Kochaj mnie szeptem

Gabrysia marzyła tylko o mężczyźnie, który będzie ją kochał. Czy nie każda z nas tego chce? Jednak nie jest to takie proste. Eryk miał być ideałem, a przynajmniej takie sprawiał wrażenie. Jednak pozory mylą, o czym Gabi przekonała się dość szybko. Mogła odetchnąć dopiero jak Eryk wyjechał na misje. A w jej życiu pojawia się sąsiad, który pokazuje jej jak może wyglądać miłość i szczęśliwe życie. Jak to wszystko się zakończy? Przeczytajcie sami :) Świetna książka :)

Gabriela dzięki Jeremiemu staje się szczęśliwą kobietą, która zaczyna mówić o swoich potrzebach. Jednak powrót Eryka z misji wyjawia pewien sekret, który był dużym zaskoczeniem dla Gabi. Takiego zakończenia pierwszej części się nie spodziewałam. Zabieram się za czytanie drugiego tomu. Chcę dowiedzieć się co wydarzy się później.

Rewelacja! Ta książka zapewniła mi wiele emocji. Raz płakałam, a raz się śmiałam. Od razu wiedziałam, że polubię się z główną bohaterką. Cieszyłam się, jak w jej życiu pojawił się Jeremi, który dał jej wiele nadziei i Gabriela poczuła się piękną kobietą. Każda kobieta powinna mieć takiego faceta przy swoim boku.

Książka z gatunku niegrzecznych, ale oprócz wątku erotycznego pojawia się również psychologiczny, co sprawia, że fabuła wciąga i czyta się ją jednym tchem. Gabriela jest bowiem uwikłana w trudny, można nawet powiedzieć, przemocowy związek, a wkrótce w jej życiu pojawia się przystojny i czuły sąsiad, który pokazuje jej świat prawdziwej miłości.

Skomplikowana historia o tym, jak z pozoru prosta decyzja, może przynieść tragiczne skutki na całe życie, nie mówiąc już o psychice. Historia Gabrysi urzekła mnie niezwykle mocno, a sytuacje w których nieszczęśliwie się znalazła, chwyciły mnie za serce i nie chciały puścić. Może i nie pochwalam niektórych jej wyborów, bo sama stronię od tego typu zachowań, ale to, że jest postacią nad wyraz "ludzką", nie pozwoliło mi się na nią po prostu obrazić. Śledziłem losy jej i jej otoczenia z zapartym tchem, pozwalając się po prostu porwać temu, co serwowała mi autorka. Nie żałuję i szczerze polecam. Może nie jest to arcydzieło, wieńczące epokę i które będzie pamiętane przez wieki, ale zdecydowanie porusza tematy, które nie są dostatecznie mocno nagłaśniane i pokazuje, że wizja miłości i małżeństwa, jaką nam serwują w mediach, można śmiało wyrzucić do kosza, bo rzeczywistość bywa całkowicie inna i często nieprzyjemna.

Gabrysi udało się przekonać despotyczną matkę, do tego, aby mogła rozpocząć studia. Jest to pierwszy raz, kiedy odważyła się przeciwstawić matce i podjąć własną decyzję. Nie zmienia to faktu, że jest kontrolowana na każdym kroku. Kiedy poznaje przystojnego żołnierza - Eryka, robi wszystko, aby tylko poczuć, że komuś na niej zależy.

"Kochaj mnie szeptem" to historia młodej, nieśmiałej dziewczyny, która dopiero stawia swoje pierwsze, niepewne kroki w dorosłym życiu. Rozpaczliwie pragnie być kochana i akceptowana, nawet jeśli są to tylko okruchy tego uczucia. Zgadza się na tę drobinę uczucia, mimo iż w zamian daje całą siebie. Życie z Erykiem miało być idyllą nieskalaną żadnym błędem. Kiedy zamienia się w najgorszy koszmar, Gabrysia tłumaczy to sobie na różne sposoby. Jest gotowa poświęcić wiele, byleby tylko jej małżeństwo okazało się szczęśliwe i zapewniło się poczucie bezpieczeństwa. Los nie spełnia naszych życzeń ot tak. Młoda kobieta bardzo szybko się o tym przekonała. Tragedia, jaka stała się jej udziałem doświadczyła ją bardzo szybko i bardzo mocno. Zachowanie rodziny i personelu szpitala należało do tych z kategorii tragicznych, które łamią serca Czytelnika.

Ulotne chwile szczęścia kazały się być bardzo nietrwałe. Oddech, jaki mogła złapać główna bohaterka zamienił się w sytuację, która zwiastowała tragedię - kolejną w jej życiu. "Kochaj mnie szeptem" to książka o zmiennym tempie i licznych zwrotach akcji. Ogromnym plusem jest to, że Autorka przedstawia nam dłuższy okres z życia bohaterów, obejmujący kilka lat a nie kilka dni, co zwiększa poczucie realności. Ładunek emocjonalny jest ogromny, ponieważ dominują trudne, smutne uczucia, depresja głównej bohaterki i poczucie beznadziejności. Nazywanie relacji między nią, a jej rodzicami "trudną" to jak nie powiedzieć nic. To samo dotyczy rodziny Eryka. Każdy zdaje się zauważać, że coś się nie zgadza, ale wszyscy opuszczają głowę.

"Kochaj mnie szeptem" napisana jest w przemyślany sposób. Poszczególne wątki łączą się ze sobą spójnie w logiczną całość. Styl pisana Autorki jest lekki, mimo poruszania jakże trudnej tematyki. Niekiedy jest przewidywalna, choć zaraz pojawia się zwrot akcji, który zaciera to wrażenie.

On jest żołnierzem, ona młodą studentką, Połączył ich ślub. Jednak Gabrysia nie spodziewała się tego, co ją spotkało. Całe szczęście Eryk wyjechał na misje, a w sąsiedztwie dziewczyny pojawił się Jeremi. Czy można kochać dwóch mężczyzn? Czy Gabrysia będzie wstanie wybrać jednego z nich? Świetna książka! Nie mogę się już doczekać kolejnej części :)

🌸𝗥𝗲𝗰𝗲𝗻𝘇𝗷𝗮🌸

Widziałam różne opinie na temat tej książki, co tylko bardziej mnie zaciekawiło i bardzo się cieszę, że zdecydowałam się ją przeczytać! 🤩

Gabriela to młoda kobieta, która dopiero wchodzi w dorosłe życie, powoli (ale niewystarczająco powoli) odkrywając swoją seksualność.

Spotyka ona Eryka- żołnierza, w którym szybko się zakochuje i całkowicie poddaje jemu i uczuciu, które ich łączy.

Niestety, Gabi praktycznie traci swoją tożsamość w tej relacji, a chęć zadowolenia partnera, a później męża, kompletnie zmienia jej osobę w coraz bardziej nieszczęśliwą. 😟

Rzuca studia, traci kontakt z przyjaciółką i rodzicami i przeobraża się w idealną, posłuszną żonę. 👰🏼

Eryk zachowuje się dziwniej z każdym tygodniem, a jego postać przestaje przypominać tego kochanego chłopaka z dyskoteki.😖

Jednak dopiero prawdziwe tragedie doprowadzą Gabi do momentu, w którym zobaczy bezsens tego związku.

Czy odnajdzie jeszcze szansę na szczęście?

Czy Eryk zmieni swoje zachowanie?

A może to nowy sąsiad stanie się jej wybawieniem?

Albo okaże się ON kimś zupełnie innym niż twierdził?

🤔🤔🤔

Przez większość książki nie wiedziałam, jak zakończy się relacja Gabi i Eryka. Bo na jej koniec miałam szczerą nadzieję... 😓

Nie wiem, ile osób, kobiet, żyje w tego typu małżeństwach, ale oby jak najmniej. 🥺

Czytając tę historię było mi tak bardzo smutno, że wręcz czułam tę bezsilność i beznadziejność życia bohaterki. 😫

Ucieszyłam się na jej relację z Jeremim, chociaż, wbrew pozorom, nie będzie ona cukierkowa.🤨

Książkę oceniam na 8/10 - jest bardzo dobrze napisana, nieprzewidywalna, pełna emocji, głównie tych negatywnych, ale dająca również nadzieję. 😍

Nie mogę doczekać się, aż sięgnę po drugą części, zwłaszcza po tak zaskakującym zakończeniu!

Zapraszam Was dziś na literackie spotkanie z Anną Dąbrowską. Jej najnowsza dylogia Kochaj mnie szeptem przyprawi Was o szybsze bicie serca. Sprawi, że będziecie tę opowieść przeżywać całym sobą, rozbije na kawałeczki i zostawi z wątpliwościami i pytaniami, na które będzie trzeba udzielić odpowiedzi w zgodzie z własnym sumieniem…

Kochaj mnie szeptem

Gabrysia to nieśmiała i nieco zakompleksiona studentka filologii polskiej. Romantyczna dusza, która wierzy w miłość, lecz nie w siebie. Uważa, że żaden mężczyzna nie mógłby się nią zainteresować poważnie. Jej kompleksy wynikają z relacji z toksyczną i nieustannie kontrolująca każdy aspekt życia Gabrieli matką. Zdominowana przez swoją rodzicielkę dziewczyna jest złakniona miłości, gdy więc poznaje w klubie młodego i przystojnego żołnierza, który niedawno wrócił do kraju po udziale w misji w Afganistanie, nie bacząc na słowa krytyki matki ani ostrzeżenia jedynej przyjaciółki, w krótkim czasie przyjmuje jego zaręczyny i staje się żoną Eryka. Szybko jednak okazuje się, że wspólne życie w niczym nie przypomina historii z romansów… Mimo że pierwsze niepokojące sygnały zaczęły pojawiać się jeszcze w narzeczeństwie, Gabrysia konsekwentnie je wypierała. Po ślubie jednak dotarła do niej bolesna prawda – związała się z potworem. Gdy po jakimś czasie w jej życie wkroczy przystojny i pomocny sąsiad Jeremi, sprawi, że młoda kobieta postanowi zawalczyć o siebie i swoje szczęście. Ale czy ktoś kiedyś wyszedł obronną ręką z miłosnego trójkąta?

Poruszający dramat erotyczny

Sięgając po Kochaj mnie szeptem spodziewałam się lekkiej i przyjemnej lektury, dostałam w zamian jednak coś znacznie większego kalibru. Anna Dąbrowska wie, jak kupić uwagę czytelnika, zabrać go na emocjonalny rollercoaster, po czym roztrzaskać jego serce na milion drobnych kawałeczków. Kochaj mnie szeptem to trzymający w napięciu, dobrze napisany dramat erotyczny ze świetnymi bohaterami, pełnymi zarówno wad, jak i zalet. Dzięki temu, że są tak ludzcy, niejeden czytelnik będzie mógł się z nimi identyfikować. Na uwagę zasługują tutaj wątki społeczno-psychologiczne: relacja Gabrysi z matką, przemoc w rodzinie, zespół stresu pourazowego oraz utraty dziecka. Wszystkie te zdarzenia to realne problemy tysięcy kobiet. Postawa Gabrysi pokazuje im, że nigdy nie jest za późno by zawalczyć o własne szczęście i że pomimo życiowych błędów i złych decyzji można odnaleźć w sobie siłę, by nie zamknąć się w sobie, lecz dzielnie stawić czoła światu.

[Adres usunięty]

Kochaj mnie szeptem byłam przekonana że dostanę tutaj romans pełen miłości i namiętności z problemami malozenskimi.

Ale to co tu dostałam nigdy bym na to nie wpadła..

Poznajemy Gabrysię, nieśmiała, miła i pilna uczennice. Przy swoich koleżankach wygląda i zachowuje się jak zakonnica. Ale jeden wieczór jedna impreza i przede wszystkim jeden mężczyzna sprawia że pragnie posmakować dorosłości.

Eryk mężczyzna w mundurze. Żołnierz który ciągle wyjeżdża na misie. Od razu w dziewczynie jest zauroczony i pragnie stworzyć dom i rodzinę.

Jest pięknie do momentu...

W książkę od razu się nie wciągnęłam czytałam zapoznanie bohaterów i ich losy krótko podsumowałam no fajnie słodko love love problemy z rodzicami i ślub o jeju znowu ślub i będzie słodycz. Ale nie...

Była słodycz przez pierwsze rozdziały był ślub było fajnie ale później...

Bohaterka wkroczyła w dorosłość w dnia na dzień i wiele ją to kosztowało.

Książka przede wszystkim nie jest dla każdego. Jest tu brutalnie jest tu dużo bólu i smutku.

Czuć w książce cierpienie. Cierpiałam czytając. Wszystkie emocje które we mnie były nie czuje często przy książkach.

Turaj nie dostałam książki kolorowej. Tu jest ciemność i strach... Bohaterka przez wiele musi przejść i los dla niej łaskawy nie jest..

Ja lubię takie książki. Inne od wszystkich. Popaprane a przede wszystkim bolesne.

Autorka dużo włożyła w tą powieść i to czuć. Jak dla mnie do niczego przyczepić się nie można.

A gdy pojawią się słońce i jakoś się układa... Nagle nadchodzą chmury i trzeba wybrac dobro czy zło.

Ja od razu biorę się za kolejna część bo czuje wielki niedosyt.

Gabrysia była wychowana w domu, w którym nie zaznała żadnej czułości. Zakompleksiona i skromna dwudziestolatka, pewnego dnia spotyka mężczyznę, który wydaje się być ideałem. Ona pragnie tylko jednego - być kochana. Dziewczyna zgadza się na szybki ślub pomimo protestów ze strony rodziców. Jednak bardzo szybko okazuje się, że Eryk to agresywny i nieczuły mężczyzna, dla którego liczy się tylko to, by jego kobieta zapewniała mu rozkosz. Do jakiej tragedii musi dojść, by dziewczyna przejrzała na oczy?

Czytając tą historię przechodziłam przez wszystkie możliwe fazy emocji. Początkowo czułam niechęć. Spowodowane było to tym, że główna bohaterka była moim zdaniem strasznie dziecinna i naiwna. Nie umiałam się odnaleźć w pierwszych rozdziałach. Fabuła wydawała mi się dojść sztuczna i nie czułam prawdziwości w opowiadanej historii. Jednak im dalej, tym robiło się coraz ciekawiej. W pewnym momencie przyłapałam się na tym, że ciężko mi było choć na chwilę ją odłożyć. Autorka stopniowo wprowadziła nas do świata bohaterów i pokazała, iż bardzo często nieprzemyślane decyzje, podjęte pod wpływem impulsu mogą doprowadzić do tragedii.

Piekło, przez które przechodziła Gabi było tak namacalne, że odczuwałam razem z nią cały ból. Z pewnością jest to bardzo orginalna fabuła, oparta na toksycznej relacji, w której żołnierz poprzez traumatyczne wydarzenia z misji w Afganistanie staje się sadystą, nie zdolnym do uczuć. Ciężko jest nam sobie wyobrazić co zrobilibyśmy na miejscu głównej bohaterki, która nie miała zupełnie nikogo, kto pomógł by jej uporać się z krzywdami. Do kogo się zwrócić i kogo błagać o pomoc, gdy jest się w sytuacji bez wyjścia?

Myślę, że charakter kształtuje się już w dzieciństwie. Jeżeli nie mamy odpowiednich wzorców w rodzinie, będzie nam z pewnością trudniej zbudować prawidłowe relacje w życiu dorosłym. Autorka zakończyła pierwszy tom w takim momencie, że cieszę się, iż mogłam przeczytać od razu drugi tom, ponieważ nie mam pojęcia jak wytrzymałabym w oczekiwaniu na poznanie dalszych wydarzeń...

Czym jest miłość? Jak nasze wybory mają wpływ na przyszłość?

Gabriela zawsze starała się zadowolić rodziców, a przede wszystkim matkę, która ciągle była z niego niezadowolona. Żyła pod ciągłą presją. Gdy zaczęła studia, wyprowadziła się z domu rodzinnego, aby móc się usamodzielnić. Poznając Ekryka sądziła że to miłość od pierwszego wejrzenia, nie mając doświadczenia szybki podjela decyzję o ślubie i założeniu rodziny. Nie sądziła jednak że jej mąż żołnierz, cierpi psychicznie po tym co go spotkało na wojnie. Po ślubie ich życie całkowicie się zmienia, a wizja pięknego życia zamienia się w koszmar.

Książka bardzo realna i pełna bólu, rozczarowań i nieszczęść. Autorka dała w książce, życie które poprzez pochopne decyzję, brak rozmowy i poświęcenia dla drugiej osoby, sprowadza bohaterkę drogę pełna cierpienia.

Czytajac tę książkę nasuwalo mi się kolejne pytanie.

Czy seks w związku jest ważnym elementem szczęśliwego życia?

Tak wiele wątków w tej książce sprowadza się właśnie do współżycia. Brak doświadczenia i brak czerpania przyjemności z seksu, sprawił że bohaterce każdy stosunek kojarzyły z bólem i obowiązkiem wobec męża. Eryk zaś traktował seks jak sposób na wyładowanie emocji. To także miało wpływ na jakość ich związku. Szybko czytało mi się te książkę, ciągle coś się dzieje, nie ma miejsca na nudę podczas czytania. Przede mną kolejny tom, który pokaże jak życie Gabrieli się potoczy po tragicznym finale tej części.

Polecam.

Gabriela, główna bohaterka jest studentką, której mężem jest Eryk. Pewnego dnia spotyka nieznajomego na klatce. Kiedy Eryk wyjeżdża na misję, okazuje się, że rozmowy z Jeremi są całkiem przyjemne. Budzi się między nimi uczucie, o którym po powrocie dowiaduje się Eryk. Klasyk romansów mogłoby się wydawać, ale nie w tej książce. Bardzo przyjemnie się czytało, całość dobrze przemyślana.

Młoda dziewczyna chciałaby tylko odnaleźć szczęście przy boku kochającego ją mężczyzny. Myślała, że z mężem zbudują udany związek, jednak poznała tu tylko miłość i seks, które ranią. Prawdziwej i dobrej miłości uczy ją dopiero kochanek. Gabrysia pod koniec książki będzie zmuszona wybrać, który mężczyzna jest dla niej ważniejszy. Naprawdę dobra książka. Kibicowałam dziewczynie w dążeniu do szczęścia! :)

Szept kojarzy mi się z intymnością, delikatnością, wrażliwością. Taka jest właśnie Gabrysia. Los styka ją z zupełnym przeciwieństwem, twardym, konkretnym, nieprzejednanym tyranem, który staje się jej mężem. Gdy wszystko układa się źle, pojawia się rycerz na białym koniu, czyli tajemniczy sąsiad, który na nowo czyni z Gabrysi pełnowartościową, pewną siebie kobietę.

Eryk wydaje się być ideałem. Gabrysia szybko się w nim zakochuje i decyduje się na ślub. Jednak życie z żołnierzem nie jest łatwe, ani tak wspaniałe jak się wydawało. A seks nie jest przyjemnością, tylko cierpieniem. Gdy mąż jedzie na misje, pojawia się miły sąsiad, który pokazuje Gabrysi, że istnieje też zupełnie inny rodzaj seksu, który daje jedynie przyjemność. Czy męża i kochanka coś łączy? Ko z nich wybierze dziewczyna? Aby się tego dowiedzieć trzeba sięgnąć po tę książkę. Warto :)

Gorące trio: studentka polonistyki, surowy żołnierz oraz namiętny sąsiad. Dziewczyna ucieka od męża tyrana i uczy się sztuki miłości od uroczego Jeremiego. Opisy ich uniesień przyprawiają o gęsią skórkę :)

[Adres usunięty]

Gabrysia jest nieśmiałą, pełną kompleksów studentką polonistyki. Wierzy w miłość, ale nie wierzy, że jakikolwiek mężczyzna mógłby zainteresować się nią na poważnie. Do czasu, kiedy na przekór swojej despotycznej matce postanawia związać się z żołnierzem, który brał udział w misji w Afganistanie.

Młoda para szybko staje na ślubnym kobiercu, ale niedługo potem okazuje się, że wspólne życie wcale nie przypomina znanych z kobiecych powieści wzruszających historii miłosnych… Gabrysia zdaje sobie sprawę, że żołnierski mundur skrywa wiele mrocznych tajemnic i że dokonała złego wyboru.

Wkrótce w jej życiu pojawia się Jeremi, przystojny sąsiad, którego urok osobisty działa na nią jak magnes. To zakazane uczucie stanie się punktem zwrotnym w jej życiu, a Gabrysia odkryje, czym jest udany seks, przestanie wstydzić się swojego ciała i nauczy się mówić o swoich pragnieniach.

Ale czy historia związku z dwoma mężczyznami może skończyć się happy endem?

***

Czytałam już kilka historii pani Ani Dąbrowskiej i za każdym razem, gdy sięgam po kolejną, wiem, że czeka mnie emocjonalna uczta. Tak było i tym razem. Autorka wyszła niejako ze swojej strefy komfortu i napisała coś całkowicie innego niż to, do czego nas przyzwyczaiła, bowiem ta dylogia jest dramatem erotycznym.  

„Kochaj mnie szeptem” to bardzo trudna historia opowiadająca o Gabi, nieśmiałej i pełnej marzeń dziewczynie, która w poszukiwaniu miłości (której nie doświadczyła od swoich najbliższych) wplątała się w bardzo toksyczny związek. Bywały momenty, gdy kompletnie nie rozumiałam zachowań głównej bohaterki i podejmowanych przez nią decyzji. Irytowało mnie w niej to, że nie chce (a może nie potrafi?) zawalczyć o samą siebie. Jednak z każdą kolejną stroną zaczynałam rozumieć kierujące nią pobudki.

Historia opowiedziana została w dwóch częściach. Pierwsza część jest ma wydźwięk dramatyczny, a druga erotyczny. To właśnie w drugiej części Gabi poznaje Jeremiego. Bohater ten został wykreowany na faceta „opokę”, na której może wesprzeć się poturbowana życiem dziewczyna.

Nigdy nie przepadałam za motywem miłosnych trójkątów w książkach, ale muszę przyznać, że autorce udało się mnie przekonać do tej historii i zawiłej relacji między główną bohaterką i dwoma facetami. Ani Dąbrowskiej umiejętnie przelała na papier odpowiednie emocje, w idealnie wyważonej dawce, dzięki czemu ta historia - w moim odczuciu - wypadła autentycznie.

Miałam mały zgrzyt w ostatnim rozdziale, bowiem to otwarte zakończenie, jakie zaserwowała nam autorka, jak dla mnie było trochę melodramatyczne. Mimo to, bardzo wciągnęłam się w tę historię i pochłonęłam ją w dość krótkim czasie. Cieszy mnie to, że na mojej półce czeka już druga część, bowiem jestem ciekawa jak dalej potoczą się losy tej trójki bohaterów.

Moja ocena: 8/10

 

Gabrysia to bardzo skromna, nieśmiała i pełna kompleksów dziewczyna. Studiuje polonistykę, stroni od imprez, nie rzuca się w oczy, nie wierzy w miłość. Despotyczna matka na każdym kroku udowadnia jej, jaka jest beznadziejna, dlatego też ma niskie poczucie własnej wartości nie wieży, że jakiś mężczyzna mógłby się nią w ogóle zainteresować.

Agata jej współlokatorka zabiera ją na imprezę, dziewczyna poznaje Eryka bardzo przystojnego żołnierza. Dzięki niemu czuje się piękna, pociągająca, dla tej miłości traci rozum. Para szybko staje na ślubnym kobiercu, jednak wspólne życie nie jest takie kolorowe jakby się mogło wydawać.

Eryk skrywa przed nią wiele tajemnic, a życie z nim zaczyna być piekłem. Światełkiem w tunelu okazuje się Jeremi przystojny sąsiad, który działa na nią jak magnes, choć na początku kobieta bardzo broni się przed tym uczuciem w końcu jest mężatką. Czy Gabrysi uda się odejść od męża? Czy będzie wstanie posklejać swoje życie? Czy uda jej się zaufać mężczyźnie?

Autorka fenomenalnie przedstawiła nam trudne relacje rodzinne, i chodzi tu nie tylko o relacje matka-córka, ale także kobieta-mężczyzna. Eryk miał być jej wybawieniem i ucieczką, jednak okazał się złem koniecznym, przy nim miała być szczęśliwa, ale stała się bardziej skryta, samotna i zagubiona. Doznała bólu i to nie tylko fizycznego, ale także psychicznego, seks z mężem był dla niej koszmarem. Kobieta nie odczuwała żadnej przyjemności, tylko ogromny ból i żal, że mężczyzna, którego pokochała tak ją traktuje. Dopiero Jeremi pokazał jej, że fizyczna bliskość nie jest straszna i bolesna, nie jest obowiązkiem a przyjemnością, to ON odkrył w niej kobiecość i pomógł zaakceptować siebie i poznać swoje pragnienia.

Sąsiad uczy Gabrysię czerpania radości z miłosnych uniesień, bez kompleksów, wstydu i zahamowań. To miła odmiana dla młodej mężatki tkwiącej w nieszczęśliwym małżeństwie z wojskowym, który nie zważa na jej potrzeby.

Gabrysia przez swoją nieśmiałość, nie korzysta z życia. Nie wychodzi na imprezy, nie spotyka się ze znajomymi, w pełni poświęca się nauce.

Jej współlokatorka namawia ją na pójscie na imprezę, na co ona się zgadza. Poznaje tam przystojnego, szarmanckiego żołnierza, z którym znajomość szybko przeradza się w miłość, oraz w związek.

Mimo sprzeciwów swojej surowej matki, postanawia wziąć ślub z ukochanym i od razu z nim zamieszkać.

Sielanka szybko przeradza się w koszmar. Eryk okazuje się sadystą, który swoje stresy związane z jego pracą, wy Laco wyje na świeżo poślubionej żonie.

Następuje ciąg smutnych zdarzeń, które nie kończą się dobrze.

Zaraz po wyjeździe męża do Afganistanu, kobieta poznaje swojego nowego sąsiada Jeremiego. Mimo strachu przed mężczyznami, kobieta otwiera się na tę znajomości, szybko czując do niego sympatię.

Jak zakończy się historia tej trójki? Czy Gabi uwolni się z domowego więzienia?

Ta książka jest prawdziwym rollercoasterem. Najpierw odczuwasz radość, później gniew, smutek, determinację i szok. Czyta się ją bardzo szybko, chociaż ja wolałam ją dawkować, przez trudny temat tam zawarty.

Mimo to książka oogromnie mi się podobała, styl pisania autorki przypadł mi do gustu i z przyjemnością sięgnę po pozostałe książki Ani.

Gorąco polecam!

“Będę kochał cię delikatnie. Będę kochał cię szeptem. Bez pośpiechu…”

Są książki, których się nie zapomina po odłożeniu na półkę, o których się myśli i które się przeżywa jeszcze długo po przeczytaniu. Do takich właśnie książek w moim sercu i biblioteczce dołączy ta seria.

Gabrysie poznajemy jako nieśmiałą studentkę polonistyki. Nie interesuje ją studenckie życie, bardzo rzadko daje się namówić swojej rozrywkowej współlokatorce Anicie na imprezę. I właśnie podczas jednego z takich wyjść poznaje Eryka, żołnierza. Jest pod wrażeniem szarmanckiego chłopaka i nie może uwierzyć, że ktoś mógł się nią zainteresować na poważnie. Jak ta dziewczyna była spragniona miłości, jak ona pragnęła kochać i być kochana.

“On mnie kochał. W końcu znalazłam kogoś, kto mnie pragnął i akceptował taką jaka byłam”

Przez to nie zauważała pewnych sygnałów w zachowaniu chłopaka. Wychowana przez despotyczną matkę, chciała stworzyć kochający dom, inny niż jej rodzinny. Wbrew rodzicielce poślubia Eryka, który skrywa pewne problemy. I tutaj kończy się bajka, a zaczyna koszmar… Mężczyzna na misji w Afganistanie przeżył traumę, z którą nie potrafi sobie poradzić. Wszystko to odbija się na jego relacji z żoną. Eryk wyjeżdża na kolejna misje, zostawiając pogrążoną w żałobie i rozpaczy Gabrielę. Wtedy w jej życiu pojawia się Jeremi, przystojny sąsiad. Spotkanie i przyjaźń z nim staje się punktem zwrotnym w jej życiu. Tylko co się stanie kiedy mąż wróci z misji?

“Tak trudno jest się uśmiechać, kiedy całe serce płacze. Tak trudno jest być silnym, kiedy w grę wchodzą uczucia…”

Były momenty, że bałam się przewrócić kartkę, co znowu spotka tę biedną dziewczynę. Czytałam ją etapami, nie dlatego, że była kiepska, wręcz przeciwnie jest ŚWIETNA. Po prostu musiałam przetrawić pewne wątki, które nie mieściły się w mojej głowie. Non stop zadawałam sobie pytanie, boże jak tak można. Jako żona i matka pewne zachowania są dla mnie nie do zaakceptowania. Jest to tym bardziej bolesne, że zdaję sobie sprawę, że takie rzeczy mają miejsce w realnym świecie.

Pani Aniu jak pani cudownie umiała przekazać nam te emocje, te przeżycia głównej bohaterki. Ten “seks, który ranił” i ten “który leczył”. Ja to wszystko czułam ból, namiętność, radość i łzy, a na koniec szok.

Jak bardzo kibicowałam Jeremiemu, tak moment powrotu Eryka z misji złamał mi serce, kompletnie się nie spodziewałam takiego zwrotu akcji, a zakończenie wbija w fotel. Cudownie napisana książka, tyle pięknych, a czasem bolesnych słów, tyle ważnych myśli i dialogów. Jest wręcz naszpikowana cytatami, co też zasługuje na uwagę, bo każdy rozdział się nimi zaczyna.

Jestem po lekturze, ale przeczytam ją jeszcze raz na spokojnie z mniejszymi emocjami, chłonąc to wszystko co pani Anna chciała nam przekazać. Genialny dramat erotyczny, historia, która daje do myślenia. Ogromnie polecam!

Gdy Gabrysia wyszła za Eryka myślała, ze złapała Pana Boga za nogi. Jednak życie to nie bajka, a jej małżeństwo niestety nie należy do najszczęśliwszych... W jej życiu pojawia się jednak przystojny sąsiad, któremu nie jest ona obojętna. Jak zakończy się ten trójkąt miłosny? Warto przeczytać.

" Kochaj mnie szeptem" to historia bolesna, dramatyczna w swoich wyborach i życiowym przesłaniu. Delikatną jak piórko, wrażliwą pierwszą miłością otula czytelnika, a potem torpeduje smutkiem, żalem, złością i trudem codziennego życia we dwoje. Anna Dąbrowska pokazała drugie oblicze miłości bardzo realistycznie, główni bohaterowie doskonale wykreowani, mogliby być twoimi sąsiadami. Młoda, piękna dziewczyna, która za sprawą apodyktycznej matki nie wierzy w siebie, za namową przyjaciółki idzie na imprezę. I tam jej życie zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni. Na jej drodze staje Eryk, zawodowy żołnierz, który swoją osobą wzbudza w Gabrysi nieznane jej dotąd uczucie miłości. Oczarowana, pragnąca uwagi, zrozumienia i akceptacji bardzo szybko postanawia wyjść za miłość swojego życia... Lecz ono nie będzie przypominać scenariusza z bajki. Żyli długo i szczęśliwie to przecież tylko w filmach. Anna Dąbrowska tą powieścią roztrzaskała moje serce, poważnie. W drobny mak i nie wiem kiedy je poskładam. Historią Gabrysi i Eryka pokazała wiele aspektów życia. Poruszyła problemy, które dotknąć mogą każdego z nas. Pierwsza miłość, zauroczenie. Patrzymy wtedy przez różowe okulary, nie widząc tego rzeczywistego obrazu. Kochać można mocno i znienawidzić również tak samo. Ból po stracie dziecka, niewyobrażalny, rozrywający od wewnątrz trawi i wypala to co w nas najpiękniejsze, wiarę w lepsze jutro. Syndrom stresu pourazowego niesie ze sobą konsekwencje bardzo dotkliwe i z tym zmierzy się nasz główny bohater Eryk. Autorka bardzo dobitnie pokazała, czym jest przemoc psychiczna i fizyczna. A miłość, sam sex przybiera inne oblicze. Może ranić i poniżyć. Podczas czytania targały mną różne emocje. Większość książki przepłakałam, współczułam głównej bohaterce i kibicowałam. Bo Gabrysia to kobieta, która mimo tego, co ją spotkało, potrafi podnieść głowę wysoko i z ogromną dumą walczyć o swoje zdrowie i życie. "Kochaj mnie szeptem" to moim zdaniem hołd dla kobiet, które w zaciszu domowego ogniska przeżywają piekło. Piekło, które funduje im własny mąż, partner.

Z całego serca pragnę podziękować autorce, jak i serwisowi na kanapie za tę fenomenalną powieść, która burzy stereotypy. Nie bójmy się mówić o naszych uczuciach, kochajmy czule i po cichu... Miłość ta prawdziwa nie potrzebuje poklasków.

eden seks rani, inny seks leczy

Dokładnie kilka chwil temu odłożyłam na półkę książkę Anny Dąbrowskiej, która powaliła mnie na kolana, wcisnęła w fotel, rozkochała w sobie. Dzięki niej mogłam poznać bardzo ciekawą kobiecą postać. "Kochaj mnie szeptem" okazało się wspaniałą lekturą, którą czytałam z wypiekami na twarzy. Okraszona pikantnymi scenami seksu powieść poruszyła bardzo ważne kwestie, które spotykają nas w życiu, a które niosą w sobie bardzo wiele złego. Toksyczne relacje mają wiele twarzy i imion. Zawsze są złe, zawsze wysysają z nas energię i zabierają radość z życia, poczucie własnej wartości i święty spokój. Pisząc tak na gorąco mam nadzieję, że oddam słowami te wszystkie emocje, które towarzyszyły lekturze, a ja już dziś zabiorę się za czytanie jej kontynuacji.

Gabriela jest młodą kobietą, która przyszła na świat w toksycznej rodzinie. Jej matka to typowa despotka, która zrobiła córce poprzez niewłaściwe wychowanie wiele złego. Gabi by ukrócić patologiczne relacje wyprowadziła się z domu i zamieszkała na stancji. Rozpoczęła studia i zaczęła oddychać pełną piersią. Miała plany i marzenia, ale szukając prawdziwej miłości i mężczyzny przy którym będzie szczęśliwa, w pełni akceptowana i kochana, trafiła z deszczu pod rynnę. Pewnego wieczoru jej współlokatorka wyciągnęła ją do klubu. Tam Gabrysia poznała Eryka, który na początku zrobił na niej pozytywne wrażenie i zaimponował młodej kobiecie, która nie miała żadnego doświadczenia w kontaktach damsko-męskich. Ich relacja zacieśniła się bardzo szybko. Gabi zdecydowała się rzucić studia, poślubić narzeczonego i stać się idealną żoną. Choć ślub odradzała jej zarówno matka, jak i współlokatorka, dziewczyna postawiła na swoim. Sakramentalne "tak" stało się jednak nie bramą do szczęścia, ale do piekła. Gdy się zorientowała, że się w nim znalazła nie było już odwrotu, a kolejne ciosy powalały na kolana... Ale przecież nie ma sytuacji bez wyjścia i zawsze istnieje jakieś światełko w tunelu...

Gabrysia, główna bohaterka książki, to bardzo ciekawie skonstruowana postać. Zdominowana przez matkę od dziecka wyrasta i wkracza w pełnoletność, ale mentalnie czuje się jak zagubiona, mała dziewczynka. Szuka miłości i akceptacji w ramionach mężczyzny, niestety trafia fatalnie. Na jej głowę spada lawina nieszczęść, a Gabrysia musi zmagać się ze stratą, bólem i krzywdą. Te wszystkie doświadczenia i nieszczęścia boleśnie ją ranią, ale i hartują. Ona sama zaczyna się zmieniać. Wstaje z kolan, unosi głowę, stawia opór i uczy się być asertywna. Uczy się mówić stanowcze "nie". Mówi stop bezkarnemu krzywdzeniu jej. Zaczyna odkrywać siebie, zaczyna odkrywać swoją wartość, poznaje co to znaczy mieć własne zdanie i być pewną siebie. Wkracza na drogę, która jest jedyną dobrą dla niej opcją. Nie jest to łatwa ścieżka, ale konieczna, by życie i źli ludzie jej nie zniszczyli doszczętnie. Gabi odbiera od życia bolesną lekcję, uczy się walczyć o własne szczęście, uczy się oddawać ciosy, porzuca bierność i stan rozpaczy. Wstaje jak Feniks z popiołów. Jej metamorfoza może być idealnym przykładem dla kobiet, które znalazły się w podobnej jak ona sytuacji. Jej postawa może być przykładem, że można, że trzeba, że nie jest to niemożliwe by przeciwstawić się truciźnie, która niszczy i sprawia ból.

Autorka śmiało i odważnie porusza temat toksycznych relacji, które mogą nas dotknąć ze strony otoczenia. Mąż, matka, ojciec, brat, koledzy z pracy - zło może płynąć w naszym kierunku z różnych stron. Nie ma innej recepty na szczęście jak przeciwstawienie się złu.

Anna Dąbrowska nie oszczędza swojej bohaterki. Daje jej przeżyć mnóstwo niespodzianek, a nam czytelnikom pokazuje, jak wiele można zmienić w swoim życiu na lepsze, jak konkretnie można zacząć zmieniać je na lepsze. Chowanie głowy w piasek zdecydowanie się nie sprawdza, trzeba stanąć z problemami twarzą w twarz.

Książka podzielona jest na rozdziały, a każdy z nich opatrzony jest odrębnym mottem. W fabule wiele się dzieje, a akcja toczy się wartko. Gabi to postać, która stała się bliska mojemu sercu. Współczułam jej, ale i miałam ochotę potrząsnąć, podpowiedzieć i doradzić. Wściekłość rodziła zaś we mnie osoba matki Gabrieli, która jest moim zdaniem postacią równie negatywną jak Eryk. To jej przyznałabym miano damskiego czarnego charakteru, który kładzie się cieniem na życiu dziecka bez powodu. Wspomniany Eryk to już mistrz zła sam w sobie. Jego zachowanie pokazuje, że są mężczyźni, którzy dorastają tylko w zakresie siły, a nie ducha. W moich oczach nic go nie usprawiedliwiało. Przeżycia z wojny, doświadczenia z misji to słaba wymówka dla jego czynów. Jeremi zaś to dla mnie postać zagadka. Tajemniczy, zbudowany z czarno-białych puzzli nie przekonał mnie do siebie.

Jak zatem widzicie postaci to mocna strona tej książki podobne jak sceny erotyczne. Z pod pióra Anny Dąbrowskiej wychodzą rewelacyjnie. Kolejnym atutem tego tytułu jest zakończenie. Ostre jak brzytwa, otwarte i naprawdę mocne daje do myślenia i wręcz przykuwa do lektury kontynuacji tejże książki.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Anny Dąbrowskiej. Pierwsze i bardzo, bardzo udane. W twórczości tej Pisarki drzemie prawdziwy potencjał, a jej proza nie odstępuje topowym księgarskim hitom z gatunku literatury dla kobiet. Z przyjemnością, szczerze i z pełnym przekonaniem, stawiam najwyższą notę tej powieści. Cieszę się, że wpadła ona w moje ręce. Rekomenduję Wam jej poznanie i życzę mocnych wrażeń.

Gabi jest studentką polonistyki, skromną i nieco wycofaną. Ma despotyczną matkę i milczącego ojca. Marzy o miłości idealnej, nic dziwnego, że zauroczył ją przystojny żołnierz, który szybko jej się oświadczył. Ten "pierwszy raz" rozczarował Gabrysię, był tylko ból. Szybki ślub, własne mieszkanie i mąż, który zmienia się w tyrana, poniża, wymusza brutalny seks - nie tak miało być. Dziewczyna jest stłamszona i przerażona, z ulgą przyjmuje decyzję męża o wyjeździe na koleją misję wojskową do Afganistanu. Sąsiad Jeremi okazuje jej serce i zrozumienie, uczy, że seks nie musi być aktem bolesnym, poniżającym i raniącym, a wręcz przeciwnie może leczyć i dawać radość. Jakie mogą być konsekwencje zdrady? Zaskakujące!

Jaki wpływ ma wychowanie w rodzinie dysfunkcyjnej? Przemoc w rodzinie, dziewczyna, która nie widzi wyjścia z sytuacji w jakiej się znalazła bo paraliżuje ją strach. Zaburzenia psychiczne żołnierza po misji. Trudne tematy podjęła autorka. Czyta się szybko, a zakończenie sprawia, że odczuwa się potrzebę natychmiastowego sięgnięcia po drugi tom. Dobrze, że wydano je jednocześnie 😊👍

Zaczyna się dość normalnie. Życie zwykłej studentki, która nie dowierza, że taki przystojniak mógł zawrócić w jej głowie. Sielanka się kręci, po ślubie jej świat wywraca się do góry nogami. Nikt nie spodziewał się, że za mundurem będzie się skrywał człowiek, którego w sumie nie zna. Gabriela rozumie, że jest sama i chyba popełniła błąd, wychodząc za Eryka.

Ta historia nie jest lukrowana. Studentka polonistyki pełna ideałów wychodzi za żołnierza, który ją tyranizuje. Po wielu upokorzeniach jej samoocena legła w gruzach, dlatego z niedowierzaniem przyjmuje zainteresowanie sąsiada. Dopiero z nim odkrywa nieznaną przyjemność, ceną jest jednak zdrada małżeńska. Każda postać jest wielowymiarowa, bardzo podoba mi się takie poprowadzenie fabuły.

No dobra... to teraz zostały wytoczone wielkie działa - bo przyznam szczerze, że nie spodziewałam się dostać taką lekturę od Pani Anny, bo jakby nie było seria Płomienie (polecam Wam moje patronaty!), która też dotyka poważnych tematów, jest zdecydowanie napisana w innym tomie. Czy to wyszło na dobre autorce, tak jak i serii? Moim zdaniem tak! A czemu to przekonacie się w dalszej części opinii.

Zdecydowałam się sięgnąć po tą serię, bo tak n prawdę nigdy nie czytałam niczego określanego jako dramat erotyczny, co jest ogólnie bardzo ciekawą kategorią, a ja przyjęłam sobie za cel - czytać nowe gatunki i otwierać się na co raz to nowe gatunki w tym roku! I się tego trzymam, dlatego też sięgnęłam po Kochaj mnie szeptem - historię Gabrieli, która jest młodą dziewczyną, na progu dorosłości, ale nie znającą życia czy przyjemności z niego. Jak potoczą się jej losy?

Nasza główna bohaterka nie wierzy w siebie, ma poczucie, że nikt nigdy na nią nie spojrzy z zainteresowaniem oraz, że szczęcie to nie jest coś dla niej, bo jak może je znaleźć taka nieciekawa osoba jak ona? Jeden dzień, gdy w końcu jej współlokatorka (jej całkowite przeciwieństwo) namawia ją na wyjście do klubu, i tam właśnie poznaje Gabrysia pewnego przystojnego mężczyznę. Jak się później okaże ma ON na imię Eryk i jest żołnierzem. I teraz zaczyna się rozwój relacji, bo ON jest nią zainteresowany, co imponuje Gabrysi i dodatkowo jest też zdecydowanie bardziej doświadczony. Brzmi to cudownie, prawda? Ich znajomość rozwija się w tempie torpedy, oboje tego chcą, bo czują się w tym wszystkim cudownie. I tak oto bardzo szybko stają na ślubnym kobiercu i zostają małżeństwem. Czy aby nie za szybko? W końcu żołnierz z misji wracający może nieść ze sobą demony i to nawet nie widać jak głęboko sięgające!

Część z czytelników może uznać, że ta książka nie jest życiowa, moim zdaniem jest wręcz przeciwnie - ja odnalazłam siebie w Gabrysi, która będąc tak na prawem osamotniona i niedoświadczona postanawia zaufać osobie, którą pokochała i chcieć przez życie. Nie ukrywam, że początkowo ta lektura wywołała u mnie uśmiech, bo było tak miło i słodko poprzez odczucia Gabrysi. Jednak jak się okazuje ideały nie istnieją, co to to nie! To co miało być piękne i idealne zostaje naznaczone przez wiele różnych wydarzeń, jednak jakich to się przekonacie podczas lektury! Ja tylko zaznaczę, że miejcie w pogotowiu chusteczki i najlepiej kilka godzin samotności, aby przeczytać "Kochaj mnie szeptem" w spokoju, a jeśli poruszyło to moje nieczułe serce to już coś znaczy, bo ja staram się jednak nie pokazywać zewnętrznie emocji w czasie lektury, a tu mi się oczy zaszkliły i to delikatnie mówiąc kilka razy! Co do tego oprowadziło nie zdradzę - zajrzyjcie naprawdę warto! A punktu kulminacyjnego się nie spodziewałam co było dla mnie szokiem, bo miałam inne wyobrażenie, to samo się tyczy zakończenia książki!

Oczywiście nie jest idealnie, bo chociaż znalazłam swoją część w Gabrysi to wiem, że jej postać została przerysowana, nie wiem czy aby nie za bardzo, ale takim podejściem do jej postaci autorka podkreśliła i uwypukliła pewne zachowania, które zdarzają się w naszych relacjach i domach, a na które trzeba zwracać uwagę.

Jeśli lubicie przejmujące książki, które działają na nasze wewnętrzne struny emocji, to myślę, że idealnie odnajdziecie się w czasie lektury „Kochaj mnie szeptem”.

Gabrysia jest młodą dziewczyną, studentką polonistyki. W przeciwieństwie do swojej współlokatorki nie lubi imprezować, jest dość wstydliwa i zamknięta w sobie. Duży wpływ ma na nią matka, kobieta, która zamiast wspierać swoją jedynaczkę, tłamsi ją i niszczy, ma wieczne pretensje, stale krytykuje.

Pewnego dnia Gabi poznaje Eryka, mężczyznę, który jest żołnierzem, który służył w Afganistanie. Jest bardzo szczęśliwa, kiedy zaczyna się o nią starć, wydaje się jej ideałem. Troskliwy, opiekuńczy, czuły – taki jest Eryk przynajmniej na początku i nawet nieudany pierwszy raz, który zamiast przyjemności sprawił ból, nie powoduje, że Gabrysia zmienia zdanie. Kiedy po niedługim czasie mężczyzna się jej oświadcza, ona się zgadza. Pierwszy raz robi coś wbrew matce, pierwszy raz się jej stawia. Niestety szczęście nie trwa długo, a Eryk okazuje się zupełnie inny niż na początku. Kobieta dość szybko żałuje swojej decyzji, czuje się, jakby wpadła z deszczu pod rynnę. Na dodatek, przez zachowanie męża traci ciąże, co ją załamuje, tym bardziej że nie ma w nikim wsparcia. Jaki okazał się Eryk? Jak wygląda życie Gabrysi po ślubie? Czy będzie miała siłę wyrwać się z toksycznego związku? Czy odnajdzie swoje szczęście?

To nie jest jedna z tych historii, która będzie idealna na leniwe popołudnie. Dlaczego? Ponieważ podczas czytania towarzyszy nam wiele emocji, od smutku, przez złość. To historia, którą przeżywa się razem z bohaterką, o której myśli się jeszcze długo po przeczytaniu ostatniego zdania. Niebanalna, ciekawa i wciągająca, a przy tym dość dynamiczna akcja, to książka, z którą nie dało się nudzić.

Gabrysia nie miała szczęśliwego życia, matka od zawsze ją poniżała, tłamsiła, mówiła, że do niczego się nie nadaje. To miała duży wpływ na to, jaka dziewczyna jest, na jej nieśmiałość i wycofania. Jednak mimo wszystko wierzyła w miłość, a kiedy na horyzoncie pojawił się Eryk, wierzyła, że w końcu i do niej uśmiechnęło się szczęście. To kobieta, która mimo młodego wieku wiele przeszła, której życie nie oszczędzało.

„Kochaj mnie szeptem” to książka, która dostarcza czytelnikowi dużą dawkę emocji, w której znajdziemy wiele bólu i cierpienia w różnych formach, ale też chwile szczęścia i radości. To książka, która zdecydowanie mi się podobała i według mnie warto po nią sięgnąć. Z przyjemnością polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

„On był żołnierzem, który lubił dominację. Panował nad moim ciałem, czy to mi się podobało, czy nie. Akceptowałam wszystko. Akceptowałam mocny dotyk, bo nigdy wcześniej nie doświadczyłam delikatności”.

Poznajemy Gabrysię, studentkę polonistyki. Dziewczyna ma bardzo niskie mniemanie o sobie, jest zakompleksioną szarą myszką. Jej despotyczna matka, na każdym kroku daje jej odczuć, że jest nikim. Gabi ma marzenia, chciałaby kochać i być kochaną. Pragnie stworzyć szczęśliwą rodzinę, zupełnie różną od tej, w której się wychowywała. Poznaje Eryka, żołnierza, który brał udział w misji w Afganistanie. Gabi szybko ulega czarowi i poddaje się miłym słowom Eryka, wkrótce stają na ślubnym kobiercu. Rozpoczynają wspólne życie, które całkowicie różni się od tego, co wymarzyła sobie dziewczyna. Eryk całkowicie podporządkowuje sobie naiwną, niedoświadczoną żonę. Już niedługo okazuje się, że nosi w sobie mroczne tajemnice, a ona sama dokonała najgorszego wyboru w swoim życiu. Gdy Eryk ponownie wyjeżdża na misje w jej życiu pojawia się przystojny Jeremi, całkowite przeciwieństwo jej męża…

Autorka porusza szereg trudnych, bolesnych problemów, obok których nie da się przejść obojętnie. Przemoc seksualna, poniżanie, dbanie tylko o własne chore potrzeby. O takich rzeczach zwykle się nie mówi głośno, są zamiatane pod dywan, bo nie wypada, bo co powiedzą inni, bo to sprawy małżeńskie i powinny być rozwiązane za zamkniętymi drzwiami. Jakie to przykre, bolesne, wręcz przerażające! Wstyd, upokorzenie, kompleksy powodują, że takie kobiety zamykają się w sobie, cierpią w milczeniu, znoszą przemoc fizyczną i psychiczną, gwałty. Utrata dziecka, w wyniku przemocy. Brak wsparcia najbliższych, toksyczna relacja matka – córka. Rodzina Eryka, jego matka, doskonale zdaje sobie sprawę, jaki jest jej syn, daje ciche pozwolenie na wyrządzanie krzywdy. Obwinia przy tym synową, niepojęte!

Pięknie opowiedziana, całkowicie przykuwająca uwagę poruszająca, erotyczna historia o niespełnionej miłości. Miłości, która miała być wybawieniem, a okazała się drogą przez piekło. Smutna, bolesna, przygniatająca, niosąca nadzieję. Ogromnie się cieszę, że mam drugi tom, już za chwilę ponownie przeniosę się do pokomplikowanego, pełnego bólu i miłosnych uniesień świata naszej bohaterki. Bardzo polecam, Tatiasza i jej książki :)

„To, co się stało, zmieniło mnie nieodwracalnie. Gdy raz pęka twoje serce, nie czujesz niczego tak samo jak wcześniej. Ulatują z ciebie ciepłe uczucia, a pozostają tylko te chłodne”.

Zdecydowałam się sięgnąć po tę książkę, bo dramat erotyczny brzmi jak coś bardzo w moim stylu. I pierwsze co sobie pomyślałam po przeczytaniu kilku rozdziałów to „akcja toczy się tak szybko”. Jednak im dalej czytałam, tym bardziej rozumiałam ideę tej historii, bo życie właśnie takie jest – szybkie i w biegu. I to, moim zdaniem, autorka ukazała w „Kochaj mnie szeptem”. Gabrysia spotykając mężczyznę w klubie widzi w nim ideał. Skromna i niepozorna dziewczyna wpada Erykowi w oko od pierwszej chwili. Nie potrafią przestać o sobie myśleć. Uczucie wsiąka w nich tak głęboko, że poświęcają dla siebie wszystko. Życie, które postanawiają spędzić razem wcale nie przypomina tych z książek czy z filmów. Para mierzy się z wieloma przeciwnościami, zaczynając od braku zrozumienia, wsparcia, bolączek i przemocy. Autorka przelała w historię Gabrysi wiele emocji. To czuć. Z każdym kolejnym rozdziałem emocje bombardują. Czasem jest to szczęście. Czasem ze smutku wręcz kurczy się serce. A czasem jest to niezrozumienie. Nie jest to kolejna cukierkowa historia. Jest to historia o trudnych decyzjach, które okazują się błędem, by za chwilę stać się wybawieniem. Gabrysia nie jest typem bohaterki, która po prostu jest. Przy niej towarzyszą nieoczekiwane emocje, bo są sytuacje, w których jej współczułam. Jednak są też takie, w których krzyczałam i byłam na nią potwornie zła. Jej decyzje doprowadziły ją do Jeremiego, który zyskał moją sympatię traktując Gabrysię, jak ósmy cud świata. W tym momencie zbliżam się do końcówki, która… (O, Boże) dobrze, że miałam drugi tom. Bez drugiego tomu obok nie czytajcie, bo Anna Dąbrowska potrafi wstrząsnąć czytelnikiem. Mną wstrząsnęła! Ale przede wszystkim zaskoczyła, połączeniem gatunków i intensywną historią, która daje do myślenia!😉

„Życie nie jest kadrem upragnionego filmu. Potrafi zaskoczyć najbardziej wtedy, kiedy najmniej się tego spodziewamy”.

Do przeczytania tej książki skusiła mnie intrygująca okładka i opis. Tak! Przeczytałam opis, a to zdarza się bardzo rzadko. Gdy okazało się, że to dramat erotyczny, byłam jeszcze bardziej zainteresowana, bowiem miałam przeczucie, że to będzie coś …mocnego… emocjonalnego… i zapewne szokującego. I co? I właśnie tak było!

Młoda i nieśmiała Gabrysia, jest studentką polonistyki. Już dawno przestała wierzyć w to, że ktokolwiek mógłby się nią zainteresować. No bo przecież nawet rodzice się nią nie interesują…przez co dziewczyna ma bardzo niskie mniemanie o samej sobie. Gdy pewnego dnia poznaje żołnierza Eryka, całe jej życie nabiera kolorów. W końcu ktoś, dla kogo znaczy wszystko! Czy to nie brzmi wspaniale? Dla Gabrysi owszem. Dlatego para bardzo szybko, postanawia przypieczętować swoją znajomość węzłem małżeńskim. Ale dopiero z czasem dziewczyna przekona się w co tak naprawdę się wpakowała i z czym będzie się musiała zmierzyć w momentach, gdy jej męża będą nawiedzać demony przeszłości..

Niezwykle życiowa, emocjonalna i wzruszająca historia Gabrysi, która przeżyje więcej niż normalny człowiek jest sobie w stanie wyobrazić. Jest to dramat. Zdecydowanie tak. Nie ma ludzi idealnych. I choć nasz główna bohaterka myślała, że na takiego trafiła, niestety grubo się pomyliła. Jesteśmy tylko ludźmi, a ludzie popełniają błędy. I ta książka właśnie o tych błędach opowiada. Myślę, że mogłaby być idealną przestrogą, ale czy nie zawsze jest tak, że człowiek nawet mimo przestróg, najszybciej uczy się dopiero jak się na czymś sam przejedzie?

Autorka wlała do tej książki tak wiele emocji – tych dobrych i tych złych, że podczas czytania ciężko o jakąkolwiek nudę, czy moment w którym możemy odetchnąć. Już od pierwszych stron, historia łapie za serce! Wszystko dzieje się bardzo szybko, ale to jest stworzone w określonym celu, więc tym się nie ma co zrażać. I jak z początku uśmiechałam się pod nosem podczas czytania, bo wiecie – radość, szczęście, związek, tak później otwierałam buzie z niedowierzania. Rozpoczął się dramat głównej bohaterki, który z każdą stroną przeżywałam razem z nią.. Nie chce przytaczać konkretnych przykładów, bo myślę, że na pewno lepiej jak sami się przekonacie co tam się działo, na pewno wywoła to więcej emocji, niż jakbym Wam od razu napisała co i jak i byście wiedzieli czego się spodziewać ;)

„Kochaj mnie szeptem” pochłonęłam w parę godzin. Były momenty, które dosłownie czytałam na wdechu. Nie obyło się bez fragmentów, które doprowadziły mnie do łez. A to znaczy tylko jedno – autorka wiedziała jak zagrać na emocjach czytelnika i idealnie to w swojej książce przedstawiła. A zakończenie tej części było dla mnie takim szokiem, że dobrze, że miałam pod ręką kolejną część, bo nie wiem czy bym się za mocno nie zdenerwowała ;)

Żeby nie było do końca tak kolorowo, to powiem, że trochę irytowała mnie główna bohaterka, która nie miała w sobie ani krzty ikry. Ale obstawiam, że ona taka właśnie miała być! No i trochę mi było za słodko pod koniec :P to z takich małych minusików ;) ale książkę oczywiście jak najbardziej polecam! Bo jest świetna!

Kiedy zaczynałam tę książkę nie sądziłam, że będzie tak trudna, niezwykła i bolesna historia. Historia, która wzrusza na każdym kroku.

Gabrysia to młoda studentka, która nie miała w życiu lekko. Nie wierzy w siebie jest podatna na wpływy. Naiwna, niepotrafiąca się postawić Kiedy poznaje Eryka ma nadzieje, że jej życie się odmieni. Wbrew sugestiom matki i nowej koleżanki rezygnuje ze studiów i wychodzi za mąż. Tylko czy na pewno dobrze robi? Jak potoczą się jej losy?

Dziewczyna jest Młoda i ciężko określić jej zachowanie. Z jednej strony naiwna z drugiej skomplikowana. Całą historię poznajmy z perspektywy Gabrysi. Osobiście nie zawsze taki zabieg przypada mi do gustu. Zabrakło mi tu trochę poznania wszystkiego z punktu widzenia Eryka.

Eryk, młody mężczyzna wychowany przez ojca, który jest wojskowym. Misja w Afganistanie go zmieniła. Początkowo bardzo go polubiłam z czasem zmiana, jaka w nim nastąpiła, sprawiła, iż stał się to złą postacią. Wszystko się zmianei gdy Gabrysia poznaje Jeremiego.

W książce autorka podjęła wiele ciężkich i trudnych tematów. Od przemocy domowej, finansowej po gwałt małżeński, a nawet zdradę. Duży plus dla autorki za podjęcie tematu tabu i pokazanie nam co dzieje się za zamkniętymi drzwiami niejednej rodziny. Pokazuje nam także jak wychowanie rodziców wpływa na nasze dalsze życie. Zarówno rodzice Gabrysi jak i Eryka nie należeli do idealnych rodziców. W głównej mierze oni odpowiadają za problemy dzieci. Książka nie jest słodkim romansem i typowym erotykiem. Duży plus za zmiany w zachowaniu bohaterów. Nie tylko te idące w dobrą stornę ale i w złą. Historia staje się bardziej realna.

Książkę czyta się rewelacyjnie. Mamy tu wiele tematów, które wcale nie są łatwe i zmuszają nas do reflacji. Okładka i opis są zwodnicze. Jeśli ktoś spodziewa się schematycznego erotyku czy romansu to się zawiedzie. W książce mamy wiele odmian namiętności. Jedna niszczy druga pomaga nam odkryć swoje ja. Książka w pierwszej części trzyma w napięciu w drugiej budzi w nas inne emocje i nadziej, że Gabrysia w końcu będzie szczęśliwa. Jednak zakończenie znów pokazuje, że książka jest nieprzewidywalna. W książce także czuć doskonale emocje, którymi targana jest główna bohaterka. Nie pozostaje mi nic innego jak przeczytać cześć 2 i mam nadzieję, że będzie taka samo emocjonująca ale Gabrysia będzie miała dużo więcej szczęśliwych chwili niż w części pierwszej.

Główna bohaterka Gabrysia jest młodą, nieśmiałą studentką, której życie zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni w dniu, gdy poznaje starszego od siebie chłopaka. Wiążąc się z Erykiem, sądziła, że stworzy z nim idealny związek. Mimo młodego wieku szybko stają na ślubnym kobiercu. Mogłoby się wydawać, że jest to wymarzony dzień każdej kobiety, który zostanie zapamiętany przez nią do końca życie. W przypadku Gabrieli było zupełnie inaczej... Z pewnością to, co działo się później, było dalekie od jej oczekiwań o wspaniałym małżeństwie. Zabieram się za czytanie drugiej części!

Wyobrażenia na temat miłości głównej bohaterki daleko odbiegają od tego, jak traktuje ją mąż. Marzenia o przyjemnym seksie tryskają jak mydlana bańka. Gabriela potrzebuje delikatności, zrozumienia, oparcia, oczekuje tego, by była kochana szeptem. A ona dostaje bolesne przeżycia, zero przyjemności a maximum bólu. Zakompleksiona dziewczyna miała mylne wrażenia co do miłości. Myślała, że zapoznany mężczyzna, którego zgodziła się dość szybko poślubić, będzie ją przysłowiowo nosił na rękach. Powieść A. Dąbrowskiej to klasyczny przykład przestawiający naiwność kobiety, która została omamiona przez mężczyznę. Autorka pokazuje, że miłość bywa trudna i czasem niewarta starań. A ból, który zadał jej mąż tyran jest w stanie załagodzić tylko inny, bardziej delikatny mężczyzna. Osobiście ta książka bardzo mnie urzekła, zaskoczyła. Powodowała, że raz się cieszyłam, a raz byłam smutna, tak samo jak główna bohaterka. Czasem nawet wyobrażałam sobie, co bym zrobiła w sytuacji Gabrieli.

Kochaj mnie ciszą i spokojem. Dotykaj mnie szeptem i subtelnie. Takie przyjemności to pewnie marzenie większości kobiet. Delikatność i powab w okazywaniu uczuć, miłe i ciepłe słowa, elektryzujący dotyk ciepłą dłonią. Ale czy oczekiwania zawsze idą w parze z rzeczywistością? Czy zawsze jest tak, jak sobie wymarzymy? Na pewno chciałybyśmy, aby tak było. Ale życie często pisze nieprzewidywalne scenariusze, o czym przekonała się bohaterka najnowszej powieści Anny Dąbrowskiej, Gabrysia.

Dziewczyna jest studentką polonistyki, młodą, pełną kompleksów i uprzedzeń. Te wycofanie zafundowała jej oschła i despotyczna matka, która nie nauczyła ją kochać, która nie potrafiła okazywać córce matczynych uczuć. Gabrysia nie wierzy, że taka szara myszka jak ona może spodobać się jakiemukolwiek mężczyźnie. Do czasu aż na dyskotece poznaje żołnierza z przeszłością, uczestnika misjii w Afganistanie. Eryk z początku wydaje się miły i czarujący i bardzo szybko osiąga swój cel. Młodzi się pobierają i wkrótce spodziewają się dziecka. Dziewczyna nie posiada się z radości, ale przyszły tata już tak. Jednak wkrótce mąż się zmienia, pokazuje swoje prawdziwe, nieznane dziewczynie oblicze. Przerażające oblicze. Czy dziecko zmieni ich życie? Jak daleko posunie się Eryk w swoich poczynaniach, czy cokolwiek jest w stanie go powstrzymać? Czy wyjazd na kolejną misję będzie tym, co poprawi ich relacje? Jaką rolę w życiu kobiety odegra przystojny i czarujący sąsiad, Jeremi? Czy jednak miłość do męża jest tak ogromna, że żaden mężczyzna nie jest w stanie zmienić jej uczuć?

Pomimo, że jest to książka erotyczna, to autorka stawia przed nami ogromne wyzwania. Porusza bardzo istotne zagadnienia, obok których nie można przejść obojętnie. Tematy, z którymi często musimy sobie sami radzić. Nie zawsze możemy liczyć na pomoc innych, nie zawsze też chcemy takiej pomocy. Wstydzimy się, czujemy się upokorzeni, że to właśnie nas taki los spotkał. Dlaczego właśnie ja? Nie wiem ...

Kochaj mnie szeptem to poruszająca historia o wymarzonej, ale niespełnionej miłości, mającej niewiele wspólnego z oczekiwaniami. To pełen smutku obraz trudnych i toksycznych relacji między matką a córką. Mamy bohatera z zespołem stresu pourazowego, któremu trudno jest pomóc, tym bardziej, że ukrywa przed nami swoje problemy. Bohaterka walczy, niezbyt skutecznie z przemocą fizyczną, ucieka przed bólem i cierpieniem. Alkohol wdziera się do związku i jak trucizna niszczy relacje małżeńskie. Jak na jedną kobietę to chyba wystarczy tych problemów. Smutne jest to, że rodzina męża nie wierzy w jej opowieści i wini ją za całą sytuację. Przyznam szczerze, że trzeba być bardzo silną i odporną, aby sobie poradzić z takim natłokiem złych emocji. Bohaterka wiele zniosła i wycierpiała, ale szczęście się w końcu do niej uśmiechnęło. Doznała pięknych przeżyć, nauczyła się czerpać radość z seksu. Otworzyła się i dopuściła do siebie myśl, że przeżycia seksualne mogą być źródłem satysfakcji, a nie tylko wiecznego bólu i upokorzenia. Nauczyła się kochać, przeżywać miłe chwile, dawać upust swoim emocjom. Cieszę się, że bohaterka przeszła taką metamorfozę w swoim krótkim jeszcze życiu. Ona wyraźnie pokazała kobietom, że należy zawsze walczyć o swoje marzenia. Nie wolno się poddawać. Trzeba mieć wiarę, że zawsze po złych dniach nastąpią te piękne i kolorowe. Każdy ma prawo do szczęścia.

Elektryzująca opowieść, pełna nadziei, miłości i pożądania. Namiętność wypełnia karty powieści i nieustannie mruga do nas prawym oczkiem. Dajmy się jej ponieść i pozwólmy, aby ekscytacja na długo rządziła naszym jeszcze rozgrzanym i wijącym się z orgazmu ciałem … w nieskończoność …

Polecam tę niekończącą się podróż do krainy erotycznych uniesień i wymarzonych przeżyć u boku namiętnego przystojniaka ...

Gabriela ma dwudziescia lat, studiuje, ma przyjaciółkę i pozornie zwyczajne życie. W klubie poznaje Eryka, żołnierza i bardzo szybko się do niego zbliża.

Eryk jest czarujący, władczy, przystojny. Szybko wymaga zbliżenia, szybko klękła na jedno kolano.

Gabrysia czuje że to dzieje się za szybko, jednak mówi tak. To efekt samotności, zauroczenia, a może wiary w szczęśliwą miłosną bajkę?

Niestety Eryk okazuje się nie być księciem z bajki. Jego miłość ją krzywdzi tak samo jak ich zbliżenia, myśli bardziek o sobie niż o niej, nie rozumie słowa nie, ani jej próśb.

To ważny i tudny temat jakim jest gwałt w małżeństwie. Wiele osób przymyka na to oko, jednak słowa Eryka jak to, że żona ma zobowiązania wobec męża są moim zdaniem całkowicie nie na miejscu. Nie znaczy nie. Zawsze i bez wyjątku. Nie można usprawiedliwić bólu i krzywdy miłością. Może osoba, taka jak Eryk naprawdę kocha, ale ta miłość rani i nie powinno się w niej trwać. Niestety często to właśnie najbliżsi ranią najbardziej.

Kolejnym trudym tematem jest poronienie. Słowa, które powiedziała do niej pielegniarka są brutalne i szokujące. Nie pierwsza i nie ostatnia poroniła, poboli i przejdzie. Tak, to są suche fakty, ale jak można powiedzieć coś tak okrutnego komuś kto właśnie stracił dziecko? To kolejne tabu, często ignorowane. Kobiety cierpią często bez pomocy i zrozumienia.

Równie przypadkowo Gabrysia poznaje Jeremiego. Z początku to niewinna znajomości, rozmowy, oglądanie filmów. Jednak oboje czują pożądanie, którego nie da się zatrzymać. Przy nim, w odróżnieniu do Eryka, dziewczyna czuje się szczęśliwa. Mimo to najpierw musi zmierzyć się z mężem, rodziną i własnymi obawami.

Nie jest to typowy słodki romans. Jeremiego poznajemy dopiero w połowie książki, która jest opowieścią życia Gabrysi, trudną skomplikowaną, bolesną. Na pewno daje prawdziwa wrażenie na temat życia, łatwo wczuć się w przygody Gabrysi. Warto zapoznać się z tą historią. Jestem ciekawa jak rozwinie się to w drugiej części.

"Kochaj mnie szeptem" Anna Dąbrowska.

W życiu każdego z nas nadchodzi moment, kiedy chcemy się usamodzielnić i zacząć samemu budować naszą przyszłość. Wówczas bardzo ważne jest, abyśmy wkraczając w ten nowy dla nas etap, mogli zabrać ze sobą walizkę wypełnioną po brzegi pewnością siebie i niezłomnym poczuciem własnej wartości Świadomością, że nawet jeśli, coś nam w życiu nie wyjdzie, zawsze będziemy mogli liczyć na wsparcie i bezwarunkową miłość naszych najbliższych, którzy kochają nas i akceptują takimi, jakimi jesteśmy. Takiego cennego bagażu nie da się jednak kupić w sklepie. To właśnie lata dzieciństwa, które spędzamy w domu rodzinnym, są najważniejszym czasem, kiedy ta pusta walizka otrzymana w momencie naszych narodzin powinna być sukcesywnie wypełniana tak cennymi wartościami, a tymi, którzy najbardziej powinni się starać, aby wyposażyć ją dla nas, jak najbardziej bogato winni być nasi rodzice. Niestety taki stan rzeczy nie jest w życiu normą, a tym samym czymś oczywistym. Nie każdy z nas ma szczęście dorastać w szczęśliwej i kochającej rodzinie, a co za tym idzie, swoją dorosłość często rozpoczynamy niczym żebrak łaknący prawdziwej miłości i bycia dla kogoś ważnym. Dziś opowiem Wam o najnowszej książce Anny Dąbrowskiej „Kochaj mnie szeptem”, opisującą historię młodej dziewczyny, której koleje losu uświadomią Wam, jak daleko idące i dramatyczne mogą okazać się konsekwencje w momencie, kiedy nigdy nawet nie próbowano nam wpoić podobnych wartości.

Kiedy my czytelnicy zaczynamy obserwować życie Gabrysi, dziewczyna studiuje polonistykę. Mieszka na stancji, co jest dla niej sposobem na wyrwanie się spod krytycznego oka despotycznej matki, która od zawsze sprawowała niepodzielną władzę w domu rodzinnym naszej bohaterki. Zdominowana przez matkę córka nigdy nie zaznała jej miłości. Jedyne, na co mogła liczyć, to wymuszona tolerancja, lecz tylko wtedy, jeśli poddaje się woli rodzicielki i spełnia jej oczekiwania. Dziewczyna pragnie być kochana. Wierzy w to uczucie, ale nie daje wiary temu, że ktoś może pokochać właśnie ją. Wszystko zmienia się w momencie, gdy Gabi poznaje Eryka, żołnierza służącego na misjach w Afganistanie.

To jest dla niej pierwszy przełomowy moment w życiu, a to dlatego, że po raz pierwszy zdobywa się na odwagę, by jawnie sprzeciwić się matce i związać się z nowo poznanym mężczyzną.

Kobieta wierzyła, że jest to ten, przy którym wreszcie dostanie wszystko to, czego tak bardzo pragnie, a na co nigdy nie zasłużyła w oczach innych. On ją kochał, doceniał i obiecał, że zawsze będzie ją chronił nawet przed matką, która nigdy jej nie szanowała. Potem już wszystko potoczyło się bardzo szybko. Została panią Milewicz. Tylko czy oby nie za szybko? Już wkrótce Gabrysia uświadamia sobie, jak mało wie o swoim mężu. Eryk jest żołnierzem służącym na misjach, a ona niestety nie jest w pełni świadoma tego, z czym to się wiąże. Bardzo szybko po uznaniu i poczuciu wyjątkowości w oczach ukochanego nie pozostaje nawet najmniejszy ślad. Ich miejsce zastępuje agresja i przedmiotowe traktowanie Gabi, a szczęście zamienia się w strach, upokorzenie i ból. Nie tylko ten psychiczny, ale także fizyczny. Codzienność u boku wybranka serca staje się wegetacją i piekłem na ziemi. On sam zaczyna wykazywać zachowanie, które przerażają kobietę. Czuje, że w przeszłości Eryka, do której ten nie dopuszcza żony, musiało wydarzyć się coś, z czym ON sobie nie radzi. Miłość wygasła, a ona sama czuje, że tkwi w labiryncie bez wyjścia. Kiedy wydaje się, że niestety do końca życia będzie musiała pokornie znosić brudną, chorą miłość męża, lękać się jego nastrojów drżąc o własne życie i zdrowie, a nawet pragnąc śmierci, która położy kres jej cierpieniu, swoje wsparcie ofiaruje jej Jeremi. Sąsiad z naprzeciwka staje się dla Gabrysi ukojeniem. Przy nim czuje się wreszcie wolna. Ten mężczyzna przywraca jej siły do tego, aby zawalczyć o to, co piękne. To ON pokazuje jej jak piękna i subtelna powinna być miłość fizyczna. Rodzące się między naszą dwójką uczucie wyzwala w nich żar namiętności i pożądania. Jeremi uczy swoją kobietę dostrzegać piękno własnego ciała i nie wstydzić się własnej kobiecości. To dzięki niemu Gabrysia zdobywa się na odwagę, by wyrwać się z więzienia, jakim uczynił jej życie książę, który zdarł maskę pozorów i ukazał jej swoje prawdziwe oblicze potwora i tyrana. Wszystko wydaje się móc skończyć pozytywnie, ale nie zapominajmy, o tym, że Gabrysia jest nadal mężatką. Jak wiele będzie kosztował ją ten romans, musicie koniecznie przekonać się sami.

Wielu z Was na pewno wie, że uwielbiam książki Ani Dąbrowskiej. Czytam je zawsze z niezmienną ciekawością. Przyznaję jednak, że na tę książkę czekałam chyba najbardziej. Wiedziałam, że będzie to zupełnie nowa odsłona, a zapewne nikogo z czytelników książek Ani nie trzeba przekonywać, że potrafi ona zaskoczyć. I to się autorce udało fenomenalnie. O matko kochana, co to była za książka! Jak czytamy w słowie od autorki, w życiu pisarza nastaje taki moment, kiedy przestaje bać się pisać odważnie, bardziej drapieżnie. W moim odczuciu ta książka jest idealnym dowodem na to, że dla Ani był to idealny moment na zmianę gatunku. Oddała w nasze ręce wywołującą mnóstwo silnych i skrajnych emocji wielowątkową powieść. Ukazała nam dwa oblicza miłości i seksu. To brudne i upokarzające wywołujące ból i obrzydzenie oraz to piękne pozwalające wyzwolić naszą kobiecość, otworzyć się na doznania i osiągać szczyty przyjemności. Miłość, która może zranić i uleczyć.

Zapewne jednak dostrzegliście już, że nie jest to jedyny wątek, któremu autorka poświęciła uwagę w swojej książce. Mamy tu bowiem także poruszony problem trudnych relacji na płaszczyźnie matka- córka. Czułam ogromną złość na matkę Gabi za to, jak traktowała córkę. Obwiniałam ją za to, co spotkało Gabrysię. Jestem pewna, że gdyby dziewczyna czuła się szanowana i kochana przez matkę, co siłą rzeczy wiązałoby się z poczuciem bezpieczeństwa i akceptacji, nie spieszyłaby się tak bardzo z wyrwaniem się spod jej kontroli. Mogłaby uniknąć wielu podejmowanych w pośpiechu decyzji, co w dłuższej perspektywie czasowej pozwoliłoby jej dostrzec prawdziwe oblicze Eryka.

Kolejnym bardzo ważnym aspektem tej książki jest ukazanie przemocy rodzinnej, zespół stresu pourazowego, a także zmierzenie się z najbardziej bolesną i niszczącą stratą, jakiej może doświadczyć kobieta. Najbardziej bolesna i trudna dla nas czytelników jest świadomość, że niestety wszystko, o czym czytamy, ma bardzo realny wymiar i wiele z nas może odnaleźć w tej książę cząstkę własnych przeżyć.

„Kochaj mnie szeptem” to książka, która wstrząsa, porusza i szokuje. Od początku do końca jesteśmy przepełnieni mieszanką emocji, które nie pozwalają nam oderwać się od niej choćby na chwilę. Podczas czytania byłam pełna podziwu i uznania dla autorki, gdyż nie jestem w stanie nawet wyobrazić sobie, w jaki sposób radziła sobie z ujarzmieniem tych wszystkich skrajnych odczuć. Mnie było bardzo trudno. Po przeczytaniu książki czułam się zmęczona emocjonalnie. Tym bardziej, że samo zakończenie wywołało we mnie niedowierzanie i złość. Muszę jak najszybciej sięgnąć po kontynuację Na szczęście mam ją już na swojej półce.

Kochani premiera książki już jutro 23.03.2021 i z pełną mocą i świadomością tych słów stwierdzam, że będzie to jedna z najlepszych premier wydawniczych roku, którą musicie przeczytać.

Czytam bardzo dużo i wydawało mi się, że chyba już nic w literaturze nie będzie mnie w stanie zaskoczyć. Ale jakże się myliłam! Nie dość, że ta książka jest inna niż wcześniejsze powieści Anny Dąbrowskiej, to jeszcze poruszane tematy nie pozwalają na to, by czytać jej bez emocji, wewnętrznego rozdarcia, przeżywania każdej sytuacji i zdarzenia z udziałem bohaterów. Ta historia jest tak namacalnie prawdziwa, że aż przerażająca.

"Poczułam, że wkraczam w dorosłość, od której nie będzie już odwrotu. Przyjmując na siebie rolę bycia dorosłym, robi się to już na zawsze..."

Jeśli ktoś myśli, że dorosłość i miłość jest prosta, to chyba żyje w bajce albo w jakimś innym wymiarze. Uczucia bowiem to skomplikowany twór, a i tak wszystkich nas do tego ciągnie, tego potrzebujemy, by być szczęśliwymi. Znacie to powiedzenie: "za mundurem panny sznurem", prawda? W tym przypadku w pewnym momencie moje wyobrażenia o takim facecie roztrzaskały się z hukiem o ziemię. Dla mnie to coś nowego w kreacji takiego książkowego bohatera. Zwykle mamy do czynienia z mężczyzną niemal idealnym, do którego wzdychają czytelniczki. Tu nasze serce zdobywa ktoś inny... No ale to już Wam pozostawiam do sprawdzenia.

"Tak trudno jest się uśmiechać, kiedy całe serce płacze. Tak trudno jest być silnym, kiedy w grę wchodzą uczucia..."

Byłam tak bardzo zła na Gabrysię, na jej naiwność, błędne i pochopne decyzje. Dziewczyna jest rozczarowa życiem małżeńskim. Moim zdaniem 20 lat to nie jest czas na zamążpójście. Jej mąż Eryk po powrocie z Afganistanu cierpi na PTSD. Jednak to wcale nie tłumaczy tego, w jaki sposób traktuje żonę. Jego nie można polubić. To egoista zaspokajający tylko własne potrzeby.

Namiętność, miłość, potrzeba bycia kochaną, pragnienie akceptacji i zrozumienia, samotność, strach, przemoc fizyczna, seksualna i psychiczna, brutalność, podporządkowanie, manipulacja, pozory. Tego i wiele więcej spodziewajcie się po tej książce.

Historia ta w bolesny sposób pokazuje, że żadna kobieta nie powinna zapominać o sobie, swoich potrzebach, pragnieniach i marzeniach. Często mamy cały dom na głowie, dzieci, praca... A gdzie my same w tym wszystkim? Czasem wcale nie potrzeba wiele, byśmy poczuły się kobietami. Trzeba nauczyć się sprawiać sobie drobne przyjemności.

"Będę kochał cię delikatnie. Będę kochał cię szeptem. Bez pośpiechu."

Dla mnie ta książka ma dodatkowy smaczek, gdyż jej akcja osadzona została w miejscach, które znam. Olsztyn i Morąg - to tu kończyłam szkoły. 

"Kochaj mnie szeptem" to niezwykle trudny i bolesny dramat erotyczny. Polecam każdej kobiecie, by nie wpadła w pułapkę mylnych wyobrażeń o związku i miłości oraz każdemu mężczyźnie, by zobaczył jak nie należy traktować kobiety.