Iluzja

Zawsze wychodzę z założenia, że należy dawać szansę i sięgać po lektury także osób debiutujących na polskim rynku. Wspieranie rodzimej twórczości powinno być niejako dobrym zwyczajem wspierania twórców z naszego kraju. W związku z tym często sięgam po pierwsze książki danych twórców. Miło jest po czasie obserwować ich rozwój, patrzeć, w jakim kierunku poszła kariera i modyfikacja fabuł przy kolejnych powieściach. Odkrywanie nowych gatunków danego autora także jest ciekawym zabiegiem. Dziś jednak czas na ,,Iluzję" Andrzeja Wronki, która należy do gatunku fantastyki.

Główną bohaterką jest Lou Soleco. Kobieta była już w dojrzałym wieku. Prawie dwie dekady wcześniej była zmuszona opuścić Ziemię. Obecnie bohaterka miała już nastoletnią córkę. Niestety, ta postanowiła odebrać sobie życie. Po tym wydarzeniu Lou wybrała się w podróż, która miała zmienić nie tylko jej miejsce przebywania, ale także być refleksją związaną z życiem. Gatunek fantastyki idealnie nadaje się do tego, by wpleść różne życiowe przemyślenia. Tak też stało się w przypadku ,,Iluzji", która niedawno miała premierę na polskim rynku. Andrzej Wronka stworzył publikację, która idealnie sprawdzi się w wolnym czasie.

,,Iluzja" to pozycja, która pod otoczką fantastyki pokazuje, jak ważne jest odbywanie podróży nie tylko względem przemieszczania się, ale także wgłąb siebie. Debiut Andrzeja Wronki na pewno znajdzie uznanie wśród odbiorców, lubujących się w tym gatunku oraz takich historiach.

W technokratycznym świecie opanowanym przez kult informacji, gdzie hierarchię społeczną definiują zwirtualizowani postludzie, nic nie jest takie, jakim się wydaje. Wkrótce przekona się o tym Lou Soleco, mieszkanka Tytana i wyprana z emocji inżynier, której nastoletnia córka popełnia samobójstwo. Próbując je zrozumieć, Lou wpada na trop intrygi, która zmusi ją do rozpoczęcia podróży.

✨ Świat w "Iluzji" to istny majstersztyk przepełniony intrygami, skrywanymi od lat sekretami oraz zatajonymi informacjami, które przyniosą opłakane skutki, jeśli zostaną wyciągnięte na światło dziennie.

✨ Bohaterowie wykreowani sa bardzo profesjonalnie i stopniowo z rozwojem akcji poznajemy ich historię. Dowiadujemy się między innymi o skomplikowanej operacji Roba poprawiającej wydolność mózgu i jego drugiej osobowości- Jane. Według mnie był to najlepszy wątek w całej książce i pobijał nawet temat samobójstwa córki głównej bohaterki- Lou.

✨ Jeśli chodzi o akcję, rozgrywała się w kosmosie, wirtualnej rzeczywistości i na ziemi oraz była dość dynamiczna. Tak naprawdę momenty, w których nic się nie dzieje i jest spokojnie można zliczyć na palcach jednej ręki.

✨ Ogromnym minusem "Iluzji" okazała się, dla mnie, fizyczna i informatyczna terminologia oraz bardzo obszerne opisy naukowe. Gubiłam się w nich i nawet nie będę temu zaprzeczać. Momentami było ciężko, żeby coś zrozumieć, ale koniec końców wychodziłam z tego obronną ręką.

✨ Na koniec dodam, że świat bohaterów został osadzony w XXIV wieku, czyli w kompletnie nowej rzeczywistości. Ta książka jest zatem idealna dla fanów sciene-fiction.

Andrzej Wronka – warto zapamiętać to imię i nazwisko. Andrzej Wronka – to autor, który książką „Iluzja” przekonał mnie do tego, że w literaturze science fiction i fantasy pojawił się nowy „głos”, który wzbogaci świat miłośników tych gatunków. A świat wykreowany przez pochodzącego z Krosna autora jest fantastyczny, oderwany od tego, w którym obecnie żyjemy. Dzięki temu pozwolimy sobie na wyjątkowe doznania podczas lektury.

Wkraczając zatem do świata wykreowanego przez Andrzeja Wronkę, zapewniamy sobie wiele niezapomnianych emocji. Gdy już weźmiesz tę książkę do ręki i przekroczysz bramy (kartki) „Iluzji”, możesz być pewien, że twój prawdziwy świat zleje się z tym fikcyjnym. Pytanie tylko, czy zdołasz odnaleźć prawdę w świecie wykreowanym przez fikcję? Jak bardzo owa fikcja zlewa się z prawdą? Gdzie znajduje się granica pomiędzy nimi? Czy w ogóle istnieje?

Autor zadebiutował książką „Ostatni”, która zawiera cztery opowiadania. Przyznam, że nie czytałem ich, lecz myślę, że po lekturze „Iluzji” chętnie otworzę się na wcześniejszą książkę autora.

Na kartach „Iluzji” poznajemy Lou Soleco, mieszkankę Tytana, która próbuje uporać się z demonami związanymi z samobójstwem jej nastoletniej córki. Autor zaprasza nas (a przede wszystkim naszą wyobraźnię) do technokratycznego świata, w którym prym wiedzie kult informacji. Tutaj największe znaczenie w hierarchii społecznej mają zrytualizowani postludzie. A my wraz z Lou Soleco wpadniemy w wir intrygi, która powiedzie nas do Układu Słonecznego. Ale i nie tylko. Jesteście gotowi?

Jeśli kochacie nietuzinkowe historie, a Wasz świat wyobraźni uwielbia „pracować” na wysokich obrotach, to koniecznie sięgnijcie po „Iluzję” Andrzeja Wronki, który w fantasy i science fiction odkrywa karty swej twórczości. Tym samym autor sprawił, że polska literatura tych gatunków zyskuje. I bardzo dobrze!

Andrzej Wronka ujął mnie (i moją wyobraźnię) wykreowanym światem, intrygą oraz opisami, które sprawiły, że „Iluzja” to książka zjawiskowa, godna polecenia. Co też czynię. Bierzcie i czytajcie! Warto!

Książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Novae Res

Trochę Lema, trochę Dicka. Trochę szaleństwa Dukaja i szczypta cynizmu Wattsa. Jest spoko :)