Do grobowej deski

"Niech przyjedzie, bo ten anielski orszak już trzynasty raz robi falstart. Może chociaż puści pani jakąś inną muzykę, bo zaraz Witek zacznie stukać od wewnątrz"

Tak, tak i jeszcze raz tak!

Co to była za książka. Ubawiłam się tak, że ocierałam łzy ze śmiechu.

Musicie przyznać, że okładka robi wrażenie 😈 To powiem Wam, że środek nie zawodzi ani odrobinę.

Magda podąża za marzeniami i za nic w świecie, nie porzuci planów otworzenia własnej restauracji. Jej przejścia doprowadzają do tego, że stawia wszystko na jedną kartę i zakłada firmę cateringową. Czy było to strzałem w dziesiątkę?

Tym bardziej, że pewne zlecenie miesza w jej życiu....

A do tego przyjaźń, która zaczyna się w dość oryginalny sposób. Bo cóż, pijany ksiądz i pogrzeb pewnego kucharza, może przynieść więcej pożytku niż szkody 🤭 Kto by pomyślał....

To taka historia, której wcale nie chce się odkładać. Życiowa, zabawna. Ukazująca problemy, przyjaźń do grobowej deski. Decyzje, które trzeba podjąć i marzenia które są do spełnienia.

Napisana w lekki, przyjemny sposób. I tak, cóż tłem jest firma cateringowa, kwiaciarnia i zakład pogrzebowy. Trzy kobiety, które poznają się w oryginalnych okolicznościach i tworzą razem wspólny.....biznes.

Nie zabraknie zabawnych historii, z każdego z opisanych miejsc.

Nie zastanawiajcie się i koniecznie sięgnijcie po tą historię.

Choć ogólnie polecam zacząć od pierwszego tomu, nie jak ja od trzeciego (cóż za standard). Aczkolwiek nie jest to konieczność.

Ja po zamknięciu ostatniej strony tej książki, pognałam do księgarni, żeby dokupić dwa pierwsze tomy😁😁

Polecam!!!

"- Myślisz, że istnieje coś takiego jak miłość do grobowej deski? - zapytała Magda.

- Myślę, że dla pewności trzeba tę miłość do grobowej deski czymś przybić - westchnął Robert, kładąc brodę na jej ramieniu.

Najlepiej gwoździem - zgodziła się Magda. - Kolejnym gwoździem do trumny."

Od pierwszej strony pokochałam tę serię. Ta część należy do Magdy, ale także odrobinę do wszystkich postaci, których mogliśmy poznać w pierwszych dwóch tomach. To piękne podsumowanie całej trylogii.

Magda to silna postać, która radzi sobie w życiu bez zbędnych ceregieli. Jest inteligentna i uparta w dążeniu do wyznaczonych sobie celów. Pomimo sukcesów zawodowych zawsze marzyła o otwarciu własnej restauracji, nie chcąc być tylko korposzczurem. Przeżywamy razem z nią jej życiowe perypetie i słuchamy jej przemyśleń na temat życia. A uwierzcie mi są zaskakujące i celne.

Bardzo żałuję, że to już koniec tej serii. Dla miłośników komedii kryminalnych to pozycja obowiązkowa. Jest niesamowicie energetyczna i emocjonalna, pełna humoru i sarkazmu, który bardzo lubię.

Muszę pogratulować autorce tak fantastycznej serii. Dziękuję i czekam z niecierpliwością na kolejne fascynujące historie.

Magda Roztocka od zawsze marzyła o posiadaniu własnej restauracji. Po latach pracy marzenie się spełniło i Magda ma nie tylko własną firmę cateringową, która wchodzi w skład konsorcjum ślubno-funeralnego, do którego należą również „dom pogrzebowy Było-Minęło, kwiaciarnia Cuda-Wianki i firma cateringowa Zamieszane”. Trzy właścicielki Jagna, Marta i Magda wspierają się nie tylko biznesowo, ale na „gruncie prywatnym (…) nawiązały nierozerwalną relację inteligentnych, uczciwych i lojalnych w stosunku do siebie kobiet”. Kobiety mogły na siebie liczyć w dobrych i złych czasach, ale czy wraz z rozwojem działalności zawsze tak będzie?

„Do grobowej deski” to niestety ostatni już tom trylogii funeralnej, której tomy mają nader oryginalne tytuły: tom 1 „Gwóźdź do trumny”, tom 2 „Kopnij w kalendarz”. Każdy z tomów skupiał się na życiu osobistym innej członkini tria tworzącego niecodzienne konsorcjum ślubno-funeralno-cateringowego, tym razem lepiej poznajemy Magdę, choć pozostała część tria, też nie pozwala o sobie zapomnieć i wprowadza sporo kolorytu, zresztą nie tylko one.

Ten tom nie jest tak lekki jak poprzednie tomy, nie zrozumcie mnie źle, nadal pojawia się sporo humoru słownego i sytuacyjnego, jednak mam wrażenie, że w tym tomie, Monika Wawrzyńska postanowiła uderzyć też w mocniejsze tony jak walka z rakiem, rasizm czy nawet wspomnienia z czasów II Wojny Światowej starszych przyjaciół tria, wszystko zaserwowane czytelnikom w idealnie wyważonych proporcjach. Ta książka jest jak danie serwowane w restauracji Magdy, trochę słodka, trochę kwaśna, z nutką czegoś gorzkiego, jednak finalnie zostawiające bardzo przyjemne wrażenie i chęć na więcej. Ta książka gra na emocjach, były momenty, gdy śmiałam się do rozpuku (scena z trumną w górach powinna zostać zekranizowana), były również momenty, gdy szkliły mi się oczy, a także moment, gdy dzwoniłam do lekarza i umawiałam się na badania profilaktyczne (dzięki!). Świetnie wykreowani, realistyczni bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, do tego sporo życiowych sytuacji, wszystko to podane w lekkim stylu.

Jeśli potrzebujecie trylogii, która was rozbawi, która sprawi, że inaczej spojrzycie na sprawy ostateczne i przy której zdecydowanie nie można się nudzić, to nie szukajcie już dłużej – trylogia funeralna jest dla was.