Kiedy nadejdziesz. Kolory szczęścia. Tom 1

Literatura obyczajowa to ten rodzaj książek, które zdarza mi się czytać najczęściej. Po tę autorkę sięgnęłam pierwszy raz, ale na pewno nie będzie to moje jedyne spotkanie z jej twórczością, gdyż powieść przypadła mi do gustu. Fabuła jest tutaj spójna, logiczna i naprawdę świetnie wymyślona. Bohaterowie zostali wykreowani z dbałością o każdy szczegół. Jednak największe wrażenie zrobiły na mnie emocje, których w tej pozycji jest naprawdę wiele. Książka wzruszyła mnie, wzbudziła wiele refleksji i sprawiła, że nie mogłam oderwać się od lektury. Jeśli lubicie piękne powieści, to dajcie szansę autorce, bo warto.

Dostając od wydawnictwa książkę Anny Karpińskiej spodziewałam się lekkiej historii obyczajowej. Nie znam twórczości autorki, nie miałam pojęcia jak pisze, ale już sama okładka zapowiadała miłą, spokojną historię.

Aleksandra i Jan starają się o dziecko, Ola już poroniła kilka razy, marzy o maleństwie, niestety nie może donosić ciąży.

Maria i Władek mają córkę Kalinę, która po wypadku porusza się na wózku. Maria marzy o operacji, która przywróci sprawność dziewczynie, niestety nie mają na to środków.

Drogi dwóch kobiet w pewnym momencie się spotykają, jedna może pomóc drugiej i odwrotnie. Tylko czy zdecydują się na taki krok?

Ta książka aż kipi od emocji, na początku są one bardzo wywarzone ale to tylko na początku. Historia wciąga i nie pozwala na odłożenie. Zdeterminowane kobiety, obie w jakiś sposób walczą o swoje dziecko, jedna żeby je posiadać, druga żeby zawalczyć o zdrowie swojej córki. Cieszę się że autorka poruszyła tak ważny temat, jak problem donoszenia ciąży, poronień, odczuć kobiety, chociaż w tej kwestii nie mogę się wypowiadać ponieważ nigdy takich doświadczeń nie miałam.

Książka porusza wiele problemów i moim zdaniem jest świetnie napisana. Każdy z nas będzie miał przy niej swoje emocje, ja mogę mówić tylko za siebie. Polubiłam obie bohaterki i gdybym spotkała takie osoby w życiu, na pewno bym ich nie oceniała, każdy ma swoje powody do takich decyzji. Zabrakło mi na pewno jednego, a z tym tematem jestem na bieżąco, jeśli Maria potrzebowała pieniędzy na operację córki, czemu nie zorganizowała żadnej zbiórki, to jedyny szkopuł tej historii.

Zaskoczyło mnie zakończenie, nie tego się spodziewałam

Do najnowszej książki Anny Karpińskiej podchodziłam trochę jak do jeża. Nazwisko pisarki było mi znane, jednak do tej pory nie skosztowałam żadnej jej powieści. Nie sądziłam też, żeby tematyka była na tyle interesująca, by mnie ująć i zawładnąć, choć na moment moim umysłem. Jednak po czasie ciekawość zwyciężyła i rozpoczęłam lekturę.

Dwa małżeństwa: Oli i Jaśka oraz Marii i Władka. Dwa całkowicie różne światy, ale połączyły je wspólne problemy i chęć realizacji pragnień. Ola nie jest w stanie donosić żadnej ciąży i według lekarzy istnieje małe prawdopodobieństwo, że jej się to kiedykolwiek uda. Maria nieba by uchyliła swojej nastoletniej córce, by ta po wypadku samochodowym znów mogła stanąć na własnych nogach. W domu im się nie przelewa, a operacja w Szwajcarii kosztuje krocie. Gdy los zetknął obie kobiety, Oli zaświtał pewien pomysł, by wilk był syty i owca cała… Iście szatański pomysł przewróci im życie do góry nogami. Czy jednak warto poświęcić spokojne, ustabilizowane życie dla zrealizowania największego marzenia? Czy warto podjąć heroiczny trud, by starać się wyleczyć z kalectwa córkę?

Na wstępie chciałabym zaznaczyć, że książka mnie nie poruszyła. Przyczyny tego stanu rzeczy upatruję w tym, że główne problemy w niej nakreślone nie dotyczą ani moich znajomych, ani rodziny, ani mnie osobiście. Są mi całkowicie obce. Nie potrafię więc ocenić czy Autorka przedstawiła je realistycznie, płytko czy przekoloryzowała dla wzmocnienia efektu. Historia opowiedziana jest z perspektywy Oli i Marii co czyni ją nie tyle ciekawszą, ile pozwala poznać ich emocje, rozterki, dylematy i motywację do podjęcia takich, a nie innych wyborów, które determinowały ich dalsze życie.

Historia wydaje się wręcz przeładowana tematami. Ile nieszczęść może w końcu spaść na zaledwie dwie rodziny? Jest poronienie i niemożność donoszenia ciąży, jest niepełnosprawne dziecko, niewierność małżeńska, wpadanie w nałóg, tajemnice rodzinne, samotność ludzi starszych, kontrowersyjny temat wynajmowania brzucha i in vitro, utrata marzeń oraz wszelkich złudzeń. Są i pozytywne zdarzenia oraz relacje międzyludzkie dające wiarę nie tylko w nasz gatunek, ale i na lepsze jutro. W sumie dzięki tej mnogości występujących wątków i zdarzeń nie ma mowy o nudzie podczas lektury. Strony krótkich rozdziałów czytają się praktycznie same. Ciekawie wykreowani są również bohaterowie, różnorodność zarówno charakterów, jak i motywacji i zachowań gwarantują poczucie realizmu i jakiejś tworzącej się więzi z bohaterami. Lekkie pióro Autorki to kolejny atut, dzięki któremu od razu wchodziło się w sam środek historii bez zbędnych zgrzytów. Plusem jest również to, że pisarka nie ocenia, nie moralizuje, nie poucza i nie daje gotowej recepty na rozwiązanie poruszonych problemów. Niech czytelnik sam wysnuwa wnioski. Mimo pewnej przewidywalności samo zakończenie jest zaskakujące, frapujące i dające nadzieję, na ciekawą i równie wciągającą kontynuację.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka.

Muszę przyznać, że do niedawna nie słyszałam o pani Annie Karpińskiej. Tym samym nie miałam styczności z jej twórczością. Jednak, kiedy przeczytałam opis książki „Kiedy nadejdziesz”, to zechciałam ją poznać. Zaciekawiła mnie. Przy okazji miałam możliwość poznać nową polską pisarkę. Lubię to robić, więc z wielką chęcią sięgnęłam po jej najnowszą książkę. Autorka zaskoczyła mnie tym, że wydała już kilkanaście książek, a ja nie wiedziałam o jej istnieniu. Musiałam to zmienić.

Do książki „Kiedy nadejdziesz” podeszłam z wielkim zaciekawieniem. Chciałam się dowiedzieć, czy polubię twórczość kolejnej polskiej autorki. I tak też się ostatecznie stało. Książka okazała się być w moim guście. Bardzo dobrze mi się ją czytało. Historia cały czas utrzymywała moje zainteresowanie. Spodobało mi się to, że autorka poruszyła niełatwy i myślę, że niecodzienny temat. Nie bała się pokazać ludzi, którzy są nieprzychylni takiemu działaniu.

„Kiedy nadejdziesz” to historia dwóch kobiet, które wiodą całkiem odmienne życie, ale są w stanie wiele poświęcić dla dzieci. Książkę czytało mi się bardzo przyjemne i z wielkim zaangażowaniem. Cały czas trzymałam kciuki za główne bohaterki. Zakończyłam czytanie tej pozycji z lekkim rozczarowaniem, gdyż jest to pierwsza część serii, więc nie wszystkie sprawy zostały wyjaśnione. A ja już i teraz chcę wiedzieć co stanie się dalej.

Kiedy dostałam propozycję przeczytania tej książki, nie byłam przekonana, czy jest to lektura dla mnie. Nie przepadam za "babszczydłami", jak tego typu książki nazywa moja ulubiona kuzynka. 😜 Ale, ponieważ nie jest to romansidło tylko obyczaj, postanowiłam spróbować. No i powiem Wam, że książka ta, to dla mnie zupełne zaskoczenie.

Ola i Jaś są młodym, zamożnym małżeństwem. Ona - tłumaczka literatury łotewskiej, On - biznesmen prowadzacy z sukcesem firmę budowlaną. Piękny dom, mnóstwo kasy na piękne rzeczy, wyjazdy, brakuje im jedynie dziecka. Marysia i Władek z kolei żyją bardzo skromnie w mieszkaniu w blokowisku. Ona pracuje w Domu Opieki, gdzie zarabia niewiele, On jest dźwigowym, który coraz częściej zagląda do kieliszka. Ich córka Kalina, po wypadku któremu uległa mając osiem lat, ma uszkodzony kręgosłup i jeździ na wózku. Marysia marzy, że kiedyś będzie możliwa operacja która przywróci sprawność córce. W końcu dostaje wymarzony telefon od lekarza, lecz radość zakłóca fakt, że operacja ta będzie kosztować niewyobrażalną dla niej sumę. Prawie w tym samym momencie Ola, po szóstym poronieniu mającym miejsce w 12 tygodniu ciąży, otrzymuje wiadomość od lekarza, że cierpi na poronienia nawykowe i praktycznie nie ma szans na dziecko. Postanawia więc znaleźć matkę zastępczą, której jest w stanie zapłacić naprawdę wiele.

W tym momencie pomyślałam... no i już po wiadomo jak to się skończy, dalszy ciąg jest przewidywalny do bólu... I tu mamy zaskoczenie pierwsze. Z ogromną przyjemnością stwierdzam, że żadne z nich przypuszczeń się nie sprawdziło. Przynajmniej na razie, bo ... tu zaskoczenie drugie... historia nie ma zakończenia, gdyż to dopiero pierwszy tom. I choć jestem rozczarowana tym, że muszę czekać żeby dowiedzieć się jak sprawa się potoczy, to wiem, że z ogromną przyjemnością będę wyglądać drugiej części.

🍁Czy czuliście kiedyś tak wielką chęć posiadania dziecka, że byliście gotowi posunąć się do wszystkiego, byle tylko osiągnąć swój cel? Nie bacząc na konsekwencje i cenę, którą przyszłoby wam za to zapłacić?

🍁Aleksandra, główna bohaterka tej historii jest boleśnie doświadczana przez życie. Najbardziej na świecie pragnie dziecka, ale wydaje się, że nie będzie jej to dane. Po wielu poronieniach, całkowicie traci nadzieję na to, że kiedykolwiek jeszcze zostanie matką. Słowa lekarza są jak sól sypana prosto na rany.

Wtedy na jej drodze pojawia się Maria. Kobieta jest biedna, nie ma wsparcia w mężu, a jej córka po wypadku najprawdopodobniej nigdy nie będzie już chodzić. A przynajmniej tak sądzą lekarze. Do momentu, w którym okazuje się, że kosztowna operacja zagranicą być może da dziewczynce szansę na powrót do pełnej sprawności. Losy tych dwóch (bądź co bądź samotnych) kobiet splatają się w jednym z najgorszych życiowych momentów w ich życiu. Okazuje się, że każda z nich może ofiarować drugiej to, o czym ta druga marzy. Zawierają więc umowę, za którą szybko przyjdzie im gorzko zapłacić... Gdzie jest granica i co, jeśli dawno już została przekroczona? Jak to wszystko się skończy? Chciałabym wiedzieć, jednak autorka skończyła książkę w takim momencie, że czym prędzej chciałoby się sięgnąć po drugi tom!

Emocjonalna, trudna, życiowa. O kobietach, które dla swoich dzieci (lub chęci ich posiadania) zrobiłyby wszystko i jeszcze więcej. Niezależnie od konsekwencji. Wzbudziła we mnie sporo emocji, szczególnie jeśli chodziło o męską część bohaterów. Jednego i drugiego najchętniej wysłałabym w kosmos. O chęci posiadania z nimi jakichkolwiek potomków nawet nie wspomnę...😎 Jeśli lubicie tego typu obyczajówki, zapewne będzie to propozycja dla Was.

"Kiedy nadejdziesz" Anna Karpińska

Czytanka na Dobranoc 2 Anna Karpińska , bezpłodność , choroba , ciąża , literatura dla kobiet , literatura obyczajowa , matka zastępcza , nowość , proza , Prószyński i S-ka , surogacja , surogatka

Mija miesiąc, dwa, trzy, potem rok i kolejny, a dziecka jak nie było, tak nie ma. Z czasem przychodzi zniechęcenie i rezygnacja, pojawiają się też niewygodne pytania ze strony rodziny i znajomych: „to kiedy w końcu będziecie mieli dziecko?”. Problemy z zajściem w ciążę dotyczą coraz większej liczby par na całym świecie. Nawet co czwarta para musi długo starać się o dziecko, a niepłodność dotyczy około 10-15% partnerów w Polsce. Aleksandra i Jan, choć udaje im się zajść w ciążę, i to aż sześciokrotnie, nadal nie doczekali się potomka. Kobieta cierpi na zespół poronień nawykowych, każda z ciąż kończy się w 12 tygodniu.. Choć z początku lekarze byli pełni nadziei i kazali próbować do skutku tak teraz się poddali. Jednak Aleksandra ani myśli to robić. Z pomocą przychodzi jej przyjaciółka, która ma plan...

Aleksandra i Jan przez wiele lat bezowocnie starają się o dziecko. Lekarze, mimo szczerych chęci, są bezradni.Maria i Władek są rodzicami Kaliny, która po wypadku porusza się na wózku. Pewnego dnia pojawia się szansa, że dziewczyna będzie chodzić o własnych siłach. Na operację potrzeba jednak fortuny, która jest poza ich zasięgiem.

Jak do tej pory przeczytałam kilka książek Anny Karpińskiej i śmiało mogę powiedzieć, że ta jest najlepsza. W końcu autorka wyszła poza ramy typowej prozy obyczajowej i podjęła się kontrowersyjnych tematów, które zdecydowanie dodały książce kolorytu. Oczywiście również i tutaj, jak przystało na typową literaturę kobiecą, pojawiają się zdrady, romanse, rozstania, kłótnie i wszystko to co czytelniczki znają i kochają, jest też jednak coś więcej. Jednym z tematów poruszanych w tej powieści, jest problem bezpłodności (lub niemożności donoszenia ciąży) oraz to jak wpływa ON na dynamikę związku. Sama mam dójkę dzieci i nigdy nie miałam problemów tej natury. Jednak znam parę dziewczyn, które od lat starają się zajść w ciążę, decydują się na stymulacje hormonalne i zabiegi in vitro, jednak każda kolejna próba kończy się fiaskiem. Zazwyczaj jest tak (jest to pokazane również w niniejszej książce), że to jedna ze stron, częściej są to kobiety, zrobi wszystko byle tylko urodzić dziecko. Instynkt macierzyński i potrzeba wydania na świat potomstwa są w nas genetycznie zakodowane i nadchodzi taki czas, że przykładamy coraz większą rolę do prokreacji. Często w takich sytuacjach możemy przekroczyć cienką granicę normalności i dać się ponieść szaleństwu. Mierzenie temperatury, kupowanie drogich aparatur do prognozowania dni płodnych, zwalnianie się z pracy by odbyć stosunek bo komórka jajowa właśnie dojrzała...wszystko to jest niezwykle wyczerpujące. Pary, które zwariowały na punkcie posiadania dziecka, często przechodzą kryzys. Na pierwszy rzut oka małżeństwo Aleksandry i Jana jest udane. Spędzają razem czas, wyjeżdżają na romantyczne weekendy, gotują dla siebie kolacje i obdarowują się czułymi słówkami oraz drogimi prezentami. Mogą sobie na to pozwolić gdyż są właścicielami prężnie rozwijającej się firmy budowlanej, która przynosi duże zyski. Do szczęścia brakuje im dziecka...lecz czy tylko tego? Jeśli przyjrzymy się bliżej związkowi naszych bohaterów zaczniemy dostrzegać rysy i pęknięcia na jego powierzchni : dostrzeżemy zniecierpliwienie i irytację Jana, pełne melancholii i sentymentu wspomnienia Oli. Będziemy się zastanawiać czy oni naprawdę się kochają czy są ze sobą z przyzwyczajenia. A może to właśnie chęć posiadania dziecka i ciągłe poronienia sprawiły, że ich związek już nie błyszczy na firmamencie niczym gwiazda zaranna?

Kolejnym wątkiem, który porusza autorka, i który postawił mnie w stan alertu, jest temat surogatek czyli tak zwanych "brzuchów do wynajęcia". Kiedyś usłyszałam, że Christiano Ronaldo zapłacił pewnej pani by urodziła mu dziecko. Pieniądze przeszły z ręki do ręki, chłopiec trafił do domu piłkarza a wynajęta matka z milionami na koncie poszła swoją drogą. W Polsce instytucja surogatek nie jest usankcjonowana prawnie. Choć wynajmowanie "brzuchów" nie jest nielegalne to wiele osób uważa, iż proceder ten jest nieetyczny. Temat surogacji jest wielowątkowy i niezwykle złożony. Z jednej strony należy podkreślić, iż dziecko nie jest rzeczą lub produktem. Nie jestem pewna, czy żyjemy w na tyle rozwiniętym społeczeństwie, aby możliwość zamówienia dziecka powinna być powszechnie dostępna. Rodzi to szereg zagrożeń, a kobieta zdaje się być w tej koncepcji sprowadzona do roli inkubatora. Temat jest niezwykle trudny, a człowiek – jako jednostka osadzona w dynamicznie zmieniającym się świecie, nieustannie zmieniający swoje zdanie i podejście do życia wydaje się nie być dostatecznym gwarantem. Z drugiej jednak strony staram się zrozumieć popyt na instytucję jaką jest surogacja. Często może być tak, iż surogacja obok in vitro będzie stanowiła rozwiązanie dla tych, którzy nie mogą mieć biologicznych dzieci z powodu różnych powodów. Surogacji została przypisana bardzo negatywna konotacja. Ot, sportowiec-milioner, który nie chce na stałe wiązać się żadną kobietą zapragnął mieć syna na swoje podobieństwo za co jeszcze zapłacił miliony. Cóż, nie brzmi to najlepiej. Tymczasem istnieje wiele wspólnych płaszczyzn pomiędzy surogacją a metodą in vitro. Anna Karpińska (takie przynajmniej odniosłam wrażenie) jest zdecydowaną zwolenniczką surogacji, jednak pozwala się również wypowiedzieć tym bohaterom, którzy mają inne zdanie w tej kwestii. Dialog, który pojawia się w tej książce jest niezwykle otwarty i inteligentny i może być wyjściem do wartościowej dyskusji. Więc jeśli należycie do klubów książki i macie sobie ochotę podyskutować na ciekawe tematy a przy okazji przeczytać coś dobrego, to "Kiedy nadejdziesz" nada się do tego znakomicie.

Anna Karpińska ma na swoim koncie kilkanaście powieści, więc śmiało można ją nazwać weteranką. Jej proza jest dobra, styl sprawdzony a pomysły trafiają w gusta jej fanów. "Kiedy nadejdziesz" jest dokładnie taką książką na jaką czekali czytelnicy : spójną, ciekawą, wzruszającą a nawet troszkę szokującą. Jak w większości powieści tego gatunku spotkamy się tutaj z patologią, zawiedzionymi nadziejami, miłością, kalectwem, chorobą, śmiercią, zdradą. Wszystko to zostało doskonale wkomponowane w ciekawą fabułę. Autorkę cechuje wielka biegłość we wplataniu wydarzeń z przeszłości w teraźniejszość. O tym co spotkało naszych bohaterów dowiadujemy się stopniowo. Karpińska odkrywa swoje karty powoli dzięki czemu przyjemność z lektury jest tym większa.

Nie przypuszczałam , że "Kiedy nadejdziesz" będzie dopiero pierwszym tomem większej całości i teraz, kiedy siedzę i wpatruję się w słowa "koniec części pierwszej" czuję smutek, tęsknotę i wielkie rozczarowanie. Żałuję, że nie mogę znaleźć się w głowie autorki i już teraz dowiedzieć się jak potoczyły się losy bohaterów, których zdążyłam pokochać. Niestety by poznać przyszłość muszę troszkę poczekać. Oby tylko nie za długo bo nie należę do tych cierpliwych czytelników. Jeśli lubicie książki obyczajowe, nie przeszkadza wam omawianie tego samego tematu z dwóch różnych perspektyw (ponieważ mamy dwie narratorki siłą rzeczy znajdą się tutaj powtórzenia) to "Kiedy nadejdziesz" jest książką dla was. Polecam.

Powieść obyczajowa ,,Kiedy nadejdziesz" autorstwa Anny Karpińskiej miała premierę 07.09.2021 r. Jest to moje drugie spotkanie z twórczością autorki po książce ,,Chorwackie powroty". Zazwyczaj rzadko sięgam po książki obyczajowe. Jednak nie sądziłem, że może w nich tyle dziać się. Myślałem, że przy ,,Kiedy nadejdziesz" po ciągłym czytaniu kryminałów i thrillerów odpocznę. Jednak książka zapewniła wiele emocji tych dobrych i złych. Jest to bardzo poruszająca lektura, która mnie wciągnęła i pojawiło się sporo zwrotów akcji. Autorka wiele kwestii opisuje w sposób rzetelny i autentyczny. Prawdziwie, nie zakłamując rzeczywistości oraz nie ocenia. Pozostawia pewne kwestie do oceny przez czytelników.

Narracja jest prowadzona na zmianę z perspektywy dwóch kobiet. Głównymi bohaterkami książki są Maria i Aleksandra. Maria wraz z mężem Władkiem są rodzicami Kaliny, która po wypadku porusza się na wózku. Pojawia się szansa na operację dla dziewczyny. Jednak koszt operacji przekracza możliwości rodziny. Maria pracuje jako opiekun osób starszych w domu spokojnej starości, a Władek pracuje na budowie, lecz traci pracę. Rodzina nie jest w stanie uzbierać kwoty potrzebnej na leczenie dla córki. Natomiast Aleksandra z mężem Janem są zamożni. Jan prowadzi dobrze prosperującą firmę budowlaną, którą przejął od ojca Oli. Jednak pomimo, że na nic im w życiu nie brakuje to od kilku lat starają się bez powodzenia o dziecko. Lekarze nie dają szans Oli na donoszenie kolejnej ciąży. Aleksandra dowiaduje się o możliwości wynajęcia matki zastępczej i dzięki przyjaciółce poznaje Marię, która zgadza się zostać surogatką. Maria chce w ten sposób zarobić na operację dla córki. Jednak nie wszystko okaże się takie proste.

Autorka poruszyła w książce wiele problemów, z którymi niejedna współczesna rodzina musi zmierzyć się. Nie sposób wszystkie wymienić, żeby nie zdradzić za wiele. Ważną kwestią jaką porusza autorka jest temat matki zastępczej. W Polsce sprawy te nie regulują żadne przepisy, choć w niektórych państwach Unii Europejskiej państwo finansuje takie rozwiązanie, ale też w niektórych jest to zabronione.

Jednak w Polsce pomimo, że nie jest to zabronione, rodziny decydujące się na takie rozwiązanie spotykają się często z ostracyzmem społecznym i muszą niejednokrotnie kryć się ze swoimi decyzjami. Myślałem, że w zakończeniu książki wszystko wyjaśni się i będzie happy end. Jednak ,,Kiedy nadejdziesz" jest pierwszym tomem serii ,,Kolory szczęścia" i zakończenie pozostawiło wiele wątków otwartych i zapewne powstanie kontynuacja. Polecam.

Pieniądze szczęścia nie dają i nie gwarantują zdrowia… Przynajmniej tej osobie, która jest ich właścicielem. „Kiedy nadejdziesz” to powieść o dwóch cierpiących w duchu kobietach, które razem są w stanie sobie pomóc. To historia o macierzyństwie, kobiecości, poświęceniu i tak po prostu, o życiu, o tym jak skomplikowane potrafi być.

Już od pierwszych zdań poczułam, że jestem w domu. Nie wiem, jak inaczej to określić, to taki czytelniczy komfort, kiedy od razu wiesz, że lektura ci się spodoba. Postacie pojawiły się przede mną, przedstawiły i z miejsca stałyśmy się przyjaciółkami. Aleksandra chwyciła mnie za jedną dłoń, a Maria za drugą i na zmianę opowiadały mi swoje historie.

Autorkę poznałam przy okazji dwóch jej powieści o Chorwacji („Chorwacka przystań” i „Chorwackie powroty”). Pamiętam, jak pochłaniałam te książki na zmianę w papierze i audiobooku, żeby tylko szybciej poznać dalsze losy bohaterów. W swojej najnowszej książce Anna Karpińska również mnie nie zawiodła. Czyta się to tak, że nie sposób zauważyć upływu czasu i stron.

Z fabuły więcej nie zdradzę, ale mogę jeszcze trochę opowiedzieć o wrażeniach. Postacie żyją i są skomplikowane w swoich charakterach, ciężko jednoznacznie kogoś ocenić, wskazać, kto postępuje dobrze, a kto źle. Lektura wywołuje w czytelniku dużo emocji, porusza, potrafi na chwilę zatrzymać serce w przestrachu.

W "Kiedy nadejdziesz" znajduje się również to, czego doświadczyłam przy okazji chorwackiej dylogii - w fabułę zręcznie wplecione są informacje dotyczące innego kraju i jego kultury, w tym wypadku chodziło akurat o Łotwę. Dla zapalonych czytelników miłym smaczkiem będą wątki związane z pracą tłumacza, osadzenie różnych książek wewnątrz tej, postać pisarza czy praca w księgarni innej bohaterki. Nie dość, że dostajemy świetną obyczajówkę, która chwyta za serce i skłania do myślenia, to jeszcze możemy się dowiedzieć i doświadczyć w wyobraźni tylu rzeczy, na które pewnie na co dzień byśmy się nie natknęli.

Dla rozrywki, dla wzruszeń, dla oderwania się od rzeczywistości - polecam.

Aleksandra na pozór ma wszystko - stabilną sytuację finansową, piękny dom, dobrą pracę i kochającego męża - nie ma tylko tego, co dla niej bardzo cenne - dziecka. Kobieta poroniła już sześć razy i jest gotowa zrobić wszystko, żeby zostać matką.

Maria ma nastoletnią córkę, która na skutek nieszczęśliwego wypadku połowę swojego życia spędziła na wózku inwalidzkim. Nagle pojawia się nadzieja na operację - problemem są pieniądze, których Maria z mężem nie mają. Maria zrobi wszystko by móc sfinansować operację córki, więc gdy w pracy dowiaduje się o kobiecie, która chciałaby wynająć surogatkę do urodzenia jej dziecka długo się nie zastanawia.

I tak oto Maria spotyka Aleksandrę - obie zupełnie z różnych światów, ale mające jeden wspólny cel - dążenie do marzeń: Ola zrobi wszystko, żeby zostać matką, a Maria, żeby jej ukochana córka wróciła do zdrowia.

Myślę, że nie zdradzę zbyt dużo mówiąc, że Maria za odpowiednio dużą sumę godzi się na zostanie surogatką i urodzenie dziecka Aleksandry i jej męża Jana, bo to tak naprawdę dopiero początek.

Bowiem od tego momentu w życiu obu małżeństw dzieje się tyle, że z każdą kolejną stroną nie można się doczekać jak potoczą się ich losy i z jakimi trudnościami będą musieli się zmierzyć, a będzie ich nie mało. Ta jedna podjęta przez nich decyzja obnaży każdy fałsz w ich małżeństwach, będzie zapalnikiem wielu konfliktów, okazją do rozmów, odkrywania prawdy, której czasem znać się nie chce i co najważniejsze - pozwoli zrozumieć co tak naprawdę liczy się w życiu każdego z tej czwórki...czy aby na pewno w każdej parze małżonkowie mają te same marzenia?!

Piękna, wzruszająca i skłaniająca do refleksji książka o

sile kobiet, determinacji w dążeniu do zostania matką, i zapewnieniu dziecku zdrowia oraz o tym jaką cenę musimy czasem zapłacić za dążenie do spełnienia marzeń.

Rozdziały pisane z perspektywy zarówno jednej, jak i drugiej kobiety świetnie oddają ich rozterki i emocje, które wprost wylewają się z kart tej książki.

Już nie mogę się doczekać jak potoczą się ich losy, bo ten tom zostawił wiele otwartych kwestii...czekam z niecierpliwością na kolejny tom.

Sugerując się okładką, myślałam o tej książce, że jest to lekka, łatwa i przyjemna w odbiorze lektura. Wkrótce miałam się przekonać, jak bardzo pomyliłam się w swojej ocenie. Ta wakacyjna okładka jest jedynie swego rodzaju metaforą tego, co można znaleźć w środku. Anna Karpińska opowiedziała niecodzienną historię o ogromnym ładunku emocjonalnym, która mogłaby wydarzyć się naprawdę. Niesamowitą i wstrząsającą historię dwóch kobiet. Z jednej strony potrzeba posiadania dziecka za wszelką cenę, a z drugiej próba ratowania od kalectwa córki, wszystkimi możliwymi sposobami. Aleksandra ma wszystko, o czym marzy każda kobieta, ustabilizowane życie, piękny dom, przystojnego i zaradnego męża. Do pełni szczęścia brakuje jej tylko dziecka, którego jednak nie może sama urodzić. Maria nie mając innego sposobu na zdobycie ogromnych pieniędzy na operację Kalinki, którą wypadek przykuł do wózka inwalidzkiego godzi się zostać surogatką dla zamożnej pary. Dwie zdeterminowane kobiety, które wszystko stawiają na jedną szalę.

Maria, decydując się na bycie surogatką, nie zdaje sobie do końca sprawy, na co się porywa. Nie przewidziała, bowiem dylematów moralnych, które w końcu ją dopadną i nie dadzą spokoju. Nie przewidziała również reakcji otoczenia, które jest zszokowane jej decyzją. Ma coraz więcej wątpliwości, czy dobrze postąpiła. W tej historii pomiędzy dwoma kobietami, która jedna chce mieć dziecko za wszelką cenę, a druga zrobi wszystko by uratować jedynaczkę od kalectwa, są jeszcze ich mężowie, którzy nie podzielają entuzjazmu kobiet. Żadna z nich nie może liczyć na mężowskie wsparcie. Decyzje podjęły praktycznie same, stawiając ich przed faktem dokonanym. Zaślepione wizją spełnienia swoich marzeń, nie dostrzegają, że ich partnerzy mają na ten temat odmienne zdanie. Dodatkowo ciąża Marii nie przebiega książkowo. Problemy się piętrzą, poziom emocji wzrasta. W tle pojawia się tajemnica z przeszłości. Kiedy emocje sięgają zenitu… ciąg dalszy nastąpi, którego będę go oczekiwać z wielką niecierpliwością?

W tej książce znalazłam taką paletę uczuć, z jaką dawno się nie spotkałam się w żadnej książce. Przekonałam się jak dobrą pisarką, jest Anna Karpińska, zafundowała mi ucztę literacką na najwyższym poziomie. Historia, którą opisała, pulsuje emocjami i ma w sobie coś takiego, że nie sposób się od niej oderwać, czyta się ją z zapartym tchem niczym najlepszy kryminał. Obie bohaterki skradły moje serce i nie wiem, która z nich wywołała we mnie większe współczucie. Nie wiem, co zrobiłabym na ich miejscu, bo tak łatwo jest osądzać czyjeś postępowanie, ale o wiele trudniej odpowiedzieć na pytanie. Jak postąpiłoby się samemu? Każda z nich miała dobre zamiary i łatwo usprawiedliwić ich postępowanie. Jedna chce być mamą, a druga ratować swoje dziecko.

Anna Karpińska oprócz przedstawienia historii, która chwyta za serce i naprawdę mogłaby się wydarzyć, zmusza do refleksji. Porusza kontrowersyjny temat matek zastępczych, który w naszym kraju nie ma uregulowań prawnych. Prawo nie zakazuje surogacji, ale jasno określa, która kobieta jest pełnoprawną matką dziecka. Dochodzi do tego jeszcze brak akceptacji społecznej dla postępowania kobiety, która decyduje się urodzić dziecko, żeby oddać je potem innej. Decyzja bohaterek obnaża wszystkie problemy, z którymi borykały się do tej pory ich małżeństwa, a one nie chciały ich dostrzegać. Będzie powodem do konfliktów, ale i wielu rozmów, które wyjaśnią w końcu, na czym i komu zależy najbardziej. Realizowanie swoich pragnień i marzeń za wszelką cenę, ma pewne granice, bo w końcu życie wystawi rachunek.

Bardzo dobry pomysł autorki, aby naprzemiennie prowadzić narrację z perspektywy obu kobiet, co pozwoliło oddać ich rozterki i emocje, a czytelnikowi na lepsze zrozumienie ich postępowania. Piękna i wzruszająca powieść o sile kobiet i cenie, jaką musiały zapłacić za realizację własnych marzeń.

Aleksandra na pozór ma wszystko - stabilną sytuację finansową, piękny dom, dobrą pracę i kochającego męża - nie ma tylko tego, co dla niej bardzo cenne - dziecka. Kobieta poroniła już sześć razy i jest gotowa zrobić wszystko, żeby zostać matką.

Maria ma nastoletnią córkę, która na skutek nieszczęśliwego wypadku połowę swojego życia spędziła na wózku inwalidzkim. Nagle pojawia się nadzieja na operację - problemem są pieniądze, których Maria z mężem nie mają. Maria zrobi wszystko by móc sfinansować operację córki, więc gdy w pracy dowiaduje się o kobiecie, która chciałaby wynająć surogatkę do urodzenia jej dziecka długo się nie zastanawia.

I tak oto Maria spotyka Aleksandrę - obie zupełnie z różnych światów, ale mające jeden wspólny cel - dążenie do marzeń: Ola zrobi wszystko, żeby zostać matką, a Maria, żeby jej ukochana córka wróciła do zdrowia.

Myślę, że nie zdradzę zbyt dużo mówiąc, że Maria za odpowiednio dużą sumę godzi się na zostanie surogatką i urodzenie dziecka Aleksandry i jej męża Jana, bo to tak naprawdę dopiero początek.

Bowiem od tego momentu w życiu obu małżeństw dzieje się tyle, że z każdą kolejną stroną nie można się doczekać jak potoczą się ich losy i z jakimi trudnościami będą musieli się zmierzyć, a będzie ich nie mało. Ta jedna podjęta przez nich decyzja obnaży każdy fałsz w ich małżeństwach, będzie zapalnikiem wielu konfliktów, okazją do rozmów, odkrywania prawdy, której czasem znać się nie chce i co najważniejsze - pozwoli zrozumieć co tak naprawdę liczy się w życiu każdego z tej czwórki...czy aby na pewno w każdej parze małżonkowie mają te same marzenia?!

Piękna, wzruszająca i skłaniająca do refleksji książka o

sile kobiet, determinacji w dążeniu do zostania matką, i zapewnieniu dziecku zdrowia oraz o tym jaką cenę musimy czasem zapłacić za dążenie do spełnienia marzeń.

Rozdziały pisane z perspektywy zarówno jednej, jak i drugiej kobiety świetnie oddają ich rozterki i emocje, które wprost wylewają się z kart tej książki.

Już nie mogę się doczekać jak potoczą się ich losy, bo ten tom zostawił wiele otwartych kwestii...czekam z niecierpliwością na kolejny tom.

Ta książka ma w sobie coś, co sprawia, że trudno się od niej oderwać. Mam na myśli powieść pt. „Kiedy nadejdziesz” Anny Karpińskiej. Może to zasługa stylu pisarskiego autorki, sposobu prowadzenia akcji, umiejętności kreowania bohaterów „z krwi i kości” albo poruszanych na kartach utworu niełatwych problemów, a może jedno i drugie. Po przeczytaniu każdej strony, z jeszcze większym zainteresowaniem pochłania się kolejną.

Na kartach powieści splatają się losy dwóch kobiet i ich rodzin. Aleksandrę i Marię więcej dzieli niż łączy. Pierwsza w szczęśliwym małżeństwie z Janem jest oddana pracy, która sprawia jej przyjemność i żyje w dobrobycie. Druga czuje się niespełniona. Nie udało jej się ukończyć ukochanej polonistyki i teraz pracuje w domu opieki społecznej. Dodatkowo żałuje, że wyszła za mąż za Władka, któremu do pełni szczęścia wystarczy alkohol i spędzanie czasu przed telewizorem. Każda z kobiet ma odmienne marzenie, za spełnienie którego jest gotowa poświęcić wszystko. Aleksandra nieskutecznie stara się o dziecko, a z całego serca pragnie zostać matką. Maria ma córkę, która po wypadku porusza się na wózku i jest gotowa poruszyć niebo i ziemię, aby zdobyć pieniądze na kosztowną operację, po której córka może zacząć chodzić. Pewnego dnia Aleksandra i Maria zawierają umowę, która zmienia ich życie. Pojawiają się problemy, których nie zdradzę, aby nie psuć przyjemności z lektury.

Książka budzi rozmaite emocje, chwyta za serce i skłania do refleksji. Czy warto za wszelką cenę dążyć do realizacji marzeń? Czy istnieje jakaś granica w spełnianiu naszych pragnień? Jakim kosztem realizować życiowe cele? Do tego kontrowersyjna problematyka matek zastępczych. Trudne, ale życiowe sprawy. W głowie rodzą się rozmaite pytania, na które niełatwo znaleźć odpowiedź.

Z empatią podeszłam zwłaszcza do Aleksandry, którą -nie wiem, dlaczego - bardziej polubiłam. Marii z kolei bardziej współczułam. Autorka pozostawiła wiele nierozwiązanych wątków i „zawiesiła” losy bohaterów w najciekawszym momencie, rozbudzając apetyt na zapowiadany ciąg dalszy. Już się nie mogę doczekać kolejnego tomu, po który z pewnością sięgnę. Gorąco zachęcam do lektury!

Dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka za egzemplarz recenzencki.

„Kiedy nadejdziesz” to książka o tym, że w życiu warto spełniać swoje marzenia, chociaż czasami dążenie do ich realizacji może mieć negatywne skutki.

Aleksandra i Jan od lat starają się o dziecko. Jednak ich próby za każdym razem kończą się bólem i rozpaczą. Maria i Władek to rodzice Kaliny, która uległa wypadkowi i jest skazana na wózek. Kiedy pojawia się szansa, że córka będzie chodzić, Maria zrobi wszystko, żeby zdobyć fundusze na kosztowną operację. Maria oraz Aleksandra wspólnymi siłami spróbują zawalczyć o szczęście swoje i swojej rodziny. Jednak to nie będzie takie proste, bo w potrafi zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie.

Aleksandra i Maria mają wspólny cel i zrobią wszystko, żeby go osiągnąć.

Książka pokazuje ile matka jest w stanie poświęcić dla szczęścia własnego dziecka.

Podczas lektury nikogo nie oceniałam, bo nikt nie wie, co by zrobił będąc na miejscu bohaterek, a ich decyzje wpłynął na losy wielu ludzi.

Jest to lektura owiana nutką tajemniczości, która wypłynie pod koniec lektury. A autorka zostawia nas z wielkim znakiem zapytania. Już nie mogę się doczekać kolejnej części. I jestem bardzo ciekawa jak potoczą się dalsze losy bohaterów

Szykujcie się na dużą dawkę emocji.

Dawno nie czytałam tak interesującej , ciepłej i prawdziwej książki. I niech to zdanie będzie pełną rekomendacją dla powieści Anny Karpińskiej.

Przeplatają się tu dwie historie kobiet. Diametralnie odmienne. Maria i Aleksandra pochodzą z różnych środowisk. Jedna to żona bogatego przedsiębiorcy , która pragnie mieć dziecko . Druga pracuje w domu opieki , ma niepełnosprawną córkę i męża alkoholika.

Cóż może połączyć te dwie bohaterki?

Pozory mylą a życiowy warkocz problemów tak się plecie , że nagle obydwie stają na wspólnej drodze. Niełatwej , pełnej zawirowań i niespodzianek.

Na podkreślenie zasługuje spokój i wyciszenie , które emanuje od głównych bohaterek przynosząc ukojenie również czytelnikowi.

Pięknie przedstawiony wątek domu opieki dla ludzi starszych . Profesjonalna , pełna ciepła i troski postawa pracowników tejże placówki budzi szacunek i uznanie. Przyczynia się do tego zapewne postawa jednej z głównych bohaterek.

Z niecierpliwością czekam na dalszy ciąg tej historii.

To moja pierwsza książka Anny Karpińskiej, ale już wiem, że nie ostatnia! Świetnie napisana, przepiękna historia, która skończyła się w tak niespodziewanym momencie… gdybym mogła, już sięgałabym po kolejną część Historia opowiedziana z perspektywy dwóch, niesamowicie silnych kobiet - Oli i Marii, których życie połączył los, wspólne dążenie do celu i ogromna nadzieja.

Chętnie opowiedziałabym wszystko… strona po stronie, jednak nie zrobiłabym tego tak dobrze jak autorka.

Czytając kolejne rozdziały czułam coraz większą więź z bohaterkami, śledziłam ich życie i decyzje, wspierałam, a czasem denerwowałam się na ich łatwowierność… ale jak ja zachowałabym się będąc w takim położeniu?

Jak w życiu, tak i w tej świetnej książce, wszystko początkowo się układa, a później wywraca do góry nogami. Druga część dopiero na początku przyszłego roku, ale ja już nie mogę się doczekać!

Ogromnie polecam!

Wytrawnym smakoszom polskiej literatury obyczajowej nie trzeba przypominać o tekstach pisanych przez Annę Karpińską. Autorka swoimi powieściami potrafi wzbudzić w czytelnikach wiele zróżnicowanych uczuć: radość, ekscytację, złość, nadzieję, chęć oczekiwania na następny tekst. Tym razem jest dokładnie tak samo. "Kiedy nadejdziesz" to pierwsza część cyklu pt. KOLORY SZCZĘŚCIA. Logiczne jest zatem to, że my, czytelnicy, nie możemy oczekiwać, że wszystkie zawarte w książce wątki od razu zostaną rozwiązane. Jest wręcz przeciwnie- pani Karpińska tak zaprojektowała fabułę, zwłaszcza zakończenie, by odbiorca z niecierpliwością oczekiwał na więcej, ale też by przez długi czas wszystko analizował, zagłębiał się w problematyce, poniekąd wczuwał się w role bohaterów, a nie jest to łatwe zadanie, bo i wątki nie są oczywiste.

"Kiedy nadejdziesz" dotyczy historii dwóch rodzin. Pierwsza to bezdzietna, ale zamożna para. Aleksandra i Jan Borykowie mieszkają w pięknym domu, ON jest architektem i współwłaścicielem dużej formy założonej jeszcze przez ojca Aleksandry. Ola to znowu tłumacz języka łotewskiego i z powodzeniem przekłada teksty najbardziej znanych łotewskich pisarzy. Z tego względu kobieta często podróżuje, udziela się podczas targów książki. Niestety, pieniądze to naprawdę nie wszystko... Dlaczego? Otóż para usilnie stara się powiększyć rodzinę, ale szóste z kolei poronienie odbiera im nadzieję na potomstwo. Na domiar złego, państwo Borykowie otrzymują tragiczną wręcz wiadomość od lekarza- kobieta NIGDY nie donosi ciąży, a każda próba zawsze zakończy się poronieniem. W takich chwilach pocieszanie człowieka, mówienie słów typu "wszystko będzie dobrze" stanowi niemal czarny humor. Od razu nasuwa się też powiedzenie, że najedzony nie zrozumie głodnego. Przenigdy nie będzie można postawić się w sytuacji tak cierpiącej osoby, jeśli samemu nie przechodziło się takiego dramatu. Niemniej jednak, Ola ma przyjaciółkę Milenę. Co prawda, kobieta ma trójkę zdrowych dzieci, zatem nie może jej do końca rozumieć, ale to ważne, by w chwilach załamania nie czuć się samotnym. Byłam pod niezwykłym wrażeniem postawy Mileny, ponieważ ta pomagała jej nie tylko w czasie, gdy chodziło o kłopoty ciążowe. Dziś prawdziwych przyjaciół można ze świecą szukać, dlatego bardzo cieszę się, że autorka chce dać innym czytelnikom nadzieję.

Druga rodzina to niejako przeciwieństwo państwa Boryków. Maria i Władysław Leśniewscy to bardzo przeciętna rodzina, która boryka się z problemami finansowymi. On jest operatorem dźwigu, a ona pracuje w domu opieki JESIENNA PRZYSTAŃ. Para ma nastoletnią córkę Kalinę- jest to bardzo mądra, dojrzała i niezwykle oczytana nastolatka, która jednak nie ma szans na to, by prowadzić normalne życie. Dziewczyna jeździ bowiem na wózku inwalidzkim, a tylko droga operacja za granicą może ją uratować i przywrócić władzę w nogach. Szczególnie matka jest w stanie zrobić niemal wszystko dla ukochanej córki. Pewnego dnia Maria dostaje wręcz niemoralną propozycję- miałaby zostać surogatką dla państwa Boryków, a proponowana suma mogłaby spełnić marzenia o zdrowiu Kaliny. Postawa Marii jednych szokuje, a drugich wzrusza. Maria jest bowiem typem kobiety i matki, która zrobi dosłownie wszystko, byle tylko pomóc swojemu dziecku. Jak jednak do sprawy Mari i Aleksandry podejdą mężowie? Czy będą stanowili wsparcie dla swoich kobiet? A może w tym pomyśle będą widzieli jedynie kwestię materialną? Zapewniam wszystkich czytelników, że niektóre zachowania oby panów wbijają wręcz w fotel. Może jednak to, co napiszę, będzie brutalne, ale... czy w tak dramatycznych chwilach, jak korzystanie z "usług" surogatki, ktoś zauważa dramat mężczyzn? Jak czują się oni, nazywani często reproduktorami? Myślę, że jest to kwestia przeznaczona do głębszej analizy.

Autorka nie byłaby sobą, gdyby nie do swej powieści nie wplotła dramatycznych wydarzeń. Ciąża Marii będzie miała wiele niespodzianek, w dodatku nie tylko tych pozytywnych. Jakie słowa od lekarzy usłyszą obie pary? Czy w tak trudnym czasie mężowie staną na wysokości zadania i pomogą swoim żonom? Warto się o tym przekonać, dlatego zapraszam do lektury. Co więcej, wszelkie kwestie prawno-medyczne zostały wyjaśnione bardzo przystępnie, co znacznie ułatwia rozumienie tematu. Osoby niezaznajomione z tematyką matek zastępczych dowiedzą się, czy w Polsce jest to proces karalny oraz jak sprawę tę rozumie się w innych krajach.

Warto także wiedzieć, że autorka nie poprzestała tylko na temacie surogatki. Pisarka znalazła dodatkowi miejsce na wątek miłosny, ale kogo ON dotyczy i jak się rozwinie- tego, drodzy czytelnicy, musicie dowiedzieć się sami. Bardzo wartka akcja dotyczy także osób zamieszkujących dom opieki, w którym to pracuje Maria. Pewnego dnia do ośrodka przybywa pani Zofia. Leciwa staruszka mieszkała niegdyś w Niemczech, ale ogromna tęsknota za polską kulturą zaciągnęła ją w rodzinne strony. Maria bardzo opiekuje się staruszką, pomaga jej także odnowić stary dom. Jaką relacją obdarzą się kobiety i dlaczego powiedzenie pt. ŚWIAT JEST MAŁY genialnie pasuje do tego wątku? Myślę, że nie ma innego sposobu, jak tylko przeczytać książkę.

Twórczość Anny Karpińskiej jest mi znana bardzo dobrze, dlatego serdecznie dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka za obdarzenie mnie zaufaniem. Oczywiście, pisarka ma w swoim dorobku książki, które raz ciekawią bardziej, a niekiedy nieco mniej, jednak rzadko się zdarza, by powstały tekst w ogóle nie zachęcał treścią. W przypadku cyklu KOLORY SZCZĘŚCIA będę z niecierpliwością czekać na tom drugi. Tak pozytywnej opinii nie piszę ze względu na podarowany mi egzemplarz recenzencki- szczerze zachęcam wszystkich do lektury. Wierzę, że smakosze polskich obyczajówek nie będą zawiedzeni. Ja nie zdradziłam całej fabuły, lecz jest to zabieg celowy. Książkę przeczytałam niemal błyskawicznie, co też jest odzwierciedleniem interesującej fabuły. Polecam po stokroć!