Furia wikingów. Tom 1

Hedeby, Dania. Krajem rządzi Ragnar, król walecznego i niezwyciężonego ludu Wikingów. Gniewni wojownicy tym razem postanawiają zdobyć ziemie angielskie. Ich wyprawa naznaczona jest szlakiem krwi rycerzy pokonanych i zabitych w walce z furią Wikingów.. Tymczasem poza bitwami toczonymi na angielskim lądzie, Wikingowie będą musieli bronić swojego terytorium. Dania zostaje bowiem zaatakowana przez Karola Wielkiego. Do walki wyrusza Ragnar oraz jego dwaj konkurujący ze sobą synowie, Ivar i Halfdan.

Zanim sięgnąłem po pierwszy tom tej sagi, przeczytałem bardzo dużo opinii innych recenzentów na jej temat. Wszystkie były oczywiście bardzo pozytywne! Pomyślałem sobie, że przyszedł czas spróbować czegoś trochę innego, niż książki jakie dotychczas przewijały się przez moje ręce. Trzeba zrobić sobie przerwę od horroru, thrillera i kryminału i przeczytać książkę niemal historyczną z mocnym zacięciem przygodowym! I to była świetna decyzja!

"Furia Wikingów" zabiera nas w podróż do czasów sprzed wielu wieków! Czytamy o walkach, heroizmie, honorze i kolejnych zwycięstwach! Każdy z nas kiedyś słyszał o Wikingach oraz ich waleczności i brutalności! W swojej powieści autor niczego nie ukrywa, niczego nie "uładnia" na siłę. Jeśli jest bitwa, są i pokonani! A pokonani przez niezwyciężonych wojowników przypominają bardziej ofiary rozszalałego mordercy, o jakim mogliśmy wcześniej poczytać w książkach lub obejrzeć film! Podczas bitew trup ściele się tutaj gęsto, ręce i nogi latają w powietrzu, a dookoła słychać świst toporów i mieczy! Brutalność legendarnych wojowników nie ma sobie równych!

Pierwszy tom sagi o walecznych Wikingach czyta się wprost rewelacyjnie! Nie ma tutaj ani jednego nudnego, ciągnącego się fragmentu! Autor potrafi świetnie prowadzić akcję i w mistrzowski sposób łączy realia życia w ówczesnym świecie z elementami historycznymi oraz szałem bitewnym! Czytając "Furię Wikingów" dzięki idealnym wręcz opisom Daniela Komorowskiego mamy wrażenie, że faktycznie cofnęliśmy się w czasie i trafiliśmy w sam środek bitwy lub przenosimy się do kolejnych opisywanych osad. Świat przedstawiony w powieści - super! A co z bohaterami? Czy opisani przez autora Wikingowie to faktycznie tacy nieustraszeni pogromcy kolejnych wojsk? O tak! Zdecydowanie! Nie ma tutaj nijakich bohaterów, których najchętniej sami usunęlibyśmy z kart powieści! Każdy jest "jakiś", skrojony idealnie do swojej postaci! Najbardziej bez wątpienia rzuci się Wam w oczy nieustraszony i momentami nieco przerażający Ivar! Nie bez przyczyny jeden z synów Ragnara zwany jest Demonem Śmierci! Brutalność to jego drugie imię!

Bardzo mocno polecam Wam ten cykl! Pierwszy tom to naprawdę kawał świetnie napisanej książki! Nigdy wcześniej w moje ręce nie trafiło nic podobnego i kiedy zabrałem się do czytania "Furii Wikingów" to przepadłem! Ta książka jest rewelacyjna i już nie mogę się doczekać kiedy przeczytam kolejne części tego cyklu! Polecam bardzo mocno!

@recenzje_ksiazek_niezwyklych_

🌸"Furia Wikingów" spod pióra Daniela Komorowskiego, to pierwszy tom serii pod tym samym tytułem.

🌸 Ragnar jest nieustraszonym wojownikiem i przywódcą wikingów. Marzy o chwale i podbojach, a w dalekich wyprawach towarzyszą mu synowie.

Jednym z nich jest Ivar, przed którym drżą jego wrogowie.

Czy uda im się poszerzyć swoje terytorium?

Jakie bitwy przyjdzie im stoczyć?

Czy wyjdą z nich bez szwanku?

🌸 Oglądaliście kiedyś serial "Wikingowie"?

Ja obejrzałam wszystkie sezony, i muszę przyznać, że byłam od niego uzależniona. Choć początkowe sezony najbardziej mi się podobały, to i tak ten serial jest jednym z moich ulubionych. Czytając książkę nie trudno zgadnąć skąd autor czerpał inspirację do napisania tej serii. Choć jest wiele różnic między książką a serialem, to uważam, że to akurat jest na plus. Autor genialnie opisał sceny walk i bitew, a wartka akcja nie pozwalała na nudę. Nie ma tu zbyt wiele opisów, książka jest napisana lekkim językiem, który sprawia, że jest przyjemna i zrozumiała w odbiorze.

Jednym słowem książka zapewnia świetną rozrywkę, i mojemu mężowi również przypadła do gustu, także na pewno sięgniemy po kolejne tomy.

Jest to powieść historyczno-przygodowa, także polecam ją wszystkim miłośnikom gatunku.

Jakie pierwsze skojarzenie przychodzi Ci na myśl, gdy słyszysz o Wikingach?

Zabieram Was dzisiaj w ekscytującą podróż w odległe czasy, w srogie rejony Północy zamieszkiwane przez nieustraszonych wojowników, dla których śmierć na polu bitwy była największą chwałą.

Ragnar legendarny przywódca wikingów marzy o dalekich wyprawach, by odkrywać nowe tereny i powiększyć bogactwo. W podróżach towarzyszą mu najstarsi synowie, którzy walczą o jego uznanie i względy. Brutalny najazd na klasztor Lindisfarne rozpoczyna podbój ziem brytyjskich. Jest krwawo, brutalnie i bez skrupułów. Szczególny strach wzbudza Ivar słynący z okrucieństwa, nie znający litości.

Pierwsze spotkanie ze światem wikingów skradło moje serce i oczarowało. Związałam się z bohaterami i dałam się porwać w wir walk, wręcz czując się uczestnikiem podbojów. Barwne opisy oddziaływają na wyobraźnię, a wartka akcja sprawia, że nie sposób nawet na moment oderwać się od lektury. Od razu spotykamy sie z akcją, bez zbędnych wprowadzeń, czy nudnych opisów.

To opowieść o fascynującym życiu, niesamowitych przygodach wojowniczych ludów północy nieustraszonych i okrutnych. Ceniących odwagę, lojalność i męstwo. Nie skupia się jednak tylko na wojnach i rozlewie krwi, ale pokazuje ogromną miłość rodzinną i przywiązanie do bliskich.

Również religia i bogowie stanowiły nieoderwalną część zwykłej codzienności i przebiegu życia wszystkich wikingów.

Autor bazuje na faktach historycznych, dzięki czemu możemy poznać postacie autentyczne, chociaż jak przyznaje niekoniecznie trzymał się chronologii wydarzeń.

Jeśli macie ochotę na porządną dawkę przygód i adrenaliny to zachęcam.

"Furia Wikingów" to pierwszy tom cyklu. Napewno będę śledzić dalsze losy bohaterów.

Wikingów pokochałam ogladając serial o tym samym tytule. Później odkryłam tę serię wydawniczą, ale trochę wahałam się że względu na to, że znam bohaterów z ekranu. Jednak książki zbierają tak dobre opinie, że nie mogłam się powstrzymać od przeczytania.

Nie potrzebnie zwlekałam z czytaniem, gdyż autor każdej z postaci nadał ciekawy charakter i stworzył ciekawe przygody. Jest to książka oparta na faktach historycznych jednak wzbogacona przez autora o wiele wątków fabularnych lub pewne modyfikacje historyczne, więc jeśli ktoś poszukuje dzieła stricte o historii Wikingów, to raczej nie tu. Natomiast jeśli ktoś szuka mocnej literatury przygodowej, która dostarczy mu świetnej rozrywki i porwie w wir dynamicznej akcji to będzie to właśnie "Furia Wikingów"!

Wikingowie, jak wiadomo żyli dla sławy i chwały, dla nich czas bez bitwy był czasem złym, do tego pragnęli odkrywać i podbijać nowe krainy. Autor w niezwykle plastyczny sposób opisał każdą potyczkę, w wyobraźni widziałam każde pchnięcie mieczem i cios toporem. W napięciu kibicowałam wojom w trakcie potyczek i eskapad. W trakcie lektury jesteśmy przerzucani miedzy różnymi miejscami akcji i naprawdę nie ma dobrego momentu by odłożyć książkę, bo tam ciągle coś się dzieje! Na początku chcemy jak najszybciej dokończyć wątek z poprzedniego rozdziału, ale każdy kolejny jest na tyle porywający, że wydaje się jeszcze ciekawszy

⭐RECENZJA⭐

Autor @[Adres usunięty] jakiś czas temu zapytał się mnie, czy miałabym ochotę zapoznać się z jego serią powieści o wikingach. Bez zastanowienia zgodziłam się, bo akurat czytałam wiele dobrego na temat tego cyklu - to raz. A dwa - ogólnie lubię co nie co czytać, czy oglądać o wikingach. Nie wiem jak Wy, ale ja mam za sobą cały serial "Wikingowie" i oglądałam go nie raz, nie dwa. Uwielbiam go po prostu! Z powieściami historycznymi nie mam aż tak często do czynienia, bo jednak to nie moja bajka, ale tutaj z pełną świadomością wiedziałam na co się godzę i wiedziałam też, że będą elementy fantastyki. Od razu Wam napiszę, moi Mili, że to była świetna, ekscytująca i ciekawa książka, która naprawdę od samego początku trzymała w napięciu i z każdą stroną chciałam wiedzieć, co się wydarzy. Kiedy zaczęłam czytać, to od razu podszedł mi styl i język pisarza, które są niebywale lekkie oraz przyjemne. Kartka leci za kartką i mimo, iż ta lektura ma ponad 500 stron (taki grubasek 😜😝🤪), to nie czułam tego. Powieść zaczęłam słuchać sobie w audio w piątek w nocy i tak do 3 rano, potem krótki sen. W sobotę od rana audio, bo robiłam sobie co nie co na podwórku, a następnie wieczorem wzięłam papier i była skończona! 🤪😝😜 Znajdziemy tutaj postacie historyczne, ale również fantastyczne, okraszone niebywałą wyobraźnią autora. Ragnar to moja ukochana i zarazem niesamowicie intrygująca postać, o którym nie jest łatwo nie usłyszeć. Zapewne niektórzy znają go z serialu, inni z ów cyklu o wikingach, a jeszcze inni z historii. Ivar akurat to jak dla mnie mega negatywna postać, za którą nie przepadam. Choć momentami podobało mi się jego podejście do różnych spraw i sytuacji, a w szczególności jego podejście do pewnej kobiety. Tego się po nim nie spodziewałam. Reszta postaci jest, bo być musi 😜😝🤪 No w końcu są to postacie historyczne i nie tylko. Uważam, że ich kreacja jest taka "namacalna", realna i prawdziwa. No coś niesamowitego! Fajnie było poznać "ich" historie, poznać obyczaje, wiarę w Odyna oraz Thora i to wszystko, co związane jest z wikingami. Autor nie szczędził nam momentami krwawych i brutalnych opisów, a co za tym idzie?

Ja osobiście chciałam więcej i więcej, a opis krwawego orła ubóstwiam! To było coś blee, ale jednak podobało mi się! 😁 Zapewne nie wszystkim się to spodoba 🙃Uważam, że Daniel zastosował w tej lekturze drugie dno, a mianowicie trudne relacje między braćmi, które są spowodowane chęcią władzy i pokazaniem się ojcu, kto tak naprawdę jest najlepszy. Pewnie jesteście ciekawi, czy Ci bohaterowie coś wykombinują? 🤔 Przekonajcie się sami! Skandynawska historia z elementami nordyckimi to jest to, co szpaczki lubią bardzo i sobie cenią, dlatego w tym miejscu zachęcam Was, Kochani, do sięgnięcia po tę powieść. A ja już przebieram swoimi szpakowatymi szponami i czekam na kolejne tomy! 😁 Zaczytanego dnia! 🤗

🏹

Współpraca z @wydawnictworeplika @[Adres usunięty] 💚 Dziękuję! 🤗

🏹

Niezbyt często sięgam po powieści oparte na wydarzeniach historycznych. Wynika to z mojej obawy, że autor stworzy swoją własną wersję wydarzeń, która będzie bardzo daleka tej prawdziwej. I o ile rozumiem fikcję literacką o tyle nie jestem w stanie przełknąć braku logiki.

Sięgając po "Furię Wikingów" miałam podobne obawy, jednak okazało się, że były całkowicie bezsensowne.

Książka jest bogata w wydarzenia, które już od pierwszych stron nadają jej szybkie tempo i nie ma szans żeby się od niej oderwać. "Jeszcze jeden rozdział" to słowa często powtarzane przy tej lekturze.

W posłowiu autor zaznacza, że książka fabularnie odbiega nieco od faktów historycznych i faktycznie tak jest, jednak jeżeli podejdzie się do niej z dystansem nie jest to rażące. Pomimo kilku zmian książka tworzy spójną i logiczną całość. Bardzo dużym plusem jest tutaj to, że autor nie dodaje od siebie elementów, których tam nie powinno być, niezgodnych z charakterystyką epoki. Klimat dla czasów, w których osadzono powieść, został świetnie zachowany, zarówno pod kątem opisów, jak i zachowania samych bohaterów.

Autor zastosował lekki i przystępny język, zarówno w treści jako takiej, jak i przy dialogach. Nie próbował na siłę w tej kwestii iść w stronę opisywanych czasów. Uważam, że jest to bardzo dobry zabieg, bo dzięki temu książkę czyta się lekko i szybko.

Z całego serduszka polecam sięgnąć po tę lekturę. Jestem pewna, że nie zawiedziecie się.

Wikingowie - gniewni wojownicy Północy, chcą odkrywać nowe tereny, łupić, walczyć i zapewnić sobie miejsce w Valhalli. Ich świat nie jest jednak taki zerojedynkowy jakby się wydawać mogło.

Kiedy dostałam propozycję zmierzenia się z „Furią wikingów”, zawahałam się. Nigdy nie czytałam książek w tym klimacie. Stwierdziłam jednak, że mieszkanie w Norwegii do czegoś zobowiązuje i dałam książce szansę.

O ludzie! Tego to ja się zupełnie nie spodziewałam. Do głowy mi nie przyszło, że aż tak mnie to wciągnie i aż tak mi się spodoba! Czytałam dosłownie z wypiekami na twarzy, przejęta przeokrutnie losami bohaterów. To jest powieść oparta na faktach historycznych, ale autor wprowadził pewne zmiany, czego kompletnie się nie odczuwa. To się jakoś tak wszystko klei, że ja, czytając, miałam wrażenie, że to wszystko się wydarzyło, koniec i kropka.

To jest dopiero pierwszy tom (w księgarniach czeka kolejne pięć tomów), a wydarzyło się wiele. Postaci są tak dobrze napisane, że nie sposób się do nich nie przywiązać. Sama fabuła jest wybitnie wciągająca. Czytając, musicie zwracać uwagę na wszystko, bowiem Komorowski niczego nie zamieszcza w ksiażce niepotrzebnie. Z pozoru nieistotna rzecz w jednym rozdziale, okazuje się czymś wielkim i wybitnie ważnym kilka rozdziałów później. Uwielbiam taki zabieg, a nieczęsto go spotykam w książkach. I za to kłaniam się w pas. Kłaniam się jeszcze za wiedzę, bo na każdej stronie powieści widać, że autor doskonale wie o czym pisze, a w wikińskim temacie siedzi nie od dziś.

Powiem Wam tak - po pierwszym tomie to ja chcę polować z Ragnarem na niedźwiedzie (no dobra, może bezkrwawo, ale chcę), mam ochotę wejść na statek i odkrywać nowe lądy, walczyć ramię w ramię z Ivarem i usiąść przy szklanicy miodu z Bjornem i zapytać o jego decyzje. Dlatego też zamówiłam wszystkie pozostałe tomy i niecierpliwie czekam na przesyłkę, a potem ruszam na przygodę!

Czytajcie! Bo to jest jedna z tych książek, które chce się przeczytać szybko, ale z drugiej strony nie chce, bo żal się rozstawać z bohaterami. Gorąco polecam.

Są tu fani serialu "Wikingowie"? Jeśli tak, to "Furia wikingów" autorstwa Daniela Komorowskiego będzie idealna dla Was! Książka jest powieścią historyczną, jednak znajdziemy tu i mały wątek fantastyczny. Książka została wydana nakładem wydawnictwa Replika.

Ragnar, król Danii, jest wielkim wojownikiem i wikingiem. Wraz z jednym z swych synów, Ivarem, i wierną mu armią rusza na Zachód by grabić i plądrować ale również aby zdobyć chwałę i zapewnić sobie miejsce w Valhalli. Po udanej wyprawie Ragnar zbiera więcej wojów i namawia do najazdu również swego przyjaciela, króla Norwegii. Co wydarzy się na wyprawie i z jakim bogactwem wikingowie powrócą do swych domów?

Władca Franków, Karol Wielki, zazdrosny o sławę Ragnara pragnie go pokonać i utrwalić swój przydomek. Czy uda mu się zdobyć osadę władcy Danii?

Za wiele z fabuły zdradzać Wam nie będę bo większość dotyczy wydarzeń historycznych, a i nie chcę Wam popsuć zabawy gdy zdecydujecie się na lekturę. Właśnie takiej książki potrzebowałam w obecnej chwili i pomogła mi ona poskładać myśli i zmartwienia.

Jest to alternatywna wersja historii i fikcja literacka, gdzie odnajdziemy jako bohaterów postacie historyczne. Nie będzie to opowieść znana z serialu, o którym wspomniałam na samym początku lecz inna jej wersja, jednakże bardzo podobna bo wzorowana na tych samych wydarzeniach i postaciach. Jest pełna krwawych opisów walk i bogata w akcję. Nie sposób się tu nudzić i możemy wyruszyć z wikingami na nowe ziemie lub pozostać w ich osadzie i tam poznać ich życie.

Dla mnie jest to rewelacyjna powieść i już nie mogę się doczekać aż przeczytam kolejne części, bo to dopiero początek tej krwawej, pełnej walk przygody. Niedawno premierę miał szósty tom tej serii więc nie zastanawiajcie się zbyt długo i łapcie za książki by wyruszyć w świetną przygodę!

Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję bardzo autorowi oraz wydawnictwu.

Przed: Taka gruba książka o wikingach, w dodatku to ma jeszcze kolejne części, co tam się może dziać?! Muszę się dowiedzieć!

Po: Hmm... bili się. Hmm... nie pamiętam, co jeszcze.

Długo zastanawiałam się, co mogłabym napisać o tej książce, bo też niewiele we mnie zostawiła. W końcu ułożyłam sobie w głowie, co mi się w niej nie podobało. Zdaję sobie sprawę, że są to takie rzeczy, które dla mnie będą wadą, a dla innych zaletą, stąd jej wysokie oceny w różnych serwisach czytelniczych. Ale do rzeczy...

Powieść jest dla mnie za prosta, akcja toczy się jednotorowo, niektóre rzeczy wyjaśnione są wręcz łopatologicznie. Nie mogłam się nijak w to zaangażować, postacie były dla mnie papierowe, świat przedstawiony nie miał głębi i nie był wiarygodny. Przypominało mi to trochę zabawę dziecka lalkami o twarzach wikingów, gdzie najważniejsze są ich potyczki, sama rozgrywka, gdzie nikt się nie przejmuje obyczajowością, dawną kulturą, czasem nawet logiką. Wiem, że to porównanie jest brutalne, ale według mnie dobrze oddaje to, co się dzieje w "Furii...".

Brakowało mi tu czegoś emocjonującego, może intryg? Wątków fantastycznych? Książka sprawia wrażenie historycznej, ale sam autor przyznaje, że nie trzyma się chronologii i zmienia wydarzenia, jak mu się podoba. Bohaterowie nie zawsze zachowują się adekwatnie do sytuacji, w której są przedstawieni, co wybijało mnie z rytmu, uświadamiało, że czytam powieść, która jest jakimś dziwnym tworem i nie mogę wierzyć we wszystko, co w niej jest. Poza kilkoma wyjątkami postacie zlewały mi się w jedno, nie odróżniały się od siebie w niczym.

Najbardziej podobały mi się wątki z kazirodztwem i impotencją, ale według mnie zmarnowano w nich potencjał i za szybko je zakończono. To było coś nowego i niespodziewanego, w zasadzie tylko to... Wielokrotnie w trakcie lektury miałam wrażenie, że oglądam kiepską fanowską powtórkę scen wcześniej odegranych w świetnych barwnych filmach albo grach w klimacie dawnej walecznej Północy.

Może w drugim tomie będzie chociaż trochę lepiej?

Z czym kojarzą Wam się Wikingowie? Z brutalnością, nieokrzesaniem, bezwzględnością? A może od razu stają Wam przed oczami brodaci bohaterowie znanego serialu? Te same nazwiska (w końcu to postaci historyczne) pojawiają się w cyklu „Furia Wikingów” Daniela Komorowskiego. I przyznam, że spodziewałam się wszystkiego – brutalnych walk, bezwzględnych podbojów, dalekich wypraw, ale nie aż tak dobrej rozrywki!

Wierzcie mi, że fabuła wciąga niesamowicie, a akcja pędzi do przodu nie pozwalając na chwilę nudy. Wyraziści bohaterowie dają nam się poznać z odmiennych stron, zarówno jako nieustraszeni, brutalni wojownicy, jak i targani emocjami, cierpiący i szukający miłości ludzie.

Wśród cięć mieczem, rzucania toporem, czy broczenia krwią jest miejsce na przyjaźń, miłość czy marzenia. Sięgające dalej niż śmierci w walce, by dostać się do Walhalii. Jest też miejsce na zazdrość, obłudę, nienawiść i zdradę. Nie tylko ze strony wrogów.

Pierwsza część obfituje w brutalne walki zarówno obronne, jak i wyprawy łupieżcze, nastawione na grabienie, gwałcenie i wzbudzanie grozy.

Autor nie zanudza nas szczegółami z życia Wikingów, skupiając się na ludziach i wartkiej akcji, jednak znakomicie oddaje również klimat surowego ludu Północy. Czasem tylko czytając elokwentne dialogi można zapomnieć, że toczą go Wikingowie. Autor przedstawia ich nie jako bezmyślnych osiłków, ale również znających języki świetnych strategów.

Nie ukrywam, że autor porwał mnie swoim stylem i z łatwością wciągnął w tą opowieść od pierwszych stron. A im dalej, tym bardziej emocjonowałam się losem bohaterów. Teraz mam za sobą już drugi tom, o którym Wam niebawem napiszę i zaczynam trzeci.

Was również zachęcam do poznania twórczości autora.

Nie ma osoby, która nie słyszała o tych legendarnych wojownikach, dla których chwała i honor są najważniejsze.

W tym tomie rozpoczyna się przygoda Ragnara i jego synów, którzy chcą aby inni drżeli przed nimi.

A w książce pełnej akcji, bitew zostały spisane ich przygody.

Usłyszałam o tej książce dopiero przy premierze 3 tomu, ale o dobrze, bo nie wiem czy wytrzymałabym oczekiwanie na kolejne ich przygody. A tak dostałam trzy tomy na raz.

Świetnie poprowadzona historia, przez którą się płynie. W czasie bitew można poczuć tą krew zabitych oraz usłyszeć te topory, miecze walczące ze sobą. Pochłoną mnie ten świat, a zakończenie kazało od razu brać do ręki kolejny tom.

Ten nieznany świat wciągnął mnie całkowicie.

Polecam z całego serca ;)

Furia wikingów autorstwa debiutującego rodzimego pisarza Daniela Komorowskiego to pozycja, która powinna zaciekawić miłośników dobrze napisanych dynamicznych powieści historycznych. Jeśli do tego są oni pasjonatami losów wojowniczych ludów północy, to książka na pewno zapewni im sporą dawkę rozrywki.

Jednym z głównych bohaterów powieści jest sam Ragnar. Wielki przywódca, strateg i wojownik, przed którym swego czasu drżała spora część kontynentu. Plądrowanie kolejnych osad i miast w basenie Morza Bałtyckiego nie przynosiło mu już oczekiwanego dreszczyku emocji. Coraz śmielej spoglądał ON na dalsze ziemie, na których mogły kryć się nieprzebrane skarby do zdobycia. Pierwsza niebywale udana wyprawa na tereny dzisiejszej Anglii, tylko jeszcze mocniej rozpaliła jego żądzę podboju. Wraz z wojowniczymi synami postanowił ON pozostawić na nowych terenach krwawy ślad swojej bytności, tak aby kolejni władcy drżeli przed potęgą jego armii.

Książka co prawda zaliczana jest do grona powieści historycznej, autor jednak traktuje tutaj „historię” w sposób dość wybiórczy. W posłowiu swojego dzieła jasno wskazuje on, że fabuła jest mieszanką prawdy i fikcji. Na łamach książki pojawiają się więc autentyczni bohaterowie, zostają opisane niektóre prawdziwe wydarzenia, nie zawsze jednak twórca trzyma się ściśle „prawdy” i nie zostaje tutaj zachowana należyta chronologia faktycznych zdarzeń. Jeśli więc ktoś zalicza się do grona pasjonatów powieści trzymających się sztywno naukowej rzeczywistości, to zdecydowanie powinien dwa razy zastanowić się, zanim zdecyduje się na lekturę tego tytułu.

Największą wartością dodaną recenzowanej pozycji nie jest jednak sztywne trzymanie się „prawdy historycznej”, ale zapewnienie odbiorcy solidnej porcji dynamicznej rozrywki. Tego w powieści Furia wikingów na pewno nie brakuje i każdy kolejny pochłaniany rozdział zapewnia solidną dawkę widowiskowej treści. Jak na legendę wojowników Północy przystało, mamy tutaj naprawdę dużą dawkę walk, w których krwawa przemoc odgrywa istną rolę. Autor potyczki opisuje dobrze i szczegółowo, nie bojąc się mocno i dosadnie zobrazować starć, w których tytułowa furia przysłania całkowicie zdrowy rozsądek. Będąc świadkiem kolejnych podbojów Ragnara i jego równie „krwawych” synów, trzeba jednak przygotować się na pewną dawkę „bitewnego przesadyzmu”. Wojownik (szczególnie jeśli pełni ważną funkcję w historii) nie ma możliwości zostania tutaj pokonanym. Nawet jeśli przeciwnik jest o wiele liczniejszy, wpada ON w tytułową furię i kosi wroga niczym łany zboża. Wikingowy berserk przekraczający zdolności ludzkiego ciała, może być dla niektórych odrobinę zbyt absurdalny, jest to jednak ciekawe odniesienie do wierzeń nordyckich, nadające historii dodatkowe smaczku.

Obok zapierających dech w piersiach potyczek wielkich wojowników, autor pokusił się również o napisanie całkiem ciekawie prezentujących się wątków skupiający się na postaci Ragnar i jego synów. W historii znajdzie się więc odpowiednia ilość miejsca poświęconego zarówno przeróżnym intrygom, jak i próba ukazania wikingów z zupełnie innym świetle (jako ludzi mających swoje problemy i wielkie ambicje tłamszące „honor wojownika”).

Co do stylu, w jakim została napisana powieść, nie można mieć większych zastrzeżeń. Autor kolejne rozdziały kreśli sprawnym i przyjemnym w odbiorze językiem, chociaż korekta przegapiła kilka drobnych błędów. Jedyne zastrzeżenia w konstrukcji książki, mogę mieć do dość dziwnego podziału na rozdziały. Autor dzieli na rozdziały niektóre z opisywanych przez siebie wydarzeń, nawet jeśli czas pomiędzy nimi wynosi kilka minut (np. nazwa rozdziału „Dziesięć minut później” jasno określa rozpiętość okresu pomiędzy wydarzeniami). Nie bardzo rozumiem, dlaczego nie można było tego napisać w jednym ciągu, tym bardziej że niektóre z rozdziałów są tutaj bardzo krótkie (2-3 strony).

Niezależnie od pojawiających się tutaj pewnych wad, Furia wikingów to naprawdę interesująca i barwnie napisana powieść, która potrafi zapewnić masę ciekawej rozrywki. Na pewno tytułem powinni zainteresować się czytelnicy pragnący dobrze nakreślonego średniowiecznego świata gdzie przemoc i intrygi pełnią istotną funkcję w rozwijającej się fabule.

Pierwsze moje skojarzenie, kiedy spojrzałam na okładkę tej książki, to serial wikingowie. Skandynawscy wojownicy zdeterminowani, silni i biorący udział w dalekich wyprawach, z których powrót nie zawsze kończył się szczęśliwie.

Podbicie nowych ziem wcale nie jest takie proste, zwłaszcza kiedy idzie się w nieznane. Rager jest wodzem, ma synów którzy przy jego boku robią wszystko to, co na wikingów przystało, plądrują, żerują i biorą to, co im się podoba. Książka zdecydowanie nie jest delikatna. Przeprawa przez nieznane, jest bezwzględną, mocną historią o rodzie, którego nie chciałby nikt spotkać na swojej drodze. Walka do krwi nie jest dla nich niczym niezwykły.

Świat dotąd dla mnie nieznany, jest w sposób bardzo przejrzysty omówiony w książce. Można w rzeczywistości teleportować się do miejsca i mamy wrażenie że bierzemy udział w każdej akcji, każdej walce jaka jest toczona przez wikingów. Książka zdecydowanie wciąga. Coś zupełnie innego, co do tej pory miałam okazję czytać. Polecam i Wam, bo czasem każdemu przyda się mała odskocznia od mafijnych romansów, sportowców i bezbronnych bohaterów.