Cykl Przymierze T.2 Perski Podmuch

Zauważyłam, że coraz częściej zaczęłam sięgać po książki, których akcja dzieje się w przyszłości. Z czego to wynika? Nie mam pojęcia. Wiem jedno, te lektury to świetna odskocznia od rzeczywistości, pewnego rodzaju „sprawdzenie”, co też może dziać się za kilkanaście czy kilkadziesiąt lat i przede wszystkim jak zacznie zmieniać się świat, ludzie i jak rozwinął się technologie. Gdy zobaczyłam tytuł Perski podmuch pióra Jakuba Pawełka, postanowiłam sięgnąć po lekturę, po pierwsze, dlatego, że twórczości autora jeszcze nie znam a to jego druga powieść (czego przed lekturą nie wiedziałam), a po drugie chciałam sprawdzić jak odnajdę się w tematyce czysto męskiej.

Przenosimy się do 2018 roku, i do dość niewinnie wyglądającego incydentu. Mianowicie na skutek ataku pijanych nastolatków życie traci kilkoro irańskich studentów, którzy akurat przebywają w USA. Dochodzi do odwetu, gdzie to śmierć ponosi kilku amerykanów wskutek ataku terrorystycznego na amerykańską placówkę dyplomatyczna w Teheranie. Domino się rozsypało, wystarczyła iskra, aby wzrosło napięcie pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Iranem. Na placu boju stają również Chiny zainteresowane zarówno konfliktem jak i irańską ropą. Jak ma się do tego Europa? Europie grozi zagrożenie atakiem terrorystycznym. Na straży porządku stają polski porucznik Jakub Jastrzębski i rosyjski major Andriej Bołkoński.

Czy Europie grozi ryzyko zamachu z wykorzystaniem broni jądrowej? Czy stworzona przez Polaków jednostka specjalna okaże się bardziej skuteczna w działaniu niż agenci zachodnich państw? I przede wszystkim, czy dojdzie do tragedii?

Jakub Pawełek, absolwent filologii rosyjskiej Uniwersytetu Śląskiego, obecnie student Akademii Obrony Narodowej. Na co dzień „korporacyjny trybik”, po godzinach fascynat wojskowości, Airsoftu i papierowych konfliktów zbrojnych. Zainspirowany twórczością Clancy’ego i Bonda postanowił spróbować swoich sił w starciu z tematyką militarnego thrillera. Po bardzo dobrze przyjętym Wschodnim gromie przyszedł czas na Perski Podmuch. ([Adres usunięty]

Perski podmuch to kontynuacja przygód polskiego porucznika i rosyjskiego majora ze Wschodniego gromu. Jestem znana z tego, że nie sprawdzam czy sięgając po konkretny tytuł, to nie jest przypadkiem kontynuacja, tak też było w tym przypadku. Jednak tu wyjątkowo nie odczułam tego, nie miała problemu z wdrożeniem się w fabułę i tak naprawdę nic mi nie mówiło, że to są dalsze losy. Dopiero po lekturze zaczęłam interesować się bardziej autorem i „wyszło szydło z worka”.

Perski podmuch to świetnie skonstruowana historia wojenna. Książkę czyta się z zapartym tchem od samego początku. Widać niesamowite przygotowanie autora w kwestii zagadnień wojennych. Będzie tu przelew krwi, niesamowite opisy walk, i ten ich realizm, który wyziera z każdej przewracanej strony. Przygotowanie merytoryczne autora powala i zachwyca. Nie ma tu potraktowania tematu po łepkach, każdy aspekt jest przemyślany i świetnie skonstruowany.

Co jeszcze zachwyciło mnie w powieści? Sięgnięcie do prawdziwych wydarzeń z historii politycznej przedstawianych krajów, przewinęły się również autentyczne nazwiska wysoko postawionych polityków. Główną rolę gra tu Jakub Jastrzębki, bohater z krwi i kości, który nie boi się wyzwań.

Sama narracja książki jest świetnie skonstruowana, tak właśnie jak ja lubię. Najpierw poznajemy jednych bohaterów, jesteśmy w jednym kraju, by za chwilę w sposób nader plastyczny przenieść się na drugi koniec świata i w całkiem inne otoczenie polityczne. Autor w ten sposób buduje fabułę. Wydawałoby się początkowo, że zapanuje tu niesamowity chaos i czytelnik zagubi się w wydarzeniach. Bez obaw, świetne skonstruowanie akcji, plastyczny i prosty język autora powodują, że wszystkie elementy układanki tworzą spójną całość i wyrwanie choćby jednej części może zaburzyć tę właśnie spójność.

Perski podmuch to świetnie nakreślona wizja wojny. Wizja, która tak naprawdę może się ziścić, widząc, co tak naprawdę dzieje się na świecie. Realizm przekazu, spójność wszystkich elementów powodują, że Perski podmuch jest niesamowitą, pełną grozy powieścią militarną, w której odnaleźć może się każdy czytelnik.

Pozostało mi rozejrzenie się za Wschodnim gromem i sprawdzenie, czy czytanie tych powieści bez konieczności zachowania chronologii jest dobre.