Krew w piach

Czasem książka na kanwie prawdziwych wydarzeń może być bardziej przerażająca niż całkowita fikcja literacka. Wcale nie musi przy tym ociekać krwią, emanować brutalnymi opisami scen zbrodni. Sam sposób działania, przebiegłość, wyrachowanie sprawcy przestępstw może wywołać ciarki przerażenia.

„Obok siekiery w bagażniku woził kwiatki. Działał jak drapieżnik. Kobiety uważały go za mężczyznę idealnego.”

Cóż takiego miał w sobie „Krwawy tulipan”, że przyciągał kobiety jak magnes? Mężczyzna idealny? A może doskonały aktor, wilk w owczej skórze, psychopata? Uwodziciel, amant, kłamca, oszust, doskonale operujący technikami manipulacji? Jedno jest pewne – pod ujmującą aparycją skrywał mroczne oblicze.

Jestem pełna uznania dla niesamowitego ogromu pracy, jaki autorka musiała włożyć w zgłębienie wszelkich materiałów, które posłużyły to powstania tej powieści. Mam wrażenie, że wierne odtworzenie prawdziwej historii, wraz ze wszystkimi wydarzeniami, postaciami (oczywiście ze zmianą personaliów), musi kosztować znacznie więcej wysiłku i czasu. Tym większy podziw czuję, mając za sobą tak interesującą lekturę.

Mając na względzie rzeczywistość przedstawionych wydarzeń, z lekkim zdziwieniem czytam komentarze niektórych, że „było trochę za nudno”. 😳 Ja nie nudziłam się ani przez moment. Ta historia nie tyle mnie przeraziła, co zainteresowała swoją warstwą psychologiczną, mechanizmami, jakie stosowane były wobec kobiet. Można dziwić się ich naiwności. Ja jednak dostrzegam tu głębię samotności, potrzeby miłości, akceptacji i doceniania, które mogą przysłaniać logiczne myślenie. Wszystkie te brakujące luki perfidnie wykorzystał książkowy Adam Szulc.

„Krew w piach” to lektura ważna, warta przeczytania zarówno przez kobiety, które mogłyby się stać celem kolejnego „tulipana”, jak i ich ojców, braci, partnerów.

Aż trudno uwierzyć, że to wszystko naprawdę miało miejsce…

Katarzyna Bonda, autorka z którą nie miałam jeszcze styczności, kiedy odkryłam, iż napisała książkę inspirowaną prawdziwymi wydarzeniami musiałam po nią sięgnąć.

Adam Szulc mężczyzna przystojny, ujmujący, z manierami gentlemana, mało która kobieta potrafi mu się oprzeć, więc postanawia to wykorzystać. Manipuluje kobietami, kłamie im prosto w oczy, okrada, a wręcz one same oddają mu swój majątek, a kiedy nie są już potrzebne po prostu się ich pozbywa. Nowo poznane kobiety cieszą się jego adoracją i nawet sobie sprawy nie zdają, iż idą na randkę z diabłem.

Ta książka była dla mnie wstrząsającą, zupełnie inaczej czyta się historię które są inspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Nie potrafiłam zrozumieć skąd w człowieku może się kryć tyle zła, ale też ciężko było mi spojrzeć na to jak można być tak naiwną kobietą i oddawać mężczyźnie wszystko co się ma, nie szukać nawet wsparcia najbliższych tylko bezgranicznie ufać psychopacie. Na szczęście po wielu latach na tą bestię czekała sprawiedliwość, zdradził go ktoś, po kim by się tego nie spodziewał.

Po przeczytaniu książki zaczęłam zgłębiać tą historię i wielki szacunek dla Pani Katarzyna, wzięła się solidnie za tę powieść. Ta książka powinna być przestrogą dla kobiet, które za zainteresowanie mężczyzny są w stanie sprzedać swoją duszę.

Polecam, warta przeczytania.

To po mistrzowsku sfabularyzowana, oparta na faktach historia „Krwawego Tulipana” z Kołobrzegu, która porządnie mną wstrząsnęła.

Główny bohater Adam Szulc to przystojny i inteligentny, typ Casanovy. Owijał sobie samotne kobiety wokół palca. Romansował z wieloma na raz i wykorzystywał je do swoich matactw i przestępstw, które przez wiele lat uchodziły mu na sucho. Szaleńczo zakochane w nim kobiety, robiły dla niego wszystko o co je prosił, a gdy stawały się zbyt podejrzliwe, niewygodne i już mu niepotrzebne, brutalnie się ich pozbywał. Robił to tak umiejętnie, że kobiety zostawały uznawane co najwyżej za zaginione. Czy temu bezwzględnemu mężczyźnie w końcu podwinie się noga? Czy w końcu trafi na kogoś, kto połapie się w jego brutalnej grze?

Świadomość, że jest to prawdziwa historia, sprawia że tę książkę się czyta i odbiera inaczej. Potrzebne były mi przerwy, aby spróbować ogarnąć rozumem to, co się wydarzyło. Poświeciłam więcej czasu na analizowanie bohaterów i wydarzeń, dlatego ta książka zostanie bardzo długo w mojej pamięci.

Autorka włożyła w nią ogrom pracy, analizując akta sprawy i taśmy z przesłuchań. Poznane fakty kunsztownie i z wyczuciem ułożyła w całość i przedstawiła nam ją w przyswajalnej formie. Poświęciła czas ofiarom i ich bliskim, nakreślając nam ich sytuację i możliwy tok myślenia.

Akcja tutaj nie leci na łeb na szyję, jednak wzbudza od początku ciekawość i napięcie. Opowiedziana historia jest wstrząsająca, wręcz trudno uwierzyć, że to wydarzyło się naprawdę.

Czytałam ją z wielkim zaangażowaniem i niejednokrotnie z otwartą buzią. Towarzyszyło mi niedowierzanie, złość, współczucie i żal. Ta pozycja prowokuje wiele przemyśleń, nie tylko na temat tych bestialskich zbrodni, ale także na temat samotności, pragnienia miłości i wręcz desperacji.

Chapeau bas dla Pani Katarzyny za tak skrupulatne przedstawienie tej niełatwej historii.

Gorąco polecam.

Książkę przeczytałam jednym tchem. Przy okazji obejrzałam podkasty true crime o tej sprawie. Wysłuchałam też rozmowy Pani Bondy o tej książce. Są wokół nas zwyrodnialcy, mówiący pięknie, wykształceni po których nigdy nie spodziewalibyśmy się najgorszego. Zmusza do refleksji i ostrożności. Bardzo polecam wciągnęła mnie i dwa dni przeczytałam.

"Krew w piach" Katarzyny Bondy to powieść kryminalna oparta na prawdziwych wydarzeniach.

Adam Szulc — mężczyzna idealny, którego kochały wszystkie kobiety, lecz gdy któraś z nich odkrywała rysę na tym nieskazitelnym wizerunku, musiała przepłacić to życiem. Kim był "Krwawy tulipan"?

Coraz śmielej sięgam po powieści true crime, choć w dalszym ciągu budzą one sporo emocji i napawają mnie czystą zgrozą. Jednakże po obejrzeniu świetnego serialu "Morderczynie" - ekranizacji dokumentu kryminalnego "Polskie morderczynie" napisanego przez panią Kasię wespół z Bogusławem Lachem wiedziałam, że bez wahania sięgnę i po tę historię.

Poznajemy sposoby działania i manipulacji "Krwawego tulipana" oraz jak w końcu udało się go zdemaskować. Często zajmujące prominentne stanowiska oraz doświadczone życiowo kobiety, po spotkaniu czarującego Adama stawały się bardziej naiwne od dzieci. To szokujące jak bardzo czasem spragnione atencji bywamy, wystarczy kilka gładkich słówek, drobny upominek, zainteresowanie, a my odkładamy rozum na półkę. Zdecydowany, prosty i rzeczowy ton zdawał mi się suchą relacją, zabrakło mi głębszych emocji.