Domek nad potokiem

🏠 „𝓓𝓸𝓶𝓮𝓴 𝓷𝓪𝓭 𝓹𝓸𝓽𝓸𝓴𝓲𝓮𝓶” 𝓚𝓪𝓽𝓪𝓻𝔃𝔂𝓷𝓪 𝓜𝓲𝓬𝓱𝓪𝓵𝓪𝓴🏠

 Nie ponosisz porażki, gdy tracisz wszystko. Przegrywasz dopiero wtedy, gdy się poddajesz. ✨ 

▪𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪

Życie bywa okrutnie przewrotne. W jednej chwili można stracić wszystko, na co się tak ciężko pracowało. Przekonali się o tym bohaterowie najnowszej książki Katarzyny Michalak „Domek nad potokiem”, gdzie główni bohaterowie książki - Jagoda i Janek - znaleźli się w ciężkim położeniu. Stracili dach nad głową, są po rozwodzie, bez oszczędności i w dodatku rodzice w tak trudnej dla nich chwili odwrócili się od nich. Promyk nadziei pojawia się, gdy Jagoda w spadku otrzymuje dom. Choć lepiej będzie tu pasowało stwierdzenie - rudera. A Janek szczęśliwym zrządzeniem losu przejmuje gabinet weterynarii od mężczyzny, który przeszedł na emeryturę.

Autorka w przyjemny sposób wykreowała bohaterów. Choć nie są to postacie, które zostaną z nami na dłużej, jednak ja ich bardzo polubiłam. Styl pisania autorki jest świetny. Prosty i lekki w odbiorze, co sprawia, że czyta się historię z zapartym tchem, a także odczuwa ogromną gammę emocji poprzez radość, a nawet można się wzruszyć. 

Każda strona do bólu przesycona jest emocjami. Autorka zabiera nas w niesamowitą podróż, gdzie możemy żyć razem z bohaterami, dobrze poznać ich historie, by potem na koniec pokochać za całokształt. Życie pisze różne scenariusze, a tą historią autorka uświadamia nas, jak takie zmiany kształtują naszą osobowość. Czasem jednak potrzeba drugiej osoby, która wskaże drogę i pomoże dostrzec prawdę. 

Pani Katarzyna stworzyła mądrą, pełną emocji historie, która wzruszy nawet najtwardsze serce. Uzmysławia, że każdy z nas ma w sobie tę siłę by podnieść z każdej, nawet najgorszej sytuacji. Otuliła mnie ta powieść, swoją naturalnością.

💙 Mądra. Życiowa. Emocjonująca. 💙

Kolejna nowa powieść Katarzyny Michalak. Wierzycie w przypadki? Ja nie. Uważam, że nie istnieją. Wszystko dzieje się w naszym życiu po cos, każdy człowiek spotkany na naszej drodze pojawił się tam po coś, bo właśnie w tym momencie miał tam być i czegoś nas nauczyć, nie pozwolić się nam poddać, wspierać, po prostu być.

Podobno przegrywamy dopiero wtedy kiedy się poddajemy, dopóki walczymy wszystko jest możliwe.

Nasza bohaterka Jagoda była szczęśliwą mężatką, miała cudowne mieszkanie, całkiem dobrą pracę i cudownego męża. Wypadek nie tylko pozbawił ją zdrowia, ale dzięki mężowi straciła straciła wszystko co miała. Była blisko poddania się, ale postanowiła ostatni raz o siebie zawalczyć. Nie rezygnuje nawet wtedy, gdy jej wymarzony dom na polanie okazuje się kompletną ruiną. Postanowiła sobie, że da radę. W życiu Jagody pojawia się pewien rozbitek, który musiał zostawić całe swoje dawne życie za sobą. Przez bank stracił to na co pracował przez ostatnie dziesięć lat, a to nie tylko jego renoma, ale też wspaniała lecznica weterynaryjna. Postanawia wyjechać na wieś i tam zacząć od nowa.

Po drodze zanim trafią na siebie spotykają innych ludzi i zwierzęta, które będą mieć ogromny wpływ na swoje losy,

Autorka po raz kolejny stworzyła cudowną historię o dwójce obcych sobie ludzi, których połączyły osobiste tragedie, ale oni nie upadli, zabierali te kłody, które los rzucał im pod nogi i tworzyli nowe mosty i połączenia, które doprowadziły ich do miejsca, w którym się obecnie znajdowali.

Po raz kolejny nie można oderwać się od historii Jagody i Janka. Każda kolejna napotkana osoba wnosi coś zupełnie innego.

Na jaw wyjdą tajemnice sprzed lat, o których nikt miał nie wiedzieć, a które jednak ujrzały światło dzienne. Ponad to znaleziony pamiętnik ciotki Róży rzuci nowe światło nie tylko na dom, ale także na ludzi wokół Jagody.

Bardzo spodobał mi się klimat powieści, który z jednej strony jest sielankowy, ale czuć głębię i taka duszność wiszącej nad wszystkimi tajemnicy. Wiem, że autorka zastanawia się nad kolejna częścią i chyba ulegnie namową fanek, które bardzo proszą o dalsze losy Jagody i Janka. Nie ukrywam, że koniec powieści jest nad wyraz wymowny.

Najnowsza powieść Katarzyny Michalak jest niczym samo życie, słodko-gorzka, nieprzewidywalna, pełna refleksji, niespodzianek oraz wzruszeń. Czytelnik z zapartym tchem śledzi losy dwójki pokiereszowanych postaci, między którymi niespodziewanie rodzi się i pomalutku rozwija piękne uczucie. Ogromną zaletą powieści jest sielski, urzekający klimat, który choć otula czytającego niczym ciepły koc, niesie ukojenie i nadzieję, że każdy zasługuje na prawdziwą miłość i wielkie szczęście, udowadnia też, iż wiejski azyl może być również źródłem niewyobrażalnych i starannie zagrzebanych sekretów, które przecież wreszcie muszą wyjść na światło dzienne, tym samym diametralnie odmieniając życie wielu osób.

Utalentowana pisarka po raz kolejny gra na czytelniczych emocjach niczym najwspanialszy wirtuoz i udowadnia, iż potrafi naszkicować tak zaskakującą i angażującą fabułę, że na czas niemożliwej do przerwania lektury, świat zewnętrzny dosłownie przestaje istnieć. Ta historia ściągnie Was na dno emocjonalnego wyczerpania, ale zapewniam, pokochacie ją całym sercem!

Język pisarki wyróżnia wyjątkowa ekspresyjność, w skutek czego powieść angażuje wszystkie zmysły. Czytelnik nie tylko czuje się jak naoczny świadek opisywanych wydarzeń, ale nawet jak uczestnik, widzi oczami naszych bohaterów, słyszy ich uszami, niemal wszystko staje się namacalne, boleśnie prawdziwie.

„Domek nad potokiem” to piękna, niesłychanie wartościowa, przeszywająca duszę historia, która zafunduje wam zarówno poruszające chwile, jak i te pełne bólu, buntu, niszczące psychicznie i odbierające wiarę w człowieka. Poczucie bezsilności, próba odcięcia się od przeszłości, zawstydzające błędy, a pośród tego pragnienie odnalezienia siebie i ponownego otwarcia serca na miłość. Doskonale naszkicowane postacie, dotykające duszy tragedie, mroczne demony przeszłości, od których nie sposób się uwolnić, zbyt długo ciągnące się miażdżące sekrety, lawina skrajnych, obezwładniających emocji, a wszystko to nakreślone wyjątkowo przyjemnym i ekspresyjnym piórem niebywale zdolnej pisarki. Ta książka rozkocha was w sobie!

On - weterynarz z 10-letnim stażem, który zaczyna praktycznie od nowa. Wyprowadza się na wieś, by tam prowadzić praktykę. Oszukany przez spisek bankowy, zostawia to, co znane za sobą i wyjeżdża w zupełnie nieznane sobie rejony Polski.

Ona - architektka wnętrz, oszukana przez byłego męża, bez grosza przy duszy, jedzie na wieś do domku, który zostawiła jej w spadku ciocia.

Dwoje ludzi, którzy zostali z niczym, a przed nimi jest wszystko... 🩷

Po drodze spotykają Aurę, Kluskę, pana Kolędę i innych, równie ważnych bohaterów. Oh, nie zapominajmy o cioci Róży, która wprowadziła niejeden zamęt i od której, tak naprawdę, wszystko się zaczęło.

Katarzyna Michalak stworzyła ciepłą historię o dwójce ludzi, którym życie, a właściwie ludzie, rzucali kłody pod nogi. Oni jednak się nie poddali, odrzucili je na bok, otrzepali się i ruszyli dalej przed siebie, mimo przeciwności. Przypadkiem trafiają do tej samej mieściny i od pierwszego spotkania coś ich do siebie przyciąga. Postanawiają sobie wzajemnie pomóc.

Polubiłam, zarówno Jagodę, jak i Jaśmina (który woli, by mówić na niego Janek) od razu. Byłam bardzo ciekawa, co z tej historii wyniknie, więc kiedy zaczęłam czytać tę książkę, czytałam ją aż do końca. Pochłonęłam ją za jednym zamachem. To była tak spokojna i ciepła powieść, a jednocześnie nie zabrakło w niej różnego rodzaju emocji - strachu, zaskoczenia, smutku. W dodatku ta sceneria! Łąki, lasy, sielska, polska wieś. Aczkolwiek nie generalizujmy - nie każda tak wygląda (moja to przy tej z książki wręcz wydaje się być małym miasteczkiem 🤪). Mimo wszystko autorka przemyciła sporo prawdy. Podobały mi się umiejętności, które posiadała Jagoda - to ona zajmowała się wnętrzarską robotą i np. kafelkowała klinikę.

Zauroczył mnie klimat tej historii, polubiłam bohaterów i miło spędziłam przy niej czas. W dodatku autorce udało się mnie pozytywnie zaskoczyć biegiem wydarzeń. Moim zdaniem "Domek nad potokiem" wypadł nawet lepiej, niż książki z Sagi Przytulnej.

Dwoje życiowych rozbitków. Jedno przypadkowe spotkanie.

Ona straciła męża i mieszkanie. On musiał pożegnać się z pracą i wyremontowanym lokalem.

Czy na fundamentach z marzeń, ambicji i odwagi uda im się odbudować świat na nowo?

Hasłem przewodnim tej powieści jest walka o szczęście.

Życie nie oszczędziło bohaterów. Kilka niewłaściwych decyzji zaważyło na ich przyszłości. Los bywa jednak przewrotny i nieprzewidywalny. Wystarczy otworzyć szerzej oczy i serce, by odkryć to, co naprawdę jest warte uwagi.

Autorka ma bardzo lekki i plastyczny styl. Jeden rozdział wprowadził mnie w refleksyjny nastrój, w kolejnym uroniłam łzę nad krzywdą zwierzęcia, dalej załamywałam ręce nad ludzką głupotą i brakiem zrozumienia, by już za chwilę parsknąć śmiechem przy zabawnych komentarzach bohaterów. Jednym słowem, powieść kompletna.

Życiowe historie, mnóstwo emocji i szczypta magii. Bardzo polecam miłośnikom gatunku.

"Miłość wybacza..."

Pomyśl sobie, że jedynego dnia tracisz dom, oszczędności oraz wszystko na co ciężko pracowałaś/eś ... co wtedy robisz?

~ Po ciężkim wypadku i "życiu" przez pół roku w śpiączce Jagoda Ciszek, traci wszystko: męża, dom, oszczędności oraz dobrą pracę.

Od tego momentu kobieta nie ma już nic, więc niczym bezdomna z jedną walizką u boku, szuka bezpiecznego miejsca na przetrwanie.

I kiedy wydaje się, że nie spotka ją już nic miłego, Jania dowiaduje się o małym, starym domku we wsi Zagubiona.

Posiadłości będącej własnością zmarłej ciotki Róży - kobiety dziwnej, ekscentrycznej średnio lubianej przez rodzinę.

Jagoda nie mając już nic do stracenia chce ten ostatni raz zawalczyć o swoje marzenia.

Udaje się do malowniczej miejscowości a gdy dociera na miejsce i widzi że domek na leśnej polanie to ruina nie poddaje się tylko postanawia go za wszelką cenę wyremontować.

Czy kobieta sprosta tak trudnemu wyzwaniu?

Kogo los postawi na jej drodze?

~Janek Gajda - Jaśmin od zawsze marzył by otworzyć swoją prywatną klinikę weterynaryjną.

Przy wsparciu bliskich udaje mu się spełnić marzenia do dnia kiedy jeden nieprzewidziany ruch pozbawia go całego dorobku.

Mężczyzna nie chcąc zostać bez środków do życia udaje się do wsi Zagubionej by tam wspomóc doktora Kolędę, który przez zły stan zdrowia nie jest w stanie przyjmować wszystkich swoich czworonożnych pacjentów.

To właśnie tam we wsi Zagubiona, los stawia na drodze dwoje skrzywdzonych ludzi...

Czy odnajdą wspólny język?

Jeśli tak, to do czego doprowadzi ich ta znajomości?

Odpowiedź na tę i inne pytania muszę poznać już sami.

~"Dom nad Potokiem" Katarzyny Michalak to powieść subtelna, otulająca, pełna nieoczywistych zwrotów zdarzeń która wręcz kipi od ilości różnorodnych emocji którymi raczy nas autorka.

~Życiowa, mądra, a jednocześnie zaskakującą historia, dająca nadzieję na lepsze jutro, która mogłaby wydarzyć się naprawdę...

Co w akompaniamencie misternie utkanej fabuły, pełnej sekretów i tajemnic oraz malowniczych opisów przyrody, sielskiego klimatu, barwnych bohaterów, którym można tylko współczuć, stworzyło historię, którą czyta się jednym tchem...

~Jako wierna fanka autorki jestem miło zaskoczona!

Ten tytuł bardzo przypadł mi do gustu do tego stopnia że śmiałam się w głos a nawet uroniłam kilka łez..

~I takie właśnie są historie które tworzy dla nas autorka❤️ Prosto z serca dla serca!

Polecam wasza J.K

Ta książka mnie oczarowała. 😍 Pełna emocji, malowniczych opisów przyrody i prawd życiowych. W najnowszej powieści @katarzynamichalak_pisarka nie zabrakło również skrzętnie skrywanej tajemnicy, trudnych relacji oraz magicznej atmosfery. Bardzo przyjemna, krzepiąca lektura, dająca nadzieję na lepsze jutro! 💖

•

Życie Jagody do niedawna było pasmem sukcesów. Miała cudownie urządzone mieszkanie, świetną pracę, była laureatką konkursów architektonicznych, kochała i myślała, że też jest kochana. Niestety uległa strasznemu wypadkowi i na kilka miesięcy zapadła w śpiączkę. W tym czasie podły mąż, wykorzystując swoją pozycję, pozbawił ją majątku i wszystkich oszczędności. Tak naprawdę nigdy nie zależało mu na tym małżeństwie. Szymon to cyniczny człowiek, dla którego liczą się tylko pieniądze oraz ciepła posada. Potrafił jednak świetnie grać i udało mu się zdobyć ufne, młode serce Jagody. Po rozwodzie kobieta odchodzi z walizką ubrań i mnóstwem złych wspomnień. Na kilka nocy trafia do przytułku dla bezdomnych. Nabiera sił i dzwoni do rodziców. Kiedy okazuje się, że zmarła ciotka zapisała jej w spadku domek na odludziu, Jagoda łapie wiatr w żagle. Jest ambitna i pracowita, poradzi sobie! Wieś Zagubiona wydaje się idealnym miejscem, by zacząć nowe życie. Ale domek...okazuje się być chatką w opłakanym stanie. W chwili załamania jest przy niej Aura, skrzywdzona psina, którą postanowiła uratować oraz niespodziewany gość, który trafił na jej pustkowie. Czy tą dwójkę może coś połączyć? Jak poharatane serce Jagody zareaguje na Jaśmina?

•

Cudowna opowieść o przyjaźni, z której rodzi się coś pięknego, o porażkach, które można przekuć w największe zwycięstwo i o sekretach, które w końcu wychodzą na jaw. Totalnie mnie kupiła. 🤍 Serdecznie polecam! 🥰

•

Za egzemplarz dziękuję @znakjednymslowem . ❤️

Genialna!

Pokochałam Jagodę i Jaśmina od pierwszych stron. Chciałam ich przytulić i obiecać, że jeszcze będzie dobrze. Podziwiałam ich determinację i wewnętrzną siłę walki.

Pokochałam również Aurę, owczarka niemieckiego, porzuconego gdzieś w lesie. Choć sceny z nią nieraz wycisnęły mi łzy z oczy, była moją ulubioną bohaterką.

Pokochałam pozostałych bohaterów, którzy sprawili, że czułam się jak wśród swoich. Którzy zostali moją małą, fikcyjną rodzinką.

Pokochałam ten wiejski klimat, mały domek Jagody, niewyremontowaną lecznicę Jaśmina i tą pewną sielskość, która biła od książki, mimo że przecież poruszane są tu bardzo poważne i smutne tematy.

Pokochałam tą książkę całą sobą i zostaje ona moją ulubioną powieścią autorki. Bardzo chętnie będę do niej wracać, bo miała wszystko, czego od książek oczekuję. Była idealna 🤍

Słodko-gorzka historia o dwójce pogubionych ludzi, którzy muszą zacząć na nowo. Historia o nadziei, miłości i wiary w lepsze jutro. Historia, która otuliła mnie jak kocyk w zimny dzień. Historia, która pachnie wiosną, bzem i wiejskim, czystym powietrzem. Historia, w której nie da się nie zakochać. Historia, która zaskakuje zwrotami akcji, których w życiu bym się nie domyśliła.

Polecam z całego serca 🤍 Naprawdę nie umiem w słowach wyrazić, jak bardzo cieszę się, że poznałam tę historię. Coś cudownego!

Jagoda miała stabilne życie. Świetna praca, cudowny mąż i oszczędności. Do szczęścia wiele jej nie brakowało. Tylko w jednym momencie wszystko traci i zostaje sama przeciwko światu. Zatrzymuje się w przytułku dla bezdomnych, by przemyśleć swoją sytuację i postanowić co dalej. Po rozmowie z rodzicami dowiaduje się, że zmarła ciotka przepisała jej domek. W tej chwili kobieta wie już, co musi zrobić. Z drugiej strony mamy Jaśmina, który by otworzyć własną klinikę weterynaryjną bierze kredyt we frankach. Po kilku latach regularnych spłat okazuje się, że według banku nie jest to prawda i wszystko mu konfiskują. Mężczyzna przeżywa załamanie, bo cała rodzina mu w tym pomagała, a teraz pozostał z niczym. Znajduje ogłoszenie o poszukiwaniu pracownika w malutkiej miejscowości, gdzieś na końcu Polski. I właśnie w tej malutkiej miejscowości bohaterowie się poznają i postanawiają sobie pomóc. Czy ta relacja przerodzi się w coś więcej? Czy będą w stanie wzajemnie się uratować? Jakie tajemnice wyjdą na jaw?

Pani Katarzyna Michalak zauroczyła mnie swoją Sagą Przytulną, dlatego najnowsza premiera od razu mnie zainteresowała, zwłaszcza, że jest to jednotomówka i nie będę musiała czekać na kolejne części. Od samego początku coś się w niej dzieje i do samego końca nie zwalniamy tempa. Ma bardzo dynamiczną akcję i choć z jednej strony może się wydawać, że wszystko dzieje się naraz to jednak z drugiej czyta się ją niesamowicie szybko i łatwo się zaangażować.

Bohaterów nie ma dużo, dlatego można ich dobrze poznać. Jagoda to kobieta, która łatwo nie wywiesza białej flagi. To zawzięta kobieta, która w obliczu niepowodzeń stara się znaleźć alternatywne rozwiązania, które pozwolą jej ruszyć dalej. Nie załamuje rąk, kiedy plany nie idą po jej myśli i nie boi się pobrudzić sobie rąk. Kobieta jest bardzo empatyczna i wręcz ma serce na dłoni. nie przejdzie obok kiedyś komuś dzieje się krzywda i nie chowa długo urazy. Jaśmin zaś jest zdruzgotany wydarzeniami, których doświadczył. Nie rozumie świata i czuje się oszukany. Dodatkowo zżera go poczucie winy, że zmarnował oszczędności rodziny, by z byle powodu wszystko zostało mu odebrane. Stara się poradzić ze wszystkim, jednak wewnętrznie cierpi. Nie wie co ze sobą zrobić i jakie rozwiązanie będzie najlepsze.

Książkę czytało mi się niesamowicie szybko i z wielkim zaangażowaniem. Działo się w niej naprawdę sporo i co chwila czytelnik był czymś nowym zaskakiwany. Poruszane są w niej kwestie bezdomności, niesprawiedliwości, znęcania się nad zwierzętami, zaczynaniu wszystkiego od nowa, ponownym zaufaniu drugiej osobie czy rodzinna tajemnica. Jest w czym przebierać. Nie jest też długo i zapoznać się z nią to dosłownie chwila moment. Przez nią się płynie i nie wiadomo kiedy strony uciekają.

Także jeśli na tą zmienną pogodę poszukujecie historii, która da Wam iskierkę nadziei, że nawet w najgorszych sytuacjach można znaleźć promyczek czegoś pozytywnego to zdecydowanie jest to tytuł dla Was. Osobiście jakoś wcześniej nie interesowałam się twórczością autorki, a teraz wyczekuje na kolejne powieści z niecierpliwością.

Z dnia na dzień straciła wszystko. Teraz musi walczyć. Walczyć o siebie. W życiu Jagody pojawia się tajemniczy mężczyzna, który może być jej wybawieniem lub zgubą…

Ktoś kto zna twórczość autorki może się spodziewać co tutaj znajdzie i przygotować się na to, że to więcej niż pewne, że ta książka również mu się spodoba. Historie przez nią tworzone są magiczne. Zawsze znajdzie się bohater który jest bezinteresowny, pomocny i dobry. Tak bardzo lubię się zatracać w ich świecie.

„Pomagała ludziom przez całe swoje życie, jak tylko mogła. Dziś ona, Jagoda Ciszek, potrzebuje pomocy i choć bardzo jej wstyd, o tę pomoc poprosi”.

Pióro autorki jest bardzo przyjemne. Jeśli jeszcze nie czytałaś to zachęcam. Niech Was nie zmyli ta niepozorna, lekka okładka! Tutaj się tyle dzieje, że głowa mała! Ja w ogóle nie spodziewałam się, że coś w tej książce może mnie zaskoczyć- a, trochę się tutaj działo. Bardzo lekka historia, idealna na wieczór z kocykiem i ciepłą herbatą.

Małomiasteczkowy klimat, weterynarz, traumy, determinacja, tajemnice, sekrety, szansa na nowe życie… to i wiele innych ciekawych wątków czeka na Was w najnowszej książce Pani Kasi. Ja serdecznie polecam:)

*To jest moja prywatna opinia. Zachęcam do przeczytania i wyrobienia sobie własnego zdania.

Twórczość Katarzyny Michalak poznałam w momencie kiedy zaczęłam czytać „Sagę Przytulną”. Właśnie w tym momencie pokochałam jej książki. Cudownie, że mogłam poznać kolejną. Bowiem kiedy nadarzyła się okazja sięgnięcia po „Domek nad potokiem” bez chwili zawahania ją przeczytałam.

W tej historii poznajemy historię Jagody Ciszek. Nasza bohaterka miała wszystko: męża, mieszkanie, dobrą pracę. Jednak wypadek odebrał jej wszystko. Została sama, bez dachu nad głową i pieniędzy na życie. Kobieta początkowo jest załamana. Jednak wie, że nie może się poddać. Dlatego jak tylko dowiaduje się, że dostała w spadku tytułowy „Domek nad potokiem” stwierdza, że zacznie nowe życie. Jednak i tym razem nie wszystko jest tak kolorowe. Domek to istna ruina. Czy Jagodzie uda się odnaleźć upragnione szczęście?

"Domek nad potokiem" to kolejna powieść Katarzyny Michalak, która mnie nie zawiodła. Wręcz przeciwnie. Ta historia skradła moje serce. Autorka słynie z książek, które zawierają mnóstwo emocji. Tak też było i tym razem. „Domek nad potokiem” to niezwykle poruszająca opowieść o sile ludzkiego ducha, determinacji i odwadze w obliczu życiowych trudności. Autorka, poprzez historię głównej bohaterki, Jagody Ciszek, ukazuje, że prawdziwa porażka nie następuje wtedy, gdy tracimy wszystko, lecz dopiero wtedy, gdy rezygnujemy z walki.

Jagoda to bohaterka, która wykazuje się ogromną determinacją i niezłomnością. Mimo trudnych doświadczeń życiowych nie poddaje się. Wręcz przeciwnie postanawia zawalczyć o siebie i nie poddawać się po wielu porażkach. Na drodze Jagody staje człowiek, który również ma podobne przeżycia. Również zostaje mocno doświadczony przez życie. Nasi bohaterowie z pozoru różni zostają połączeni. Razem starają się zbudować nowe życie.

Autorka cudownie ukazuje nam w tej historii emocje. Książka jest niezwykle poruszająca. Znajdziemy w niej mnóstwo przeciwności losu. Jednak mimo to spotkamy tutaj nadzieję i zobaczymy siłę ludzkiego ducha. Dostajemy też tutaj pewną tajemnicę, co sprawia, że zostaje budowane napięcie, które trzyma czytelnika aż do odkrycia tej zagadki. Narracja jest bardzo płynna. Co mi się bardzo spodobało to to, że narracja prowadzona jest w dwóch tonach. Zarówno pierwszo i trzecioosobowa. Dzięki temu mogliśmy poznać historię bohaterów i ich wewnętrzne przeżycia. Jak i poznaliśmy bieg wydarzeń z punktu obserwatora.

"Domek nad potokiem" to cudowna i niezwykle emocjonalna powieść. Książka ta będzie idealna dla fanów obyczajówek. Ta historia to nie tylko opowieść o przetrwaniu i odbudowie, lecz także o odnalezieniu siły w sobie, by walczyć o swoje marzenia pomimo przeciwności. Z całego serca polecam Wam tę książkę!

„Dom nie musi być piękny, by chwytał za serce, za to powinien mieć „to coś”. Coś, co sprawia, że po przekroczeniu progu chce się w nim pozostać.”

Podobnie dla mnie musi mieć „to coś” książka. Coś, co sprawi, że po przeczytaniu pierwszych stron, nie będę mogła jej odłożyć. I „Domek nad potokiem” właśnie to coś ma. Są to na pewno ciekawi bohaterowie, piękna polana w lesie i tajemniczy starszy pan, który podarował Jagodzie szklaną kulę.

Ona – Pani architekt, która z dnia na dzień straciła wszystko. Męża, mieszkanie i puchate konto.

On – pan weterynarz, który stracił swoją lecznicę a przy okazji dobytek całego swojego życia.

Jagoda i Janek nie poddali się. Oboje postanowili zwalczyć o swoje szczęście. Kobieta postanowiła zamieszkać w domie po swojej ciotce, Róży. Na miejscu znalazła zranionego psa, którego przygarnęła. Poznała również Janka, który podobnie jak ona postanowił szukać szczęścia gdzieś indziej. Czy tych dwoje połączy coś więcej? Przekonacie się sami.

W książce nie zabraknie emocji. Od początku poznajemy los, jaki spotkał obu bohaterów. Zarówno Jagoda jak i Janek wzbudzają wielką sympatię. Łączy ich nie tylko fakt, że zaczynają życie od nowa, ale również to, że nie poddają się. W opisanej historii nie zabraknie intryg, kłamstw i tajemnic, które wyjadą na jaw. Jak one wpłyną na rodzące się uczucie pomiędzy parą bohaterów? Jeszcze bardziej ich to połączy czy wręcz przeciwnie?

Czytałam już wiele książek pani Kasi, ale muszę przyznać, że „Domek nad potokiem” najbardziej podobał mi się. Opisana historia wciągnęła mnie od pierwszych stron i właściwie nie wiem kiedy nagle znalazłam się na ostatniej stronie.

Jeśli szukacie lekkiej, przyjemniej książki, która posiada zaskakujące zwroty akcji to bardzo polecam najnowsza powieść Katarzyny Michalak „Domek nad potokiem”.

[RECENZJA]

DOMEK NAD POTOKIEM

Autor: Katarzyna Michalak

Wydawnictwo: Znak

Premiera: 08.04.2024

Katarzyna Michalak jest autorką ponad pięćdziesięciu książek, których nakład przekroczył trzy miliony egzemplarzy. Jej historie skradły serca wielu kobiet. Przez czytelniczki nazywana jest „królową powieści pełnych emocji”. W ubiegłym roku mieliśmy okazję czytać Sagę Przytulną – czterotomową serię powiązaną z porami roku. Wraz z wiosną Autorka wraca z nową historią – DOMEK NAD POTOKIEM. Książka nie jest powiązana z innymi cyklami. Śmiało można sięgnąć po te tytuł bez znajomości innych.

NIE PONOSISZ PORAŻKI, GDY TRACISZ WSZYSTKO. PRZEGRYWASZ DOPIERO WTEDY, GDY SIĘ PODDAJESZ.

Książka opowiada historię dwóch życiowych rozbitków: Jagody i Janka. Dziewczyna do tej pory była szczęśliwą mężatką i spełnioną zawodowo kobietą. Po tym jak uległa wypadkowi zaczęła tracić to co miała najcenniejsze. Mąż pozbawił ją wszystkiego, do tego stopnia, że Jagoda trafiła na ulicę. Nie poddała się jednak. Postanowiła zawalczyć o marzenia. Za ostatnie pieniądze dotarła do należącego do ciotki Róży domku nad potokiem.

Po drodze dziewczyna poznaje Janka. Chłopak okazuje się być jej bratnią duszą. Jego również wyrzucono na bruk. Mężczyzna prowadził gabinet weterynaryjny. Stracił lokal i nie może pracować, a tym samym zarabiać. Czy tej dwójce młodych ludzi uda się wyjść na prostą ? Jaki plany ma wobec nich przekorny los?

Po opisie książki myślałam, że będzie to historia skupiona tylko na odbudowie dawnego życia przez głównych bohaterów. Okazuje się, że w środku znajdziemy dużo więcej motywów i zawirowań. Jagoda staje się łącznikiem między przeszłością a przyszłością. Dziewczyna poznaje tajemnice związane ze swoją rodziną. Mnóstwo podpowiedzi dotyczących rodziców i dzieciństwa znajduje w domku nad potokiem. Wiele informacji mocno ją zaskoczy. Młoda kobieta z całych sił stara się odnowić wiejską chatkę. Z pomocą przyjaciela prace idą do przodu. Ciekawy jest również wątek związany z Jankiem. Autorka opisuje kulisy pracy weterynarza. Pojawia się małomiasteczkowy klimat, mentalność ludzi z małej społeczności. Jest również psi bohater i pamiętnik ciotki Róży. Główne motywy: utrata wszystkiego, rodzinne tajemnice, pokonywanie przeciwności losu, walka o marzenia, odkrywanie swoich rodzinnych korzeni, przyjaźń i współpraca, pomocna dłoń, bratnie dusze. Jestem zaskoczona jak to wszystko Autorka ułożyła w jedną wspólną i spójną całość. Bardzo zaskoczyła mnie wątek związany z ciotką Różą i finał książki. Moim zdaniem w DOMKU NAD POTOKIEM każdy znajdzie coś dla siebie, historia Jagody spodoba się zarówno młodszym jak i starszym Czytelniczkom. Myślę, że ten tytuł fajnie sprawdzi się jako prezent na Dzień Matki. Pojawia się tam ważny wątek związany z matką.

Nie tak znowu dawno temu zakończyła się saga Przytulna, która miała lepsze i gorsze momenty, ale przede wszystkim była stuprocentowo Katarzynomichalakowa. Nie da się pomylić tego stylu pisania z kimkolwiek innym, podobnie jak Nororobertsowych opisów włochatych klat kowbojów.

Za każdym razem po podjęciu się recenzji tychże autorek, zastanawiam się co mną kieruje - chyba jest to po części masochizm, ciekawość i ubaw, który mimo wszystko mam czytając te niedorzeczności. Tym razem jednak zaczęło się inaczej...

Jagoda Ciszek traci wiele - męża, zdrowie, kreatywność dzięki której mogła zarobić na chleb i dach nad głową. Niespodziewanie otrzymuje wiadomość o spadku po ciotce gdzieś w lesie, na drugim końcu Polski. Niektórych przeraziłaby wizja tak dalekiej wyprawy, jednak Jania rusza śmiało do celu.

Jaśmin jest tu nie mniej poszkodowany- ojciec umiera w wyniku zawału, przegrywa sprawę z bankiem i traci lecznicę, a do tego wszystkiego matka się od niego odwraca. Nie mając większego wyboru postanawia w dalszym ciągu robić to, co kocha. Nawet jeśli musiałby zrezygnować z wielkomiejskiego życia i pracować jako wiejski weterynarz gdzieś daleko od tłocznej Warszawy.

Nie trudno się domyślić, że losy tej dwójki splatają się w czasie, gdzieś na końcu świata. Oboje myślą, że stracili wszystko, jednak jeszcze nie wiedzą, że mogą teraz odwrócić karty i zyskać coś o wiele cenniejszego.

Fabuła początkowo zaczyna się dobrze. Podobnie jest z rozwojem postaci i całą otoczką. Moje pozytywne zaskoczenie trwało mniej więcej do połowy książki, gdzie zaczynają pojawiać się znane z innych powieści autorki schematy.

Postać Jagody jest jak najbardziej w porządku. Nie ma się do czego przyczepić, gdyby nie fakt, że już kilka powieści spod pióra autorki przeczytałam i nie da się nie zauważyć, że kobiece bohaterki są bardzo do siebie podobne (jeśli nie takie same). Wszystkie to dobre, miłe, delikatne istoty, skrzywdzone przez mężczyzn, szukające prawdziwej miłości, niewinne, które trzeba otoczyć opieką. No i dobrze, że nie ma tu na siłę wciskanego obrazu silnej i niezależnej, ale z drugiej strony świat nie jest taki jednolity. Każdy ma jakieś wady, przywary, albo zwyczajnie jakąś cechę charakteru dominującą, a wszystkie te stworzone bohaterki są niczym jednolita masa. Do tego bardzo egzaltowana masa, bo wystarczy jedno głębsze zdanie, żeby doprowadzić Jagodę do łez tak jak i inne jej odpowiedniki.

Podobnie jest z bohaterami, a dokładniej z brakiem różnorodności w ich wypowiedziach. Na co dzień jak rozmawiamy z ludźmi wychwytujemy jakieś specyficzne powiedzonka, wyrażenia, styl mówienia, a tutaj podczas czytania ma się wrażenie, że wszystkie dialogi mówi jedna osoba. I jest to po części zrozumiałe, bo w końcu to dzieło jednej autorki, natomiast jest ogrom powieści, które mają kilkunastu bohaterów i każdy z nich ma swój własny styl wypowiedzi. I da naprawdę da się to zrobić, ale tutaj nie widać nawet próby wprowadzenia takich rzeczy.

Za to jak zwykle mamy motyw domu, złego byłego faceta krzywdzącego bohaterkę i nienawidzącego zwierząt, tajemnicze postacie pojawiające się nie wiadomo skąd, wiedzące absolutnie wszystko niczym dobre opiekuńcze duchy. Czuć fantazję po prostu.

Wątek miłosny dobrze się początkowo rozwija, choć w pewnym momencie można dostać niezłego mindfucka, gdy z relacji przyjacielskiej nagle w głowie Jaśmina pojawia się chuć, a Jagoda zdaje sobie z tego sprawę i nie chce niczego komplikować. Jakby rozumiem zamysł tego, ale potrzeby seksualne nie leżą tak blisko prawdziwej miłości jak się to tutaj przedstawia.

Ciekawy jest wątek Róży, który mógłby zostać bardziej rozwinięty, bo byłoby o czym pisać, natomiast i tak uważam go za jeden z lepszych w tym tytule.

Ogólnie całość czyta się lekko i szybko. Nie powiem, że nieprzyjemnie, bo widzę znaczną poprawę w ilości toksycznych zachowań wśród bohaterów, których teraz prawie nie ma. Podobnie jest z ilością cringe'u, którego nie odczułam ani razu. Są oczywiście uwieracze o których wspominam wyżej, natomiast dobrze się bawiłam podczas czytania. Nie jest to coś wybitnego, natomiast jeśli ktoś lubi pióro Katarzyny Michalak, albo po prostu historie z emocjami, problemami, miłością i nadzieją, to czemu nie?

Nie zachęcam, nie odradzam. Niech każdy sięgnie i spróbuje sam.

Jagoda z dnia na dzień traci wszystko. Wyrusza na kraniec Polski z nadzieją na ciężki, ale spokojny start. Jakże wielkie czeka ją rozczarowanie. W identycznej sytuacji znajduje się Jaśmin. Życie także kieruje go w tą samą stronę. Mogą być dla siebie wsparciem i motorem do działania, tylko czy będą w stanie to dostrzec pomiędzy sypiącymi się iskrami?

Jagodę puszcza z torbami ukochany mąż. Zostaje z jedną walizką, bez pieniędzy. Do tej pory to ona pomagała potrzebującym, dziś sama potrzebuje pomocy. Na szczęście jest jeszcze dom po ciotce, tam zacznie od początku.

Po wielu godzinach podróży kobieta dociera na miejsce. Na urokliwej polanie po środku lasu stoi coś, co domem można było nazwać...kiedyś.

Podczas tego pierwszego szoku Jagodę poznaje Jaśmin (dla przyjaciół Janek). On też zostaje zmuszony rozpoczynać wszystko do nowa z dala od miasta i już nieswojej lecznicy weterynaryjnej.

A gdyby tak pomóc sobie na wzajem? Tylko czy będą potrafili zaufać zupełnie obcej osobie i stawić czoła dalszym przeciwnościom?

Katarzyna Michalak serwuje nam życiową opowieść, w której nie wszyscy ludzie na naszej drodze godni są zaufania. I kiedy brak już sił i wiary w innych, może się okazać, że są też tacy, którzy choć sami potrzebują pomocy, chcą ją także nieść innym. Wśród lasów, małej społeczności, gdzie obcy nie darzony jest zaufaniem, kurzu i remontów dwoje życiowych rozbitków odbudowuje nie tylko cztery ściany. Jednak niespodzianki się nie skończyły...

Czy Jagoda i Jasiek będą w stanie podnieść się po kolejnym upadku, a pomiędzy nieszczęściami i przeciwnościami dojrzeć coś więcej niż przyjaźń?

Lubię książki, w których bohaterowie zaczynają od początku, stawiają czoła sekretom i przeszłości. I chociaż mam wrażenie, że kilka scen autorka tym razem przeskoczyła, nieco akcję przyspieszając, to nie mam jej tego za złe. Powieść wciąga, czyta się ją szybko, a zwroty akcji i tajemnice jeszcze bardziej podsycają ciekawość czytelnika. Jest tu coś z dramatu, obyczajówki i romansu, a spokojny klimat z dala od miasta koi.

Polecam, to przyjemna lektura do relaksu po ciężkim dniu.

"Domek nad potokiem" to najnowsza powieść obyczajowa Katarzyny Michalak. Ta sielska, rozgrywająca się z dala od wielkich miast historia, ukazuje piękno i klimat polskiej wsi a zarazem siłę, jaka drzemie w ludziach okrutnie potraktowanych przez los, dobrych, pracowitych i szukających swojego miejsca na ziemi...

Jagoda Ciszek wierzyła głęboko, że jej życie jest idealne. Miała męża, którego kochała ponad wszystko, własne mieszkanie i dającą jej spełnienie zawodowe pracę. Wszystko to skończyło się waz z wypadkiem i kilkumiesięczną śpiączką w którą tuż po nim zapadła. Po przebudzeniu okazało się, że nie ma już domu, męża i pracy. Szybki rozwód i licytacja mieszkania do której przyczynił się były małżonek sprawiła, że Jagoda z dnia na dzień wylądowała na ulicy. Kiedy minął pierwszy szok kobieta postanowiła zawalczyć o swoje szczęście. Za sprawą kilku zbiegów okoliczności, a także czuwających nad nią aniołów, Jagoda trafia do Zagubionej, niewielkiej wsi w której, jak się dowiaduje od matki, odziedziczyła dom po nieżyjącej ciotce. Choć widok starej, zrujnowanej chaty w środku lasu przeraża okazje się, że miejsce to ma Jagodzie do zaoferowania znacznie więcej, a nieżyjąca ciotka nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa...

Jan Gajda to młody ambitny weterynarz, do którego przyjeżdżają ze swoimi pupilami ludzie z całego kraju. Mężczyzna aby otworzyć swoją lecznicę zaciąga kredyt. Interes przynosi zyski, ale kiedy bank w jednej chwili zrywa umowę i nakazuje mężczyźnie spłatę całego zadłużenia ten nie jest w stanie nic zrobić. Utraciwszy cały dorobek życia Jan postanawia wyjechać i zacząć wszystko od nowa. Nie chce pracować u kogoś, dlatego decyduje się na przejęcie lecznicy w Zagubionej, gdzie przecinają się ścieżki jego i Jagody. Czy poturbowani przez los młodzi ludzie odnajdą szczęście w niewielkiej wsi? Czy wzajemne wsparcie i podobne przeżycia zbliżą ich do siebie? A może jednak nie są jeszcze gotowi na tak wielkie zmiany? Jakie tajemnice odkryje Jagoda i jaki wpływ będą one miały na jej dalsze życie? Kim okaże się być ekscentryczna ciotka Róża i dlaczego to właśnie Jagodzie zapisała swój dom?

Przy tej książce zdecydowanie nie można się nudzić. Jest tu wszystko od śmiechu po łzy, są ogromne sukcesy i równie wielkie dramaty, jest prawdziwe życie, ale i namiastka bajki, takiej ze szczęśliwym zakończeniem, w której wszyscy bohaterowie żyją dalej długo i szczęśliwie...

Powieść cudowna. Autorka ponownie mnie zachwyciła i oczarowała. Jej pełna emocji historia o poranionych przez los bohaterach i droga jaką pokonywali każdego dnia krocząc w stronę szczęścia pochłania bez reszty. Nie jest to jednak prosta przewidywalna historia. Pisarka stopniowo odkrywa przed nami kolejne sekrety, które zupełnie zmieniają bieg wydarzeń aby jeszcze bardziej finalnie nas zaskoczyć. Jej lekkie pióro i sposób w jaki snuje swoją opowieść oczarowując nas zarówno sielskim wiejskim klimatem i realiami pracy na wsi jak i tym jak dwoje młodych miastowych ludzi radzi w nich sobie doskonale są niezwykłe. Wizja rodzącej się miłości wyłaniającej się dopiero powoli zza ciemnych chmur i aniołowie czuwający nad tym aby tym razem historia miała szczęśliwy finał zdecydowanie nie powalają oderwać się od lektury.

Przepiękna, pełna mądrości i przyziemna zarazem opowieść, której jak najbardziej warto dać szansę. Malownicze opisy miejsc, stara chata w środku lasu i niepowtarzalny klimat Zagubionej pozwolą wam zrelaksować się i naładować akumulatory na kolejne dni. Gorąco polecam wam ten tytuł.

Otwierając „Domek nad potokiem” nawet nie liczyłam na to, ze od pierwszych zdań zostanę wciągnięta w świat Jagody i Janka. Myślałam, ze saga „Przytulna” jest niezła, jednak najnowsza powieść od autorki upada o niebo lepiej.

Nie wiem jak autorka to zrobiła, ale po skończonym pierwszym rozdziale zaczęłam drugi i ani obejrzałam się, a powieść dotarła do końca, a po moim policzku spłynęła samotna łza. To piękna historia, o miłości, o zdradzie, o kłamstwie o zemście, o wybaczaniu. O tym, że żadna rodzina nie jest idealna a jednym z naszych największych darów jest ten przebaczania: bo przecież każdy może zabłądzić.

Kasia wykreowała świetne, boleśnie doświadczone postacie: Jagoda w samego szczytu poleciała na dno, Janek również musiał zmierzyć się z bolesnym upadkiem. Los postawił ich na swojej drodze. Obydwoje trafili do miejsca, gdzie czas płynie inaczej, wolniej, a ich pęknięte serca (choć 25 latka i 35 latek o tym nie nie wiedzieli) zaczną się goić.

To nie była idealna historia, w paru momentach (szczególnie główny bohater) irytował mnie swoimi przemyśleniami i infantylnym odzywkami w stronę bohaterki. Za to jej kreacja przypadła mi do gustu: straciła wszystko, jednak postanowiła zawalczyć o siebie; nie poddała się. Brakło mi tez dodatkowego epilogu po paru latach, lepszego domknięcia pewnych spraw. Finalnie jednak „ Domek nad potokiem” czyta się sam, wciąga bez reszty i nie pozwala czytelnikowi zawędrować w inne rejony, niż te w książce

Życie nie zawsze jest łatwe, wręcz przeciwnie. Ale gdy kończy się jeden rozdział.. nowy już czeka za rogiem!

Trzeba tylko otworzyć umysł i serce na nowe doznania i znajomości.

Jagoda Ciszek jeszcze nie tak dawno miała wszystko czego kiedykolwiek pragnęła - pracę którą kochała, dom w który włożyła całe swoje serce i męża, którego wszyscy jej zazdrościli.

Teraz nic z tych rzeczy jej nie pozostało. Z dnia na dzień znalazła się na ulicy i nie bardzo wie, co powinna zrobić.

Lecz właśnie wówczas los uśmiechnął się do młodej kobiety.

Podczas rozmowy z mamą Jania- jak nazywają ją bliscy-dowiaduje się o małym domku leżącym we wsi Zagubiona.

Nieruchomość należała przed laty do cioci Róży.

Ekscentrycznej i do tej pory zupełnie nieznanej.

Chcąc zawalczyć o swoje marzenia dziewczyna udaje się do malowniczej miejscowości. Szybko okazuje się, że nowemu lokum daleko do ideału.

Czy Jagoda podoła wyzwaniu? Kto wyciągnie do niej pomocną dłoń?

Janek Gajda - a tak właściwie Jaśmin, lecz nikt się tak do niego nie zwraca - od zawsze marzył o otwarciu własnej lecznicy weterynaryjnej.

Przy wsparciu bliskich udaje się otworzyć klinikę , lecz w wyniku nieprzewidzianych komplikacji młody lekarz traci cały swój dorobek.

Nie chcąc pracować na cudzy rachunek mężczyzna przenosi się do Zagubionej by przejąć praktykę od doktora Kolędy , który z uwagi na zły stan zdrowia nie może już przyjmować czworonożnych pacjentów.

Dwoje młodych, skrzywdzonych ludzi szybko znajduje wspólny język, a ich uczucia ewolują wraz z rozwojem wydarzeń.

Czy wspólnie odnajdą szczęście?

O tym musicie się przekonać.

Kocham takie powieści jak ta. Piękne, pełne zwrotów akcji, wzruszeń ,a przede wszystkim miłości i niegasnącej niezależnie od okoliczności nadziei.

Gorąco polecam i czekam na kolejne książki pióra Pani Kasi. 🤍🩷