Goalie

Lena M. Bielska to jedna z autorek z naszego rodzimego podwórka, której książek przeczytałam zdecydowanie najwięcej. Jedne były lepsze, drugie gorsze, ale zawsze znajdowałam w nich coś, dzięki czemu chciałam sięgać po kolejne. Czy po przeczytaniu „Goalie” mam podobne odczucia? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Główną bohaterką historii jest chorująca na endometriozę Arlee Bennett — siostra znanego hokeisty drużyny Montreal Hunters, która oglądając jeden z jego meczów, poświęca swój telefon, aby pomóc jego koledze z drużyny uwolnić zaklinowany w pleksi kij hokejowy. Czy dzięki temu „heroicznemu” czynowi dziewczyna zyska w oczach członków drużyny z Montrealu?

Jedno jest pewne — na właścicielu kija Kanie Tremblayu zrobiło to piorunujące wrażenie. Czy Arlee da szansę przystojnemu bramkarzowi? Tego dowiecie się, sięgając po „Goalie”.

Muszę przyznać, że w tym roku przeczytałam zaskakująco dużo sportowych romansów z hokejem w tle, dlatego jeszcze przed rozpoczęciem lektury, zastanawiałam się, czy w tej książce będzie go trochę więcej niż zazwyczaj. I faktycznie, bardzo miło się w tej kwestii zaskoczyłam, ponieważ typowo sportowych momentów jest całkiem sporo, co uważam za dodatkowy plus, szczególnie że autorka zrobiła naprawdę solidny resarch. Niemniej jednak „Goalie” było promowane w bookmediach, jako książka, w której będzie poruszony temat endometriozy. I faktycznie był, a autorka zapowiedziała, że cześć wynagrodzenia przekaże na fundację zajmującą się tym ważnym społecznie tematem. Jednakże po tak wielkich zapowiedziach liczyłam, że na 544 stronach znajdę coś więcej niż jedną dłuższą scenę poświęconą temu tematowi.

Za to bardzo podobała mi się kreacja głównego bohatera. Kane Tremblay to książkowy mąż, który zajmuje bardzo wysokie miejsce na mojej liście książkowych ideałów. Jestem naprawdę pod wielkim wrażeniem jego empatii, serdeczności oraz tego, że w obliczu ogromnej tragedii nie bał się podejmować trudnych decyzji.

Jeżeli chodzi natomiast o Arlee to mam do niej bardzo mieszane uczucia. Miewała dobre momenty, szczególnie pod sam koniec historii, ale przez większość książki była nieco irytująca. Jedyną osobą, która bardziej mnie w tej publikacji wkurzała była tylko babcia Kane'a.

Myślę, że miłym akcentem tej książki byli inni zawodnicy z Montreal Hunters. Bardzo polubiłam szczególnie Damiena i Huntera i szczerze powiedziawszy, chętnie przeczytałabym historię poświęconą tej dwójce!

[współpraca reklamowa]

Nie sekretem jest, że uwielbiam książki autorstwa Leny, więc czytanie i w ogóle możliwość zrecenzowania nowej historii spod jej pióra była ogromną przyjemnością 🤍 „Goalie” to powieść, która nie może was zawieść, która w zimne jesienne dni otuli was swoim ciepłem i wręcz bijącą z tej książki troską. PS. TO ROMANS HOKEJOWY 🏒

Chyba nie muszę mówić, że ja jestem zakochana w głównym bohaterze? Kane to dosłownie ideał wszystkich ideałów. Lena chyba dopuściła się zbrodni kreując go. I teraz was dobije, występuję tu motyw grumpy x sunshine, KRZYCZĘ. Więc jak się spodziewacie to Kane jest słoneczkiem, a główna bohaterka Arlee jest grumpy. Wiele osób jej osoby nie polubi. Moim zdaniem nie jest ona wredna, tylko uszczypliwa i nie dająca sobie wejść na głowę. Jeśli jesteście fanami samodzielnych, sarkastycznych żeńskich postaci, to Arlee z pewnością zawróci wam w głowie.

Jedyny niestety minus (zaznaczam, że nie musi on być minusem dla każdego) momentami było za słodko… I nie zrozumcie mnie źle, bo rozpływałam się nad tymi uroczymi momentami, uwielbiam relacje głównych bohaterów, ale wielokrotnie powtarzałam, że lubię gdy jest pare trudności, przeszkód, na drodze. W tym przypadku niby były takie główne dwa problemy, ale moim zdaniem wciąż przez większość czasu było słodziutko.

Autorka wspaniale wplata wzmianki uświadamiające o endometriozie 🥹 Jest to temat, nawet i nieznany niektórym ludziom, więc poszerzenie chociaż trochę ich wiedzy o tym, podczas czytania książki jest bardzo dobrym pomysłem. Styl pisania Leny jak zawsze cudowny, bez zmian. Lekki i przyjemny, książka ponad 500 stron, a przeczytana raz dwa 🤍🏒

★★★★/5

[ współpraca reklamowa ]

„Goalie” od Leny M. Bielskiej to romans sportowy z motywem hokeja pomiędzy Arlee- młodą graficzką, która szkoli się na trenera hokejowego i marzy o tym, aby pewnego dnia stanąć na lodzie na bramce oraz Kane’em- hokeistą, przyjacielem brata Arlee, z którym dziewczyna zostaje zmuszona zamieszkać. Arlee nienawidzi hokeistów, ma do tego poważny powód. Jak więc poradzi sobie w domu pełnym mężczyzn grających w hokeja?

Byłam bardzo ciekawa tej książki, ponieważ łączy w sobie same świetne motywy. Podczas lektury bawiłam się dość dobrze. Sama treść mnie zaciekawiła, jednak mam pewne „ale”. Momentami, czytając miałam wrażenie, że w książce znajdują się pewne dziury fabularne, brakowało mi kilku więcej zdań, aby rozjaśnić dane sytuacje. W książce znajduje się motyw grumpy x sunshine, który autorka potraktowała dość poważnie. Główna bohaterka, Arlee, jest w tym zestawieniu przysłowiowym gburkiem, jednak powiedziałabym, że jej zachowanie bardziej zahaczało o chamskie i niemiłe niż gburowate. Niesamowicie denerwowała mnie podczas lektury. Nie rozumiałam, dlaczego musiała dla wszystkich wokół być taka wredna, momentami przesadzała.

Za to co mi się podobało? Główny bohater- Kane. Kane był naprawdę cudowny i kochany, momentami dziwiłam się, jak może być tak miły dla takiej osoby jak Arlee. Jednak Kane to chodząca zielona flaga.

Bardzo podoba mi się fakt, że autorka zawarła w książce wątek endometriozy, z którą zmaga się główna bohaterka, jak i wiele innych kobiet na świecie. Część zysków ze sprzedaży książki Lena przekaże na fundację, która pomaga w walce z tą chorobą! Kolejnym powodem, dlaczego nazwałam Kane’a chodzącą zieloną flagą, był fakt, że w momentach, gdy Arlee czuła się gorzej, ten dbał o nią. (Przez całą noc wymieniał jej herbatę w kubku, aby mogła stale pić gorącą.)

Co na wielki plus- Arlee nie dość, że jest osobą która reprezentuje endo, jest również osobą plus size oraz okazuje w tej książce, że sport nie ma płci i to że jest kobietą nie przekreśla jej marzeń.

Książka ma oznaczenie wiekowe 16+, znajdują się w niej spicy sceny, jednak nie są one mocno opisane. Moją ulubioną sceną jest ta pod prysznicem, było naprawdę hooot.

Jak przez całość książki moje zainteresowanie utrzymywało się na tym samym, umiarkowanym poziomie, to pod koniec książki diametralnie wzrosło. Ostatnie 10% książki to prawdziwa jazda bez trzymanki. Akcja, plot twisty i jeszcze raz akcja. Nie ukrywam, że nawet się wzruszyłam.

Warto podkreślić wyjątkowe wydanie tej książki i pierwsze strony, barwione na niebiesko, które wyglądały fenomenalnie! Książka dość mocno kojarzyła mi się z „Collide”, myślę że jeżeli lubicię tę książkę, to pokochacie „Goalie”. Książkę oceniłam na 3,5 na 5 gwiazdek.

„Goalie” to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki i już teraz wiem, że na pewno nieostatnie. Jestem tak zachwycona tą historią, że muszę sięgnąć po inne tytuły. Pokochałam „Goalie” tak wielką i tak bezgraniczną miłością, że gdyby ktoś mi powiedział, że ta książka ma jakieś wady, to ja jestem nią tak zauroczona, że nie potrafiłabym ich nawet dostrzec. Ta powieść spełniła wszystkie moje oczekiwania. Niesamowicie mocno przywiązałam się do Arlee i razem z nią przeżywałam wszystkie emocje. Nie spodziewałam się, że przez książkę, która na pozór wydaje się tak lekka i przyjemna, mogę wylać tyle łez, a momentami nie byłam w stanie ich powstrzymać. A w dodatku Kana całkowicie mnie zauroczył, i to do tego stopnia, że przez całą książkę nie mogłam przestać do niego wzdychać, bo jest to ten typ bohatera, z którym mogłabym się umówić w życiu prywatnym, gdyby, tylko nie był fikcyjny. I niezależnie od tego, ile stron miałaby ta książka, dla mnie zawsze byłoby ich za mało, bo mogłabym czytać o tych bohaterach w nieskończoność. Choć nie przepadam za motywami sportowymi w literaturze, a po „Goalie” sięgnęłam tylko dlatego, że chciałam sprawdzić, na czym polega książkowa moda na hokeistów, to po tej historii zyskałam własną obsesję na punkcie hokeja.

Lena tworzy historie, o których nie można zapomnieć. Sposób, w jaki pisze o miłości, spełnianiu marzeń oraz dążeniu do celu i również fakt, że w jej książkach poruszane są tematy, o których nie mówi się głośno, sprawia, że moje czytelnicze serce jest w stu procentach spełnione.

𝙂𝙤𝙖𝙡𝙞𝙚 to tytuł, który już na zawsze pozostanie w mojej głowie. To książka do której będę często wracać i każdy taki powrót ukaże mi coś nowego. Historia Kane’a i Arlee pokazuje, jak wiele można zyskać, dzięki cierpliwości i wytrwałości w dążeniu do celu.

Kane to chodząca zielona flaga i czytanie o tym, jak ta dwójka buduje zdrowy, pełen kompromisów związek było naprawdę wspaniałym uczuciem. Kane nigdy nie naciskał, pozwalał, by Arlee sama zrozumiała swoje uczucia i wspierał ją w każdej decyzji. Jego postać to dosłownie miód na serce, ale Kane to także zawzięty hokeista i mężczyzna, który nie akceptuje braku szacunku wobec swoich najbliższych. Jego postać jest naprawdę wciągająca i czytanie o nim nigdy mi się nie znudzi.

Z drugiej strony mamy Arlee i nikogo nie zdziwię, pisząc, że to moja ulubiona bohaterka. Z początku oschła i stroniąca od kontaktu dziewczyna, aż w końcu dopuszcza do siebie uczucia, których tak się bała. Jej przeszłość naprawdę potrafi wywołać łzy nawet u tych najtwardszych osób. W tym wszystkim naprawdę imponuje mi fakt, że Arlee mówi głośno o swojej chorobie – endometriozie. Właśnie dzięki temu, książka zmusiła mnie do zadania samej sobie kilku pytań i jestem za to naprawdę wdzięczna.

𝙂𝙤𝙖𝙡𝙞𝙚 posiada niepowtarzalny klimat i cudownych bohaterów. Rzeczy, które pokazał nam Kane są spełnianiem marzeń każdej książkary i gwarantuje wam, że chłopak zawróci wam w głowie. Ta z pozoru lekka książka porusza naprawdę ważne tematy, a Lena nie zostawia nas bez odrobiny dramatu, przez co emocje naprawdę buzują.

Na tej książce możecie śmiać się i płakać. Dajcie 𝙂𝙤𝙖𝙡𝙞𝙚 szansę, a gwarantuję wam, że się nie zawiedziecie. Czytanie to sama przyjemność i nawet nie zauważycie, kiedy skończycie tę lekturę i zapragniecie jeszcze więcej. Lena świetnie operuje słowem i potrafi wciągnąć w swoją historię już od pierwszych zdań.