć ją przeszłości i dzięki temu zrozumieć teraźniejszość Autor „pochował” te wspomnienia w interesujący sposób, a my razem z bohaterami musimy je poskładać i zinterpretować. Przyznam, że liczyłam na bardziej konkretne odpowiedzi, ale Brandon Sanderson nie tłumaczy nam wszystkiego „łopatologicznie”. Jednak nie jest źle. Dowiadujemy się dużo o miejscu akcji i istocie jego problemów.

W „Cytoniczce” pisarz zadbał o balans między akcją, a genezą tej historii i przedstawieniem postaci (bo trzeba zaznaczyć, że te, które już znamy z poprzednich części zeszły na dalszy plan, mamy natomiast wachlarz całkiem nowych bohaterów). Łatwo wyśledzić fragmenty, gdzie odbywa się walka, ktoś się przedstawia, albo Spensa znajduje kolejny kawałek układanki. Mnie odpowiada taka przejrzysta struktura. W pewien sposób ułatwia to poruszanie się po powieściowym uniwersum.

Zaskoczyło mnie dokąd doprowadziła nas ta historia. Zaczynając przygodę z cyklem „Skyward” w życiu nie przypuszczałam, że będzie miał tak szeroki kontekst. Odpowiada mi tempo, jakie Brandon Sanderson nadał tej opowieści. Nie czuję się wrzucona „na głęboką wodę”, a stopniowo wprowadzana w jej odmęty. Jestem w takim momencie, że już nie oceniam, a ufam autorowi. Wiem, że gdziekolwiek mnie zaprowadzi, odnajdę się w tym miejscu.

Trzeci tom Skyward pod tytułem "Cytoniczka" przyniósł ze sobą kolejną kosmiczną przygodę, gdzie mogłam towarzyszyć Spensie i nowym bohaterom. Zgodnie ze swoimi oczekiwaniami otrzymałam dynamiczną akcję, przeróżne charaktery i światy, które trzeba przemierzyć, by dotrzeć do celu. Jak zdołałam już poznać bohaterkę, tak nadal pozostaję pod wrażeniem tego, jak autor potrafi w przystępny, a przy tym nie nudny sposób przedstawiać uczucia, poczucie odrębności, szukanie siebie, a przy tym stawianie czoła nowym problemom i przeszkodom. 

No i nareszcie jest. Trzeci i zarazem ostatni tom trylogii Skyward. Trochę trzeba było poczekać. Czy to dobra książka? Moje uczucia, co do niej są troszkę mieszane. Plus to na pewno poznanie dalszych losów Spensy i M-Bota. Na przestrzeni 3 książek świetnie została przedstawiona przemiana Spensy, jej dojrzewanie, ciężkie zderzenia z rzeczywistością i i ratowanie bliskich. W 3 tomie Cytoniczki znajdziemy kilka niedociągnięć i niedopowiedzeń co pozostawia lekki niedosyt. Jednak biorąc pod uwagę całość serii jest to dobre zakończenie historii. 

Trzeci tom cyklu od Brandona Sandersona i trzeci raz - jak dla mnie - znakomity wybór. To książka, która spodoba się wszystkim fanom ambitnego science fiction, którzy oczekują przede wszystkim ciekawych bohaterów. Takich, których naprawdę się zapamiętuje. To książka młodzieżowa, która mnie wciągnęła od pierwszych stron - mimo, że dawno już nie jestem młodzieńcem. Z chęcią zagłębiłem się w nowy dla mnie świat i... chce więcej. Mam więc nadzieję, że seria Skyward nie zakończy się z tą jej odsłoną.

Książka Cytoniczka. Skyward. Tom 3 autorstwa Brandona Sandersona to wyśmienita pozycja dla wszystkich fanów fantastyki. Historia jest niezwykle wciągająca i zawiera wiele zwrotów akcji, które zmuszają czytelnika do ciągłego zastanawiania się, co będzie dalej. Postacie są bardzo szczegółowo opisane i wyraziste, a ich losy wzruszają i wzmacniają uczucie zaangażowania w historię. Autor wykazał się dużym talentem pisarskim i zgrabnie pokazał, jak piękny jest świat jego wyobraźni. Ta książka to must-read dla wszystkich, którzy lubią wciągające i pełne napięcia historie.

Przyznam, że długo czekałam na kolejną część przygód bohaterów serii Skyward Nie będę więc obiektywna mówiąc, że pochłonęłam tę książkę w zaledwie kilka wieczorów. Nie zawiodła mnie, bo dała mi to, co poprzednie tomy - w innej konwencji, z jeszcze większą emocji. Książkę tę polecam, jednak przede wszystkim osobom, które mają już za sobą poprzednie tomy. Wszystko jest tutaj bowiem kontynuowane w dość płynny sposób, a wykreowany przez Sandersona świat zasługuje na to, by poznawać go od podstaw. Czekam z niecierpliwością na tom czwarty! Ktoś wie, czy i kiedy powstanie?

Zazwyczaj stronie od powieści science fiction. Jednak nagromadzenia trudności w życiu sprawiło, że potrzebowałem całkowitej odskoczni. Przeczytałem cała serię. Moim zdaniem trzecia część może być określana jako jedna z najsłabszych, jednak wciąż trzyma poziom i spełnia określone standardy. Książka jest wielowątkowa, jednak wszystko jest spójnie ze sobą połączone. Pozwala się przenieść do zupełnie innego świata i zapomnieć o codzienności. W moim przypadku całkowicie zbiegła się ze stawianymi oczekiwaniami.

Tak, jak dwa poprzednie tomy serii Skyward wciągnęły mnie niemiłosiernie, tak i ten wcale nie był gorszy. To prawdziwa jatka dla fanów sci-fi - świetnie wykreowany świat, który jest inny niż te pozostałe, znane już nam doskonale z innych serii; ciekawi bohaterowie, z którymi można się zżyć oraz po prostu wciągająca fabuła. Moja opinia po przeczytaniu całości? Jest super, ale też... inaczej. Autor zupełnie zmienił swoje podejście do tematu, kładąc nacisk na nieco inne wartości. Mi, jako wielbicielowi serii, bardzo przypadło to do gustu. Z czystym sumieniem polecam.

Moja osobista opinia na temat książki "Cytoniczka. Skyward. Tom 3" jest w moim odczuciu bardzo pozytywna. Brandon Sanderson stworzył wyjątkowo interesujący świat i ciekawe postacie, które w moim odczuciu, z pewnością zachwycą każdego czytelnika. Fabuła jest naprawdę pełna niespodzianek i zwrotów akcji, a dodatkowo trzyma w napięciu do samego końca! Akcja jest szybka i dynamiczna, a dialogi są bardzo dobrze napisane. Jestem bardzo zadowolony z tej książk. Z pewnością polecam ją innym miłośnikom fantastyki takim jak ja!

Trzeci tom "Skyward" pozytywnie mnie zaskoczył, w "Cytoniczce" Sanderson odszedł nieco od space opery, większy nacisk kładąc na elementy fantastyczne oraz psychikę Spensy. Bohaterka mocno dojrzała (co jest naturalne, biorąc pod uwagę wydarzenia z poprzedniej części). Dzięki nowej roli M-Bota protagonistka ma okazję skonfrontować z nim swoje człowieczeństwo i rolę we wszechświecie. W książce pojawia się też kwestia sztucznej inteligencji oraz budowania przez nią własnej tożsamości. Nie brak tu oczywiście wartkiej akcji, szczególnie blisko finału, gdzie tempo powieści robi się bardzo szybkie. Nic tylko czytać!

Beznadziejne utopijne brednie.Autora chyba za bardzo poniosło lub uznał iż lepiej mu pisać fantasy niż fantastykę i cyłkiem wycofuje się z projektu.

Literatura i kinematografia z gatunku science fiction to mój konik. Uwielbiam tego typu dzieła. Zaciekawiony zatem dosyć przychylną recenzją tej powieści postanowiłem się z nią zapoznać. Nie jest to oczywiście dzieło na miarę "Diuny", lecz książka niewątpliwie warta jest przeczytania. Świat przedstawiony w powieści jest odmalowany w bardzo ciekawy sposób. Bohaterowie również zarysowani są bardzo interesująco i przemyślanie. Zachęcam serdecznie każdego do wyrobienia sobie własnej opinii o tej powieści.

POWRÓT DO CYTOWERSUM

Trzecia i docelowo przedostatnia część cyklu „Skyward” – części tzw. „Cytoverse” – to kolejna lekka, prosta, niewymagająca i całkiem sympatyczna książka w dorobku Sandersona. Kosmiczna młodzieżówka, która sporo czerpie ze starwarsowej tradycji i wchodzi całkiem przyjemnie. A i posiada całkiem sporo rozmachu.

Spensa pokazała już na co ją stać, co potrafi i że wstydzić nie ma się czego. A teraz jest w niebycie i czekają na nią nowe wyzwania. Dokąd doprowadzi ją to wszystko, co na nią czeka i co odkryje?

Chociaż to wydana w 2018 roku powieść „Do gwiazd” otwiera cykl o tym samym tytule („Skyward” to jej oryginalny tytuł właśnie), historia „Cytoverse” zaczęła się dekadę wcześniej od opowiadania „Defending Elysium”. Do tego w roku 2021 ukazały się jeszcze trzy nowelki napisane wspólnie z Janci Patterson („Sunreach”, „ReDawn” i „Evershore” zebrane potem w tomie „Skyward Flight: The Collection”), ale tak naprawdę liczy się główny cykl, którego trzeci tom właśnie pojawił się na księgarskich półkach. A jest to tom, co tu dużo mówić, taki, jak jego poprzednicy.

Czyli? Czyli to, co już wcześniej pisałem, omawiając tę serię: to całkiem niezła lektura młodzieżowa, coś, co ma i akcję, i klimat – i kilka ciekawych popisów wyobraźni także. A i o rozmachu zapomnieć nie można, bo swoją ilość stron to posiada, cykl nam się rozrasta i czytać w nim jest co. Chociaż czasem, a w tym tomie to widać, bywa to nazbyt rozbudowane, a wiele wątków można było poprowadzić w bardziej zwięzłej formie. Niemniej jest nadal nieźle, nadal miło, mniej tu space opery, a więcej aspektów bardziej rodem z fantasy. A w tym wszystkim, przynajmniej dla mnie, chyba najprzyjemniejsze pozostaje to, że całość zbudowana została na mixie schematów, które szczególnie mocno pobrzmiewały w kinie science fiction lat 70. i 80. XX wieku. Tym razem jednak więcej tu fantastyki przygodowej, czasem iście baśniowych elementów i tym podobnych atrakcji, co nie każdemu przypadnie do gustu.

Poza tym powieść, jak jej poprzedniczki, na nadmiar odkrywczości nie cierpi. Odtwórstwo to bardziej, czy może jednak hołd dla wszystkim doskonale znanych motywów, ocenić trzeba samemu. Liczy się, że rzecz jest przyzwoicie napisana, ma swój urok, akcję, a dla nastolatków sporo momentów, które nazwać możemy dramatyzowaniem – oni to lubią, starsi niekoniecznie, ale trzeba pamiętać, że to w końcu Young Adult. I, jak na współczesne YA, jest to rzecz o wiele bardziej przyjemna i lepiej wykonana, niż znaczna część konkurencji. Nadal więc – jeśli lubicie prozę autora – śmiało możecie sięgnąć.