Kiedy cię spotkałam

Magda, Zuza i Amelia. Trzy kobiety, trzy opowieści. Magda porzucona w młodości przez ambitnego studenta medycyny, widzi światełko w tunelu w osobie czarującego nowo poznanego mężczyzny, który nie do końca ma uczciwe zamiary. Ostatecznie i ta znajomość kończy się złamanym sercem. Zuza, córka Magdy przeżywa katusze związane z pierwszą miłością. Amelia, przyjaciółka Magdy to kobieta ciesząca się życiem w pojedynkę.

„Kiedy cię poznałam” to ciepła, urocza opowieść, która udowadnia, że nigdy nie jest tak źle jak nam się wydaje. Po każdej burzy wychodzi słońce, nie zawsze wszystko jest stracone. Szczęście przychodzi samo, w najmniej spodziewanym momencie. To historia w której pełno emocji, przypadków, szczęście w nieszczęściu. Autorka stworzyła lekką, podnoszącą na duchu powieść obyczajową, pozbawioną infantylności. Krystyna Mirek delikatnie przemyca w treści kilka istotnych przesłań, które niejedną z nas skłonią do refleksji, bowiem jest to ewidentnie książka dla kobiet. Ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie, polecam wszystkim miłośniczkom literatury obyczajowej.

Książka zamiast kwiatka

"Kiedy cię spotkałam" Krystyny Mirek to powieść o kobietach i ich potrzebach.

Magda nie ma w życiu szczęścia do facetów. Pierwszy, świetnie zapowiadający się student medycyny, uczynił ją samotną matką. Drugi pozbawił oszczędności i wiary w miłość. Trzeci, zamożny i żonaty pisarz, wzbudził zazdrość i rozgoryczenie, bo to jednak niesprawiedliwe, że jedni mają wszystko, a inni tak niewiele. Jej nastoletnia córka Zuza ma niewiele łatwiej, chłopak, w którym się zakochała, okazał się inny, niż sądziła.

Na szczęście dziewczyny zawsze mogą liczyć na doświadczenie Amelii, ale nawet ona nie jest w stanie zaradzić wszystkim problemom.

To przede wszystkim historia kobiety, która długo tłumiła swoje potrzeby, aż któregoś dnia poczuła, jak coś w niej pęka. Tak zaczęła się w jej życiu wielka zmiana. Zaczęła podejmować odważne decyzje, odkrywać co się dla niej liczy.

Z powieści wypływa jedna bardzo cenna lekcja: dbajmy o swoje potrzeby, traktujmy siebie z czułością i dobrocią, otoczmy się opieką, bo szczęśliwe kobiety to dobre rodziny i piękniejszy świat.

Magda i jej córka Zuza znajdują się w dość nieciekawej dla siebie sytuacji. Jedna i druga przed czymś ucieka ale nie chcą by ta druga się o tym dowiedziała. Proszą Amelię by ta udzieliła im schronienia u siebie w domu. Najpierw przychodzi Zuza, Amelia pozwala jej się zatrzymać u siebie choć nie do końca podoba jej się fakt, że jej mama ma o niczym nie wiedzieć. Po chwili przychodzi do Amelii również Magda prosząc o to samo. Amelia próbuje rozegrać sprawę tak, by te dwie kobietki się nie spotkały. No ale jak to zrobić? Przecież nie mieszka w jakimś wielkim pałacu by bez problemu mogły się mijać. To jednak zaledwie wierzchołek góry lodowej. Bowiem Magda i Zuza muszą rozpracować pewne prywatne sprawy, które je dręczą.

✨

Czytałam już kilka książek autorki i niestety ale muszę powiedzieć, że ta mnie wynudziła. Spodziewałam się porywu uczuć, nadziei i wielu emocji. Niestety ale się troszkę zawiodłam. To nie tak, że cała historia jest beznadziejna. Absolutnie nie! Początek mocno mnie zaciekawił bo ta plątanina wydarzeń, o której wspomniałam wyżej ogromnie mnie zaintrygowała. Byłam ciekawa co wyniknie z takich gierek no ale później to już troszkę wiało nudą.

Kiedy już fabuła nabrała tempa to miałam wrażenie, że główne bohaterki same nie wiedzą czego chcą. No bo jak można w ogóle mieć nastoletnie dziecko, w tym przypadku córkę, wychowywać ją samemu i nie mówić jej prawdy tylko kręcić na wszystkie strony i unikać konfrontacji? To samo dotyczy Zuzy. Zamiast usiąść i szczerze porozmawiać z mamą, opowiedzieć o tym, co ją gnębi to również unika kontaktu. Niezbyt to dojrzałe ze strony obu pań. Ja jak najbardziej rozumiem, że taki właśnie był zamysł całej historii bo bez tego nie byłoby reszty. Jednak mnie osobiście ogromnie to irytowało. Na szczęście zakończenie zrekompensowało pewne rzeczy. Jak dla mnie zbyt mało emocji bo oprócz początkowego zaciekawienia towarzyszyła mi irytacja a wiem, że książki Pani Krystyny są w stanie rozbudzić we mnie dużo więcej emocji.

Autorka kolejny raz ukazuje siebie jako znawczynię kobiecych serc i dusz. Postać głównej bohaterki Magdy, samotnej matki nastoletniej Zuzy, okazała się mi bardzo bliska z racji podobnego wieku do mojego i wykonywanego zawodu.

W książce znajdziemy wiele różnych typów osobowości i jeszcze więcej stylów unikania zranienia w relacjach. Bohaterowie książki są naznaczeni miłosnymi niepowodzeniami z przeszłości i nie pozwalają sobie na szczęśliwe życie w obawie przed kolejnym rozczarowaniem, ocenianiem, odszukaniem czy zranieniem drugiej osoby.

"Kiedy cię spotkałam" to ciepła, optymistyczna powieść obyczajowa pokazująca, że nie należy się załamywać przeciwnościami losu, ale zawsze wyciągać z nich lekcje. Taką lekcję odrobił z pewnością Artur, sąsiad Amelii i chwała mu za to.

Autorka świetnie poprowadziła fabułę, niespiesznie. Bohaterowie są zróżnicowani, ale nie rozróżnia ich w książce na lepszych i gorszych. Ocenę autorka pozostawia czytelnikowi. Kolejny raz w powieści pani Krystyny odnalazłam relaks, życiową mądrość i subtelne przesłanie- " cieszę się chwilą".

To książka która z pewnością można polecić zarówno mamie jak i koleżance.

Podczas lektury zastanawiałam się z którą z bohaterek mogłabym się utożsamić. Kiedyś pewnie byłaby to oszczędna Magda, szara nauczycielka bez większych planów i oczekiwań od życia. Dziś myślę, że bliżej mi do jej córki Zuzy, która nawet gdy robi krok z tył to tylko po to żeby zrobić dwa do przodu z odpowiednią siłą rozpędu.

Życie od Początku Magdy nie rozpieszczało. Dwadziesia lat temu, gdy poznała Cezarego zakochała się, zaszła w ciążę, a potem została samotną matką. Drugi kandydat pozbawił ją oszczędności i wiary w ludzi. OSTATNI, pisarz o smutnych oczach, ale ciepłym sercu jeszcze bardziej tylko dobijał ją. Zuza, córka Magdy, przechodziła pierwsze zauroczenie a najlepsza przyjaciółka zdradziła jej tajemnicę. Amelia, przyjaciółka Magdy od lat nie ufała facetom. Znalazła się nagle w centrum wydarzeń między Magdą a Zuzą. I w tym wszystkim pies Bombel o diabelskim usposobieniu i chora kobieta.

Ta historia skradła moje serce. Utkana z emocji, lekka ale z mocnym przesłaniem. Powieść od kobiety dla kobiet. Autorka mocno motywuje, zmusza do refleksji i przypomina, że życie nie zawsze usłane jest różami, często rzucane kłody pod nogi są po to, aby udowodnić sobie co w życiu jest ważne. Warto chwytać chwile i się nimi cieszyć.

#kiedycięspotkałam to powieść o skomplikowanych życiowych wyborach, tajemicach z przeszłości, prawdziwych uczuciach, przyjaźni, samotnym macierzyństwie i walce o każdy nowy dzień. Pomimo wszystko to ciepła lektura ukazująca ludzkie zwyczajne sprawy.

@[Adres usunięty]ka od lat serwuje historię, przez które szybciej bije serce. Często problemy bohaterów są takie realne, do tego stopnia, iż mocno utożsamiamiamy się z nimi.

Magdalena nie ma szczęścia w miłości. Jej pierwsza miłość ją zostawiła, przez co została samotną mamą. Drugi okazał się oszustem, który zostawił ją bez żadnych oszczędności, a wiara w miłość została roztrzaskana na kawałki. Trzeci… jaki się okaże, trzeci…? Zuza, jej córka ma niewiele łatwiej. Przyjaciółka zdradziła jej tajemnice, a chłopak, który jej się podobał okazał się być innym, niż się wydawało…

Literatura obyczajowa, która przeplata losy kilku bohaterów. Co ciekawe, każdy z nich jest zupełnie inny, goni za czymś innym, poszukując no właśnie… czego?

Magdalena, nauczycielka, która samotnie wychowuje nastolatkę.

Zuzanna- jej córka, która aktualnie przeżywa rozterki miłosne, jest również świetną pływaczką, której wróżona jest świetlana przyszłość.

Jest też kilka pobocznych postaci, ale dla mnie te dwie są najważniejsze.

Ocena trochę spadła ze względu na głównych bohaterów. Bo o ile jestem w stanie zrozumieć rozkapryszoną nastolatkę, która kłamie, oszukuje i kombinuje, tak nie rozumiem, jak matka może oszukiwać dziecko i wszystkich obok w tym siebie. Zatajać, uciekać, kombinować… jaki poważny i dorosły człowiek- dosłownie ucieka od problemów? Na początku byłam zaintrygowana, ale strasznie mi się dłużyło, a później była dla mnie po prostu nudna. Głównie to zadecydowało o mojej ocenie i o odbiorze tej książki.

Na mnie osobiście nie zrobiła, aż tak wielkiego wrażenia, bo po przeczytaniu nie zostało mi za dużo w pamięci. Ale jeśli ktoś szuka jakiegoś letniaczka, na zbliżające się letnie wieczory, lub jest fanem tego gatunku to zapewne będzie zadowolony.

*To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.

🏵 "Kiedy cię spotkałam" autorstwa Krystyny Mirek to powieść obyczajowa poruszająca trudne tematy.

🏵 Magda jest samotną matką i pracuje jako nauczycielka. Nie ma szczęścia w miłości, ale ma wspaniałą córkę i oddaną przyjaciółkę.

Gdy kobieta myśli, że w końcu znalazła właściwego mężczyznę, ten okazuje się oszustem i łamie jej serce. Magda wstydzi się przyznać komukolwiek jaka była naiwna, ale przypadkowo spotkane osoby uświadamiają jej, że warto zaufać, i dać sobie szansę na szczęście.

Czy Magda wyjawi prawdę córce?

Jak poznanie Rafała wpłynie na jej życie?

Czy córka Magdy dowie się kto jest jej ojcem?

🏵 Zarówno ja jak moja mama bardzo lubimy książki pani Krystyny, ponieważ poruszają życiowe problemy i ukazują zwyczajnych ludzi, z którymi każdy z nas może się utożsamiać. Ale nie tylko treść tej książki mi się podobała. Okładka również jest piękna i jak zwykle Wydawnictwo Luna zrobiło kawał dobrej roboty. Przepiękne wydanie i wyjątkowa treść sprawiają, że naprawdę warto jest mieć tą pozycję w swojej biblioteczce.

Mamy tu wiele wątków i postaci, które skrywają sekrety i mierzą się ze stratą, chorobą, porzuceniem, złamanym sercem, samotnością, nieudanym małżeństwem, pragnieniem miłości i szukaniem drogi do szczęścia. Szczególnie poruszyła mnie historia Basi walczącej z nowotworem, oraz historia jej rodziny.

Pani Krystyna stworzyła ciekawych bohaterów, takich zwyczajnych niezwyczajnych, którzy nie są idealni i popełniają błędy, ale którym kibicujemy i chcemy dla nich jak najlepiej.

Ta powieść ma duży ładunek emocjonalny i przyznam, że niejednokrotnie łezka mi się w oku zakręciła podczas jej czytania.

Jeśli szukacie poruszającej i życiowej książki, która wzbudza ogrom emocji, to polecam przeczytać.

Nareszcie znalazłam książkę, której bohaterki są takie jak kobiety w rzeczywistości. Mają swoje problemy, często zaniedbują siebie na rzecz innych, a nawet zapominają o sobie.

W „Kiedy cię spotkałam” jest pełen przekrój kobiet zmagających się z różnymi problemami. Ale nie było to na zasadzie ta i ta bohaterka jest nieziemsko piękna, wszystko jej się udaje, nawet jak jest problem to okazuje się on szczęśliwym zrządzeniem losu. Tu mamy do czynienia ze zwykłymi problemami, a nie takimi na wyrost.

Jest Magda, niepewna siebie nauczycielka, która samotnie wychowuje nastoletnia córkę poświęcając jej dosłownie wszystko. Jest jej córka Zuza, która przeżywa pierwsze wzloty i upadki w miłości. Jest też Amelia, zraniona przez męża do tego stopnia, że już nie marzy o kolejnym związku. Oraz Basia, kobieta chorująca na raka, która mimo wszystko postanawia zachować pogodę ducha.

Bardzo mnie zastanawiało jak autorka poprowadzi fabułę i wybrnie z niej. I muszę przyznać, że jej się udało. „Kiedy Cię spotkałam” to piękna książka. Prosta, kobieca, subtelna. Ta książka jest jak drogowskaz dla nas kobiet – zadbajcie o siebie, też jesteście ważne.

Matka i córka. Obie z kłopotami i obie nie chcą się do nich przyznać. Chociaż do tej pory ich relacja była niezachwiana, pierwsza i jedyna sprzeczka coś zmienia. Jak to jest z tą miłością i facetami? Czy przynoszą tylko cierpienie? Czy błędy mają jedynie siłę destrukcji, czy mogą nieść za sobą coś dobrego? I jaki związek z całą tą historią ma jeden wyjątkowo nieposłuszny pies?

Magdy pierwsza prawdziwa miłość dobiegła końca wraz z informacją, ze spóźnia jej się okres. Po wielu latach znowu otwiera się na uczucie. Zamiast miłości i uroczej wycieczki na Zanzibar zostaje ze złamanym sercem i pustym kontem.

W tym samym czasie córka Magdy Zuza po raz pierwszy mierzy się z nieszczęśliwą miłością i utratą przyjaciółki. Sprzeczka, gdy mama wyjeżdża wymyka się spod kontroli. Niech sobie korzysta z cudownych wakacji i towarzystwa mężczyzny, czy w ogóle obchodzi ją co się dzieje z życiem córki?

I to całe tornado w postaci Magdy i Zuzy wpada do Amelii, przyjaciółki Magdy. Obie proszą o dyskrecję przed tą drugą, nawet jej nie wyjawiając ani grama tajemnicy. Ale to jeszcze nie wszystko. Co wspólnego z całą historią będzie miał słodko wyglądający piesek o diabelskim usposobieniu, pewien pisarz i zupełna wpadka z pewnym zaproszeniem na kawę?

Autorka po raz kolejny serwuje nam wciągającą powieść o życiowych zakrętach, rodzinnych relacjach i nadziei. Od samego początku nie mogłam się od niej oderwać. Chociaż akcja nie pędzi jak pendolino, to sekrety i niedopowiedzenia, które królują przez większość część opowieści skutecznie przykuwają uwagę i budują napięcie. Kreacja bohaterów i fabuły jest bardzo życiowa, za co daję dodatkowy plus, bo bardzo lubię realizm w literaturze obyczajowej.

Ja książki autorki zawsze pochłaniam na raz. Delektuję się jej każdym słowem, które spływa po mnie wprost do mojego serca. Uwielbiam jej ciepły ton i postacie, które zawsze dzielą się na dwie połówki: tych, którzy przechodzą jakieś problemy i te, które zawsze stoją obok, by służyć im jako oparcie. Autorka poruszyła tutaj kilka bardzo ważnych tematów. Pierwszym z nich jest samotne rodzicielstwo. Przeważnie spowodowane szybko rozwijającą się miłością, gdzie każdy dzień mieni się tylko barwami i można spijać z niego same pozytywne rzeczy. Wtedy to nie myśli się o konsekwencjach współżycia, a gdy test ukazuje dwie kreski, druga strona w magiczny sposób jak się pojawiła, tak znika. Drugi temat to brak kontaktu między rodzicem a dzieckiem. I może niektórzy z was będą się nie zgadzali z tym stwierdzeniem, ale nie wolno całych nas poświęcać tylko dla dziecka. Zawsze trzeba znaleźć coś dla siebie, pozostawić jakąś namiastkę swojego życia dla własnych radości, gdyż kiedy nasza pociecha dorasta, przeważnie pozostajemy z niczym. I teraz kolejny temat, jakim jest poszukiwanie miłości i uwagi u drugiej osoby. Skoro wcześniej nie zachowaliśmy dla siebie żadnej pasji, to po dorosłości naszego dziecka zaczyna nam brakować tego, co sami mu ofiarowaliśmy. Chcemy być kochani, doceniani i kiedy nadarza się ku temu okazja, ufamy bardziej niż kiedykolwiek. Bardzo często zresztą felernie, gdyż pozostaje nam po nich nie tylko wspomnienie, ale i pusty portfel, żal i smutek, że byliśmy tak naiwni. Popadając w depresję nie zauważamy rzeczy dobrych, wszędzie każdy widok przesłania nam zazdrość i zgryzota. Ze wstydu chowamy głowę w piasek i zamykamy się na innych, nawet tych, którzy są skorzy udzielić nam pomocy. I następną rzecz, którą podkreśliła jest nowy początek, otwarcie się na uczucie. Nie ważne ile mamy lat, wiek to tylko liczba. Nigdy na nic nie jest za późno. Tą powieścią dała mi wiarę we własne możliwości i popchnęła do działania, bo odkładanie czegoś na później, zawsze będzie tym na później. Może więc warto zrobić to teraz?

Cudowna opowieść kilku osób, która łączy się w piękną całość. Przeczytajcie, bo warto!

Krystyna Mirek to niekwestionowana mistrzyni opowiadania o życiu i... kobietach. Jej powieści zazwyczaj podnoszą na duchu i dają nadzieję, opowiadają o kobietach, które żyją tu i teraz i łatwo się z nimi utożsamić. I tym razem autorka nie zawiodła swoich czytelniczek, pisząc powieść obyczajową, którą po prostu chce się czytać.

Jest to opowieść o kilku zupełnie różnych kobietach, które z pozoru nie mają ze sobą nic wspólnego. Nie łączą ich charaktery, ani praca, ale jest coś, co je spaja – swego rodzaju porozumienie.

Trzeba Wam wiedzieć, że to historia wielowarstwowa i przekładana informacjami niczym kilkupiętrowe ciasto z kremem. Opowiada o wielu ważnych dla nas rzeczach, ale też wskazuje błędy, których nie powinniśmy w przyszłości popełniać.

Autorka wiele mówi o niezależności kobiet, o tym, by wbrew wszystkiemu dążyć do celu i spełniać swoje marzenia. Próbować, myśleć, podejmować odważne decyzje i nie dać sobie wmówić, że kobieta jest mniej warta od mężczyzny. Nie jest to absolutnie żaden poradnik na dość oklepany ostatnio temat pt. "Jak odnieść sukces", a wspaniała powieść obyczajowa o ogromnej sile kobiet przepełniona delikatnymi sugestiami i wskazówkami, które mogą pomóc wyjść z opresji i po prostu żyć.

To wspaniała, mądra i wyjątkowa powieść, którą powinni przeczytać wszyscy potrzebujący wsparcia. Bo ukojenie w jej treści znajdzie naprawdę wiele osób. Ponadczasowa, inteligenta i nieprawdopodobna historia!

Pewnie choć raz w życiu każdy z nas myślał, że nic od niego nie zależy i że już gorzej być nie może. Towarzyszące nam wówczas bezsilność, brak perspektyw, poczucie poniesionej porażki, a niekiedy i zdrady czy kłamstwa na długo mogą odebrać nam siły, by stawiać czoło codzienności. Ta historia doskonale przełamuje ten stan rzeczy, pokazując, że nie zawsze jest aż tak źle, jakby nam się wydawało.

Krystyna Mirek porusza w książce wiele ważnych tematów i problemów. To samotne macierzyństwo, relacje z córką, nieudane relacje partnerskie, trudy życia, oszczędzanie, by zapewnić córce lepszą przyszłość, poświęcenie dla drugiej osoby i zapominanie o własnych potrzebach. Podkreśla, że nie wolno nam zapominać o sobie. Znana formułka, że "szczęściliwa matka, to szczęśliwe dziecko" tylko potwierdza jej prawdziwość. Jesteśmy tak samo ważne, jak szczęście naszych dzieci. Jednakże trzeba mieć na uwadze to, by nie dać się zwieść pozorom, pochopnie nie rzucać się w ramiona drugiej osoby. Zaufania nie zdobywa się na pstryknięcie palcami. 

Autorka postawiła przede wszystkim na relacje międzyludzkie. Będzie to relacja córka-matka, przyjaciółka-przyjaciółka czy damsko-męskie. Istotne okazały się tu szczerość, rozmowa i przyznanie się do błędu. A to, jak wiemy, nie jest takie proste. 

To, co mnie zaskoczyło, to to, że spodziewałam się, że spotkam tu walkę o marzenia, a ostatecznie wszystko w życiu bohaterek działo się jakby przez przypadek. 

"Kiedy cię spotkałam" to słodko-gorzka powieść niosąca nadzieję na lepszy czas. To historia, która przestrzega przed pochopnym zaufaniem niewłaściwej osobie. To lektura udowadniająca, że w życiu liczy się rodzina, prawdziwe uczucie i bliskość, a nie ilość zer na koncie. To książka dla każdej z nas. Polecam!

Pozory. Jak one potrawą być zwodnicze, a ludzi, którzy się nimi kierują, sprowadzają na manowce. Wydaje mi się, że im więcej życiowego doświadczenia (nie mylić z wiekiem, bo on tu nie ma znaczenia) tym człowiek mniej polega na tym, co wydaje się na pierwszy rzut oka. Osobiście mam uczulenie na ocenianie ludzi „a bo pewnie…”, więc Magda była moją solą w oku. Jej podejście do życia, użalanie się nad sobą i jednoczesne osądzanie innych doprowadzało mnie do potężnej irytacji. Zatem cieszę się, że dalsze jej losy potoczyły się w kierunku przemiany, a przynajmniej uzmysłowiły jej, że nie wszystko złoto co się świeci. Polubiłam Zuzę, po której widać naleciałości matki, ale jej giętki umysł starał się z tym walczyć. Także poboczne wydarzenia były ciekawe i poruszały różne problemy i rozterki. Książkę czytało się super, ale zakończenie pozostawiło niedosyt. Mam nadzieję, że kiedyś powstanie kontynuacja.

Krystyna Mirek ma w swoim dorobku wiele niesamowitych powieści obyczajowych, które pokochały czytelniczki całym sercem. Dzięki swojemu barwnemu i obrazowemu stylowi, autorka potrafi wciągnąć czytelnika w niesamowicie realne historie.

Spokojna, klimatyczna historia wciągająca już od pierwszych stron. Cała fabuła bazuje na prozie życia i pokazuje, że zmienić się może ono w ułamku sekundy. Jedna szybka, nieprzemyślana decyzja, zbyt szybkie zaufanie, a rodzi tyle zamieszania.

Umiejętnie prowadzona narracja, pozwala nam na stopniowe odkrywanie tożsamości i tajemnic głównej bohaterki.

W nas kobietach jest taki stereotyp „Matki Polki” poświęcająca się dla wszystkich, zapominających o własnych potrzebach. Jest to historia, która niesie przesłanie, autorka porusza temat bliski większości współczesnych kobiet. Przedstawia nam kobietę pracującą, utrzymującą dom, wypełniającą rolę matki, ojca, przyjaciółki i nauczycielki. Pokazuje jak ciężki i samotne jest życie matki, wychowującej w pojedynkę potomstwo. Jednak z drugiej strony mamy tu piękną matczyną miłość, wytrwałą, nieustającą i przede wszystkim bezwarunkową. Książka, która nie tylko bawi i wzrusza, ale też łączy pokolenia i ukazuje jak wiele nawzajem, możemy się od siebie nauczyć.

,,Kiedy Cię spotkałam'' obyczajówka, która wprowadza nas w świat pełen emocji. Poruszająca historia o przyjaźni, miłości, która skłania do refleksji, pokazuje nam, że szczerość i dialog to podstawa w naszych relacjach.

Kilka dni temu premierę miała cudnie wydana powieść @[Adres usunięty]ka . 😍 Jest to historia o kobietach i (chyba głównie) dla kobiet. 😊 Fabuła opiera się na relacjach międzyludzkich. Opowiada o nieudanych związkach, przyjaźni i miłości, tej romantycznej, ale również rodzicielskiej. 💕 Czyż to nie idealny prezent na nadchodzące święto Mam? 🥰

•

Zuza i jej mama tworzą swoją małą rodzinkę. Od zawsze były tylko we dwie i nigdy nie czuły się "wybrakowane". Świetnie się dogadują i są ze sobą bardzo blisko. Magda pracuje w szkole i odkłada każdy grosz na studia swej ukochanej córki. Pragnie dać jej wszystko, co najlepsze. Dziewczyna pomału wchodzi w dorosłość i przeżywa pierwsze miłostki. Poznany na basenie chłopiec niestety łamie jej serce. Najgorsze jest to, że zdradziła ją wieloletnia przyjaciółka. Zuzia postanawia odpuścić sobie szkołę oraz treningi i zaszywa się u cioci Amelii. Nie wie jednak, że mama również szuka schronienia w tym samym miejscu.

Życie singielki, a na dodatek samotnej matki, nie jest usłane różami. Z czasem zaczyna w nim czegoś brakować. Tak też poczuła się Magda, która zapragnęła przeżyć przygodę życia i zakochała się w przystojnym mężczyźnie. Wizja wspólnych egzotycznych wakacji szybko okazała się obłudą, a pieniądze z konta przepadły. Jak ona teraz spojrzy w oczy córki?

•

Słodko-gorzka opowieść, która wzbudza emocje i skłania do refleksji. Zwraca uwagę na potrzeby kobiet, ale także przestrzega nas przed łatwowiernością. Mimo rozterek z jakimi zmagają się bohaterki, książkę czyta się przyjemnie, a momentami bywa naprawdę zabawnie. Serdecznie Wam ją polecam! 🥰

•

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwoluna . ❤️

"(...) Jeśli człowiek znajduje się u boku osoby, która patrzy na sprawy podobnie, wiele rzeczy zaczyna się układać łatwej. Nie ma poczucia, że cały czas jesteś oceniany, musisz doskakiwać, dawać radę i nie popełnić żadnego błędu."

🌸🌸🌸

Jak ja uwielbiam takie powieści!

Piękne, wzruszające, a przy tym jakże autentyczne i mądre.

Niosące przesłanie, które zmusza do chwil zadumy nad sobą, nad swoim życiem.

Krystyna Mirek w sposób subtelny i delikatny stworzyła historię, która zapada w pamięć.

Pokazuje, jak pochopne decyzje, źle wypływają nie tylko na nas, ale także na naszych bliskich.

Jak jedno, nieprzemyślane posunięcie, może zniszczyć to, co do tej pory zbudowaliśmy.

Jak wiara w innego człowieka, potrafi zburzyć cały nasz poukładany świat.

I jak jedno, zupełnie przypadkowe spotkanie, potrafi ten nasz nieidealny, popękany świat posklejać.

Ale ta powieść to także portret pięknej, matczynej miłości. Takiej, która dla swojego dziecka jest w stanie zrobić dosłownie wszystko. Nawet popaść w potężne kłopoty, których konsekwencji po prostu się wstydzi.

A jednocześnie to powieść jakże trudnej do zerwania więzi matka-córka. Bowiem córka, także potrafi wskoczyć w ogień za matką. Potrafi ją obronić. Walczyć o jej dobre imię.

Ta powieść to obraz ogromnej siły przyjaźni i zaufania. Ukazuje, że dobrze mieć obok siebie kogoś, na kogo możesz liczyć, kto zawsze ciebie wesprze i poda pomocną dłoń.

To powieść o miłości, która czai się tuż za rogiem...

Historia Magdy, Zuzy i Amelii jest tą, która pozostawia po sobie niedosyt.

Każda z tych kobiet jak na tak zwanym życiowym zakręcie. Każda ma za sobą bagaż nieprzyjemnych, wręcz trudnych doświadczeń. A mimo to, każda z nich może na siebie zawsze liczyć.

Magda po raz kolejny zakochała się w nieodpowiednim mężczyźnie i podjęła nie do końca przemyślaną decyzję, której konsekwencje ciążą na jej poranionym sercu.

Zuza (córka Magdy) przeżywa pierwsze, poważne zauroczenie, które szybko przeradza się w miłość, i które równie szybko się kończy.

Obie te kobiety, w tajemnicy przed sobą udają się do Amelii, by tam się ukryć się przed światem i w samotności uporać się z problemami.

Dom i ramiona Amelii są oczywiście zawsze otwarte, i kobieta, chociaż nie do końca wierzy w szczęśliwe zakończenia, to stara się pomóc przyjaciółkom.

Czy jednak się jej to uda?

A może zarówno Magda, jak też Zuza same będą musiały zmierzyć się ze swoimi zmartwieniami?

"Kiedy cię spotkałam" ogromnie mnie poruszyła. Krystyna Mirek ukazała w niej siłę kobiet. Ich nieustępliwość wobec kłód rzucanych pod nogi.

Niezwykle ciepła.

Niezwykle refleksyjna.

Niezwykle piękna.

Idealna dla fanek powieści obyczajowych, jak też twórczości autorki.

Polecam🌸

Magda to kobieta, która nie ma szczęścia w miłości. Spotyka wciąż nieodpowiednich mężczyzn. Pierwszy z nich: student medycyny. Związek z nim zakończył się ciążą. Drugi po obietnicach o wielkiej miłości, zostawił ją bez oszczędności i wiary w uczucia. Trzeci tylko ją zdenerwował, bo okazało się, że jest żonaty.

Zuzia podobnie jak jej mama nie ma łatwo. Chłopak, które zaczęła darzyć uczuciem okazał się kimś innym a na dodatek jej przyjaciółka zdradziła jej sekret.

Amelia to przyjaciółka Magdy, która marzy o spokojnym życiu. Jednak do jej domu cały czas ktoś wbiega i żali się jej na swój los. Ale wszelkie jej życiowe mądrości okazują się nieskuteczne.

Książka napisana jest lekkim i przyjemnym stylem. Jak każda, która wychodzi spod pióra pani Krystyny Mirek potrafi dostarczyć wielu emocji. Autorka wspaniale wykreowała każdą z postaci. Na przykładzie Magdy zostało Pani Krystyna pokazała, że czasami warto odpuścić i zadbać o siebie. Bohaterka jest osobą, którą na pierwszym miejscu stawia dobro dziecka. A czasami zdrowy egoizm i zrobienie czegoś dla siebie jest tak samo ważne jak rodzina.

Były momenty, które rozbawiły mnie, ale były również takie, które skłaniały do refleksji. Jest to powieść o relacjach międzyludzkich. O przyjaźni i o relacji pomiędzy matką i córką. Jest to również historia o tym by być w życiu ostrożnym i umieć ocenić komu można zaufać.

„Kiedy Cię spotkałam” to powieść zwracająca uwagę na kobiety oraz ich potrzeby,które często odkładane są na bok w imię pojawiających się dzieci,rodziny,pracy i walki o każdy dzień.

Historia pokazuje,że nawet będąc w dużych kłopotach przez naiwność,nie należy uciekać w samotność,tylko trzeba stawić im czoła.Warto wtedy nie zapominać o relacje z najbliższymi i ich wtedy nie okłamywać.Szczera rozmowa i przyznanie się do błędu jest ogromnie ważne,ponieważ kłamstwo nigdy nie jest dobre!

Bardzo podobała mi się postawa Zuzy,która początkowo uciekła przed rozczarowaniem,lecz szybko zrozumiała co jest ważne.Także Magda i jej bezinteresowna pomoc mnie poruszyła.Od samego początku bardzo polubiłam obie dziewczyny za ich dobre serce i normalność.

Historia jest hołdem dla samotnych mam,które potrafią wychować dzieci na dobrych ludzi oraz odrzucić nieodpowiednich mężczyzn pojawiających się w życiu.Egoizm i samouwielbienie tych facetów nie jest potrzebny dla silnych kobiet,które pragną prawdziwego uczucia i bliskości,a nie pieniędzy zgromadzonych na koncie.

Jest to znakomita powieść autorki niosąca przesłanie i jednocześnie przestrogę przed zbyt szybkim zaufaniem nieodpowiedniej osobie.To również obraz pięknej relacji matka-córka,która pomimo burzy sprawiły,by w ich życiu wyszło słońce.

Kocham takie życiowe historie i dlatego z całego serca polecam książkę