Obiecałem ci gwiazdy. Trylogia Moon. Tom 1

Książka Weroniki Schmidt to wzruszająca historia dwojga młodych ludzi. Przyjaźnili się jako dzieci, później oddalili się od siebie, by w liceum spotkać się znów. Oboje mają za sobą trudne doświadczenia i poranione dusze. Czy można zawalczyć o szczęście i o wiarę w przyszłość, mając za sobą traumatyczne doświadczenia? "Obiecałem ci gwiazdy" to książka, która niesie taką nadzieję...mimo wszystko. Jest w tej książce mnóstwo ekstremalnie różnych emocji i uczuć i przede wszystkim ogromne pragnienie miłości.

Książka, która towarzyszyła mi w trakcie podróży komunikacją miejską, wracałam do niej tylko wtedy, gdy akurat udało mi się znaleźć wolne miejsce w tramwaju. Na początku nie byłam do niej przekonana, ale ostatecznie dobrze mi się ją czytało. Naprawdę miło spędziłam z nią czas, lecz nie poczułam do niej czegoś więcej, co sprawiłoby, że chciałabym wrócić do tej historii i przeżyć ją na nowo. Jednak jak na debiut i książkę pisaną na Wattpadzie jest całkiem nieźle.

Historia Maddy i Noah ma wiele dobrych elementów. Autorka poruszyła kilka trudnych tematów, jak zaburzenia odżywiania, rozwód rodziców, przemoc w rodzinie i zrobiła to bardzo dobrze. Czasem w młodzieżówkach takie problemy pojawiają się, by uatrakcyjnić daną powieść, ale nie jest tak w przypadku „Obiecałem ci gwiazdy”. Weronika Schmidt nie zbagatelizowała trudniejszych wątków i nie pokazała, że problemy znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Spodobał mi się także wątek romantyczny. Już na początku książki dało się przewidzieć, jak potoczy się relacja Maddy i Noah, ale uczucie między tą dwójką rozwijało się naturalnie i w przemyślany sposób.

Czytając pierwsze i ostatnie rozdziały widać, jak bardzo autorka rozwinęła swój warsztat. Końcówka podobała mi się najbardziej z całej książki, jednak nie wiem, czy dobrym pomysłem było zrobienie z historii Maddy i Noah trylogii. Jak dla mnie wystarczyłaby tylko ta część, bo i tak już ten tom był moim zdaniem troszeczkę zbyt długi. Nie ma tutaj wyraźnie zarysowanej akcji, autorka skupiła się raczej na uczuciach bohaterów i rozwoju ich relacji. Nie było to złe, bo w konsekwencji wyszła z tego prosta, urocza opowieść o nastoletniej miłości i przyjaźni. Na pewno zachwyci Was jeśli tak jak bohaterowie jesteście jeszcze w wieku nastoletnim. Ja po jej przeczytaniu stwierdziłam, że chyba powoli wyrastam z młodzieżówek tego pokroju.

Mimo że dobrze czytało mi się „Obiecałem ci gwiazdy”, to jednak nie wszystko mi się spodobało. Nie polubiłam się zbytnio z główną bohaterką. Maddy była dla mnie trochę taką bezbarwną postacią. Choć czytałam jej przemyślenia to pod koniec książki i tak miałam wrażenie, że nie do końca ją poznałam. Do tego brakowało mi wyraźniejszego zarysowania miejsca akcji. Niby wszystko działo się w Nowym Jorku, ale równie dobrze akcja mogłaby się toczyć gdzieś indziej.

W tym roku mam zdecydowanie szczęście do książek wyjątkowych.. Już sama okładka tej książki jest zjawiskowa, na żywo jest tak piękna, że nie można oczu od niej oderwać, a wnętrze? Jest równie piękne jak i okładka.

Maddy i Noah, dwoje bardzo młodych ludzi, którzy w dzieciństwie przez totalny przypadek się poznali, i zostali dzięki temu najlepszymi przyjaciółmi, znali się jak nikt inny, mieli tylko swoje tajemnice.. i wiedzieli, że gdzieś w głębi serca są dla siebie bardzo ważni, jednak oczywiście trzymali to dla siebie.. w końcu byli jeszcze praktycznie dziećmi.. Pewnego dnia Noah wyjechał, bez słowa, bez pożegnania, po prostu zniknął, a Maddy została sama..

Jednak po czterech latach niespodziewanie dla dziewczyny, to właśnie jej przyjaciel z dziecińswta staje w progu klasy i nauczyciel oznajmia, że oto i on: nowy uczeń..

Dziewczyna nie może w to uwierzyć.. Podoba mi się to, że nie było tu zbędnych dramatów.. przemyśleń, Maddy widząc przyjaciela od razu chce z nim porozmawiać, nawiązać kontakt.. mimo tego, że chłopak całkowicie się zmienił i robi wrażenie bardzo nieprzystępnego, wrednego i niezainteresowanego.. Ona się nie poddaje. Brawo! Nie było tu lania wody, tylko konkretne działanie.

Ta para nastolatków też nie ma lekko, ale ma za to wspomnienia, ma piękne serca, otwarte umysły i wspaniałych przyjaciół wokół.. to książka trudna, o przyjaźni, rodzinie, miłości, stracie, bólu, walce.. ale dająca też dużo nadzieji, a bez niej nie ma nic..

Jeśli Autorka tak startuje i to jest debiut.. to ja biorę jej wszystkie książki w ciemno! Nic dziwnego, że książka się tak szybko wyprzedaje! Ja Wam polecam z czystym sumieniem i czekam niecierpliwie na kontynuację!

„Nie była to miłość jak u dorosłych, ale była wyjątkowa, bo była nasza, pierwsza i rodząca się z przyjaźni. Ja byłam jego drogą, a on rozjaśniającym ją światłem.”

Maddy i Noah poznali się jako dzieci, połączyła ich szczera dziecięca przyjaźń. Potem, bez słowa wyjaśnienia on zniknął. Mijają cztery lata, Maddy jest uczennicą liceum, do jej klasy przychodzi nowy uczeń. Zdziwienie i niepewność dziewczyny są ogromne, gdy okazuje się, że to jej Noah, chłopak, którego nigdy nie potrafiła wymazać z pamięci. Jednak czy nadal on jest jej? Od Noaha bije smutek i obojętność. Czy Maddy stanie się dla niego kimś kto ukoi jego ból i wyleczy poranią duszę?

Historia tych dwojga nie jest usłana różami. Bolesna przeszłość, bagaż złych doświadczeń ciąży niczym głaz i nie pozwala w pełni cieszyć się z życia, z podniesioną głową ruszyć do przodu. Jest pięknie i boleśnie. Autorka porusza szereg ważnych i trudnych problemów. Przemoc w rodzinie, rozwód rodziców, depresja, próba akceptacji samego siebie, zaburzenia odżywiania. Ogromny wpływ przeszłości na teraźniejszość. Życie, codzienność, które potrafi zadawać bolesne rany. Piękno przyjaźni, drugi człowiek, wzajemne wsparcie, zrozumienie, pomoc.

Mądrość, prostota i ogromny przekaz biją z tej poruszającej historii. Czytanie od początku do końca było ogromną przyjemnością, a ja całkowicie w niej przepadłam. Emocje, niepewność, zagubienie, cierpienie i piękno. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

"Obiecałem ci gwiazdy" Weroniki Schmidt to wzruszająca powieść o przyjaźni i miłości, o życiu, które wcale nie jest łatwe... Dwoje nastolatków, Madison i Noaha, łączy szczególna więź. Jednak pewnego dnia przyjaźń się kończy, bo Noah... znika. Pojawia się znów po kilku latach - smutny, odmieniony. Czy Madison uda się do niego zbliżyć? Co działo się z Noahem? Książka podejmuje niełatwe problemy - przemocy, depresji, alkoholizmu... Ani Madison, ani Noahowi nie było w życiu łatwo. Burza emocji, masa trudnych przeżyć - cudowna powieść nie tylko dla nastolatków...

„Mam teraz ważniejszą sprawę. – spoważniał. Muszę nas teraz pozbierać do kupy, bo czuję się, jakby ktoś wyrwał mi serce.”

Był sobie chłopak i dziewczynka. Trzymali się razem. Nagle ich spotkania się skończyły, bo chłopak wyjechał. Dziewczynka przez cały czas za nim tęskniła, aż nagle chłopak zjawia się i jest zupełnie kimś innym.

„Jest jak twoje światło. Odzyskała cię, czy to za mało ? Nie wierzę w przypadki i właśnie ona tym przypadkiem nie jest. Nie widzisz tego ?”

Czy dziewczyna będzie w stanie ponownie zawalczyć o zaufanie chłopaka ? Czy chłopak będzie w stanie zawierzyć jej swoje tajemnice i podzielić się swoją przeszłością ?

„Może Noah był moim ratunkiem i przekleństwem jednocześnie.”

Książka napisana pięknym, chwytającym za serce językiem i ogromnym przekazem. Mamy tutaj wiele wyjętych z życia sytuacji, co zdecydowanie napełniło ten tytuł naturalnością. Postaci były wykreowane razem ze wszelkimi wadami i zaletami. Akcja pełna wartkości, przepełniona emocjami i dojrzałością autorki.

Bardzo dobrze mi się ją czytało, polecam każdemu czytelnikowi, aby zanurzyć się w te emocje przeżyć je razem z Maddy i Noah.

„To zawsze była ona. Moje przeznaczenie. Moja definicja wszystkiego”.

To tylko trzy zdania, a są idealnym podsumowaniem tej książki. To tylko trzy zdania, a idealnie odzwierciedlają historię Noah i Maddy.

„Obiecałem Ci gwiazdy” to pierwsza część trylogii Moon. To również cudownie napisany debiut Weroniki Schmidt. To książka, która skradła moje serducho już od pierwszych stron. Mimo iż dedykowana jest młodzieży, to śmiało może sięgnąć po nią starszy odbiorca.

Historia Noah i Maddy zaczyna się dość niepozornie. Ta dwójka poznała się w wieku trzynastu lat. To przypadkowe spotkanie okazało się pierwszą, szczenięcą miłością. Niestety czar prysł, a Noah zniknął gdzieś na cztery lata.

Noah i Maddy spotykają się ponownie w liceum. Jednak nie są już tymi samymi osobami, jakimi byli wcześniej. Przeszłość chłopaka nie pozwala mu otworzyć się przed światem. Ta sama przeszłość miała wpływ na jego charakter i stosunek do innych. Stał się buntowniczy i opryskliwy.

Maddie pragnie poznać prawdę sprzed lat. Pragnie dowiedzieć się, dlaczego Noah ją wtedy zostawił, dlaczego zniknął...

Jak powrót Noah wpłynie na Maddie ?

Uwielbiam książki młodzieżowe, więc obok tej lektury nie mogłam przejść obojętnie. Zakochana w okładce, zaintrygowana opisem stwierdziłam, że to będzie idealna pozycja dla mnie. I taka się okazała. Choć jest to historia, której nie da się jednoznacznie określić, to w pewnym sensie jest urocza, słodko-gorzka, prawdziwa i naturalna. Autorka ma bardzo przyjemne pióro, a pomysł na fabułę przypadł mi do gustu. Może nie jest to historia, która powali na kolana każdego czytelnika, ale swoją szczerością i naturalnością zdobędzie sporo serc. Książka wciąga w świat głównych bohaterów praktycznie od samego początku, jednocześnie czytając ją, miałam wrażenie, jakbym cofnęła się w przeszłości. To takie bardzo fajne, ciepłe uczucie. Przez całą książkę towarzyszyło mi mnóstwo emocji.

„Obiecałem Ci gwiazdy” to lekka, ale emocjonująca historia, bez pikanterii i zawiłej akcji. Jest trochę przewidywalna, ale bardzo życiowa. Z idealnie wykreowanymi bohaterami i historią, która szczera i autentyczna. Ja polecam z całego serca!

"Obiecałem ci gwiazdy" jest otwierającym tomem cykl Trylogia Moon. Jest to historia, której bohaterami są nastolatkowie, ale z powodzeniem może sięgnąć po nią i starszy odbiorca. Tym bardziej, że wszystko to, o czym czytamy nie ma w sobie grama przekłamania. To prawdziwe życie, problemy i zawiła relacja, które mogą przytrafić się każdemu z nas. Znajdziemy tu temat depresji, zaburzeń odżywiania, przemocy czy alkoholizmu.

Weronika Schmidt zawarła w swojej powieści motyw tajemnicy i niedomówień. Czytelnik wraz z bohaterami je odkrywa. I tak jak na postaci, tak i na niego nie pozostaje bez wpływu to, co wychodzi na jaw. Odmienia postaci, ale i nas samych.

Bardzo polubiłam bohaterów. Jednak to Noah zajął szczególne miejsce w moim sercu. To, co przeszedł ten chłopak... tak ogromnie chciałam móc mu pomóc, pocieszyć, przytulić. Oczywiście to, jak się poczatkowo zachowuje, jak bije od niego chłodem i obojetnością, może nas od niego odpychać. Ale należy pamiętać, że to tylko pozory... Mimo trudnej przeszłości, ma w sobie wielkie pokłady siły, by się podnieść i walczyć. Szczerze zazdrościłam mu tej siły. Madison również nie miała łatwego życia. Za sprawą zranienia jest pełna obaw, lęków i strachu przed odrzuceniem. Widzimy tu jak ważne jest wsparcie bliskich nam osób. Jednak niestety nie zawsze jest to możliwe. 

Na uwagę zasługuje pieknie i delikatnie przedstawiony moment zbliżenia obojga bohaterów. Rzadko kiedy w książkach można coś takiego spotkać.

"Obiecałem ci gwiazdy" to chwytająca za serce powieść o sile przyjaźni, miłości i rodziny - nadrzędnych uczuciach i wartościach w życiu każdego człowieka. Wzruszenie, nadzieja, radość, ból, gniew, rozpacz - emocji na pewno w tej książce nie brak. Mnie porwała od pierwszych stron. Niemal wprost do tytułowych gwiazd. Teraz kolej na Was.

⭐Przedpremierowa recenzja patronacka⭐

"On był moim schronieniem. Moim bezpiecznym miejscem, do którego zawsze pragnęłam wracać. Był definicją wszystkiego."

Madison jest nastolatką ostatniej klasy liceum. Ma piękne kasztanowe włosy i oczy tak zielone, że można utonąć w ich głębi. Jednak kilka lat temu była dziewczyną, która została zraniona. Jej przyjaciel, którego poznała przypadkiem, wyjechał bez pożegnania. Nie wie, co się z nim dzieje, ani co było powodem jego zniknięcia. Jednak teraźniejszość jej to umożliwi. Nagle powraca do jej życia. Będzie chodził do tej samej szkoły, a na dodatek również i klasy. Czy jego pojawienie się zmieni życie Madison? Czy odkryje, co kryło się za jego wyjazdem? Jak sobie z tym wszystkim poradzi?

Noah nie jest już tym dawnym miłym i uroczym chłopakiem. Wraz z powrotem przeszedł wielką zmianę. Stał się wycofany i zagubił swoją towarzyską stronę. Jednak może kryje się za tym historia, która wyjaśni nam to, dlaczego taki jest ? Jak przeszłość wpłynęła na jego przyszłość? Czy obecność Madison sprawi, że odnajdzie dawnego siebie?

Relacja między bohaterami od samego początku sprawia, że wyczuwalne są między nimi iskry pożądania, lecz żadne z nich nie chce się do tego przyznać. Udają, że ponowne spotkanie, nie robi na nich żadnego wrażenia, ale gdzieś w środku na pewno przeżywają tę sytuację. Kto z nas, widząc swojego przyjaciela po kilku latach, nie odczuwałby kompletnie nic? Czy będąc tak blisko kogoś, można być jednocześnie daleko?

"Obiecałem Ci gwiazdy" jest to książka, która opowiada nam o sile przyjaźni, rodzącej się pomiędzy dwójką obcych sobie osób. To nie będzie cukierkowa historia, to będzie słodko-gorzka opowieść o przyjaźni, która musi znieść wiele złego, aby ujrzeć światełko w tunelu.

Ta książka jest debiutem autorki, który od pierwszej strony sprawia, że nie sposób się od niego oderwać. Przenosi nas do świata, który z pozoru wydaje się idealny, ale kiedy zagłębimy się w jego wnętrze, dostrzeżemy, że naznaczony jest przez demony przeszłości i teraźniejszości, które na każdym kroku dają o sobie znać.

W tej książce został poruszony problem zaburzenia odżywiania. Jest to pierwsza książka, w której spotkałam się z takim tematem i zostały mi otwarte oczy na problem, z którym tak naprawdę mierzy się wiele osób. Brakuje takich książek i fakt, że autorka odważyła się o tym napisać, zasługuje na brawa. Czasem za słowami kryje się historia, która spotyka osoby z naszego otoczenia.

Autorka wykreowała bohaterów w sposób idealny. Przedstawiła ich jako typowych nastolatków. Żaden bohater nie był lepszy od drugiego. Tutaj wszyscy byli na tym samym poziomie, co bardzo mi się podobało. Madison i Noah nie mieli łatwego życia. Każde z nich musiało i musi mierzyć się z własnymi problemami. Są zranionymi duszami, które tłumią w sobie strach, obawę, lęk przed tym, co nieuniknione. Chodzi tutaj o wyjaśnienie sobie spraw, które w dalszym ciągu sprawiają, że są pomiędzy nimi niedomówienia, ale również tli się nadzieja, która jeszcze wierzy, że nie wszystko stracone. Czy przyszłość będzie malowała się w jasnych barwach? Jak ujawnione tajemnice wpłyną na ich życie?

Autorka ma bardzo lekki styl pisania, który sprawia, że książkę czyta się z przyjemnością. W tej książce nie ma niepotrzebnych opisów, które sprawiają, że historia wydaje nam się nudna. Tutaj opisy są tylko pięknym dodatkiem, które ukazują nam uczucia i myśli bohaterów. Autorka postawiła na zastosowanie większej ilości dialogów, które sprawiają, że przez treść się płynie.

Ta książka jest skarbnicą niekończących się emocji. Biorąc ją do ręki, nie sądziłam, że w takim stopniu zawładnie ona moim ciałem i umysłem. Książka ta jest niczym huragan, która niesie ze sobą niszczycielską moc, w jednym momencie sprawi, że nie będziecie w stanie kontrolować własnych uczuć. Śmiech, radość, ból i gniew, będą się ze sobą mieszać, aby stworzyć zestaw wybuchowych emocji. Nie zabraknie momentów, które wycisną z was morze łez, ale również takich, dzięki którym nie będziecie mogli przestać się śmiać. Niejednokrotnie zostaniecie zaskoczeni.

Ta książka posiada jeszcze jeden ogromny plus. Mianowicie jest to scena zbliżenia głównych bohaterów. Jeszcze żadna autorka z taką delikatnością nie opisała momentu scalenia się bohaterów. W tej książce nie dostaniecie dawki erotyzmu i scen, które rozpalą was do czerwoności. Tutaj wszystko jest naturalne i piękne samo w sobie.

Jeśli chcecie przeczytać książkę, która jest połączeniem delikatności i przeszłości, z którą muszą zmierzyć się bohaterowie, to musicie sięgnąć po tę książkę.

Czy zdarzyło się wam przeżyć prawdziwą przyjaźń, która mimo upływu lat, rozłąki i przeciwieństw losu przetrzymała wszystko i przetrwała? Czy kiedykolwiek doświadczyliście takiego zjednoczenia serc, by wiedzieć intuicyjnie, że w danej chwili, ta wyjątkowa osoba potrzebuje wsparcia i dobrego słowa? Jeśli tak to jesteście szczęściarzami, bo mnie niestety ominęło to cudowne uczucie, ale nigdy nie przestałam o takiej relacji marzyć.

W tej powieści poznajemy dwójkę nastolatków, którzy poznali się w deszczowy dzień i stali się sobie niezwykle bliscy. Ich więź zacieśniała się z upływem dni, przeradzając się w coś poważniejszego i wznioślejszego. Jednak pewnego dnia Noah zniknął bez żadnego słowa wyjaśnienia.

W ostatniej klasie liceum Maddy na nowo spotyka chłopca, który ma uczyć się wraz z nią w tej samej klasie. Bohaterka zauważa, że przez ten czas rozłąki jej przyjaciel się bardzo zmienił. Już nie jest jak dawniej roześmiany i otwarty. W jego postawie zauważa dystans do każdego, ogromny smutek i brak zaufania. Postanawia za wszelką cenę przebić się przez jego obronny mur i dowiedzieć co jest przyczyną takiego zachowania.

Czy licealistka pozna prawdziwą przyczynę zniknięcia przyjaciela na tak długi czas? Dlaczego tak bardzo się zmienił i stał się uszczypliwy? Czego doświadczył w życiu i czy będzie potrafił otworzyć swe serce przed Maddy?

Powiem wam, że jest to powieść wyjątkowa i niezwykle bliska memu sercu. Niektóre z poruszonych tu tematów jest mi znane z autopsji, bo sama ich doświadczyłam w swoim życiu. Wierzcie mi, problemy jakie zwaliły się tym młodym ludziom na głowę mogą przydarzyć się naszym bliskim i jest to zagadnienie wciąż aktualne i wszechobecne na co dzień.

Autorka stworzyła przepiękną historię, która powoli rozwija się w swym równym tempie, bez szalonych zwrotów akcji, chociaż potrafi niekiedy zaskoczyć. Styl pani Weroniki mnie urzekł i jestem pełna uznania dla jej plastycznego i lekkiego pióra, za pomocą którego przelała na stronice książki pasjonującą opowieść. Nie potrzebowała namiętnych scen pełnych seksu, wulgaryzmów ani przerysowanych opisów, by przyciągnąć moją uwagę.

To niezwykle emocjonująca lektura, która poruszyła mnie dogłębnie, zmusiła do refleksji, przemyśleń i wywołała łzy, których nie potrafiłam zatrzymać.

Postaci są genialnie wykreowane, realne, charakterne, z pięknymi duszami, z problemami, lękami. Oboje borykają się z demonami, które zatruwają ich od środka, boją się wyjawić prawdę, tłumiąc w sobie chęć wyrzucenia z siebie tego ciężaru.

Z wielką uwagą śledziłam ich zawiłe losy, kibicowałam im i cieszyłam się, gdy odnajdywali upragnione ukojenie w swoim towarzystwie otoczeni przez gwiazdy oraz podążali właściwą drogą.

Jeśli do tej pory wahaliście się, by sięgnąć po książkę, to myślę, że teraz ochoczo po nią sięgniecie. Jest to niezwykle wartościowa pozycja, którą śmiało możemy polecić młodszym czytelnikom. Jest to powieść pouczająca, z przesłaniem, prawdziwa i bez treści do cenzury. Dlatego sami czytajcie i zachęcajcie młodzież!

Zapewniam, że przypadnie wam do gustu i aż nadziwić się nie mogę, że jest to debiut. Weronika Schmidt klasyfikuje się na równi z pisarzami znanymi nam od lat i za to należą się jej wielkie brawa 👏

🌠🌠🌠Recenzja🌠🌠🌠

Premiera 17.03.2022 r.

„Obiecałem Ci gwiazdy” – Weronika Shmidt

Dwoje nastolatków. Dwie zbłąkane dusze. Dwa różne charaktery. Dwa różne podejścia do życia. Ale… Jedno serce. Jeden ratunek. Jedne myśli. Jedne gwiazdy.

Maddy, młoda dziewczyna, która w młodym wieku już zaznała prawdziwej przyjaźni, miłości i straty. Jednak nigdy o tym nie zapomniała. Kiełkowały w niej te uczucia ale nigdy nie straciły na sile. Jest bardzo mądrą i pomocną dziewczyną. Spokojna, ale zarazem szalona. Jest ciekawska i nieustępliwa. Kiedy czegoś pragnie lub widzi ,że ktoś ma problemy to nie spocznie zanim mu nie pomoże. Zmaga się z ciężkim problemem, który niszczy ją, ale zawsze stara się być uśmiechnięta. Po prostu w każdej sytuacji jest sobą. Urocza, słodka i pomocna. Z taką dziewczyną można się zaprzyjaźnić i byłoby wiadomo, że nigdy Cię nie zostawić na lodzie.

Noah, smutny chłopiec z pustymi oczami, ale szczerym uśmiechem. Kiedy wreszcie odnalazł sens życia, to los jak zwykle postanowił sobie z niego zakpić. Teraz zimny i szczery do bólu. Kiedy czegoś nie chce to tego nie robi. Nie staje się tak jak inni. Ma swoje zdanie i się go trzyma. Nie robi czegoś żeby przypodobać się innym. Jego szczera postawa to abstrakcja i wielka przyjemność. Chociaż czasami jego teksty są trochę uszczypliwe, to prawdziwe.

Ma swobodne podejście. Uważa, że nie ma uczuć. Nie chce ich, bo to wiąże się z bólem. Ale kiedy na kimś mu naprawdę zależy, to na swój pokrętny sposób to pokazuje. Trochę niezdarnie, ale za to jak uroczo.

Dwójka młodych ludzi, którzy spotkali się przypadkiem a zostali przyjaciółmi na zawsze. Pomimo rozstania, to co ich połączyło jest silniejsze niż wszystko. Gwiazdy to ich małe szczęścia, które pokazują jak są sobie bliscy. Patrzenie na nie, pozwala im być blisko. To one dały im nadzieję. Ich relacja jest bardzo prawdziwa. Pokręcona, bolesna ale i słodka. Przyjaźń to dobry początek na to aby stworzyć coś więcej. Są dla siebie ostoją i opoką. Kiedy mają trudne dni są wstanie dzięki sobie przetrwać. Jako, że są młodzi i niedoświadczeni, mają prawo do błędów i nieporozumień.

Autorce udało się stworzyć prawdziwą przyjaźń. Mocną i stabilną, ale żeby udało im się to wszystko przetrwać muszą przejść wiele przeszkód. Głownie tych co mają w głowie. Wszystko między nimi toczy się tak jak powinno, czyli powoli, bez zbędnego pospiechu. Z każdą chwilą się lepiej poznają, uczą się siebie nawzajem. Nic w ich relacji nie jest udawane. Problemem są jedynie ich tajemnice i bóle.

Autorka poruszyła także wiele trudnych tematów, od których łezka kręci się oku, a serce ściska się w spazmach. Udało się jej poruszyć najczulsze struny ludzkiej duszy. Po śmiech, który rozluźnia, ból, który rozdziera aż po romantyczne, młode uczucie, które daje nadzieję na lepsze dni.

Miłość w ich wydaniu narodziła się z przyjaźni. To ona była jej fundamentem i to dzięki niej mogli postawić grube mury gorętszego uczucia. Każdy dotyk, zgryźliwe słowo, uszczypliwości, to przejaw tego uczucia. Aż sam uśmiech ciśnie się na usta. To jest takie urocze. Ale nie zawsze tak było.

Debiut autorki i to w wielkim stylu. Bohaterowie to indywidualiści, z ciekawymi charakterami. Uczucia i emocje na wysokim poziomie. Autorce udało się porwać moją duszę, a to znak, że książka musi być jedyna w swoim rodzaju. Ani na chwilę tempo nie zwalnia, nie ma nudy. Fabuła jest tak ciekawie rozbudowana, nie ma zbędnych rzeczy, wszystko jest napisane w stonowanym trybie. Kochana gratuluję debiutu, który (zobaczysz) skarnie wiele czytelniczych serc.

Pokazuje, że przyjaźń i miłość to uczucia, które potrafią trzymać człowieka przy życiu. Powodują, że mamy siłę na walkę i dzięki nim jesteśmy w stanie przetrwać każdą chwilę.

Nawet się nie zastanawiajcie, tylko czym prędzej zamawiajcie !!!!

10/10⭐

„Lepiej czasami zostać sobą, niż na siłę upodabniać się do innych”.

„Żeby napełnić szklankę, należy ją najpierw opróżnić. Tak samo w życiu, czasami coś musi się skończyć, aby inne mogło się rozpocząć”.

Czy wierzysz, że miłość potrafi przetrwać rozłąkę? Czy młodzieńcze uczucie, można tak naprawdę nazwać miłością?

Maddy i Noah poznali się pewnego wietrznego dnia, gdy mieli po trzynaście lat. Wtedy los postawił ich na swojej drodze, obdarzając przyjaźnią i więzią, która dodawała im otuchy.

Wszystko jednak skończyło się w chwili, gdy Noah zniknął. Wyjechał bez słowa pożegnania, nie mówiąc dokąd, jedzie i czy kiedykolwiek jeszcze się zobaczą, co złamało serce Maddy.

Dziś po długich czterech latach znów się spotykają. Noah wraca do miasta i podejmuję naukę w liceum, do którego chodzi Maddy. Jednak nie jest ON już tym samym chłopcem co kiedyś. Dziś to młody mężczyzna, któremu najlepiej wychodzi odpychanie od siebie ludzi. Czy tych dwoje ma jeszcze szansę odbudować swoją przyjaźń? Czy Maddy uda się przebić przez mur, jaki zbudował wokół siebie Noah? Jak wiele tajemnic oboje skrywają?

***

Choć czasy nastoletnie mam już dawno za sobą, to jednak nadal uwielbiam czytać książki, w których to właśnie młodzi bohaterowie mierzą się z trudami życia, zwłaszcza gdy są to historie wartościowe – a taka z pewnością jest debiutancka powieść Weroniki Schmidt.

Zanim zgłosiłam chęć podjęcia się patronatu, przeczytałam dostępne na platformie wattpad rozdziały, by przekonać się, czy to będzie coś, co mogłoby mi się spodobać i wiecie co – wystarczyło kilka stron, by ta historia mnie zauroczyła i sprawiła, że byłam niesamowicie ciekawa co znajdę dalej.

„Obiecałem ci gwiazdy” to jedna z tych książek, które czyta się z czystą przyjemnością. Nie znajdziecie tu dynamicznej fabuły i niesamowitych zwrotów akcji. Znajdziecie za to pełną emocji, niespieszną, ale życiową historię młodych ludzi, którym życie nie raz podłożyło kłody pod nogi. Opowieść Maddy i Noah to powieść ukazująca wiele różnych problemów, z jakimi muszą sobie radzić nastolatkowie. Zaraz obok zwyczajnego życia, szkoły, imprez i przyjaciół są problemy, które głęboko ukryte potrafią niszczyć od środka, zostawiając w nas ślady, o których naprawdę ciężko zapomnieć.

Dla mnie Weronika Schmidt debiutuje w naprawdę dobrym stylu. To właśnie ten styl – lekki, ale dopracowany i dojrzały sprawiał, że przez tą historię dosłownie się płynie. Bardzo podobało mi się to, że tu nic nie było przerysowanego. Ta historia to piękny obraz siły przyjaźni i miłości. To opowieść niosąca przesłanie - pokazująca, że każdy problem, jaki mamy, każdy ból, smutek i łzy można pokonać, jeśli tylko mamy wokół siebie odpowiednich ludzi.

Czy muszę jeszcze coś dodawać?

Mnie Weronika Schmidt zauroczyła. Stworzyła powieść o młodych ludziach, który pokazali, jak trzeba walczyć ze złym losem. Fabuła, bohaterowie, nieśpieszna akcja ukazująca prawdziwe życie – tego mi było trzeba. W tej powieści naprawdę łatwo się zatracić – mam nadzieje, że spróbujecie sami się o tym przekonać, bo ja wam tę historię z całego serca POLECAM!

Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy! 💜