Dom na święta

,, A poza tym przez całe życie kochała tylko mojego dziadka. Myślę nawet, że był jej pierwszą miłością. Nigdy nie przestała go kochać. Nawet po jego śmierci. "

Nie wiem jak wy, ale dla mnie zawsze jest odpowiedni moment na czytanie świątecznych książek. Choćby z tego powodu, że zawsze mają dla nas jakieś przesłanie. Ukazują prawdę przez pryzmat zmartwień i sprawiają, że bardziej się docenia to, co posiadamy. Opowieść z tej książki dzieje się przed świętami Bożego Narodzenia. Jednej z postaci umiera babcia i tak naprawdę jej koniec jest tutaj dla innych nowym początkiem. Od początku osoba babci jest tajemnicza. Poznajemy ją za pomocą rozmów innych ze sobą. Niby mają o niej swoje przekonania, jednak długo nie mamy pewności, czy są one słuszne. Jest tu ktoś, kto bardzo po niej rozpacza, lecz podkreślona zostaje miłość małżeńska. Wszystko spisane tak, byśmy nigdy nie byli wszystkiego pewni. Dziedziczka spadku staje przez ogromnym dylematem, gdyż prezent, który dziedziczy nie ma nic wspólnego z życiem jakie wcześniej wiodła. Pojawiają się trudne wybory i przeszłość, która wychodząc na wierzch sprawia same niespodzianki. Jeśli ktokolwiek z was wciąż przypomina sobie bliskich, których już z nim nie ma, to przy tej lekturze bardzo się wzruszy. Sama chciałabym ostatni raz przytulić tych, którzy odeszli z którymi nie zdążyłam się pożegnać. Tutaj będzie to ukazane w sposób magiczny, ale i poruszający.

Autorka znana jest z tego, że lubi otaczać opowieść tajemniczością i sekretami, które sami chcemy aby się wyjaśniły. Buduje w nas wielkie napięcie odkrywając kawałek po kawałku tego co było, o czym nikt wcześniej nie wiedział. Mimo iż czasami bywa tutaj nostalgicznie, to jednak postacie potrafią żartować wiedząc, że życie ma prawo zsyłać na nich nawet drobne radości. To, co nieznane, wcale nie musi okazać się gorsze, wystarczy, że sami się o tym przekonamy. Podobało mi się to jak podkreśliła, że kiedyś ludzie byli szczęśliwsi. Teraz dużo czasu poświęca się na rzeczy elektroniczne, a kiedyś był to czas człowieka z człowiekiem. Bez obecnych nerwów żyli dłużej i szczęśliwiej. Bardzo ją polecam:-)

Piper otrzymuje po zmarłej babci niezwykły prezent, kompas oraz osobistą wiadomość. To co wydarzy się później na zawsze zmieni jej życie.

Kończy się rok i ja przychodzę z ostatnią w tym sezonie świąteczną powieścią.

Z taką historią jeszcze się nie spotkałam. Cieszę się bardzo, że mogłam ją przeczytać. To była zupełnie inna odsłona świątecznej powieści. Nie ma tu gęstego klimatu nadchodzących świąt, ale główną rolę grają relacje między bohaterami oraz dążenie do szczęścia.

Podróż w czasie, jakiej doświadczyła Piper może wydawać się na pierwszy rzut oka zbyt fantastycznym wątkiem. Ja jednak odbieram ją bardziej jako lekcję życia, czerpanie garściami z przeżyć naszych dziadków oraz docenianie tego, co tak naprawdę posiadamy. Nasi przodkowie mają duży wpływ na to kim jesteśmy, jaki start mamy w życiu. Są skarbnicą wiedzy i życiowych doświadczeń. Swego rodzaju kompasem.

Autorka w bardzo ciekawy sposób zaprezentowała jak ludzie kiedyś potrafili cieszyć się z tego co mają oraz doceniać każdą pozornie mało istotną rzecz. Brak wszechobecnej elektroniki z jednej strony może być przeszkodą, jednak zbawiennie wpływał na relacje międzyludzkie. Ludzie po prostu przebywali ze sobą, rozmawiali i cieszyli się własnym towarzystwem. Wszystko wydawało się bardziej szczere i nie wymuszone.

Szkoda, że o tej książce tak mało się mówi. Ja zdecydowanie polecam ten tytuł.