Do ostatniej kropli krwi

Jak tylko przeczytałam informację, o zbliżającej się premierze kolejnej książki Moniki Cieluch to wiedziałam, że koniecznie muszę ją przeczytać. To nie było moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, bo czytałam już dwie jej poprzednie książki i przyznam, że jestem nimi zachwycona. Jak było tym razem?

„Do ostatniej kropli krwi” to książka, która pochłonęła mnie już od pierwszych stron. Autorka stworzyła niesamowitą historię, którą od samego początku czytałam z zapartym tchem. Nie mogłam się od niej oderwać i nie chciałam jej kończyć czytać. Cieszę się, że mogłam przeczytać ją przedpremierowo.

Poznajemy tutaj historię Nasturcji i Leo. Ona młoda, zdolna i wrażliwa. Prowadzi zakład fotograficzny i szuka modela do swojego projektu. On wychodzi z więzienia, chce rozpocząć nowe życie więc szuka pracy. Co szykuje dla nich los?

Uwielbiam styl pisania Pani Moniki to jak opisuje wszystkie emocje. Fajne jest to, że wplecione zostały opisy miejsc w Grudziądzu dzięki temu to było bardziej realne, mimo że historia to fikcja literacka. Bohaterowie są tak dobrze wykreowani, że czytając mamy wrażenie, że to co zostało zawarte na kartach książki zdarzyło się naprawdę. Autorka powoli dawkuje nam emocje, buduje napięcie i kiedy wydaje nam się, że wiemy co się wydarzy to okazuje się, że nic nie wiemy. Ta historia ogromnie mnie poruszyła, sprawiła, że momentami serce mocniej zabiło i kilka razy naprawdę się wzruszyłam. Nie spodziewałam się tylu zwrotów akcji i tylu skrajnych emocji. Kiedy odłożyłam tę książkę poczułam, że będzie mi brakować tej historii i głównych bohaterów.

Powiem Wam, że ta książka jest naprawdę dopracowana pod każdym względem. Książki tej autorki są tak cudowne że ich się po prostu nie chce kończyć czytać, przezywamy historię bohaterów tak mocno jakbyśmy sami byli w ich skórze.

Autorka kolejny raz stworzyła coś genialnego. Ta książka naprawdę jest wyjątkowa pod każdym względem, po prostu sami musicie ją poznać. Gwarantuję Wam, że jeśli się skusicie to zakochacie się w tej historii tak samo jak ja.

„Do ostatniej kropli krwi” to jedna z tych książek, które wywołują całą masę emocji i pozostają w pamięci na baaardzo długo. To już moje trzecie spotkanie z twórczością Moniki Cieluch i z każdą kolejną książką, autorka coraz bardziej zagnieżdża się w moim sercu. Seria Niepokornych – „Mężczyzna z tuszem na dłoni” i „Mężczyzna z ogniem w sercu” – które oczywiście gorąco Wam polecam – były genialne! Bohaterów pokochałam od pierwszych stron! W przypadku tej książki było dokładnie tak samo!

„Powiadają, że jeśli miłość jest prawdziwa, to przetrwa wszystko. Pokona każdą przeszkodę, wytrzyma każde cierpienie, stłamsi w sobie żal i tęsknotę, ale nigdy nie zgaśnie.”

Leo wychodzi z więzienia i musi rozpocząć życie z nową kartą. Jednak nie do końca będzie mu to dane, bo przeszłość powróci do niego w najmniej oczekiwanym momencie. W międzyczasie na jego drodze stanie piękna pani fotograf, która będzie poszukiwać modela do swojego projektu. Leo podejmie się tej pracy, bowiem potrzebuję pieniędzy. To co go tam czeka…. No cóż, zapewne takiej sesji zdjęciowej w życiu by się nie spodziewał :)

Za każdym razem, jak rozpoczynam czytanie książek Moniki, przepadam. Historia już od pierwszych stron tak mnie wciąga, że najchętniej siedziałabym z książką cały dzień! Byleby tylko nikt mi nie przeszkadzał! Ja nie wiem jak autorka to robi, ale za każdym razem, moja lista mężów książkowych wzrasta. No bo przecież tacy jak Leo to spełnienie marzeń każdej kobiety. Cała jego kreacja, jego zachowanie, męskość, opiekuńczość, zawziętość, upartość – kradną serce już na pierwszych stronach książki. A i żeby nie było za mało to jeszcze bokser o boskim wyglądzie … - rozumiecie o co chodzi? ;P

Jeśli chodzi o samą fabułę, kompletnie nie mam się do czego doczepić. Z każdą kolejną stroną byłam coraz ciekawsza rozwoju całej tej historii. Pomysł z sesją zdjęciową – nie dość, że wywołał we mnie ciarki na plecach, to jeszcze w pewnym momencie czytałam książkę z otwartą buzią, bo byłam w szoku, przez to co autorka tam wymyśliła ;) a jeszcze jak sobie to w głowie zobrazowałam, to od razu ciepło na duszy :P chwilami podczas czytania, czułam się dosłownie jakbym koło nich stała i razem z nimi to wszystko przeżywała! Ale to nie jedyny moment, który wywołał u mnie rumieńce. W książce jest ich o wiele więcej, a są tak dobrze napisane, że aż żal, że tak szybko się kończyły. Żeby nie było cały czas kolorowo, nie obyło się bez zaskakujących zwrotów akcji, wzruszeń, a nawet i łez! Nie myślcie, że autorka uraczy Was tęczą i cukierkami ;) nieraz się zapowietrzycie i będziecie mocno zszokowani! Ona ma do tego talent! Wie jak grać na emocjach :D

„Wbrew temu co podpowiadał jej rozum, zawierzyła sercu, bo najważniejszą rzeczą w życiu każdego człowieka było kroczenie przez nie z wiarą w to, że podejmuje się słuszne decyzje.”

Jeśli myślicie, że najprawdopodobniej nic Was już pod koniec nie zaskoczy, to powiem Wam, że i owszem! Ja byłam w szoku! Mój mózg nie ogarniał, CO JAK KIEDY I DLACZEGO??

Mogłabym się jeszcze bardziej rozpisać, ale napisze tylko – czytajcie! Polecam całym serduchem! Naprawdę warto! Premiera już 24 lutego!

Bo w miłości nie chodzi o to, żeby być idealnym, lecz by kochać drugą osobę mimo jej wad.

Do ostatniej kropli krwi, miałam przyjemność przeczytać jeszcze przed premierą dzięki samej autorce. @ sprezentowałaś mi nie tylko książkę, ale historię, która na długo ze mną zostanie, a emicje które we mnie siedzą po przeczytaniu tej książki będą potrzebowały chwili by się uspokoić. Twoja historia Leo i Nasturcji, kupiła mnie do tego stopnia, że kilka razy popłakałam się jak dziecko, trzymałam kciuki za głownych bohaterów a w pewnym momencie czułam się zrezygnowana i zrozpaczona niczym Nastka w tej historii. Ta książka opowiada o walce o samego siebie, o próbach walki z przeszłością, o postrzeganiu siebie jako kogoś kto już na starcie jest przegrany i nie zasługuje na nic, ale mimo wszystko walczy, walczy jak w tytule do ostatniej kropli krwi. Tu walka toczy się o wszystko, o lepsze życie, o miłość, o bliskich, o każdy kolejny dzień, który potrafi człowieka zaskoczyć i pokazać nam, że nie zawsze ludzie, są tymi za których ich uważamy.Stworzenie odpowiednich pozorów, może znieść na manowce każdego. Walczy On, dosłownie i w przenośni, ale walczy również Ona, z nim o niego i dla niego. Jestem szczerze urzeczona losami bohaterów, a Leo bezwarunkowo kupił mnie całą. Pokochałam go z jego wszystkimi zaletami, wadami i całym bagażem doświadczeń tak samo jak Nastka. Gwarantuję, że pióro Moniki jest tak dobre, że czytasz i nie możesz sie oderwać, kwestia dopracowania szczegółów odnośnie walk w podziemiach, chwytów i tego wszystkiego, odniosłam wrażenie, że oglądam te walki czy sparingi, tak samo pani fotograf i jej praca oraz Grudziądz i jego opisy.Ta książka to samo życie, ale by się o tym przekonać musicie ją przeczytać, Gwarantuję, że się nie zawiedziecie i kilka łez uronicie.

Dwoje ludzi z różnych światów. On – z patologicznej rodziny, uwielbiający walki bokserskie, gangster, sprawy załatwiający siłowo. Ona – ambitna fotograf szukająca modela do pracy na konkurs fotograficzny. I przypadkiem ich drogi się spotkają. Leo, po wyjściu z więzienia szuka pracy i odpowiada na ogłoszenie Nasturcji. Ich pierwsze spotkanie wydaje się być dziwne, ale niezapomniane. Ona już po pierwszej sesji zdjęciowej wiedziała, że mężczyzna ma w sobie to coś, co ją zaintrygowało. Na pewno miał smutne zielone oczy, który mówiły, że za maską twardziela kryje się ktoś inny. Ale kto? Kobieta musi odpowiedzieć sobie na to pytanie. Więc co zrobi? Na pewno nie pozwoli mu odejść po zakończeniu zdjęć. Młodych połączy nić namiętności, która będzie dla nich niesamowitym odkryciem i nowym przeżyciem. Czym dotąd nieznanym. Czymś, co odmieni ich życie, co pozwoli na nowo i z otwartością spojrzeć na przeżycia seksualne. Co otworzy ich serca na nowe uczucie i być może nada sens ich życiu? Będą mieli motywację do zmiany swojego życia na lepsze, do realizowania się, odkrywania nowych zakątków ludzkich dusz …

Do ostatniej kropli krwi to niesamowita powieść, gdzie wątek sensacyjny umiejscowiony w tle mafijnym doskonale jest uzupełniony romansem erotycznym. Historia niesamowita i pełna zagadek, tajemniczych bohaterów, nieczystych i mafijnych interesów, skorumpowanych urzędników. Smutne w tej opowieści jest to, że bohaterowie nie znają dobrze swoich bliskich, nie są pewni, jak się w określonej sytuacji wobec nich zachowają, ile dla nich znaczą i czy zawsze mogą liczyć na ich pomoc. Często pod maską dobrego ojca czy brata kryje się nieznane i złe oblicze, które nawet w najskrytszych myślach nie może znaleźć miejsca.

„Bo w miłości nie chodzi o to, żeby być idealnym, lecz by kochać drugą osobę mimo jej wad”.

To powieść o próbie rozrachunku z traumatyczną przeszłością, codziennej walce o dobro najbliższych, o pokonywaniu własnych słabości. Radość w naszych sercach wywołuje zmiana, jaka zachodzi w ludziach pod wpływem miłości i namiętności. Okazuje się, że te uczucia są motorem mobilizującym do postawienia dużego kroku w lepszą przyszłość, wolną od trudnej przeszłości.

Autorka stworzyła pełną intryg i zagadek historię, niebanalną i ciekawą. Byłam przekonana, że dostanę do ręki prosty romans, jakich wiele, ale nic bardziej mylnego. Świetna fabuła z pełnokrwistymi bohaterami, okaleczonymi przez życie, niosącymi na swoich barkach trudy i problemy rodzinne. Walczącymi z przeciwnościami losu, dla których sprawą honoru jest dobro i bezpieczeństwo najbliższych. Za wszelką cenę, rodzina jest na pierwszym miejscu. Wielki plus dla autorki za pokazanie bohaterów z ich wadami i słabościami, z trudnymi charakterami. Dobrze, że Monika Cieluch nie starała się za wszelką cenę ubrać Leona i Nastki w idealne i nieskazitelne obrazki. Pokazała nam ich wewnętrzną walkę, chwilowe załamania i zatracenie się w smutku. Ale też zobaczyliśmy, że z każdej trudnej sytuacji zawsze jest wyjście, tylko trzeba mieć odwagę i chęć na podjęcie ryzyka. Bez ryzyka nie ma zwycięstwa. I szczęścia.

Zarówno Nasturcja, jak i Leo musieli stanęli przed dylematem i ważną życiową decyzją. Każde z nich miało do stoczenia jeszcze jedną walkę. Najważniejszą walkę w życiu. Walkę o szczęście i miłość. Czy wyszli z tej walki zwycięsko? Przekonajcie się sami ...

Wzruszająca i emocjonująca opowieść. Do końca będziecie walczyli z mnóstwem wrażeń i przeżyć. Już autorka o to doskonale zadbała. Zakończenie przyprawia o palpitacje serca. To ciasteczko ze smaczną wisienką do połknięcia … Ale na pewno nie dla każdego …

Chyba już nie muszę Was zachęcać do sięgnięcia po nią. Tak też myślałam ..

Moje zainteresowanie książką "Do ostatniej kropli krwi" autorstwa Moniki Cieluch zaczęło się od momentu, kiedy się dowiedziałam, że bohaterka ma na imię Nasturcja. Już wtedy wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Bardzo dziękuję wydawnictwu za taką możliwość.

Mocny początek książki niejako zapowiada charakter głównego bohatera. Walka, wyjście z więzienia, ostry seks. Już po tym można się domyślić, że Leo Starnowski nie należy do grzecznych chłopców. W poszukiwaniu zarobku chłopak zostaje modelem u zdolnej fotografki Nasturcji Wrońskiej, która bierze udział w prestiżowym konkursie. Czym zaowocuje spotkanie tej dwójki, pochodzącej z dwóch różnych światów?

Każde miasto ma swoją owianą złą sławą dzielnicę, tak zwany trójkąt bermudzki, z którego ciężko jest się wyrwać. Naznacza ludzi na całe życie. Leo i jego młodszy brat Michał pochodzą właśnie z takiego środowiska. Czy chłopak pochodzący z patologicznej rodziny, naznaczony przez pochodzenie, walczący o przetrwanie pięściami będzie w stanie odciąć się od przeszłości i zawalczyć o lepsza przyszłość dla siebie i bliskich? Czy Nastka, poukładana dziewczyna z dobrego domu, będzie w stanie przyjąć grudziądzkiego badboya z całym bagażem jego przeszłości? Czy będzie trwała przy Leo, gdy ten, będąc w sytuacji bez wyjścia, zdecyduje się postawić wszystko na jedną kartę?

Autorka ma bardzo nasycony i precyzyjny styl pisania. W jednym zdaniu potrafi zawrzeć dużo istotnych informacji i szczegółów. I wcale nie obciąża to czytelnika. Wręcz przeciwnie, pozwala dogłębnie poznać bohaterów i ich historie. Użyte słownictwo doskonale odzwierciedla klimat środowiska. I choć wydarzenia przedstawione w książce są fikcją literacką, odniosłam wrażenie, że to wszystko mogło wydarzyć się naprawdę. Jest to opowieść o pięknej, a za razem trudnej miłości. Tylko czy to uczucie okaże się siłą czy słabością bohaterów? Czy przetrwa próbę, na którą zostanie wystawione?

Jeżeli nie boicie się wejść w brudny świat polskiej gangsterki i mocne sceny nie są wam obce, ta książka jest dla Was. Znajdziecie w niej zarówno opisy walk i przygotowań do nich, jak i elementy sztuki fotografowania. Autorka poprowadzi Was ulicami Grudziądza, z sentymentem opisując zabytki tego miasta. Nie zabraknie pikantnych scen, doskonale wyważonych, nieprzesadzonych i pięknych oraz oczywiście pełnego wachlarza emocji.

Mam pewien typ książek, które określam KSIĄŻKAMI, W KTÓRYCH JEST WSZYSTKO, czyli gorący romans, intryga, tajemnice, akcja i emocje, i właśnie takie zaspokajają w stu procentach moje potrzeby czytelnicze i "Do ostatniej kropli krwi" z pewnością do nich należy. Uwierzcie mi, ta nietuzinkowa historia pozostanie z Wami na długo, będzie żyła w waszych sercach i umysłach.

Czasami tracimy wiarę w to, że nasze życie będzie lepsze, że stać nas na więcej. Czasami coś bądź ktoś musi nam wskazać drogę, aby wrócić na właściwe tory, ale to czy będziemy chcieli wrócić zależeć będzie tylko od nas samych.

„Jesteś dobrym chłopakiem. Nieco zagubionym, ale dobrym. Musisz zerwać z towarzystwem, które cię niszczy. Leo to twoja ostatnia szansa.”

Leo dopiero co wyszedł z więzienia i teraz musi zacząć wszystko od nowa. Potrzebuje pieniędzy, aby rozpocząć nowe życie. Zlecenie modela wydaje mu się szybkim zarobkiem, jednak nigdy się nie spodziewał, że wejście za drzwi studia fotograficznego zmieni jego życie, kobieta którą tam spotka zawładnie jego myślami, ciałem i sercem, ale czy chłopak z ciemną przeszłością i przyszłością, która jest niepewna, zaryzykuje ?

„Młoda, zdolna zapewne piękna, a ty taki…burak z kryminalną przeszłością, z patologicznej rodziny. Fakt, brzmi ch*jowo, ale przy tym [motyla nóżka] znajomo.”

Nastka ma pasje, którą jest fotografia. Na już potrzebuje modela, by stanąć do konkursu i udowodnić wszystkim, że w tym świecie jest miejsce dla niej. Gdy Leo przekroczył próg jej studia wiedziała, że jej życie się zmieni, ale nigdy się nie spodziewała, że zmiana pójdzie w taką stronę.

„Nauczysz mnie miłości ? Takiej prawdziwej, która nie sprawia bóli, nie zawodzi i nadaje sens życiu ?”

Rodzinne problemy, przeszłość, która nie daje spokoju i miłość, która pomimo wielu wad i przeciwności losu rośnie w siłę. Czy będą dali radę wspólnie zwalczyć demony, które wracają. Czy miłość będzie silniejsza niż kłamstwa ? Czy przeszłość tak łatwo da o sobie zapomnieć ?

Historia Leo i Nasturcji poruszyła mnie. Wewnątrz mnie coś drgnęło i tliło się przez całą lekturę i jeszcze długo po niej. Autorka nie zrobiła tutaj typowych zabiegów, które już znamy. Nie udoskonalała na siłę głównych bohaterów, nie robiła z nich postaci idealnych. Pokazała realne postaci, które walczą o szczęście. Którzy mają obawy, wątpliwości i gorsze dni. Ale czy wiara w człowieka nie jest ważna ? Monika nie robiła historii idealnej, ale prawdziwą, realną, szczerą i wzruszającą. Bo nasze życie nie jest idealne. Jest pełne wzlotów i upadków. I tu właśnie mamy realną historię, którą myślę, że poruszy Was tak samo jak mnie. Która wprawi Wasze serce w szybszy rytm i pozostanie w nim na dłużej.

Szczerze polecam ten tytuł !

Nasturcja Wrońska to ambitna pani fotograf z Grudziądza. Kobieta wie czego chce od życia. Pragnie być niezależna finansowo od nikogo. Pragnie sama osiągać sukcesy za pomocą własnej ciężkiej pracy, przy okazji rozwijając swoją pasję, jaką jest fotografia. Nasturcja to bardzo silna osobowość, jest silna i dba o najbliższe jej osoby. Jej nowym celem jest znalezienie idealnego modela do sesji fotograficznej. Wybiera mężczyznę, którym jest Leo Starnawski- były więzień, arogancki i tajemniczy, którego sytuacja życiowa zmusiła do używania siły do osiągania własnych celów. Niestety od losu Leo odebrał wiele ciężkich lekcji od życia. Jednak z czasem dziewczyna coraz bardziej się do niego przekonuje. Wbrew pozorom pod masą siniaków kryje się mężczyzna, który pragnie czuć się potrzebny. Pewnego dnia dzięki Leo dziewczyna otrzymuje wymarzoną nagrodę. Jednak Nasturcja nie potrafi zapomnieć o swoim modelu. Zaczyna jej go brakować. Pewnego dnia mężczyzna pojawia się u Nasturcji na kolejną sesję zdjęciową. Jednak bardzo szybko dogania go przeszłość, która staje mu na drodze. Niestety to dopiero początek prawdziwych problemów mężczyzny. Leo w końcu otrzymał od losu szansę na stworzenie normalnej rodziny i wyjście na prostą. Pytanie czy z niej skorzysta? Czy będzie walczyć o swoją przyszłość ,,do ostatniej kropli krwi”? Czy stawi czoła problemom? Czy te dwa odmienne światy mają szansę się połączyć? Czy Nasturcja to kobieta osiągalna dla Leo?

Ta książka byłą niesamowita. Mam pierwszy raz do czynienia z autorką. Styl pisania przypadł mi bardzo do gustu. Bardzo podobało mi się zestawienie dwóch przeciwnych charakterów głównych bohaterów. Uwielbiam, gdy w historii dużo się dzieje, a w ,,Do ostatniej kropli krwi” zdecydowanie tak jest. Losy głównych bohaterów nie należą do łatwych. Usilnie stara się zmienić dla Nasturcji. Urocze było to jak starał się o jej względy. Dla niej chciał się stać innym człowiekiem, chciał odnaleźć się w dotąd nieznanej dla siebie rzeczywistości. Bardzo mnie ta historia poruszyła. Jednocześnie w książce dużo się dzieje. To sprawiło, że przez książkę się dosłownie płynie w trakcie czytania. Za egzemplarz dziękuje wydawnictwu Amare.

Są takie książki, które człowiek czyta z zapartym tchem. Historie, które porywają serce, duszę, a także umysł. Powieści, które zapadają w pamięć i stają się częścią życia. Piękne, brutalne, łamiące serce i skłaniające do refleksji.

Tym, a nawet czymś więcej jest najnowsza powieść Moniki Cieluch. "Do ostatniej kropli krwi" to emocjonalna droga oprowadzająca po życiu Nastki i Leo. Dwoje zagubionych ludzi, którym przyszło żyć w tym rządzącym się własnymi prawami świecie.

Nastka jest panią fotograf, która szuka idealnego modela do swojej sesji. Leo nie jest oczywistym wyborem, ale kobieta postanawia dać mu szansę. Szybko dostrzega w mężczyźnie kogoś więcej niż tylko człowieka, który siedział za kratami, a teraz wraca do domu ze świeżymi ranami. Pomiędzy siniakami widzi chłopca, który potrzebuje czuć się potrzebny. Pochodzili z dwóch różnych środowisk, a ich ścieżki nie powinny się spleść. Los miał wobec nich jednak inne plany. Czy uczucie wystarczy, aby przetrwać w mieście, w którym dla większości liczy się tylko władza i pieniądze?

Monika Cieluch stworzyła historię, którą spokojnie mogę zaliczyć do jednej z najlepszych książek, jakie przeczytałam w życiu. Ta opowieść nie tylko jest naszpikowana emocjami, ale również ma w sobie wyjątkowy blask.

Autorka do ostatniej chwili trzyma nas w niepewności. Bawi się naszymi uczuciami, ale robi to z takim przekonaniem i talentem, że nie można się tej książce oprzeć. Mało tego, kreuje realnych bohaterów i pokazuje, jak trudno jest czasami wyjść na prostą.

"Do ostatniej kropli krwi" to lektura obowiązkowa. Monika rozwaliła tą powieścią system i nie można przejść obok niej obojętnie. Naprawdę wam ją polecam i żałuję, że mogę dać tej książce tylko 10/10 gwiazdek, bo ona zdecydowanie zasługuje na więcej.

Leo nie miał łatwego życia, usłanego różami. Wychował się w patologicznej rodzinie, dobrze znając cierpienie, ból i samotność. Musiał robić trudne rzeczy, aby przetrwać, ale to wszystko łącznie z pobytem w więzieniu na zawsze odcisnęło na nim piętno. Po wyjściu na wolność musi zacząć od nowa, znaleźć pracę i mieszanie.

Nasturcja to wrażliwa, urocza dziewczyna i zdolna fotografia, która szuka modela.

Nie mając nic, chwyta się wszystkiego i tak Leo trafił na ogłoszenie Nastki, która szukała modela i poszedł na spotkanie. Dziewczyna wydała mu się piękna, choć irytująca swoim gadaniem i ciekawością, a wiedział, że takie kobiety zawsze oznaczają kłopoty.

Ona chce wygrać konkurs, ON chce zarobić. Nie spodziewali się jednak, że zdjęcie jego nagich pośladków znajdzie się na okładkach gazet. Ona jest zachwycona, że jej pasja ma wartość, ON raczej nie.

Leo nie ma łatwo, brak mu pieniędzy, jego brat mieszkający w rodzinie zastępczej jest wściekły, że Leo nie może wziąć go do siebie, a jego przeszłość boleśnie o sobie przypomina. Obiecał, że już nie będzie się bić, jednak co ma zrobić, gdy atakują jego brata i nikt nie jest po jego stronie?

Czy wrażliwa Nasturcja poradzi się z jego mrocznym sekretami? Dziewczyna może ma dobre życie i nie rozumie jego brutalności, ale wspiera go i nie zamierza opuszczać.

Para musi zmierzyć się z wieloma wyzwaniami, sekretami, troską o samych siebie, jego walkam, przeszłością, wrogami, ale dla prawdziwej miłości jak ta warto, bo to jest właśnie ta miłość, która leczy wszystkie rany i sprawia, że mimo przeszłości i bólu, znowu jest się szczęśliwym, a świat wydaje się piękniejszy.

Moim zdaniem książka jest naprawdę dobra, a nawet świetna. Pokazuje dwójkę z pozoru różnych ludzi, których losy łączy wyjątkowy zbieg okoliczności, ale zostają ze sobą z wyboru i razem walczą. Przeczytałam całość w jedno popołudnie, aż do tego stopnia nie mogłam oderwać się od losów Leo i Nastrucji. Bardzo przyjemnie się to czytało.

"Bo prawdziwa miłość zawsze zwycięża, czasami tylko potrzebuje odrobiny cierpliwości, by móc urosnąć w siłę.

Siłę, której nic nie jest w stanie pokonać"

Po wyjściu z więzienia Leo szuka lokum, pracy i przebaczenia. Kiedy zdobywa pierwsze, rusza do studia Art Photograpfy na sesję, aby w szybkim tempie zdobyć gotówkę. Nawet z gołym tyłkiem przed obiektywem. Zaczarował Panią Fotograf swoim ciałem jako świetny materiał do pracy, dając jej nadzieję na spełnienie marzeń i tym samym stałą się jego małą obsesją. Utkwiła mu w głowie. Jej irytujące zachowanie i seksowny wygląd to dla niego niebezpieczna kombinacja. Wiedział, że kobieta sprowadzi na niego kłopoty. Czy rzeczywiście tak było? Czy mógł ją mieć? Najpierw miał się zjawić następnego dnia na drugą sesję, lecz natknął się na komitet powitalny z przeszłości. To był zaledwie czubek góry lodowej problemów, jakie go spotkają...

Dzięki temu, że akcja rozgrywa się w Grudziądzu nabrała dla mnie realności w wydarzeniach. Wieża Klimek i inne miejsca zostały przeze mnie sprawdzone w wyszukiwarce google, aby móc oddać się w pełni stworzonemu klimatowi i odczuć wszystko na własnej skórze. Sceny, których nie powstydziłby się dobry gangsterski film przyprawiały gęsią skórkę. Poczucie humoru wywołało uśmiech na twarzy, a pożądanie głównych bohaterów wywołuje przyjemne motyle w brzuchu. Dobrze rozwinięty wątek nieoficjalnych walk podziemnych przeplatany z nowymi przeciwnościami. Miejscami pieprzna, miejscami wulgarna- tak jak lubię,

Mocna postać Leo i krucha Nasturcja to więcej niż romantyczny czytelnik mógłby sobie życzyć. Delikatność kobiety, jej jasność i dobre serce pragnące okiełznać bad boya była wręcz słodka. Nastka była nie tyle piękną kobietą, co szlachetną i wspaniałomyślną postacią. Obraz skazańca, który boryka się ze starymi nawykami i niedomkniętymi sprawami, a teraźniejszością z jaką musi się zmierzyć całkowicie mnie wzruszył. Wielki gbur z jeszcze większym sercem niż chciałby przyznać. Krążąc się jak dziecko we mgle i starając naprawić wszystkie krzywdy, Leo musi nauczyć się poruszać w nowej rzeczywistości. Czuje, że zawiódł najbliższych, nie jest godzien pięknej i wyrafinowanej Pani Fotograf i te emocje da się odczuć na własnej skórze. Świadomie walczy z pragnieniami, nie zawsze podejmuje najlepsze decyzje lecz logicznie stara się znaleźć wyjście z trudnej sytuacji. Mogłabym nawet uwierzyć, że ich historia jest prawdziwa.

"Powiadają, że jeśli miłość jest prawdziwa, to przetrwa wszystko. Pokona każdą przeszkodę, wytrzyma każde cierpienie, stłamsi w sobie żal i tęsknotę, ale nigdy nie zgaśnie."

Czy dane będzie im tego zaznać?

#doostatniejkroplikrwi to nie tylko romans z zabarwieniem erotycznym czy próba przemiany za sprawą miłości, mężczyzny z trudną przeszłością w dobrego obywatela. To walka dobra ze złem, z własnymi słabościami, pragnieniami i marzeniami. Silne rodziny i przyjaciół. O kłamstwach piętrzących się latami, fałszu i pułapkach. Dużo w niej namiętności, bólu i trzymających w napięciu scen. Takie książki to miód na moje czytelnicze serce. Uwielbiam i polecam.

"Do ostatniej" strony będziecie czuli całą gamę emocji. Książka pełna pożądania, miłości, ale również zemsty, brutalności, walki o samego siebie jak i najbliższych. Autorka stworzyła tak prawdziwych bohaterów, że ciężko pojąć, by była to tylko fikcja.

Leo, który ma za sobą dzieciństwo spędzone w patologicznej rodzinie, nie radzi sobie w normalnym życiu. A może radzi, ale na swój własny sposób i większość sytuacji rozwiązuje za pomocą pięści. Z jednej strony chce lepszego życia dla młodszego brata, z drugiej ciągnie ku zemście i szybkim zarobku pieniędzy. Zgłaszając się na sesję fotograficzną do pięknej blondynki nie wie, że jego życie będzie zmieniało się z dnia na dzień. Czy na lepsze? Czy Nastka, wrażliwa i pełna pasji młoda kobieta, da mu szczęście? Pomoże radzić sobie z przeszłością?

Muszę przyznać, że nie spodziewałam się tak dobrze opisanego wątku świata podziemia i gangsterki. Walki, przygotowania do nich, sparingi... Myślę, że jeśli ktoś oczekuje dobrej lektury w tej tematyce, plus wątek miłosno-erotyczny, to nie będzie zawiedziony. Śmiem twierdzić, że to jedna z lepszych książek, które przeczytałam w tym gatunku. Nie raz będziecie zaskoczeni obrotem spraw jakie autorka nam zaserwowała.

Koniec historii to apogeum przeróżnych emocji. Musiałam mieć chwilę, aby zebrać myśli i zastanowić się jaką recenzję napisać. Mam nadzieję, że dobrą 😉

Dla mnie Monika Cieluch to świetna kreatorka bohaterów z krwi i kości, których możemy poznać w pięknych a zarazem trudnych historiach.

Leo, po warunkowym wyjściu z więzienia stara się zacząć wszystko od nowa i raz na zawsze zamknąć rozdział przeszłości. Ma kilka celów, jednym z nich jest zabranie brata z rodziny zastępczej.

Mężczyzna postanawia najpierw znaleźć jakieś lokum, później pracę, bo to wymaga od niego kurator, przydzielony przez sąd. W gazecie z ofertami pracy odnajduje zalecenie, które wydaje się nie być wcale trudne.

Nasturacja, obiecująca fotografka, chcąc wziąć udział w konkursie, postawa wystawić ogłoszenie o chęci podjęcia współpracy z dobrze zbudowanym, wysportowanym mężczyzną.

Na progu jej studia staje tajemniczy mężczyzna, który idealnie nadaje się na modela, którego poszukuje. Jest niezwykle skryty, tajemniczy, a w jego oczach widać mrok.

Po owocnej współpracy, tych dwoje nie może o sobie zapomnieć. Ich drogi ponownie się zetną w warsztacie, gdzie pracuje Leo.

Co raz więcej zaczyna łączyć tych dwoje: seks, namiętność jednej nocy, która nie da o sobie zapomnieć.

Niestety, przeszłość Starnowskiego nie jest czymś co można od tak zapomnieć. Niebezpieczni ludzie upomną się o niego, burząc to, co powoli zaczął budować.

Jak zakończy się ta historia? Kto wygra walkę, a kto wręcz przeciwnie, zostanie znokautowany?

Czytając tę książkę, bawiłam się świetnie. Ciekawie opisana historia pochłonęła mnie doszczętnie. Gwarantuję emocjonalny rollercoaster ze strony bohaterów jak i czytelnika.

Nie było w niej rzeczy, która by mi się nie spodobała, a zakończenie, którego nie da się przewidzieć, bardzo mnie usatysfakcjonowało. Polecam każdemu, kto lubi książki z nutką pikanterii, boksu, oraz niesamowitego romansu.

Moje pierwsze spotkanie z tą autorką i przyznaje, że bardzo dobre. Taka klasyczna opowieść o miłości, ale napisana w taki sposób, że nie idzie się przy niej nudzić. Bohaterowie są bardzo wyraziści i muszą mierzyć się z wieloma problemami, przez co bardziej stają się bardziej ludzcy. Nawet byłem w stanie wyobrazić sobie, że Nasturcja to taka moja koleżanka, która zwierza mi się ze swoich problemów sercowych. Idealna książką dla kobiet, które chcą przeczytać dobry romans, gdzie nie ma miejsca na cukierkowe wzloty dwójki bohaterów. Mam nadzieje, że inne książki autorki są równie dobre, o czym niedługo się przekonam.

"Bo w miłości nie chodzi o to, żeby być idealnym, lecz by kochać drugą osobę mimo jej wad."

Zwykle przeczucie do książek mnie nie zawodzi, ale tym razem to, co otrzymałam przerosło moje najśmielsze oczekiwania. Nie wiem jak Wy, ale ja bardzo lubię, gdy autor wybiega poza swoje ramy pokazując czytelnikowi inną "twarz". W tym wypadku bardziej ostrą, trochę wulgarną. Tu każda strona książki, każda sytuacja i wydarzenie aż kipi emocjami i uczuciami.

"Całował ją tak, jakby był to ich ostatni pocałunek: z pasją, pożądaniem, tęsknotą, a przede wszystkim z miłością."

Bohaterowie... nawet nie wiecie jak realnie wypadli. Są tacy jak my, zwyczajni, jakby mieszkali tuż obok. Mało tego. Z miejsca można ich pokochać, współczuć i kibicować w walce o wspólną przyszłość. Uwielbiam także ich imiona: Leo i Nastka - zawsze coś innego.

Leo to taki typ, który zdecydowanie nie należy do grzecznych chłopców. To facet z trudną przeszłością. Z kolei Nasturcja to bohaterka, która nie irytuje (jak w przypadku większości erotyków). Może i jest momentami naiwna, ale w żadnym razie nie mylić z irytowaniem. Każdemu z nas bowiem zdarza się popełniać błędy, podjąć niewłaściwą decyzję. A wybory bohaterów będą rzutować na przyszłość ich samych, jak i ich bliskich.

"Jedno wiedział na pewno: pani fotograf była równie seksowna, co irytująca, a ON starał się unikać takich kobiet. Zresztą z doświadczenia wiedział, że każda kobieta oznacza dokładnie to samo: kłopoty. A ON i tak miał ich wystarczająco dużo."

Monika Joanna Cieluch potrafi zagrzać do walki nie tylko swoich bohaterów, ale i czytelnika. Zgrabnie przechodzi pomiędzy poszczególnymi wątkami i zdarzeniami. Tam, gdzie trzeba uspokaja, a gdzie indziej dokłada do pieca. Spodziewajcie się zatem buchającego gorąca, niebezpieczeństwa, mafii, intryg i nielegalnych walk w podziemiach... na gołe pięści! Tu nie obowiązują żadne zasady. Nie wiem, czy na żywo zniosłabym taki widok, bo nawet, kiedy czytałam te wszystkie opisy moja twarz wykrzywiła się w grymasie bólu, jakbym to ja sama obrywała. Coś niesamowitego!

"On do szczęścia potrzebował czegoś zupełnie innego: zapachu krwi, odgłosu łamanych kości, adrenaliny, która zamieniała jego krew w stal, i potu zalewającego mu oczy. Wszystko inne było zupełnie zbędne."

Autorka porusza temat, jakim jest przemoc rodzinna oraz to, jak młodym ludziom opuszczającym zakład karny ciężko jest stanąć na nogi, wyjść na prostą, rozpocząć nowe, lepsze życie.  Takie osoby zwykle pozostawione są samym sobie, zostają wyrzuceni z systemu, bez jakiejkolwiek pomocy ze strony aparatu państwa. Wiemy że przeszłość zawsze będzie się za nimi ciągnęła, ale uważam, że trzeba dawać szansę, pokazać takim ludziom, że oni też coś znaczą, że jest jeszcze szansa, by coś w swoim życiu zmienili.

Na uwagę zasługują również opisy i pięknie przedstawione miasto Grudziądz położone nad brzegiem Wisły. Nasturcja mieszka i pracuje w kamienicy Pod Łabędziem, która istnieje naprawdę. 

"Do ostatniej kropli krwi" to powieść erotyczna ociekająca od pierwszej do ostatniej strony krwią, pożądaniem, emocjami, kłamstwami, tajemnicami, niedomówieniami. To książka, w której do samego finału nic nie będzie pewne. To historia walki o normalność, lepszą przyszłość, uczciwość i miłość. I pamiętajcie: jest taka walka, której nie możecie przegrać! Nigdy!