Cudowny chłopak

Książka pt. "Cudowny chłopak" to historia o chorym chłopcu i o jego rodzinie. Dziesięcioletni August cierpi na genetyczną chorobę w skutek czego jego twarz jest zdeformowana. August mimo licznych operacji nie jest zadowolony nadal z swojego wyglądu.

Cała powieść rozpoczyna się kiedy chłopak musi iść po raz pierwszy do szkoły. Wcześniejsza naukę zawdzięcza swojej mamię, która go uczyła podstawowych przedmiotów. August nie jest zadowolony z pomysłu rodziców, jednak postanawia iść do szkoły. Chłopak w szkolę musi stawić czoło dyskryminacji, podłości ze strony swoich rówieśników. August na swojej drodze spotyka Summer, która zaczyna spędzać czas z kolegą ze szkoły. Otacza go ona troską. Nie jest ona obojętna na losy nowego ucznia, nie wstydzi się jego wyglądu.

Książka jest cudowna. Pokazuje w jaki sposób rówieśnicy reagują na osobę, która różni się pod jakimś względem. Historia jest bardzo ciepła, ponieważ rodzice jak i siostra okazują w stosunku do Augusta wiele miłości. Kochają go mimo wszystko. Są z nim, a także akceptują go takim jaki jest, spędzają z nim wiele czasu. Pokazują mu, że tak naprawdę nie różni się od innych ludźmi niczym, ponieważ wszyscy jesteśmy tacy sami. August to przede wszystkim silny i inteligenty chłopak, który idzie cały czas do przodu.

Cała historia jest skierowana do młodszych, lecz ja twierdzę, że książka jest dla wszystkich i każdy powinien ją przeczytać.

"Nie oceniaj ludzi po wyglądzie" przywołany cytat pokazuje, że nie powinniśmy nikogo oceniać pomimo tego, ze wygląda inaczej. Bo dopóki nie poznamy człowieka nie możemy mieć prawa do oceniania jego wyglądu, charakteru. Dopiero po upływie czasu możemy określić, czy osoba jest sympatyczna, bystra osobą.

Polecam każdemu tą historię!

„Cudowny chłopak” R.J. Palacio to historia chorego chłopca i jego rodziny. Chłopiec cierpi na chorobę genetyczna, na skutek której ma zdeformowaną twarz. Mimo licznych operacji, wygląd Augusta nie jest zadowalający.

Dziesięciolatek pierwszy raz ma iść do szkoły. Temu wydarzeniu towarzyszy strach, obawa i nadzieja. Do tej pory uczył się w domu. Rodzina otoczyła go miłością, troską. Pod jej skrzydłami był chroniony przed światem. I teraz nadszedł czas na samodzielność. Chłopiec sam musi stawić czoła okrucieństwu, dyskryminacji, podłości, z jakimi ma do czynienia w szkole. Już nie może założyć kasku na głowę, który dawał mu pozorne bezpieczeństwo.

Na szczęście spotyka go też dobro. Potrafi, nawet nieświadomie, zjednać sobie przyjaciół.

Poznajemy tu różnych bohaterów, który zmagają się z wieloma emocjami, związanymi z Augustem. Siostra Olivia, która kocha brata, ale czasami czuje się odrzucona, zawstydzona. Z pewnymi sprawami ciężko jej sobie poradzić.

Są Jack i Summer, którzy przyjaźniąc się z chłopcem, pokonują ciężką drogę, usłaną wykluczeniem w szkolnym środowisku, wyzwiskami, pogardą.

August to bardzo inteligentny chłopiec i mimo potknięć dzielnie idzie na przód. Jego naturalność, życzliwość, dobre serce zaczynają zasłaniać wygląd zewnętrzny. Mały chłopiec to bohater.

„Wszyscy powinniśmy przynajmniej raz w życiu dostać owację na stojąco, bo przecież każdy z nas zwycięża ten świat.”

Ta książka emanuje ogromnym ciepłem, bezwarunkową miłością. Mimo całego cierpienia, jakie dotyka bohatera, jest bardzo pozytywna. Wywołuje tyle emocji, zmusza do refleksji. Jet to powieść i dla dużych, i dla małych. Moim zdaniem powinna być obowiązkową lekturą w szkole. Historia Augusta uczy empatii, a nasza młodzież ma coraz większy problem z uczuciami wyższymi. Ważne stają się markowe ubrania, najnowsze modele telefonów. Na porządku dziennym są szykanowanie, wyśmiewanie, umieszczanie w internecie kompromitujących filmików.

Gdyby ta książka mogła zapobiec chociaż jednej szkolnej tragedii, to byłby ogromny sukces.

„Zawsze bądź ciut lepszy niż trzeba.”

Gorąco polecam!

Piękno we współczesnych czasach to ikona stylu, wokół której tworzą się legendy. Podobno łatwiej jest w życiu tym, którzy są ładni. Podobno takim ludziom wszystko się udaje. Co zatem może powiedzieć główny bohater powieści R.J. Palacio, który stanął przed tymże światem jako mało chłopiec, któremu daleko do wizualnego piękna?

August Pullman ma dziesięć lat, ale to absolutnie nie umniejsza go w oczach czytelnika. Mądry, pewny siebie, niezwykle charyzmatyczny - oto motywy przewodnie chłopca, który okazał się jednym z najciekawszych bohaterów ostatnich lat. Nadszedł czas, kiedy zdecydowano zaprzestać nauki w domu i wypuścić Auggie'go na światło dnia - by poszedł do prawdziwej szkoły i zmierzył się ze swoimi rówieśnikami. Jednak problem w tym, że chłopca wyróżnia na tle innych osobliwy wygląd. Mimo ponad dwudziestu operacji twarz Augusta wciąż pozostaje zdeformowana w wyniku zmieszania się dwóch genów.

Temat odmienności nie jest czymś nowym w literaturze, ale bez wątpienia powyższa powieść góruje nad pozostałymi. Autorka w niezwykle trafiony sposób pokazała zachwiane społeczeństwa pod naporem inności, która ingeruje w ich zamknięty świat estetyki i zadbania. Pojawienie się Augusta w szkole wywołało szereg nieporozumień, przy których czytelnik łapie się za głowę - jak bardzo okrutni i egoistyczni mogą być ludzie w momencie zetknięcia się z nieakceptowalną przez nich zdeformowaną estetyką. Jednak to nie jedyny problem poruszony w tej historii. Życie głównego bohatera nie jest indywidualną tragedią. Autorka bowiem w subtelny choć obrazowy sposób pokazała jak radzą sobie z problemem najbliżsi Augusta. R.J. Palacio poprowadziła narrację z różnych punktów wiedzenia, dzięki czemu czytelnik otrzymał bogatą paletę emocji i ukrytych nadziei, a co za tym idzie - możliwe najróżniejszych perspektyw widzenia problemu z boku i od środka.

Jednak chociaż motyw powieści jest ważny i napisany z pomysłem oraz oddaniem, nie ON stanowi centralny punkt w książce. Nic bowiem nie jest w stanie przyćmić wewnętrznego blasku samego Augusta, postaci tak sympatycznej, błyskotliwej i dojrzałej, że niemal zapomina się, że chłopiec ma zaledwie dziesięć lat. Wiele słów padających z jego ust zmienia się w ponadczasowe sentencje idealnie trafiające w sedno problemu a ON sam znacznie lepiej dostrzega barwy jakimi został namalowany świat niż dorośli ludzie. To oczywiście zawdzięczamy autorce, która w dojrzały sposób podeszła do tematu i z pasją przedstawiła realną historię o brzydocie w nad wyraz piękny sposób. I chociaż można odczuć wytykanie społeczeństwu prywatnej ułomności a w tle pewien morał - powieść w żaden sposób nie przytłacza, zapewniając doskonałą lekturę pisaną lekkim i przyjemnym stylem.

"Cudowny chłopak" to książka, która wzbudza masę emocji od wzruszeń, przez szczery śmiech na złości kończąc. Chociaż przez realne podłoże nie możemy liczyć na baśniowe zakończenie to finał zapada w pamięć i pozwala przełknąć gorycz w postaci okrutnych czynów ze strony ludzi, których w tej książce pojawiło się więcej niż można było przypuszczać. Jednak mimo całej tej wszechobecnej brzydoty otaczającego nas świata, autorka napisała powieść po prostu cudowną. To powieść, która chwyta za serce, porusza do głębi i na długo zapada w pamięć oraz - co najważniejsze - prowokuje do czynienia dobra.

Na początku roku wszedł do kin film, o którym od razu wiedziałam, że będzie wyciskaczem łez. Nie myliłam się, obejrzałam go jednak. Przed lekturą książki. W niczym mi to jednak nie przeszkodziło, na książkę właśnie przyszedł czas. I była równie dobra jak film!

'Moim zdaniem sprawa przedstawia się tak: nie jestem zwykłym dzieckiem tylko dlatego, że nikt nie patrzy na mnie jak na zwykłe dziecko.'

August jest na pozór zwykłym dziesięciolatkiem. Dlaczego na pozór? Ponieważ urodził się z wieloma wadami genetycznymi, a wszystkie widoczne są na jego bardzo zniekształconej twarzy. Ponadto chłopiec nigdy nie chodził do szkoły, uczył się w domu. Ma się to jednak wkrótce zmienić, ponieważ rodzice postanowili posłać Auggie'go do piątej klasy wraz z rówieśnikami. Czy ta decyzja okaże się słuszna?

'Nawet nie podnosząc głowy, wiedziałem, że ludzie się na mnie gapią, zerkają kątem oka, poszturchując się nawzajem. Myślałem, że do takich spojrzeń już przywykłem, ale jak się okazało, chyba nie całkiem.'

Chłopiec bardzo stresuje się pójściem do szkoły. Zdaje sobie sprawę z tego, że każdy będzie się mu przyglądał. Że nie znajdzie przyjaciół. Że będzie sam. Nie wszystko jest prawdą, jednak dzieci potrafią być na swój sposób okrutne. Nie zastanawiają się nad konsekwencjami swoich czynów. Jak ktoś jest inny, po prostu nie chcą mieć z nim nic wspólnego. Boją się Augusta. A najbardziej boją się tego, że przez kontakt z chłopcem ich twarze również będą wyglądały tak bardzo źle.

Jednak w szkole nie tylko zdarzały się złe rzeczy. Auggie znalazł przyjaciół, dobrze spędzał czas. Chłopiec jest bardzo inteligentny, nie skarży się na swój los. Wiele rozumie, na wiele rzeczy jest odporny. Pójście do szkoły wcale nie było takim złym pomysłem, jak mogłoby się wydawać na samym początku.

Historia opowiadana jest z perspektywy zarówno Augusta jak i osób z jego otoczenia: siostry, kolegów ze szkoły. Dzięki temu mamy szeroki pogląd na sytuację i przemyślenia bohaterów. Poznajemy nie tylko Auggi'ego, ale także pozostałe postaci.

'Moim zdaniem sytuacja wygląda następująco: za bardzo staramy się przekonać Augusta, że jest normalnym dzieckiem, i w rezultacie ON też tak uważa. Problem w tym, że August nie jest normalnym dzieckiem.'

Zastanawiacie się czy warto sięgnąć po ten tytuł? Bardzo tak! Piękna i wzruszająca historia o przyjaźni i tolerancji. Poznajemy niesamowicie mądrego i sympatycznego chłopca. Każdy czytelnik utwierdzi się w przekonaniu, że to wcale nie wygląd jest najważniejszy. Wiele można się z niej nauczyć, wiele wyciągnąć i przy okazji miło spędzić czas, poznając historię Auggie'go.

'Gdy człowiek się rodzi, dostaje los i tylko przypadek decyduje, czy jest to los wygrany, czy przegrany. Decyduje łut szczęścia.'

Auggie Pullman w swoim życiu przeszedł przez wiele operacji . Po długim czasie spędzonym w domu lub szpitalu chłopiec decyduje się iść w końcu do szkoły. Spotyka się tam z wieloma problemami między innymi z tym, że ludzie nie akceptują jego wyglądu i dokuczają mu z tego powodu.Wspaniała pełna przygód, zabawna historia która pokazuje że nie zawsze życie nam daje to co najlepsze ale nie warto się tym przejmować . Trzeba iść na przód a nie przejmować się chwilami których już się nie cofnie.

Świetna książka, bardzo łatwo, szybko i przyjemnie się czyta, bardzo miłym zaskoczeniem były cytaty umieszczone po każdym "rozdziale". Moim zdaniem książka jest warta przeczytania, ukazuje sytuacje chłopca z każdej możliwej perspektywy, opisuje uczucia jego najbliższej rodziny, czy przyjaciół. Jest to z całą pewnością wyciskacz łez, ale nie tylko, jest też książką, która uczy nas, składnia do refleksji nad samym soba i sowim zachowaniem. "Cudowny chłopak" to historia chorego chłopca i jego rodziny. Tytułowy bohater ma zdefiniowaną twarz, a co za tym idzie nie wygląda zadowalająco. Książka opisuje zmagania chłopca z pierwszym dniem w szkole, wyśmieniem przez rówieśników, śmiercią czteronożnego przyjaciela rodziny.

Piękna książka dla młodych ludzi ale nie tylko.Sama przeczytalam ją jednym tchem ,polecilam również swoim nastoletnim corkom.Książka ta uczy wiele,przedewszystkim tolerancji do osób wyglądających inaczej niż my.Gorąco polecam.

August to wspaniały chłopiec. Bardzo inteligentny jak na swój wiek i przezabawny. Jednak według niektórych ma pewną wadę - zdeformowaną twarz, którą zafundował mu zmutowany gen. Przez to chłopiec zamyka się w czterech ścianach, nie chodzi do szkoły tylko uczy się w domu, a gdy już musi wyjść zakłada na głowę kask kosmonauty, który ma go uchronić od wścibskich i bardzo często pełnych przerażenia i współczucia spojrzeń. Teraz przyjdzie mu się zmierzyć z tym, czego najbardziej się boi. Pójdzie do szkoły - do piątej klasy. Czy August spotka się tylko i wyłącznie

z podłością, chamstwem i bólem, który doświadczy przez swoich rówieśników? A może spotka na swojej drodze również ciepłe i serdeczne osoby? Czy ten eksperyment odmieni zarówno Augusta jak i inne dzieci i ich rodziców?

"Wszyscy powinniśmy przynajmniej raz w życiu dostać owację na stojąco, bo przecież każdy z nas zwycięża ten świat."

Książka jest napisana bardzo lekkim i prostym językiem, co wcale nie jest jej wadą, a ogromną zaletą. To sprawia, że książka może dotrzeć do czytelników w różnym wieku. Uważam, że powinien przeczytać ją każdy - mały czy duży, gruby czy chudy, taki, który boryka się z jakąś wadą i taki, który jest całkowicie zdrowy, taki, który śmieje się z innych, ale też taki, który jest wyśmiewany. Bo "Cudowny chłopak" otwiera oczy i mam nadzieję, że potrafi zmienić zły pogląd na odmienność. W poruszający sposób pokazuje z jakimi okropieństwami muszą radzić sobie osoby chore, czy po prostu troszkę inne niż my.

"Cudowny chłopak" to przepiękna książka. Inteligentna, zabawna, ale też wzruszająca. To wręcz kopalnia mądrych cytatów, książka o prawdziwych dramatach i o ludziach, którzy muszą borykać się z wadami utrudniającymi im życie. Ale czemu by nie zamienić tych wad w zalety? Dlaczego by ich nie pokochać? August to wspaniały chłopiec, który udowadnia, że można normalnie żyć, mimo tych ukradkowych spojrzeń, ale też otwartych docinek i uprzykrzania życia tym, którzy troszkę różnią się od pozostałych.

Powieść tym bardziej wyciska łzy, że jest spojrzeniem na chorobę, walką o normalność i próbą pogodzenia się z odmiennością małego chłopca. Dziecka, które było jednym na milion. Takiego, którego wyjątkowość nie objawia się we wspaniałym talencie, a zdeformowanej twarzy. Sukcesy

i porażki Augusta czytelnik przeżywa razem z nim. Płakałam i cieszyłam się z Augustem. Wielokrotnie nie dowierzałam, jak okrutne i bezlitosne potrafią być małe dzieci. Okazało się jednak, że niektórzy dorośli wcale nie są lepsi. To przykre, ale też zastanawiające. Skąd w ludziach jest tak dużo nienawiści, a tak mało chęci pomocy słabszym?

Nie pozostaje Wam nic innego jak przeczytanie "Cudownego chłopaka". Jestem pewna, że nie będziecie żałować. To książka idealna dla każdego, naprawdę. Tych mniejszych nauczy szacunku i akceptacji, a tych starszych zmobilizuje do niesienia pomocy i pokazania swoim pociechom, że "odmieńcy" zasługują na normalne życie. Nikt nie musi się ukrywać - świata wystarczy dla wszystkich. Mam nadzieję, że ta ciepła i wzruszająca powieść trafi w Wasze ręce i będziecie polecać ją dalej. Warto. Polecam gorąco. Prawdziwy bestseller.

"Największym człowiekiem jest ten, kto swoją siłą potrafi porwać najwięcej serc, okazując swoje serce."

Moje pierwsze spotkanie z książką nastąpiło w ostatnich dniach stycznia, ale zaledwie wzięłam ją do rąk, natychmiast została ona przechwycona przez młodsze pokolenie, które za nic nie chciało się z nią rozstać zanim nie skończy czytać. Zatem po premierze, jednak z wielkim entuzjazmem, udało mi się w końcu zapoznać z "Cudownym chłopakiem". Nie dziwię się, że książka przekazywana była z rąk do rąk z pozytywną opinią, gdyż w wyjątkowy sposób potrafi przemówić do serc czytelników, bez względu na to czy młodszych czy starszych. Znajdziemy w niej tak wiele odwołań do najważniejszych wartości w życiu człowieka, że każdego urzeknie przybliżana historia.

Wzruszenie i przejęcie towarzyszą od pierwszej do ostatniej strony. Można na powieść spojrzeć z różnych perspektyw, dziecka, rodzeństwa, przyjaciela, rodzica, nauczyciela, każda z nich daje wgląd w mądre i pozytywne przesłania. Cudowny chłopak, główny bohater, ale i też cudowna rodzina, w której się wychowuje. Jakże potrzeba nam we współczesnym pospiesznym świecie tak ciepłych, sugestywnych, przyjaznych i inspirujących przygód czytelniczych. Podobały mi się cytaty inicjujące części powieści, zawierające sentymentalne i refleksyjne nuty.

August Pullman, to wspaniały dziesięciolatek, określany przez mamę cudem, gdyż przyszedł na świat z wadami genetycznymi, ale od początku dzielnie walczył o życie. Po wielu operacjach wciąż nie traci pogody ducha, odwagi i determinacji, by mimo deformacji twarzy, chwil zwątpienia i pragnienia bycia niewidzialnym, mężnie kroczyć przez świat. Dotąd kształcący się tylko w domu, staje przed ogromnym wyzwaniem pójścia do szkoły, spotkania się z rówieśnikami, nauczenia się funkcjonowania i współpracy w grupie. Liczy na zrozumienie, akceptację, życzliwość, sympatię i przyjaźń. Auggie do szczerych i prawdziwych więzi już dorósł, ale czy nowe otoczenie też?

Imponuje postawa chłopca, równocześnie tak zwykłego i niezwykłego, mającego wiele do zaoferowania światu, pokazującego postawą i wyrozumiałością, że tak naprawdę wszyscy jesteśmy wyjątkowi, bez względu na wygląd. Trzeba jednak zadać sobie trud, aby to dostrzec, zwłaszcza że zbyt łatwo i pochopnie szufladkujemy ludzi, z irracjonalnego strachu przed innym, obcym i nieznanym. Błyskawicznie mkniemy po stronach książki. Powieść fantastycznie rozchmurzy w pochmurny dzień, odrzuci smutki, nada blasku codzienności i sprawi sporo przyjemności. Chwytająca za serce, pogodna i przyjacielska opowieść.

[Adres usunięty]

Zazwyczaj jest tak, że adaptacja filmowa jest gorsza od książki. W przypadku "Cudownego chłopca" jest... Powiem tak: kto widział film, koniecznie musi sięgnąć po książkę, a kto już czytał książkę, powinien obejrzeć i film! Najlepiej w kolejności: najpierw książka, później film.

Film jest niesamowicie wzruszający, ale żeby to tylko w jednym momencie! Chusteczka potrzebna jest kilkakrotnie, a najlepiej trzymajcie całą paczkę w zasięgu ręki, na przykład zamiast popcornu ;) Obsada i gra aktorska doskonała- piękna i ciepła Julia Roberts, jak zawsze przezabawny Owen Wilson i wyjątkowy Jacob Tremblay. Jedynym słabym punktem ekranizacji jest dubbing. Jest również opcja z napisami, ale jeśli zamierzacie urządzić sobie kino familijne i obejrzeć film z młodszymi dzieciakami- no cóż, dubbing jest konieczny.

Z kolei "Cudowny chłopak" autorstwa R. J. Palacio trafia do serca czytelnika. Książka nie doprowadziła mnie do płaczu, co nie znaczy, że jest gorsza- o nie!- jest cudowna! Od 2012 roku utrzymuje się na liście bestsellerów „New York Timesa”. Otrzymała wiele krajowych i międzynarodowych nagród, w tym między innymi tytuł jednej ze 100 najlepszych książek dla młodzieży wszech czasów wg magazynu „Time", trafiła też na listę 100 hitowych bestsellerów „USA Today” oraz została książką roku Amazona w momencie debiutu. Nie często zdarzają się aż takie bestsellery- perełki!

"Mam na imię August. Nie powiem wam, jak wyglądam. Cokolwiek sobie wyobrażacie, w rzeczywistości jest pewnie gorzej. (...) Nie jestem zwykłym dzieckiem tylko dlatego, że nikt nie patrzy na mnie jak na zwykłe dziecko ".

10- letni August Pullman cierpi na niezwykle rzadką chorobę: "nieznany wcześniej typ dyzostozy żuchwowo-twarzowej, wywołanej przez autosomalną mutację recesywną w genie TCOF1 zlokalizowanym na chromosomie piątym, z towarzyszącym połowiczym niedorozwojem twarzy, charakterystycznym dla zespołu Goldenhara". Oznacza to, że chłopiec ma bardzo zniekształconą twarz, problemy ze słuchem, wzrokiem i jedzeniem, przeszedł kilkadziesiąt operacji. Z tego też względu nigdy nie chodził do szkoły, ucząc się w domu z mamą. Nadszedł moment, kiedy to Auggi rozpoczyna w końcu naukę w szkole i to od razu w piątej klasie . Cała rodzina ma mnóstwo obaw, najbardziej jednak przerażony jest Auggi. To inteligentny, niezwykle dojrzały emocjonalnie chłopak (jak to często bywa z dziećmi przewlekle chorymi). Pewnie miałby mnóstwo przyjaciół, gdyby... nie jego wygląd.

Historię Augusta Pullmana zarówno w książce, jak i w filmie poznajemy z perspektywy kilku osób- jego samego, jego siostry, jej przyjaciółki, chłopaka i rówieśników. To ciekawy zabieg. Oba media też, przekonująco ukazują, że liczy się piękno wewnętrzne, a to zewnętrze człowieka- niby banał, a jakże często o tym zapominamy... To również opowieść o odwadze, potrzebie akceptacji, byciu sobą, wyjątkowości każdego z nas...

Polecam książkę i film każdemu z Was!

[Adres usunięty]

Raczej nie jestem fanką powieści obyczajowych. Właściwie czytam je naprawdę rzadko i mało która przemawia do mnie na tyle, abym uznała ją za fascynującą. Jednak powieści Cudowny chłopak dałam się skusić… I nawet sama nie wiem, dlaczego. Być może cała ta otoczka związana z ekranizacją w jakiś sposób na mnie wpłynęła, i choć nie miałam w planach wybrania się do kina, czy nawet obejrzenia tej produkcji w domowym zaciszu, to pomyślałam, że w sumie co mi szkodzi sięgnąć po książkę. Zwłaszcza że ma ona naprawdę dobre opinie.

Głównym bohaterem powieści jest dziesięcioletni August. Zwyczajny dzieciak, jak każdy inny w jego wieku. Z tym wyjątkiem, że ludzie się na niego dziwnie patrzą, a niektórzy rówieśnicy z krzykiem uciekają z placu zabaw. August urodził się z bardzo rzadką chorobą genetyczną, która doprowadziła do poważnych zniekształceń na jego twarzy. I choć chłopiec ma za sobą niezliczone operacje, to wciąż jednak wygląda nieco inaczej. Ale tak jak nie powinno oceniać się książki po okładce, tak ludzi nie powinno się oceniać po wyglądzie.

August to bardzo sympatyczny, a przede wszystkim inteligentny dzieciak. Mimo swojej choroby potrafi cieszyć się życiem i zachowuje się tak, jak każdy inny chłopak w jego wieku. Bo właściwie dlaczego miałoby być inaczej? Tak samo ma prawo chodzić do szkoły, śmiać się, żartować i mieć przyjaciół. A nawet sympatię. Choroba nikogo nie powinna skreślać – czy to w oczach innych, czy w oczach samego siebie. Piękne jest to, że dziesięciolatek zdaje sobie sprawę ze swojej przypadłości, ale stale brnie na przód. Mierzy się z życiem i ze światem, choć doskonale wiemy, że nie zawsze jest to łatwe- i to dla wszystkich, nie tylko dla osób chorych.

Choć to właśnie August jest głównym bohaterem tej książki, to tak naprawdę mamy okazję w doskonały sposób poznać wielu innych bohaterów. Pojawiają się tutaj rozdziały z różnych punktów widzenia, dzięki czemu mamy okazję zobaczyć, jak inni bohaterowie postrzegają Augusta. Przyjaciele z nowej szkoły, siostra, przyjaciółka siostry… Panuje tutaj niesamowita różnorodność i naprawdę doceniam formę tej powieści. Choć początkowo byłam przekonana, że rozgrywające się wydarzenia będę poznawać tylko dzięki Augustowi. Właściwie to miałam pewne obawy – w końcu to dziesięcioletnie dziecko, zdecydowanie nadajemy na innych falach, ale w przypadku tego typu książek takie granice gdzieś zanikają.

Można by w sumie napisać, że w powieści R.J. Palacio nie ma nic wyjątkowego. Zwyczajna rodzina z chorym chłopcem, rodzinne i szkolne perypetie. A jednak ciepło, jakie bije z tej powieści jest naprawdę ogromne. Nawet nie wiem, czy określenie „wzruszająca” będzie tutaj odpowiednie, bo właściwie ciężko mi określić emocje, jakie towarzyszyły mi w trakcie lektury. Fakt, książkę dzięki krótkim rozdziałom czyta się w mgnieniu oka, ale jednak niesie ona ze sobą naprawdę ważny przekaz. I właśnie to ciepło jest tutaj najbardziej odpowiednim określeniem. Bo wiadomo, mamy tutaj miłość, przyjaźń, siłę i wsparcie – ale to jest tak naprawdę obecne w wielu książkach. A takie swoiste ciepło, takie poczucie szczęścia i pełni, to nie zdarza się zbyt często. Nie wiem, jak R.J. Palacio to zrobiła, ale wyszło znakomicie.

Wiem, że nie jest to historia, która zostanie ze mną na dłużej, ale z czystym sumieniem mogę ją polecić. Czytelnikom małym i dużym, początkującym i tym na dalszej drodze, właściwie każdemu. Bo liczy się przekaz i emocje. To one są tutaj najważniejsze. To niesamowicie sympatyczna książka, poruszająca i chwytająca za serce, dzięki której mamy okazję nieco zmienić swoje nastawienie do świata i ludzi, którzy z powodu choroby nieco się od nas różnią. Zdecydowanie można o niej napisać, że jest to powieść niosąca ze sobą ważną naukę życiową.

[Adres usunięty]

INNY NIE ZNACZY GORSZY

W szkolnej rzeczywistości pełnej markowych ubrań, nowoczesnych telefonów komórkowych i bezsensownej konkurencji bycie odmieńcem okazuje się o wiele gorsze niż bycie niezauważanym. Jak funkcjonować pośród zwykłych ludzi nosząc niezwykłą twarz? Przecież każdy z nas jest na swój sposób wyjątkowy, a prawdziwe piękno człowieka kryje się w jego wnętrzu i tym, co sobą reprezentuje. Dziś chciałam przedstawić Wam Augusta, cudownego chłopaka, który tchnął we mnie nadzieję w sens ludzkości. Tych małych i tych dużych zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY

Dyzostoza żuchwowo-twarzowa być może brzmi jak nieciekawy, odległy termin. W praktyce przyciąga jednak wzrok, wywołując lawinę domysłów i często niewybrednych, krzywdzących komentarzy.

August to prawie zwyczajny chłopak. Prawie. Bo oprócz pogody ducha oraz inteligencji dostał od losu odmienną twarz. Chroniony dotąd pod bezpiecznym kloszem rodzinnego domu trafia w progi publicznej szkoły. A tam będzie musiał zmierzyć się z prawdziwym życiem, nie zawsze przyjaznym, ale zarazem wciąż mającym w sobie wiele dobra. Co go czeka?

Niestandardowy bohater, oryginalna fabuła, niezwykły przekaz. Uniwersalna, ponadczasowa historia, z której każdy jest w stanie wynieść coś wartościowego i podładować swoje wewnętrzne baterie pozytywną energią. A wszystko dzięki Augustowi i jego problemom, w świetle których osobiste troski wydają się błahostką.

AUGUST I JEGO ŚWIAT

Nie jeden narrator, a kilku. Za to wszyscy skupieni na postaci wyjątkowego chłopca. Widziany oczyma znajomych, rodziny, obcych – szykanowany, wyśmiewany, w końcu podziwiany i lubiany. Osobiście najbardziej podobała mi się pierwszoosobowa narracja w wykonaniu samego Augusta, który choć dotknięty wadliwym genem wygląda mało atrakcyjnie, jest bystrym i czułym na otaczający go świat dzieckiem. Uwielbiałam towarzyszyć mu w jego pierwszych chwilach w szkole, podczas nawiązywania nowych znajomości, w jego radości i bólu. To niezwykłe, ale ten mały bohater, choć przecież fikcyjny, naprawdę zagościł w moim sercu. Z tak wiarygodną kreacją postaci, swoją drogą naprawdę niestereotypową, nie miałam do czynienia już dawno.

ZWYCZAJNY DZIEŃ, NIEZWYCZAJNE ŻYCIE

Ta historia nie musi czarować podnoszącymi adrenalinę zwrotami akcji. Jej stały rytm jest wystarczająco atrakcyjny i ciekawy, by czytać z zapartym tchem odczuwając całą gamę emocji. W życiu Augusta rzeczy zwyczajne urastają do rangi niebanalnych i taka jest właśnie cała treść. Pozornie dotycząca normalnej codzienności, ale dzięki wyjątkowemu bohaterowi nabierająca nieschematycznego wydźwięku.

POWIEŚĆ Z WARTOŚCIOWĄ LEKCJĄ

„Cudowny chłopak” to przede wszystkim taka książka, z której oprócz pozytywnej energii wypływa piękna lekcja pokazująca prawdziwy sens życia. Ucząca akceptacji tego, co nieuchronne, akcentująca prawdziwą wartość człowieka kryjącą się w jego wnętrzu. Powieść o przyjaźni, rodzinnej miłości, o wyjątkowości każdego z nas. Przypominająca o tym, że warto otworzyć się na innych nie oceniając po pozorach. Myślę, że niezależnie od wieku każdy powinien mieć szansę po nią sięgnąć i gdybym miała zaproponować książkę nadającą się na listę szkolnych lektur, zapisałabym na niej ten właśnie tytuł.

[Adres usunięty]

"Cudowny chłopak" to idealna książka na niedzielne popołudnie zarówno dla młodzieży jak i dorosłych.

Opowiada ona o niezwykle inteligentnym chłopcu który ma poważną wadę w wyglądzie - zdeformowaną twarz. Przychodząc do szkoły trafia do 5 klasy i od razu spotyka się z odczuciem, które w dzisiejszych czasach można spotkać coraz częściej czyli odrzucenie osoby nieznając jej. Początkowo w szkole ma jedną przyjaciółkę, która go lubi...Co musi przejść August aby pozyskać nowych przyjaciół? I czy mu się to uda? Przekonacie się po przeczytaniu...

Książka powinna być dla wszystkich obowiązkową lekturą szczególnie w dzisiejszych czasach kiedy na każdym kroku możemy przekonać się, iż u ludzi brakuje empatii. Książka ta uczy, że nie wolno stawiać oceny człowiekowi po wyglądzie bo to nie jest jego wina jak ON wygląda i jakie ma geny, gdyż na pewno w niektórych przypadkach nie chciałby tak wyglądać...ważne aby oceniać człowieka po jego czynach, wnętrzu i jak się zachowuje w stosunku do innych.

Książkę czyta się bardzo szybko, wciąga już od pierwszej strony...ja nie mogłam przestać czytać póki jej nie skończyłam. Jest napisana prostym językiem i przedstawia punkt widzenia głównego bohatera czyli chłopca ale także jego siostry, przyjaciela. Niektóre momenty są bardzo wzruszające. Przeważnie nie płaczę przy książce ale tu kilka łez uroniłam.

Polecam każdemu w 100%

Oprócz książki jest film na którego jutro się wybieram do kina.

Moja ocena: zdecydowanie 10/10

O co chodzi?

Chodzi o to, by nie oceniać człowieka po wyglądzie. Chodzi o to, by uważać na uczucia innych. Chodzi o empatię, miłość, przyjaźń, postrzeganie drugiego człowieka, otworzenie się na zmiany i chęć życia. Na przykładzie Augusta można się naprawdę wiele nauczyć, dlatego sądzę, że z historią tego chłopca powinien się zapoznać każdy. Nie tylko osoby, które mają problemy z samooceną, ale dosłownie wszyscy, bo ta książka – moim zdaniem – uwrażliwia czytelnika na wiele spraw.

Jak to z tymi postaciami:

August jest postacią numer jeden w tej książce. Tytułowy Cudowny chłopak jest naprawdę cudowny. Jego podejście do życia, poczucie humoru, szczerość i moc ducha, w obliczu tego, jak wygląda. Kolejnym mocnym ogniwem są jego rodzice, siostra oraz znajomi ze szkoły. Fajne jest to, że autorka pokazała nam każdy punkt widzenia (poszczególne postaci), dzięki temu mamy pogląd na ich myśli, uczucia i to, dlaczego reagują tak a nie inaczej. Ogromny plus!

Dobrze się czytało?

Książkę czytało mi się REWELACYJNIE! Naprawdę. Pochłonęłam ją w jeden dzień. Historia jest świetnie przedstawiona, język lekki i przyjemny. Właściwie autorka dostosowała powieść do czytelnika młodszego i starszego, naprawdę każdy się w niej odnajdzie.

Wnioski:

Wniosek jest taki, że pokochałam tę książkę całym sercem. Historia Augusta jest piękna, poruszająca, smutna i jednocześnie pełna mądrego humoru. Historia tego chłopca jest w pewnym sensie pokrzepiająca, to jak ON radzi sobie ze swoją przypadłością, z tym jak traktują go inni i z własnymi uczuciami… To wszystko jest (jak dla mnie) budujące.

Ocena:

Celujący!

[Adres usunięty]

R. J. Palacio jest autorką książki pd tytułem: „Cudowny chłopak". Powieść okazała się bestsellerem, została zekranizowana. Główne role obsadzone zostały przez Julię Roberts, Owena Wilsona i Jacoba Tremblaya.

Tytułowym cudownym chłopakiem jest August Pullman. Co w nim wyjątkowego? Auggi codziennie musi mierzyć się ze światem, jest normalnym chłopcem z niezwykłą twarzą.

Chłopiec idzie do szkoły po raz pierwszy w swoim życiu, jest przerażony. Dotychczas mama uczyła go w domu. Boi się, że nie zostanie zaakceptowany przez rówieśników.

Przed rozpoczęciem roku poznaje swojego najlepszego przyjaciela - Jacka Willa oraz Juliana chłopca, któremu nie do końca odpowiada wygląd nowego kolegi.

W Halloween, ulubionym dniu Augusta, ma miejsce przykra sytuacja. Pullman słyszy coś, co sprawia, że traci siły i nie chce więcej chodzić do szkoły. Z odsieczą przychodzi siostra - Olivia i nowa koleżanka Auggiego- Summer. Sprawiają, że chłopiec znów się uśmiecha! Auggi stara się udowodnić wszystkim, że liczy się wnętrze. Ważne jest to, co ma się w sercu. Mimo domowego nauczania chłopiec doskonale radzi sobie z fizyką. Gra na komputerze, ma kochającą rodzinę. Nazywa siebie zwykłym chłopcem, ale nie potrafi zaakceptować swojego wyglądu. Pragnie być niewidzialnym.

To historia o potędze miłości i przyjaźni. Uczy akceptacji. Odpowiednia zarówno dla młodszej części czytelników, jak i dla starszych. Każdy mimo swego wieku ma prawo kochać i być kochanym.

„Wszyscy powinniśmy przynajmniej raz w życiu dostać owację na stojąco, bo przecież każdy z nas zwycięża ten świat”.

Natalia, lat 17

źródło: [Adres usunięty]

Wszyscy powinniśmy przynajmniej raz w życiu dostać owację na stojąco, bo przecież każdy z nas zwycięża ten świat.

August Pullman, główny bohater niniejszej publikacji jest dowcipnym, inteligentnym dziesięcioletnim chłopcem. Ma wspaniałych rodziców i cudowną siostrę. Jego życie wyglądałaby znacznie lepiej, gdyby nie fakt, iż z powodu zmutowanego genu, jego twarz jest zdeformowana. Nim skończył dziesięć lat, przeszedł ponad dwadzieścia operacji. Do tej pory, uczył się w domu pod czujnym okiem swojej mamy, jednak przyszedł czas na zmiany. Rodzice Augusta, zapisują go do szkoły. Jako uczeń piątej klasy będzie musiał zmierzyć się ze światem rówieśników, uprzedzeniami, „krzywymi” spojrzeniami, z zawiścią, i szyderczym śmiechem. Czy temu podoła? Czy uda mu się z kimś zaprzyjaźnić? Jak go odbiorą rówieśnicy i nauczyciele? Czy stanie się obiektem drwin? A może spotka się z przyjaźnią, dobrocią i wsparciem? Przeczytaj tę książkę i przekonaj się, czy kontakt z rówieśnikami odmieni świat Augusta na lepsze.

Kiedy pierwszy raz ujrzałam tę książkę i przeczytałam na tylnej okładce Nie oceniaj książki po okładce (gdzie słowo książki i okładce jest skreślone i zamienione na ludzi i wyglądzie), pomyślałam, że koniecznie muszę poznać tę historię. Kiedy rozpoczęłam zagłębianie się w jej treść, przepadłam na kilka godzin. Zostałam zafrapowana, zaintrygowana i nie odłożyłam jej dopóki, nie przeczytałam ostatniego zdania. A tym bardziej, że Autorka operuje bardzo lekkim, bogatym i dynamicznym językiem, co spowodowało, iż czytanie stało się jeszcze większą przyjemnością. Cudowny chłopak, to poruszająca, niepowtarzalna, momentami zabawna, wzruszająca i wyjątkowa historia. Nie tylko o walce z przeciwnościami losu, ale także o przyjaźni i kontaktach z rówieśnikami.

Bardzo mi się spodobało to, iż cała książka nie zostałam przedstawiona tylko i wyłącznie z perspektywy Augusta. Początkowo widzimy świat jego oczami, zaś później poznajemy kolejne wydarzenia z perspektywy szkolnych przyjaciół Augusta, jego siostry, czy też jej chłopaka. Każdy rozdział ma również swój tytuł, który bezpośrednio nawiązuje, do tego, co się wydarzy na kolejnych stronach.

Jeśli chodzi o bohaterów, to w szczególności ujęła mnie postać Summer, która już pierwszego dnia była skłonna zaprzyjaźnić się z Augustem. Zaczęło się od wspólnego lunchu, później zaś zaczęli spędzać razem przerwy i spotykać się po szkole. Jako jedyna, nie oceniała go poprzez pryzmat jego wyglądu. Każda postać, przewijająca się przez karty tej publikacji, jest bardzo autentyczna i dokładnie nakreślona. Dostarcza wielu emocji, zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych.

August jest Słońcem. Ja, mama i tato jesteśmy planetami, które krążą wokół Słońca.

Historia Augusta naprawdę porusza, bowiem jego świat, świat, w którym egzystuje nie należy do łatwych. Przekaz tej książki jest piękny. Każdy z Nas jest wyjątkowy, mimo jakichkolwiek niedoskonałości. Każdy z Nas też, posiada w sobie piękno, które dość często ukrywamy, pod różnymi maskami i pozorami. Nie pozwalamy się jemu wydostać, wolimy pozostawać w cieniu. Jednak powinniśmy dać szansę uwolnić się tej Naszej niepowtarzalności i wyjątkowości, która drzemie w Naszym wnętrzu. Pokazać to jacy jesteśmy. Bo naprawdę jesteśmy wyjątkowi! Tak jak August. :)

Przeczytałam ją niemal jednym tchem, skończyłam o pierwszej w nocy i długo nie mogłam zasnąć... Na mej twarzy malował się jednak uśmiech, a w sercu kołatały pozytywne emocje, bo mimo wszystko książka ma szczęśliwe zakończenie i przywraca wiarę w dobro.

Głównym bohaterem tej niezwykłej opowieści jest dziesięciolatek o imieniu August, który cierpi na poważną chorobę genetyczną, w skutek której jego twarz i szczęka uległa znacznej deformacji. August ma za sobą 27 operacji, jego wygląd, mówiąc delikatnie, budzi niezdrową sensację, a od września ma po raz pierwszy pójść do normalnej szkoły. Ma wspaniałych rodziców i kochającą starszą siostrę. Jak łatwo się można domyślać, wejście w szkolne środowisko nie jest dla niego łatwe, ale pomimo szykan i napiętnowania przez szkolnych kolegów, radzi sobie naprawdę dobrze.

Uwielbiam tego chłopaka za jego poczucie humoru, szczerość z jaką opowiada o swej chorobie, za jego niezłomność, wielką wrażliwość i dobroć, ale przede wszystkim za to, że jest fajnym dzieciakiem, pomimo wielu przeciwności losu. Podziwiam jego rodziców za pogodę ducha i sposób w jaki wychowują swoje dzieci. Trzeba przyznać, że sam temat jest bardzo chwytliwy i nie dziwi popularność tej książki, choć do niedawna pozostawał tabu, tak jak jego główny bohater, ale sposób w jaki przedstawiła go autorka jest po prostu genialny i jak dla mnie zaskakujący. Całość jest podzielona na kilka rozdziałów, w których narratorem jest nie tylko August, ale także najbliżsi ludzie z jego otoczenia, a więc jego przyjaciele oraz siostra. Uważam to za wspaniały pomysł, bo dzięki temu, możemy spojrzeć na tę historię z różnych perspektyw.

Via, siostra chłopca, kocha go nad życie, ale nie zawsze radzi sobie z tym, że uwaga jej rodziców jest w głównej mierze skierowana na chorego synka, a jego przypadłość stygmatyzuje w grupie rówieśniczej także ją samą. Konsekwencje pojawienia się w rodzinie chorego dziecka ponosi nie tylko ono samo czy jego rodzice, ale także rodzeństwo, o czym często zapominamy. Nie wszyscy przyjaciele Augusta byli wobec niego od samego początku uczciwi i mili, niektórzy nie ukrywają, że nawiązali pierwszy kontakt, bo było im go po prostu żal. Wielu miało niemały problem z zaakceptowaniem jego wyglądu zewnętrznego, nie potrafili ukryć zażenowania, a nawet odrazy. Chłopak Vii przeżył lekki szok, kiedy po raz pierwszy zobaczył jej brata. Trochę żałuję, że zabrakło głosu rodziców Augusta, bo sposób w jaki sobie radzili z całą sytuacją jest imponujący i myślę, że mogłaby być to niezwykle inspirująca wypowiedź.

Ta książka głośno mówi o tym, że najważniejsze jest dobro i piękno wewnętrzne, które pokonają niejedną trudność i okrucieństwo. To przesłanie jest bardzo ważne, szczególnie dziś, gdy kult ciała i piękna zewnętrznego jest tak potężny i wszechobecny. Autorka pokazała, że w życiu są ważniejsze wartości, ale także zwróciła uwagę na sytuację osób, których wygląd spowodowany chorobą, przyczynia się do ich wykluczenia, a nawet prześladowania. Opisana historia jest właściwie zlepkiem przeżyć wielu dzieci, które cierpią na syndrom Treacher-Collins, bo na ten zespół właśnie choruje Auggie. Powieść pokazuje ich świat i robi to genialnie, zresztą na jej podstawie został nakręcony film pt. "Cudowny chłopak" z fantastyczną obsadą, który w przyszłym roku trafi do polskich kin i jestem pewna, że nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale także u nas, zrobi świetną robotę. Ja się na niego na pewno wybiorę, zerknijcie na zwiastun. Jednak przed wizytą w kinie, koniecznie przeczytajcie książkę, bo warto!!!

August jest zabawny, inteligentny i … zbyt często oceniany ze względu na swą zdeformowaną twarz. Do tej pory czas spędzał przede wszystkim z rodziną, która kochała go bezwarunkowo, jednak w wieku 11 lat rodzice postanawiają wysłać go pierwszy raz do szkoły. Czy chłopiec odnajdzie się w tym miejscu?

Dawno nie spotkałam takiego bohatera jak August. Kogoś, kto zrobiłby na mnie tak duże wrażenie. Chłopiec zaskoczył mnie niezwykłym połączeniem wrażliwości, odwagi i dojrzałości. Mogłabym wymienić jeszcze więcej zalet i cech, którymi mnie urzekł, nie mogę natomiast doszukać się niczego, co można by mu było zarzucić. Palacio stworzyła urzekającą postać dziecka, którego życie nie oszczędzało, a jednak właśnie to dziecko mogłoby stanowić dla nas najlepszy przykład jak żyć i jakim być człowiekiem. Przeżyłam szalenie piękne, poruszające i motywujące spotkanie z Augustem.

„Cudowny chłopak” to opowieść do bólu prawdziwa. Zaskakująca w przedstawieniu świata, zbliżeniu do prawdy, oddaniu tego, co kieruje nami na co dzień. Na każdej stronie powieści dobro łączy się ze złem, a piękno igra z brzydotą, przy czym trzeba jasno podkreślić, że umiejscowienie tych wartości nie jest tak oczywiste, jak mogłoby się wydawać. Książka Palacio przesycona jest barwami, emocjami i obrazami, a ta bajeczna układanka, choć wzorowana na ludzkiej codzienności, wciąż zaskakuje swą niebanalnością.

Mam wrażenie, że autorka zbudowała tę historię opierając się na naszej uczuciowości i wrażliwości. Nie ma możliwości, by nie poruszyła nas ona do głębi, by nie trafiła w sam środek naszego serca, by nie przywołała wspomnień i podobnych wydarzeń. Wydaje się, że każdy z nas poznał kiedyś kogoś podobnego do Augusta, a spotkanie to wywołało mnóstwo emocji. Ja również poznałam taką osobę, a opowieść Palacio odświeżyła to wspomnienie, sprawiając, że w moich oczach opowieść nabrała jeszcze więcej realizmu, szczerości, życiowej prawdy.

Ludzka dobroć i ludzkie okrucieństwo wciąż zaskakują, każdego dnia. Każdego dnia zmuszają nas do reakcji, stawiania pytań, refleksji, wspomnień. Podczas lektury przeżyłam wspaniałe chwile, opowieść pochłonęła maksimum mojej uwagi, nie pozwalając oderwać się nawet na moment. Uwielbiam takie głębokie i poruszające historie, a ta dotycząca Augusta wsparta została innymi cennymi tematami. W „Cudownym chłopaku” Palacio odwołała się do magii przyjaźni, siły miłości, przewagi charakteru nad wyglądem, zapewniając nam w ten sposób opowieść wzruszającą, ale również mądrą i pouczającą.

Bardzo podoba mi się, że autorka pokazała codzienność chłopca z różnych perspektyw, wplątując w tę opowieść wiele bohaterów, zarówno pozytywnych, jak i tych niekoniecznie dobrych. Co więcej, każdą z tych postaci rzeczywiście poczuła, wspaniale nakreśliła, oddała towarzyszące jej emocje i wewnętrzne rozterki. Dzięki temu pozwoliła nam spojrzeć na tych bohaterów nieco inaczej, lepiej zrozumieć ich stanowisko oraz podjęte przez nich decyzje.

Palacio pisze bardzo lekko, z wielkim wyczuciem. Jej historia utkana została bardziej z emocji niż słów, warto doszukać się tego, co ujęto pomiędzy kolejnymi wersami. Z pewnością nie jest to jedna z wielu książek kierowanych do dzieci lub młodzieży. To niezwykły utwór o ponadczasowym przesłaniu, który powinien poznać każdy, niezależnie od wieku i tego, na jakim etapie życia się znajduje.

Dzień doberek wszystkim w kolejny poniedziałek😉

Chciałam się podzielić z Wami wyjątkową książką! Jest skierowana niby do młodszego czytelnika ale tematy, które porusza są ważne dla nas wszystkich.Są cały czas aktualne, powinniśmy właśnie my, dorośli być tym przykładem dla dorastających maluchów potem nastolatków. Wiem to trudne, męczące i wyczerpujące jednak wierzę, że będę tego efekty w przyszłości💚.

Narratorem powieści jest chłopak 10 letni, który z powodu wielu problemów zdrowotnych, operacji itd. zaczyna swoją historię ze szkołą. Jej otoczką, rowieśnikami a przede wszystkim ich zachowaniem i ich rodziców. August ma ciężką wadę genetyczną, przez którą ma ogromninie zdeformowaną twarz. Problemy z mówieniem, słuchem a przede wszystkim z zaakceptowaniem siebie i swojego wyglądu, oraz tego jak go postrzega otoczenie. Jego życie, życie jego rodziny często jest sterowane przez chorobę, rehabilitację i pobyty w szpitalu. Wiele z tego powodu wynika jak później czytamy problemów i komplikacji.

Chłopak za to ma wspaniałą rodzinę, czułych i wyrozumiałych ich członków, którzy są mu ogromnym wsparciem i promyczkiem w tunelu. W książce jest mowa o tolerancji na odmienność (przez wielu postrzegana jako coś złego, zagrażającego nam).Jest zwrócona uwaga jak możemy drugiego zranić, skrzywdzić nie tylko fizycznie ale psychicznie. Szczególnie dziecko, które czuje trochu inaczej jak dorosły i nie rozumie wielu tematów. Ogólnie uważam tekst jest fantastycznie opracowany, by nam pokazać problematykę tematu i zarówno przechodzenie przez jej etapy ku górze. Daje nadzieję na lepsze jutro i na oswojenie się z sytuacją. Czyta się baaardzo dobrze słownictwo i język są dobrze dopasowane dla młodszego czytelnika.Tytuł zaproponowałam 12 letniej córce znajomej, która jest nią zachwycona a to, też mówi za siebie😊. Polecam gorąco zainteresowanym, warto zwrócić uwagę na taką tematykę nawet gdy nie jesteśmy bezpośrednio z nią związani👍

/ Gosia

Marzeniem dziesięcioletniego Augusta Pullmana jest być zwyczajnym i niewyróżniającym się z tłumu. W środku jest taki sam, jak każde inne dziecko, uwielbia lody, jazdę na rowerze, "Gwiezdne Wojny" i gry na konsoli, ale nawet po dwudziestu siedmiu operacjach, które przeszedł, ludzie na ulicach wciąż na niego spoglądają i z trudem potrafią ukryć swój szok, przerażenie, odrazę i lęk. "Cokolwiek sobie wyobrażacie, w rzeczywistości jest pewnie gorzej." twierdzi główny bohater "Cudownego chłopaka" R.J.Palacio, który choruje na „nieznany wcześniej typ dyzostozy żuchwowo-twarzowej, wywołanej przez autosomalną mutację recesywną w genie TCOF1 zlokalizowanym na chromosomie piątym, z towarzyszącym połowicznym niedorozwojem twarzy charakterystycznym dla zespołu Goldenhara.”

Auggiego poznajemy w momencie, gdy po raz pierwszy ma iść do szkoły. Do tej pory uczył się w domu, jednak rodzice dochodzą do wniosku, że nie mogą go przez cały czas chronić przed światem. Chłopiec wraz z rozpoczęciem roku szkolnego musi zmierzyć się z nowymi kolegami, nowym środowiskiem, brakiem tolerancji, ignorancją, dyskryminacją i wrogością.

Historia "Cudownego chłopaka" opowiedziana jest z pięciu różnych punktów widzenia, Auggiego, jego siostry Olivii oraz innych dzieci z otoczenia Augusta. Takie spojrzenie z różnych perspektyw pozwala nam nie tylko zobaczyć świat oczami chłopca, poznać problemy z którymi musi zmierzyć się na co dzień. Pozwala przekonać się, że życie nie jest wcale łaskawsze dla jego siostry Vii, która musi dorastać w cieniu swojego brata, musi walczyć o uwagę rodziców, a jej życie do mieszanka miłości, zazdrości i poczucia winy. Koledzy Augusta uświadamiają sobie, jak trudno jest wyciągnąć rękę do drugiego człowieka i jak łatwo zapomnieć o prostych zasadach, które czynią nas lepszymi.

"Kim jesteśmy. My sami. Rozumiecie? Jacy z nas ludzie? Jakim jesteś człowiekiem? Czy nie to jest najważniejsze ze wszystkiego? Czy nie powinniśmy ciągle zadawać sobie pytania, jakim jestem człowiekiem."

Potrafimy być okrutni, wolimy odwrócić wzrok, boimy się inności, reagując na nią złośliwością, strachem, w najgorszym przypadku agresją, nie potrafimy okazać empatii, dotrzeć do drugiego człowieka, gdyż paraliżuje nas strach, przed tym co odmienne i inne. "Cudowny chłopak" to jedna z tych wyjątkowych książek, która uczy nas bycia otwartym na świat i na ludzi. Dla małych czytelników powieść R. J. Palacio jest niezwykłą lekcja tolerancji i życzliwości. Dorosłych uczy, że to na naszych barkach spoczywa odpowiedzialność wychowania naszych dzieci, pokazania im, czym jest tolerancja, życzliwość, empatia, i że nie wolno oceniać ludzi po wyglądzie.

"Cudowny chłopak" R. J. Palacio to napisana bez zbędnego patosu, bez prób grania na uczuciach czytelnika, pełna humoru, ciepła, poruszająca, o niesamowitej sile przekazu opowieść o nadzwyczajnym chłopcu walczącym ze swym nietypowym schorzeniem, który potrafi zmieniać ludzi, zmusić ich do zastanowienia się nad sobą i swoim postępowaniem.

Piękna historia o sile przyjaźni, problemach dorastania, tolerancji, lojalności, o codziennych wzlotach i upadkach i o tym, że każdy z nas jest wyjątkowy.