Krew z krwi

Daniel Adamski to pisarz kryminałów. Może nie trafiają one na listy bestsellerów ale no cóż... Jest też ojcem pięcioletniego Leosia - śmiertelnie chorego chłopca, dla którego zrobiłby dosłownie wszystko....

Niespodziewanie w okolicy dochodzi do zabójstwa, a szaleniec który zabił, zrobił to w dokładnie taki sam sposób, jaki Adamski opisał w swojej książce. Przypadek?

Psychopata okrzyknął się Motylem (niczym ów książkowy seryjny morderca w książce Daniela) i rozpoczyna zabawę w kotka i myszkę - z policją, mediami, a przede wszystkim z samym pisarzem. Na szali wisi ludzkie życie... Kolejna osoba padnie ofiarą bezwzględnego Motyla?

Tymczasem dzieje się coś jeszcze, bowiem cała historia z seryjnym zabójcą nieźle podkręciła społeczeństwo, a o Danielu Adamskim można usłyszeć wszędzie. W końcu jego książki zaczęły rozchodzić się niczym świeże bułeczki, a kwoty na leczenie syna ze zbiórek internetowych rosnąć ...

Czy pisarz rzeczywiście nie ma nic wspólnego z zabojstwem? Czy za tym wszystkim stoi szalony psychopatyczny wielbiciel pisarza?

Pozwolę sobie zacząć od tego, że "Krew z krwi" to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. I wiecie co? Żałuję, że nie sięgnęłam po jego książki wcześniej. Język i styl, jakimi posłużył się Przemysław Piotrowski w swojej powieści zdecydowanie przypadły mi do gustu i dlatego też książkę chłonełam błyskawicznie.

Bohaterowie, zwłaszcza główny - pisarz Daniel Adamski, świetnie wykreowani.

Duże wrażenie zrobiła na mnie postać chorego Leosia i jego relacja z ojcem. Muszę przyznać, że momentami ciężko było mi czytać o bólu i cierpieniu dziecka.

Przemysław Piotrowski ukazał to wszystko bardzo realistycznie, chociażby wszelkie sprawy medyczne związane z chorobami, z jakimi zmagał się Leoś. Świetnie przedstawił też obraz bezradnego na ból własnego dziecka ojca. Między Danielem, a jego synem wielokrotnie padały piękne słowa o miłości. Jednak padały też bardzo smutne, chociażby dotyczące śmierci. Powiem Wam, że niektóre bardzo mną wstrząsnęły.

Największe brawa i ukłon z mojej strony należą się Autorowi za sprawę z psychopatycznym mordercą i zakończenie książki, którego zupełnie się nie spodziewałam.

Nie zdradzę Wam co się wydarzyło, koniecznie musicie sami poznać całą historię.

To była znakomita lektura! Wywołała u mnie wiele emocji. Mogłam się szczerze uśmiechnąć, pogłówkować razem z policją nad sprawą zabójcy. Mogłam też na moment się zatrzymać, przemyśleć wiele, chociażby podumać na temat naszej egzystencji. O tym jakie to wszystko bywa niesprawiedliwe. O tym, że choroba nie wybiera, że ten ból dosięga nie tylko samego chorego, ale i jego najbliższych. Że czasami trzeba wierzyć.

"Ramię w ramię, dwóch najbliższych sobie ludzi, ojciec i syn, krew z krwi".

Drogi autorze, dziś dziękuję Ci za te emocje, za to wszystko czego doświadczyłam czytając "Krew z krwi", a na przyszłość życzę wielu sukcesów!

I na słowo harcerza przysięgam, że sięgnę po kolejne książki z Pana dorobku 😁

Polecam!

"Od miesięcy zajmował mnie jedynie mój chory na raka syn i walka z tym rakiem w ciele mojego syna, walka, którą przegrywał, którą przegrywaliśmy, bo Leoś był tak jakby częścią mnie, takim małym mną, krwią z krwi mojej, i jeśli on miał umrzeć, to tak jak ja miałbym umrzeć."

Daniel Adamski jest pisarzem. Niestety, niezbyt sławnym. I być może to co napisał jest dobre, ale tak to już jest, że czasami dobre książki przechodzą bez echa. Jednak nasz bohater ma większe zmartwienie. Jego syn Leo ma w głowie nowotwór. I jest on z tych bardziej złośliwych. W dodatku cierpi również na SMA. Lecz gdy w mieście ktoś zaczyna zabijać, a morderca odwzorowuje miejsce zbrodni z książki Adamskiego wszystko się zmienia. Pojawiają się nowe szanse, które będą miały zaskakujące rozwiązanie.

Autor od razu potraktował nas z grubej rury. I pewnie znaczenie ma to, że sama mam synka. I niejako wbrew mnie samej wyobraźnia podsuwała mi obrazy jakby on był na miejscu Leosia. Już na samą myśl staje mi serce. Nawet nie wyobrażam sobie ile siły to musi kosztować. Co zrobić gdy wiesz, że Twoje dziecko, część Ciebie ma na koncie wyrok śmierci.. Który ewentualnie troszkę się odsuwa w czasie. Nasz bohater bierze sprawę w swoje ręce. I od początku mniej więcej podejrzewałam jak to się skończy. Tylko nie domyślałam się szczegółów. Bardzo chcę wierzyć, że wszystko co zrobił nie poszło na marne i jego syn mógł żyć. Jeszcze naszła mnie refleksja, że w naszym kraju tak bardzo pilnują by kobieta nie mogła usunąć ciąży. Nawet w ekstremalnych przypadkach gdy płód nie ma prawa przeżyć po porodzie. A tutaj mamy dzieci ciężko chore i chociaż istnieje lekarstwo jest zbyt drogie by wielu z nich mogło z niego skorzystać. To w końcu ile warte jest ludzkie życie? Zawsze zależy od punktu widzenia i pieniędzy.. Ta wizja przeraża..

Obok tej książki nie da się przejść na pewno obojętnie.To powieść,która jest napisana emocjami, które siedzą w każdym z nas, gdy dziecku dzieje się krzywda. Pomimo, że jest tu wpleciony wątek kryminalny, to autor w głównej mierze skupił się na bólu i niemocy, który towarzyszy podczas nieuleczalnie chorych dzieci.

Książka daje sporo do myślenia i należy do tych wymagających powieści.

Największy plus za zakończenie,którego się w ogóle nie spodziewałam.Gdzieś tam podświadomie pewnych detali się spodziewałam ale nie czegoś takiego...Tym zakończeniem każdy czytelnik pozostanie z pytaniem "a Ty do czego będziesz zdolny by ratować życie swojego dziecka?"

Polecam

Daniel Adamski jest pisarzem. Nigdy nie przebił się na szczyty list bestsellerów, ale ma grono czytelników wierne jego twórczości.

Jednak Adamski jest też ojcem. Samotnym, na którego barkach spoczywa wychowanie i opieka nad synem. Leoś jest śmiertelnik chory. Podstępny rak wykańcza jego mały organizm krok po kroku.

Pewnego dnia wita go policja w związku z zabójstwem, które zostało zeralizowane idealnie według scenariusza jaki miał miejsce z jednej z jego książek.

Krzywda, która dzieje sie dzieciom zawsze wywołuje emocje. I w tej historii tak było.

Sposób narracji, perspektywa wydarzeń opisywanych z punktu widzenia ojca, niedopowiedzenia, wracanie do tematów o których wcześniej było tylko napomknięte, nie pozwalają tak szybko rozwikłać zagadki i tak na prawdę zakończenie jest straszne, smutne. Nie wyobrażam sobie cierpienia dziecka i rodziców, którzy przez to przechodzą i przyznaję m, że oprócz wojny, choroby boję się najbardziej.

Chyba właśnie dlatego ta historia jest tak przerażająca, bo oparta na podwalinach prawdziwego życia.

Nie myślałam, że tak bardzo mnie poruszy i zaskoczy.

Nie warto jej porównywać do serii z Brudnym, bo to jest powieść innego kalibru. Jednak brak fanów i rozlewu krwi wcale nie czyni jej gorszą.

Tutaj głównym wątkiem jest rodzinna tragedia bohatera a nie przeszłość. Tak samo śledztwo-nie wybija się w fabułę na pierwszy plan, raczej jest to tło do wydarzeń. Cale napięcie jakie zbudował autor toczy się wokół choroby i jej postępów. Tak na prawdę to wyscig z czasem.

Przytłaczający, ale bardzo dobry thriller.

"Śmierć. Miałem wrażenie, że jest wszędzie, i choć jej nie widziałem, wiedziałem, że jest blisko. Czaiła się w oczach i słowach mojego syna, krążyła po mieście w rozmowach ludzi bliskich sobie i sobie obcych, snuła się w sieci i na kartach mojej powieści. Wiła się wokół mnie... "

Daniel Adamski, autor kryminałów, samotnie wychowuje śmiertelnie chorego Leosia, robiąc wszystko, co może, by ulżyć synkowi w cierpieniu i uratować go dzięki bardzo drogiemu leczeniu, na które wciąż brakuje mu pieniędzy. Jego życie komplikuje się jeszcze bardziej , gdy ktoś zabija człowieka, popełniając zbrodnię dokładnie w taki sposób, w jaki Daniel opisał to w jednej ze swoich powieści. Pisarz zostaje zaangażowany w prowadzone przez policję śledztwo, w której stawką staje się życie jego ukochanego synka.

"Krew z krwi" to powieść przez którą dosłownie przepłynęłam. Autor bardzo fajnie poprowadził narrację pozwalając dobrze poznać głównego bohatera i pokazując udrękę, którą przeżywał jako ojciec zmuszony codziennie oglądać cierpienie swojego małego synka. Bardzo autentycznie przedstawił dramat, ból i bezsilność głównego bohatera wikłając go w sprawę bardzo intrygującą. Zabrakło mi ciut więcej kryminału w tej powieści, jednak i tak jestem bardzo zadowolona z jej przeczytania. Zakończenie mnie zaskoczyło i całkowicie zmieniło moje spojrzenie na opisane w książce wydarzenia. Z całą pewnością jest ona warta polecenia i przeczytania

rzemysław Piotrowski

'Krew z krwi'

Ciężko czyta się lekturę przesiąkniętą bólem, ludzkim cierpieniem, bezgraniczną miłością do swojego dziecka, gdzie wszystkie metody pomocy zawodzą. Chcesz pomóc, ale zaczyna powoli Cię to przerastać.

Autor już od samego początku stawia pytanie swoim czytelnikom jak daleko byliby w stanie się posunąć, aby uratować własne dziecko.

Przedstawiony na na pozór silny i twardy mężczyzna, jak Daniel, jest niezwykle wrażliwym człowiekiem i ma miękkie serce. Autor potrafi pisać w taki sposób, że wspólnie z bohaterem przeżywa się wszystkie dobre i złe momenty.

Książka jest pełna emocji, nie dało się czytać bez szybszego bicia serca. Opisy i dialogi były tak skonstruowane, że nie męczyły i nie wydłużały czasu. Przez książkę się płynie.

Zakończenie innych zaskoczy innych nie, mnie trochę zaskoczyło, bo czegoś tak mocnego się nie spodziewałam.

Postać Daniela Adamskiego zostanie w mojej pamięci na długo tutaj autor bardzo się postarał, aby tak było.

Kryminalna zagadka, która dodawała oliwy do ognia, po prostu świetnie poprowadzona.

Całość jes napisana w taki sposób, że ciężko oderwać się od lektury.

Czy poświęcili byście życie innego człowieka, aby ratować swoje dziecko?

Mam nadzieję, że nie będę musiała nigdy odpowiadać na to pytanie, ani stać przed wyborem.

'Krew z krwi' była moja pierwszą lektura autora i wiem, że nie ostatnią.

Książka bardzo ciekawa i wciągająca, autor jest mistrzem budowania napięcia i wywoływania w czytelniku dużych emocji. Pan Przemysław bardzo dobrze dopracował fabułę powieści, daje ona do myślenia. Autor bardzo wyraźnie przedstawia nam relacje ojca z synem, są one bardzo emocjonujące i wzruszające. Możemy poznać świat ojca, który walczy aby jego syn wyzdrowiał. Akcja skupia się tak naprawdę na łamiącej serce warstwie obyczajowej, a wątek kryminalny jest tak jakby z boku. Bardzo dobrze są przedstawieni bohaterowie, autor zaprezentował ich bardzo wiarygodnie. Pan Przemysław słynie z zaskakiwania czytelnika i chyba lubuję się wyprowadzać z równowagi swoimi zaskakującymi zakończeniami. Bardzo lubię takie książki gdzie niby wszystko wiadomo a jednak zakończenie zaskakuje podwójnie. Duży plus za to, że fabuła jest bardzo dobrze przemyślana, a jest to podstawa dobrego kryminału. Ogromne poświęcenie ojca dla syna jest bardzo emocjonalne, czytanie wzbudza w czytelniku czasami łzy wzruszenia a czasami szarpie nerwy z bezsilności wobec chorego dziecka. Każdy by chciał aby każde dziecko było zdrowe, żadne dziecko nie zasługuje na to aby cierpieć. Na początku historia wydawała się bardzo banalna ale im dalej tym robiła na mnie ogromne wrażenie. Autor wprowadza czytelnika z dokładnością w życie głównej postaci, powieść jest pisana w pierwszej osobie i dodatkowo możemy wejść w emocje naszego bohatera. Pan Przemysław pokazuje nam w swojej książce do czego zdolny jest rodzić aby ocalić swoje dziecko. Po oszałamiającej i brutalnej serii z komisarzem Brudnym autor serwuje nam zupełnie coś innego czego się nie spodziewałam, bardzo jestem tą powieścią pozytywnie zaskoczona. Książka pozostanie ze mną na długo, jest jedną z tych pozycji, o której się szybko nie zapomni. Akcja książki jest niezwykle przejmująca, przybiera tempa z każdym rozdziałem tak, aby w finale wbić w fotel i maksymalnie zaskoczyć. Książka zawiera w sobie wszystkie cechy dobrego kryminały jak i thrillera. „Krew z krwi” zmusza do przemyśleń, do zastanowienia się nad tym co jest w życiu najważniejsze. Powieść jest niezwykle poruszająca i z czystym sumieniem będę ją polecać każdemu. Jak dla mnie jest to najlepsza książka po serii z komisarzem Brudnym a pan Przemysław zostaje moim ulubionym autorem.

Wy już wiecie, że ja twórczość Przemysława Piotrowskiego szczerze polubiłam już w zeszłym roku. Nadal utrzymuję, że jego książki okazały się moim osobistym odkryciem i z pewnością jeszcze długo się to nie zmieni (oby i nigdy). Na mojej półce czekała kolejna książka spod pióra tego autora, a okazała się nią Krew z krwi. Historia, która na pierwszy rzut oka może wydawać się niezbyt ciekawa i angażująca, okazała się... No właśnie: jaka? O tym w tej recenzji.

Daniel Adamski pewnego dnia otwiera drzwi mieszkania i widzi za nimi policjantów z wydziału kryminalnego. Choć odczuwa ON niepewność, to jednak nie okazuje zaskoczenia. Tak, jakby się ich spodziewał. Po raz pierwszy zdarzyło mu się, że któryś z jego czytelników zabił drugiego człowieka dokładnie w taki sposób, w jaki opisał to Adamski w swojej powieści. Oprócz tej pracy mężczyzna zajmuje się ciężko chorym synkiem. Szanse na wyzdrowienie oddalają się coraz bardziej, więc Daniel jest gotów zrobić wszystko, by uratować syna. Rozpoczyna się gra, w której główne role grają autor i czytelnik. Jak zakończy się ta historia? A może to dopiero początek?

Zacznę od głównego bohatera – jak zresztą zawsze. Daniel wzbudził moje zainteresowanie już od pierwszej scen, gdy się pojawił. Co prawda, jeszcze wtedy nie potrafiłam stwierdzić jednoznacznie, czy polubiłam go, czy też może wręcz przeciwnie. Nie zmienia to jednak faktu, iż jego kreacja wyszła autorowi bardzo ciekawie, a ja poczułam rosnące zainteresowanie z każdą kolejną stroną. Czemu Daniel nie był zaskoczony wizytą policjantów? Co takiego się jeszcze wydarzy? No, w mojej głowie zaroiło się od wielu pytań, na których odpowiedzi musiałam poczekać cierpliwie do końca.

Pióro Przemysława Piotrowskiego jak zawsze okazało się bardzo dobre i sprawiające, że książkę czyta się płynnie i dość lekko. Dokładając jednak tak ważną tematykę, jaką jest choroba (a już zwłaszcza dziecka) - ta lekkość zdecydowanie zanika. Sama przyznaję, że bywały chwile, gdy musiałam na chwilę odkładać tę pozycję i po prostu chwilę odpocząć. Jestem wrażliwa na takie sprawy i nie będę tego ukrywać.

Fabuła powieści okazała się o tyle ciekawa, że absolutnie nic nie szło tutaj po mojej myśli. Początek był dla mnie dość ciężki i opornie szło mi czytanie. Kiedy jednak już gdzieś zaczęłam sobie kształtować pewne podejrzenia i domysły, zaczęłam się coraz bardziej wciągać - w końcu musiałam dowiedzieć się, czy moje myśli szły w dobrym kierunku. Pewnie Was nie zaskoczę, gdy napiszę, że absolutnie nic nie poszło w założoną przeze mnie stronę? Tak, autor dość szybko sprowadzał mnie na ziemię, jednak zakończenie, jakie zaserwował... No, to było mocne.

Krew z krwi może wydać się z początku słabą książką. Warto pamiętać jednak, że im dalej – tym robi się lepiej i ciekawiej. Ta powieść to nie jest coś, z czego znamy już autora, czyli nie znajdziemy tutaj dużej brutalności i morza krwi. Podstawą dla tej historii jest miłość rodzica do dziecka i to ten aspekt odgrywa tutaj najważniejszą rolę. Dlatego też, jeżeli nie przeszkadza Wam taka tematyka - książka z pewnością przypadnie Wam do gustu. Jeżeli jednak oczekujecie czegoś mocniejszego, to lepiej sięgnąć po inne powieści autora, przykładowo Piętno.

Nie da się tego ukryć, że Pan Przemysław Piotrowski należy do tego pisarzy, którzy potrafią pozytywnie zaskoczyć niezależnie od tego, jaką porusza tematykę w swoich kryminałach.

Z jego twórczością miałam okazję się wcześniej zapoznać i bardzo przypadła mi do mojego czytelniczego gustu z dziedziny chętnie czytanej przeze mnie kryminologii.

Tym razem bardzo mnie ciekawiło, co ja jako odbiorca literatury kryminalnej zapamiętam z innej książki, która mnie zainteresowała zawartą w niej treścią. Poznajemy w niej smaki pisania książki od kuchni i to mi się najbardziej podoba. Nie byłoby to uroku, gdyby nie brakowało emocji, pracuje się na czas, z walką o to, aby mieć dobre imię, a przede wszystkim być sobą w świecie, kiedy tworzy, daną się postać będąc skromnym pisarzem.

Z każdym czytanym przeze mnie rozdziałem powieści kryminalnej pt. '' Krew z krwi'' nabierałam ogromnej chęci do poznawania ich losów.

Pan Przemysław Piotrowski ma w sobie wiele talentów, a przede wszystkim potrafi wzruszyć czytelnika.

Polubiłam głównego bohatera-Daniela Adamskiego za to, że się nie poddał, ale jak każdy miał swoje chwile słabości. Kochał swojego syna ponad wszystko.

Były momenty podczas czytania wówczas, kiedy akcja toczyła się tak wolno, że nawet ja jako odbiorca czułam się troszkę tak niepewnie, gdyż nie wiedziałam, jak rozwiąże się cała ta sprawa, czy jednak ujrzy ona światło dzienne.

Bardzo dobrze czytało mi się ten kryminał, gdyż ma ON coś takiego w sobie, co przyciąga.

Zdaje sobie z tego sprawę, co czuł autor, tworząc głównych bohaterów Leosia i Daniela. Podziwiam, go za to, że opisał to z punktu własnych obserwacji.

Postawa zachowania matki Leosia daje wiele do myślenia i można na jej podstawie wyciągnąć odpowiednie wnioski z niej wynikające.

Poza tym Pan Przemysław Piotrowski jest przykładem autora, który czuje prawdziwe napięcie i tę krew życia, która ciągle płynie o niej nigdy nie zapomina.

Warto przeczytać ten kryminał.

,,Matnia" tego autora wywarła na mnie tak duże wrażenie, że postanowiłam skusić się też na inną powieść autora. Mój wybór padł na ,,Krew z krwi". Pomysł na fabułę na pewno jest ciekawy i na czasie, oby jednak nie doświadczyć go samemu. Głównym bohaterem jest ojciec, który musi zebrać na leczenie synka 15 mln złotych. Do czego się posunie? Czy jako pisarz będzie winny zabójstw, których ktoś dokonał pod wpływem fabuły jego książki? Historia jest na czasie, ale zabrakło mi jakichś większych emocji, jedynie zakończenie okazało się nad wyraz zaskakujące. Może miałam względem niej za wysokie oczekiwania, ale okazała się dobra, jednak nie rewelacyjna. Synek pisarza choruje i jego czas jest policzony jeśli nie otrzyma leczenia. Dobrze, że autor podejmuje temat tego, jak trudno jest zebrać pieniądze na leczenie już kilkuletnich dzieci.

"Krew z krwi"

@przemyslawpiotrowski

@wydawnictwoczarnaowca

Na jakie poświęcenie bylibyście gotowi aby uratować własne dziecko? Co zrobić, gdy liczy się każda minuta aby zdobyć odpowiednią kwotę na leczenie dziecka?

Dla rodzica, dziecko i miłość do niego jest tak silna, że pragnie poświęcić własne życie aby tylko ta istotka była zdrowa. Jednak czy w obliczu choroby jesteśmy w stanie poświęcić czyjeś życie, aby zdobyć upragniony cel? Czy taka śmierć, osoby która wyrządza krzywdę innym, jest sprawiedliwa? Hmm. Nikt z nas nie jest Bogiem aby odbierać komuś życie, jednak w chwili gdy ukochane dziecko staje na krawędzi śmierci, rodzice nie zawsze działają racjonalnie.

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorem i wiem, że nie jest ono ostatnie. Dość długo ta książka czekała na przeczytanie i aż żałuję, że tyle zwlekałam. Bo ta historia mną wstrząsnęła i mocno utkwiła w mojej pamięci. Czytając miałam nie tylko zagadkę kto jest morderca podającym się za bohaterka książki Daniela Adamskiego, ale również emocje związane z choroba dziecka były poruszające. Autor książki dogłębnie zbadał temat, pokazane zostały realia walki z choroba. Gdzie w Polsce niektóre leki i innowacyjne zabiegi są nie refundowane, a koszty leczenia za granicą są ogromne. Miliony za uratowanie życia. Coś przerażającego, jak tak przyziemne rzeczy jak pieniądze stanowią wartość życia. Niestety jednak, tak to wygląda. Wracając do fabuły, która mnie pochłonęła tak, że nie mogłam się oderwać od czytania. Miałam swoje typy mordercy, jednak to co okazało się na końcu było zaskakujące. A pomysł genialny. Książka która wzbudza ogromne emocje, pełna rzeczywistych problemów oraz walki o życie. Bardzo przypadła mi do gustu więc polecam ☺️

Od premiery minęło już trochę czasu, ale książka nie da się zapomnieć. Jeżeli ktoś z was nie zna jeszcze tego autora, (w co wątpię) to namawiam na szybkie nadrobienie ich tym bardziej, że dostępne są w wersji ebook jak i audiobook. Po serii z Brudnym tutaj poznajemy Daniela Adamskiego, który jest autorem książek kryminalnych. Samotnie wychowuje niepełnosprawnego syna.

To, że matka gotowa jest na największe poświecenie dla własnego dziecka to chyba jest niepodważalne, ale czy ojciec jest w stanie tyle samo znieść? Co jeżeli pomysły, jakich używa w swych książkach zaczynają mieć odzwierciedlenie w prawdziwym życiu? Czy jest możliwe przewidzieć sposób zabijania? Tego już nie napiszę, bo stracicie wiele z własnych odczuć podczas czytania.

Na samym wstępnie muszę napisać, że jeżeli czekasz na powtórkę z Brudnym to tutaj muszę ciebie poinformować, że tym razem przeczytasz coś całkowicie odmiennego, a czy lepszego/gorszego to już sam zdecyduj czytając tę książkę. Nie ukrywam, że mając przed sobą „Krew z krwi” chciałam mieć Brudnego, te emocje, lęki, strach w oczach, ale to nie fer, ponieważ autor ma na swoje książki pewne pomysły i trzeba dać wszystkim szansę. Dla mnie książka, którą powinno polecać się non stop, bo mówi nie tylko o wychowaniu dziecka, ale dziecka, które jest niepełnosprawne oraz jakie trudności może spotkać rodzica samotnie wychowującego dziecko, ale jakie to trudności to w książce macie przedstawione.

„Żeby życie miało smaczek…” jak to się mówi to na Daniela spadają dodatkowe kłopoty, z którymi musi się zmierzyć i tutaj zaczyna się walka o każdą godzinę czas, jaki mu pozostał, ale nie jest to książka o śmierci, ale walka z czasem, walka pomimo przeszkód, jakie powstały przed Danielem i synem. Po przeczytaniu sama zastanowiłam się, co ja zrobiłabym będąc na Jego miejscu, ale szczerze napisze, że nie wiem, nawet nie jestem wstanie, choć odrobinę przybliżyć sobie tego wszystkiego.

Jedno, co nie zmieniło się to, że nie będziesz pewny zakończenia albo kolejnego kroku, jakie bohaterowie zrobią. Autor mimo tak innej książki od tych poprzednich według mnie dalej trzyma poziom. Tą książką pokazał mi, że w książce jak w życiu jak masz miękkie serce to, chociaż miej twardy tyłek. Opisów książki jest pełno w sieci, więc nie chciałam powielać tego w swojej recenzji, ale chcę was zachęcić do przeczytania i wyrażenia własnych emocji o Niej.

Za egzemplarz ogromnie dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca. Teraz czekam na kolejne książki.

Dziś przychodzę do Was z recenzją książki „Krew z krwi” @przemyslawpiotrowski która ukazała się nakładem @wydawnictwoczarnaowca 🖤

Zacznę może od tego, że twórczość autora wywarła na mnie ogromne wrażenie, kiedy przeczytałam genialną trylogię z Igorem Brudnym. Wtedy stwierdziłam, że jest to najlepsza seria ubiegłego roku i tu chyba mało jest innych, sprzecznych opinii biorąc pod uwagę recenzje moich koleżanek i kolegów.

„Krew z krwi” to coś innego, zresztą od czasu zapowiedzi taki był przekaz autora. Inny styl, inna narracja, inni bohaterowie i inna historia.

Nie porównuje więc tej książki z poprzednimi bo nie ma to najmniejszego sensu. Nie taki był cel i zamysł. Wy też tego nie róbcie. Dla mnie jest dobrze, i tak naprawdę, epilog tej książki robi całą robotę. Epilog, którym autor pozamiatał. Wszystkie elementy układanki wskakują na miejsce, historię odbieramy zupełnie inaczej, inaczej też zaczynamy postrzegać bohatera książki. I nie tylko. Dostajemy odpowiedzi na wszystkie pytania.

To naprawdę historia poruszająca, ukazująca ogromną miłość ojca do swojego jedynego syna. Historia, która pozostawia nas z pytaniem postawionym w książce. Czy poświęciłabym życie innego człowieka aby uratować życie dziecka? Swojego, chorego dziecka? Nie wiem, wiem natomiast, że miłość ta nie zna granic a historia mimo, że jest fikcją literacką, przedstawia również prawdziwe problemy rodziców chorych na raka czy SMA dzieci. I to jest straszne, ta bezsilność, brak refundacji i brak wsparcia i brak odzewu.

Daniel Adamski, autor kryminałów, samotny ojciec śmiertelnie chorego Leosia.

Kiedy policja odnajduje ciało, zamordowanego Cypriana Kaczmarczyka od razu wiadomo, że zginął ON dokładnie w taki sposób, jak autor kryminałów opisuje to w jednej ze swoich książek. Wkrótce jednak nowe okoliczności i żądania mordercy przybierają konkretny charakter, na którym Daniel Adamski może tylko zyskać. Media robią swoje, autor pisze pod presją, a działania policji przypominają błędne koło. Psycho fan nie odpuszcza posuwając się coraz dalej. Czy uda się to przerwać? Czy morderca i psychofan zostanie ujęty przez policję? A najważniejsze! O co tak na prawdę toczy się gra?!

Przekonacie się po lekturze! Serdecznie polecam! ❤️

Jestem wielką fanką trylogii Przemysława Piotrowskiego z Igorem Brudnym. Te trzy książki pochłonęłam niemal natychmiast. Czytając opinie na temat jego najnowszej książki "Krew z krwi" najczęściej padanym słowem było "inna". Nie wiedziałam jednak jeszcze wtedy jaki jest sens tego słowa.

Teraz, po przeczytaniu "Krwi z krwi" sama dołączam do osób, które tak twierdzą. Tak, ta książka jest "inna", inna od tych do których przyzwyczaił nas autor, ale tak samo świetna i pełna napięcia, jak chociażby "Piętno". Porusza jednak zupełnie inne struny naszej wrażliwości. Przemysław Piotrowski nie podążył wcześniej utartymi schematami, spróbował odnaleźć się w zupełnie innej narracji i wyszło mu to świetnie!

Czy poświęcilibyście życie innego człowieka, aby uratować dziecko? Swoje dziecko? Oby nigdy nikt z nas nie musiał stawać przed takim wyborem. To pytanie wielokrotnie zadaje sobie jednak Daniel Adamski, główny bohater książki.

Daniel jest pisarzem samotnie wychowującym śmiertelnie chorego syna. Jego matka zniknęła zostawiając list pożegnalny, a na uratowanie życia Leosia potrzeba aż 15 milionów. Internetowe zbiórki stoją w miejscu, a uzbierana kwota jest tylko kroplą w morzu. Daniel jednak zrobi wszystko, by uratować syna. Wszystko!

Kiedy pewnego dnia w okolicy dochodzi do zabójstwa wszystkie tropy padają na psychofana Daniela. Zabójstwo bowiem jest dokładnym odwzorowaniem tego w jak sposób opisał je Daniel w swoim kryminale. Dochodzi do kolejnych zabójstw, Daniel również znajduje się w grupie podejrzanych... List od zabójcy zmienia jednak wszystko. Jeśli Daniel nie zacznie pisać kolejnej książki zabójca będzie zabijał dalej.

"Krew z krwi" to świetny kryminał, ale oprócz tego książka, która stawia ważne, trudne i niewygodne pytanie: do czego byśmy byli w stanie się posunąć i co zrobić, by uratować życie swojego własnego dziecka? Do czego posunie się Daniel?

Opisy walki z chorobą i cierpienia dziecka są tak prawdziwe i autentyczne, że nawet największemu twardzielowi zakręci się łezka w oku. Nie potrzebne są brutalne opisy i tryskająca krew, aby wstrząsnąć czytelnikiem.

[Adres usunięty]

Daniel Adamski, pisarz, mąż i najważniejsze, ojciec śmiertelnie chorego 5 latka. Jego głównym celem jest uratowanie syna, jednak leczenie jest horrendalnie drogie. Książki nie sprzedają się najlepiej, na Uberze nie ma szans zarobić potrzebnej sumy, a z wychowaniem i opieką nad synem został sam, gdyż żona, a zarazem matka chłopca ich opuściła. Jedyna pomoc jaka mu została to babcia Leosia, która na ogół nie pomaga bezinteresownie.

Podczas gdy Daniel rozważa możliwości mające na celu pomóc synowi, dowiaduje się, że ktoś dokonał morderstwa zgodnie z opisem w jego powieści. Niebawem na jaw wychodzą żądania mordercy nakazujące kontynuowanie serii Adamskiego. W około mężczyzny zaczyna robić się głośno, co mężczyzna zamierza wykorzystać jako środek do celu.

Ktoś, kto czytał serię o Igorze Brudnym, zapewne sięgnął po "Krew z krwi" nawet nie czytając opisu, a już przez sam wzgląd na autora. Tak właśnie było w moim przypadku. Po książkę sięgnęłam w ciemno i szczerze przyznaję, że zrobiła mi ona sieczkę z mózgu. Stworzyć powieść, gdzie tak naprawdę nie ma specjalnie brutalnych scen, a mimo to wywołującej ciarki na ciele to sztuka i talent.

Co więcej, sposób w jaki napisana jest "Krew z krwi" całkiem odróżnia się od poprzednich książek autora. Już sam styl wypowiedzi głównego bohatera, jego przemyślenia i chaotyczność pozwala nam dostrzec, jak rozbudowany jest warsztat autora. Bez wątpienia jeszcze niejednokrotnie zostaniemy zaskoczeni.

Od samego początku zakładałam jakie będzie rozwiązanie, kto jest owym mordercą, ale nie sądziłam, że akcja potoczy się w tym, a nie innym kierunku. Przekładałam strona po stronie z zapałem i niepokojem, nie jeden raz łza smutku i żalu popłynęła po policzku, a tak naprawdę nie dostrzegałam najważniejszego.

Jeśli jeszcze zastanawiacie się czy sięgnąć po ten tytuł, to w tym momencie je rozwiejcie. Koło tego tytułu nie można przejść obojętnie.

Po serii książek o komisarzu Brudnym Przemysław Piotrowski przychodzi z nową, całkiem inną książką. Byłam bardzo ciekawa, co Autor tym razem zaproponuje, bo trylogię o Igorze Brudnym wręcz pochłonęłam, więc musiałam przeczytać również „Krew z krwi”. Nie będę ich porównywać, bo to zupełnie inne książki, ale na pewno jestem większą fanką poprzednich pozycji, choć nie twierdzę, że ta mi się nie podobała. Była po prostu…inna.

Poznajemy w niej Daniela Adamskiego, niezbyt znanego pisarza, który samotnie wychowuje chorego na raka syna Leosia. Któregoś dnia dowiaduje się, że doszło do morderstwa, dokładnie takiego samego, jak zostało to opisane w jego książce. Autor staje się głównym podejrzanym. Tym bardziej, że zna ofiarę…Daniel Adamski próbuje udowodnić swoją niewinność, a do tego toczy jeszcze kolejną walkę, tyle, że z o wiele trudniejszym przeciwnikiem, czyli nowotworem syna.

Jego heroiczna walka o chore dziecko, cierpienie i niemoc sprawiają, że ciężko jest się nie wzruszyć, a to wszystko przeżywamy razem z bohaterem. Pokazane jest tu zarówno cierpienie dziecka, jak i rodzica, który kocha Leosia ponad wszystko i zrobi wszystko, aby mu pomóc. To zupełnie inna odsłona Autora, zdecydowanie bardziej wrażliwa. I cieszę się, że mogłam poznać również tę stronę.

Choć były momenty, które trochę mnie męczyły. Te wszystkie powtórzenia z dnia codziennego, część zakończenia, które nie do końca przypadło mi do gustu, ale generalnie dobrze mi się czytało tę książkę. Wciągnęła mnie i chciałam koniecznie poznać, co będzie dalej.

Na pewno wolę Autora w jego poprzedniej, w bardziej mrocznej wersji, niemniej cieszę się, że mogłam poznać Go z innej strony.

Przemysław Piotrowski zapewnił sobie już miejsce w ścisłej czołówce polskich autorów kryminałów. „Krew z krwi” jest potwierdzeniem tej opinii.

Tym razem autor wykreował nieco inną historię. Stworzył z lekka odmienną atmosferę, do której przyzwyczaił nas we wcześniejszych książkach. Tym samym pokazuje nam, że doskonale potrafi odnaleźć się również w innym klimacie. I bardzo dobrze, gdyż nie jest powtarzalny, nie kopiuje schematów swej twórczości.

„Krew z krwi” ukazuje nam historię Daniela Adamskiego, autora powieści kryminalnych. Pewnego dnia do jego drzwi pukają policjanci z wydziału kryminalnego. Staje ON na pierwszej linii podejrzeń w sprawie o morderstwo, którego dokonano na wzór zbrodni opisanej w jego książce. Czy zatem Adamski jest mordercą? Czy to ON dokonał zbrodni? A może jego twórczość była zapalnikiem, inspiracją dla prawdziwego mordercy?

Niestety jak się okazuje, to nie jedyna zbrodnia inspirowana twórczością Adamskiego. Zatem kto jest zabójczym wielbicielem jego twórczości?

Oprócz wątku kryminalnego poznajemy również życie prywatne pisarza. Adamski jest ojcem samotnie wychowującym śmiertelnie chorego Leosia. Muszę przyznać, że Przemysław Piotrowski zaintrygował mnie kryminalną warstwą, jak i również poprzez historię pięcioletniego syna głównego bohatera poruszył moje najczulsze struny emocji. Nie ukrywam, że łzy same cisnęły się do oczu. Uwielbiam książki, które zapewniają pełen wachlarz emocji. A „Krew z krwi” bez wątpienia taką książką jest.

Autor poprzez tę książkę zadaje nam wiele pytań dotykając naszego sumienia. Często zastanawiałem się do czego zdolny jest człowiek, aby chronić własne dziecko? Czy jesteśmy w stanie poświecić życie drugiego człowieka, by ocalić najbliższą nam osobę? Nawet za cenę własnej wolności! Ze względów bezpieczeństwa dla samego siebie pozostawiam te pytanie bez odpowiedzi. Myślę, że każdy z nas roztrząśnie je zgodnie z własnym sumieniem. A ja z czystym sumieniem polecam Wam najnowszą książkę Przemysława Piotrowskiego.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca [Adres usunięty]

[Adres usunięty]

Daniel Adamski jest autorem kryminałów, który samotnie wychowuje śmiertelnie chorego syna, Leosia. Mężczyzna jest gotowy zrobić wszystko, by uratować życie chłopca. Dlatego, gdy na jego drodze staje morderca, Adamski postanawia podjąć niebezpieczną grę z psychopatą. Popularność jego książek wzrasta, a wraz z nią szansa na uzbieranie kilkunastu milionów na ratowanie życia Leosia.

Nie będę ukrywała, że mam ogromny problem z oceną tej książki. Widziałam opinie i wiedziałam, że nie mam się nastawiać na kolejną historię z brutalnymi i krwawymi opisami, jednak nie spodziewałam się historii aż tak spokojnej, żeby nie powiedzieć momentami przegadanej. Jak dla mnie za dużo było tu opisów i przemyśleń bohatera, które nie wnosiły niczego do opowiadanej przez Autora historii. Rozumiem też, że niezliczona ilość powtórzeń była celowym zabiegiem, jednak mnie ona przerosła.

Ciężko czyta się o bólu i cierpieniu śmiertelnie chorego chłopca. Nie ma chyba nic gorszego, niż bezsilność rodzica próbującego uzbierać nierealną wręcz kwotę na ratowanie życia swojego dziecka. Niestety, jak dla mnie za dużo było tego dramatu, a za mało kryminału. Szkoda, że wątek mordercy nie został bardziej rozwinięty. Dużym atutem jest za to zakończenie. Myślę, że właśnie ono jest najciekawsze z całej książki. Ostatnie strony czytałam z wypiekami na twarzy. To było coś naprawdę dobrego i niezwykle zaskakującego. Tutaj Autorowi należą się ogromne brawa! Nie da się ukryć, że "Krew z krwi" to książka diametralnie różniąca się od trylogii z komisarzem Brudnym. Wiem, że wielu czytelników będzie nią zachwyconych, ja niestety jestem trochę rozczarowana. Nie zmienia to jednak faktu, że Pan Przemysław Piotrowski jest jednym z moich ulubionych Autorów i czekam na kolejną jego powieść.

„KREW Z KRWI”

Przemysław Piotrowski Wydawnictwo Czarna Owca

„Krew z krwi” hmm co by tu napisać. Może zacznę od tego, że do połowy tej powieści miałam mieszane uczucia. Myślałam „to jest taki sobie kryminał/ thriller”. Czytając dalej i poznając prawdę opadły mi szczęki. Upadłam na kolana i nie mogłam się pozbierać. To co wymyślił Przemysław Piotrowski jest genialne. Ten plan na zwodzenie czytelnika było niesamowite. Brawo. Tego się nie spodziewałam. Bomba. Z przeciętego kryminału/ thrillera stała się całkiem niezła powieść. Jeżeli lubicie niespodziewane zakończenia, po których ciężko się pozbierać to zapraszam do przeczytania „Krew z krwi”. To co tutaj się dzieje to głowa mała. Po poznaniu zakończenia lepiej zrozumiecie sens całej powieści.

Główny bohater Daniel Adamski jest przeciętnym pisarzem kryminałów. Dodatkowo jest ojcem śmiertelnie chorego Leosia. Wychowuje go samotnie, ponieważ żona go zostawiła. Nie umiała sobie poradzić z chorobą synka. Nie tak wyobrażała sobie rodzinne życie. Ślad po niej zaginął.

Kolejna chemia nie przynosi rezultatów. Jedyną nadzieją na przeżycie Leosia jest zagraniczna operacja, na którą nie stać Daniela.

Poświęcilibyście życie innego człowieka, aby uratować chore dziecko? Swoje dziecko? Swojego ukochanego syna?

Jestem mamą i zrobiłabym wszystko co w mojej mocy, żeby uratować własne dzieci.

Ktoś morduje mężczyzn na wzór mordercy z książki Adamskiego. Nazywa siebie „Motylem”. Policja aresztuje Adamskiego, czy to ON morduje? Ma silne alibi. „Motylowi” się to nie podoba. Pisze, że będzie dalej mordował. Powstrzymać go może jedynie kolejna część powieści Adamskiego. Musi się dalej ukazywać w gazetach. Czy posłuchają” Motyla”?

Kim jest „Motyl”? Dlaczego morduje? Na jakiej podstawie wybiera ofiary? Ile osób ma na sumieniu?

Poznając „Motyla” byłam w głębokim szoku. Chyba o to chodziło autorowi.

Współczułam Adamskiemu choroby Leosia. Kiedy choruje dziecko – choruje cała rodzina. Nie mogłam pogodzić się z faktem, że mama zostawiła synka w jego najtrudniejszym momencie życia. Chłopiec wie, że mama go zostawiła przez jego chorobę. Cały czas ma nadzieję, że wróci jak tylko pokona chorobę. Czy wróci? Przekonajcie się sami.

Ojciec dla syna zrobi wszystko. Do czego jest zdolny? Gdzie podziewa się jego żona?

Powieść „Krew z krwi” czyta się jednym tchem. Genialna fabuła. Dobrze wykreowany główny bohater. Dobra akcja.

Rozpoczyna się przewrotna akcja między policją, pisarzem i jego psychopatycznym wielbicielem. Czy wchodzisz do gry i wytypujesz „Motyla”?

Krew z krwi to niezwykle porywająca książka, choć zupełnie inna niż poprzednie powieści autora. Nie ma tutaj brutalności ani rozbudowanego kryminalnego śledztwa, ale przeraża pod innymi względami. Śmiertelna choroba bliskich to z pewnością jeden z największych lęków wielu ludzi, ja sama niczego nie boję się bardziej. Bezradność, bezsilność, którą odczuwa rodzina w takiej sytuacji jest wręcz niemożliwa do opisania i przeżycia. Krew z krwi to opowieść o miłości do dziecka, która nie ma granic, dla której nie ma rzeczy niemożliwych, chwyta mocno za serce, wzrusza. Autor zwraca uwagę na polską służbę zdrowia, system, który nie refunduje skutecznego leku na SMA, a rodzice desperacko chwytają się wszystkiego, by zdobyć olbrzymie pieniądze. Podobnie jest z nowotworowymi terapiami, dostępnymi odpłatnie jedynie zagranicą.

Na uwagę na pewno zasługuje sam główny bohater, rewelacyjnie wykreowany, bardzo prawdziwy. Czytając jego przemyślenia, jego codzienne zmagania o zdrowie synka, o pozory normalności, czy choćby namiastkę szczęśliwego dzieciństwa, serce pękało z bólu. Autor stworzył bardzo ciekawą fabułę i mimo, że akcja nie pędzi jak szalona, nie można się oderwać. Samo zakończenie mocno zaskakuję, zdecydowanie nie tego się spodziewałam.

Dziś o książce niezwykłej, przerażającej i wywołującej strach i łzy… „Krew z krwi” Przemysława Piotrowskiego.

Sam autor wyjaśnia w posłowiu: „Na świecie jest wiele rzeczy, które mogą wzbudzić w nas lęk, strach czy przerażenie. W moich kolejnych powieściach, począwszy od Kodu Himmlera, a skończywszy na trylogii z Igorem Brudnym, starałem się, aby każdy czytelnik podczas zagłębiania się w lekturę choć przez chwilę poczuł ciarki na plecach. Opisane w nich historie nie mają jednak szans przydarzyć się przeciętnemu zjadaczowi chleba. Co innego poważna choroba, zwłaszcza zaś choroba dziecka”.

Jako matka dwóch synów przepłakałam połowę lektury, przez tydzień chodziłam jak struta… bo nie da się przejść obojętnie wobec pytań: „Poświęcilibyście życie innego człowieka, aby uratować chore dziecko? SWOJE DZIECKO? Swojego ukochanego syna?”

Pojawiły się głosy, że nie jest to kryminał ani thriller tylko obyczajówka. Dla mnie to najmocniejszy thriller, jaki ostatnio czytałam, gdyż przeraża swoją namacalnością, swoim prawdopodobieństwem wystąpienia w życiu zwykłego człowieka. To jest największy koszmar każdego rodzica, taki który wyrywa ze snu, który powoduje, że siedzi się przy łóżku dziecka, by sprawdzić, czy spokojnie śpi, miarowo oddycha… żyje.

„Co więc naprawdę mnie przeraża?

„Krew z krwi” jest odpowiedzią na to pytanie. To emanacja tego lęku.”

To historia nieskończonej miłości rodzica do dziecka, historia poświęcenia, oddania i kalkulacji ile warte jest życie dziecka. Książka piętnuje system, z przymrużeniem oka traktuje środowisko polskich pisarzy i machiny marketingowej na rynku książki.

Wykreowani bohaterowie są niesamowicie prawdziwi, realni, z sąsiedztwa. Są przedstawieni holistycznie, nie są pozbawieni wad i słabości… ale to, co sprawia, że się im kibicuje, jest motyw ich działania – ratowanie dziecka… za wszelką cenę.

Niesamowicie podziwiam Przemysława Piotrowskiego za odwagę, nieszablonowe myślenie o gatunku i niezwykłą historię. Już czekam na kolejne historie.

„To jak? Jak daleko byście się posunęli, gdyby w grę wchodziło życie Waszego dziecka?”

Na tą książkę czekałam z niecierpliwością. Ciekawa co tym razem napisze Piotrowski , a po serii o Igorze Brudnym postawił sobie poprzeczkę bardzo wysoko.

Daniel Adamski zajmuje się ciężko chorym synem, który choruje na SMA i na nowotwór. Żona dowiadując się o chorobie dziecka, po prostu wyjechała. Leczenie jest kosztowne a zbiórki stoją w miejscu. Daniel niestety nie jest zamożny, jako mało znany pisarz i kierowca Ubera nie zarabia zbyt dużo. Na domiar złego spadają na niego kolejne kłopoty. Pewnego dnia do jego drzwi puka policja, ktoś zamordował człowieka w ten sam sposób w jaki Adamski opisał to w swojej książce...

Gdzie w serii o Brudnym lała się krew, morderstwa były brutalne, to próżno tego szukać w tej książce. "Krew z krwi" ma mnóstwo wątków obyczajowych co oczywiście niczego tej książce nie odbiera. Ja już na początku domyśliłam się kto za tym wszystkim stoi, mimo to nie miałam pretensji do autora, czułam że gra z czytelnikiem w jakaś grę. Czekałam na kolejne odsłonięcie kart ale i tu zaskoczenie, autor czeka na sam koniec książki żeby zdradzić całą tajemnicę.

Dla mnie ta książka jest genialna, tym bardziej że temat choroby nowotworowej u dziecka jest mi bliski. Potrafiłam się wczuć w uczucia Daniela, nawet jak czasem nie do końca potrafiłam zrozumieć jego postępowanie. Polecam i tym którzy sięgną po autora pierwszy raz, jak i tym którzy mieli już z nim styczność.

Przemysław Piotrowski zdradził, że "Krew z krwi" jest dla niego powieścią najbardziej osobistą. I powiem Wam, że to się czuje. Jednak nie chodzi o to, że książka traktuje o chorym dziecku, ale o sposób prezentacji relacji ojca z synem. W czasie lektury naszło mnie odczucie, że te elementy są prawdziwe, wydarte prosto z serca. Odniosę się jeszcze do tego elementu w dalszej części recenzji. ⠀

⠀

Daniel Adamski jest mało znanym pisarzem kryminałów, który wychowuje samotnie śmiertelnie chorego syna. Pięcioletni Leoś cierpi na rdzeniowy zanik mięśni, a do tego w jego mózgu zdiagnozowano złośliwy nowotwór. Matka chłopca i żona Daniela opuściła rodzinę jakiś czas temu, udając się w podróż nie wiadomo gdzie. Jak widać pan Adamski ma w życiu zdrowo przerąbane.

Pewnego dnia, w niewielkiej odległości od miejsca zamieszkania pisarza dochodzi do morderstwa. Zbrodniarz kontaktuje się listownie z Danielem, i posuwając się do szantażu zmusza go do napisania kolejnej książki. Ceną za niespełnienie żądania będzie życie kolejnej ofiary. Wkrótce Adamski staje się dla policji głównym podejrzanym. Morderstwa dokonano dokładnie tak jak w jednej z jego książek, ponadto pisarz znał zmarłego i nie łączyły go z nim dobre stosunki. Tymczasem ginie kolejna ofiara. ⠀

⠀

W książce na pierwszy plan wysuwa się wątek śmiertelnej choroby dziecka. Dużo czytamy o cierpieniu chłopca i jego najbliższych, obserwujemy ojca, który z oddaniem walczy o małego Leosia. To okropnie przygnębiające. W zasadzie przez większą część fabuły skupiamy się na obserwowaniu ojca i syna podczas codziennych czynności: zabaw, spacerów, wizyt u lekarza. Właściwie książka ma w sobie nawet więcej z powieści obyczajowej, niż z kryminału. Tego ostatniego jest tak naprawdę jak na lekarstwo; nie poznajemy konkretnych szczegółów poszczególnych zbrodni, podejrzanych praktycznie nie ma. Wątek kryminalny stanowi jedynie tło wydarzeń.⠀

Dzięki narracji pierwszoosobowej możemy "wejść do głowy" głównego bohatera, poznać jego myśli, odczucia, lęki. Treść prezentowana jest w formie chaotycznego strumienia świadomości; zdania zazwyczaj są bardzo długie, często do głowy Adamskiego powraca ta sama myśli. Niektóre fragmenty zdań powtarzają się aż do znudzenia. Przyznaję, że czasami dziwnie mi się to czytało, bywały momenty, gdy ten strumień świadomości stawał się po prostu męczący. Z drugiej jednak strony taki zabieg pozwala na rozbudowanie warstwy psychologicznej utworu, poszerza pole do analizy zachowania bohatera. ⠀

⠀

A moim zdaniem jest co analizować, bo Daniel Adamski jest bohaterem wielowymiarowym. Z jednej strony współczujemy mu sytuacji rodzinnej, szanujemy i podziwiamy za poświęcenie jakie wkłada w opiekę nad ciężko chorym dzieckiem. Z drugiej, trudno go lubić, bywa niestabilny emocjonalnie, a swoim zachowaniem doprowadza do tego, że nie ufamy mu jako czytelnicy. Jego postawa budzi nieustanne wątpliwości.⠀

⠀

Ostateczne rozwiązanie zagadki pokrywało się z jedną z moich hipotez, więc generalnie udało mi się je przewidzieć. Podsumowując, mam mieszane odczucia w stosunku do tej pozycji. Za mało w niej kryminału, zbyt wiele dramatu rodzinnego. Jeśli jesteście gotowi na taki miks, to spróbować nie zaszkodzi.

Znacie trylogię z Igorem Brudnym? Moja przygoda i wielka sympatia do Przemysława Piotrowskiego zaczęła się właśnie od niej i dlatego również po "Krew z krwi" sięgnęłam w ciemno mimo obietnic, że to jednak coś innego, ale kto powiedział, że gorszego, prawda? Założyłam, że autor się rozwija, bo przy każdej części od "Piętna" swojej trylogii zaczynając według mnie robił ogromne postępy i każda kolejna była lepsza. Więc jak to jest z tą najnowszą?

Najpierw Wam opowiem co znajdziecie w środku, a później czy mi się podobała i czy polecam :)

Poznajemy głównego bohatera, Daniela Adamskiego, który pisze powieści kryminalne, ale poza tym, w życiu prywatnym wychowuje śmiertelnie chorego syna. Los jest przewrotny i żeby mało było nieszczęść, okazuje się, że pewnego dnia policja zjawia się w jego mieszkaniu, bo ktoś dokonał makabrycznego zabójstwa i choć sam nie ma nic z tym wspólnego, to okazuje się, że jest to zbrodnia dokładnie taka sama, jak ON opisał w jednej ze swoich książek. Daniel jest samotnym ojcem, co tylko utrudnia mu opiekę nad dzieckiem i paskudną grę z psychopatycznym zabójcą.

Szczerze mówiąc, gdyby nie wplecione śledztwo i dziwnego rodzaju właśnie gra z psychopatą, to ja bym w tej książce dla siebie nie znalazła nic. Nie lubię i nie czytam ckliwych powieści o ratowaniu dzieci, czy innych chorych osób właśnie w takim kontekście jak to jest przedstawione tutaj, bo tu wplecione zostało w całe to cierpienie jeszcze coś więcej, a niestety, często w dramatach autorzy skupiają się na cierpieniu. Oczywiście sytuacja głównego bohatera jest okropna i bardzo mu współczuję, ale jest to jedyne co mi zapadło w pamięć. Zabrakło mi rozwinięcia bardziej wątku mordercy i tego, że zabija w dokładnie taki sposób, jak Daniel opisał w swojej powieści. Tu widziałabym coś ciekawszego i prawdopodobnie jest to wina tego, że trylogią z Brudnym Przemysław Piotrowski przyzwyczaił mnie do nieco innego tempa i innej opowieści.

Czy polecam? Tak, ale nie jeśli szukacie kryminału czy thrillera, bo to jest bardziej dramat psychologiczny niż dreszczowiec. Nie zachwyciłam się, co nie znaczy, że "Krew z krwi" napisana jest źle. Co to, to nie. Każda scena jest przemyślana i zaplanowana i to widać! Uwielbiam język bohatera, ale ta historia to nie jest coś, co przypadło mi do gustu, tak po prostu.

Wydawnictwu Czarna Owca bardzo dziękuję za egzemplarz!

Daniel Adamski jest mało znanym autorem kryminałów. Jednak ma jednego wielkiego fana. A ON jest tak zapatrzony w twórczość Adamskiego, że postanawia popełniać morderstwa w sposób przedstawiony w jednej z książek autora. Daniel postanawia wykorzystać rozgłos, aby uzbierać pieniądze na leczenie ciężko chorego syna. Czy mu się to uda, musicie sprawdzić sami.

Jeżeli ktoś się spodziewa, że “Krew z krwi” będzie podobna do trylogii o Brudnym, to niestety się zawiedzie. Nie znajdzie tu brutalnych zabójstw, dużej ilości krwi. Ale to nie znaczy, że ta pozycja jest zła. Przeciwnie jest naprawdę dobra, tyle że inna.

Dla mnie ta książka była bardzo emocjonalna, parę razy popłynęły łzy. Ale ja tak reaguję, gdy cierpi dziecko. Gdy były opisane napady bólu u Leosia, ja płakałam razem z nim.

Jednak obok walki o dziecko, miłości ojcowskiej, pojawia się też zagadka dotycząca mordercy. Komu aż tak spodobało się pióro Adamskiego?

Zaskoczyło mnie też zakończenie. Bardzo późno zaczęło mi świtać w głowie, kto stoi za morderstwami.

Kurczę tak sobie myślę, że “Krew z krwi” jest bardziej obyczajówką z wątkiem kryminalnym niż typowym kryminałem.

Osobiście wolę bardziej krwawe, brutalne kryminały, ale i tak uważam, że książka jest dobra i godna polecenia.

@onaczytanoca

Po przeczytaniu książki „Krew z krwi” Przemysława Piotrowskiego mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony podobała mi się i uważam, że warto poznać tę historię, z drugiej jednak strony wymęczyła mnie ta książka.

Zacznę może od okładki, która jest taka czysta i przejrzysta, a jednocześnie bardzo wymowna. Bardzo mi się podoba. Natomiast totalnie nie podszedł mi styl, jakim książka została napisana. Masa powtórzeń, które były wręcz kopiowane słowo w słowo mocno mnie irytowały. Domyślam się, że jest to celowy zabieg autora, dla podkreślenia pewnych kwestii. Ja jednak czułam zdecydowany przesyt tym, że kolejny raz czytam te same zdania. Jeśli chodzi o przedstawioną w książce historię, to jest ona pełna bólu, walki, miłości, poświęcenia, nadziei, niesprawiedliwości, kłamstw i tajemnic. Tak, to wszystko znajduje się w jednej książce. Masa emocji, które wylewają się ze stron wprost na czytelnika. Autor zaserwował nam przemyślaną oraz dopracowaną fabułę i od samego początku wodził nas za nos, by na końcu dać nam w tego nosa prztyczka. Patrząc na tematykę i przedstawiony problem, książka mi się podobała.

Mimo, że moje odczucia są bardzo mieszane wiem, że „Krew z krwi” zostanie w mojej głowie na dłużej. A Was zachęcam do samodzielnego wyrobienia sobie opinii o niej.

Ile w stanie są poświęcić rodzice i jakie działania podjąć, żeby uratować życie własnego dziecka? Nikt, kto na co dzień nie żyje ze śmiertelnie chorym dzieckiem nie zdaje sobie sprawy ile lęku i strachu jest w każdym takim dniu, jak trudno jest rodzicom, dla których jedynym sposobem na podjęcie kosztownego leczenia jest wsparcie finansowe obcych ludzi o dobrym sercu. To przerażające, że rodzice w takich chwilach pozostawieni są sami sobie i nie mogą liczyć na wsparcie ze strony państwa.

Było to moje pierwsze spotkanie z autorem, ale muszę przyznać, że nie dziwię się tym wszystkim zachwytom nad jego twórczością, bo pozycję tę przeczytałam z przyjemnością i z pewnością sięgnę również po poprzednie tytuły.

„Krew z krwi” opowiada historię pewnego ojca - pisarza kryminałów, który na pozór samotnie wychowuje 5-letniego, śmiertelnie chorego syna. Po napisaniu jednego z kryminałów zostaje podejrzany o dokonanie morderstwa, gdyż było identyczne jak w opisanej przez niego książce. Od tego czasu toczy jeszcze bardziej zacięta walkę i za wszelką cenę próbuje udowodnić swoją niewinność. Czy dzięki rosnącej popularności uda się zebrać fundusze na leczenie Leosia? Czy nasz bohater faktycznie jest niewinny?

To było naprawdę świetne!

Całość napisana prostym i zrozumiałym językiem, jakby w formie pamiętnika, co pozwalało zarówno wczuć się w emocje głównego bohatera, jak i w łatwy sposób przyswoić sobie kolejne następujące po sobie zdarzenia. Autor rewelacyjnie przedstawił relacje ojciec - syn a także codzienne zmagania z czasem w przypadku śmiertelnej choroby dziecka. Bardzo cieszy mnie fakt podjęcia przez autora tak trudnego i wymagającego tematu. W mojej ocenie sprostał temu zadaniu, a była to niezwykle trudna sztuka, gdyż jednocześnie był to bardzo dobrze poprowadzony wątek kryminalny.

Zakończenie było bardzo nieprzewidywalne i mocno mnie zaskoczyło, a z drugiej strony jakoś bardzo nie zdziwiło. Jedyna rzecz, która trochę mi przeszkadzała to wstawki autora, że wróci do tego później, że jeszcze to opisze. Myślę, że bez tego książka by nie straciła na wartości, ale to tylko jedyny taki mały minusik.

Oczywiście książkę polecam, bo warto!

Daniel Adamski nie wydaje się zdziwiony, gdy pewnego dnia otwiera drzwi policjantom. Ktoś dokonał morderstwa na wzór tego, które opisał w swojej książce. Adamski to nie tylko twórca kryminałów, to przede wszystkim ojciec śmiertelnie chorego Leosia. Być może psychopatyczny fan jest uśmiechem od losu? Tego dnia pomiędzy autorem, policją i mordercą rozpocznie się nieprzewidywalna gra.

Po lekturze książek o Igorze Brudnym nie mogłam przejść obojętnie obok nowości Przemysława Piotrowskiego. Połączenie morderstwa z walką o życie dziecka... Czy może z tego wyjść coś dobrego? Sprawdziłam to i bez bicia przyznam, że siedzą we mnie mieszane uczucia. Opis powieści mocno mnie zachęcił i to ON stworzył w mojej głowie pewne wyobrażenie na temat treści. Jak się jednak okazało, fabuła skupiła się na zupełnie innych aspektach, zderzając się nieprzyjemnie z moimi oczekiwaniami. Mimo to starałam się odnaleźć tutaj to, co najlepsze. “Krew z krwi” to książka bardzo emocjonalna. Pokazuje niesamowitą relację ojca i syna, a także to, do czego zdolny jest człowiek, gdy na szali leży życie dziecka. Akcja nie leci na łeb na szyję, chociaż w życiu Daniela Adamskiego dzieje się naprawdę wiele. Nie mogę jednak powiedzieć, że darzyłam głównego bohatera szczególną sympatią. Nie leżał mi jego sposób bycia, a narracja z jego perspektywy bywała momentami irytująca. Na duży plus zasługuje zakończenie, które w moim odczuciu było najciekawszym momentem całej książki. Szkoda, że trzeba było czekać na tę chwilę tak długo. Co w takim razie złożyło się na moje rozczarowanie? Sądziłam, że akcja będzie mocniej krążyła wokół morderstw, że pojawi się groza mrożąca krew w żyłach. Zabrakło mi emocji, polotu i wrażeń, jak na rollercoasterze. Po świetnej serii o Igorze Brudnym odczuwam spory niedosyt. Tym razem nie było iskier pomiędzy mną a nowością pana Piotrowskiego. Nie czuję się jednak zrażona i z ogromną chęcią sięgnę po kolejne powieści tego autora.

„Krew z krwi” Przemysława Piotrowskiego to książka, którą ciężko przypisać do konkretnego gatunku literackiego. Na pewno znajdziemy tu elementy z kryminału – jest morderca wybierający i uśmiercający ofiary według pewnego schematu, jest policja i duże śledztwo w tej sprawie. Są tu też elementy thrillera psychologicznego – autor w głowę głównego bohatera wchodzi tak, że trudno uwierzyć, że jest to fikcja literacka, obraz jego emocji i myśli oddany jest naprawdę niesamowicie realistycznie. No i są tu też elementy dramatu rodzinnego – fabuła kręci się wokół ojca, którego 5letni syn walczy ze śmiertelną chorobą, a czytelnik przygląda się tym zmaganiom dzień po dniu. To książka budząca niesamowite emocje, mocne, trudne, wstrząsające, które jednak są tak prawdziwe, tak dobrze opisane, że odczuwa się je dosłownie od czubka głowy po palce u stóp. To książka zajmująca, napisana stylem, który w żadnej innej powieści by mi do gustu nie przypadł – zdania są długie, to taki trochę strumień świadomości. Tu jednak pasuje idealnie, powoduje jeszcze głębsze zrozumienie postaci. To zdecydowanie jedna z najlepszych książek, jakie czytałam w tym roku. Z czystym sumieniem – polecam!

Postanowiłam sięgnąć po lekturę, która wywołała spore poruszenie wśród czytelników. Przeważnie się tak dzieje, gdy autor postanawia spróbować swych sił w odrobinę innym gatunku. Wielbiciele Igora Brudnego zostali podzieleni: część roni łzy tęsknoty, pozostali przecierają zdumione oczy, mówiąc "wow".

Do której grupy ja się zaliczam?

Punktem wyjścia jest bardzo prosty i okrojony obrazek, niosący mnóstwo konotacji. Daniel jest ojcem pięcioletniego śmiertelnie chorego chłopca oraz pisarzem kryminałów. Ktoś dopuścił się morderstwa, identycznego jak w jedynej z jego książek.

Dla mnie zawsze na pierwszym miejscu był i jest thriller psychologiczny, emocje i wewnętrzne rozterki bohaterów - to kocham najbardziej. Zaraz za nim plasuje się dobry kryminał. Więc jeśli autor zrobił mały skok w bok na rzecz thrillera, mogę tylko mruczeć z zadowolenia. I choć pewne zachowania głównego bohatera naprowadziły mnie ku ścieżce prawdy, nie obyło się bez kilku niespodzianek.

Autor fabułę swoich kryminałów oparł na intrygującym pomyśle, wypełnionym po brzegi plot twistami, a wszystko to nacechowane było niezwykłą brutalnością. Tutaj również nie zabrakło dobrego pomysłu oraz pewnych zwrotów akcji, a do przykucia naszej uwagi Piotrowski zagrał na najmocniejszej z emocji, nieuleczalnej chorobie dziecka, bo kto z nas nie zrobiłby wszystkiego dla swojego dziecka?

Nawet przez moment nie dopuszczam do siebie tego typu myśli i w tym przypadku, musiałam zmierzyć się z samą sobą. Treści tu przedstawione wywołały u mnie prawdziwy armagedon uczuć. Czuję się lekko "sponiewierana", zwłaszcza przez zakończenie. Na całe szczęście jest to fikcyjna opowieść, innej opcji bym nie zniosła.

Daniel Adamski jest pisarzem i samotnym ojcem ciężko chorego Leosia.

Pewnego dnia do jego drzwi puka policja. Daniel nie jest tym zaskoczony. Spodziewał się ich wizyty. Ktoś zabił człowieka w dokładnie taki sposób, jak Adamski opisał w swojej ostatniej książce.

Kiedy sprawa zostaje nagłośniona, wydawnictwa kuszą Daniela intratnymi ofertami. Można powiedzieć, że to szczęście w nieszczęściu. Bo na leczenie Leosi potrzebne są dosłownie miliony. A ojciec zrobi wszystko, aby uratować syna.

Jak zakończy się gra pisarza z jego psychofanem?

#krewzkrwi to najnowsza powieść Przemysława Piotrowskiego. Jest ona całkiem inna od serii z Igorem Brudnym. Ale na pewno nie gorsza.

Głównym wątkiem, poza morderstwami, jest tutaj choroba. Bardzo ciężka, nieuleczalna choroba małego dziecka. I walka jego ojca o ratunek dla niego.

Z całą pewnością słyszeliście o zbiórkach internetowych i lekarstwach kosztujących kilka milionów. Co byście zrobili gdyby chodziło o Wasze dziecko?

Jako że mam trzech synów ten wątek był dla mnie bardzo trudny i emocjonalny. Opisy cierpień i bólu, jakie musi przeżywać mały chłopiec, wywoływały u dreszcze, łzy i złość. Przecież dzieci nie powinny walczyć o życie. Tylko cieszyć się dzieciństwem.

Intryga z mordercą jest ciekawie skonstruowana. Co do osoby mordercy, od razu przyszła mi właściwa osoba na myśl. Jednak takiego zakończenia nie spodziewałam się. Autor poraz kolejny mnie zaskoczył.

Ja oczywiście jestem na tak. I już wypatruję kolejnych książek autora.

"To nie był pierwszy raz, gdy dopadł go atak tak silnego bólu, ale jeszcze nigdy wcześniej nie powiedział tego, co powiedział. W ustach pięciolatka zabrzmiało to koszmarnie. „Ja już nie chcę żyć” – jaki chłopiec w jego wieku posłużyłby się taką konstrukcją?"

Daniel Adamski młody pisarz, który nie zrobił niesamowitej kariery, opiekujący się samotnie swoim pięcioletnim synem Leosiem, chorym na raka oraz SMA dowiaduje się, że w jego mieście grasuje szaleniec mordujący znanych mu ludzi w sposób, który opisał w jednej z książek. Policja ma kilka śladów stwierdzających kto za tym stoi. Jednak pozostaje pytanie kto jest mordercą? A co ważniejsze, czy Danielowi uda się uzbierać pieniądze na leczenie dla chorego synka?

Książka od początku wprowadza w bardzo depresyjny i przygnębiający nastrój. Walka ojca o syna i opisy walki z chorobą powodowały u mnie bezgraniczny smutek. Jeśli chodzi o wątek mordercy aka Motyla, to miałam wrażenie że wszystko jest tutaj jasne od samego początku, że Autor nie stawia przed nami zagadki, tylko pokazuje nam motywy działania i wyjaśnia nam do czego jesteśmy zdolni jako ludzie. Niestety osobiście bardzo się zawiodłam fabułą, bo czytając wydawało mi się, że w ogóle nie jestem zaskoczona, a na dodatek momentami rozwleczone wątki powodowały u mnie znużenie. Jednak ukłony dla Autora za poruszenie takiego tematu jakim jest choroba dziecka, myślę że czytając tę książkę, zostałam bardziej uświadomiona i sprowadzona na ziemię.

Przemysław Piotrowski, znany z fenomenalnej trylogii o Igorze Brudnym, powraca w zupełnie nowej odsłonie! Krew z krwi, najnowsza książka autora, jest zupełnie inna niż poprzednie powieści, ale równie warta uwagi.

Daniel Adamski, pisarz i samotny ojciec, wychowujący śmiertelnie chorego Leosia, zaczyna mieć do czynienia z policją, gdy okazuje się, że zamordowano człowieka dokładnie w taki sposób, w jaki opisał to w jednym ze swoich kryminałów. Gra tajemniczego mordercy-psychofana dopiero się zaczyna... Staje się to jednak szansą dla Daniela na ratunek dla ukochanego syna.

Jestem pod wrażeniem! Książka angażuje czytelnika już od pierwszych stron. To, co rzuca się w oczy, to wielka ojcowska miłość, jaką Daniel darzy syna. Zostało to ukazane w bardzo poruszający sposób, przez co nieraz zdarzyło mi się ocierać łzy przy czytaniu. Bo to jest naprawdę niełatwy temat - dziecko chore na nowotwór i SMA - dwie śmiertelne choroby, a mimo to Daniel absolutnie się nie poddaje. Na leczenie potrzebuje uzbierać aż 15 milionów! Nic zatem dziwnego, że jest skłonny poświęcić tak wiele, by ratować życie synka. Jakie działania podejmuje? O tym już musicie przeczytać sami!

Muszę jeszcze zwrócić uwagę na taki bardzo emocjonalny, wręcz pamiętnikarski styl narracji. To jest kolejna mocną stroną tej książki, bo właśnie dzięki tej narracji możemy lepiej poznać i zrozumieć bohatera, a nawet odczuć samemu jego bezsilność i wszelkie emocje, które nim targają. A jeśli chodzi o końcówkę: wywróciła mi wszystko do góry nogami! Dałam się zaskoczyć.

"Krew z krwi" z pewnością pozostanie w mojej pamięci na długo. Mogę Wam ją polecić z czystym sercem - w tym kryminale nie znajdziecie opisów brutalnych morderstw, ale za to będziecie świadkami intryg oraz tragedii, które dzieją się, ale nie są czasem widoczne gołym okiem. Dla mnie to była bardzo satysfakcjonująca i ubogacająca lektura.

Dlaczego sięgnęłam po tą książkę? Ponieważ znam już pióro autora a nawet bardzo lubię.

Daniel Adamski samotnie wychowuje swojego śmiertelnie chorego syna. I kiedy myślmy, że nie może być gorzej pojawia się morderca, który wzoruje się na zbrodniach opisanych przez Daniela w jego książkach. Nasz bohater chce to przekuć w swój sukces, jednak policja zaczyna podejrzewać właśnie jego o te zbrodnie.

Piotrowski napisał w posłowiu, że to książka o tym co naprawdę go przeraża. Rzeczywiście w tej powieści zbrodnie są zdecydowanie na drugim planie. Tylko kompletnie nie czuję się tym rozczarowana, ponieważ dostałam coś na myśl o czym, pada na mnie blady strach. Najgorsza myśl z możliwych, najgorszy scenariusz pisany przez życie.

Przy tym wszystkim udaje się autorowi wpleść doskonały humor. Obdarzył bohatera świetnym spojrzeniem na otaczający świat.

Poza tym mamy tu niezłą intrygę a nasz bohater mogący wygrać w konkursie ojciec stulecia to człowiek o bystrym umyśle i błyskotliwych skojarzeniach. Jego wewnętrzne monologi sprawiały mi olbrzymią przyjemność.

Całość jak dla mnie genialna. Autor pokazał się w nowej odsłonie. Tym samym, dziś z pełnym przekonaniem mogę stwierdzić, że cokolwiek Przemysław Piotrowski napisze, będzie to doskonałe, dopracowane w najdrobniejszym szczególe i wsparte zgrabnym słowem. Krótko mówiąc czego autor nie dotknie, za jaki temat się nie weźmie zrobi z tego literacką perełkę.

Jeśli jesteście pod wrażeniem wcześniejszych książek autora i chcecie poznać kolejną, to podejdźcie do niej z otwartą głową i bez oczekiwań. Niech opowieść sama Was poniesie...

Krew z krwi opowiada historię ojca, który samotnie wychowuje śmiertelnie chorego syna Leosia. Daniel Adamski jest też autorem mało poczytnych kryminałów. Gdy jego psychofan zaczyna zabijać na wzór bohatera z książek Adamskiego, ten widzi w tym swoją szansę, żeby stać się sławnym i zdobyć pieniądze na leczenie Leosia. W tym momencie zaczyna się gra między autorem, policją, a zabójcą. Kto wygra? Przekonajcie się sami, a ja gwarantuję, że warto ☺

Oh, ależ to była emocjonalna książka. Jako rodzic odebrałam ją bardzo osobiście i trafiła do mnie bardzo głęboko. Mam nadzieję, że zakończenie jakie napisał autor w książce było tym właściwym i wszystkie starania głównego bohatera w walce o zdrowie syna przyniosły pozytywny skutek. Zdecydowanym plusem tej historii są cudownie nakreślone postacie, szczególnie postać głównego bohatera. Czasami zastanawiałam się czy jego postępowanie powodowane jest miłością do syna czy już szaleństwem. Ale tak pięknej relacji ojca z synem dawno nie czytałam. Styl autora spodobał mi się tak bardzo, że już w planach mam inne jego książki. Sam pomysł na historię i poruszony w niej temat (śmiertelna choroba dziecka) ważny i istotny, a jednocześnie cholernie trudny. Wielki szacunek za jego poruszenie dla autora. I gdyby Krew z krwi troszkę bardziej trzymała w napięciu... Ale i tak zasługuje na 5/5.

Jakiś czas temu skończyłam czytać „Krew z krwi” Przemysława Piotrowskiego jednak do tej pory nie podzieliłam się z Wami recenzją. To wcale nie jest przypadek, ponieważ podchodziłam do niej kilka razy i nie potrafiłam ująć w słowa tego co czułam po przeczytaniu tej książki.

„Krew z krwi” to historia pisarza, ale i przede wszystkim ojca. W dodatku nie byle jakiego ojca - tylko ojca samotnie wychowującego śmiertelnie chorego synka. Życie Daniela wywraca się jeszcze bardziej do góry nogami, kiedy do jego życia wkracza morderca psychopata…

Książka odbiega od kultowej trylogii o komisarzu Igorze Brudnym, ale nie oznacza to, że jest gorsza. To jaką dawkę emocji zafundował nam autor przekracza chyba wszelkie normy. Wątek kryminalny, który tak naprawdę napędza całą historię schodzi zdecydowanie na dalszy plan. Prym wiedzie tutaj miłość - bezinteresowana, szczera i wzajemna miłość ojca oraz syna. Historia opowiada niezwykłą walkę o życie i nadziei, która umiera ostatnia. Cała fabuła była przemyślania i naprawdę dopracowana. Bardzo się cieszę, że autor poświęcił więcej uwagi wątkowi obyczajowemu. Kto zabija? To wiedziałam już dość szybko, ale w zupełności mi to nie przeszkadzało. Postacie? Może się z nimi nie zżyłam. Jednak bardziej liczyły się tutaj emocje jakimi dysponowali.

Co tu dużo mówić… Przepadłam przez tę książkę i nie odłożyłam jej póki nie skończyłam. Tak naprawdę nie da się jej opisać. Ją trzeba po prostu przeczytać! Ogromne gratulacje Przemysław Piotrowski.

Po lekturze trylogii z Igorem Brudnym byłam pod wielkim wrażeniem warsztatu Przemysława Piotrowskiego. Kiedy więc doszły mnie słuchy, że autor wydaje nową książkę, wiedziałam, że muszę ją mieć! Czy otrzymałam coś podobnego do Piętna, Sfory i Cheruba? Absolutnie nie. Czy to źle? Również pudło!

“Krew z krwi” to Przemysław Piotrowski w wydaniu całkiem innym niż to, w którym go poznałam. Tym razem narracja jest pierwszoosobowa, co początkowo nieco zbiło mnie z tropu, jednak później uznałam, że bardzo zbliża nas z głównym bohaterem, pozwala czuć jego emocje. A tych jest sporo.

Daniel Adamski jest autorem kryminałów i ojcem, samotnie wychowującym śmiertelnie chorego Leosia. Aby pomóc chłopcu w walce z chorobą, Daniel musiałby uzbierać kilkanaście milionów, niestety jego książki aż tak dobrze się nie sprzedają. Do czasu... Pewnego dnia do drzwi autora puka policja i oznajmia Adamskiemu, że ktoś morduje ludzi dokładnie w taki sam sposób, jak zostało to opisane w jego książce. Pisarz otrzymuje także list od mordercy, informujący o tym, że jeżeli nie zacznie pisać kolejnej książki, psychopata będzie kontynuował zabijanie. Zaczyna się przewrotna gra między autorem, policją i mordercą.

Książkę czytało się szybko, a rozwój fabuły sprawiał, że ciężko było ją odłożyć. Mam jednak wrażenie, że niektóre fragmenty, powtórzenia, rozbudowane zdania czy opisy są zbędne. Finału tej historii totalnie się nie spodziewałam, chociaż teraz analizując na zimno, kilka razy w mojej głowie pojawił się trop mordercy 🤔 za każdym razem jednak go odrzucałam, myśląc, że to raczej nierealne. Jak widać dostałam od autora pstryczka w nos. Polecam zapoznać się z tą historią.

Autor: Przemysław Piotrowski Tytuł: Krew z krwi Wydawnictwo: Czarna Owca Gdy pewnego ranka policjanci z wydziału zabójstw pukają do jego drzwi, Daniel Adamski nie wydaje się zaskoczony. Zaniepokojony, zestresowany, zdenerwowany – tak. Ale tej wizyty akurat się spodziewał. W końcu to dopiero pierwszy raz, kiedy ktoś zabił człowieka dokładnie tak, jak Adamski opisał to w jednej ze swoich książek. Daniel Adamski jest nie tylko autorem kryminałów. To przede wszystkim samotny ojciec wychowujący śmiertelnie chorego Leosia. Kiedy los uśmiecha się do nich w najbardziej szkaradny sposób, zsyłając mordercę psychopatę, Adamski postanawia zrobić wszystko, by uratować syna. Tego dnia rozpoczyna się przewrotna gra między policją, pisarzem i jego najbardziej zabójczym fanem… Do tej książki podeszłam bez zaglądania w opis. Uwielbiam pismo autora, więc obok tej książki nie mogłam przejść obojętnie. Nie mogłam doczekać się, aż w końcu zacznę ją czytać! Napisana jest przyjemnym i prostym pismem, nie ma mowy o pogubieniu się. Już od pierwszej strony wcieliłam się w rolę bohatera. W sumie nie wiedziałam do końca czego się spodziewać, lecz wiedziałam jedno, że będzie to genialna historia. Z kolejnymi stornami coraz bardziej wciągałam się w nią i nie mogłam się oderwać. Historia bohatera stawała się dla mnie dziwna i raczej niespotykana. Byłam zdeterminowana do poznania prawdy. Przy czytaniu siedziałam jak na szpilkach. Z jednej strony było mi przykro z powodu tego, co wydarzyło się w życiu Daniela, lecz jego zachowanie stawało się bardzo tajemnicze. Coraz bardziej miałam większe podejrzenia co do tego fana. Emocje nie opuszczały mnie na krok. W pewnym momencie Daniel rozmawiał ze swoim synem o życiu, a to bardzo mi się spodobało. Nagle fabuła zaczęła coraz bardziej przyspieszać, a moje podejrzenia ciągle dotyczyły innych osób. Cieszyłam się, że bohater może w końcu uzbiera pieniądze na ratowanie swojego syna. Nie podzielałam zdania innych na temat Daniela, odnośnie do wybijania się przez psychofana na wyższe szczble. Po pewnym czasie zaczynałam tych wszystkich ludzi rozumieć. Gdy przeczytałam zakończenie powiedziała sobie „no wiedziałam, przecież wszystko na to wskazywało”. Nie spodziewałam się takiego kroku ze strony Daniela. Kiedy przeczytałam późniejsze strony cała książka wywróciła się do góry nogami. Totalnie się tego nie spodziewałam. Byłam i nadal jestem w takim szoku, że to jest nie do pomyślenia. kolejny raz autor wprowadził mnie w taki stan, że nie mogę przestać myśleć o tym, co tu się wydarzyło. Opowiem teraz o bohaterze. Daniel wydawał się cichym i skromnym mężczyzną. Niby taki nic nie widzący, ponieważ ciągle zajmował się swoim chorym synem. Widać było, że stara się ze wszystkich sił mu pomóc. Jednak kiedy zaczęły się te wszystkie sytuacje z fanem przestałam w większym stopniu wierzyć w to co mówi. Z czasem zaczął mi działać na nerwy, lecz było to chwilowe. Jeżeli jesteście jej ciekawi, to polecam! Uwielbiam tę historię. Ocena 9/10

W zeszłym roku Przemysław Piotrowski i jego trylogia o komisarzu Igorze Brudnym dosłownie zwaliła mnie z nóg; sprawiła, że poczułam się przeżuta, połknięta, wyrzygana, znów połknięta i... nie powiem, co jeszcze, ale ma to związek z ostatnim odcinkiem układu pokarmowego. :) "Piętno", "Sfora" oraz "Cherub" zakorzeniły się więc w moim sercu na zawsze, dlatego kiedy usłyszałam o nowej książce autora, wręcz musiałam ją przeczytać.

"Krew z krwi" jest historią opowiedzianą oczami Daniela Adamskiego - prawie nieznanego pisarza dorabiającego jako kierowca Ubera, ale przede wszystkim ojca chorego dziecka. Pięcioletni Leoś cierpi na SMA, czyli rdzeniowy zanik mięśni, który pokonać może jedynie lek wart kilka milionów złotych. Ale żeby nie było za łatwo i sprawiedliwie, Leoś dodatkowo ma szyszyniaka, czyli guza szyszynki. W tym przypadku również potrzeba ogromnej kwoty liczonej w milionach, co z kolei pozwoli posiadać przynajmniej nikłą nadzieję na wyzdrowienie. Nie będę więc owijać w bawełnę i powiem, że życie Daniela nie oszczędza, a co więcej - wydaje się całkowicie do [motyla nóżka].

W międzyczasie (od chwili poznania diagnozy) od Daniela odeszła żona, Danka, przez co chorym synem zajmuje się samodzielnie. Główny bohater powoli traci wszelkie nadzieje na dobre zakończenie, kiedy niespodziewanie policja puka do jego drzwi. Okazuje się, że ktoś zabił dawnego wroga Daniela w sposób identyczny, jaki Adamski opisuje w swoich książkach.

Daniel nagle wpada w sidła psychopaty, który każe mu wydać następną książkę, inaczej dalej będzie zabijał niewinnych ludzi. Kiedy sprawa wypływa do mediów (morderca wysłał anonimową notkę), niespodziewanie Daniel staje w centrum uwagi, książki zaczynają się sprzedawać jak głupie, a pieniądze szybko zapełniają konto charytatywnej zbiórki dla Leosia. Czy Daniel stanie się złym człowiekiem/ojcem, próbując wyciągnąć z całej afery jak najwięcej? Kim jest morderca i czy Leosiowi uda pokonać się choroby?

"Krew z krwi" to fragmentami poplątana, doskonale przemyślana książka. Nie zamierzam jednak ukrywać, że w porównaniu z trylogią o Igorze Brudnym, średnio mi się podobała. Przez połowę książki prawie nic ciekawego się nie działo; główny bohater rozpaczał, snuł domysły, użalał się i wyrywał włosy z głowy oraz często się powtarzał (wspomnienie o Dance trenującej krav magę i biegającej w runmageddonach pojawiło się zbyt wiele razy). Miałam wrażenie, że historia chwilami odbiegała od głównego wątku, czyli od psychopaty mordującego ludzi, i skupiała się na codzienności ojca i syna. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby zakwalifikowano książkę jako dramat z wątkami kryminalnymi, a nie pełnoprawny kryminał.

Mocno podobało mi się zakończenie. Kilka rzeczy udało się przewidzieć, ale summa summarum większość okazała się totalnym zaskoczeniem, przez co ostatnie pięćdziesiąt stron pochłonęłam na raz, nawet nie orientując się kiedy. Myślę, że to właśnie głównie ze względu na nietuzinkowy koniec, warto sięgnąć po "Krew z krw"i. Autor bowiem popisał się wyobraźnią i imponującą umiejętnością wprowadzania twistów fabularnych tam, gdzie się ich czytelnik w ogóle nie spodziewa.

Na plus zasługuje również przedstawiony wątek relacji ojciec-syn. W posłowie autor pisał, że kilka sytuacji wziął z życia codziennego, co osobiście widać na gołe oko - kilka fragmentów rzeczywiście sprawiało wrażenie mocno realistycznych.

"Krew z krwi" Przemysława Piotrowskiego określiłabym mianem książki dobrej, choć niepowalającej. Z pewnością historia znajdzie wielu zwolenników, lubujących się zwłaszcza w dobrze wykreowanym portrecie psychologicznym głównego bohatera, a mniej przykładających wagę do wątków kryminalnych. Zakończenie całkowicie zaskakuje, więc jeśli ktoś nie będzie potrafił zdecydować się, czy sięgnąć, niech ma to na względzie. "Krew z krwi" polecam, ale zaznaczam, że nie jest to wyborna lektura trzymająca przez cały czas w niemożliwym wręcz napięciu. Nowa książka Piotrowskiego to raczej powolna opowieść o bólu, chorobie, przypadku i o tym, ile rodzic jest w stanie zrobić dla swojego dziecka.

Ile jesteś w stanie poświęcić dla swojego dziecka? Dla chorego dziecka, którego leczenie trzeba liczyć w milionach?

Jestem matką zdrowych dzieci. I jest to największe szczęście, jakie może spotkać rodzica. Jednak zawsze są obawy, że ta piękna, zdrowa bańka pęknie. Zmiecie dotychczas beztroskie życie moich dzieci i będzie one pełne cierpienia, strachu, wykańczającej walki. Staram się nie dopuszczać takich myśli, jednak twardo stąpam po ziemi i wiem, że może to każdego spotkać.

Spotkało to bohatera książki pana Przemysława. "Krew z krwi" opowiada o walce, jaką musi stoczyć rodzic, by jego dziecko mogło odbyć horrendalnie drogie leczenie i żeby ta walka była jak najmniej bolesna. Daniel jest pisarzem. Ktoś popełnił zbrodnię tak jak to opisał w swojej książce. Naśladowca? Psychopata? Na to wychodzi. Przynosi to rozgłos Danielowi, wydawcy walą drzwiami i oknami, by wydawać jego już napisane książki i by pisał nowe. Mężczyzna kuje żelazo póki gorące i robi wszystko, by jego ukochany, śmiertelnie chory syn mógł normalnie żyć. Za jaką cenę?

Jest to mocno emocjonalna książka. Dla osób bardziej wrażliwych można powiedzieć, że będzie to wyciskacz łez. Zmagania pięcioletniego chłopca z chorobą, jego codzienność czyta się ciężko, z kamieniem na sercu... Postać Daniela jest dość tajemnicza, bo mimo iż kocha swojego syna najbardziej na świecie, to tak naprawdę nie wiadomo, co jest prawdą, a co kłamstwem. Także zniknięcie matki chłopca mocno zastanawia. Niby odpowiedź jest prosta, ale czy na pewno?

Styl autora różni się od serii o Igorze Brudnym i było to kolejne ciekawe doświadczenie. Nie jest brutalnie, nie ma krwistych opisów, co było dla mnie pewniakiem. Myliłam się 😉 Spodobał mi się sposób, w jaki Daniel opowiadał swoją historię. Zaskoczyły mnie długie zdania, które w ogóle nie męczą czytelnika. Je się pochłania. Relacja ojca z synem? Każdy by taką chciał, jest świetnie przedstawiona.

"Ramię w ramię, dwóch najbliższych sobie ludzi, ojciec i syn, krew z krwi."

Jest to na pewno lżejsza odsłona autora pod względem kryminału/thrillera, natomiast emocjonalnie wysoko postawiona poprzeczka. Miejscami miałam pewne przeczucia, jednak ostatecznego rozrachunku nie odgadłam. Epilog zaskakuje. Ja jestem jak najbardziej na tak. Z czystym sumieniem mogę polecić "Krew z krwi".

"Krew z krwi" dla ułatwienia sobie zrecenzowania podzieliłam na dwie warstwy: kryminalną i obyczajową. Obie przeplatają się w tej powieści, wydaje się, że jedna powinna napędzać drugą. W tym przypadku jednak warstwa obyczajowa wybija się na pierwszy plan i to na nią warto zwrócić uwagę.

To opowieść Daniela Adamskiego – głównego bohatera. Jest ON narratorem i wszystkie wydarzenia poznajemy tylko z jego perspektywy. Akcja opiera się na jego przemyśleniach, opisach wydarzeń, wewnętrznych dialogach. Dowiadujemy się tylko tyle, na ile sam nam pozwoli.

Akcja początkowo toczyła się dość powoli, jednak nie nudziła czytelnika. Na pierwszym planie jest przez cały czas to, co dzieje się w głowie mężczyzny. Załamanie, bezradność, niemoc wobec kolejnych problemów. Widać mnogość emocji i zmienność nastrojów: od ekscytacji i woli walki o syna po rozpacz i bezradność.

Tak zresztą prowadzona jest narracja. Są liczne powtórzenia, bardzo długie i chaotyczne zdania. Bohater niejednokrotnie odnosi się do jakiegoś wydarzenia z przeszłości, ale zapowiada, że dopiero później jeszcze o tym opowie. Te zabiegi autora jeszcze bardziej wyłuszczają to, co czuje bohater. Ale przy tym język jest zrozumiały, a styl nie zakłóca odbioru powieści.

"Krew z krwi" uzmysławia, z czym borykają się rodzice chorych dzieci, co dzieje się w ich głowach. Pod tym względem jest to z pewnością książka, którą warto przeczytać.

Kompletnie się nie spodziewałam takiej odmiany i jestem zachwycona. To nie jest jakiś zwykły kryminał, tylko coś, co z człowiekiem zostanie na zawsze. Ta historia jest tak cudowna, a jednocześnie tak tragiczna. Kolejnym zaskoczeniem okazał się język, którego z pewnością nie spotkałam w żadnej innej książce. Miałam poczucie, jakby Daniel siedział przy mnie i opowiadał całą swoją historię w naturalny sposób, prosto z serca, z tego jak czuje i myśli. To było takie połączenie potocznej mowy z zachowaniem spójności i zasad pisowni. Mimo że elementem fabuły nie jest nic oryginalnego, bo w wielu książkach wykorzystuje się chorobę dzieci dla zwiększenia efektu, to w tym przypadku wyszło tak niesamowicie, że miałam ochotę płakać z żalu, a jednocześnie ogarniała mnie radość. Zrozumiecie po przeczytaniu tą sprzeczność emocji, bo z pewnością nie mogę napisać nic, co mogło by stać się formą spoilera. Więc powtórzę, to co mogę. Jestem naprawdę zachwycona, wstrząśnięta, przeszczęśliwa, zrozpaczona... pełna wiary, że nikt nie przejdzie obok niej obojętnie. Gorąco wam polecam, jeśli jeszcze się nie zdecydowaliście na jej przeczytanie. Dla mnie to kolejny sztos od Pana Przemka, który wpisuję na listę najlepszych książek tego roku.

Dziękuję @wydawnictwoczarnaowca za egzemplarz.

Elo, elo 5, 2, 😁🖐🏻

Znacie książki @przemyslawpiotrowski? 😃 Stawiam, że tak, bo jakże inaczej? Nie godzi się ich nie znać 😅 Lubicie je, a może są Wam obojętne? Dajcie znać 🖤 a ja tymczasem zapraszam Was poniżej na recenzję jego najnowszej lektury! 😁

⭐RECENZJA⭐

Daniel Adamski jest pisarzem. Ma na swoim koncie parę powieści. Nie dziwi go zatem, że pewnego ranka do jego domu pukają policjanci w sprawie morderstwa, dokładnie tak opisanego jak w jego książce. Ale to nie wszystko. To, że jest autorem dobrze sprzedających się książek to jedno, ale ważniejsze jest to, że jest ojcem samotnie wychowującym chorego syna - Leosia, dla którego zrobiłby wszystko. Czy Daniel podoła temu wszystkiemu, co zgotował mu los? Czy podda się i ulegnie życiu?

🔴

Po świetnej serii z komisarzem Igorem Brudnym, przyszedł czas na coś nowego i świeżego. "Krew z krwi" to kolejna świetna książka napisana przez jednego z moich ulubionych polskich pisarzy @przemyslawpiotrowski 😃 Tutaj autor rozwalił system. Pokazał się totalnie od innej strony, co jednych może zaskoczyć negatywnie, a innych pozytywnie. Ja zostałam zaskoczona bardzo pozytywnie i lekturę dosłownie "połknęłam" 🙈🙊 Wydaje mi się, że pisarz "stąpał po bardzo cienkim lodzie". Jak dla mnie poruszył bardzo ważny, życiowy temat, który jest niebywale prawdziwy. Tak naprawdę nie wiemy, kto się zmaga z taką codziennością, z brutalną codziennością. Nie mogę, a nawet nie chcę zdradzać Wam szczegółów, bo uważam, że każdy powinien sięgnąć po tę lekturę i zobaczyć, co ona ma w środku. W każdym razie warta jest każdego czasu 😃 Jeśli chodzi o język i styl ów powieści, to uwielbiam go w całej okazałości 😁 Nie ciągnęły mi się żadne opisy, nie uważam w ogóle, żeby tutaj było coś zbędne, wręcz przeciwnie. Wszystko było stonowane, miało ręce i nogi, oraz było poprowadzone z niebywałą precyzją. Widać, że pisarz przemyślał każdy detal tej lektury. Główny bohater Daniel jest bardzo silnym mężczyzną i wytrwałym ojcem, który nie poddaje się i codziennie walczy o syna i jego życie. To może zadziwiać i powodować, że serce się kraje. W moim przypadku tak było. Ta książka poruszyła we mnie wiele emocji i doprowadziła do przemyśleń. Zakończenie kompletnie mnie rozwaliło. Wszystkiego się spodziewałam, tylko nie tego, chociaż to też mi przez głowę przeszło 😜 Cóż mogę jeszcze powiedzieć? Chyba tylko tyle, że wszystkim polecam tę powieść!

🔴

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję @wydawnictwoczarnaowca 🖤

🔴

Co wyróżnia dobrego pisarza? Ilość sprzedanych książek? Ilość tych napisanych? Gwiazdki przy publikowanych opiniach? Niewątpliwie. Przemysława Piotrowskiego z pewnością wyróżnia doskonały warsztat pisarski, tematyka powieści i to jak doskonały klimat potrafi stworzyć. Duszny, na pozór przewidywalny i oczywisty, jednak szybko okazuje się że nic nie jest takie proste i bierzemy udział w sprawnie prowadzonej manipulacji.

Doskonale przyjętej trylogii z Igorem Brudnym jeszcze nie miałam okazji czytać, mimo że od dłuższego czasu czeka skompletowana na półce. Po „Krew z krwi” widzę jednak, że autor wcale nie opuścił poprzeczki. Jeżeli seria faktycznie okaże się taka jak o niej piszą – Piotrowski ma ogromną szansę na trafienie do moich ulubionych twórców.

Opis na okładce zaintrygował mnie od razu, co sprawiło że wyczekiwałam premiery od czasu gdy tylko zaczęto ją zapowiadać. Daniel Adamski to autor niezbyt poczytnych kryminałów. Pewnego ranka w jego drzwi pukają policjanci z wydziału zabójstw. Spodziewał się tej wizyty – ktoś zamordował człowieka w dokładnie taki sposób, jaki opisał w swojej najnowszej powieści. Adamski jednak myślami jest gdzieś indziej, na co dzień mierzy się ze śmiertelną chorobą swojego synka. Chce uratować go za wszelką cenę, i tym samym rozpoczyna się gra między policją, pisarzem a jego największym fanem. Jednak w obliczu tej sytuacji największym wrogiem okazuje się to co nieuchronne – upływający czas.

Wartka akcja i krótkie rozdziały sprawiały że nie sposób się oderwać od lektury, a siatka powiązań między Adamskim a ofiarami i piętrzące się pytania bez odpowiedzi nie ułatwiały sprawy.

Wątek kryminalny jest jedynie tłem dla doskonale rozwijającej się płaszczyzny obyczajowej. Śmiertelna choroba jedynego i wyczekiwanego dziecka, wątek rodzicielstwa i samotnego ojcostwa nie raz sprawił że miałam ściśnięte gardło. To wyjątkowo trudny i delikatny temat, który autor „ugryzł” w doskonały sposób. Chyba nikt lepiej nie oddałby strachu przed jutrem w obliczu takiej sytuacji. Ilość „kryminału w kryminale”, choć nie wielka, nie zniechęciła mnie do dalszej lektury. Nie znając poprzednich pozycji które wyszły spod pióra Piotrowskiego, podeszłam do tej książki bez żadnych oczekiwań. Dla mnie jako fanki obu tych gatunków, „Krew z krwi” to propozycja doskonała, wszystko się równoważy i jest po prostu ze smakiem.

Rzadko kiedy zdarza się że kończę książkę w mniej niż dobę od jej rozpoczęcia. Stworzona historia zawładnęła mną doszczętnie i nie pozwoliła jeść i spać (dobrze że miałam wolne, bo w innym przypadku musiałabym wziąć dzień urlopu). Po przeczytaniu ostatnich stron, jedyną myślą jaką miałam w głowie było; „Co? Ale jak to możliwe? To koniec?”.

Zakończenie, choć początkowo uważam za przewidywalne, zaskoczyło mnie. Uwielbiam tworzenie iluzji tak doskonałej, że czytelnik przez całą książkę jest przekonany że wie co ma zaraz nastąpić, podczas gdy to co przewidywał zostaje obrócone o 180 stopni.

Mam taką cichutką, cichuteńką nadzieję ze ukaże się drugi tom, bo zakończenie wcale nie dało odpowiedzi na pytania, które wciąż kłębią się w mojej głowie. Liczę na to, a tymczasem idę nadrabiać Igora Brudnego

Autor zapowiadał, że ta książka będzie inna. Jednak nie przypuszczałam, że aż tak bardzo inna. Podjęty został trudny temat nieuleczalnej choroby małego dziecka i bezsilności rodzica wobec niej. Ale nie tylko to było inne. Główna postać jest jednocześnie narratorem, czego raczej nie lubię, a styl pisania jakby pochodził od innego autora. Bardzo długie, wielokrotnie złożone zdania, częste powtórzenia, brak żywiołowej akcji... I wciąż wiszące pytanie: Ile byłbyś w stanie poświęcić dla swego dziecka? Ciężko czytało mi się tę książkę. Nie, nie trudno czy wolno, po prostu ciężko. Do czasu. Do czasu, gdy zrozumiałam, że jest to celowy zabieg literacki. Użycie tych wszystkich środków stylistycznych miało swój cel, który został osiągnięty. Czytelnik dotkliwie poczuł ciężar brzemienia niesionego przez głównego bohatera i bliskie jemu osoby. Ten gęsty klimat rozterek moralnych, trudnych decyzji, niemocy i cierpienia udziela się czytającemu. Zabójstwa pozostają jakby tłem całej historii, a jednak odgrywają ważną rolę. Dość szybko domyśliłam się intencji bohatera i zgadłam w jaki sposób chce „rozwiązać” najtrudniejszy w żuciu problem, jednak epilog wbił mnie w fotel...

Szacunek, Panie Piotrowski, ta książka na długo pozostanie w mej głowie.

"Krew z krwi" można podzielić na dokładnie takie dwie części, jakie widać w opisie. Wątek kryminalny to śmierć kolejnych, w jakiś sposób powiązanych z głównym bohaterem osób oraz prowadzone śledztwo (i tu jestem na nie, ponieważ Przemysław Piotrowski pokazał świetną pracę "kryminalnych" w poprzednich powieściach, a tu traktuje ich jak półgłówków). Jednak to jest ta mniejsza część, ona się dzieje trochę w tle. Tym najbardziej rozbudowanym jest życie rodzica śmiertelnie chorego dziecka. Codziennie zmagania ze skutkami ubocznymi podjętego leczenia, walka o pieniądze na inne, lepsze terapie, a w tym wszystkim próba zapewnienia dziecku na tyle normalnego życia, jak dalece jest to możliwe. Ta powieść nie może nie wzbudzać emocji, jednak tu bazują one nie na napięciu związanym z pościgiem za mordercą, a skupiają na rodzicu, który chce ocalić dziecko, cena nie gra tu żadnej roli.

"Krew z krwi" poza kompletnie inną tematyką, jest również zupełnie inaczej napisana. Odniosłam wrażenie, jakbym znalazła się, powiedzmy w barze i nad kuflem piwa Daniel Adamski opowiadał mi swoją historię. Dużo w niej powtórzeń, dokładnie tak jak w emocjach, gdy coś komuś mówimy. Oczywiście w rozmowie nie będą przeszkadzały, bo nie zwrócimy na to uwagi, jednak w książce widać je wyraźnie i mogą być meczące.

Przemysław Piotrowski głównym bohaterem uczynił pisarza, dzięki czemu w krzywym zwierciadle widzimy polski rynek wydawniczy, który rządzi się specyficznymi zasadami. Te fragmenty niejednokrotnie wywołały uśmiech, bo autor wyolbrzymia, przejaskrawia - puszcza oko do czytelnika.

"Krew z krwi" mnie się podobało, mimo że tej prawdziwej krwi najwięcej w niej jest tylko na okładce.

Po głośnym sukcesie trylogii o komisarzu Brudnym z ciekawością czytałam pierwsze pojawiające się recenzje nowej książki Przemysława Piotrowskiego. Były one różne. Jeśli spodziewacie się kryminału w stylu poprzedniej trylogii to możecie być zaskoczeni.

Bierzecie czasem udział w zbiórkach pieniędzy na leczenie dzieci? Czytacie ich opisy, które ściskają Was za serce? Ta książka utrzyma Was w tym stanie przez całe 400 stron. Piętno, Sfora i Cherub bardzo przypadły mi do gustu, więc poprzeczka była zawieszona wysoko. W mojej ocenie „Krew z krwi” je przeskoczyła. Powodem tego są pewne moje doświadczenia życiowe. Niestety wiem czym jest strach o życie własnego dziecko, jego ból, płacz, stres i głębokie poczucie niesprawiedliwości, że małe dziecko musi tyle cierpieć. Te doświadczenia sprawiły, że ładunek emocjonalny podczas czytania był tak silny, że chwilami ciężko było mi powstrzymać łzy. Byłam tak pochłonięta fabułą, że czułam jakbym była jej częścią. Zazwyczaj głowimy się nad zagadkami kryminalnymi, zastanawiając się co czeka nas na koniec, ale choć świtało mi gdzieś w głowie jaka jest prawda, to zakończenie i tak wbiło mnie w fotel.

To jest naprawdę bardzo dobrze skonstruowana, świetnie dopracowana książka, która pozostanie w mojej głowie na długo.

Rdzeniowy zanik mięśni typu trzeciego i guz mózgu: szyszyniak zarodkowy. Rzadki i bardzo szybko rosnący nowotwór. Taką diagnozę dostaje 5-letni Leoś, syn Daniela Adamskiego, autora słabo sprzedających się kryminałów, który samotnie wychowuje syna. Ktoś zaczyna mordować ludzi tak jak to opisał w swojej książce Adamski, który pod naciskiem mordercy ma kontynuować serię o Rolskim .

Na jak wiele odważy się Adamski? Ile poświęci, aby uratować syna.

„Krew z krwi” to książka, która zdecydowanie porusza i skłania do pewnej refleksji. Do postawienia się na miejscu głównego bohatera Daniela Adamskiego i zastanowienia się nad pytaniem:

Ile zrobiłabym dla własnego, śmiertelnie chorego dziecka?

Jest to książka zupełnie inna niż ta z serii o Igorze Brudnym. Nie znajdziecie tu krwawych wątków, brutalnych morderstw i zawiłej fabuły. Tutaj wszystko wydaje się proste, chociaż w rzeczywistości takie nie jest.

Historia w tej książce chwyta za serca, pokazuje tak ciężką i bolesną walkę o lepszą przyszłość. Ten strach, lęk i bezradność patrząc na umierające przed Tobą dziecko. Twoje dziecko. Krew z twojej krwi.

W Polsce, niestety nie ma możliwości na wykonanie zabiegu ratującego lub spowalniającego proces chorobowy. Wszelkie takie zabiegi wykonywane są poza granicami naszego kraju. Wszystko byłoby dobrze, gdyby taki zabieg nie kosztował bardzo wiele pieniędzy, na który ludzi nie stać.

Organizowane są różne zbiórki, jednak czym jest 200 tysięcy, kiedy potrzebne jest 5-6 milionów? Jest kto kropla w morzu. A rodzice skazani są na widok umierającego w jego ramionach dziecka…

Nie wyobrażam sobie tego bólu i bezradności. Nikomu nie życzę takie stanu.

Siła jest w nas. Tak w Tobie, we mnie i w każdej innej osobie.

"...dlatego musiałem być czujny i poustawiać swoje pionki na szachownicy tak, aby król zawsze był świetnie chroniony. Gra właśnie się zaczynała."

Panie Przemysławie chciałam pogratulować dzisiejszej premiery i podziękować za świetną książkę! Emocje towarzyszyły mi od pierwszej aż do ostatniej strony.

Aż zazdroszczę tym, którzy mają tę książkę jeszcze przed sobą!

Nie zawiedziecie się na pewno, a ja będę z niecierpliwością wypatrywać Waszych recenzji, by móc znów na chwilę znaleźć się w świecie Daniela Adamskiego...

"Śmierć ze mnie drwiła, czułem jej obecność, tak jakby przysiadła mi na barkach, żebym wiedział, że wciąż ze mną jest..."

Zatem... gotowi?

Zaczynamy ten kryminał!

Autor: Daniel Adamski

Seryjny morderca: poszukiwany!

Kto widział lub coś wie proszony jest o pilny kontakt z policją!

Daniel Adamski samotnie wychowuje swojego śmiertelnie chorego syna, jest kierowcą ubera oraz autorem kryminałów. Pewnego dnia przychodzi do niego policja by oznajmić mu, że znaleziono człowieka, który został zabity dokładnie tak jak zostało to opisane w jednej z jego książek.

Mężczyzna jest zestresowany, ponieważ został podejrzany o morderstwo, a przecież ON ma teraz ważniejsze sprawy na głowie-musi zająć się swoim synem, który choruje na szyszyniaka złośliwego... chemia się nie przyjęła, zbiórka pieniędzy kiepsko idzie, a życie jego dziecka przelatuje przez palce...

...dziwnym trafem dzięki zabójczemu psychopacie przed Danielem otwarła się kariera pisarza. Wydawnictwa o niego zabiegają oferując duże sumy za wydanie kolejnej książki...

Czy Daniel się zgodzi?

Na jednym zabójstwie się nie skończy..

Morderca jest ciągle na wolności.

Miejcie oczy szeroko otwarte...!

Rewelacyjna książka, która spowodowała, że przy końcówce uroniłam łezke (na kryminałach mi się to nie zdarza), a epilog! Wbił mnie w fotel!

Brawa dla autora!

Będzie to jedna z tych książek, którą będę z czystym sumieniem polecać dalej🔥❤

Osobiście myślałam, że odgadnęłam zagadkę, ale Panu Przemkowi udało się mnie zmylić do tego stopnia, że gdy przeczytałam koniec tej historii nie wierzyłam w to co czytam 🙈

Jeszcze raz gratuluję!🔥

„Krew z krwi” to zupełnie inna twarz Pana Przemysława Piotrowskiego niż ta do której nas przyzwyczaił swoją genialną kryminalną trylogią. Myślę, że równie ciekawa, intrygująca i zwalająca z nóg.

Ta ksiażka to niezwykle osobista i pełna emocji spowiedź dojrzałego faceta Daniela Adamskiego – męża, którego porzuciła ukochana żona, pisarza średnio poczytnych kryminałów dorabiającego na Uberze, ale przede wszystkim kochającego ojca pięcioletniego Leosia, śmiertelnie chorego dziecka.

W pewien zwykły i zarazem niezwykły poranek, trudne i skomplikowane życie Daniela i jego bliskich zmieniło się diametralnie.. w jeszcze bardziej trudne i skomplikowane.

Do drzwi mieszkania samotnego ojca zapukała policja.. Okazało się, że ktoś zabija ludzi według wzorca morderstw opisanych w jednym z jego kryminałów.

Daniel staje przed szansą wygrania wojny, gdzie stawką jest życie jego synka i właściwie także i jego samego. Czy mu się uda?

„Krew z krwi” to historia o jednym z najgorszych uczuć na świecie, o bezsilności wobec choroby dziecka. Poruszono tu temat, który nie jest obojętny dla znakomitej większości ludzi, niezależnie od tego czy są rodzicami, czy nie.

Ta książka to ważny głos w dyskusji, która trwa od lat. Warto sięgnąć. Poczuć te emocje. Dać się zaskoczyć. Zobaczyć jak ważne są w życiu chociażby krótkie chwile szczęścia. Docenić to, co się ma. Zrozumieć, że nie można lekceważyć siły miłości, bo ona nie ma granic.. szczególnie gdy chodzi o własne dziecko, krew z krwi.

Polecam❤.

"Krew z krwi" jest lekturą wyjątkowo emocjonalną. Kryminał kryminałem, ale wątek dziecka głównego bohatera gra tutaj ogromną rolę i nadaje bardziej "ludzkiego" wydźwięku całej opowieści. Bez tego elementu byłoby, moim zdaniem, bardziej monotonnie i przewidywalnie. Tak to oprócz gry w ganianego, mamy chwytające za serce momenty zawahania, współczucia i zwykłej więzi z postaciami, które, mimo że znalazły się w takiej, a nie innej sytuacji, są wciąż prawdziwe i zachęcają do tego, by śledzić ich poczynania. Język jest przystępny, autor nie bawi się w zbędne ubarwienia i zapychacze tekstu, jak to wielokrotnie ma miejsce, czyta się przyjemnie i mimo dramaturgii całej akcji, nie trzeba robić sobie przerw, by odpocząć. Przeczytałem całość w tygodniu po pracy i były to bardzo przyjemne chwile relaksu ;) Polecam serdecznie!