Icebreaker

Niewątpliwie warto jest zwrócić uwagę na lekturę, która opiera się na związkach homoseksualnych i z tego też powodu w ostatnim czasie mój wzrok padł na lekturę ,,Icebreaker" A. L. Graziadei.  Jest to czytelnicza nowość, która porusza bardzo ważną tematykę nie tylko ze względu na poszukiwanie swojej tożsamości płciowej, ale również spełnianie oczekiwań rodziny, które niestety są zbyt wygórowane. Czy jednak faktycznie tak musi wyglądać życie nie tylko bohaterów literackich, ale też osób, które w rzeczywistości muszą się z tym mierzyć? To pytania, na które odbiorca stopniowo będzie znajdował odpowiedzi w tej książce, a odpowiedzi na nie będą naprawdę zaskakujące. 

Mickey James rozpoczął swoją uczelnianą drogę i w związku z tym został również członkiem drużyny hokejowej. Na nastolatka ciążyła bardzo duża presją związana z tym, że jego krewni wyróżniali się właśnie w tej dyscyplinie sportu. Oprócz tego mama była też olimpijką i były to prawdziwie sportowe geny. Mickey nie był jednak przekonany odnośnie tego, czy on także chce podążać tą drogą. O pierwsze miejsce rywalizował z chłopakiem, który dodatkowo mu się podobał. Czy możliwe było, by odważył się wyznać mu prawdę? Do tego odbiorca ma szansę dowiedzieć się czegoś więcej o siostrach Mickey'a, które były dla niego dużym wsparciem.

,,Icebreaker" A. L. Graziadei opiera się na spełnianiu oczekiwań innych także w chwili, gdy samemu niekoniecznie wie się to, czy faktycznie jest to spełnieniem marzeń  danego nastolatka. Często może dochodzić do nieporozumień w związku z brakiem rozmowy, co powoduje rodzinne konflikty. Odbiorca przez całą książkę może śledzić rozważania głównego bohatera w kwestii jego płciowości i ,,rywalizację" związaną z tym, który z chłopców zostanie numerem jeden w dyscyplinie hokeja. ,,Icebreaker" A. L. Graziadei jest jedną z tych lektur, która ze względu na poruszaną tematykę jest bardzo ważnym wydaniem zarówno dla nastoletnich odbiorców, jak również ich rodziców.

Muszę przyznać, że mam dość mocno mieszane uczucia co do tej pozycji, bo mimo tego, że całkiem nieźle mi się ją czytało, to jednak do końca nie mogłam się w pełni wciągnąć i zaangażować w historię. Jednym z powodów może być to, że jest tu mnóstwo opisów dotyczących hokeja, a mnie ten sport niezbyt interesuje i po prostu się na nim nie znam, więc nieraz byłam trochę zdezorientowana, bo nie wszystkie kwestie rozumiałam.

Za to bardzo podobało mi się to, że książka porusza kilka naprawdę istotnych i aktualnych problemów, takich jak nietolerancja, depresja, trudne relacje i presja ze strony rodziny. Uważam, że te tematy zostały naprawdę całkiem dobrze i wiarygodnie przedstawione, co sprawia, że powieść jest dość ważna i wartościowa.

Jeśli chodzi o samą fabułę, to nie była ona wybitna i szczerze mówiąc, to czasami lekko wiało nudą. Bohaterowie natomiast byli naprawdę w porządku i udało mi się ich polubić i do nich przywiązać.

Oprócz Mickey'a i Jaysena szczególnie zapadła mi w pamięć postać Novy, która była naprawdę świetna i cudownie mi się o niej czytało. Bardzo polubiłam również siostry Mickey'a, a także Barbiego i Doriana 😄.

Podsumowując, jest to książka dość nierówna i może nie będzie to mój ulubieniec, ale koniec końców coś z niej dla siebie wyniosłam i całkiem nieźle się przy niej bawiłam. Jeśli lubicie tego typu historie, to koniecznie sprawdźcie tę pozycję 😄.

💫Nie sądziłam, że w tej historii zostanie poruszona tak dokładnie kwestia zdrowia psychicznego oraz problemów społecznych. Myśli głównego bohatera łamały mi serce, ale jednocześnie ukazywały realną krzywdę, którą wyrządza ludziom depresja. Niezależnie od tego jaka jest twoja tożsamość płciowa, orientacja, narodowość, stan konta, ta choroba może dotknąć każdego. Autorka zdaje się nam również mówić, że miłość nie uleczy choroby psychicznej. Owszem, może pomóc osobie chorej w walce o siebie, jednak tylko odpowiednie podejście i farmakologia będą w stanie realnie pomóc. Depresja, zaburzenia lękowe to nie są żarty! Homofobia i dyskryminacja ze względu na tożsamość płciową nie jest okej! I nigdy nie będzie!

💫Historie sportowców są bardzo specyficzne, ponieważ na pierwszym miejscu zawsze jest sport (niestety), jednak udało mi się podejść do tego z odpowiednią dozą empatii i zrozumieć rozterki chłopaków.

💫Relacja Jaysena oraz Mickey’ego złapała mnie za serce, jednak momentami odczuwałam brak chemii pomiędzy nimi. Brakowało mi kilku dodatkowych scen pomiędzy tą dwójką, aby w pełni wczuć się w ich więź. Jednak ostatecznie całość tej powieści naprawdę mi się podobała!

🌙 Z tej lektury płynie naprawdę ważny przekaz:

Nie bój się prosić o pomoc!

Nie bój się rozmawiać o swoich problemach!

Nie bój się stawiać siebie na pierwszym miejscu!

Zawsze znajdziesz pomoc 🤍

Icebreaker A. L Graziadei to literatura młodzieżowa, po której spodziewałam się lekkiej, wesołej historii z cudownym motywem hate to love. Ten zawsze sprawdza się wtedy, gdy potrzebujemy relaksu i odpoczynku. Jednak czym zaskoczyła mnie osoba autorska? Dlaczego takie opowieści są ważne?

ON i ON.

Jest ich dwóch. Obydwaj walczą o miejsce w rankingu, które da im świetlaną, sportową przyszłość. Jednak jakże odnaleźć się w tak homofobicznym i maczystowskim świecie? Każdy z nich ma swoje demony, z którymi toczy nierówną walkę. Mickey i Jaysen w jednym stali domu hokeja, parafrazując słynny utwór. Czy rywalizacja jedynie dzieli? Kiedy rodzi się uczucie? Wszyscy wiemy, że od nienawiści do miłości jest cienka granica... Odwieczny rywal, presja o najlepsze uderzenia, mecze i treningi hokeja, które są oceniane przez profesjonalistów. Wyścig z czasem – tylko co jest nagrodą? Pierwsze miejsce w rankingu, czy może uczucie?

„- Niech to – komentuje Zero i traca mnie łokciem – Wy dwaj schowajcie ego do kieszeni, jasne? Niepotrzebne nam wstrząśnienie mózgu.”

Ta książka jest dla mnie zaskoczeniem.

Spodziewałam się lekkiego romansu między dwoma chłopakami, w których buzuje testosteron, a rywalizacja przenosi się do codziennego życia, przez co lecą iskry w męskiej szatni. Otrzymałam opowieść, która jest niezwykle mądra. Osoba autorska porusza takie tematy jak depresja, brak samoakceptacji, coming out, próby komunikacji z drugim człowiekiem, niezależnie czy w związku, czy przyjaźni i jak ważna jest jedność drużyny. Był moment, na którym pojawiły się łzy w oczach. Każdy z nas miał swoją drogę życiową, swoje przeboje, upadki i wzloty, ale najstraszniejsze dla czytelnika widzieć poniekąd młodszą wersję siebie. Nieważne, w której przestrzeni i co Cię łączy z bohaterem. Ta książka może być prezentem dla Waszego przyjaciela i wstępem do rozmowy, że jest Ci źle, że chcesz jej/jemu coś powiedzieć.

„- Kiedy się ostatnio uśmiechałeś? – rzuca. Przesuwam go biodrem i zyskuje wystarczająco dużo przestrzeni, by posłać krążek do Zero.”

Hate to love

Mam małe zastrzeżenia do romansu. Zdecydowanie wolę, gdy uczucie rodzi się stopniowo, a przekomarzanie się jest główną częścią relacji. Między chłopakami zabrakło mi tej chemii, tego dreszczyku emocji, spadło napięcie, gdy ich znajomość nagle diametralnie zmieniła się na plus. Jednak myślę, że nie to jest ważne i istotne w tej książce. Mówienie/pisanie i trudnych rzeczach w tym momencie jest ważniejsze niż tempo relacji. Dzięki prostocie języka, naturalnej rzeczywistości chłopaków w nastoletnim wieku wiele osób poczuje jedność i tę nić porozumienia z Mickiem czy Jaysenem. Każdy z nich ma swoje demony, z którymi toczy nierówną walkę. Niech depresja nie będzie tabu, niech orientacja nikogo nie definiuje. Tak byłoby idealnie... Każdy z nas ma inny mechanizm obronny i ucieka od problemów, dla nas to pewnie książki, ale książki mogą być też językiem, przekazaniem wiadomości do najbliższych. Niech Icebreaker będzie wstępem do rozmowy, jeśli komuś ciężko jest powiedzieć to, co mu leży na sercu.

„Zajmuje miejsce na końcu kolejki za bramką i czekam, aż dołączy do mnie Cauler. Serce mi wali jak młotem. W tej rundzie strzał Cauler odbija się od poprzeczki, co jednak ani trochę go nie peszy.”

Icebreaker młodzieżówka, która zaskakuje!

Jeśli szukacie książki z przystępnym językiem sportowym wątkiem i motywem hate to love, Icebreaker będzie dla Was idealny. Wiele czytelników zwraca uwagę na poruszane tematy, próbuje odnaleźć siebie w bohaterach czy treści książki. To też jest forma dialogu, zwłaszcza jeśli książka skłania do przemyśleń. Osoba autorska starała się pokazać homofobię, depresję czy próbę akceptacji samego siebie w przystępny i prosty sposób. Nie będzie to książka, która zrelaksuje, ale właśnie zwróci uwagę na to, co ważne.

Icebreaker A. L Graziadei to literatura młodzieżowa, po której spodziewałam się lekkiej, wesołej historii z cudownym motywem hate to love. Ten zawsze sprawdza się wtedy, gdy potrzebujemy relaksu i odpoczynku. Jednak czym zaskoczyła mnie osoba autorska? Dlaczego takie opowieści są ważne?

ON i ON.

Jest ich dwóch. Obydwaj walczą o miejsce w rankingu, które da im świetlaną, sportową przyszłość. Jednak jakże odnaleźć się w tak homofobicznym i maczystowskim świecie? Każdy z nich ma swoje demony, z którymi toczy nierówną walkę. Mickey i Jaysen w jednym stali domu hokeja, parafrazując słynny utwór. Czy rywalizacja jedynie dzieli? Kiedy rodzi się uczucie? Wszyscy wiemy, że od nienawiści do miłości jest cienka granica... Odwieczny rywal, presja o najlepsze uderzenia, mecze i treningi hokeja, które są oceniane przez profesjonalistów. Wyścig z czasem – tylko co jest nagrodą? Pierwsze miejsce w rankingu, czy może uczucie?

„- Niech to – komentuje Zero i traca mnie łokciem – Wy dwaj schowajcie ego do kieszeni, jasne? Niepotrzebne nam wstrząśnienie mózgu.”

Ta książka jest dla mnie zaskoczeniem.

Spodziewałam się lekkiego romansu między dwoma chłopakami, w których buzuje testosteron, a rywalizacja przenosi się do codziennego życia, przez co lecą iskry w męskiej szatni. Otrzymałam opowieść, która jest niezwykle mądra. Osoba autorska porusza takie tematy jak depresja, brak samoakceptacji, coming out, próby komunikacji z drugim człowiekiem, niezależnie czy w związku, czy przyjaźni i jak ważna jest jedność drużyny. Był moment, na którym pojawiły się łzy w oczach. Każdy z nas miał swoją drogę życiową, swoje przeboje, upadki i wzloty, ale najstraszniejsze dla czytelnika widzieć poniekąd młodszą wersję siebie. Nieważne, w której przestrzeni i co Cię łączy z bohaterem. Ta książka może być prezentem dla Waszego przyjaciela i wstępem do rozmowy, że jest Ci źle, że chcesz jej/jemu coś powiedzieć.

„- Kiedy się ostatnio uśmiechałeś? – rzuca. Przesuwam go biodrem i zyskuje wystarczająco dużo przestrzeni, by posłać krążek do Zero.”

Hate to love

Mam małe zastrzeżenia do romansu. Zdecydowanie wolę, gdy uczucie rodzi się stopniowo, a przekomarzanie się jest główną częścią relacji. Między chłopakami zabrakło mi tej chemii, tego dreszczyku emocji, spadło napięcie, gdy ich znajomość nagle diametralnie zmieniła się na plus. Jednak myślę, że nie to jest ważne i istotne w tej książce. Mówienie/pisanie i trudnych rzeczach w tym momencie jest ważniejsze niż tempo relacji. Dzięki prostocie języka, naturalnej rzeczywistości chłopaków w nastoletnim wieku wiele osób poczuje jedność i tę nić porozumienia z Mickiem czy Jaysenem. Każdy z nich ma swoje demony, z którymi toczy nierówną walkę. Niech depresja nie będzie tabu, niech orientacja nikogo nie definiuje. Tak byłoby idealnie... Każdy z nas ma inny mechanizm obronny i ucieka od problemów, dla nas to pewnie książki, ale książki mogą być też językiem, przekazaniem wiadomości do najbliższych. Niech Icebreaker będzie wstępem do rozmowy, jeśli komuś ciężko jest powiedzieć to, co mu leży na sercu.

„Zajmuje miejsce na końcu kolejki za bramką i czekam, aż dołączy do mnie Cauler. Serce mi wali jak młotem. W tej rundzie strzał Cauler odbija się od poprzeczki, co jednak ani trochę go nie peszy.”

Icebreaker młodzieżówka, która zaskakuje!

Jeśli szukacie książki z przystępnym językiem sportowym wątkiem i motywem hate to love, Icebreaker będzie dla Was idealny. Wiele czytelników zwraca uwagę na poruszane tematy, próbuje odnaleźć siebie w bohaterach czy treści książki. To też jest forma dialogu, zwłaszcza jeśli książka skłania do przemyśleń. Osoba autorska starała się pokazać homofobię, depresję czy próbę akceptacji samego siebie w przystępny i prosty sposób. Nie będzie to książka, która zrelaksuje, ale właśnie zwróci uwagę na to, co ważne.

„Tak łatwo mnie czytać. Jak otwartą księgę. Czemu nikt nie widzi, co jest między wierszami?”

Mickey James rozpoczyna studia i trafia do uczelnianej reprezentacji hokeja. Taki wybór to kontynuacja rodzinnej tradycji hokejowej i otwarta droga do zrobienia kariery jako zawodnik NHL. Ale on wcale nie jest pewien czy chce iść tą drogą. Na domiar złego podczas meczów i treningów musi widywać się ze swoim rywalem Jaysenem. Jednak czy Jaysen napewno jest jego rywalem? Czy może to co ich łączy to coś zupełnie innego niż niechęć?

"Rywalizują ze sobą, ścierają się na lodzie i walczą o swoje uczucia"

„Icebreaker” to książka, którą przeczytałam naprawdę bardzo szybko. Autorka ma lekki styl pisania, a fabuła jest nietuzinkowa i ciekawa. Postacie są bardzo wyraziste przez co z łatwością można wczuć się w ich sytuacje i odbierać ich emocje. A tych emocji jest tutaj multum! Otrzymujemy historię, która kryje w sobie wiele ważnych kwestii jak chociażby życie w cieniu innej osoby, problemy z depresją, odmienna orientacja seksualna. Da się odczuć, że książka została napisana z ogromną pasją. Autorka stara się nam udowodnić, ale i wesprzeć osoby biseksualne oraz homoseksualne. Stara się im przekazać, że nie powinny się wstydzić swojego wewnętrznego ja i powinny otwarcie mówić o swoich uczuciach. To jak została tutaj opisana walka z depresją to coś genialnego! Sama w pewnym momencie czułam się zagubiona i chciałam krzyczeć. Już dawno tak nie martwiłam się o postać z książki jak o Mickeya.

Muszę jeszcze nawiązać do romansu, który może sugerować sama okładka. W moim odczuciu stanowi on tło dla reszty wydarzeń niemniej jednak pomiędzy bohaterami dosłownie lecą iskry. Mamy motyw hate love i są momenty, gdzie nienawiść oraz napięcie są tak gęste, że da się je kroić nożem. Cały wstyd jaki czują bohaterowie, ich walka o zaufanie, przezwyciężanie granic, aż w końcu miłość są niezwykle wiarygodnie przedstawione.

„Chciałbym móc się dobrać do własnej głowy i wyrwać z niej wszystko to, co mnie takim czyni. Tkwienie w niej jest wykańczające.”

„Icebreaker” to naprawdę świetna książka o rodzącej się miłości, ale i przede wszystkim walce z depresją i swoimi słabościami oraz uczuciami. Jeżeli jesteście otwarci na taką tematykę to zdecydowanie polecam.

! TW : DEPRESJA !

Hokej to sport mocno zakorzeniony w rodzinnej tradycji Jamesów. Mickey już od najmłodszych lat swoje pierwsze kroki stawiał na lodzie, dlatego zgodnie ze zwyczajem, swoją ścieżkę kariery pokierował w tę stronę. Właśnie zaczął studiować na Uniwersytecie Hartlanda, gdzie także dołączył do uczelnianej reprezentacji hokeja. Stanął przed nowym wyzwaniem, a także wieloma ciężkimi decyzjami – czy ma być lojalny wobec rodziny, czy może stawiać na grę drużynową i zacieśnianie więzi? Na tej samej płaszczyźnie, pojawiają się także problemy z pogłębiającą się depresją chłopaka, ukrywaniem własnej tożsamości oraz zaciętą rywalizacją. Każdy trening musi znosić w obecności odwiecznego wroga – Jaysena, który także dąży do tego samego celu. Okazuje się, że wyścig szczurów potrafi zmienić cały bieg historii… Kto okaże się najlepszym zawodnikiem? Jak potoczą się dalsze losy drużyny?

Książka "Icebreaker" autorstwa A. L. Graziadei to przede wszystkim moje pozytywne zaskoczenie. Spodziewałam się sztampowej historii z wątkiem enemies to lovers I WŁAŚNIE TO OTRZYMAŁAM - ale mimo wszystko lektura miała w sobie coś hipnotyzującego, coś co nie pozwalało na oderwanie się od treści.

Pozycja to wyjątkowo dobra rozrywka - przeżywanie z bohaterami każdych wzlotów i upadków, wspólne śmianie się z żartów oraz podążanie w kierunku nowych relacji. "Icebreaker" to także dorastanie wraz z biegiem wydarzeń i radzenie sobie z wieloma problemami.

Warto zaznaczyć, że książka porusza tematy takie jak depresja, rywalizacja oraz dążenie do spełniania oczekiwań innych. Czyni ją to niezwykle wartościową na wielu płaszczyznach. W kompozycji z wątkiem sportu, uniwersyteckim życiem i wymagającymi treningami, tworzy zgraną całość. Od samego początku przedstawiona historia okazuje się mocno angażująca, dlatego nim się obejrzałam, już dobiegała ku końcowi.

Końcowi, który absolutnie zmiótł mnie z planszy. Sama do końca nie wiem, co o nim sądzić. Z jednej strony był niesamowitym i przemyślanym zagraniem, a z drugiej strony pozostawia czytelnika w stanie dezorientacji. Każdy może go interpretować na własny sposób i jest w nim coś pięknego.

❄️❄️❄️

„Nie wychowano go na zawodnika. Sam się zdecydował na taką, a nie inną karierę. Zanurzył się w niej, zatopił, chłonął ją przez skórę, krew, kości- wszystko z własnej woli”.

„Icebreaker” autorstwa A.L. Graziadei.

Jest to cudowna książka w klimacie sportowym, a także idealny przykład relacji hate to love.

Bhaterami tej pozycji jest dwójka młodych chłopaków, sportowców i rywali. Cała fabuła obraca się właśnie wokół nich.

Mickey i Jaysen są w tej samej drużynie hokejowej. Obaj niezwykle uzdolnienie i aspirujący do zawodowej kariery hokejowej. Stąd też ich rywalizacja.

W książce ich historia zaczyna się właśnie od wzajemnej niechęci i powoli przeradza się w zrozumienie, aż w końcu w uczucie bardziej słodkie i ciepłe.

Jednak poza sportowym motywem, który przyznam, jest dość fajnie zarysowany, gdyż nie ginie w tle, ani nie przytłacza, niepotrzebnymi informacjami pojawia się także inny bardzo ważny wątek.

A dla mnie takim wątkiem jest poruszenie tematu choroby, jaką jest depresja i z jaką boryka się jeden z naszych głównych bohaterów. 

Depresja to choroba, która bywa przerażająca. Zabiera całe szczęście i nie pozwala się cieszyć niczym. Autorka w dość autentyczny sposób ukazała, tę przypadłość nic nie koloryzując ani nie ukrywając. Jednocześnie tak zagrała tym tematem, by dać do myślenia, a nie odstraszyć.

Dlatego także ta książka bardzo mi się spodobała. Wzruszyła mnie, a jednocześnie rozgrzała od środka.

Naprawdę uważam, że lektura ,,Icebreaker” ma do zaoferowania kilka ważnych przesłań.

❄️Nie bój się prosić o pomoc.

❄️Nie bój się być szczęśliwym.

❄️Nie bój się kochać kogo, tylko zechcesz.

❄️A przede wszystkim na narzucaj na siebie zbyt wiele i żyj, tak jak chcesz, a nie tak by spełniać cudze oczekiwania.

Kochani gorąco polecam wam tę książkę. Jestem przekonana, że podbije nie jedno serce.

Mickey kontynuuje rodzinną tradycję hokejową. Trafia do reprezentacji hokeja, przed nim otwierają się drzwi do zrobienia kariery jako zawodnik NHL. Tylko on nie jest pewien czy tego właśnie chce. Na domiar złego podczas treningów i meczów musi spotykać się z odwiecznym rywalem Jaysenem, co dodatkowo go stresuje. Mogłoby się wydawać, że obaj chłopcy się nienawidzą, jednak to nie nienawiść lecz przyciąganie. Mickey jest biseksualistą a Jaysen jest...

"Rywalizują ze sobą, ścierają się na lodzie i walczą o swoje uczucia"

Książka już na samym początku urzeka okładką. Nie jestem fanką akurat tego sportu, jednak mimo tego książkę przeczytałam bardzo szybko i z zaciekawieniem. Autorka ma bardzo lekki i przyjemny styl, dzięki temu książka jest bardzo ciekawie nakreślona, a postacie to fantastyczne osoby. Mickey pragnie być szczęśliwym, nie pomaga mu jednak to, że za każdym razem znajduje się w cieniu swego ojca. Na dodatek boryka się z depresją, smutek a zarazem nicość. Depresja może dosięgnąć każdego z nas, nie można przechodzić obojętnie, trzeba wyciągnąć pomocną dłoń. Jego kołem ratunkowym jest Jaysen, światełko w tunelu. Ich przyciąganie do siebie, słowne potyczki, to się odczuwało, a od tego jest bardzo cienka linia, wrogowie stają się kochankami. Historia widać, że jest pisana z ogromną pasją, miłością oraz pokazuje jaka jest biseksualność oraz homoseksualizm. Nie trzeba się wstydzić kim się jest, trzeba rozmawiać o swoich uczuciach, nie można ich dusić w sobie. Piękna historia o rodzącej się miłości i walce ze swoimi słabościami, ale nie tylko.

Uprawiacie jakiś sport? A może fascynuje was jakaś dyscyplina? Ja nie lubię ani oglądać, ani uprawiać sportu. Jest jednak jeden, który jest dla mnie wielką niewiadomą, ponieważ w naszym kraju, nie jest kultywowany tak bardzo, jak w innych krajach. Chodzi o hokej, jedyna styczność z czymś podobnym do hokeja, to lekcja wychowania fizycznego, na której ganiało się po boisku z kijami. Więcej okładaliśmy się tymi kijami, niż faktycznie graliśmy. Z chwilą, którą dostałam propozycję zrecenzowania książki “Icebreaker” autorstwa A. L. Graziadei, chciałam ominąć tę wiadomość, nie pałam miłością do sportu, za to fakt, że książka jest o tematyce LGBT+, nie przeszkadzał mi w żadnym wypadku. W końcu jednak zainteresował mnie opis, nie jest to książka, która nic nie wnosi do naszego życia, trzeba się w nią zagłębić i zrozumieć głębię przekazu. Właśnie ta głębia problemów głównego bohatera przemówiła do mnie i w ostatecznym rozrachunku, chcę wam ją polecić, nawet jak nie gustujecie w takich książkach i tematach.

“Tak łatwo mnie czytać. Jak otwartą księgę. Czemu nikt nie widzi, co jest między wierszami?”

Mickey James III to siedemnastolatek, który rozpoczyna swoją przygodę na studiach na Uniwersytecie Hartland. Chłopak boryka się z wieloma problemami, depresja, zaburzenia lękowe, biseksualizm, który jest tematem tabu wśród zawodników hokeja i największy problem, z jakim się zmaga to rywalizacja z kolegą z drużyny o pierwsze miejsce w drafcie. Droga, którą obrał, nie jest koniecznie tym, czego chce, boi się zawieść ojca i dziadka, którzy są sławami świata hokejowego. Na jego barkach wiele spoczywa, a on sam czuje się samotny, choć jego siostry są jego opoką i podparciem tak jak prawdziwa przyjaciółka od serca, Nova. Ciągłe spięcia z Jaysenem Caulfieldem, zmuszają współzawodników do załagodzenia konfliktów między tą dwójką, lecz iskry, które między nimi się pojawiają, nie zawsze są nieprzyjemne.

“Przez godzinę muszę udawać, że nie jestem martwy w środku.”

Lubicie młodzieżówki? Osobiście często po nie sięgam, lecz bardziej kieruje się w stronę książek New adult niż Young adult. Pióro autora było bardzo przyjemne, przez książkę dosłownie się płynęło, jakby czas mi pozwolił, to pewnie skończyłabym ją przez jeden dzień. Dostarczyła mi momentów wzruszenia i rozczulenia, najbardziej rozczulały mnie podchody głównego bohatera. Właśnie jego niepewność wobec własnych uczuć była taka prawdziwa, że uznaję książkę za dość realistyczną.

Bohaterowie przedstawieni w tej historii są różnorodni, ich orientacje, również są różnorodne, od związków hetero, przez całą gamę związków LGBT+. Mamy biseksualistów, lesbijki, a nawet związek trzech osób. Nie są one w jakiś szerszy sposób przedstawione, książka bardziej opiera się na problemach głównego bohatera. Depresja nie jest tu piętnowana, w mądry sposób autorka pokazuje, że nawet będąc dobrze usytuowaną osobą, która nie przeżyła nic traumatycznego w swoim życiu, może zmagać się z ciężką depresją.

Historia może wydawać się wyidealizowana bądź cukierkowa, lecz po głębszej analizie, jest bardzo rzeczywista, co bardzo mi się podoba. Czuję się bardzo pozytywnie zaskoczoną tą książką, liczyłam na lekką historię, a dostałam poważną i dającą do myślenia lekturę. A samo zakończenie, które pozostawiło mnie w lekkim szoku, jest świetnym zwieńczeniem tej historii. Polecam wam “Icebreakera” i bardzo dziękuję za egzemplarz recenzencki wydawnictwu You&Ya.

“Chciałbym móc się dobrać do własnej głowy i wyrwać z niej wszystko to, co mnie takim czyni. Tkwienie w niej jest wykańczające.”